Apocalypse Meltdown โลกาวินาศล่มสลาย – ตอนที่ 1057 นายเป็นคนดูแลแทน

　　ไกลออกมาจากเมืองหยินซึ่งเป็นเมืองของลูกผสมฝนกำลังตกลงมาอย่างหนักหน่วง

　　เฉินยู่เทียนมาถึงพร้อมกับบาดแผลเบื้องหน้าของเขาคือเมืองที่เต็มไปด้วยลูกผสมนับไม่ถ้วนและเขายังคงรู้สึกเช่นเดิมก่อนจะจากไป…ขยะแขยงและรังเกลียดทุกอย่างจากก้นบึ้งหัวใจ

　　ถนนค่อนข้างสะอาดเพราะมู๋เย๋ชอบความสะอาดดังนั้นพวกเศษซากศพซึ่งเป็นอาหารของลูกผสมทั้งหลายจึงห้ามทิ้งไว้ตามทางเพราะมู๋เย๋อาจจะปรากฏตัวได้ทุกเมื่อ

　　แม้แต่ซอมบี้ยังไม่กล้าปรากฏตัวบนถนนสะอาดทั้งหลายมันไม่กล้าจะใช้ชีวิตอยู่ในเมืองร่วมกับลูกผสมและราชาลูกผสม ดังนั้นซอมบี้และลูกผสมจึงแบ่งแยกเขตอาศัยออกเป็นสองเขตอย่างชัดเจน

　　ทั้งเมืองอยู่ในความมืดมนอาคารต่างๆทั้งหลายมีรอยแตกร้าวและฝุ่นคราบเปื้อน ต้นไม้พืชพันธุ์เลื้อยเกาะยั้วเยี้ยตามอาคารเต็มไปหมด

　　แม้ว่าฝนจะช่วยชะล้างทำความสะอาดเมืองให้แต่ทั้งเมืองก็ไม่สามารถสลัดความมืดมนและกลิ่นเหม็นคาวที่ฝังลึกออกไปได้อยู่ดี

　　 นายกลับมาได้เฉินยู่เทียน  ลูกผสมระดับต่ำตัวหนึ่งในชุดคลุมสีดำซึ่งกำลังทำความสะอาดถนนอยู่เอ่ยทัก มันดูหิวโหยและผอมแห้งอย่างมาก ทันทีที่เห็นเฉินยู่เทียนมันก็เผยรอยยิ้มสยองขวัญที่ทำให้เห็นเขี้ยวฟันเรียงแถวอย่างน่าขยะแขยง

　　เฉินยู่เทียนไม่ตอบเพียงแค่เงยหน้าขึ้นมองอาคารสูงที่อยู่ห่างออกไปซึ่งเป็นที่ของมู๋เย๋…ที่ซึ่งใช่ว่าใครจะสามารถเข้าไปใกล้ได้ง่ายๆ

　　 นายได้ยินข่าวรึยัง? ลูกผสมระยะต่ำตัวเดิมเดินเข้ามาใกล้เฉินยู่เทียนด้วยแววตาชั่วร้าย  นายกล้ามากที่กลับมาในเวลานี้ ไม่กลัวว่าท่านมู๋เย๋จะฉีกนายเป็นชิ้นๆรึไง?  　　ลูกผสมระยะต่ำกลายเป็นบ้าคลั่งไปแล้วตัวมันมาที่เมืองหยินแห่งนี้พร้อมกับเฉินยู่เทียนแถมในเวลานั้นอันดับของมันก็สูงกว่าเฉินยู่เทียนด้วยซ้ำ ทว่าเพียงแค่ไม่กี่เดือนต่อมาเฉินยู่เทียนกลับกลายเป็นคนที่ท่านมู๋เย๋เลือกส่งไปคุมการทำสงคราม มอบหมายหน้าที่ความรับผิดชอบขนาดใหญ่ให้ และโทษฐานที่ดูหมิ่นและไม่เคารพเฉินยู่เทียนในตอนนั้น ตัวมันก็ถูกส่งมาทำงานเยี่ยงทาสจนถึงทุกวันนี้

　　ทั้งวันทั้งคืนมีหน้าที่คอยกวาดพื้นแม้ว่าพื้นถนนจะสะอาดแต่มันก็ห้ามหยุดกวาด ถึงแม้ฝนจะตกก็ห้ามหยุด!

