Apocalypse Meltdown โลกาวินาศล่มสลาย – ตอนที่ 1059 เกินการควบคุม

　　ฐานทัพทหาร!

　　ทุกคนตกใจและนึกถึงเจียงฮงหยูที่พวกเขาได้เจอเมื่อสามวันก่อนแต่ที่นี้คือเมืองโรแมนติกไม่ใช่ฐานทัพทหาร!

　　สายตามู๋หรงยู่เฉิงเป็นประกายจ้าในใจตะลึงกับกับดักร้ายกาจที่ตัวเองพลัดตกลงมาและกว่าจะรู้ตัวมันก็สายไปแล้ว เสียงในหัวเตือนเขาถึงเรื่องที่ชูฮันกำลังแอบทำอยู่…ชูฮันคิดจะสร้างฐานทัพทหารที่กันคนนอกไม่ให้เข้ามายุ่งเกี่ยวโดยมีเมืองโรแมนติกที่อยู่ๆข้างเป็นเมืองเศรษฐกิจที่คอยดูแลเรื่องการบริโภคและ…

　　ทำเงินได้มหาศาล!

　　หลังจากนั้นหลินหยูก็พูดต่อ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำให้เรื่องมันยากสำหรับพวกท่าน แต่นี้คือกฏระเบียบ แน่นอนว่าดิฉันต้องขออภัยที่สร้างความขุ่นเคืองใจให้กับท่านผู้มีเกียรติจากค่ายทั้งหลาย ทว่าแม้แต่เป็นพลเอกชูฮันฉันก็คิดค่าบริการเหมือนกัน ไม่มีส่วนลดใดๆหรือฟรีให้ใครทั้งนั้น! 

　　เมื่อได้ยินที่หลินหยูพูดทุกคนที่ก่อนหน้านี้เคยต่อรองราคาก็เงียบกริบกันหมด บางคนที่เป็นตัวแทนจากค่ายหลักๆก็ไม่พูดอะไรมาก บางคนก็ปล่อยไปและยอมจ่ายเพราะหน้าที่ของพวกเขาคือการมาเยือนค่ายเขี้ยวหมาป่าไม่ใช่กลายเป็นทำให้ค่ายตัวเองขึ้นบัญชีดำเช่นนี้

　　อย่างน้อยที่สุดชื่อเสียงของพวกเขาในค่ายตัวเองอาจจะลดลงบ้างแต่มันเป็นเรื่องเกมการเมืองที่พวกเขาต้องปกป้องชื่อเสียงและอำนาจของตัวเองต่อในภายหลัง

　　เหล่าตัวแทนจากค่ายขนาดเล็กมีสีหน้าขมขื่นมันฟังดูเป็นข้อเสนอที่ดีที่หลินหยูจะยอมยืดระยะเวลาในการจ่ายหนี้ให้ก็จริง แต่ถ้าพวกเขายังไม่จ่ายเงินเต็มจำนวนภายในสามวัน พวกเขาก็ต้องติดบัญชีดำอยู่ดี

　　ดังนั้นหลังจากสนุกพอแล้วตัวแทนทั้งหมดก็ถูกหลินหยูแบ่งออกเป็นสองกลุ่ม　　ตัวแทนบางคนก็รีบกลับค่ายตัวเองทันทีเพราะเวลานี้การเจอชูฮันไม่ใช่เรื่องสำคัญอีกต่อไปแล้วเพราะตอนนี้เรื่องที่สำคัญที่สุดคือการกลับไปปรึกษากับทีมเจ้าหน้าที่ระดับสูงของค่ายตัวเองว่าจะยอมชำระเงินทั้งหมดที่ติดไว้มหาศาลและอาจทำให้ค่ายต้องลำบากหรือจะยอมติดบัญชีดำ

　　ตัวแทนบางคนเลือกที่จะจ่ายและอยู่ต่อเพื่อต้องการจะเจอกับชูฮันเนื่องจากท้ายที่สุดแล้วจุดประสงค์ในการมาที่นี้ของพวกเขาคือเรื่องนี้ นอกจากพวกเขาทำภารกิจที่ผู้นำของค่ายมอบหมายมาล่าช้าไปถึงสามวันแล้ว พวกเขายังสูญเงินจำนวนมากไปอีกในการตามหาชูฮันเพื่อพูดคุย

　　คนที่สามารถทำให้ตัวแทนจากค่ายต่างๆหนีไปได้?

