เล่ม 10 ตอนที่ 4 : งานพิเศษที่หมู่บ้านในหุบเขา (3)
ขณะอาร์คพึมพำด้วยน้ำเสียงเจ็บปวดใจ ฉับพลันเขาได้ยินเสียงร้องดังขึ้นไม่ห่างออกไปจากถ้ำนัก
มี๊ มี๊
“เอ้า อยู่นิ่ง ๆ ไม่ได้หรือไงกัน?”
เมื่อเขาหันกลับไปมองจึงเห็นมิวทัลคนหนึ่งถือมีดขณะไล่ล่าสัตว์ที่ดูคล้ายแกะตัวหนึ่ง โบนาเห็นอาร์คสงสัยจึงเร่งร้อนอธิบายออกมา
“ทางนั้นเป็นยุ้งฉางครับ เป็นที่ที่พวกเราเอาไว้เลี้ยงปศุสัตว์ที่กินได้ซึ่งเรียกว่า เปเป้ คุณลุงครับ!”
โบนาโบกมือไปทางยุ้งฉางขณะอีกฝ่ายหันกลับมามอง
“โอ้ โบนาไม่ใช่เหรอ? กูรันบอกข้าแล้วว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นบ้าง ไม่ใช่ว่าหนักหนาเลยทีเดียวหรือไงกัน? มีหลายเรื่องอยากถามอยู่เหมือนกัน แต่คงต้องเอาไว้ทีหลัง ผู้ช่วยโง่เง่าทางนี้มันจัดการเรื่องวันส่งสินค้าผิดไป เพราะงั้นข้าเลยต้องมาจับเจ้าพวกนี้สองร้อยตัวสำหรับวันพรุ่งนี้ แล้ววันนี้ไอ้เจ้านั่นก็ไม่มาเพราะป่วยอีก แย่จริง ๆ”
เจ้าของยุ้งฉางบ่นอุบอิบด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหน่าย
“สองร้อยตัว?”
“ใช่ พรุ่งนี้ต้องส่งเนื้อและหนังทั้งหมดสองร้อยไปยังหมู่บ้านพายุทรายให้ถึงในสี่วัน ในเมื่อเรื่องราวเป็นแบบนี้แล้ว ข้าก็เลยต้องมาจัดการทุกสิ่งให้เสร็จในวันพรุ่งนี้เย็น โอ้จริงด้วยสิ โบนา พอจะช่วยข้าได้ไหม? เจ้าเชือดมันไม่ได้ก็จริงแต่พอจะช่วยจับตัวเอาไว้ได้ ไว้ข้าจะตอบแทนให้”
“แน่นอนครับว่าผมอยากช่วย…”
โบนามองหน้าอาร์คอย่างรวดเร็ว ขณะนั้นเองอาร์คจึงนึกอะไรขึ้นมาได้
‘เดี๋ยวนะ เนื้อกับหนัง? หรือว่า…?’
“ให้ผมช่วยโบนาด้วยได้ไหมครับ?”
“หือ? เจ้าคือ?”
“เขาคือคนที่ช่วยผมเอาไว้ครับ”
“โอ้ งี้นี่เอง!”
เจ้าของยุ้งฉางพลันมองอาร์คด้วยความตื่นตะลึงขณะพยักหน้ารับ
“ดีเลย ตอนนี้ไม่ว่าใครก็น่ายินดีหมดแหละนะ พอจะมีประสบการณ์จัดการกับปศุสัตว์ไหม?”
