ตอนที่ 365 : ทลายทางเข้า! (3)
“มันต้องมีจุดอ่อนอยู่สิ”
อาร์คพึมพํากับตัวเองเสียงเบาก่อนจะเริ่มตรวจสอบรูปแบบการโจมตีของวิลกุริน่า อาร์คนั้นเคยต่อสู้กับบอสมอนสเตอร์มามากมาย บอสในนิวเวิลด์ส่วนใหญ่ล้วนมีเทคนิ คอันเป็นเอกลักษณ์ด้วยกันทั้งสิ้น ถ้าหากผู้เล่นเอาแต่กระโดดเข้าใส่อย่างหน้ามืดตามัวโดยเชื่อเพียงแค่เลเวลและทักษะของตน บ่อยครั้งที่จะโดนสวนกลับมาด้วยเทคนิ คพิเศษของบอสจนกระทั่งตายตก ไม่ว่าจะเลเวลต่ำหรือสูงล้วนต้องมีรูปแบบ ก่อนอื่นคือต้องยืนยันรูปแบบการโจมตีให้ได้จากนั้นจึงค่อยหาจุดอ่อนของบอส และนั่นจะเป็นกุญแจซึ่งนําไปสู่การพิชิตบอสในนิวเวิลด์
“บอสทุกตัวต้องมีจุดอ่อนอยู่!”
อาร์ค แชมบาร่า และลาริเอ็ตเต้กําลังช่วยกันพิจารณาบอสจากคนละมุม หากมองเพียงแค่ครั้งแรกนับว่าสมบูรณ์แบบมาก แต่มันก็มีจุดเชื่อมต่อการใช้เทคนิคของวิลกุริม่าอยู่อาร์คหลบหลีกท่อนไม้ไปก่อนจะอธิบาย
“แชมบาร่า ตอนพวกมันโจมตีมีโอกาสให้หลบให้มากที่สุด!”
“ยังไง?”
“ดูนั่น ท่อนไม้สามารถแบ่งออกได้เป็นสิบหรือร้อย แต่มันจะโจมตีเป้าหมายได้แค่หนึ่งเดียว ต่อให้ฉันหลบได้แล้วนายยืนข้าง ๆ มันก็จะไม่โจมตีใส่นาย ดูเหมือนการโจมตีของพวกมันกลุ่มหนึ่งจะเพ่งเล็งเป้าหมายได้แค่หนึ่งเดียว แสดงว่ารากของมันภายใต้มีเพียงแค่หนึ่งและเคลื่อนไหวไปไหนไม่ได้”
“งั้นการโจมตีที่เห็นอยู่นี่ก็แค่กลลวงสินะ?”
แชมบาร่ามองท่อนไม้พวกนั้นอีกครั้งก่อนพยักหน้ารับ ถูกต้องแล้ว พวกมันตรงหน้ามีหลายสิบ แต่แท้จริงแล้วมีเพียงแค่หนึ่ง ต่อให้วิลกุริมาใช้แขนทั้งสองอย่างมากที่สุด มันก็สามารถโจมตีศัตรูได้แค่สองคน เมื่อมันเริ่มการโจมตีแล้ว เป้าหมายที่เลือกไว้ในคราวแรกจะโดนจัดลําดับความสําคัญเป็นที่สุดจนกระทั่งโจมตีโดน อีกทั้งตอนที่หมัดปะทะกับพื้นมันจะเคลื่อนไหวไม่ได้
“เหอะ จุดอ่อนเกินคาดเลยนะ”
“แล้วมีแผนยังไงบ้าง?”
ซึก ซึก ซึก ซึก!
อ่านนิยาย เรื่องนี้ ก่อนใคร ที่ novelza.com
อีกครั้งที่อาร์คหลบเลี่ยงท่อนไม้ที่พุ่งเข้าใส่ก่อนจะตะโกน
“ลาริเอ็ตเต้นิม ถอยไปให้มากที่สุดครับ! คอยใช้เวทมนตร์ฟื้นฟูและรักษาจากระยะไกล ราซาคไปยืนคุ้มกันตรงหน้าลาริเอ็ตเต้”
กรั่ก กรั่ก กรั่ก!
ราซาคพยักหน้ารับก่อนมุ่งเข้าไปคุ้มกันลาริเอ็ตเต้
“เดดริค คอยรับมือหนึ่งในท่อนไม้พวกนี้ด้วย พยายามหลบให้ได้มากที่สุด ลาริเอ็ตเต้จะคอยใช้เวทมนตร์ฟื้นฟูให้ แบบนั้นนายน่าจะพอถ่วงเวลาได้บ้าง”
“เอ้ ทําไมเป็นข้า?”
“ฉันไม่มีเวลามาเถียง ทําให้ดีด้วย!”
