Apocalypse Meltdown โลกาวินาศล่มสลาย – ตอนที่ 1061 แสดงละคร

  เสียงของชูฮันไม่ใช่เบาๆตัวแทนบางคนที่วิ่งออกห่างจากบ้านพักชูฮันไปได้ไม่ไกลจึงได้ยินมันชัดเจน ฝูงชนที่มารวมตัวกันอยู่ตรงหน้าทางเข้าบ้านพักก็ต้องตะลึงกับภาพที่เหล่าเจ้าหน้าที่ระดับสูงของเขี้ยวหมาป่าถูกไล่ออกมาเหมือนกัน ในขณะเดียวกันมันก็มีการคาดเดาและการพูดคุยเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกระจายออกไปเรื่อยๆ

   ฉันรู้สึกแปลกๆ แววตาของหลูชูซเวคมกริบ  เห็นมั้ยว่าถึงชูฮันจะดูเดือดและอารมณ์รุนแรงก็จริง แต่เขาไม่เคยลุกออกจากเตียง ขาของเขาอยู่ในผ้าห่มตลอด 

  พอหลูชูซเวพูดออกมาทุกคนก็เริ่มนึกตามและก็เห็นว่ามันเป็นอย่างนั้นจริงๆ

   เธอจะพูดอะไร?ว่าเขาบาดเจ็บหนักจริงๆ หนักถึงขั้นที่ส่งผลต่อการต่อสู้? 

   ฉันรู้สึกว่ามันน่าจะเป็นอย่างนั้นไม่อย่างนั้นมันก็ไม่มีเหตุผลอย่างอื่นที่สถานการณ์มันแปลกประหลาดแบบนี้ แถมยังดูเหมือนเขาจะกลัวว่าเหล่าเจ้าหน้าที่ระดับสูงของเขี้ยวหมาป่าจะรู้ถึงสถานการณ์ที่แท้จริงด้วย ถึงได้ไล่ทุกคนออกมาแบบนั้น 

  มู๋หรงยู่เฉิงตกใจและมองหน้าหลูชูซเว

  ในตอนนั้นเองทันใดนั้นก็มีคนหนึ่งที่ท่าทางเห็นได้ชัดว่าเป็นหมอประจำค่าย ท่าทางเร่งรีบ มุ่งหน้าเดินไปยังบ้านพักของชูฮันและเข้าไปในบ้านพักอย่างรวดเร็ว

   มีหมอมาด้วยท่าทางมันจะเรื่องแปลกจริงๆ! 

   หึ!ไม่คิดเลยว่าชูฮันผู้ยิ่งใหญ่เหนือใครจะบาดเจ็บจนต้องนอนติดเตียงแบบนี้ 

   เอาไงดีนี้มันข่าวใหญ่เลยนะ? 

   พอหมอออกมาก็ถามเรื่องอาการบาดเจ็บของชูฮันเลยถ้าเป็นเรื่องจริงฉันคิดว่าเรื่องพันธมิตรทั้งหมดคงต้องพูดคุยกันใหม่อีกรอบ 

   ฉันกำลังคิดว่าถ้าข่าวเรื่องการบาดเจ็บร้ายแรงของชูฮันรั่วออกไปอำนาจของกองทัพเขี้ยวหมาป่าอาจจะสั่นเครือได้มั้ย? 

   ไม่ใช่แค่นั้นฉันเกรงว่าพวกผู้รอดชีวิตทั้งหลายที่ต้องการจะมาอยู่ที่นี้คงหนีหายกันหมด? ก็อย่างรู้กันดีว่าชื่อเสียงของเขี้ยวหมาป่าทั้งหมดนั้นเกิดขึ้นมาได้เพราะชูฮัน ถ้าชูฮันบาดเจ็บร้ายแรงจนเสียพละกำลังการต่อสู้ไปจริงๆละก็…ไม่นานทุกอย่างที่นี้ก็คงพังสลายไม่เหลือซาก 

  หลูชูซเวมองดูการโต้เถียงของทุกคนที่ห่างออกไปไม่ไกล…บางคนดูเหมือนไม่ใส่ใจด้วยซ้ำว่าชูฮันจะเป็นอย่างไรที่จริงแล้วเธอไม่คิดเลยสักนิดว่าจะมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นในการมาเยือนค่ายเขี้ยวหมาป่าของเธอ

  ขณะที่ทุกคนต่างมีความคิดแตกต่างกันไปจู่ๆมันก็มีเสียงดังออกมาจากบ้านพักของชูฮัน เสียงมันดังชัดเจนจนคนข้างนอกได้ยินกันหมด

   พลเอกชูฮัน!เครื่องมือการแพทย์ที่ทันสมัยที่สุดทั้งหลายของผมหายไปไหนครับ?!     กูโยนมันออกไปเอง!อยากจะให้คนทั้งโลกรู้รึไงว่ากูนอนแบะ ลุกออกจากเตียงไม่ได้อยู่ที่นี้? ห้ะ!!! 

