เกาช้าวฮุ่ยรัวหมัดอัดแน่นด้วยพลังรุนแรงมากมายใส่เจ้าจิงโจ้ยักษ์โดยที่ไม่มีใครมองทันเลยภาพเบื้องหน้าที่ปรากฏต่อสายตาทุกคนไม่ต่างอะไรกับระเบิดนิวเคลียร์ถล่มลงใส่
กำปั้นที่เล็กกระจ้อยร่อยของเกาช้าวฮุ่ยเทียบกับร่างใหญ่โตของเจ้าจิงโจ้ยักษ์ที่แข็งแกร่งสุดๆ ทว่าผลกระทบของหมัดจากเกาช้าวฮุ่ยสามารถล้มเจ้าจิงโจ้ยักษ์ได้
”ตึง!”
ความผันผวนในอากาศที่มองไม่เห็นพุ่งขึ้นสูงคลื่นความร้อนขนาดใหญ่แผ่กระจายออกเป็นวงกว้างคลายกับรูปเห็ด คลื่นพลังงานดูดม้วนกลับรวมเข้าหากันและทันใดนั้นก็ตีแผ่ออกกว้างอย่างรุนแรงจนเกิดแผ่นดินไหว!
”ครืน!ตึง! ครืน!” พื้นใต้ร่างจิงโจ้ยักษ์แตกออกทันทีหัวของเจ้าจิงโจ้จมลึกลงไปที่พื้น รอยแตกที่พื้นก็ยังคงส่งเสียงต่อไปเช่นเดียวกับพื้นที่แตกเป็นทางยาวไปเรื่อยๆ ราวกับว่าทั้งโลกกำลังแตกเป็นเสี่ยงๆ
พื้นทั้งหมดเหวี่ยงสั่นไปมาอยู่สักพักหนึ่งฝูงชนที่ลานจตุรัสซวนเซไปตามแผ่นดินไหว หากโชคดีที่เกาช้าวฮุ่ยนั้นจัดการกับจิงโจ้ยักษ์ในระยะที่ห่างไกลพอสมควร ผลกระทบจึงไม่สูงมาก ไม่มีใครตายหรือได้รับบาดเจ็บอะไร ทว่าสำหรับอาคารหรือสิ่งก่อสร้างโดยรอบนั้นคือคนละเรื่อง
บ้านอาคารทั้งหลายที่เคยชำรุดเพราะจิงโจ้ยักษ์ประกอบกับผลกระทบจากแรงโจมตีมหาศาลของเกาช้าวฮุ่ย ทำให้บานหน้าต่างกระจกทั้งหลายแตกละเอียด ตัวโครงบ้านชำรุดอย่างหนัก เศษหินเศษปูนร่วงหล่นเต็มพื้นไม่หยุด
ทุกอย่างตรงหน้าไม่ต่างอะไรกับโดนระเบิดนิวเคลียร์ยิงใส่เลยซากปรักหักพังทั้งหลายที่กองพะเนิน ตึกอาคารชำรุดอย่างหนัก เศษหินดินปูนปลิวผ่อนในอากาศ แต่ไม่เหมือนกับระเบิดนิวเคลียร์…เกาช้าวฮุ่ยสามารถควบคุมระดับพลังงานของเขาได้อย่างแม่นยำและไม่สร้างผลกระทบรุนแรงหรือวงกว้างที่มากเกินไป
พายุที่โหมเข้ามากระทันหันในขณะที่ทุกคนไม่ทันเตรียมพร้อมและเมื่อพายุหยุดลงเจ้าจิงโจ้ยักษ์ที่อยู่ใจกลางของคลื่นพลังงานมหาศาลที่เกิดขึ้นก็นอนแน่นิ่งแล้ว
ลานกว้างจตุรัสที่มีผู้คนหลายหมื่นคนตกอยู่ในความเงียบสงัดทุกคนจ้องไปที่จิงโจ้ยักษ์ซึ่งอยู่ไกลออกไป ในยามที่แสงอาทิตย์สาดส่องลงมา ร่างของเกาช้าวฮุ่ยที่ยืนอยู่บนหัวของจิงโจ้ยักษ์ก็กระจ่างชัดและส่องสว่าง ผมสีเหลืองอำพันนั้นเปล่งประกายยิ่งกว่าทุกครั้ง
”กึก!”
