Apocalypse Meltdown โลกาวินาศล่มสลาย – ตอนที่ 1001 มันคืออะไรกันแน่?

　　ทันใดนั้นทีมลูกผสมก็มีอาการตื่นตระหนกความมั่นใจเดิมที่เคยมีหายไปในพริบตา ทุกคนตกอยู่ในความหวาดกลัว เสียงร้องลั่นดังไล่ตามกันมาจนในที่สุดก็เป็นความวุ่นวาย

　　หัวหน้าของกองทัพลูกผสมนั้นยิ่งกว่าตกใจมันมองดูกองทัพของมันที่เริ่มแตกฮือพร้อมกับหัวใจที่เต้นรัวขณะสัญชาตญาณของมันก็สัมผัสได้ถึงสถานการณ์เลวร้ายที่กำลังจะเกิดขึ้น

　　ที่ห่างไกลออกไปชูฮันส่งสัญญาณลับให้กับทั้งสี่ทีมพิเศษ จู่ๆก็มีลมเย็นๆพัดผ่านไป ทั้งสี่ทีมพิเศษที่ยืนนิ่งอยู่กลางสนามรบที่ชูฮันเลือกไว้โดยมีทหารสองร้อยคนคอยรอคอยอยู่ ส่วนที่เหลืออีกร้อยคนก็ไปทำหน้าที่วิ่งไล่ลูกผสมเข้ามายังจุดที่กำหนดไว้

　　ซึ่งสองร้อยคนที่เหลือนำโดยซูเฟิงนั้นก็คอยดักรอซุ่มจัดการลูกผสมอยู่ที่จุดนี้　　 ต้องรออีกนานแค่ไหน? ซูเฟิงเอ่ยถามชูฮันด้วยน้ำเสียงระมัดระวัง

　　ชูฮันส่ายหัว เราไม่รู้ว่าอีกฝ่ายคือใคร แต่พวกมันเคลื่อนไหวช้ามากและค่อนข้างระมัดระวังตัวแจ แสดงให้รู้ว่าพวกมันมีจำนวนน้อยมาก ตอนนี้ลูกผสมอย่างน้อย 150 ตัวกำลังหวาดกลัวจนคลั่ง แต่อีกฝ่ายกลับยังไม่ลงมือ… 

　　 ถ้างั้นเราก็ต้องใช้โอกาสนี้จัดการกองทัพลูกผสมกองนี้ไปเลยดีมั้ย? ซูเฟิงยังคงมีความกังวล  แล้วถ้าอีกฝ่ายเห็นทหารของเราเป็นเป้าหมายละ? 

　　 ก็เหมือนเดิมอยู่ดีจำนวนที่น้อยกว่าอีกฝ่ายซึ่งเป็นข้อเสียเปรียบบ่งบอกให้รู้ว่าพวกมันไม่สามารถต่อกรกับเราได้  ชูฮันไม่สนใจท่าทางเป็นกังวลของซูเฟิง

　　ซูเฟิงคิดตามคำพูดของชูฮันเขาชี้นิ้วไปยังด้านหน้าและเอ่ยถามอีกครั้ง  แล้วพวกลูกผสมที่เหลืออีก 50 ตัวตรงนั้นล่ะ? 

　　ชูฮันเองก็เหมือนยากที่จะตัดสินใจในที่สุดเขาก็ถอนหายใจออกมาก็จะเอ่ย  เราต้องไม่เปิดเผยตัวของเรา เพื่อดูว่าอีกฝ่ายจะเผยตัวออกมาก่อนมั้ย 

　　ทันทีที่ชูฮันพูดจบลูกผสมทั้งหลายก็เริ่มส่งเสียงดังวุ่นวายขึ้น มันมีแต่เสียงร้องหวาดกลัวโหยหวนให้ได้ยิน

　　 แม่!ช่วยด้วย! 

　　 นี่มันตัวบ้าอะไร?! 

　　 ออกไป! 

　　ชูฮันและซูเฟิงต่างตกใจกับภาพที่ได้เห็นพวกเขามองภาพตรงหน้าตาค้างไม่หยุดอย่างไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรดี

　　บนผิวน้ำมันมีลูกผสมอย่างน้อย 20 ตัวลอยอยู่พร้อมเลือดที่เจิ่งนองไปทั่ว ส่วนลูกผสมที่เหลืออีกส่วนก็นอนหายใจรวยรินจะตายมิตายแหล่

　　เพราะ…

　　ศัตรูที่คิดกลับกลายเป็นงูยักษ์!