　　ผู้หญิงที่ชื่อหลินหยูไม่มีคนมีอำนาจคอยหนุนหลังจริงๆเหรอ?

　　มันมากเกินไป!

　　มีเพียงแค่มู๋หรงยู่เฉิงที่ใช้สติในการไตร่ตรองทุกอย่างอย่างถี่ถ้วนจริงๆเขาเองก็อยากจะถามคนที่ชื่อหลินหยูจริงๆเหมือนกันว่าซ่องที่อยู่ภายใต้การดูแลของเธอไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับชูฮันจริงๆเหรอ?

　　หลุมพรางที่วางไว้ดักล่อพวกเขาอย่างแยบยลเช่นนี้มันแสดงให้เห็นถึงความชั่วร้ายอย่างเป็นธรรมชาติของชูฮันได้ชัดเจน!

　　ในใจของทุกคนเต็มไปด้วยความโกรธต่อค่ายเขี้ยวหมาป่าครั้งนี้ไม่มีใครดิ้นหลุดจากกับดักได้พ้น ทันใดนั้นหลายคนก็พลันนึกถึงหลูชูซเวซึ่งเป็นล้มตั้งแต่ตอนที่เข้าเมืองโรแมนติกอยู่กลางถนน มันเป็นภาพที่น่าสังเวชอย่างมาก

　　 แล้วหลูชูซเวล่ะ? ตัวแทนคนหนึ่งเริ่มมองหาหลูชูซเวและถามขึ้นมาอย่างประหลาดใจ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นอารมณ์โกรธ  หรือว่าแอบไปคุยกับชูฮันเงียบๆก่อนโดยไม่บอกพวกเรา! 

　　มู๋หรงยู่เฉิงเดินตามกลุ่มตัวแทนผ่านเข้ามาภายในค่ายเขี้ยวหมาป่าตอนนี้ที่ยังอยู่ในค่ายเขี้ยวหมาป่าเหลือแต่เหล่าตัวแทนที่มาจากค่ายหลักและค่ายขนาดใหญ่ที่มีกำลังเงินในการจ่ายเท่านั้น เวลานี้ไม่มีใครสามารถขวางทางพวกเขาได้แล้ว ยิ่งโดยเฉพาะตอนนี้ที่ตัวแทนทุกคนเต็มไปด้วยอารมณ์เดือดดาล แต่สิ่งที่หนึ่งที่พลาดไปคือพวกเขาไม่ทันสังเกตเห็นถึงความเปลี่ยนแปลงของค่ายเขี้ยวหมาป่าที่เกิดขึ้น

　　มีเพียงแค่มู๋หรงยู่เฉิงและหลูชูซเวที่มองทุกกระบวนการออก…ชาวบ้านที่พวกเขาเคยเจอว่านอนกระจัดกระจายอยู่ตามถนนนั้นอยู่ห่างไกลออกไปมากจากจุดที่พวกเขาเห็นเมื่อสามวันที่แล้วตอนมาถึง!

　　แล้วพวกผู้อพยพที่ต่อคิวยาวเหยียดเพื่อจะขออพยพเข้ามาอยู่ในค่ายหายไปไหนหมด?

　　ค่ายเขี้ยวหมาป่ากำลังจะก่อตั้งตัวเองเป็นฐานทัพทหารไม่ใช่เหรอ?หรือว่าสามวันที่ผ่านมาทุกอย่างดำเนินการไปแล้วเรียบร้อย แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้นจริงๆเหล่าผู้อพยพจำนวนมากขนาดนั้นก็ไม่น่าจะสามารถหายวับไปในอากาศได้ง่ายๆเช่นนี้?

