ตอนที่ 1129 ไปตามหาแฟนนายมาซะ
หญิงสาวลึกลับเดินไปตามกำแพงเถาวลัย์กับชูฮันจนถึงมุมทันใดนั้นมันกก็มีแสงสว่างจ้าปรากฏขึ้น กำแพงเถาวัลย์ที่เคยปิดกั้นทุกอย่างจนมองไม่เห็นอะไรเลยถูกเปิดออกจนเกิดเป็นช่องกว้าง ภายในมีทุ่งหญ้ากว้างเหมือนกับตอนแรกที่ชูฮันลืมตาตื่นขึ้นมาเจอ เพียงแต่ต่างกันที่ตรงนี้มันมีบางอย่างอยู่บนพื้นหญ้า
มันเป็นก้อนหินที่มีรูปแบบซับซ้อนแปลกตาและกลุ่มกระต่ายที่วิ่งวนกันไปมาอย่างรวดเร็วคาดว่าน่าจะมีเกินสิบตัวและแต่ละตัวก็ดูเหมือนกันทุกอย่างจนไม่สามารถแยกออกได้ แถมทุกตัวยังเป็นกระต่ายสีเทา!
ทันใดนั้นเองชูฮันก็ตระหนักได้ถึงกระต่ายสีเทาตัวเมียที่เขาเจอตั้งแต่แรกจนนำพาเขามาถึงที่นี้เขาไม่รู้เลยว่ามันมีกระต่ายสีเทามากขนาดนี้ แล้วตัวไหนละที่เป็นตัวที่นำทางเขา? หญิงสาวลึกลับยิ้มก่อนจะพูดขึ้น ตามหากระต่ายสีเทาที่นำทางคุณมาถึงที่นี้ แล้วคุณจะผ่านการทดสอบ
ชูฮันชำเลืองมองอีกฝ่าย…จงใจเล่นเกมจริงๆสินะ!
เพียงแต่ว่ามันมีกระต่ายสีเทามากเกินไปเขาจะหาตัวที่นำทางให้เขาเจอได้ยังไง หรือเขาควรจะไล่จับแต่ละตัวมาซักถามเลย แล้วถ้าพวกมันไม่ตอบละ?
หรือว่าหาทางทำไม่ได้? หญิงสาวลึกลับเห็นชูฮันไม่มีปฏิกิริยาตอบสนอง เธอจึงยิ้มกว้างอย่างสะใจ หรือคุณอยากจะยอมแพ้?
ใครบอกละไม่มีทาง ชูฮันรีบตอบกลับทันที เขารีบซุกมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงตัวเองและคว้าบางอย่างเขวี้ยงออกมา
ปั่ก!
บางอย่างขนาดเท่าลูกเทนนิสกลิ้งหลุนๆไปกับพื้น
หวังไค!ไปตามหาแฟนนายเดี๋ยวนี้! ชูฮันออกคำสั่งตามมาทันที
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้เปลี่ยนบรรยากาศให้กลายเป็นเงียบสนิทอย่างแปลกๆหญิงสาวลึกลับยืนนิ่งค้างอยู่กับที่ แววตาเหลือเชื่อเมื่อได้ยินคำพูดจากปากชูฮัน
หวังไคกลิ้งไปตามพื้นอยู่หลายรอบก่อนมันจะกลายร่างกลับมาที่ขนาดเดิมปกติของมันและเมื่อมันมันลุกขึ้นได้ มันก็ยิ่งต้องตะลึงกับภาพตรงหน้าที่ได้เห็น
ไม่ต้องไปพูดถึงเรื่องที่กระต่ายสีเทาพวกนี้ไม่ใช่สายพันธุ์เดียวกับหวังไคเลยด้วยซ้ำแต่เพราะพวกมันเป็นกระต่ายสีเทาที่เหมือนกันทุกอย่างทุกตัวแบบนี้…แล้วจะให้มันมองหาอะไร? จะหายังไง?
อีกอย่างที่ชูฮันประกาศว่าแฟนของมัน…ตัวมันไปมีแฟนตอนไหนมันยังไม่รู้เลยนี่คือสาเหตุที่มันแสนจะอับอายขายหน้ามากในตอนนี้!
ขณะเดียวกันบนผืนหญ้ากระต่ายสีเทาทั้งหลายก็หยุดการกระทำทั้งหลายลงและหันหน้ามามองชูฮันด้วยสายหวาดระแวง
ภาพที่เกิดขึ้นนั้นตกอยู่ในสายตาของทั้งชูฮันและหวังไคทันใดนั้นแววตาของทั้งคู่ก็มีประกายวาวบางอย่าง เพราะคำพูดของชูฮันไม่ได้เพียงแค่ทำให้หญิงสาวลึกลับตกใจได้แต่ยังสร้างความหวาดกลัวให้กับพวกกระต่ายสีเทาด้วย?
ถ้าพวกมันตกใจแบบนี้ก็แสดงให้เห็นว่าพวกมันสามารถเข้าใจภาษาพูดของมนุษย์ได้!