　　และทุกครั้งที่มันจะได้กินอาหารมันก็จะเป็นเศษซากอาหารเน่าๆที่พวกลูกผสมระดับสูงโยนทิ้งแล้ว…ไม่มีค่าเลยสักนิด

　　และตอนนี้ในขณะที่ชัยชนะของเขี้ยวหมาป่ากำลังโหมกระหน่ำไปทั่วลูกผสมระยะสูงกว่าพันตัวที่ถูกส่งไปจากเมืองหยินโดยตรงตายหมด…ลองคิดดูสิว่าเวลานี้มู๋เย๋จะโกรธแค้นมากขนาดไหน?

　　และเฉินยู่เทียนยังไม่ตาย?

　　ฮ่าฮ่าฮ่า!

　　ไม่ตายตอนนี้…ก็ใช่ว่าจะห่างไกลจากความตาย!

　　ในใจของลูกผสมระยะต่ำเต็มไปด้วยความตื่นเต้นสะใจมันอยากจะเห็นจุดจบชีวิตของเฉินยู่เทียนที่ถูกท่านมู๋เย๋ฉีกทึ้งตายทั้งเป็น!

　　หากเฉินยู่เทียนไม่สนใจความคิดของลูกผสมระยะต่ำเลยแม้แต่น้อยเขาปัดผ้าคลุมหัวสีดำที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำฝนออกจนเผยให้เห็นโครงหน้าบางส่วนที่คล้ายกับมนุษย์เปิดเผยสู่สายตาอีกฝ่าย

　　 นายเปลี่ยนไป?! ลูกผสมระยะต่ำตกใจอย่างมากทันทีที่เห็น สีหน้าพลันเปลี่ยนเป็นตื่นกลัวและกลายเป็นความแค้น

　　ทำไม?

　　ลูกผสมทั้งหมดหนึ่งพันห้าร้อยตัวตายจากการต่อสู้ทั้งสองครั้งมีเพียงลูกผสมแค่สามตัวที่มีชีวิตรอดกลับมาและเฉินยู่เทียนก็เป็นหนึ่งในนั้น ขณะที่ลูกผสมอีกสองตัวกลับมาด้วยสภาพแขนขาขาดและตอนนี้ทั้งสองตัวก็ตายแล้ว

　　แล้วทำไมเฉินยู่เทียน?

　　นอกจากจะมีแค่บาดแผลตามตัวและเลือดไหลแต่เฉินยู่เทียนสามารถเดินกลับมาเมืองหยินได้แถมยังเปลี่ยนร่างไปอีก!

　　ความไม่สมดุลนี้ทำให้ลูกผสมระยะต่ำไม่สามารถยอมรับได้!

　　ทำไม…

　　เฉินยู่เทียนเพียงแค่เหลือบตามองอีกฝ่ายที่เอาแต่นิ่วหน้าจากนั้นก็เดินจากออกมาอย่างไม่คิดสนใจอีก

　　 หยุดอยู่ตรงนั้น! การเพิกเฉยของเฉินยู่เทียนทำให้ลูกผสมระยะต่ำหมดความอดทนและระเบิดออกมาอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้ มันรีบก้าวเท้าเข้ามาประชิดตัวเฉินยู่เทียนตั้งใจจะจัดการเฉินยู่เทียนให้ราบคาบ  คิดว่ามึงเก่งมากเลยรึไง? ถ้าไม่มีท่านมู๋เย๋คอยหนุนหลัง มึงเอาชนะกูไม่ได้หรอก! 

　　 พรึบ! 