เกาช้าวฮุ่ยที่ตกอยู่ในสายตาของทุกคนก้าวลงมาจากตัวจิงโจ้ยักษ์เขาดูเป็นคนทั่วไปใส่เสื้อผ้าปกติธรรมดา เว้นเพียงแต่รองเท้าหนังอันเป็นเอกลักษณ์ซึ่งมีตัวอักษรโบราณสลักคำว่า ‘เกา’ เอาไว้ รองเท้าที่ยิ่งกว่าพิเศษ แสดงให้เห็นถึงชีวิตที่ไม่ธรรมดาของเกาช้าวฮุ่ย
”(*$&)(*&^%$%!^%^&#!!”
ฝูงชนบนลานจตุรัสก็กำลังตกใจกันหวาดหวั่น!
”พระเจ้าช่วย!นี้มันพลังการต่อสู้อะไรกัน?!”
”คนนี้คือใคร?เป็นวิวัฒนาการเหรอ? วิวัฒนาการสามารถแข็งแกร่งได้ถึงขนาดนี้เลย?!”
”ฉันไม่เคยได้ยินว่ามีคนมีพลังมากขนาดนี้มาก่อนเขาคือใคร?”
ความสงสัยและชื่นชมเกิดขึ้นไปทุกที่ในใจของทุกคนและเกาช้าวฮุ่ยที่เป็นจุดสนใจของความคิดเห็นของประชาชนก็เดินเข้ามาหาชูฮันทันทีหลังจากจัดการเจ้าจิงโจ้ยักษ์ได้สำเร็จ เขาส่งยิ้มยิงฟันสีขาวใส่ชูฮัน
”ฉันทั้งเท่และหล่อใช่มั้ยล่ะ?”แววตาสีเหลืองอำพันของเกาช้าวฮุ่ยส่องประกายแวววาว แสดงให้เห็นถึงความพออกพอใจที่ตกเป็นที่ชื่นชมของผู้คน
ชูฮันส่งสายตาเชิงว่าทำดีให้เกาช้าวฮุ่ยเล็กน้อยก่อนที่จะชี้ไปที่ร่างของจิงโจ้ยักษ์ที่อยู่ไกลออกไป “นายควรจะต่อยเข้าที่หัวใจหรือลำคอของมันเพื่อนน็อคให้ตายในทีเดียว การทำให้ทั้งหัวของแตกร้าวแบบนี้ไม่คุ้มค่าเลย ถ้าเรารักษาสภาพร่างมันไว้ทั้งตัวได้ดังเดิม ฉันสามารถเอามันไปขายได้เงินก้อนโตเลย!”
”ห้ะ?!”
เกาช้าวฮุ่ยยืนอึ้งอย่างไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่พึ่งได้ยินกระบวนการความคิดของชูฮันทำให้เขาพูดอะไรไม่ออก หากเขาก็รู้ดีว่าชูฮันพูดจริงไม่ได้โกหก นั่นจึงทำให้เขายิ่งสนใจ
แล้วเจ้าจิงโจ้ยักษ์นี้มีค่ามากขนาดไหนกัน?แม้แต่ร่างที่ตายไปแล้วยังมีค่าสูงมากอีก! คนอื่นๆเองก็ตะลึงกับคำพูดของชูฮันเช่นเดียวกันหลังจากภาพการต่อสู้อลังการ พวกเขายังไม่ทันได้เฉลิมฉลองเลยก็ต้องถูกชิงตัดไปซะแล้ว ทำไมชูฮันถึงได้กลายเป็นคนโลภแบบนี้ไปซะได้?
แน่นอนว่านี้คือพลเอกชูฮันที่จัดการปีศาจและสิ่งชั่วร้ายทั้งหลายมานับไม่ถ้วน กระบวนความคิดในสมองจะต้องแตกต่างจากคนธรรมดาสิ!
