ที่สนามรบของทีมกุ้งเสือดำทุกอย่างบนพื้นที่ที่เกิดระเบิดนั้นตายสนิทไม่มีอะไรเหลือรอด ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบสนิทมีเพียงแค่เสียงเดินเท้าของกลุ่มเสี่ยวเซียวกำลังมุ่งหน้าไม่มาไกลให้ได้ยิน พวกเขาเคลื่อนไหวกันอย่างระมัดระวังในทุกย่างก้าว สำรวจอย่างละเอียดว่ามันไม่มีกับดักอะไรวางไว้
ไม่นานภาพหลังการเกิดระเบิดขนาดกว้างก็ปรากฏสู่สายตาของทุกคนหลุมลึกกว้างขนาดใหญ่เด่นหราอยู่กลางสายตา พื้นดินต้นไม้ทุกอย่างถูกทำลายไม่เหลือซาก ไม่มีอะไรมีชีวิตรอดไปได้ราวกับว่ามีระเบิดนิวเคลียร์ขนาดเล็กถล่มพื้นที่แห่งนี้
ฝุ่นควันหนายังคงลอยตัวค้างอยู่ในอากาศยังไม่ทันที่ชูฮันจะมีโอกาสได้ตั้งสติเลยด้วยซ้ำ ทีมของเสี่ยวเซียวก็มาถึงพื้นที่ซะแล้ว
เมื่อได้เห็นภาพตรงหน้าความจริงที่เปิดเผยสู่สายตาตัวเอง…พวกเขาต่างเคยได้ยินว่าเขี้ยวหมาป่ากำลังวิจัยอาวุธลับมาเป็นเวลานานพอสมควรและก่อนหน้านี้มันไม่เคยถูกเปิดเผยมาก่อน
แต่ไม่มีใครคิดเลยว่าที่จริงแล้วมันคือการต่อสู้ส่วนตัวของชูฮันเอง…ไม่น่าเชื่อ
ทุกอย่างไหม้เกรียมหมดแล้วยากที่จะหาร่องรอยได้ เสี่ยวเซียวนิ่วหน้า ตายังคงจับจ้องไปที่หลุมลึกกว้างตรงหน้าไม่วางตา ในหัวพยายามไตร่ตรองข้อมูลไปด้วย แต่ตอนนี้ชูฮันอยู่ตัวคนเดียว มันเป็นไม่ได้ที่เขาจะแบกอาวุธที่รุนแรงและทรงพลังขนาดนี้ได้ตัวคนเดียว อีกทั้งตอนนี้เขาก็บาดเจ็บอยู่ด้วย เวลานี้แหละคือจุดจบของมัน
คนรอบๆต่างแสดงสีหน้าตึงเครียดออกมาเมื่อเห็นว่าการจะตามจับตัวชูฮันให้ได้นั้นแสนจะยากลำบากเหลือเกิน
แต่ขณะที่ทุกคนกำลังตกอยู่ในความเงียบทันใดนั้นมันก็มีเสียงดังเบาๆมาจากต้นไม้ที่อยู่เหนือหัวเสี่ยวเซียว—— พรึบ~
ทุกคนตกใจและไม่ทันได้คิดเพียงแค่หลบหนีตามสัญชาตญาณจนกระจัดกระจายกันไปคนละทาง
มีบางคนอยู่บนต้นไม้?
ในเวลาเดียวกันปืนในมือชูฮันก็เหนี่ยวไกออกไปแล้ว!
กริ๊ก!ปัง!
กระสุนที่มีพลังทำลายล้างสูงเจาะเข้าไปในผิวหนังทันทีจนเกิดเสียงดัง!
ท่านหัวหน้า!
มนุษย์สายพันธุ์ใหม่ระยะ7 แรกเริ่มกำลังช็อคค้าง มองภาพตรงหน้าอย่างไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง เสี่ยวเซียวที่เป็นผู้นำกองกำลังลึกลับของพวกเขาถูกกระสุนเจาะเข้ากลางหน้าอก เลือดไหลทะลักออกมาเป็นสาย นอนตัวกระตุกอยู่ที่พื้น
เสี่ยวเซียวผู้บังคับบัญชาของกองกำลังลึกลับตายง่ายๆอย่างนี้เลย?! พ้ะ!
ชูฮันไม่ลังเลที่จะโยนปืนขนาดใหญ่ลงฟาดใส่หัวของมนุษย์สายพันธุ์ใหม่ระยะ7 ที่กำลังตกใจจนลืมระวังตัว น้ำหนักของปืนนั้นไม่เบาเลย แถมตกจากที่สูงด้วยแรงเหวี่ยงอย่างแรง ส่งผลให้หัวของมนุษย์สายพันธุ์ใหม่ระยะ 7 ถึงกับเลือดออก
จากนั้น————
กึก!