　　สีดำสนิท! 　　มันใหญ่โตจนบรรยายไม่ถูกเพียงแค่ภาพที่มันสามารถฆ่าลูกผสมได้ภายในพริบตาจนไม่มีลูกผสมได้ทันตั้งตัวและโจมตีกลับเลย มันน่าตกใจเหลืเกิน

　　ไม่มีผีไม่มีอะไรทั้งนั้น มีแต่งูยักษ์บ้าคลั่ง?!

　　สมองของชูฮันหยุดชะงักไปครู่หนึ่งก่อนจะพยายามขบคิดหาเหตุและผลของสถานการณ์ที่เกิดขึ้น มันมีหลายจุดที่เกิดขึ้นโดยเขาไม่สามารถหาคำตอบได้ออก แต่แล้วทุกอย่างก็กระจ่างเมื่อได้เห็นการตายของลูกผสมรวดเดียว 20 ตัว

　　สาเหตุที่ลูกผสมระยะ5 ตัวแรกหายตัวไปในแม่น้ำเห็นได้ชัดว่าต้องมาจากงูยักษ์สีดำสนิทตัวนี้ นั้นจึงอธิบายได้อย่างดีว่าทำไมถึงไม่มีแม้แต่เลือดลอยขึ้นมาจากน้ำในตอนแรก เพราะลูกผสมระยะ 5 ถูกลากลงน้ำไปรัดจนจมน้ำตาย

　　ในขณะเดียวกันชูฮันเองก็สังเกตงูยักษ์ดำสนิทอย่างรอบคอไปด้วย มันให้ความรู้เหมือนกับมนุษย์อย่างมาก มันรู้ว่าเนื้อลูกผสมเป็นสิ่งที่ห้ามกิน มันจึงเพียงแค่ฆ่าอย่างเดียวเท่านั้น

　　หรือว่าเจ้างูยักษ์นี้เป็นพวกช่างเลือกในการกิน?

　　งูยักษ์?

　　ทันใดนั้นชูฮันก็คิดถึงอีกแง่หนึ่งได้ขึ้นมา…

　　 นี้มัน… ซูเฟิงตกใจค้าง  นี้มันไม่ใช่ประเด็นเรื่องขาดกำลังคนเลยสักนิด ไม่มีใช่ปัญหาเรื่องพื้นที่ที่ไม่สะดวกในการจู่โจมด้วย ทำไมเจ้างูยักษ์นั่นถึงได้มีรสนิยมการกินแย่แบบนั้น? 

　　ชูฮันหรี่ตาจากนั้นก็หันไปสบตากับซูเฟิง  ตอนนี้มันมีลูกผสม 50 ตัวอยู่ในแม่น้ำ ตอนที่ลูกผสม 50 ตัวหายไป ตอนนั้นพวกมันอยู่ตรงไหนกัน? 

　　ในตอนนั้นกองทัพลูกผสมไม่ได้ลงมาเดินเรียบริมแม่น้ำเลย! 　　ซูเฟิงที่พึ่งจะคิดได้รีบโพล่งขึ้นมาทันที  แย่แล้ว! คนของเรากำลังเสี่ยง? 

　　มีงูยักษ์อยู่ในน้ำแสดงว่ามันยังมีตัวอื่นๆอยู่บนบกอีก ไม่อย่างนั้นมันจะอธิบายเรื่องการหายตัวไปของลูกผสม 50 ตัวก่อนหน้านี้ได้ยังไง?

　　ชูฮันเองก็แอบตกใจไม่น้อยหากไม่นานเขาก็กระพริบตา เงยหน้าขึ้นมองจ้องไปยังต้นไม้ใหญ่ที่แผ่กิ่งก้าน

　　ท่าทางผิดแปลกไปของชูฮันไม่มีทางรอดพ้นสายตาของซูเฟิงไปได้เมื่อได้เห็นลูกผสมจำนวนมากนอนตายอยู่ในน้ำ และมีลูกผสมระยะ 6 ไม่กี่ตัวที่หนีไป ซูเฟิงก็อดทนรอไม่ไหว  ไม่ต้องมองแล้ว ฉันควรทำยังไงตอนนี้? ถ้ามันมีสัตว์ประหลาดอื่นซ่อนอยู่ในป่าล่ะ? 