　　——————-

　　ขณะเดียวกันภายในห้องประชุมของค่ายเขี้ยวหมาป่าเหอเฟิงและซางจิ่วตี้กำลังทำการเปิดการประชุมอยู่

　　 ตามกระบวนการของโครงการที่วางไว้ขณะนี้ชาวบ้านและเหล่าผู้รอดชีวิตครึ่งหนึ่งของค่ายถูกโอนย้ายไปยังเมืองโรแมนติกโดยการช่วยเหลือของกองทัพเขี้ยวหมาป่า ไม่มีปัญหาอะไรเกิดขึ้นระหว่างการเดินทาง คำนวณจากฝีเท้าโดยเฉลี่ยคาดว่าวันพรุ่งนี้ช่วงบ่ายขบวนน่าจะเดินทาง  หยางเทียนทำการรายงานข้อมูลความคืบหน้าล่าสุด

　　 ดีเรื่องต่อไป  เหอเฟิงพยักหน้าและมองไปที่หลิวยู่ติง

　　 กฏและข้อบังคับทุกอย่างเสร็จสมบูรณ์เรียบร้อยจะมีราวเสาขนาดใหญ่ที่มีกฏระเบียบและข้อบังคับเขียนไว้อยู่กลางเมืองเพื่อที่ชาวเมืองสามารถมองเห็นได้ทั่ว  หลิวยู่ติงรีบรายงาน  การทำความสะอาดเมืองก็อิงมาจากความคิดของหัวหน้าชูฮัน เราจะจัดตั้งระบบการให้รางวัล เหล่าผู้รอดชีวิตจะต้องทำความสะอาดเองเพื่อจะได้ค่าจ้างจากชาวเมือง 

　　 คงมีแค่หนทางเดียวเมืองอันลูกว้างใหญ่เกินไปและกองทัพเขี้ยวหมาป่าก็ไม่ได้มีหน้าที่คอยทำความสะอาดเก็บกวาดให้ใคร  เหอเฟิงพูดตรงๆ  ดำเนินการทุกอย่างตามแผนของชูฮัน ระหว่างค่ายเขี้ยวหมาป่าและเมืองโรแมนติกมันยังบางจุดที่ไม่ได้เก็บกวาดและตรวจสอบ และถึงแม้เรื่องกองทัพซอมบี้บุกล้อมเมืองอันลูจะได้รับการแก้ปัญหาแล้วก็จริงแต่มันก็อาจจะมีซอมบี้บางส่วนหลงเหลืออยู่ได้เหมือกนัน ยิ่งกองทัพซอมบี้ใหญ่มากขนาดนี้มันจะต้องมีซุปเปอร์ซอมบี้หลายตัวคอยซ่อนตัวและควบคุมอยู่ เราจะต้องส่งคนไปตรวจสอบและจัดการให้เรียบร้อยจนมั่นใจ 

　　 ให้เป็นหน้าที่ฉันเอง ซูเฟิงพูดขึ้น  อีกสามทีมพิเศษจะต้องขยายความแข็งแกร่งและเพิ่มกำลังคนเพื่อทดแทนสมาชิกที่สูญเสียไป พวกเขาน่าจะสามารถเลือกคนจากกลุ่มทหารเกณฑ์ใหม่ที่เข้าตาเข้ามาได้บ้าง เราจะใช้แผนการฝึกเดิมของหัวหน้าชูฮันเพื่อกำจัดปัญหาเรื่องซุปเปอร์ซอมบี้และหาคนเข้าทีมได้ในทีเดียวพร้อมกัน 

　　 โอเค เหอเฟิงพยักหน้ารับอย่างพอใจและในตอนที่เขากำลังจะพูดต่อ เขาก็ถูกเสียงจากข้างนอกแทรกขึ้นมาขัดซะก่อน

　　 ขออนุญาตครับท่าน! เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนหนึ่งรีบเดินเข้ามาในห้องประชุม  กลุ่มตัวแทนกำลังมุ่งหน้าเข้ามาในค่ายเขี้ยวหมาป่า แถมแต่ละคนยังมาจากค่ายขนาดใหญ่และค่ายหลักทั้งนั้นครับ พวกเขาเรียกร้องต้องการจะพบท่านพลเอกชูฮันให้ได้ครับ! 

