Apocalypse Meltdown โลกาวินาศล่มสลาย – ตอนที่ 1132 หุบเขาหยินคือที่อยู่ หุบเขาหยางคือสุสาน

ตอนที่ 1132 หุบเขาหยินคือที่อยู่ หุบเขาหยางคือสุสาน

   โอ้เข้าใจแล้ว  ชูฮันกระพริบตาปริบๆ นี้เขาบังเอิญเจอเข้ากับอะไรกัน?

  ที่จริงแล้ว…การที่คนพวกนี้สามารถกลับมาที่นี้ได้ดูเหมือนว่าแทบจะไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเขาเลยเขาไม่ได้เป็นผู้มีพระคุณหรือพ่อพระมาโปรดอะไรทั้งนั้น เขาก็เพียงแค่เดินทางของตัวเองแต่บังเอิญเดินนำคนพวกนี้มาเท่านั้นเอง

  และที่สำคัญที่สุดก็คือคำพูดต่อไปของยู่ยงหนาน และเราก็ต้องการให้นายช่วยอะไรพวกเราบางอย่างด้วย 

  นี่สินะประเด็นหลัก!

  ชูฮันเริ่มคอแข็งขึ้นมาหากยังคงรักษาท่าทีนิ่งเฉยเหมือนเดิมเอาไว้

   อะไรกันหมายความว่ายังไง?  ชูฮันถามพร้อมส่งยิ้มเล็กน้อย  ยู่ยงหนานพูดอ้อมค้อมไปมา นายอาจจะไม่รู้ว่าหุบเขาหยินหยางแห่งนี้ ที่จริงมันแบ่งออกเป็นสองที่ หุบเขาหยินและหุบเขาหยาง 

  ชูฮันอยากจะบอกเหลือเกินว่าเขารู้อยู่แล้วแต่ต้องเงียบเอาไว้และรอให้ยู่ยงหนานอธิบายต่อ

   ทั้งหุบเขาหยินและหุบเขาหยางนั้นกว้างใหญ่มากจุดที่เราอยู่ตอนนี้นั้นเป็นแค่เศษเสี้ยวเล็กของพื้นที่ทั้งหมด  ยู๋ยงหนานพูดต่อไป  สำหรับคนที่ไม่ได้อาศัยอยู่ในหุบเขา คนแบบนายที่เข้ามาในหุบเขาได้นั้นมีความพิเศษมาก แต่นายได้คิดบ้างมั้ยว่านายเข้ามาได้อย่างไร? 

  ชูฮันถอนหายใจและตั้งคำถาม แล้วพวกมนุษย์ปลาอย่างพวกนายละ ไม่ได้เข้ามาจากทางเข้าเดียวกับฉันเหรอ? 

   เรารู้จักน้ำทะเลดีมันไม่มีความแตกต่างระหว่างน้ำกับผืนดิน หลังจากที่เราปลดผนึกที่ปิดกั้นไว้ได้ เราก็ถูกส่งไปที่ก้นทะเลและว่ายน้ำขึ้นฝั่ง  ยู่ยงหนานยิ้มอย่างลึกลับ อุปสรรคในสถานที่แห่งนี้หายไปแล้วและพวกเรานั้นมีอิสระที่จะเข้าออกหุบเขา 

   มาจากทางทะเล? ชูฮันนิ่วหน้า  มีแต่พวกนายที่เข้ามาได้ แต่คนอื่นๆยังถูกปิดกั้นเอาไว้งั้นเหรอ? 

   ใช่มีแต่พวกเราที่ได้รับพลังจากพระเจ้า ไม่มีทะเลใดๆบนโลกใบนี้ที่จะปิดกั้นมนุษย์ปลาได้  ยู่ยงหนานพูดด้วยสีหน้าจริงจัง  แต่ภายในหุบเขาแห่งนี้ ความสามารถของเรานั้นถูกจำกัดเอาไว้ 

   งั้นเหรอ? ชูฮันค่อนข้างประหลาดใจไม่น้อย  แต่ที่นี้เป็นบ้านพวกนายไม่ใช่เหรอ? 