อาร์คตะโกนขณะเดดริคสะบัดหัวใส่ด้วยสีหน้าไม่ยินดีสุด ๆ แม้ว่าราซาคจะมีพลังป้องกันและพลังชีวิตสูง แต่ความคล่องตัวต่ำเตี้ยเรี่ยดิน อีกทางหนึ่ง เดดริคมีความคล่องตัวสูงมาก สถานการณ์แบบนี้ย่อมมีเปรียบกว่า 100% อีกทั้งยังบินได้อีกต่างหาก เดดริคสมควรรับมือได้นานกว่าราซาคหลายเท่านักหากเป็นกรณีนี้ แน่นอนว่าการป้องกันของเขาก็จะหายไปกว่าครึ่ง แต่นี่ก็เพื่อทําให้ลาริเอ็ตเต้สามารถจดจ่อกับการรักษาและฟื้นฟูได้โดยไม่ต้องมีห่วง ถ้าหากเธอสามารถทําได้อย่างเต็มที่แบบนั้นแล้วสถานการณ์ก็จะไม่เลวร้ายไปกว่านี้
“เฮ้ย ไอ้ท่อนไม้หน้าโง่ เข้ามาเลย!”
“ไอ้ค้างคาวนี่!”
“ฉันไปก่อนนะ ต้องทดสอบท่าเท้าหน่อย”
แชมบาร่าพุ่งตัวออกเป็นคนแรกราวสายฟ้าฟาดผ่าน ดังคาด วิลกุริม่าที่ตอนนี้หมัดจมกับพื้นพลันส่งท่อนไม้ขึ้นมาเป็นปราการป้องกัน ท่อนไม้หลายสิบปรากฏขึ้นจากพื้นดินเข้าขัดขวางแชมบาร่าเอาไว้ ตอนนี้แชมบาร่ากําลังยืนต่อหน้าขีปนาวุธที่กําลังพุ่งพรวดเข้าใส่
“ซอน กเย ซอล โซม!”
คล้ายบทร่ายของวิชาอะไรสักอย่าง แชมบาร่าโพล่งเป็นตัวอักษรเกาหลีออกมา อักษรแต่ละตัวก่อเกิดขึ้นเป็นท่าเท้าให้แชมบาร่าสามารถใช้ “ก้าวพริบตา” แต่ดูแล้วคล้ายมันยังไม่สมบูรณ์แบบนัก ก้าวพริบตานี้เดิมทีมีพื้นฐานเป็นท่าเท้าที่แชมบาร่าเรียนรู้อยู่ก่อนแล้ว แต่ตอนนี้คล้ายเขาได้รับวิชาอื่นมาเพื่อผสมผสานกันซึ่งก็กําลังศึกษาอยู่ โดยไม่ต้องพูดกล่าว อาร์คนั้นไม่ใช่เพียงคนเดียวในนิวเวิลด์ที่เติบโตขึ้นแน่นอนอยู่แล้ว ระหว่างที่อาร์คเล่นเกม ผู้เล่นคนอื่นก็พัฒนา รวมทั้งเรียนรู้ทักษะใหม่เพิ่มขึ้น แชมบาร่าก็ไม่ต่างกันนัก เขาได้รับภารกิจจากอิสซาเบลเพื่อไปรวบรวมเศษเสียวสมาคมแห่งความมืดให้กลับมารวมกัน
ความเป็นจริงนั้นภารกิจนี้คล้ายเป็นขั้นตอนเพื่อเรียนรู้ทักษะใหม่ของอาชีพนักบุญมือสังหารต่างหาก เพราะสมาคมแห่งความมืดกระจัดกระจายกันไปหลายร้อยปีแล้ว พวกเขาและฝ่ายที่แยกกันอยู่ก็มีการพัฒนาเทคนิควิชาขึ้นมาไม่ซ้ำกัน ชนเผ่าหนึ่งเป็นท่าเท้า อีกชนเผ่าหนึ่งเป็นการต่อสู้ด้วยดาบสั้น อีกชนเผ่าเป็นวิถีแห่งมือสังหาร… ด้วยเหตุนี้แชมบาร่าจึงได้เรียนรู้ทักษะเมื่อเข้าไปเยี่ยมเยือนแต่ละชนเผ่า และทําการบีบบังคับให้พวกเขายอมจํานน อาร์คมีโชคชะตาในเกมที่แปลกประหลาด แต่แชมบาร่าก็ไม่ต่างกัน โชคชาตะแปลกประหลาดนีย่อมคงอยู่กับผู้เล่นอื่นด้วย เพราะอะไร? นั่นก็เพราะสถานที่แห่งนี้คือนิวเวิลด์เกมที่สร้างขึ้นมาเพื่อผู้เล่นทุกคนให้มีอิสระ
“สารเลว!”