จู่ๆชูฮันก็กระโดดลงมาจากต้นไม้ขวานยักษ์ในมือเปล่งประกายสะท้อนแวววาวในอากาศ ชูฮันใช้มือทั้งสองข้างจับขวานซิ่วโหลอย่างแน่นและพุ่งตัวตรงเข้าใส่ศัตรูที่อยู่ใกล้ระยะโดดที่สุด
ทางด้านหวังไคที่ซ่อนตัวอยู่บนยอดต้นไม้มันหวาดกลัวและวิตกแทนชูฮันจนเหงื่อแตกพลั่ก ทันทีที่แรงปะทะของระเบิดสงบลงชูฮันก็อาศัยต้นไม้เป็นที่ซ่อนตัว และก็เตรียมตัวเพื่อช่วงเวลาสำคัญ มีเพียงกระสุนนัดเดียวในปืนที่มีอยู่ในมือ ชูฮันต้องการจะฆ่าเสี่ยวเซียวให้ได้หวังไคไม่จำเป็นต้องเดาก็ดูออก
เสี่ยวเซียวคือชนวนสำคัญของกองกำลังลึกลับนี้และชูฮันต้องการจะใช้ประโยชน์ของการกำจัดผู้นำของกองกำลังเป็นโอกาส ไม่อย่างนั้นการต้องรับมือกับมนุษย์สายพันธุ์ใหม่ระยะสูงทั้งสิบคน แถมยังมีผู้บัญการที่เก่งกาจแบบนี้ ต่อให้ชูฮันจะเก่งมากแค่ไหนก็เป็นไปไม่ได้ที่จะมีชีวิตรอดออกไป แถมไหนจะเรื่องที่ขณะนี้ชูฮันยังบาดเจ็บสาหัสอีก
สบกับที่เสี่ยวเซียวเลือกที่จะมายืนอยู่ใต้ต้นไม้…ชูฮันไม่รู้ว่ามันคือโชคดีหรือเพราะตัวเขาเก่งขนาดที่คำนวณทุกขั้นตอนได้อย่างแม่นยำกันแน่?
เหตุการณ์ต่อไปก็ไม่มีอะไรซับซ้อนด้วยตำแหน่งทางภูมิศาสตร์ที่สมบูรณ์แบบ ชูฮันจึงไม่ลังเลที่จะลั่นไกออกไปเพื่อคร่าชีวิตของเสี่ยวเซียวอย่างแม่นยำ!
เสี่ยวเซียวเป็นพรสวรรค์ที่มีความสามารถพิเศษในด้านความทรงจำซึ่งหมายความว่าทางด้านสมรรถภาพทางร่างกายนั้นต้องอ่อนแอกว่าวิวัฒนาการ ดังนั้นการลอบสังหารเสี่ยวเซียวจึงไม่ใช่เรื่องยากเพียงแค่หาจังหวะให้ได้
ดังนั้นอัจฉริยะทางการทหารอย่างเสี่ยวเซียวที่ควรจะเป็นที่รู้จักในอีกหลังกลับต้องมาจบอนาคตลงที่นี้แทน
เมื่อไม่มีเสี่ยวเซียวคอยควบคุมสนามรบชูฮันก็สามารถยึดครองสนามรบกลับมาอยู่ในมือได้อีกครั้งและกลายเป็นคนที่นำจังหวะการต่อสู้เอง
ตอนนี้ในทีมของฝ่ายศัตรูตรงหน้ายังมีวิวัฒนาการระยะ6 เหลืออีก 9 คนและวิวัฒนาการระยะ 7 แรกเริ่มหนึ่งคน
มันคือการต่อสู้ระหว่างความเป็นความตายอย่างไม่ต้องสงสัย!
ดังนั้นหลังจากการลอบสังหารเสี่ยวเซียวสำเร็จเรียบร้อยชูฮันก็ไม่ลังเลที่จะใช้ปืนซึ่งไม่มีกระสุนหลงเหลือแล้วฟาดใส่วิวัฒนาการระยะ 7 ไปมาเพื่อยั่วยุอารมณ์อีกฝ่าย องศาในการโจมตีของชูฮันนั้นฉลาดอย่างมากตัวเขารู้ดีว่าเป็นไปไม่ได้ที่เพียงแค่ปืนด้ามนี้จะสามารถฆ่าอีกฝ่ายได้ ดังนั้นเขาจึงจงใจเลือกตำแหน่งที่มีประสิทธิภาพสูงสุด
นั่นก็คือหัว!
