เล่ม 9 ตอนที่ 2 : ตกจากหน้าผาไม่พอยังโดนโชคชะตาเล่นตลก (3)
‘ทักษะหายากเฉพาะดาบสองมือ?’
ทว่าระหว่างการอ่านหน้าต่างข้อมูลนี่เขายังมีสิ่งหนึ่งที่ต้องกระทำก่อน
“ยกเลิกเรียกปีศาจ!”
ขณะที่เสียงของอาร์คดังขึ้น ลวดลายภูตผีทั้งหลายที่แทบเข้าถึงหัวใจของเขาแล้วพลันสลายเป็นฝุ่นผง ตอนนี้เขาเหลือเวลาเพียงแค่เจ็ดวินาทีเท่านั้นก่อนที่พลังชีวิตทั้งหมดจะสูญไป
‘เฮ้อ… นี่ไม่ใช่ทักษะที่เราจะใช้โดยไม่ยั้งคิด’
“ว้าว!”
ทั้งดีมอสและเดดริคเข้ามาใกล้ขณะที่เดดริคส่งเสียงร้องอย่างนับถือออกมา
“เจ้านายเท่มากเลยขอรับ”
“อย่าได้ห่วง ฉันให้กินจนอิ่มแน่ เพราะงั้นไม่ต้องมาแสร้งเยินยอ”
“ฮ่าฮ่า เจ้านายทราบด้วย?”
“ยังไงก็เถอะ ระหว่างที่สู้ท้องก็คงกลวงกันหมดแล้ว ฉันให้กินเต็มที่อยู่แล้วน่า”
“สมแล้วที่เป็นเจ้านาย ทราบหรือไม่ขอรับ? ข้านับถือเจ้านายจริง ๆ นะ”
ตามปกติแล้วหากเขาบังคับให้พวกมันกินอาหารก็คงจะมีเสียงต่อต้าน แต่ตอนนี้พวกมันต่างตระหนักได้แล้วถึงความสำคัญของอาหารหลังความหิวโหย บางครั้งความหิวโหยก็เป็นสิ่งจำเป็นที่ต้องเรียนรู้…
‘อืม จะว่าไปเจ้าพวกนี้หลังฝึกกันอีกรอบที่หมู่บ้านแลนเซลก็ไม่เคยปริปากบ่นเรื่องอาหารเลยนี่นะ’
อาร์คเริ่มรวบรวมของที่ตกอยู่บนพื้นจากพวกพังพอนปกติขณะที่เดดริคหัวเราะไปมา สมแล้วที่เป็นมอนสเตอร์สัตว์อสูร ไอเทมที่ดร็อปออกมาดีไม่น้อยเลยทีเดียว ในนิวเวิลด์ตามปกติแล้วมันจะมีความสัมพันธ์อัตราการดร็อปไอเทมร่วมกับชนิดของมอสเตอร์ด้วย หรือก็คือ มอนสเตอร์จำพวกมนุษย์จะไม่ดร็อปพวกหนังหรือว่าเนื้อ กลับกัน พวกมันจะดร็อปพวกอาวุธหรือว่าชุดเกราะเสียมากกว่า อีกทางหนึ่ง สัตว์อสูรก็ไม่ค่อยดร็อปอาวุธหรือชุดเกราะ แน่นอนว่าไม่ใช่โอกาสดร็อปจะไม่มีเลย ในกรณีที่เป็นสัตว์กินคน บางครั้งพวกมันอาจจะดร็อปไอเทมออกมา แต่อัตราส่วนก็ถือว่าน้อยนิดมาก แผ่นหนัง เนื้อ และกระดูกยังคงดร็อปออกมาเสียส่วนมาก
‘นับว่าโชคดี ได้วัตถุดิบมาเพียบเลย’
อาร์คกวาดไอเทมทั้งหมดเสร็จจึงเดินไปยังมอนสเตอร์พิเศษ มอนสเตอร์พิเศษมีโอกาสสูงมากที่จะดร็อปไอเทมชั้นเลิศ ในเมื่อร่างของมันถูกฆ่าโดยการผ่าเป็นสองท่อน ก็มีโอกาสสูงมากเลยที่เขาจะได้รับไอเทมที่ดี อาร์คเริ่มตื่นเต้นขณะค้นร่างพังพอนสีแดง
“หือ นะ-นี่มัน?”
