Apocalypse Meltdown โลกาวินาศล่มสลาย – ตอนที่ 989 มันคือเนื้อมนุษย์ใช่มั้ย?

　　ทีมทหาร300 คนกำลังเดินทัพมุ่งหน้าเข้าไปในป่าพุ่มไม้ทึบโดยคอยรักษาระยะห่างระหว่างแต่ละคนอย่างมั่นคง จังหวะการเดินที่สม่ำเสมอแม้แต่จะเดินเท้ามาเป็นเวลานาน เสียงฝีเท้าที่เงียบกริบจนแทบจะไม่มีเสียงอะไรเลยจนแม้แต่หมู่มวลนกทั้งหลายบนต้นไม้ก็ยังไม่ทันรู้สึกตัวด้วยซ้ำ

　　ทหารทั้ง300 คนนี่คือทหารจากสี่ทีมหลักของกองทัพเขี้ยวหมาป่าที่เดินทัพออกมาจากที่ตั้งค่ายรบ แต่ละคนขนถุงใส่พัสดุมาด้วย รูปแบบพฤติกรรมการเดินขบวนของทหารสามร้อยคนสามารถแบ่งออกได้เป็นสามรูปแบบ

　　หัวแถวที่แต่ละคนคอยมองสำรวจรอบๆบริเวณไม่หยุดพวกเขาเดินอย่างสบาย ดูเหมือนไม่สนใจอะไรหากฝีเท้ากลับรวดเร็วและว่องไวอย่างมาก นั่นคือทีมความลับของพระเจ้า　　ทีมที่สองทีมท้ายขบวนเคลื่อนไหวอย่างกระฉับกระเฉง รวดเร็ว และไม่ทิ้งร่อยรอยใดๆไว้ข้างหลังเลย พวกเขาคือทีมนักฆ่าขนนก

　　ทีมที่เหลือทีมที่อยู่กลางขบวนพวกเขาดูไม่แยแสอะไรเลย ต่างตัวใครตัวมัน พวกเขาคือทีมหลงยาและฮูหยานั่นเอง

　　ท่ามกลางทหารสามร้อยคนหากกลับไม่มีชูฮันและเกาช้าวฮุ่ยให้เห็นและถึงแม้จะไม่มีผู้บังคับบัญชาคอยควบคุม หากทหารทั้งสามร้อยคนกลับไม่มีใครคิดจะแอบแวะพักหรือขี้เกียจเลย พวกเขาเชื่อฟังคำสั่งของชูฮันอย่างหมดใจและมุ่งหน้าไปยังจุดหมายเพียงอย่างเดียว

　　ในขณะที่กองทัพทหารสามร้อยนายกำลังมุ่งหน้าไปยังจุดหมายที่ได้รับมอบหมายมาชูฮันก็ปรากฏตัวอีกที่หนึ่งพร้อมกับเกาช้าวฮุ่ย ขณะนี้ชูฮันกำลังอยู่ในสภาวะวิวัฒนาการระยะ 6 ขั้นสูงสุดแล้ว ทั้งคู่กำลังมุ่งหน้าไปยังสถานที่แห่งหนึ่งด้วยความเร็วสูง สถานที่แห่งนี้เป็นที่ที่คนปกติไม่สามารถมาได้

　　มันคือ…ฐานที่ตั้งของลูกผสมที่ซ่อนอยู่ในเขตของภูเขา!

　　ที่นี้คือที่ประจำการของกองทัพลูกผสมกลิ่นเลือดของมนุษย์ที่คาวเหม็นรุนแรงกระจายแน่นไปทั่วบริเวณ

　　ล้อมรอบด้วยกองทัพซอมบี้มหาศาลที่อัดแน่นกันอยู่ภายใต้การควบคุมของลูกผสมที่สามารถสั่งให้ซอมบี้พวกนี้ยืนนิ่งอยู่ที่เดียวกันได้

　　ตอนนี้ชูฮันและเกาช้าวฮุ่ยกำลังนั่งชันเข่าหลบอยู่หลังก้อนหินขนาดใหญ่ห่างออกมาไกลจากลูกผสมและซอมบี้ทั้งคู่ต่างเปิดโหมดการมองระดับสูงสุดและได้เห็นภาพของกองทัพลูกผสมที่น่าจะมีจำนวนมากกว่า 300 ตัวแถมตอนนี้พวกเขายังไม่รู้ระดับความสามารถของพวกมันด้วย

　　เกาช้าวฮุ่ยมีท่าทีตื่นเต้นจัดหันมามองชูฮันตาใส  นายอยากจะลงมือก่อนมั้ย?  　　ชูฮันอึ้งไปกับคำถามที่ได้ยินเขาหันกลับไปสบตากับเกาช้าวฮุ่ย  จะลงมือก่อน? นายฆ่าได้แล้วรึไง? 