”หัวหน้า!หัวหน้า!” หยางเทียนร้องเรียกพร้อมกับวิ่งเข้ามาหาชูฮัน แววตาจับจ้องที่เกาช้าวฮุ่ยด้วยความประหลาดใจและสะดุดตาอย่างมาก “ผมเหลืองนี้คือใครกัน?”
คนอื่นๆเองไม่ว่าจะเป็นเจ้าหน้าที่ระดับสูง ทหารทั่วไป เหล่าผู้รอดชีวิต หรือผู้ลี้ภัย ทุกคนต่างเอียงหูฟังด้วยความอยากรู้กันหมด มีรายละเอียดอะไรบ้าง? พวกเขาอยากรู้ด้วยเหมือนกัน!
เกาช้าวฮุ่ยหันไปมองชูฮันด้วยแววตาเปล่งปลั่งเขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นเต้น นี่คือการแนะนำตัวของเขาสินะและหลังจากนี้เขาก็จะกลายเป็นคนดัง?
จากนั้น———
”คนงุ่มง่ามจะตายไม่ต้องสนใจ” คำพูดที่ออกจากปากชูฮันผิดแผกไปจากที่คิดอย่างสิ้นเชิง อีกทั้งชูฮันยังหมุนตัวและเดินจากไปอย่างไม่ลังเลอีก
”???”
ความตกใจและงุนงงปรากฏบนใบหน้าของทุกคนจิตใจของทุกคนราวกับถูกคำพูดของชูฮันซัดหายลงทะเลไปหมด งุ่มง่ามอะไร?
ฝีมือระดับปรมารจารย์ขนาดนี้งุ่มง่ามยังไง?
พลังที่สามารถทำให้ทั้งจีนสะเทือนได้งุ่มง่ามอะไรกัน?
ชูฮันไม่สนใจอะไรทั้งนั้นเขาสนใจแต่เส้นทางและเป้าหมายของเขา!
เป็นอีกครั้งที่เกาช้าวฮุ่นช็อคเพราะชูฮันจากนั้นน้ำเสียงที่ไม่พอใจผสมเสียใจที่ผิดแปลกไปจากปกติของเกาช้าวฮุ่ยก็ตะโกนใส่ตามหลังชูฮันไป “ไม่อยากจะเชื่อ ชูฮัน นี่คือวิธีที่นายแนะนำฉัน? ฉันอยู่เป็นอมตะ…”
เสียงของเกาช้าวฮุ่ยดังชัดเจนทุกคนที่ได้ยินมองเกาช้าวฮุ่ยด้วยสายตาที่แปลกไป บุคลิกของเจ้าเด็กหนุ่มนี่เหมือนคนละขั้วกับหัวหน้าชูฮัน!
มีเพียงแค่ซางจิ่วตี้ที่ยังคงยืนนิ่งเงียบเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนซางจิ่วตี้ซึ่งในยุคศิวิไลซ์นั้นเป็นหัวหน้าของทีมสำรองเขี้ยวหมาป่า ตอนนี้สายตาของเธอจับจ้องเกาช้าวฮุ่ยไม่วางตา…มันไม่กี่คนในโลกที่มีพลังมากมายขนาดนี้ และที่เธอก็รู้จักก็มีเพียงแค่ป่ายหวีเนอเท่านั้น ซางจิ่วตี้รู้ได้ในทันทีว่ามันต้องมีความเชื่อมโยงบางอย่างระหว่างเกาช้าวฮุ่ยและป่ายหวีเนอ
ซางจิ่วตี้ที่รู้จักป่ายหวีเนอและพลังของป่ายหวีเนอดีค่อนข้างตะลึงเมื่อเกาช้าวฮุ่ยตรงหน้าดูจะมีพลังมากกกว่าป่ายหวีเนอซะอีก
หรือจะเป็นเทพแห่งตระกูลลึกลับ?! ความตกใจพุ่งขึ้นมาในอกของซางจิ่วตี้และมันยิ่งน่าตกใจเมื่อได้เห็นชูฮันเดินจากไปไกลแล้ว เธอรู้สึกว่าเธอคิดถูกแล้ว
ท่าทางของชูฮันที่มีต่อเกาช้าวฮุ่ยอาจบรรยายได้ว่าแย่แต่มันเป็นความแย่ที่ตั้งบนพื้นฐานของการรู้จักเป็นอย่างดีประกอบกับคำพูดที่ตะโกนดังก้องของเกาช้าวฮุ่ยเมื่อครู่ แสดงให้เห็นชัดเจนว่าชูฮันนั้นสนิทสนมกับเกาช้าวฮุ่ยพอสมควร
ทำไมชูฮันถึงได้กลายเป็นเพื่อนกับคนในตระกูลลึกลับได้?!