แม้ว่าความแข็งแกร่งทางด้านร่างกายและพละกำลังของวิวัฒนาการระยะ7 จะสูงกว่าชูฮัน แต่เมื่อโดนของแข็งฟาดเข้าที่หัวอยู่บ่อยครั้งมันก็สร้างบาดแผลจนเลือดไหลนองได้ และยิ่งมากครั้งขึ้นเรื่อยๆอีกฝ่ายก็เริ่มมีอาการมึนหัวตามมาเหมือนกัน
ซึ่งไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันจะสร้างเวลาเพิ่มให้ชูฮันมีโอกาสได้สู้กลับมากแค่ไหน!
ชูฮันเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วสุดๆแม้ว่าจะมีบาดแผลสาหัสบนหัวไหล่และขาข้างซ้ายของเขาในตอนนี้ หากมันก็ไม่ส่งผลกระทบต้องความต้องการที่เอาชนะในตอนนี้ได้เลย
คนแรกที่ได้สติคือวิวัฒนาการระยะ6 คนหนึ่ง ในขณะที่คนที่เหลือยังคงช็อคและไม่สามารถยอมรับการตายของเสี่ยวเซียวได้ ฟรึบ~
ลำแสงสีดำเปล่งประกายจางรอบๆขวานซิ่วโหลทำให้รอบกายชูฮันมีวงล้อมพลังผันผวนอัดแน่นก่อตัวขึ้นมา
ชูฮันในขณะนี้ไม่มีความสามารถพอที่จะเปิดสนามพลังงานขึ้นมาต่อสู้กับมุษย์สายพันธุ์ใหม่ระยะสูงทั้งสิบคนได้ตอนนี้พลังในตัวเขาเหลืออยู่ไม่มากแล้วหลังจากใช้ระเบิดฟ้าผ่ารุนแรงไป
องศาการฟาดฟันอย่างสวยงามของขวานซิ่วโหลตัดผ่านอากาศขวานซิ่วโหลยามที่อยู่ในมือชูฮันดูราวกับมีชีวิต มันดึงพลังผันผวนในตัวชูฮันออกมาและเปลี่ยนเป็นแรงกดดันหนักหน่วง
พัฟ!
เลือดกระเซ็นจากผิวหนังมาเปรอะที่ตัวใบมีดของขวาน!
การโจมตีครั้งแรกของชูฮันเหนือความคาดหมายของทุกคนทั้งๆที่ตัวชูฮันเองก็บาดเจ็บอย่างหนักขนาดนี้อยู่แท้ๆ ชูฮันไม่ได้ต้องการจะฆ่าวิวัฒนาการระยะ 6 ทันทีแต่กลับสร้างบาดแผลตรงหน้าอกของอีกฝ่ายจนเกิดรูเหวอะหวะขนาดใหญ่
ใหญ่ขนาดที่สามารถมองเห็นอวัยวะภายในได้!
มันเกิดจากสาเหตุที่วิวัฒนาการระยะ6 เห็นชูฮันจะพุ่งโจมตีเข้าใส่ตัวเอง สัญชาตญาณทำให้มันเผลอก้าวถอยหนี
แม้ในใจชูฮันจะแอบสงสารแต่เขาก็ไม่สามารถเห็นใจใครได้หลังจากนั้นชูฮันก็ถอยออกห่างจากอีกฝ่ายที่โดนฟันไปและเปลี่ยนเป้าหมายไปยังวิวัฒนาการระยะ 6 คนต่อไปแทน
แม้ว่าวิวัฒนาการระยะ6 ที่ฟันจนหน้าอกเหวอะหวะจะไม่ได้ตายในทันที หากอาการบาดเจ็บที่เกิดขึ้นก็มากพอที่จะทำให้มันต้องหยุดต่อสู้
อย่างไรก็ตามชูฮันที่กำลังอยู่ในจังหวะกำลังจะเปลี่ยนไปจัดการคนต่อไปด้วยสัญชาตญาณการต่อสู้ระดับสูงพร้อมประสบการณ์ที่สั่งสมมานานทำให้ชูฮันเหวี่ยงหลังมือฟันขวานยักษ์เข้าใส่ทางด้านแทน!
ฉึก!
เสียงผิวหนังถูกฟันตามมาเลือดที่พุ่งกระฉูดดังขึ้นอีกครั้ง ภายในเวลาสั้นๆวิวัฒนาการระยะ 6 สองคนมีแผลฉกรรจ์ที่สามารถจบชีวิตได้
และยิ่งอยู่ท่ามกลางป่าลึกที่ไม่มีอุปกรณ์และความช่วยเหลือด้านการแพทย์แล้วจุดจบชีวิตของคนพวกนี้ก็เป็นแค่เรื่องของเวลาเท่านั้น!
