Apocalypse Meltdown โลกาวินาศล่มสลาย – ตอนที่ 918 ความร้ายกาจอันเป็นสันดาน

　　โลกมีสนามแม่เหล็กในตัวเองแรงโน้มถ่วงก็เป็นหนึ่งในอาการของมัน ตระกูลลึกลับแค่ใช้สนามแม่เหล็กจากแกนโลกเพื่อสร้างวัตถุเชิงกลที่สามารถลอยได้อย่างอิสระ นี้มันเหนือเกินขอบเขตความเข้าใจพื้นฐานของมนุษย์ทุกคนไปแล้ว
เพราะฉะนั้นแม้แต่ตอนนี้ชูฮันก็ยังคิดถึงหลักการในการสร้างไม่ออกเลย ทำได้เพีนงแค่ค่อยๆยอมรับในความไร้สามารถของตัวเอง สนามพลังงานแม่เหล็กของโลกนั้นช่างซับซ้อนและหลากหลาย ทั้งความหลากหลายในด้านความสูงหรือแม้แต่น้ำทะเล มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะสร้างบางสิ่งที่หมดจดได้ขนาดนี้
แม้กระนั่นมันก็ควรจะอยู่ในบริเวณภูมิศาสตร์ที่จำกัด ไม่อย่างนั้นการทำของเครื่องยนต์ก็ควรจะไม่มั่นคงและตกลงมา
ทว่าตอนนี้ตรงหน้าชูฮันในตอนนี้ เขากำลังอยู่บนเหนือน้ำทะเล ด้วยพลังงานเครื่องยนต์เทคโนโลยีขั้นสูงที่ไร้ตำหนิ พวกเขาบินไต่ระดับขึ้นสูงด้วยความเร็ว จากที่นั่งข้างในชูฮันเองก็สามารถมองเห็นแสงจากพระอาทิตย์ ท้องฟ้ากว้างขวางและก้อนเมฆที่ลอยเหนือได้ชัดเจน
ในเวลาเดียวกันAmaterasu3000 ก็เคลื่อนตัวออกไปภายใต้การบังคับของเกาช้าวฮุ่ย มันลงแตะพื้นอย่างมั่นใจและชะลอความเร็วลงได้อย่างไม่น่าเชื่อ ทั้งกระบวนการใช้เวลาเพียงแค่ชั่วพริบตาเท่านั้น
จากก้นทะเลถึงระดับพื้นผิวของน้ำพวกเขาใช้เวลาเดินทางชั่วพริบตาแถมยังสัมผัสได้ถึงสภาวะไร้น้ำหนักเบาบางได้ด้วย มันแสดงให้เห็นว่เจ้า Amaterasu3000 นั้นเคลื่อนไหวเร็วกว่าที่ชูฮันคิด
แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ตามมันก็น่าเชื่อ ทุกอย่างตรงหน้ามันคือเรื่องจริง เรื่องจริงอย่างสมบูรณ์แบบ!
เป็นไปได้ว่าการสร้างเจ้าAmaterasu3000 จะต้องใช้ความรู้ความเข้าใจที่มีต่อโลกอย่างถี่ถ้วน และสมองของคนคนนั้นจะต้องไปไกลกว่าทุกอย่าง
ด้วยสีหน้าตกใจเป็นอีกครั้งที่ชูฮันมองสำรวจโครงสร้างภายในของตัวยาน Amaterasu3000 ในตอนนี้เขาอยากจะสำรวจและอยากใคร่รู้ถึงโครงสร้างของตัวยานอย่างมาก แถมจู่ๆเขาก็มีความคิดชั่วร้ายผุดขึ้นมาในหัวอีก
เมื่อไหร่ที่เจ้ายานลำนี้หมดพลังงานเขาจะส่งมันไปให้เหอซางทำการวิจัยเทคโนโลยีภายใน ที่ใช้สร้าง โครงสร้างทั้งหมด วิเคราะห์หลักการพื้นฐาน Amaterasu3000 อย่างละเอียด!
”แอลป์”เสียงของเกาช้าวฮุ่นดังขึ้นข้างชูฮันด้วยความตื่นเต้นไม่มีใครเทียบ
ชูฮันดึงความคิดกลับมาสู่สถานการณ์ปัจจุบันซ่อนรอยยิ้มชั่วร้ายเอาไว้ภายใต้ท่าทีนิ่งเฉย “ไปยอดเขาสูงสุดของมัน”
”เยี่ยม!ไปกัน!” 　　Amaterasu3000จู่ๆก็พุ่งตัวด้วยความเร็วสูง ทันใดนั้นชูฮันก็ไม่สามารถมองภาพรอบตัวได้อีกต่อไป ทุกอย่างกลายเป็นว่างเปล่า มองไม่เห็นแม้แต่น้ำทะเลหรือเกาะด้านล่าง เห็นเพียงแค่สีฟ้าเพียงอย่างเดียว
มันคือผลลัพธ์ต่อสายตาที่เกิดจากความสูงและความเร็วที่น่าทึ่ง!