“ไม่ครับ แต่ถ้าสอนให้ผมก็จะทำให้ดีที่สุดครับ”
“ดีดี น่าสนใจ เข้าใจแล้ว งั้นข้าจะคอยจับเปเป้พวกนี้เอาไว้ เจ้าก็ช่วยจัดการถลกหนังมันออกมาแล้วหั่นเนื้อด้วย พอเจ้าทำเสร็จเรียบร้อย โบนาค่อยนำพวกมันไปยังห้องตากแห้ง ถ้าพวกเราเสร็จงานทันเวลา ข้าจะตบรางวัลให้อย่างงาม”
หน้าต่างภารกิจปรากฏขึ้นทันทีเมื่อเจ้าของยุ้งฉางกล่าวจบคำ
=====
จับเปเป้ในหมู่บ้าน
เจ้าของยุ้งฉางภายในหมู่บ้านประสบปัญหาใหญ่เพราะกำหนดวันส่งสินค้าที่ผิดพลาด ท่านต้องจัดทำเนื้อและหนังเปเป้จำนวน 200 ชุดในอีกสองวันถัดไปให้เรียบร้อย ถ้าหากท่านไม่สามารถทำสำเร็จในระยะเวลาส่งมอบได้ ท่านจะสูญเสียความไว้ใจจากเจ้าของยุ้งฉาง
ระดับความยาก : –
=====
ด้วยเหตุนี้ อาร์คจึงเริ่มทำงานพิเศษในหมู่บ้าน ที่จริง หมู่บ้านเริ่มต้นแบบนี้ตามปกติก็มักจะเป็นภารกิจง่าย ๆ อยู่แล้ว พวกเขามักจะให้ช่วยงานที่ต้องการ ทำความสะอาดห้องเก็บของ หรือไม่ก็คอยช่วยดูแลร้านแทนเจ้าของ สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นภารกิจง่าย ๆ ที่มีรางวัลเล็กน้อยให้เสมอ ทว่าเหตุผลที่อาร์คเลือกรับงานมานี้ก็เพราะเขามีจุดประสงค์แอบแฝง
‘แย่ชะมัด ใครจะไปรู้ตอนนี้กลับต้องการไอ้ของพวกนี้’
ความโกรธแทบพวยพุ่งหลังจากอาร์คนึกย้อนไป ตอนที่จัดการทามูระได้ เขาได้รับแก่นของเนโครแมนเซอร์ หลังจากทำให้ราซาควิวัฒนาการมาได้แล้ว เขาจึงนำเอาหม้อออกมาเพื่อตรวจสอบสูตรการทำว่าต้องใช้อะไรบ้าง
=====
ตำรับลับ เม็ดยาเนโครแมนเซอร์อมตะ
แก่นเนโครเมนเซอร์ส่องแสง : 1/1
หัวใจของผู้ตาย : 0/2000
หนังของผู้ตาย : 0/2000
=====
อาร์คพลันรู้สึกแย่ทันทีเมื่อได้เห็นหน้าต่างข้อมูล ‘หัวใจของผู้ตาย’ และ ‘หนังของผู้ตาย’ พวกมันคือไอเทมที่บางครั้งจะได้รับจากมอนสเตอร์อันเดต ในเมื่ออัตราการดร็อปค่อนข้างต่ำมาก ขั้นต้นเขาจึงต้องเริ่มรวบรวมมันก่อน ทว่า พวกมันล้วนเป็นสิ่งของไร้ค่า กระทั่งร้านค้ายังไม่คิดซื้อหาเลยด้วยซ้ำ แบบนั้นแล้วเขาทำได้ทางเดียวคือรวบรวมไอเทมที่ดร็อปได้มา แต่แล้วถึงกับต้องการทั้งหมด 4,000 ชิ้นเลยเนี่ยนะ?
‘บ้าบอที่สุด เราเพิ่งโยนพวกมันทิ้งไปเป็นพันเลยเชียวนะ…’
เป็นเขาเพิ่งทิ้งวัตถุดิบจำเป็นกว่าหนึ่งในสี่ แม้ว่าผลลัพธ์จะยังคงเป็นเหมือนเดิมแม้ว่าเขาจะไม่โยนมันทิ้ง แต่เป็นเพราะอัตราการดร็อปวัตถุดิบทั้งสองที่ค่อนข้างต่ำมาก อาร์คได้สังหารอันเดตจำนวนมหาศาลแต่กลับได้รับพวกมันมาเพียงแค่ 1,000 เท่านั้น ถ้าหากเขาคิดคำนวณโดยง่ายแล้ว เขาจำเป็นต้องฆ่าพวกมันถึงสี่พันเพื่อได้รับมาซึ่งเม็ดยาอมตะ อาจเป็นเวลาหลายวัน… ไม่สิ มันต้องใช้เวลาเป็นเดือนเลยต่างหาก
‘เอาเถอะ อย่างน้อยสักวันคงสำเร็จได้’
เพราะแบบนั้นอาร์คจึงยอมปล่อยวางไว้ครึ่งหนึ่งเมื่อเห็นสูตรการทำ ทว่าความคิดนี้กลับเปลี่ยนไปตอนที่เขาได้รับยินคำพูดของเจ้าของยุ้งฉาง