มันมีแต่เรื่องตื่นตาตื่นใจมากมายจนซางจิ่วตี้รับมือแทบไม่ไหวซางจิงเคยเผยเรื่องราวอันเหลือเชื่อของการมีอยู่ของตระกูลลึกลับให้เธอรับรู้เมื่อครั้งยังเด็ก
แล้วไหนจะเรื่องน่าอับอายทั้งหลายของเหล่าผู้นำค่ายๆต่างที่คอยทำทุกอย่างตามคำสั่งตระกูลลึกลับเพราะหวังการสนับสนุนแม้กระทั่งตอนนี้ ซางจิง…สถานที่ซึ่งเต็มไปด้วยยอดฝีมือและผู็มีอำนาจมากมายมารวมตัวกันทว่าก็ยังมีสมาชิกของตระกูลลึกลับเดินเพ่นพ่านไปมาโดยไม่มีใครรู้ บางคนจากตระกูลลึกลับนั้นมีอำนาจสั่งการเหนือกว่าใครในแต่ละค่าย แม้แต่ตัวผู้นำ
แต่ในการเผชิญหน้ากับบุคคลที่มีพลังเหนือใครนั้นมันมียังข้อบกพร่องอยู่ ชูฮันไม่เพียงแค่เลือกที่จะเงียบสนิท แต่ยังมองเกาช้าวฮุ่ยด้วยแววตาผิดหวังกับการตัดสินใจเลือกทำเช่นนี้ของเกาช้าวฮุ่ย
ความสัมพันธ์ระหว่างคนสองคนไม่สามารถย้อนคืนได้!
กำปั้นที่เล็กกระจ้อยร่อยของเกาช้าวฮุ่ยเทียบกับร่างใหญ่โตของเจ้าจิงโจ้ยักษ์ที่แข็งแกร่งสุดๆ ทว่าผลกระทบของหมัดจากเกาช้าวฮุ่ยสามารถล้มเจ้าจิงโจ้ยักษ์ได้
”ตึง!”
ความผันผวนในอากาศที่มองไม่เห็นพุ่งขึ้นสูงคลื่นความร้อนขนาดใหญ่แผ่กระจายออกเป็นวงกว้างคลายกับรูปเห็ด คลื่นพลังงานดูดม้วนกลับรวมเข้าหากันและทันใดนั้นก็ตีแผ่ออกกว้างอย่างรุนแรงจนเกิดแผ่นดินไหว!