　　เฉินยู่เทียนหลบการโจมตีและฟาดมือใส่หัวของลูกผสมระยะต่ำจนร่างกายของอีกฝ่ายอยู่ในท่าแปลกๆหน้าของมันก้มลงมองพื้น คอห้อยอย่างไม่สามารถบังคับให้ขยับได้เลย

　　 อ่อนหัดแกไม่มีสิทธิจะพูดกับฉัน เพราะงั้นขอตัว  เฉินยู่เทียนพูดเหมือนจะจากไปง่ายๆ ทว่า——

　　 กร่อบ! 

　　เสียงคอของลูกผสมระยะต่ำหักคาที่ร่างของมันล้มลงกระแทกพื้นท่ามกลางสายฝน

　　หลังจากที่ฆ่าลูกผสมระยะต่ำเรียบร้อยเฉินยู่เทียนก็รีบหันหน้าไปทางหนึ่งทันทีเมื่อสังเกตได้ถึงอะไรบางอย่าง จากนั้นก็หลุบศีรษะลง ไม่มีคำพูดอะไร ไม่มีท่าทางอะไร ไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ เฉินยู่เทียนเพียงก้มหน้าลงต่ำและยืนนิ่งอยู่เงียบๆแบบนั้น

　　ภายในตรอกเล็กๆบนถนนมีลูกผสมสองตัวยืนอยู่ใต้ชายหลังคาบ้านหลังหนึ่ง ลูกผสมตัวหนึ่งมีร่างกายปกติและอีกตัวมีร่างกายสูงใหญ่กว่าสองเมตร เนื้อตัวบึกบึน…เห็นได้ชัดเจนถึงความแตกต่างระหว่างเจ้านายกับคนติดตาม

　　 กลับมาแล้วสินะ… 

　　หลังจากผ่านไปพักใหญ่ลูกผสมที่ยืนอยู่ในตรอกทั้งสองตัวก็เดินออกมาจากชายคาบ้านที่ใช้หลบฝน เผยให้เห็นใบหน้าซีกซ้ายที่ดูเหมือนกับมนุษย์อย่างสมบูรณ์แบบ

　　มันก็คือราชาลูกผสม…มู๋เย๋!

　　ส่วนลูกผสมร่างกายบึกบึนที่เดินตามมู๋เย๋มาพร้อมกับร่มในมือที่คอยประกบเพื่อกันน้ำฝนให้เจ้านายของมัน

　　 ครับ เฉินยู่เทียนหลุบตาและเอ่ยตอบสั้นๆ

　　 มีอะไรจะอธิบายให้ฉันฟังมั้ย? มู๋เย๋เดินเข้ามาใกล้และถามขึ้น

　　เฉินยู่เทียนรู้สึกหัวใจถูกบีบแน่นเขาไม่รู้ว่ามู๋เย๋มาอยู่ตรงนี้นานขนาดไหนแล้วและที่หนักกว่านั้นคือตอนนี้เขาไม่รู้ว่าอารมณ์ของอีกฝ่ายเป็นอย่างไร

　　 หลังจากถูกทำลายจนย่อยยับผมไม่มีอะไรจะอธิบาย  เฉินยู่เทียนตอบอย่างกระชับและทำเพียงรอคอยการตอบสนองจากมู๋เย๋อย่างเงียบๆ

　　 โอ้?นายไม่เหมือนใคร  มู๋เย๋เองก็ไตร่ตรองอยู่ในหัว แววตาและสีหน้าราบเรียบของมู๋เย๋ทำให้เฉินยู่เทียนไม่สามารถคาดเดาอารมณ์ใดๆได้เลย ดูเหมือนว่าการสูญเสียลูกผสมหนึ่งพันห้าร้อยตัวไม่ใช่เรื่องสำคัญสำหรับมู๋เย๋

　　เฉินยู่เทียนเงยหน้าขึ้นมองมู๋เย๋ด้วยแววตาประหลาดใจ…เขาไม่คิดว่ามู๋เย๋จะสงบนิ่งเช่นนี้ไหนล่ะความโกรธแค้นที่ควรจะได้เห็น?