  เขาเองก็อยากจะให้คนพวกนี้ช่วยนำทางเขาสู่หุบเขาหยางเหมือนกัน…

   มันมีสถานที่ที่ถัดไปจากทะเลที่นั่นคือบ้านของเรา พวกเราไม่มีคุณสมบัติที่จะเข้าไปในพื้นที่อื่นๆ  ยู่ยงหนานพูดและทันใดนั้นเขาก็พูดความจริงกับชูฮัน  หุบเขาหยินคือสำหรับอยู่อาศัย หุบเขาหยางคือสุสาน    เฮือก! 

  ชูฮันจับมือที่ถือถ้วยชาเอาไว้ หุบเขาหยางคือสุสาน? 

   ใช่หุบเขาหยินคือที่สำหรับอยู่อาศัย ส่วนหุบเขาหยางคือที่อยู่สำหรับคนตาย  ยู่ยงหนานมีสีหน้าตึงเครียด  เท่าที่รู้ไม่มีใครอาศัยอยู่ส่วนอื่นๆของหุบเขา มันไม่เคยมีเรื่องนี้ปรากฏตลอดหลายพันปีที่ผ่านมา 

   แล้วนายจะให้ฉันช่วยอะไร? ชูฮันเริ่มมีปฏิกิริยา เขาพึ่งค้นพบว่าตัวเองรู้เกี่ยวกับหุบเขาหยินหยางเพียงแค่น้อยนิด

   ไปที่หุบเขาหยางหยิบของมาหนึ่งอย่าง  ยู่ยงหนานเริ่มพูด

   ไม่ ชูฮันปฏิเสธทันทีอย่างไม่ต้องคิด  ไหนนายบอกว่าหุบเขาหยางคือสุสาน ไม่มีทาง! นั่นมันที่สำหรับคนตาย! นี่นายกำลังบอกให้ฉันไปขุดหลุมฝังตัวเองรึไง?! 

  ยู่ยงหนานที่เห็นชูฮันปฏิเสธทันทีก็มีสีหน้าหงุดหงิด นายต้องช่วยฉัน เพราะนอกจากนายแล้วพวกเราก็ไม่รู้จะหาใครมาช่วยแล้ว โลกด้านนอกนั้นอันตรายมาก มีทั้งซอมบี้และลูกผสม ไหนจะมนุษย์ที่แข่งขันกันเอง ฉันไม่ไว้ใจใครทั้งนั้น คนดีๆมันหายาก! 

  ชูฮันแทบจะตะโกนออกมาด้วยความโกรธ ฉันว่ามันจะมากเกินไปแล้ว ฉันช่วยพวกนายให้ได้กลับบ้าน แล้วยังต้องการจะให้ฉันช่วยต่ออีก? แถมครั้งนี้ไม่ใช่ให้ฉันนำทางให้ แต่ให้ฉันไปสุสานเองตัวคนเดียว พวกนายคิดจะเสี่ยงหรือลงทุนอะไรเองบ้าง? แม้แต่ตอนนี้ฉันยังไม่รู้ด้วยซ้ำในหุบเขาหยางมันมีความน่ากลัวอะไรอยู่? แล้วถ้ามันต้องแลกด้วยชีวิตของฉันละ? 

   ไม่จริงฉันเคยติดตามนาย นายรู้ว่านายทรงพลังมากขนาดไหน!  ยู่ยงหนานยังคงไม่เลิกตื้อ

   นั่นไม่ใช่ฉันที่ทรงพลังมากแต่เป็นนายที่อ่อนแอเกินไปต่างหาก!  ชูฮันเบ้ปากใส่

  ยู่ยงหนานหงุดหงิดสุดๆ แต่เราไม่มีทางอื่นแล้ว ของสิ่งนั้นมีความสำคัญกับพวกเรามากๆ และพวกเราทุกคนไว้ใจแค่นายคนเดียว ต้องทำอย่างไรนายถึงจะยินดีช่วยพวกเรา? 

  คราวนี้สายตาของชูฮันพลันเปลี่ยนไป มันก็ไม่ใช่ว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะช่วยพวกนาย เพียงแต่… 

  ยู่ยงหนานกระพริบตาปริบๆทันที อะไรละ? 