　　เพียงแค่เจอคำถามสั้นๆของชูฮันเข้าไปเกาช้าวฮุ่ยก็ตัวแข็งและพูดอะไรไม่ออก ท่าทางตื่นเต้นก่อนหน้านี้สลายหายไปในอากาศทันที เขาเพียงหันหน้ากลับไปเงียบๆ

　　 เอาล่ะ หลังจากผ่านความเงียบไปพักใหญ่ ในที่สุดเกาช้าวฮุ่ยก็เปิดประเด็นขึ้นมาอีกครั้ง  นายก็รู้ว่าฉันทำไม่ได้ ฉันมีความสามารถจำกัด ถ้าอย่างงั้นเรามาทำอะไรที่นี่ล่ะ? สังเกตการณ์ศัตรู? 

　　ชูฮันยังคงมองเกาช้าวฮุ่ยด้วยสายตาเอือมระอาต่อไป ลอบเข้าไปและทำลายศัตรูด้วยตัวเอง นั่นไม่ใช่สิ่งที่พลเอกควรทำ ถ้าฉันทำเองได้ทั้งหมดแล้วอย่างนั้นกองทัพเขี้ยวหมาป่าจะมีหน้าที่อะไร? 

　　 ถ้างั้นเรามาทำอะไร?มาดูเฉยๆเหรอ?  เกาช้าวฮุ่ยไม่เข้าใจความคิดของชูฮันเลยสักนิด　　และในตอนนั้นเองชูฮันก็ยิ้มเจ้าเล่ห์และกระซิบบอกเกาช้าวฮุ่ย มาแล้ว 

　　เกาช้าวฮุ่ยหันหน้าไปยังทิศทางที่เขาได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวทันทีและก็ได้เห็นลูกผสมตัวหนึ่งที่ซ่อนอยู่ในชุดคลุมสีดำตัวโคล่งกำลังเคลื่อนตัวอย่างรวดเร็วมุ่งหน้ามายังทิศทางที่พวกเขาอยู่

　　 มันไม่น่าจะหาเราเจอพลังของมันก็ดูธรรมดาๆ  เกาช้าวฮุ่ยที่ซึบซัมการทำงานของกองทัพเขี้ยวหมาป่าไปแล้ว เริ่มทำการวิเคราะห์ทันทีที่เห็นสถานการณ์โดยไม่รู้ตัว  คิดจะลอบจู่โจม? มันจะตายโดยไม่รู้ตัวเอา แค่สองวินาทีแรกเราก็ค้นพบมันแล้ว 

　　แต่ขณะที่เกาช้าวฮุ่ยกำลังพูดอยู่จู่ๆชูฮันก็ทำท่าส่งสัญญาณบางอย่างให้ลูกผสมตัว

　　ทันใดนั้นร่างของลูกผสมก็พุ่งเข้ามาถึงตัวชูฮันและเกาช้าวฮุ่ยด้วยความเร็วที่เพิ่มขึ้นจากเดิมเป็นสองเท่า

　　เกาช้าวฮุ่ยอึ้งไปทันทีเขาพูดอะไรไม่ออกและได้แต่เกิดคำถามขึ้นในใจ…นี้มันอะไรกัน? 　　หวังไคที่มีขนาดเท่าฝ่ามือซึ่งซ่อนอยู่ในกระเป๋ากางเกงชูฮันก็อยากจะตายซะเดี๋ยวนี้

　　ทำไมชูฮันถึงพาตัวเองมาที่ที่เต็มไปด้วยลูกผสมมากขนาดนี้มันกลัวจนฉี่จะราดอยู่แล้ว!

　　ความจริงตำแหน่งที่ชูฮันเลือกนั้นมิดชิดอย่างมากแต่สาเหตุที่ลูกผสมตัวนี้ค้นพบพวกเขาได้เพราะองศาที่ชูฮันและเกาช้าวฮุ่ยยืนอยู่ทำให้ลูกผสมตัวนี้ค้นพบทั้งสองได้พอดี ทว่าสำหรับลูกผสมตัวอื่นๆทั้งหลายที่อยู่ห่างไกลนั้นไม่ได้รับรู้ถึงการมาของพวกเขาเลย

　　เกาช้าวฮุ่ยแม้จะยังไม่เข้าใจทุกอย่างและได้แต่ยืนโง่ๆมองลูกผสมที่กำลังวิ่งเข้าถึงตัวเขาและชูฮันอย่างไม่เข้าใจเขาหันไปมองหน้าชูฮันเขม็งอย่างต้องการรู้ว่าเขาควรจะทำอย่างไรในสถานการณ์นี้

　　 ไม่ต้องทำอะไร ชูฮันขี้เกียจที่จะคอยอธิบายกับเกาช้าวฮุ่ย

　　ลูกผสมที่แอบหนีออกมาจากฐานลับที่จริงแล้วคือ…เฉินยู่เทียนที่เคยเจอและได้รับความช่วยเหลือจากชูฮันเมื่อนานมาแล้ว