ไอเทมที่พังพอนสีแดงดร็อปออกมาคือไข่มุกสีแดงเข้ม อาร์คเคยเห็นไอเทมแบบนี้มาก่อน มันคือแก่นสไลม์เจริญพันธุ์ที่เขาเคยได้รับมาก่อนหน้านี้ อาร์คเริ่มรับชมหน้าต่างข้อมูลด้วยความตื่นเต้นยินดี
=====
แก่นพังพอน
ไข่มุกนี้คือแก่นของพังพอนที่อาศัยอยู่ภายในภูเขาหิมะต่างมิติ
*ข้อมูลเกี่ยวข้องกับแก่นพังพอนสามารถเข้าใจได้โดยทันทีผ่านความเชี่ยวชาญของพ่อครัวชั้นสูง
บางครั้งพังพอนจะเกิดการกลายพันธุ์ในช่วงหลายร้อยปีที่ผันผ่านจนเกิดความพิเศษขึ้นในตัว ในบางกรณีคริสตัลจะเป็นแหล่งกำเนิดพลังของพังพอน ตอนนี้มีคริสติลที่ยืนยันได้แล้วถึงเจ็ดชนิดซึ่งก็คือ ไฟ น้ำแข็ง ดิน ลม สายฟ้า ความมืด และแสงสว่าง แก่นแต่ละชนิดจะมีพลังเกี่ยวข้องกับธาตุแตกต่างกัน
หากผู้เล่นสามารถรวบรวมธาตุทั้งหมดมาได้ พวกเขาจะสามารถจัดเรียงองค์ประกอบแห่งธาตุได้อย่างอิสระ
=====
‘เหมือนที่คิด นี่คือเม็ดยาอมตะ แถมยัง…’
มันยังมีเม็ดยาอมตะที่แตกต่างกันอีกถึงเจ็ดชนิด! แบบนั้นแล้วผลลัพธ์ของมันจะมากมายเพียงใด? แค่ตอนเม็ดยาสไลม์อมตะก็ทำเอาเขาได้รับผลลัพธ์เกินคาดคิดไปแล้ว แน่นอนว่าแก่นสไลม์มีระดับอยู่ที่ B แต่พังพอนพวกนี้มีระดับอยู่ที่ D ผลลัพธ์มันจึงอาจจะน้อยกว่า แต่ถ้าหากมันจะมีถึงเจ็ดชนิดแล้วเรื่องราวก็จะกลายเป็นอีกเรื่องโดยสิ้นเชิง ถ้าหากเขาสามารถรวบรวมทั้งหมดมาได้ ก็เป็นไปได้ว่าเขาจะได้รับเซ็ตโบนัสเพิ่มเติม
‘ถ้าหากรวบรวมทุกอย่างมาไว้ได้พร้อมกัน มันอาจจะดีกว่าเม็ดยาสไลม์อมตะด้วยซ้ำ แต่เราออกเดินไปทั่วภูเขาหิมะหลายวันแล้วแต่ก็ไม่เคยพบเห็นพังพอนเลยสักตัว นั่นหมายความว่าพังพอนทั้งหมดอาศัยอยู่ภายในถ้ำ หากเราพบเจอถ้ำแห่งอื่นนั่นหมายความว่าจะได้รับแก่นที่เหลือมา ปัญหาอยู่ที่การรวบรวมวัตถุดิบ…’
อาร์คนำแก่นใส่เข้าไปในหม้อขณะทำให้ร้อนขึ้น ไม่ช้าควันสีดำก็ลอยฟุ้งออกมาพร้อมเจลลี่สีแดงที่ปรากฏ เหมือนก่อนหน้านี้ หน้าต่างข้อความปรากฏขึ้นพร้อมการลงทะเบียนสูตรอาหารใหม่
=====
ตำรับลับ ‘เม็ดยาพังพอนอมตะ(ไฟ)’
เจลลี่แก่นพังพอนเรืองแสง (ไฟ) : 1/1