”ครืน!ตึง! ครืน!” พื้นใต้ร่างจิงโจ้ยักษ์แตกออกทันทีหัวของเจ้าจิงโจ้จมลึกลงไปที่พื้น รอยแตกที่พื้นก็ยังคงส่งเสียงต่อไปเช่นเดียวกับพื้นที่แตกเป็นทางยาวไปเรื่อยๆ ราวกับว่าทั้งโลกกำลังแตกเป็นเสี่ยงๆ
พื้นทั้งหมดเหวี่ยงสั่นไปมาอยู่สักพักหนึ่งฝูงชนที่ลานจตุรัสซวนเซไปตามแผ่นดินไหว หากโชคดีที่เกาช้าวฮุ่ยนั้นจัดการกับจิงโจ้ยักษ์ในระยะที่ห่างไกลพอสมควร ผลกระทบจึงไม่สูงมาก ไม่มีใครตายหรือได้รับบาดเจ็บอะไร ทว่าสำหรับอาคารหรือสิ่งก่อสร้างโดยรอบนั้นคือคนละเรื่อง
บ้านอาคารทั้งหลายที่เคยชำรุดเพราะจิงโจ้ยักษ์ประกอบกับผลกระทบจากแรงโจมตีมหาศาลของเกาช้าวฮุ่ย ทำให้บานหน้าต่างกระจกทั้งหลายแตกละเอียด ตัวโครงบ้านชำรุดอย่างหนัก เศษหินเศษปูนร่วงหล่นเต็มพื้นไม่หยุด
ทุกอย่างตรงหน้าไม่ต่างอะไรกับโดนระเบิดนิวเคลียร์ยิงใส่เลยซากปรักหักพังทั้งหลายที่กองพะเนิน ตึกอาคารชำรุดอย่างหนัก เศษหินดินปูนปลิวผ่อนในอากาศ แต่ไม่เหมือนกับระเบิดนิวเคลียร์…เกาช้าวฮุ่ยสามารถควบคุมระดับพลังงานของเขาได้อย่างแม่นยำและไม่สร้างผลกระทบรุนแรงหรือวงกว้างที่มากเกินไป
พายุที่โหมเข้ามากระทันหันในขณะที่ทุกคนไม่ทันเตรียมพร้อมและเมื่อพายุหยุดลงเจ้าจิงโจ้ยักษ์ที่อยู่ใจกลางของคลื่นพลังงานมหาศาลที่เกิดขึ้นก็นอนแน่นิ่งแล้ว
ลานกว้างจตุรัสที่มีผู้คนหลายหมื่นคนตกอยู่ในความเงียบสงัดทุกคนจ้องไปที่จิงโจ้ยักษ์ซึ่งอยู่ไกลออกไป ในยามที่แสงอาทิตย์สาดส่องลงมา ร่างของเกาช้าวฮุ่ยที่ยืนอยู่บนหัวของจิงโจ้ยักษ์ก็กระจ่างชัดและส่องสว่าง ผมสีเหลืองอำพันนั้นเปล่งประกายยิ่งกว่าทุกครั้ง
”กึก!”
เกาช้าวฮุ่ยที่ตกอยู่ในสายตาของทุกคนก้าวลงมาจากตัวจิงโจ้ยักษ์เขาดูเป็นคนทั่วไปใส่เสื้อผ้าปกติธรรมดา เว้นเพียงแต่รองเท้าหนังอันเป็นเอกลักษณ์ซึ่งมีตัวอักษรโบราณสลักคำว่า ‘เกา’ เอาไว้ รองเท้าที่ยิ่งกว่าพิเศษ แสดงให้เห็นถึงชีวิตที่ไม่ธรรมดาของเกาช้าวฮุ่ย
”(*$&)(*&^%$%!^%^&#!!”
ฝูงชนบนลานจตุรัสก็กำลังตกใจกันหวาดหวั่น!
”พระเจ้าช่วย!นี้มันพลังการต่อสู้อะไรกัน?!”
”คนนี้คือใคร?เป็นวิวัฒนาการเหรอ? วิวัฒนาการสามารถแข็งแกร่งได้ถึงขนาดนี้เลย?!”
”ฉันไม่เคยได้ยินว่ามีคนมีพลังมากขนาดนี้มาก่อนเขาคือใคร?”
ความสงสัยและชื่นชมเกิดขึ้นไปทุกที่ในใจของทุกคนและเกาช้าวฮุ่ยที่เป็นจุดสนใจของความคิดเห็นของประชาชนก็เดินเข้ามาหาชูฮันทันทีหลังจากจัดการเจ้าจิงโจ้ยักษ์ได้สำเร็จ เขาส่งยิ้มยิงฟันสีขาวใส่ชูฮัน
”ฉันทั้งเท่และหล่อใช่มั้ยล่ะ?”แววตาสีเหลืองอำพันของเกาช้าวฮุ่ยส่องประกายแวววาว แสดงให้เห็นถึงความพออกพอใจที่ตกเป็นที่ชื่นชมของผู้คน
ชูฮันส่งสายตาเชิงว่าทำดีให้เกาช้าวฮุ่ยเล็กน้อยก่อนที่จะชี้ไปที่ร่างของจิงโจ้ยักษ์ที่อยู่ไกลออกไป “นายควรจะต่อยเข้าที่หัวใจหรือลำคอของมันเพื่อนน็อคให้ตายในทีเดียว การทำให้ทั้งหัวของแตกร้าวแบบนี้ไม่คุ้มค่าเลย ถ้าเรารักษาสภาพร่างมันไว้ทั้งตัวได้ดังเดิม ฉันสามารถเอามันไปขายได้เงินก้อนโตเลย!”