　　ลูกผสมที่เคยอ่อนแอในอดีตหาก ณ ตอนนี้กำลังปฏิบัติภารกิจในฐานะหนึ่งในสมาชิกของหน่วยข่าวกรองลับแห่งกองทัพเขี้ยวหมาป่า

　　แม้ว่าเขาจะเป็นสมาชิกของหน่วยข่าวกรองลับโดยที่แม้แต่เหมิงชีเหว่ยซึ่งเป็นหัวหน้าแผนกยังไม่รู้เรื่องเลยเลยก็ตามที

　　เฉินยู่เทียนเหลือบมองเกาช้าวฮุ่ยที่อยู่ข้างกายชูฮันด้วยความสงสัย มันไม่ง่ายเลยครับ ตอนนี้พวกลูกผสมแบ่งฐานที่ตั้งออกเป็นสองจุด ความแข็งแกร่งเฉลี่ยของทั้งสองกลุ่มนั้นพอๆกัน หัวหน้าผมเกรงว่าบนสนามรบผมอาจจะต้องใช้วิธีการบางอย่าง เพื่อกลมกลืนและให้พวกมันเชื่อใจ… 

　　พอได้ฟังคำพูดของเฉินยู่เทียนเกาช้าวฮุ่ยก็รีบหันไปมองหน้าชูฮันทันทีอย่างอึ้งๆ ในหัวพยายามประมวลคำพูดที่ได้ยินมาทันที

　　นี้มันคือ…　　นี้สินะเหตุผลที่ชูฮันถึงกับยอมเสี่ยงพาตัวเองมาซุ่มดูถึงฐานลับของลูกผสมแบบนี้?!

　　ชูฮันไม่สนใจท่าทางช็อคของเกาช้าวฮุ่ยหลังจากที่ได้ยินคำบอกของเฉินยู่เทียน เขาก็นิ่วหน้าทันที  ถ้าให้เวลาสองวัน นายคิดว่าจะพอมั้ย? 

　　เฉินยู่เทียนชะงักจากนั้นก็รีบพยักหน้าอย่างมั่นใจ  ผมจะพยายามให้เป็นไปได้มากที่สุดสำหรับเวลาหนึ่งวัน แต่ถ้าสองวัน…ไม่มีปัญหาเลยครับ 

　　 ดี ชูฮันตบไหล่เฉินยู่เทียนเบาๆ แสดงให้เฉินยู่เทียนรู้ว่าเขาวางใจและเชื่อมั่น  ได้กินอะไรบ้างมั้ย? 

　　เฉินยู่เทียนตะลึงเหงื่อเริ่มซึมออกมาตามตัวอย่างไม่รู้ว่าควรจะพูดยังไงดี

　　แม้จะมีมนุษย์ถูกจับมาเป็นอาหารวางตรงหน้ามากมายอยู่เสมอหากเฉินยู่เทียนกลับไม่เคยมีความอยากเลย…โดยเฉพาะกับชูฮันและยู่เหว่ย　　เขารู้ดีว่าจำเป็นต้องฝืนกินเนื้อสดของมนุษย์เพื่อความอยู่รอดเพื่อให้ร่างเขามีพลังงาน หากเขาไม่สามารถบังคับตัวเองให้กินได้

　　ชูฮันถอนหายใจทันใดนั้นก็หยิบถุงกระดาษใบหนึ่งขึ้นมาส่งไปให้เฉินยู่เทียน  ยังสดอยู่เลย 

　　หัวใจของเฉินยู่เทียนเต้นรัวมองชูฮันด้วยสายตาประหลาดใจปนหวาดกลัว  เนื้อมนุษย์เหรอครับ? 

　　เกาช้าวฮุ่ยตกใจยิ่งกว่าอะไรเมื่อได้ยินประโยคนี้…ถึงว่าทำไมตลอดทางเขาถึงได้กลิ่นเลือดจางๆมาจากกชูฮันหากสิ่งที่พึ่งได้รับรู้มันเหนือความคาดหมายไปไกล

　　แท้จริงแล้วมันคือ…เนื้อมนุษย์

　　ชูฮันมองเฉินยู่เทียนนิ่งๆ เนื้อมนุษย์บ้าอะไร! นี่มันเนื้อจิงโจ้! 

　　 อ่า… เฉินยู่เทียนหลุบตาลงพื้น ก้มโค้งตัวให้ชูฮัน  ขอบคุณมากครับหัวหน้า 　　จากนั้นเฉินยู่เทียนมองหน้าชูฮันและเกาช้าวฮุ่ยสลับไปมาก่อนจะถอดผ้าคลุมที่หัวออกเขาเปิดถุงกระดาษออกพร้อมกลิ่นเลือดที่ตีออกมาจากถุงทันที

　　และทันทีที่เฉินยู่เทียนหยิบชิ้นเนื้อขึ้นมากัดเข้าไปคำแรกเขาก็ต้องตกใจอย่างมาก…

　　ทำไมเนื้อจิงโจ้นี้ถึงให้พลังงานเหมือนกับเนื้อมนุษย์เลย?!