  ทันทีที่ได้ยินบทสนทนานี้เหล่าตัวแทนที่ยังอยู่ก็นัยน์ตาหดวูบอย่างรุนแรง

  กลุ่มเจ้าหน้าที่ระดับสูงของค่ายเขี้ยวหมาป่าที่ถูกไล่ออกมาเองก็ตะลึงและขาแข็งกันหมด

  และในตอนนั้นเองบทสนทนาภายในบ้านพักของชูฮันก็ดังลั่นออกมาด้านนอกอีกครั้งและทุกคนก็ได้ยินชัดเจนว่าการโต้เถียงรอบต่อมามันดุเดือดมากขนาดไหน

   ใครกันใครที่ทำให้ท่านเกิดความต้องการและตัดสินใจที่จะทำ——– 

   ช่วยหุบปากสักที! 

   เคร้ง! 

  เสียงบางอย่างแตก

  ขณะที่คนด้านนอกก็ตะลึงกับสิ่งที่ได้ยินกันไปหมดแล้ว  มันเรื่องอะไรกันแน่?

  ความต้องการอะไร?!

  ฝูงชนด้านนอกที่ได้ยินแทบลมจับหลังจากนั้นเสียงดังภายในบ้านพักก็ดังตามออกมาอีกและคราวนี้มันก็มีเสียงหว่านล้อมของเหอเฟิงดังขึ้นมาด้วย

   พลเอกชูฮันผมเป็นหมอนะ ท่านควรเชื่อคำแนะนำผม——— 

   อยากตายรึไง! 

   พลเอกชูฮัน!แต่นี้มันเป็นแค่การขลิบที่ผิวชั้นนอกเท่านั้น ผู้ชายทุกคนก็ต้องผ่านเรื่องนี้กันมา ไม่ต้องกังวลไป…เชื่อหมอสิ! พลเอกชูฮัน! ท่านพลเอก! ไม่ต้องเครียด… 

   ตึง! 

  มันมีเสียงดังของบางอย่างขึ้นมาหลังจากนั้นทุกคนก็ได้เห็นภาพของหมอที่พึ่งเข้าไปในบ้านพักชูฮันไม่นานกระเด็นตัวลอยออกมาตกลงพื้นที่เต็มไปด้วยดินพร้อมกับเสียงก่นด่าตามสภาวะอารมณ์รุนแรงของชูฮันที่ดังก้องชัดเจนเข้าหูทุกคน

   ไสหัวไป! 

  หมอตะกายตัวลุกขึ้นยืนใช้มือตบปัดเศษดินที่เปื้อนตามตัวออกไป จากนั้นก็เดินออกไปด้วยความอับอาย หลบหน้าหลบตาทุกคนที่มองมา

  ในตอนนั้นเองทุกคนที่คอยเก็บข้อมูลจากทางด้านนอกก็ยืนตะลึงค้างกับเหตุการณ์ตรงหน้าโดยเฉพาะเหล่าตัวแทนที่กำลังพูดคุยเรื่องอาการบาดเจ็บร้ายแรงของชูฮัน

  ไม่อยากเชื่อ!

  ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมชูฮันถึงหลีกเลี่ยงที่จะเจอใคร…ไม่แปลกใจว่าทำไมชูฮันถึงเอาแต่นอนอยู่บนเตียงมาลายวัน…สาเหตุที่ชูฮันลุกจากเตียงไม่ได้กลายเป็นเรื่องนี้นี่เอง!

  แม่ง!