　　และทันทีที่เฉินยู่เทียนเงยหน้าข้นมาเขาก็ต้องประหลาดใจที่ได้เห็นว่ามู๋เย๋ในขณะนี้ไม่มีส่วนไหนที่เหมือนกับลูกผสมเลยแม้แต่น้อย แม้แต่ดวงตาก็เหมือนจะใส่คอนแทคเลนส์ที่ปิดบังนัยน์ตาสีเลือดเอาไว้ได้อย่างสมบูรณ์

　　ตรงหน้าเขาเหมือนกับมนุษย์ปกติทั่วไปที่มีนัยน์ตาสีดำและผิวหนังมนุษย์!

　　 ท่านมู๋เย๋?ท่าน?  ความตกใจของเฉินยู่เทียนไม่ใช่การแสดง เขานึกไม่ออกจริงๆว่ามู๋เย๋ทำอย่างไรถึงสามารถเปลี่ยนร่างได้ถึงขนาดนี้

　　 ฉันต้องไปจากเมืองหยินสักพัก มู๋เย๋เอ่ยเสียงไม่ดัง  ตอนที่ฉันไม่อยู่ ผู้จัดการดูแลเมืองหยินทั้งหมดคือนาย 

　　นัยน์ตาของเฉินยู่เทียนหดวูบอย่างแรงด้วยความตกตะลึง

　　มู๋เย๋ไม่แม้แต่จะถามอะไรเขาเลยแถมอยู่ๆก็โยนตำแหน่งใหญ่ที่มีความสำคัญขนาดนี้ให้เขา!

　　แต่…　　ไปจากเมืองหยิน?

　　มู๋เย๋เห็นแววตาตกใจของเฉินยู่เทียนก็ยกยิ้มมุมปาก ฉันยกหน้าที่นี้ให้นายดูแลเพราะนายมีความเป็นคนมากกว่าลูกผสมตัวอื่น ก่อนหน้านี้ที่นายจะกลับมาก็มีลูกผสมอีกสองตัวกลับมา พวกเขาก็เป็นผู้รอดชีวิตจากสงครามกับชูฮันแต่ฉันฆ่าพวกมันตายหมดแล้วเพราะฉันเกลียดคำอธิบายที่ไร้ค่า 

　　 หลังจากความพ่ายแพ้ของเราชูฮันก็กลายเป็นที่รู้จักอย่างมาก และมันก็ไม่ได้มีเหตุผลมากมายอะไร อีกอย่างตอนที่ฉันส่งนายไปทำสงครามฉันก็รู้ดีว่าจะมีแค่ไม่กี่คนที่รอดกลับมา 

　　มู๋เย๋พูดพร้อมกับแววตาชาญฉลาดจากนั้นก็หันไปตบไหล่ของลูกผสมตัวใหญ่ซึ่งคอยติดตามที่ด้านหลัง  ได้ยินใช่มั้ย? ตอนนี้เฉินยู่เทียนมีหน้าที่ดูแลเมืองหยิน ใครที่ไม่พอใจก็ปลดพวกมันและลงโทษได้เลย 

　　 ครับท่าน ลูกผสมตัวโตตอบรับเสียงมุ่งมั่น　　หลังจากมู๋เย๋พูดจบมันก็เดินผ่านหน้าเฉินยู่เทียนไปและภายในเวลาสั้นๆร่างของมู๋เย๋ก็หายไปจากถนน เหลือทิ้งไว้แต่เฉินยู่เทียนและลูกผสมตัวโตที่ยืนอยู่ท่ามกลางสายฝนพร้อมกับร่มในมือที่ตอนนี้ย้ายมากางเพื่อกันน้ำฝนให้เฉินยู่เทียนแทนแล้ว…แสดงให้เห็นถึงสถานะที่เปลี่ยนไป