ทหารสี่ทีมพิเศษของกองทัพเขี้ยวหมาป่าทั้ง300 คนที่ได้ยินเสียงร้องสยองขวัญนั่นต่างตกใจกันหมด พวกเขาอดไม่ได้ที่จะยืดตัวชะเง้อมองไปยังที่มาของเสียง เสียงร้องโหยหวนราวกับโดนทรมานยังคงดังมาให้ได้ยินต่อเนื่อง มันฟังดูสยดสยองยิ่งกว่าได้รับบทลงโทษจากยมทูตประจำกองทัพเขี้ยวหมาป่าอย่างหลิวยู่ติงซะอีก…ทุกคนรู้สึกกลัวจนขนลุกไปหมด
นี้เกาช้าวฮุ่ยกำลังทำอะไรทำอะไรกับลูกผสมระดับหัวหน้ากันแน่?!
ชูฮันเองก็แอบสะดุ้งเบาๆในใจเริ่มระแวงเมื่อนึกถึงเกาช้าวฮุ่ย โดยปกติแล้วเกาช้าวฮุ่ยไม่สามารถฆ่าอะไรได้ทั้งนั้น ทั้งคน ลูกผสมหรือแม้แต่ซอมบี้ เพราะฉะนั้นมันไม่น่าเป็นไปได้ที่เกาช้าวฮุ่นจะฆ่าลูกผสมระดับหัวหน้าตัวนั้น คงอาจจจะแค่ทรมานมันเล่นเท่านั้นละมั้ง
แต่ในตอนนั้นที่ชูฮันที่คิดว่าคงไม่มีอะไรรุนแรงเกินไปเกิดขึ้นเกาช้าวฮุ่ยก็โผล่มาปรากฏตัวต่อหน้าชูฮันด้วยสภาพหอบเล็กน้อย
ทันทีที่ชูฮันได้เห็นสภาพของเกาช้าวฮุ่ยที่หอบเบาๆและหัวยุ่งหน่อยๆก็รีบเอ่ยถามทันทีด้วยความกังวล เป็นยังไง? นี้นายฆ่ามันตายเหรอ?
เกือบจะ เกาช้าวฮุ่ยยังตกใจไม่หาย หัวใจเต้นรัวจนแทบจะหลุดออกมาจาก…เมื่อกี้เขาเกือบจะฆ่ามันตายแล้วเชียว
ชูฮันถอนหายใจด้วยความโล่งอก ถ้างั้นแล้วเมื่อกี้นายทำอะไรกับมัน?
ถึงฉันจะไม่ได้ฆ่ามันแต่ก็ทำมันเจ็บไม่น้อย! เกาช้าวฮุ่ยเชิดหน้าขึ้นอย่างไม่ยอม
ชูฮันจ้องตาเขม็งใส่ แผนที่วางไว้คือทำให้มันเกือบตาย!
นั่น… เกาช้าวฮุ่ยเกาหัวแกรกๆก่อนจะตอบเสียงอ่อย แต่ฉันก็ทำให้มันเจ็บหนักจนพิการอยู่นะ… ช่วยพูดทุกอย่างออกมาทีเดียวเลย!จะอมพะนำอะไรอยู่ได้เสียเวลา?! ชูฮันตะคอกใส่เกาช้าวฮุ่ยอย่างทนไม่ไหวอีกต่อไป
ฉันกระชากมันออกมา เกาช้าวฮุ่ยที่โดนต่อว่าก็รีบเฉลยด้วยเพราะความกลัวในใจที่มีต่อชูฮัน
ฮึ่มมมม! ชูฮันคำรามในคอ เขาที่ปกติจะไม่แสดงอารมณ์และมักมีสีหน้านิ่งๆอยู่เสมอ ขณะนี้กำลังจ้องไปเกาช้าวฮุ่ยด้วยสายตาเดือดเสมือนกับพร้อมจะฆ่าเกาช้าวฮุ่ยได้ทุกเมื่ออย่างไม่เหลือความอดทนอีกต่อไป เกาช้าวฮุ่ยเอาแต่พูดอมพะนำ พูดทีละประโยคช้าๆอ้อยอิ่งอยู่ได้ ไม่รู้เรื่องสักที!