  มันเป็นเรื่องที่ผู้ชายทุกคนต้องเคยเจอมันเป็นเรื่องที่ทำให้ทุกคนแสดงความหวาดกลัว!   ทุกคนที่ได้ยินต่างหน้าดำหน้าแดงกันหมดมู๋หรงยู่เฉิงเป็นคนแรกที่เปิดปากพูดขึ้นก่อน  ฉันไปก่อนละกัน ตอนนี้ค่ายเขี้ยวหมาป่าก็ไม่แออัดเท่าแต่ก่อน น่าจะมีที่มากมายรองรับพวกเราได้ ฉันไม่ได้รีบร้อนอะไรอยู่แล้ว ฉันจะรออยู่ที่ค่ายเขี้ยวหมาป่าเพื่อเข้าพบท่านพลเอกชูฮัน 

   ฉันฉันเองก็จะไปหาที่พักเหมือนกัน  หลูชูซเวหน้าแดง เธอเขินอายอย่างมากกับสิ่งที่ได้ยิน

  คนอื่นที่เหลือก็ลอบสบตากันไปมาแม้ตอนนี้มันจะไม่ใช่ความลับแล้วแต่พลเอกชูฮันคงไม่อยากจะให้ใครๆรู้ว่าเขาพึ่งกลายเป็นชายหนุ่มที่แท้จริงเมื่อครู่…

  ดังนั้นกลุ่มตัวแทนจึงตัดสินใจอยู่เฉยๆกลุ่มเจ้าหน้าที่ระดับสูงของเขี้ยวหมาป่าก็มีสีหน้าเลิกลั่ก มันยากที่จะจินตนาการว่าเรื่องนี้ต้องใช้เวลาเท่าไหร่ และแน่นอนว่าข้อมูลนี้จะต้องกระจายไปทั่วแน่ๆ

  แม้ว่าเหตุการณ์ครั้งนี้จะทำให้พลเอกชูฮันโกรธอย่างมากและไม่พอใจแต่ถึงอย่างไรมันก็ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอะไร เพราะปกติแล้วไม่ว่าเรื่องเล็กน้อยแค่ไหนที่เกี่ยวข้องกับชูฮันก็ถูกเหล่าผู้รอดชีวิตนำไปพูดซุบซิบอยู่ดี ซึ่งในอีกแง่หนึ่งมันก็แสดงให้เห็นถึงความใกล้ชิด ความใส่ใจที่คนพวกนี้มีต่อผู้นำค่าย

  ไม่แน่พวกเขาบางคนอาจจะเฉลิมฉลองที่ชูฮันผ่านพิธีกรรมของการกลายเป็นชายหนุ่มอย่างแท้จริงอยู่ก็เป็นได้

  ในที่สุดบ้านพักของชูฮันก็ตกอยู่ในความเงียบสนิทมีเพียงแค่ชูฮันและเหอเฟิงเหลืออยู่ในห้อง ในตอนนั้นเองเหอเฟิงก็เหลือบตามองประตูบ้านพักที่เป็นต้นเหตุและหันกลับมามองชูฮัน

  ชูฮันยังคงนั่งนิ่งอยู่บนเตียงไม่ขยับท่าทางดูไม่ได้อารมณ์ร้อนจนแทบระเบิดเหมือนที่แสดงออกต่อหน้าทุกคนอย่างก่อนหน้านี้ ตอนนี้หน้าตาชูฮันซีดเผือด เขามองมาที่เหอเฟิงส่งยิ้มแห้งๆที่ดูฝืนมาให้  จากนั้น———

   อั่ก! 

  เลือดกระอักออกมาจากปากชูฮันมันกระเด็นใส่ผ้าปูเตียงจนเปื้อนเต็มไปหมด!

  เหอเฟิงรีบเข้าไปประชิดตัวชูฮันเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่ตึงเครียดและเป็นกังวลใจ  นายบาดเจ็บทั้งหมดกี่จุดกัน? 

   แค่กๆ! 

  ชูฮันสำลักออกมาเป็นน้ำเลือดอีกครั้งร่างกายเขาดูอ่อนแออย่างมาก หากน้ำเสียงกลับนิ่งเรียบและเงียบสงบ เต็มไปด้วยอำนาจ  ฉันจะตายไม่ได้ 

  สติของชูฮันแทบไม่หลงเหลือแล้วแม้จะนอนบาดเจ็บร้ายแรงอยู่บนเตียง แม้จะมีกลุ่มคนพยายามจะพังประตูเข้ามาเพื่อหาความจริงแต่เขาก็โชคดีที่ตื่นมาขึ้นมาในเวลานั้นพอดี ใช้สติที่เหลือเพียงน้อยนิดเก็บเครื่องมืออุปกรณ์การแพทย์ที่วางระโยงระยางเต็มห้องเข้าไปไว้ในประตูมิติและกัดฟันเดินมาจัดฉากนั่งอยู่บนเตียงรอคอยพวกตัวแทนบุกเข้ามาอย่างเฉียดฉิว