   แต่นายต้องช่วยฉันตอบเหมือนกัน ชูฮันมองสบตากับยู่ยงหนาน ซ่อนสายตาชั่วร้ายเอาไว้

   ได้สิได้เลย! ถ้านายสัญญาว่าจะช่วยพวกเรา นายคือมิตรของพวกเรา นายสามารถเอาทุกอย่างในที่นี้ที่ต้องการไปได้ทั้งนั้น!  ยู่ยงหนานรีบพูดจนลิ้นพันกันด้วยความตื่นเต้น  ถ้านายสามารถช่วยเรานำของสิ่งนั้นกลับมาได้ เผ่ามนุษย์ปลาของเรายินดีที่จะช่วยเหลือนายทุกเมื่อในอนาคต ตราบใดที่เราสามารถช่วยได้ ไม่ว่าเรื่องอะไร พวกเรายินดี! 

  ชูฮันยกยิ้มมุมปาก ถ้านายพูดแบบนี้ ฉันก็วางใจ 

  ท้องทะเลมนุษย์ปลา นี้อาจจะเป็นยาสำคัญที่จะช่วยเร่งการพัฒนาของกองทัพเขี้ยวหมาป่าของเขาได้!

   ถ้างั้นตอนนี้เรามาคุยเรื่องแผนการกันก่อนดีกว่า? ยู่ยงหนานแสนจะร้อนใจ

   ก่อนอื่นทางเข้าของหุบเขาหยางอยู่ตรงไหนและเข้าไปยังไง?  ชูฮันโยนคำถามที่สำคัญที่สุดใส่ยู่ยงหนานก่อน ครั้งที่แล้วนั้นเขาสลบระหว่างทางจนไม่รู้เรื่องอะไรเลย

   ทางเข้าหุบเขาหยางคือทางออกของหุบเขา ยู่ยงหนานเปิดประตู

  ชูฮันมองตามอย่างมึนงง ห๊ะ? 

   เท่าที่ฉันรู้การเดินทางไปหุบเขาหยางนั้นง่ายมาก แต่ฉันไม่สามารถเข้าไปในนั้นได้  ยู่ยงหนานพูดพร้อมขมวดคิ้วจนหน้าผากย่น  แต่พอนายเข้าไปในหุบเขา นายจะต้องหาทางออกของหุบเขาเพื่อหาทางเข้าสู่หุบเขาหยาง เส้นทางมันจะซับซ้อนมากๆ วนอ้อมคดโค้งไปมา แต่นายจะต้องหามันด้วยตัวเอง 

   บ้าเอ๊ย!! ชูฮันมีสีหน้าบูดบึ้ง  ขอข้อมูลมากกว่านี้หน่อย นี่จะปล่อยให้ฉันไปเดินงมหาเอาไว้รึไง? 

   มันไม่ใช่การเดินงม ยู่ยงหนานเงยหน้าขึ้นสบตากับชูฮัน จากนั้นเขาก็เหมือนจะนึกบางอย่างขึ้นได้  ใช่แล้ว ก่อนหน้าที่นายจะมามีคนมาที่นี้สามคน พวกเขาโผล่ขึ้นมาที่ชายหาดของทะเลอีกที่ ฉันคิดว่าจนตอนนี้พวกเขาก็น่าจะยังหาทางเข้าไม่ได้ หรือฉันควรส่งนายไปหาพวกเขา และนายกับพวกเขาจะได้ช่วยกันหาทาง? 

   สามคน?น่าจะเป็นเกาช้าวฮุ่ย ป่ายหวีเนอ  ชูฮันจับปลายคางและถามต่อ  ใช่ผู้ชายหนึ่ง ผู้หญิงสองมั้ย? 

   ไม่ใช่ ยู่ยงหนานส่ายหัว  เป็นชายสองคนและหญิงหนึ่งคน 

  ชูฮันตะลึงไป…แสดงว่าไม่ใช่ป่ายหวีเนองั้นเหรอ?   มีใครเข้ามาในนี้อีกกัน?

   แล้วนายได้เห็นอีกกลุ่มที่มีสามคนเหมือนกันแต่เป็นหนึ่งชาย สองหญิงมั้ย?  ชูฮันถามต่อ  ผู้ชายมีผมและตาสีเหลืองอำพัน 

   ฉันบอกว่าสองชายและหนึ่งหญิงหนึ่งในนั้นมีคนที่มีผมและตาสีเหลืองอำพัน!  ยู่ยงหนานเองก็เริ่มมึนเล็กน้อยขณะนึกย้อนเรียบเรียงความทรงจำของตัวเอง

  ชูฮันนิ่วหน้า…ทำไมมันดูแปลกๆ?