เจ้าAmaterasu3000 บินทะยานไปข้างหน้าต่อไปด้วยสภาวะมั่นคง ไม่นานพวกเขาก็พ้นจากภาพท้องทะเลสีฟ้า เหลือแต่ภาพภูเขามากมายไร่เรียงและแม่น้ำด้านล่างให้เห็น
ความเร็วนี้พวกเขาจะไม่หลุดออกไปนอกโลกใช่มั้ย?!
ความสยองที่กลัวจะตกลงไปเมื่อไหร่ก็ไม่รู้เกิดขึ้นในใจของชูฮันและความช็อคที่เจ้าAmaterasu3000 นำพามาให้เขามันก็มากเกินกว่าที่จะรับไหว
”ตอนนี้เรากำลังบินไปทางทิศใต้”เสียงของเกาช้าวฮุ่ยยังคงดังอยู่ที่ด้านข้างชูฮัน ราวกับว่าเขากำลังแนะนำโลกใบนี้แก่ชูฮันอยู่ด้วยน้ำเสียงที่แสดงถึงความภาคภูมิ
ชูฮันไม่ได้พูดอะไรปล่อยให้เกาช้าวฮุ่ยที่ตื่นเต้นพูดคนเดียวต่อไป เจ้าAmaterasu3000 นั้นให้ความรู้สึกราวกับอมตะ มันได้เปิดความรู้สึกที่ซ่อนอยู่ส่วนลึกของชูฮัน มันคือสิ่งที่คู่กับตระกูลลึกลับ และจากคำบอกเล่าของเกาช้าวฮุ่ย ชูฮันก็ได้ข้อมูลเพิ่มเติมมาไม่น้อยเลย
มันมีเครื่องAmaterasu3000เพียงแค่ลำเดียวเท่านั้นในโลกนี้ และเกาช้าวฮุ่ยที่ต้องการมันก็ลงทุนพาเขามายังฐานลับของป่ายยู ถ้างั้นหรือว่าเทคโนโลยีที่ใช้สร้างเจ้าเครื่องลำนี้อาจจะไม่ใช้ฝีมือของตระกูลลึกลับด้วยซ้ำ?
ใครเป็นคนสร้างเจ้าเครื่องนี้?
คนแบบเหย่โม่งั้นหรือ?
เป็นเวลาพักหนึ่งที่ชูฮันตกอยู่ในปัญหามากมายเกินไปจนเขาไม่สามารถหาคำตอบได้เขาทำได้แค่เพียงสะบัดมันออกไปและยิ้มออกมาเมื่อหวังว่าเหอซางจะมีความสามารถที่จะพยายามวิเคราะห์หลักการสักข้อสองข้อได้จากการศึกษาเจ้ายานลำนี้
ชูฮันเลียริมฝีปากอย่างพอใจก่อนจะพักสายตาด้วยความเหนื่อยล้าพร้อมกับพูดกับหวังไคในหัว “คอยดูเส้นทางเอาไว้ เรียกฉันทันทีที่เจ้านี้ลอยไปผิดทิศ”
”มั่นใจได้เชื่อใจฉันได้เลย!” หวังไคตื่นเต้นที่ได้ยินชูฮันมอบหมายหน้าที่ให้ เกาช้าวฮุ่ยที่ตื่นเต้นอยู่กับเจ้าAmaterasu3000 ก็ไม่ได้รับรู้ถึงจุดประสงค์ที่ชูฮันต้องการจะไปเทือกเขาแอลป์เลย แต่หวังไคที่รู้นิสัยของชูฮันนั้นตระหนักถึงมันดี
ในเมื่อความเร็วไม่ใช่ปัญหาถ้าอย่างนั้นเศษชิ้นส่วนล่มสลายชิ้นที่ห้าที่อยู่ในเสาหินประเมิณที่อยู่ไกลอย่างมาก มันก็ไม่ใช่ปัญหาที่เขาจะไม่ไปตามหามันอีกต่อไป มันคือสัญชาตญาณร้ายกาจของชูฮัน เขาจะคิดหาวิธีร้ายกาจที่จะหาหนทางเพื่อให้บรรลุเป้าหมายของตัวเองได้ในที่สุด
จากนั้นชูฮันก็จัดท่าทางที่สบายที่สุดให้ตัวเองและนอนหลับพักผ่อนเอาแรง
”ชูฮันนายบอกว่า โอ้…” เกาช้าวฮุ่ยส่งเสียงขึ้นอีกครั้ง หากยังไม่ทันพูดจบ ทันทีที่หันมาเห็นชูฮันที่นั่งข้างนั่งหลบปิดตา ลมหายใจเข้าออกอย่างสม่ำเสมอ คำที่จะพูดก็หายไปกลางทาง
”หลับหลับงั้นเหรอ?” เกาช้าวฮุ่ยตกใจตาโต มองสลับภาพตรงหน้ากับชูฮันไปมาอย่างไม่อยากเชื่อ พวกเขาพึ่งจะบินจากเกาะออกไปแค่แปปเดียวเท่านั้น และด้วยความเร็วสูงระดับนี้ ท้องฟ้ากว้างใหญ่ไพศาลที่มองเห็น เป็นใครๆก็ต้องตื่นเต้นจนนั่งไม่ติดเก้าอี้แน่
แต่ชูฮันกลับหลับ?!