น้ำกลั่น : 3/10
เศษภูเขาน้ำแข็ง : 16/20
ซอลโมโช : 14/20
=====
ใบหน้าของอาร์คเผยความผิดหวังออกมาหลังตรวจสอบสูตรอาหาร วัตถุดิบส่วนใหญ่หาได้ง่ายในพื้นที่แถบนี้ และจำนวนที่ต้องการทั้งหมดก็แค่ยี่สิบเท่านั้น ประสิทธิภาพของมันนับว่าด้อยกว่าก่อนหน้านี้อย่างเห็นได้ชัด ทว่าอาร์คก็ยังสั่นศีรษะคิดปลอบตัวเอง
‘ไม่หรอก เป็นเพราะความยากการรวบรวมวัตถุดิบของเม็ดยาสไลม์อมตะมันเกินไปต่างหาก เราจะรู้ได้ก็ต่อเมื่อได้ทำมันแล้วเท่านั้น วัตถุดิบส่วนใหญ่ไม่สามารถหาซื้อได้ อย่างน้อยมันก็ต้องมีโบนัสเสริมหรือประสิทธิภาพไม่ธรรมดาอยู่บ้าง’
อาร์คเริ่มรวบรวมวัตถุดิบทั้งหมดที่พบเจอ วัตถุดิบในถ้ำทั้งหมดนี่เป็นสิ่งที่ต้องนำไป มีคริสตัลน้ำแข็งจำนวนหนึ่งในรอยแยกน้ำแข็ง และซอลมาโชก็สามารถพบได้ไม่ยากเย็นในถ้ำแห่งนี้ น้ำกลั่นก็เพียงแค่เขาใส่หิมะลงในหม้อก็ได้รับมาแล้ว เท่านี้เขาก็จะสามารถสร้างเม็ดยาอมตะขึ้นมาได้
“เจ้านายขอรับ จะทำอาหารเมื่อไหร่กัน?”
“รอเดี๋ยวนะ ขอฉันเร่งทำไอ้นี่ก่อน…”
อาร์คกล่าวอย่างเป็นมั่นเป็นเหมาะขณะกระโดดและเคลื่อนไหวไปมา
‘เดี๋ยวนะ? เราจะหน้ามืดทำมันทั้งอย่างนี้เลย?’
เขาแทบลืมเลือนไปเพราะตื่นเต้นที่ได้รับแก่นของมอนสเตอร์ การทำเม็ดยาอมตะเป็นงานยากอีกทั้งยังต้องใช้เวลามาก… เขาจำเป็นต้องคอยเฝ้ามองหม้ออยู่ตลอด เพิ่มและลดความแรงไฟ และรอคอยให้มันเติบโตก่อนที่จะเสร็จสมบูรณ์ ตอนเม็ดยาสไลม์อมตะเป็นเขาเสียเวลาทั้งสิ้นเจ็ดสิบสองชั่วโมง! สำหรับเม็ดตรงหน้านี้อาจจะใช้เวลาน้อยกว่านั้นแต่ก็ต้องใช้เวลาพอสมควรแน่
‘ระหว่างทำแบบนั้นเราจะทำอาหารอื่นไม่ได้เลย’
นั่นคือปัญหา เขาจะไม่สามารถใช้งานหม้อได้อีกจนกระทั่งเม็ดยาอมตะเสร็จสมบูรณ์ ระหว่างที่เขาหน้ามืดตามัวทำไปจนต้องยืดเวลา ทุกคนก็คงหิวจนตายกันหมดแล้ว อาร์คถึงกับหลั่งเหงื่อเพราะคิดขึ้นมาได้
‘เกือบทำพลาดครั้งใหญ่แล้ว’
โดยทันที อาร์คเริ่มทำซุปพังพอนพร้อมใส่วัตถุดิบทั้งหลายเข้าไป
“ของทำมีเยอะแยะ กินได้ตามสบายเลย”