  ไม่มีใครรู้ว่าตลอดกระบวนการมันตื่นเต้นอึกทึกมากมากขนาดไหนถ้าเหอเฟิงไม่ได้แจ้งหมอให้เล่นตามน้ำได้เร็วพอ ไม่แน่กลุ่มตัวแทนคงจะเดาเรื่องราวทั้งหมดได้และสุดท้ายมันจะกลายเป็นเรื่องใหญ่ร้ายแรงสำหรับค่ายเขี้ยวหมาป่า

   ฉันนอนโคม่าทั้งอาทิตย์? ชูฮันรู้ว่าที่เขาสามารถตื่นขึ้นมานั้นเป็นเพราะพลังการฟื้นฟู 20% ของช่วงเวลาต่อมาที่มาถึงพอดี…ระบบล่มสลายช่วยเหลือเขาได้เยอะมาก!

   นายนับวันได้ทั้งๆที่ยังไม่ได้สติเนี่ยนะนายมันเหนือมนุษย์ชัดๆ  เหอเฟิงยิ้มและพูดต่อ  ในค่ายเขี้ยวหมาป่าไม่มีอะไรผิดปกติ แต่นายต้องรักษาตัวอีกนานแค่ไหนกว่าจะลุกออกจากเตียงได้? กลุ่มตัวแทนพวกนี้ไม่ได้รับมือง่ายๆเลย พวกเขาอาจจะอดทนไปต่อได้อีกไม่น่าเกินสามวัน 

  ��

 

Apocalypse Meltdown

Apocalypse Meltdown

APOCALYPSE MELTDOWN โลกาวินาศล่มสลาย
Status: Ongoing
มันเป็นโลกที่ซอมบี้และมนุษย์อาศัยอยู่ด้วยความสิ้นหวัง สนามแม่เหล็กของโลกเกิดการเปลี่ยนแปลงและทุกอย่างได้ย้อนกลับมายังจุดเริ่มต้น วันหนึ่ง วีรบุรุษของพวกเรา…ชูฮัน ได้เดินทางย้อนเวลากลับมาสิบปีก่อนโดยไม่รู้ตัว เขาได้ย้อนกลับมาก่อนจุดจบของโลกจะเริ่มต้นขึ้น (โลกาวินาศ) เขาถูกปลุกให้ตื่นขึ้นด้วยเสียงดังในหอพักในมหาวิทยาลัยหมิงชิว ทันใดนั้นเขาก็ตระหนักได้ว่าเขาได้กลับชาติมาเกิดใหม่ ชูฮันต่อสู้กับเหล่าซอมบี้นับสิบๆตัวก่อนจะมุ่งหน้าไปที่ลานจอดรถเพื่อขโมยรถยนต์เมอร์ซิเดซ-เบนซ์G55ออกมา เขาตัดสินใจที่จะตามหาพ่อแม่และพี่น้องของเขาด้วยG55คันนี้ ซึ่งนี้เป็นสิ่งที่เขาเสียใจที่ไม่ได้ทำในชาติที่แล้ว ระหว่างทางชูฮันได้พบปะกับคนกลุ่มหนึ่งที่ปั๊มน้ำมันแห่งหนึ่ง ซึ่งหนึ่งในนั้นมีคนที่ติดอันดับ 20 ของโลกาวินาศรวมอยู่ด้วย…เฉินช่าวเย่ พวกเขาพบกับซอมบี้จำนวนมากระหว่างทางบนทางหลวง ซึ่งชูฮันได้ใช้รถ G55 พุ่งชนเหล่าซอมบี้จนเละ และในตอนนั้นเอง ชูฮันถึงตระหนักได้ว่าทั้งหมดนี้คือระบบล่มสลาย และเขาสามารถได้คะแนนจากการฆ่าซอมบี้ทั้งหลาย ซึ่งเขาสามารถเอาคะแนนพวกนี้ไปแลกเปลี่ยนเป็นความสามารถพิเศษอะไรก็ได้ และในตอนนั้นเอง การเดินทางของชูฮันก็ได้เริ่มต้นขึ้นไปพร้อมๆกับระบบล่มสลาย นี่เป็นเรื่องราวของระบบล่มสลาย โดยมีเขา…ชูฮัน เป็นคนดำเนินเรื่องราว

Comment

Options

not work with dark mode
Reset