เกาช้าวฮุ่ยที่สัมผัสได้ถึงรัศมีความน่ากลัวที่เปล่งออกมาจากตัวชูฮันก็ไม่กล้าแม้แต่จะสบตา ที่จริง ฉันไม่อยากจะทำ แต่ฉันไม่รู้จริงๆว่าจะยั่วอารมณ์มันยังไง ก็เลยโยนต้นไม้ใส่มัน
อืมด้วยพลังของนายมันก็น่ารุนแรงพอตัว ฉันเข้าใจได้ ชูฮันบิดยิ้มมุมปาก ก็ฉันบอกแล้วไงว่าฉันเกือบฆ่ามันหลังจากโยนต้นไม้ใส่มัน มันก็ช้ำในเกือบตาย เกาช้าวฮุ่ยพูดต่อ แล้วฉันก็ตัดมือตัดเท้ามัน ความจริงฉันอยากจะตัดลิ้นมันด้วยแต่กลัวว่ามันจะพูดไม่ได้ ถ้าเป็นแบบนั้น แผนที่นายวางไว้ก็จะไม่สำเร็จ ฉันก็เลยตัดสินใจเลาะเขี้ยวกับฟันมันออกทั้งหมด ปล่อยให้มันคลานกลับไปฐานลับของลูกผสมเพื่อส่งข่าว
ชูฮันที่ได้ฟังถึงกับพูดไม่ออกพร้อมกับมีความรู้สึกแปลกๆก่อตัวขึ้นในใจ
หลิวยู่ติงและเกาช้าวฮุ่ยคือปีศาจร้ายดีๆนี่เองถ้าทั้งสองคนร่วมมือกันเล็งเป้าใครขึ้นมาละก็ คนคนนั้นคงจะได้แต่ภาวนาให้ตัวเองตายไปยังจะสบายซะกว่า
ขณะที่ชูฮันและเกาช้าวฮุ่ยกำลังคุยกันอยู่การต่อสู้บนสนามรบก็เริ่มจะมาถึงจุดจบ ลูกผสม 250 ตัวเกือบจะถูกฆ่าตายในทีเดียวหมด
เพราะการฝึกฝนอย่างหนักหน่วงและความเข้าใจถึงกันได้ของทหารทุกคนเพียงแค่สบตาทำให้การต่อสู้สามารถดำเนินไปได้ด้วยความคล่องแคล่วรวดเร็วอย่างสมบูรณ์แบบ เลือดของลูกผสมไหลนองไปทั่วสนามรบ กลิ่นเหม็นคาวคลุ้งไปทั่วอากาศ…
ที่พื้นมีแต่ร่างของลูกผสมนอนกระจัดกระจายไปทั่วราวกับถูกลอบสังหารหมู่คงไม่มีใครคิดว่าจะได้เห็นภาพที่กองทัพลูกผสมซึ่งมักจะคอยบุกทำลาย ไล่ฆ่า ข่มขวัญผู้คนเสมอตามค่ายต่างๆอยู่เสมอจะมีจุดจบเป็นถูกกองทัพคนสังหารเรียบหมดแบบนี้
และทางฝั่งของชูฮันก็มีเพียงแค่คนเดียวที่ได้รับบาดเจ็บรุนแรงที่สุด…ลูกผสมระยะ5 ตัวหนึ่ง มันกำลังสู้กับทหารจำนวนมากอยู่ ขณะตัวมันเองก็ฟาดงวงฟาดงาไปทั่วจนกรงเล็บของมันเผลอไปข่วนหลี่บี๋เฟิงที่กำลังสู้อยู่กับลูกผสมอีกตัวและโดยบังเอิญกรงเล็บของมันข่วนเข้าใส่หลี่บี๋เฟิงเข้า แม้เชื้อไวรัสรุนแรงของลูกผสมระยะ 5 จะไหลเข้าสู่เส้นเลือดของหลี่บี๋เฟิงทันที แต่ด้วยเพราะหลี่บี๋เฟิงเป็นวิวัฒนาการระยะ 6 เม็ดเลือดที่แข็งแกร่งจึงสามารถดักจับไวรัสในร่างกายและทำลายมันทิ้งได้โดยที่ไม่เป็นอันตรายต่อซูเฟิง