เดดริคที่เหนื่อยล้าเพราะความหิวแทบกระโจนใส่ซุปดังกล่าวเพื่อกลืนกินอาหารที่ไม่รู้ว่าผลลัพธ์จะเป็นอย่างไรลงท้องไป โชคดีที่ซุปพังพอนให้ผลลัพธ์ที่ดีอยู่
=====
ท่านได้ทำอาหารเพื่ออยู่รอด ‘ซุปพังพอน’
ด้วยส่วนผสมของสมุนไพรและเนื้อที่ทรงคุณค่าที่อุ่นร้อนได้ที่ รสชาติของเครื่องเทศจึงสามารถสัมผัสได้อย่างเด่นชัดจากตัวเนื้อ
=====
“อา… อิ่นจนกินไม่ไหวแล้วขอรับ”
เดดริคลูบท้องน้อย ๆ ของมันไปมาขณะเขารับชมผลลัพธ์ของอาหารผ่านหน้าต่างข้อมูล นับว่าเป็นอาหารที่ดีและเหมาะสมจะกินในถ้ำน้ำแข็ง
‘ดี ตอนนี้เราก็มีวัตถุดิบมากแล้วด้วย พอรวบรวมสมุนไพรและเนื้อสำหรับทำอาหารได้เพียงพอ ตอนนั้นเราจะได้เริ่มทำเม็ดยาอมตะ’
อาร์คลงมือทำอาหารและแจกจ่ายจนครบให้ไปกินกัน เพื่อรวบรวมวัตถุดิบที่เหลือและจัดการพังพอนที่น่าจะยังเหลืออยู่ เขาตัดสินใจเริ่มสำรวจถ้ำ
“มองหาทั่วทุกซอกมุมถ้ำ หามอนสเตอร์พิเศษให้เจอ! อา ก่อนหน้านั้น เจ้างู นับแต่นี้อย่าได้ออกห่างโดยไม่ได้รับอนุญาต เข้าใจไหม?”
อาร์คไม่ลืมที่จะใส่ใจออกคำสั่งนี้
ซื่อ ซื่อ ซื่อ… ซื่อ ซื่อ ซื่อ!
แต่การตอบสนองของเจ้างูก็ออกจะแปลกไปบ้าง แม้ว่าจะดึงความสนใจของอาร์คมาได้แล้ว เจ้างูก็ยังคงไปทั่วถ้ำอย่างหน้ามืดตามัว ในตอนแรกเขาก็กังวลอยู่เพราะพังพอนคือศัตรูโดยธรรมชาติของงูทุกชนิด แต่แล้วพอนึกย้อนดู เหตุผลคงไม่ง่ายแบบนั้น ถ้าหากรู้ว่ามีศัตรู ทำไมเจ้างูถึงยังเข้าไปในถ้ำด้วยตัวเองเพียงลำพังแต่แรก?
“เดี๋ยวนะ? มันต้องมีเหตุผลสิ”
เจ้างูเมื่อไม่นานมานี้เพิ่งได้รับทักษะ ‘ตามรอย’ มันเป็นทักษะที่ทำให้เจ้างูสามารถค้นหาไอเทมรอบบริเวณได้ นี่หมายความว่ามีความเป็นไปได้ที่มันจะใช้สัญชาตญาณนี้ค้นหาไอเทมที่ซุกซ่อนเอาไว้ภายในถ้ำ
‘ใช่แล้ว เจ้างูมีทักษะตามรอย เพราะงั้นจึงเป็นเรื่องง่ายที่จะค้นหาไอเทมที่ซ่อนอยู่ในดันเจี้ยน!’
นัยน์ตาของอาร์คแทบแปรเปลี่ยนเป็นเหรียญทอง อาร์คเริ่มเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนนุ่ม
“เจ้างู มีอะไรดึงดูดงั้นเหรอ?”
ซื่อ ซื่อ ซื่อ!