‘เดี๋ยวนะ ถ้าหากเราทำงานที่นี่ ไม่ใช่ว่าเราจะมีโอกาสได้เรียนวิธีการชำแหละและถลกหนังหรือไงกัน? แบบนั้นแล้วการรวบรวมวัตถุดิบน่าจะทำได้ง่ายขึ้น’
ถูกต้องแล้ว อาร์คไม่ได้รับงานครั้งนี้โดยไร้ซึ่งเหตุผล แน่นอน มีความเป็นไปได้ว่าเขาจะได้รับเนื้อและหนังจากมอนสเตอร์โดยไม่ต้องมีทักษะเหล่านี้ ทว่า โอกาสแต่เดิมมีเพียงแค่ 20% มันจะสามารถเพิ่มขึ้นได้เป็น 70% หากเขาสามารถใช้ทักษะที่เรียนมาเพื่อรวบรวมเนื้อและหนังของมอนสเตอร์ที่ตายแล้วได้ ที่จริงเขามีโอกาสได้เรียนทักษะพวกนี้มาก่อนหน้า ทว่าเขาเลือกที่จะเรียนวิธีการหาวัตถุดิบแทนเพราะมันค่อนข้างมีประโยชน์กับการทำอาหารเพื่ออยู่รอดมากกว่า แต่ตอนนี้เรื่องราวเปลี่ยนไปแล้ว
‘หัวใจของผู้ตายคือเนื้อ ขณะที่หนังของผู้ตายคือแผ่นหนัง ได้เรียนวิธีการถลกหนังออกมาและแล่เนื้อ น่าจะช่วยทำให้การรวบรวมวัตถุดิบของเราเร็วขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า’
จะยังไงตอนนี้เขาก็ว่าง เพราะงั้นจึงเป็นโอกาสดีที่จะได้เรียนรู้ไปด้วย
“มาเลย เริ่มงานกันเลยดีกว่า”
เจ้าของยุ้งฉางส่งมีดมาให้ ขณะนั้นอาร์คจึงนั่งลงขณะเริ่มงาน
“เอ้านี่!”
มี๊!
เจ้าของยุ้งฉางคว้าเปเป้ตัวแรกไว้ขณะส่งมาให้ เริ่มด้วยการตัดหัว และค่อยถลกหนังออก เขาคิดว่ามันเป็นเรื่องง่าย ทว่าแท้จริงกลับไม่ง่ายเมื่อได้ลองทำเอง เขาต้องเรียนรู้วิธีการถลกหนังจากเจ้าของยุ้งฉาง แต่ถ้าหากเขาไม่ทำให้ดี แบบนั้นแล้วแผ่นหนังจะหลุดขาดออกจากกัน หรือไม่ก็เนื้อจะได้รับความเสียหาย ที่จริง การทำงานแบบนี้โดยไม่มีฝีมือติดตัวอะไรมาก็ออกจะเป็นเรื่องยากเกินไป
=====
ท่านใช้งานมีดแล่ผิดพลาด ทำให้แผ่นหนังเปเป้ได้รับความเสียหาย
ท่านใช้งานมีดแล่ผิดพลาด ทำให้เนื้อเปเป้ได้รับความเสียหาย
=====
สีหน้าเจ้าของยุ้งฉางย่ำแย่ทุกครั้งที่หน้าต่างข้อความพวกนี้ปรากฏ
“ให้ตายสิ นี่เจ้ากะจะใช้ทั้งฟาร์มของข้าเลยหรือไงกัน?”
“ผมต้องขออภัยด้วยครับ”
“เจ้าอย่าได้ทำให้สินค้าของข้าต้องมีมูลค่าลดน้อยลง ไม่รู้หรือว่าข้าเห็นพวกมันเป็นสมบัติยามเลี้ยงดูพวกมันให้เติบโต? เฮ้อ พวกมันเป็นปศุสัตว์ก็จริง แต่ข้าเลี้ยงดูพวกมันมาตั้งแต่ยังเด็ก ข้าต้องน้ำตาหลั่งทุกครั้งที่ต้องจับพวกมันมาตัวหนึ่ง แต่แล้วเจ้ากลับทำให้แผ่นหนังและเนื้ออันมีค่าของพวกมันต้องเสียหายมากมายเพียงนี้?”
อาร์คกำมีดเอาไว้แน่นขณะที่จับคอของเปเป้เอาไว้… เขารู้สึกแทบอยากระเบิดออกทว่าต้องอดกลั้น มันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะพบเจอเอ็นพีซีที่ช่วยสอนเทคนิคพวกนี้ให้ โชคดีที่อาร์คก็มีคนช่วยหนุนหลัง
“คุณลุงครับ! ทำไมพูดอะไรแบบนั้นล่ะ? พี่ชายเป็นคนเสนออยากช่วยคุณลุงเองนะ แต่งานมันยากนั่นจึงเป็นเหตุให้เขาพลาด นอกจากนี้ พี่ชายยังเป็นนักรบ เป็นปกติที่เขาจะทำพลาดได้นี่นา”
‘โอ้โบนา พี่ชายคนนี้ซาบซึ้งนัก!’