ถ้าเข้าใจได้ก็แค่ตามหากระต่ายตัวเมียและถาม เท่านี้เขาก็สามารถหากระต่ายตัวที่ต้องการเจอได้!
หวังไคเองก็รับรู้ถึงข้อมูลที่สำคัญนี้มันขยายตัวให้ใหญ่ขึ้น จากนั้นมันก็รีบพุ่งตัวเข้าไปกลุ่มกระต่ายสีเทาทั้งหลายและไล่จับแต่ละตัวมาดูเพศโดยที่พวกกระต่ายสีเทาตัวเล็กกว่าไม่สามารถขัดขืนได้
ชูฮันยิ้มกว้างและหันไปส่งยิ้มยั่วเย้าให้กับหญิงสาวลึกลับ หญิงสาวลึกลับไม่คิดว่าชูฮันจะมีท่าทางแบบนี้สิ่งที่เกิดขึ้นมันไปไกลเกินกว่าจินตนาการของเธอมาก ดูเหมือนว่าเกมและแผนการทั้งหมดที่เธอวางไว้อย่างดีคงจะถูกผู้ชายที่คาดเดาไม่ได้คนนี้ปั่นป่วนจนเละเทะไม่เหลืออย่างแน่นอน
หวังไคลู่หูขนาดใหญ่ของมันลงพื้นขนสีขาวราวหิมะของมันนั้นแสนจะโดดเด่นท่ามกลางกลุ่มกระต่ายสีเทา และการกระทำอย่างอุกอาจทั้งหมดของหวังไคก็ตกอยู่ในสายตาของชูฮันและหญิงสาวลึกลับทุกอย่าง
มันง่ายมากก็แค่จับกระต่ายสีเทาขึ้นมา ดูว่าเป็นเพศผู้หรือเมีย เมินเฉิยต่อการดิ้นรนต่อสู้เอาตัวรอดของกระต่ายสีเทาทั้งหลายและความหวาดกลัวในแววตาของพวกมัน
การใช้สายตาสำรวจและการปฏิวัติที่เป็นการคุกคามของหวังไคดำเนินอยู่เป็นเวลาห้านาทีกระต่ายสีเทาทั้งหลายหวาดกลัวจนตัวสั่นเทิ้มกันไปหมด จนในที่สุดหญิงสาวลึกลับก็ทนดูไม่ไหวอีกต่อไป เธอหันไปต่อว่าชูฮันด้วยอารมณ์โกรธ คุณควรจะทำอะไรบางอย่างกับการใช้ความรุนแรงแบบนี้? เมื่อไหร่จะเปลี่ยนพฤติกรรมหุนหันพลันแล่นและการกดขี่คนอื่นจนหายใจไม่ออกกันแบบนี้สักที?
ชูฮันเงียบไปครู่หนึ่งเพื่อทำการคิดเกี่ยวกับหญิงสาวลึกลับ…ผู้หญิงคนนี้ดูเหมือนจะรู้ว่าเขาเป็นคนยังไง?
หยุด โดยไม่เปิดโอกาสให้ชูฮันได้พูด หญิงสาวลึกลับถอนหายใจเฮือกใหญ่และพูดต่อ เก็บสัตว์เลี้ยงของคุณไปได้แล้ว ตอนนี้คุณผ่านด่านนี้แล้ว
ชูฮันยิ้มกริ่มในใจนั้นแสนจะลิงโลด
หลังจากโยนหวังไคออกไปทำการทดสอบแทนพักหนึ่งชูฮันก็เก็บหวังไคกลับเข้ากระเป๋าและเดินตามหญิงสาวลึกลับเข้าไปในกำแพงเถาวลัย์ โดยไม่ได้รับรู้เลยว่าหลังจากทั้งคู่เดินจากไป มันมีเหตุการณ์เกิดขึ้นบนผืนหญ้าตามหลัง
เฮ้!เป็นอะไรรึเปล่า? กระต่ายสีเทาตัวหนึ่งวิ่งมาถามกระต่ายสีเทาอีกตัวหนึ่งด้วยอารมณ์โกรธ คุณควรจะทำอะไรบางอย่างกับการใช้ความรุนแรงแบบนี้? เมื่อไหร่จะเปลี่ยนพฤติกรรมหุนหันพลันแล่นและการกดขี่คนอื่นจนหายใจไม่ออกกันแบบนี้สักที?
ชูฮันเงียบไปครู่หนึ่งเพื่อทำการคิดเกี่ยวกับหญิงสาวลึกลับ…ผู้หญิงคนนี้ดูเหมือนจะรู้ว่าเขาเป็นคนยังไง?