สำหรับสมาชิกทีมอื่นๆเพราะการฝึกปีศาจจากชูฮันในอดีตที่ลากยาวหลายเดือนติดต่อกันทำให้พวกเขามีความสามารถในกการหลบหลีกกรงเล็บของลูกผสมได้อย่างคล่องตัว แถมยังสามารถเผชิญหน้ากับลูกผสมระยะสูงกว่าตัวเองโดยการร่วมมือกับสมาชิกในทีมด้วยกัน ทำให้ศัตรูไร้พลังและก็พ่ายแพ้ในที่สุด
ดังนั้นมันจึงมีเพียงแค่หลี่บี๋เฟิงที่ได้รับบาดเจ็บทั้งๆที่เป็นวิวัฒนาการระยะสูงและเนื่องจาากหลี่บี๋เฟิงและซูเฟิงต่างไม่ถูกคอกันอยู่แล้ว เมื่อเกิดเรื่องเช่นนี้หลี่บี๋เฟิงจึงถูกซูเฟิงคาดโทษเอาไว้ว่าจะลดการปันส่วนอาหารของหลี่บี๋เฟิงซะเพื่อทำโทษ
แม้มันจะเป็นเพียงการต่อสู้ที่ดูธรรมดาและไม่ได้หนักหนาอะไรหากเกาช้าวฮุ่ยกลับประหลาดใจกับหลายๆเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น…แม้ว่าพลังการต่อสู้ของทหารของชูฮันส่วนใหญ่จะไม่ได้สูงอะไรเลย แต่เมื่อทุกคนร่วมมือผนึกกำลังกันมันกลีบกลายเป็นพลังที่ยิ่งใหญ่ยิ่งกว่าอะไร!
โดยเฉพาะอย่างยิ่งจำนวนกองทัพลูกผสม250 ตัวนั้นมันมากพอที่จะทำให้ค่ายขนาดกลางหวาดกลัวว่าค่ายตัวเองอาจจะล่มสลายได้ ถ้าผู้คนรู้ขึ้นมาว่าแค่ทั้งสี่ทีมพิเศษของกองทัพเขี้ยวหมาป่าซึ่งมีทหารรวมทั้งหมด 300 คนสามารถกำจัดกองทัพลูกผสม 250 ตัวได้ภายในเวลาไม่ถึงชั่วโมงโดยไม่มีใครเสียชีวิตละก็ ความคิดและความเข้าใจที่ทุกคนมีต่อเขี้ยวหมาป่าคงต้องเปลี่ยนใหม่ทั้งหมด และความกลัวที่ทุกคนมีต่อชูฮันก็คงจะพุ่งทะยานขึ้นสูงไปกว่าเดิมอีกหลายเท่า
แต่ในสายตาของชูฮันมันไม่มีอะไรผิดปกติเลยสักนิดในความคิดของเขา…นี้เป็นความแข็งแกร่งพื้นฐานทั่วไปที่ทหารทุกคนของเขี้ยวหมาป่าต้องมีเป็นคุณสมบัติ
ไม่อย่างนั้นเขาจะเสียเวลามากมายฝึกฝนพวกเขาไปทำไมล่ะ?
ที่มากกว่านั้นคือก่อนที่ทหารทั้ง300 คนจะออกมา ชูฮันก็สามารถข่มขวัญลูกผสมทั้งหมดด้วยตัวคนเดียวเองได้แล้ว ดังนั้นมันจึงทำให้ลูกผสมทั้งหมดไม่ได้ปล่อยพลังของตัวเองออกมาอย่างเต็มที่ด้วยเพราะสภาพจิตใจที่ท้อแท้และพ่ายแพ้ไปแล้วก่อนจะเริ่มสู้ซะอีก
เก็บกวาดสนามรบและเตรียมตัวไปยังตำแหน่งต่อไป ชูฮันเอ่ยสังหารก่อนจะเดินออกไปจากบริเวณทันที
พอได้เห็นเลือดของลูกผสมนองเต็มไปทั่วชูฮันเองก็เริ่มกระหายเลือดขึ้นมาเหมือนกัน เขายอมรับเลยว่าเขากลัวว่าตัวเองจะทนแรงกระตุ้นไม่ไหวและพาทั้งสี่ทีมพิเศษไปที่ฐานลับของลูกผสมและฆ่าล้างพวกมันให้หมด รวมถึงซอมบี้ทั้งหมดในภูเขาลูกนี้ด้วย
เขาไม่สามารถทำอะไรรุนแรงเกินไปได้ไม่อย่างนั้นแผนการใหญ่ที่วางเอาไว้จะไม่ถูกนำมาใช้! ต่อให้ลูกผสมและซอมบี้ตายทั้งหมดมันก็ไม่มีประโยชน์เพราะกุญแจสำคัญคือราชาลูกผสมอย่างมู๋เย๋…