คำพูดของโบนาส่งผลค่อนข้างมาก เจ้าของยุ้งฉางถอนหายใจขณะส่ายศีรษะด้วยสีหน้าไม่ค่อยสบายใจนักออกมา
“ก็จริง ข้าต้องขอโทษ ข้าหงุดหงิดเกินไปหน่อย…”
“ไม่หรอกครับ เป็นผมไม่รู้ความเอง ใจผมก็เจ็บยามที่ต้องทำให้เนื้อและหนังอันมีค่าของเปเป้เสียหาย พอจะสอนเคล็ดลับอะไรให้ได้ไหมครับ?”
“ข้าเข้าใจแล้ว”
เจ้าของยุ้งฉางนั่งลงใกล้อาร์คขณะอธิบายวิธีการใช้งานมีดให้เขาฟัง อาร์ครับฟังอย่างตั้งใจ เมื่อเจ้าของยุ้งฉางเห็นว่าเข้าใจดีแล้วจึงลุกออกไป
สิ่งสำคัญในการเรียนทักษะพวกนี้ในนิวเวิลด์ก็คือ ‘ความเข้าใจ’ มันแทบจะเป็นค่าหนึ่งที่แสดงผลได้ว่าเขาเข้าใจงานที่ทำอยู่มากแค่ไหน ถ้าหากเขาทำงานเดิมซ้ำไปมา ก็เป็นไปได้ว่าจะทำให้ค่าดังกล่าวเพิ่มขึ้น ทว่า การเรียนจากเอ็นพีซีผู้เชี่ยวชาญในงานด้านนั้นจะช่วยทำให้ค่าความเข้าใจเพิ่มขึ้นอย่างมหาศาล อาร์คตอนนี้ก็ใช้ความได้เปรียบนี้เช่นกัน
“อา! เสียอีกหนึ่งแล้ว! ให้ตายสิ ผมมันขยะชัด ๆ! ทำลูกรักของคุณลุงที่เลี้ยงดูมาเสียหายอีกแล้ว… คนอย่างผมสมควรตาย!”
อาร์คกล่าวโทษตัวเองราวคนบ้าขณะเหวี่ยงมีดไปมาเมื่อทำพลาดอีกครั้ง เจ้าของยุ้งฉางถึงกับประหลาดใจทว่าไม่ได้โมโหเหมือนก่อนหน้า
“ว่าอะไร? กระทั่งว่าข้าสอนไปแล้วเจ้าก็ยัง… หือ? เอ้า ใจเย็นลงก่อน เปเป้พวกนี้ก็เหมือนบุตรหลานของข้า เพราะงั้นอย่าได้ทำให้มันสูญเปล่าตกลงไหม? ข้าเข้าใจว่าเจ้ารู้สึกยังไงแล้ว ทำงานครั้งแรกก็ผิดพลาดกันได้ นั่งลง ข้าจะสอนเจ้าอีกครั้งตั้งแต่เริ่มให้”
เจ้าของให้อาร์คนั่งลงขณะเริ่มอธิบายเคล็ดลับตั้งแต่ต้น เพราะเหตุนี้ ความรู้ความเข้าใจของอาร์คจึงพุ่งขึ้นอย่างรวดเร็วเมื่อผ่านไปห้าชั่วโมง…
=====
ท่านได้เรียนรู้ทักษะใหม่
ถลกหนัง (ขั้นต้น, มีผลต่อเนื่อง) : ท่านสามารถใช้งานมีดแล่เพื่อถลกหนังออกจากร่างของปศุสัตว์ สัตว์ป่า และมอนสเตอร์ แผ่นหนังที่ได้รับสามารถใช้เป็นวัสดุสำหรับจัดทำเครื่องหนังต่าง ๆ ได้ ทว่า คุณภาพและความสำเร็จขึ้นอยู่กับเลเวลของทักษะและเลเวลของมอนสเตอร์
=====
ท่านได้เรียนรู้ทักษะใหม่
แล่เนื้อ (ขั้นต้น, มีผลต่อเนื่อง) : ท่านสามารถใช้มีดแล่เพื่อได้รับเนื้อจากปศุสัตว์ สัตว์ป่า และมอนสเตอร์ เนื้อที่ได้รับสามารถใช้เป็นวัตถุดิบสำหรับทำอาหารได้ ทว่า ความสำเร็จขึ้นอยู่กับเลเวลของมอนสเตอร์และเลเวลของทักษะ
=====
‘ให้มันได้อย่างนี้!’