หยุด โดยไม่เปิดโอกาสให้ชูฮันได้พูด หญิงสาวลึกลับถอนหายใจเฮือกใหญ่และพูดต่อ เก็บสัตว์เลี้ยงของคุณไปได้แล้ว ตอนนี้คุณผ่านด่านนี้แล้ว
ชูฮันยิ้มกริ่มในใจนั้นแสนจะลิงโลด
หลังจากโยนหวังไคออกไปทำการทดสอบแทนพักหนึ่งชูฮันก็เก็บหวังไคกลับเข้ากระเป๋าและเดินตามหญิงสาวลึกลับเข้าไปในกำแพงเถาวลัย์ โดยไม่ได้รับรู้เลยว่าหลังจากทั้งคู่เดินจากไป มันมีเหตุการณ์เกิดขึ้นบนผืนหญ้าตามหลัง
เฮ้!เป็นอะไรรึเปล่า? กระต่ายสีเทาตัวหนึ่งวิ่งมาถามกระต่ายสีเทาอีกตัวหนึ่งด้วยความเป็นห่วง ไอ้กระต่ายขาวนั้นจับเธอดูเพศจริงๆเหรอ?
กระต่ายตัวที่ถูกถามนั้นมีสีหน้าหงุดหงิดท่าทางโกรธไม่น้อย มันไร้มารยาทสิ้นดี!
กระต่ายสีเทาตัวอื่นๆก็ส่งเสียงกระซิบคุยกันจนเสียงเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ
ฉันเป็นผู้ชายฉันไม่เคยถูกจับยกขึ้นมาดูเพศแบบนี้ น่าอับอายมาก…
ฉันไม่เคยเจอกระต่ายที่หัวรุนแรงแบบนี้มาก่อนดูเหมือนว่ามันจะชื่อว่าหวังไค?
ชื่ออะไร…ประหลาดชะมัด!
ไม่รู้ทำไมฉันถึงรู้สึกอยู่ตลอดว่าหวังไคนั่นเหมือนกับเราเลย?
เป็นไปไม่ได้มันน่าจะเป็นแค่สัตว์เลี้ยงของมนุษย์?
ใครจะไปรู้…
ขณะอีกฝั่ง…ชูฮันก็กำลังเดินตามหลังหญิงสาวลึกลับขณะที่ในหัวกำลังคุยกับชูฮันที่ซ่อนตัวอยู่ในกระเป๋าไปด้วย นายคิดว่ามันแปลกมั้ย? ชูฮันถามด้วยความระแวง ผู้หญิงคนนี้ดูเหมือนมาที่นี้เพื่อรอรับฉันตั้งแต่แรก
นายก็คิดเหมือนกันใช่มั้ย? หวังไคมีท่าทีตื่นเต้น ฉันรู้สึกเหมือนกับว่าที่นี้เป็นที่ของฉัน เป็นบ้านเกิดของฉันเหมือนกัน!
เหรอ? ชูฮันกรอกตา
ฉันพูดจริงๆ! หวังไคนั้นยิ่งกว่าตื่นเต้น มันรีบพูดอย่างไหลรื่น ฉันรู้สึกคุ้นเคยกับที่นี้มาก ตอนแรกฉันก็ยังไม่รู้สึกอะไรแต่ตอนที่เห็นกระต่ายตัวอื่นๆ ความรู้สึกคุ้นเคยมันตีขึ้นมาและเริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ!
กระต่าย… ชูฮันชะงักไป เขาเริ่มประหลาดใจกับข้อมูลที่ได้รับรู้ ไม่ใช่ว่านายชอบกระต่ายสักตัวหนึ่งในนั้นจริงๆใช่มั้ย? ฉันก็เคยใช้วิธีนี้มาเหมือนกันหรอกน่า
หวังไค …
ในขณะที่การพูดคุยระหว่างชูฮันและหวังไคนั้นเริ่มออกไปไกลหญิงสาวลึกลับตรงหน้าก็หยุดฝีเท้า ชูฮันที่เห็นก็รีบกวาดตาสำรวจทันที และเขาก็ได้เห็นบ้านเก่าหลังโตที่ไม่สามารถคำนวณอายุได้ ด้านนอกมีเถาวัลย์จำนวนมากเลื้อยขึ้นล้อมเต็มไปด้วยจนดูเหมือนกับต้นไม้สีเขียวขนาดใหญ่ยักษ์
สัมผัสแรกที่ชูฮันรู้สึกหลังจากเห็นภาพตรงหน้าคือความรู้สึกไม่ค่อยดีอย่างที่สองสิ่งที่ทำให้ชูฮันค่อนข้างประหลาดใจก็คือภาพไกลที่สุดออกไปที่สายตาของชูฮันขับได้นั้น…
มันกลับกลายเป็นทะเล!
ไม่ทันรอให้ชูฮันได้ประหลาดใจนานเขาก็ได้เห็นร่างของคนที่คุ้นเคยเดินเข้ามาในระยะสายตา ชายหนุ่มที่สวมชุดคล้ายๆกับหญิงสาวลึกลับ มันเกิดความรู้สึกเดียวกันกับครั้งแรกที่ชูฮันได้เจอกับหญิงสาวลึกลับเลย และขณะนี้ร่างของชายหนุ่มที่ว่าก็กำลังวิ่งเข้ามาหาชูฮันพร้อมรอยยิ้มกว้างเต็มหน้า
เฮ้!ว่าไงเพื่อนชูฮัน!
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://novel00.net/wp-content/uploads/2022/11/เจ้าของร้านพิศวง-211x300.jpg "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