ทหารทั้งสามร้อยคนนี้คือสมาชิกที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดในกองทัพเขี้ยวหมาป่าความเร็วในการเก็บกวาดสนามรบนั้นรวดเร็วจนน่าเหลือเชื่อ และหลังจากชูฮันและเกาช้าวฮุ่ยล่าสัตว์ประหลาดในป่าลึกเพื่อมาเป็นอาหารเย็นให้กับเหล่าทหารที่กำลังเหนื่อยล้าเสร็จพอดี เหล่าทหารก็จัดการทุกอย่างและเดินทางมาถึงสนามรบที่สองพร้อมๆกัน
ในเวลาเดียวกันเป็นเพราะการต่อสู้ที่ดุเดือนเลือดพร่านและไร้ข้อจำกัด ไร้รูปแบบก่อนหน้านี้ มันก็เหมือนจะเป็นการช่วยกระตุ้นพลังที่ซุกซ่อนอยู่ของเหล่าทหาร ในอดีตที่พวกเขาเคยได้รับการฝึกปีศาจจากชูฮันที่ต้องแข่งขันกับเวลาอยู่เสมอ รวมถึงการต้องคอยทำตามกฏระเบียบอันเข้มงวดของกองทัพอยู่ตลอด ทำให้ที่ผ่านมาพลังที่แท้จริงถูกกดเอาไว้ แต่ตอนนี้เมื่อพวกเขาได้ปลดปล่อยอย่างอิสระ สัญชาตญาณที่ดุเดือดอันเป็นธรรมชาติที่ถูกซ่อนอยู่ก็ได้ปล่อยออกมา
รวมถึงก่อนหน้าที่ชูฮันจะกลับมาพวกเขาก็ได้ร่วมต่อสู้กับเหล่าทหารทั่วไปในกองทัพเขี้ยวหมาป่า ไหนจะต้องคอยเฝ้าเวรยาม คุ้มกันความปลอดภัยตามจุดเสี่ยงอันตรายต่างๆ ต้องเตรียมพร้อมรับมือกับวิกฤตทุกรูปแบบที่อาจเกิดขึ้นได้ทุกเมื่อ เพราะว่าทหารธรรมดาไม่สามารถทำหน้าที่นี้ได้ พวกเขาไม่สามารถป้องกันเขี้ยวหรือกรงเล็บจากซอมบี้ได้
เพราะถ้าไม่ใช่มนุษย์สายพันธุ์ใหม่จะไม่สามารถต้านทานไวรัสจากซอมบี้ได้!
และในสงครามครั้งนี้แม้แต่แผนการคร่าวๆหัวหน้าชูฮันก็ไม่บอกอะไรพวกเขาเลย ไม่มีรูปแบบการโจมตี ไม่มีแผนการรองรับสถานการณ์ต่างๆที่อาจเกิดขึ้นได้ หัวหน้าปล่อยให้พวกเขาจัดการกันเอาเอง เพราะงั้นครั้งนี้พวกเขาถึงได้สัมผัสถึงข้อได้เปรียบของการเป็นมนุษย์สายพันธุ์ใหม่ระยะสูงจริงๆ และก็ตระหนักได้อย่างถ่องแท้ว่าการฝึกฝนอันแสนหฤโหดหลายเดือนในอดีตช่วยเสริมความสามารถในการต่อสู้ของพวกเขามากแค่ไหน
ชูฮันกำลังมองภาพเหล่าทหารของเขาที่ทยอยนั่งลงตามพื้นและเริ่มแบ่งสันปันส่วนมื้อเย็นแจกจ่ายกันอย่างเป็นขั้นตอนเขาก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มกว้างออกมา
กองทัพเขี้ยวหมาป่าของเขาที่มีทีมนักฆ่าขนนกกุ้งเสือดำ ความลับของพระเจ้า หลงยาและฮูหยาที่เหอเฟิงพามา…
ด้วยทั้งหมดที่มี…เขาจะครองได้ทั้งโลก!