ในที่สุดเขาก็ได้เรียนรู้ทักษะที่หวังเอาไว้แล้ว ในเมื่อปศุสัตว์เหล่านี้เลเวลเพียงแค่ 1 เขาจึงสามารถถลกหนังของเปเป้ออกได้โดยทันที หลังจากที่อาร์คทำสำเร็จ เขาจึงได้รับเนื้อและแผ่นหนังของเปเป้ที่สมบูรณ์มา นอกจากนี้ คุณค่าของแผ่นหนังและเนื้อยังไม่ลดน้อยลงแต่อย่างใด
“โอ้ เจ้าทำได้ดีแล้วนี่”
“หึหึหึ ต้องขอบคุณคุณลุงแหละนะครับที่ช่วยสอน”
อาร์คเริ่มปฏิสัมพันธ์ที่ดีทันทีขณะถลกหนังไปด้วย ที่จริงความเร็วการจัดทำค่อนข้างเพิ่มขึ้นมาก เพียงแค่สามชั่วโมงเขาจึงจัดการเปเป้ที่เหลือได้จนครบ
“โล่งอกไปทีที่ทำเสร็จทันกำหนดส่งมอบ ต้องขอบคุณเจ้าและโบนาเลยทีเดียว ข้าคิดอยากมอบรางวัลอะไรให้ในเมื่อช่วยข้าทำงานถึงขนาดนี้… อา ใช่แล้ว ข้ามอบสิ่งนี้ให้เจ้าแล้วกัน นี่คือมีดแล่ที่ดีไม่ต่างจากมีดยาวเลยทีเดียว แล้วก็นี่เป็นเนื้อเปเป้”
เจ้าของยุ้งฉางมอบมีดแล่และเนื้อให้กับเขาเป็นรางวัล
=====
มีดแล่เนื้อ
มีดสำหรับผู้เชี่ยวชาญเพื่อได้รับมาซึ่งแผ่นหนังและเนื้อ
=====
เนื้อเปเป้ไร้ไขมัน (5)
เนื้อของเปเป้ที่เติบโตในโลกใต้พิภพ เนื้อนี้มีความสดมาก ท่านสามารถกินเป็นซาชิมิได้
=====
ภารกิจสำเร็จ
=====
ขณะเดียวกัน ข้อความแจ้งภารกิจสำเร็จก็ปรากฏ ในเมื่อมันคือภารกิจจัดทำผลิตภัณฑ์ โบนัสที่ได้รับจึงเป็นทักษะและความเชี่ยวชาญ
‘ได้อาหารและโบนัสเป็นทักษะทางสายอาชีพ! ภารกิจงานพิเศษครั้งนี้ดีเอาการเลยทีเดียว!’
“ขอบคุณครับ”
“ฮ่าฮ่าฮ่า เป็นข้าที่ต้องขอบคุณมากกว่า ลองย่างเนื้อเปเป้แล้วกินดู รสชาติของมันวิเศษมาก จริงสิ เกือบทำข้าลืมไปเลย ข้าต้องลองกินเนื้อมันก่อนนำไปส่งเพื่อตรวจสอบคุณภาพ”
มี๊ มี๊!
เจ้าของยุ้งฉางเผยดวงตาชั่วร้ายใส่เปเป้ขณะมันร้องออกอย่างสั่นกลัว
โห พวกนี้ไม่ใช่ลูกหลานของเจ้าของหรือไงกัน? ไม่ใช่ทุกครั้งที่ต้องจับมาสักตัวต้องหลั่งน้ำตาหรือ? แต่แล้วกลับจับมันมากินขณะหลั่งน้ำตาไปด้วยเนี่ยนะ?
อาร์คตอนนี้ไม่มีแรงจะแย้งอะไรแล้ว หลังได้รับภารกิจช่วยเหลือโบนา เขาแทบไม่มีโอกาสได้หลับตาลงนอนเลยสักนิด
“ถ้าแบบนั้น ผมขอตัวก่อนนะครับ”
อาร์คบอกลาโบนาและเจ้าของยุ้งฉางก่อนที่จะตัดการเชื่อมต่อไป