เจ้างูพยักหน้ารับอย่างยินดี
“ดีเลย งั้นก็ออกนำทางได้ ฉันจะได้ตามไป”
อาร์คมุ่งหน้าไปยังทิศทางที่เจ้างูชี้ลิ้นไป ทุกครั้งที่ผ่านหัวมุม เขาจะพบเจอกลุ่มพังพอนจำนวนหนึ่งรวมตัวกันอยู่ พวกมันมักจะมีกันราวสามถึงสิบตัว ตอนนี้เมื่อพวกเขามีค่าความอิ่มเต็มที่แล้วอาร์คจึงไม่กังวลอีกต่อไป แต่การต้องปะทะพวกมันถึงสิบตัวก็ยังเป็นไปไม่ได้อยู่ดี
“เดดริค ออกไปสอดแนมหน่อย”
“ขอรับ!”
อาร์คเลือกจัดการพังพอนตามจำนวนที่คิดว่ารับมือไหวไปเรื่อยขณะเคลื่อนตัวไป ถ้ำน้ำแข็งแห่งนี้ยิ่งมายิ่งใหญ่เกินกว่าที่เขาคาดคิด แม้จะยังไม่ได้สำรวจทั่วทุกซอกมุม มันก็ยังต้องใช้เวลาอยู่พอสมควรเพื่อมุ่งหน้าไปยังทิศทางที่ถูกต้อง แต่ความรู้สึกเบื่อหามีไม่แต่อย่างใด
“เหมือนกับภูเขาหิมะ ที่นี่ก็สวยงามเช่นเดียวกัน”
อาร์คเริ่มรู้สึกทึ่งกับถ้ำนี้เรื่อยมา ทั้งหินและน้ำแข็งผสมผสานกันจนเกิดขึ้นเป็นธารน้ำแข็งขนาดใหญ่ อีกทั้งยังมีสะพานน้ำแข็งทอดตัวยาวเหนือลำธารดังกล่าว เสาน้ำแข็งสูงหลายเมตรก็หนาใหญ่คอยค้ำจุนสะพานเอาไว้ แสงที่ส่องมาจากด้านบนเป็นผลให้เพดานน้ำแข็งเกิดการสะท้อนตกกระทบไปยังเสาน้ำแข็งภายในถ้ำ จึงทำให้ถ้ำแห่งนี้คล้ายประดับประดาไปด้วยสีสันอันตระการตา มันเหมือนกับพระราชวังคริสตัลจากเทวนิยายก็ไม่ปาน
“อืม ดีจริงที่ได้มาที่นี่…”
อาร์คใช้ทักษะวาดแผนที่เพื่อทำการสำรวจดันเจี้ยนแห่งนี้ เขาเดินเกือบจะเป็นเส้นตรงนับตั้งแต่ทางเข้า ในช่วงเวลาระหว่างนั้นเขาสังหารพังพอนไปกว่าร้อยตัว เพราะงั้นแล้วเนื้อของพวกมันจึงกองอยู่เต็มกระเป๋า นับว่าเขาได้รับเสบียงฉุกเฉินมาตุนเอาไว้แล้ว
‘ถ้ำนี่มันใหญ่ขนาดไหนกันเนี่ย?’
อาร์คเริ่มครุ่นคิดแต่แล้วฉับพลันก็ต้องหยุดชะงัก ตั้งแต่ที่เขาเดินตามเส้นทางยาวเหยียดนี้มา นี่เป็นครั้งแรกที่พบก้อนน้ำแข็งขวางเส้นทางเอาไว้ พอมองสำรวจโดยรอบก็พบว่าไม่มีหนทางอื่นให้ใช้ข้ามสิ่งกีดขวางนี้ไปได้เลย
“ทางนี้แน่นะ?”
เจ้างูแลบลิ้นของมันไปมาขณะชี้ไปที่อีกด้านของกำแพง อาร์คก้มเงยสำรวจสิ่งกีดขวางอยู่พักหนึ่ง ดูไปแล้วน่าจะมีอะไรอยู่ด้านหลังสิ่งกีดขวาง มันเป็นอะไรที่รูปลักษณ์ดูไปแล้วคล้ายภูเขา แต่อีกด้านของน้ำแข็งนั้นไม่ราบเรียบจึงทำให้ไม่อาจรับรู้รูปลักษณ์ที่แน่ชัด
‘ต้องเป็นอะไรสักอย่าง… อะไรนั่น?’