　　 อะไรนะ? เหอเฟิงตกใจ  พวกมันไม่เข้าใจรึไงว่าชูฮันอ่อนล้าและต้องการพักผ่อน! 

　　 กองทัพเขี้ยวหมาป่ากำลังนำขบวนผู้รอดชีวิตไปยังเมืองโรแมนติกสมาชิกที่เหลือก็บาดเจ็บและนอนพักรักษาตัวอยู่ เหล่าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็วุ่นวายอยู่กับการจัดการกิจการต่างๆภายในค่าย ตอนนี้ไม่มีใครไปหยุดกลุ่มตัวแทนได้เลยครับ  เจ้าหน้าที่อธิบายด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล  พวกเราไม่คิดว่ากลุ่มตัวแทนจะมาถึงเร็วขนาดนี้ ผมไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้นครับแต่ดูเหมือนพวกเขาต้องเสียเงินมหาศาลไปในเมืองโรแมนติกครับ 

　　การะประชุมถูกระงับทันทีเหอเฟิงออกคำสั่งทิ้งท้ายและรีบออกไปจากห้องประชุมโดยไม่พูดอะไร

　　ตอนนี้เรื่องที่ชูฮันยังไม่ได้สติมีเพียงแค่ไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้คนส่วนใหญ่คิดว่าชูฮันบาดเจ็บเล็กน้อยและยังไม่สะดวกที่จะเจอใคร เหอเฟิงเองก็ตามน้ำและปล่อยให้มันเป็นสิ่งที่ทำให้สถานการณ์ของค่ายมั่นคง แต่ถ้าตอนนี้ทุกคนค้นพบว่าชูฮันบาดเจ็บสาหัสนอนไม่ได้สติอยู่บนเตียงตลอดทั้งอาทิตย์ละก็ เมื่อนั้นละก็จะไม่ใช่แค่ทรัพยากรของค่ายที่พวกเขายอมใช้กับงานเฉลิมฉลองจะเสียไปอย่างเปล่าประโยชน์แล้วแต่มันอาจจะเกิดการจลาจลขึ้นภายในค่ายเขี้ยวหมาป่าอีกก็เป็นได้

　　เหอเฟิงกำลังเคร่งเครียดอย่างมากเขาไม่คิดว่าทุกอย่างจะดำเนินมายังทิศทางนี้

　　มันมีอะไรที่เขายังไม่รู้อีกรึเปล่า?

　　มันเกินการควบคุมเขาไปแล้ว!

　　ทุกคนในห้องประชุมรีบออกไปจากห้องประชุมทันทีแต่กว่าพวกเขาจะมาถึงบ้านพักของชูฮันก็ต้องพบว่ากลุ่มตัวแทนนั้นได้มายืนออรวมตัวกันอยู่ที่ประตูบ้านพักของชูฮันก่อนเรียบร้อยแล้ว นำหน้าสุดโดยตัวแทนจากซางจิงที่เอามือวางด้ามจับประตูไว้อยู่

　　กลุ่มตัวแทนตั้งใจจะเปิดประตูเอง!

　　 หยุดนะ!กล้าดียังไง?!  เหอฟิงตกใจและตะโกนสั่งดังลั่น

　　ตัวแทนจากซางจิงตกใจเหล่าตัวแทนที่เหลือเองก็รีบหันกลับมามองที่มาของเสียง ทันใดนั้นพวกเขาก็ได้เห็นสีหน้าของเหอเฟิงและคนอื่นๆที่มองมาอย่างไม่เป็นมิตร

　　 หึ!หรือว่าเป็นเพราะที่จริงชูฮันไม่ได้อยู่ที่นี้กันแน่ มีอะไรที่ห้ามให้พวกเราเห็นหลังประตูนี้รึไง?  ตัวแทนจากซางจิงแสยะยิ้มและเปิดประตูออกกระแทกออกอย่างแรง  มาดูกัน!