”ห้ะ?!”
เกาช้าวฮุ่ยยืนอึ้งอย่างไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่พึ่งได้ยินกระบวนการความคิดของชูฮันทำให้เขาพูดอะไรไม่ออก หากเขาก็รู้ดีว่าชูฮันพูดจริงไม่ได้โกหก นั่นจึงทำให้เขายิ่งสนใจ
แล้วเจ้าจิงโจ้ยักษ์นี้มีค่ามากขนาดไหนกัน?แม้แต่ร่างที่ตายไปแล้วยังมีค่าสูงมากอีก! คนอื่นๆเองก็ตะลึงกับคำพูดของชูฮันเช่นเดียวกันหลังจากภาพการต่อสู้อลังการ พวกเขายังไม่ทันได้เฉลิมฉลองเลยก็ต้องถูกชิงตัดไปซะแล้ว ทำไมชูฮันถึงได้กลายเป็นคนโลภแบบนี้ไปซะได้?
แน่นอนว่านี้คือพลเอกชูฮันที่จัดการปีศาจและสิ่งชั่วร้ายทั้งหลายมานับไม่ถ้วน กระบวนความคิดในสมองจะต้องแตกต่างจากคนธรรมดาสิ!
”หัวหน้า!หัวหน้า!” หยางเทียนร้องเรียกพร้อมกับวิ่งเข้ามาหาชูฮัน แววตาจับจ้องที่เกาช้าวฮุ่ยด้วยความประหลาดใจและสะดุดตาอย่างมาก “ผมเหลืองนี้คือใครกัน?”
คนอื่นๆเองไม่ว่าจะเป็นเจ้าหน้าที่ระดับสูง ทหารทั่วไป เหล่าผู้รอดชีวิต หรือผู้ลี้ภัย ทุกคนต่างเอียงหูฟังด้วยความอยากรู้กันหมด มีรายละเอียดอะไรบ้าง? พวกเขาอยากรู้ด้วยเหมือนกัน!
เกาช้าวฮุ่ยหันไปมองชูฮันด้วยแววตาเปล่งปลั่งเขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นเต้น นี่คือการแนะนำตัวของเขาสินะและหลังจากนี้เขาก็จะกลายเป็นคนดัง?
จากนั้น———
”คนงุ่มง่ามจะตายไม่ต้องสนใจ” คำพูดที่ออกจากปากชูฮันผิดแผกไปจากที่คิดอย่างสิ้นเชิง อีกทั้งชูฮันยังหมุนตัวและเดินจากไปอย่างไม่ลังเลอีก
”???”
ความตกใจและงุนงงปรากฏบนใบหน้าของทุกคนจิตใจของทุกคนราวกับถูกคำพูดของชูฮันซัดหายลงทะเลไปหมด งุ่มง่ามอะไร?
ฝีมือระดับปรมารจารย์ขนาดนี้งุ่มง่ามยังไง?
พลังที่สามารถทำให้ทั้งจีนสะเทือนได้งุ่มง่ามอะไรกัน?
ชูฮันไม่สนใจอะไรทั้งนั้นเขาสนใจแต่เส้นทางและเป้าหมายของเขา!
เป็นอีกครั้งที่เกาช้าวฮุ่นช็อคเพราะชูฮันจากนั้นน้ำเสียงที่ไม่พอใจผสมเสียใจที่ผิดแปลกไปจากปกติของเกาช้าวฮุ่ยก็ตะโกนใส่ตามหลังชูฮันไป “ไม่อยากจะเชื่อ ชูฮัน นี่คือวิธีที่นายแนะนำฉัน? ฉันอยู่เป็นอมตะ…”
เสียงของเกาช้าวฮุ่ยดังชัดเจนทุกคนที่ได้ยินมองเกาช้าวฮุ่ยด้วยสายตาที่แปลกไป บุคลิกของเจ้าเด็กหนุ่มนี่เหมือนคนละขั้วกับหัวหน้าชูฮัน!