ในสมองของไอ้บ้านี้คิดอะไรอยู่กันแน่?
เทือกเขาแอลป์ตั้งอยู่ทางด้านจะวันออกของทวีปยุโรปยอดเขาที่สูงสุดที่ชูฮันบอกนั้นมีชื่อเรียกว่า มงบล็อง ความสูงเกือบ 5,000 เมตรทำให้ทั้งปีมีหิมะตกจนกลายเป็นน้ำแข็ง ในยุคศิวิไลซ์การจะนั่งเครื่องบินจากจีนมายังสถานที่แห่งนี้ใช้เวลามากถึงสิบชั่วโมง แต่ในขณะนี้เจ้าเครื่องAmaterasu3000 กลับพาพวกเขามาถึงนี่โดยใช้เวลาแค่ครึ่งวันเท่านั้น มันเร็วมากจนชูฮันยังนอนพักไม่เต็มอิ่มเลย
”เฮ้ตื่นเร็ว เรามาถึงแล้ว” เกาช้าวฮุ่ยที่เหนื่อยกับการขับเครื่องมานานคนเดียวเงียบๆก็ปลุกชูฮันด้วยเสียงเบื่อๆและเมื่อยตัว เขาคิดว่าการเดินทางครั้งนี้จะตื่นเต้นและสนุกสนานซะอีก ผลลัพธ์ก็คือชูฮันนอนหลับตลอดเวลา
ชูฮันลืมตาขึ้นมาด้วยความสับสนลุกขึ้นนั่งดีๆก่อนจะมองไปรอบๆ จากนั้นก็ชี้ไปยังจุดๆหนึ่ง “ลงไปกัน”
”นายจะทำอะไร?”เกาช้าวฮุ่ยสบตาชูฮันตรงๆ “จะเล่นสกี? หรืออยากจะลอยลงไปกลางหิมะ?”
”ลอยกลางหิมะบ้านแกสิ!ลงไปใกล้พื้นหน่อย ชะลอความเร็วลง ฉันกำลังมองหาอะไรบางอย่างอยู่” ชูฮันดุเกาช้าวฮุ่ยและออกสั่งต่อทันที
”เหอะอย่าบอกนะว่านายอยากจะออกไปดูวิวทิวทัศน์?” เกาช้าวฮุ่ยบังคับให้ยานเคลื่อนตัวลงมา
แทนที่จะตอบคำถามของเกาช้าวฮุ่ยชูฮันกลับเปลี่ยนไปคุยกับหวังไคในหัวแทน “นายสัมผัสได้ถึงตำแหน่งเฉพาะของเสาหินมั้ย?”
”มันอยู่ตรงจุดสูงสุดแต่ตอนนี้เราก็ลงมาใกล้มากแล้ว ทำไมฉันยังมองไม่เห็น?” หวังไคนิ่วหน้า พยายามใช้ความสามารถของมันสแกนในหัวอีกรอบอย่างละเอียด
ชูฮันยกมือขึ้นมาลูบปลายคางก่อนจะหันไปมองเกาช้าวฮุ่ยและยิ้มกว้างออกมา “เมื่อกี้นายว่าไงล่ะ? กระโดดเล่นกลางหิมะ? งั้นไปกันเลย!”