อาร์คก้มหน้าลงขณะใช้แขนเสื้อเช็ดคราบไอน้ำออก ตอนนี้เขาสามารถมองเห็นได้เพียงเงาของวัตถุเท่านั้น มันเป็นอะไรบางอย่างที่เคลื่อนไหวอยู่ด้านหลังสิ่งกีดขวางนี้ มันคือวัตถุขนาดใหญ่รูปลักษณ์คล้ายภูเขา ด้านบนของมันมีแสงไฟสีแดงทอประกาย ความรู้สึกของเขาจึงบ่งชี้แทบจะได้ในทันที
‘มอนสเตอร์!’
เมื่อรับชมอีกครั้ง เปลวเพลิงได้ปกคลุมรอบร่างของวัตถุนั้นเอาไว้ จากนั้นมันจึงพุ่งเข้าใส่อาร์คด้วยความเร็วที่เหลือเชื่อ อาร์คถึงกับแตกตื่นขณะเร่งร้อนหลบเลี่ยง ขณะเดียวกัน สิ่งกีดขวางตรงหน้าพลันระเบิดออกพร้อมเสียงดังกึกก้อง น้ำแข็งสาดกระจายเป็นเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยพร้อมปรากฏร่างพังพอนขึ้น
คว๊าก!
เสียงสะท้อนดังลั่นทั้งถ้ำเพราะพังพอนขนาดใหญ่คำราม หน้าต่างข้อความสีแดงปรากฏตรงหน้าอาร์คแจ้งเตือนโดยทันที
=====
บอสมอนสเตอร์ฝันร้ายแห่งอีสต์มูน ‘แกลกาชิ’ ปรากฏตัว
=====
‘บะ-บอสมอนสเตอร์!’
อาร์คแทบคำรามออกภายในขณะกลิ้งไปกับพื้น ร่างของมันสูงถึงสิบเมตรพร้อมกับหางที่แตกต่างกันถึงห้าหาง ดวงตาทั้งสองของมันแดงก่ำอีกทั้งยังมีดวงตาอีกหนึ่งสีขาวปรากฏบนหน้าผาก ดวงตาทั้งสามกลิ้งกลอกไปมาจับจ้องอาร์ค มันเริ่มอ้าปากขณะส่งเสียงร้องคล้ายหัวเราะออก ปากของมันปรากฏซึ่งเขี้ยวอันแหลมคม ดูไปแล้วมันคิดอยากใช้เขี้ยวของมันบดขยี้อาร์คให้เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
“เฮือก!”
อาร์คเร่งร้อนลุกขึ้นยืน
ฟึ่บ ฟึ่บ ฟึ่บ!
มันเริ่มเหวี่ยงกรงเล็บไปมาคล้ายท่าทีท้าทาย เพราะแรงปะทะของกรงเล็บเข้ากับพื้น อาร์คจึงต้องล้มลงอีกครั้งแถมยังลื่นไปอีกนับสิบเมตร
‘สู้บนพื้นน้ำแข็งที่ลื่นไม่ใช่เรื่องง่าย!’
อาร์คพยายามยันกายขึ้นขณะแกลกาชิโจมตีเข้าใส่เขาอีกครั้งหนึ่ง
กรั่ก กรั่ก กรั่ก! กรั่ก กรั่ก กรั่ก กรั่ก!
ดีมอสโผตัวเข้าหาขณะตั้งโล่ขึ้น ทว่า… มันลื่น! ดีมอสถึงกับล้มลงที่พื้นพร้อมหัวฟาดใส่น้ำแข็ง
“เจ้านาย!”
ขณะนั้นเอง เดดริคพลันใช้พุ่งปะทะความมืดโจมตีเข้าใส่แกลกาชิ ขณะเดียวกัน อาร์คก็เริ่มเคลื่อนไปอีกด้านด้วยการใช้ไถลตัว แม้ว่าแกลกาชิจะพยายามสะกดข่ม แต่ความแม่นยำของมันน้อยนิดเพราะอยู่ในความมืด เพราะเหตุนั้นอาร์คจึงสามารถหลบเลี่ยงมาได้ อาร์คเริ่มชักดาบออกขณะยืนหยัดจัดท่าทางเตรียมต่อสู้