มีเพียงแค่ซางจิ่วตี้ที่ยังคงยืนนิ่งเงียบเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนซางจิ่วตี้ซึ่งในยุคศิวิไลซ์นั้นเป็นหัวหน้าของทีมสำรองเขี้ยวหมาป่า ตอนนี้สายตาของเธอจับจ้องเกาช้าวฮุ่ยไม่วางตา…มันไม่กี่คนในโลกที่มีพลังมากมายขนาดนี้ และที่เธอก็รู้จักก็มีเพียงแค่ป่ายหวีเนอเท่านั้น ซางจิ่วตี้รู้ได้ในทันทีว่ามันต้องมีความเชื่อมโยงบางอย่างระหว่างเกาช้าวฮุ่ยและป่ายหวีเนอ
ซางจิ่วตี้ที่รู้จักป่ายหวีเนอและพลังของป่ายหวีเนอดีค่อนข้างตะลึงเมื่อเกาช้าวฮุ่ยตรงหน้าดูจะมีพลังมากกกว่าป่ายหวีเนอซะอีก
หรือจะเป็นเทพแห่งตระกูลลึกลับ?! ความตกใจพุ่งขึ้นมาในอกของซางจิ่วตี้และมันยิ่งน่าตกใจเมื่อได้เห็นชูฮันเดินจากไปไกลแล้ว เธอรู้สึกว่าเธอคิดถูกแล้ว
ท่าทางของชูฮันที่มีต่อเกาช้าวฮุ่ยอาจบรรยายได้ว่าแย่แต่มันเป็นความแย่ที่ตั้งบนพื้นฐานของการรู้จักเป็นอย่างดีประกอบกับคำพูดที่ตะโกนดังก้องของเกาช้าวฮุ่ยเมื่อครู่ แสดงให้เห็นชัดเจนว่าชูฮันนั้นสนิทสนมกับเกาช้าวฮุ่ยพอสมควร
ทำไมชูฮันถึงได้กลายเป็นเพื่อนกับคนในตระกูลลึกลับได้?!
มันมีแต่เรื่องตื่นตาตื่นใจมากมายจนซางจิ่วตี้รับมือแทบไม่ไหวซางจิงเคยเผยเรื่องราวอันเหลือเชื่อของการมีอยู่ของตระกูลลึกลับให้เธอรับรู้เมื่อครั้งยังเด็ก
แล้วไหนจะเรื่องน่าอับอายทั้งหลายของเหล่าผู้นำค่ายๆต่างที่คอยทำทุกอย่างตามคำสั่งตระกูลลึกลับเพราะหวังการสนับสนุนแม้กระทั่งตอนนี้ ซางจิง…สถานที่ซึ่งเต็มไปด้วยยอดฝีมือและผู็มีอำนาจมากมายมารวมตัวกันทว่าก็ยังมีสมาชิกของตระกูลลึกลับเดินเพ่นพ่านไปมาโดยไม่มีใครรู้ บางคนจากตระกูลลึกลับนั้นมีอำนาจสั่งการเหนือกว่าใครในแต่ละค่าย แม้แต่ตัวผู้นำ
แต่ในการเผชิญหน้ากับบุคคลที่มีพลังเหนือใครนั้นมันมียังข้อบกพร่องอยู่ ชูฮันไม่เพียงแค่เลือกที่จะเงียบสนิท แต่ยังมองเกาช้าวฮุ่ยด้วยแววตาผิดหวังกับการตัดสินใจเลือกทำเช่นนี้ของเกาช้าวฮุ่ย
ความสัมพันธ์ระหว่างคนสองคนไม่สามารถย้อนคืนได้!
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://novel00.net/wp-content/uploads/2022/11/เจ้าของร้านพิศวง-211x300.jpg "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")