  ไม่ใช่ว่าป่ายหวีเนอและเสี่ยวเมิงชีมาด้วยเหรอแล้วผู้ชายอีกคนมาจากไหน?

   เอาละไม่ว่าพวกเขาจะเป็นใคร นายสามารถตามหาพวกเขาได้มั้ย?  ชูฮันถามต่อ

   ได้แค่สองวัน พวกเขายังไม่น่าจะไปไกลเกินขอบเขตความสามารถในการใช้พลังของฉัน  ยู่ยงหนานพูดด้วยความมั่นใจ  คนที่เข้ามาต่างปรากฏตัวบนชายหาดทะเลทั้งนั้น และพวกเราทุกคนก็รับรู้ถึงการมากันทั้งหมด 

  ทันใดนั้นชูฮันก็สังเกตเห็นถึงบางอย่าง รวมถึงตอนที่ฉันมาด้วย? 

   ใช่! ยู่ยงหนานตอบรับเสียงดัง  น้องสาวของฉันเป็นคนเจอนาย และฉันก็ไปรับนายต่อ 

  หน้าของชูฮันทมึงถึงดำราวกับก้นหม้อ…แล้วทำไมเขาถึงนอนอยู่บนผืนหญ้า?!

 

Apocalypse Meltdown

Apocalypse Meltdown

APOCALYPSE MELTDOWN โลกาวินาศล่มสลาย
Status: Ongoing
มันเป็นโลกที่ซอมบี้และมนุษย์อาศัยอยู่ด้วยความสิ้นหวัง สนามแม่เหล็กของโลกเกิดการเปลี่ยนแปลงและทุกอย่างได้ย้อนกลับมายังจุดเริ่มต้น วันหนึ่ง วีรบุรุษของพวกเรา…ชูฮัน ได้เดินทางย้อนเวลากลับมาสิบปีก่อนโดยไม่รู้ตัว เขาได้ย้อนกลับมาก่อนจุดจบของโลกจะเริ่มต้นขึ้น (โลกาวินาศ) เขาถูกปลุกให้ตื่นขึ้นด้วยเสียงดังในหอพักในมหาวิทยาลัยหมิงชิว ทันใดนั้นเขาก็ตระหนักได้ว่าเขาได้กลับชาติมาเกิดใหม่ ชูฮันต่อสู้กับเหล่าซอมบี้นับสิบๆตัวก่อนจะมุ่งหน้าไปที่ลานจอดรถเพื่อขโมยรถยนต์เมอร์ซิเดซ-เบนซ์G55ออกมา เขาตัดสินใจที่จะตามหาพ่อแม่และพี่น้องของเขาด้วยG55คันนี้ ซึ่งนี้เป็นสิ่งที่เขาเสียใจที่ไม่ได้ทำในชาติที่แล้ว ระหว่างทางชูฮันได้พบปะกับคนกลุ่มหนึ่งที่ปั๊มน้ำมันแห่งหนึ่ง ซึ่งหนึ่งในนั้นมีคนที่ติดอันดับ 20 ของโลกาวินาศรวมอยู่ด้วย…เฉินช่าวเย่ พวกเขาพบกับซอมบี้จำนวนมากระหว่างทางบนทางหลวง ซึ่งชูฮันได้ใช้รถ G55 พุ่งชนเหล่าซอมบี้จนเละ และในตอนนั้นเอง ชูฮันถึงตระหนักได้ว่าทั้งหมดนี้คือระบบล่มสลาย และเขาสามารถได้คะแนนจากการฆ่าซอมบี้ทั้งหลาย ซึ่งเขาสามารถเอาคะแนนพวกนี้ไปแลกเปลี่ยนเป็นความสามารถพิเศษอะไรก็ได้ และในตอนนั้นเอง การเดินทางของชูฮันก็ได้เริ่มต้นขึ้นไปพร้อมๆกับระบบล่มสลาย นี่เป็นเรื่องราวของระบบล่มสลาย โดยมีเขา…ชูฮัน เป็นคนดำเนินเรื่องราว

Comment

Options

not work with dark mode
Reset