　　สัตว์ประหลาดบ้าคลั่งเป็นสิ่งที่ทุกคนรู้ดีแก่ใจว่ามันน่ากลัวมากเพียงใดโดยเฉพาะงูยักษ์ที่ใหญ่โตและน่ากลัวยิ่งกว่าจิงโจ้ยักษ์ที่ปรากฏตัวในค่ายเขี้ยวหมาป่าซะอีก มันเหนือกว่างูตัวใหญ่ปกติ รูปร่างของมันเหมือนกับนากซะมากกว่า

　　ชูฮันยิ้มแปลกๆก่อนจะตบไหล่ซูเฟิงเบาๆ พยักหน้าไปยังทหารที่เหลือของทีม  พวกเรากระจายคนไปกำจักลูกผสมบางส่วนที่แยกตัวออกไปแล้ว ส่วนที่เหลือก็คือพวกระดับสูงที่สามารถรับมือกับลูกผสมระยะสูงไม่ก็พวกตัวหัวหน้าได้ ไม่ต้องเป็นกังวล 

　　พรึบ!

　　ทหารของชูฮันลงมือจัดการลูกผสมระดับสูงอย่างรวดเร็วส่วนตัวที่เป็นหัวหน้า…หลี่บี๋เฟิงขอจัดการเองกับมือ

　　ซูเฟิงเองก็อยากจะเข้าไปช่วยแต่ถูกชูฮันดึงเอาไว้

　　 นายทำอะไร? ซูเฟิงที่ถูกห้ามเอ่ยถามชูฮันอย่างไม่เข้าใจ ตอนนี้เขากระวนกระวายจนเหงื่อตกไปหมดแล้ว  ฉันต้องไปดูสถานการณ์ เผื่อมีสัตว์ประหลาดบ้าคลั่งโผล่ออกมาอีก ทั้งสองร้อยอาจจะรับมือมันไม่ไหว 　　 มั่นใจได้พวกเขาปลอดภัย  หลังจากชูฮันเอ่ยออกมาเสร็จ เขาก็ชี้นิ้วไปที่ต้นไม้ด้านบน  ดูสิว่าคืออะไร 

　　ซูเฟิงเหลือบมองตามมือชูฮันและก็ได้สบตากับแววตาคู่หนึ่งที่น่ากลัวราวกับเปลวไฟกำลังลุกโชนมองจ้องลงมาที่ทั้งสองพอดีเหมือกนัน

　　นกเหยี่ยวยักษ์!

　　และเจ้านกเหยี่ยวตัวนี้มีรูปร่างที่กลายพันธุ์เพราะโลกาวินาศตัวของมันไม่ได้ยาวขึ้น ขนาดพอๆเดิม หากปีกทั้งสองข้างนั้นสยายใหญ่กว้างดูทรงพลังอย่างมาก ทั้งตัวของมันให้ความรู้สึกถึงอำนาจมหาศาล และแข็งแกร่งดุจหินผา

　　เมื่อได้เห็นภาพนี้ซูเฟิงก็สมองโล่งเปล่าไปชั่วขณะ ไม่เข้าใจว่าชูฮันต้องการจะบอกให้เขาทำอะไรกันแน่

　　 นี่มันสัตว์หายากเลยแถมยังเป็นเหยี่ยมตัวโตเต็มที่ปีกสยายสวยแบบนี้ ยิ่งหายากเข้าไปใหญ่  ซูเฟิงพล่ามออกมาเรื่อยๆอย่างทำตัวไม่ถูก  แล้ว หัวหน้า? เอ่อ นี่มันน่าอึดอัดชะมัด อืม แล้วคือมันอยู่ตรงนี้มาตลอด โดยที่เราไม่รู้สึกถึงภัยคุกคามจากมันเลย? 

　　 สายพันธุ์หายากที่ปรากฏตัวขึ้นและยังคอยจ้องสถานการณ์อย่างเงียบๆนายไม่คิดว่ามันแปลกเหรอ?  ชูฮันยิ้มอย่างมีเลศนัย

　　ซูเฟงคิดตามที่ชูฮันพูดแต่เป็นเพราะเขาเจอสถานการณ์แปลกๆเกิดขึ้นติดต่อกันหลายอย่าง สมองจึงเบลอไปหมดและคิดอะไรไม่ออก

　　ชูฮันเอื้อมมือขึ้นมาจับปลายจมูกและตะโกนใส่เหยี่ยวที่อยู่บนโต๊ะ นายจะแสดงฝีมือหรือจะให้ทหารของฉันลงมือ!