วิลกุริม่าโพล่งคําหยาบออกมาเมื่อเห็นแชมบาร่าหลบการโจมตีไปได้ ท่อนไม้พวกนั้นเพิ่มจํานวนขึ้นนับร้อยทุกครั้งที่การโจมตีพลาดเป้า ขณะเดียวกัน เดดริคก็ยังคงบินอยู่บนฟ้าขณะหลบเลี่ยงท่อนไม้ทั้งหลายไปด้วย พวกมันตอนนี้ไม่เข้าโจมตีทั้งอาร์คและลาริเอ็ตเต้แล้ว อาร์คเริ่มเคลื่อนเข้าไปใกล้จากทางด้านหลังก่อนจะนําเอาดาบออกมาเล่มหนึ่ง
“เสียดายจริง คมดาบวายุ!”
ครืน ครืน ครืน!
เศษดาบกระจัดกระจายออกจากตัวดาบเกิดขึ้นเป็นพายุโหมพัดเข้าใส่วิลกุริม่า การโจมตีนี้สร้างความเสียหายได้มหาศาลจนพลังชีวิตของมันลดฮวบ
“อะไร? ความเสียหายมัน…!”
คมดาบวายุโหมพัดเข้าใส่กรีดเชือดเฉือนจนพลังชีวิตของวิลกุริม่าลดลงไป แต่เพียงแค่ชั่วครู่เดียวเท่านั้น พลังชีวิตของมันเริ่มฟื้นคืนกลับมาด้วยความเร็วมหาศาล
“เปลือกไม้”
อาร์คอุทานออกมาขณะมองเปลือกไม้ที่เติบโตอย่างรวดเร็ว เปลือกไม้ใหม่ได้เติบโตเข้าแทนที่เปลือกไม้ซึ่งโดนเฉือนไปเมื่อครู่ด้วยเศษเสี้ยวดาบ
“อึก!”
ขณะเดียวกัน แชมบาร่าพลันสะดุดรากไม้ก่อนโดนการโจมตีคริติคอลเข้าไป โดยทันที ลาริเอ็ตเต้ทําการฟื้นฟูพลังชีวิตด้วยเวทมนตร์และทําการถอนพิษที่ติดอยู่ให้ แต่สภาพการฟื้นฟูของวิลกุริม่ากับลาริเอ็ตเต้ไม่คล้ายกันสักนิด มันไม่มีมาตรพลังมานาบ่งบอกบนตัวของวิลกุริม่า นี่หมายความว่ามันสามารถใช้ทักษะได้โดยไม่สูญเสียพลังมานางั้นหรือ?
“ไอ้พวกมนุษย์โสโครก!”
วิลกุริม่าต่อยหมัดอันใหญ่โตจนติดเข้ากับพื้นอีกครั้ง เป้าหมายการโจมตีนี้คืออาร์ค ระหว่างที่อาร์คหลบเลี่ยงด้วยร่ายรําแห่งความมืด เวลานั้นแชมบาร่าจะเป็นคน เข้าลอบโจมตีจากทางด้านหลังด้วยดาบเพชฌฆาต แต่ผลลัพธ์ก็ยังคงเป็นเช่นเดิม
“นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย?”
“คคี เจ้าพวกมนุษย์โง่เขลาช่างไม่รู้อะไร ร่างนี้คือร่างอมตะ ตอนนี้พวกเจ้าไม่มีทางเลือกอื่นเหลือนอกจากกลายเป็นปุ๋ยให้ข้า! เข้ามา ตาย! ตายและเป็นอาหารให้ข้า!”
วิลกุริม่าเริ่มเรียกท่อนไม้ออกมาราวบ้าคลั่งโดยสมบูรณ์ อีกทั้งการโจมตีเหล่านี้ยังจะไม่มีทางหยุดเว้นเสียแต่จะโจมตีโดนเป้าหมาย! บอสตรงหน้านี้ก็ยังเป็นมอนสเตอร์ที่เลือด ไม่มีวันลดลง! นอกจากนี้อาร์คก็แทบถึงขีดจํากัดด้านเวลา แล้วอีกเพียงแค่ห้านาทีเท่านั้นก่อนทักษะของพวกบัลคุนจะหมดลง อีกเพียงแค่ห้านาที เผ่านาคูจักหลายร้อยคนจะพรั่งพรูกันเข้ามา
“ไม่อยากจะเชื่อเลย หมดหนทางแล้วเหรอเนี่ย?
ระหว่างที่แชมบาร่าเข้าโจมตี อาร์คลอบถอนหายใจก่อนมองไปรอบห้อง คมดาบวายุคือทักษะโจมตีแข็งแกร่งที่สุดของอาร์คแล้ว เขาไม่มีทางเลือกอื่นใดเหลืออยู่อีกหากคมดาบวายุไม่สามารถสร้างความเสียหายได้ แต่แล้วเพียงครู่ ดวงตาของอาร์คเบิกออกกว้างแทบถลนไกลออกไป เขาไม่เคยสังเกตเห็นมาก่อน แต่แล้วทําไมถึงมีสิ่งเหล่านั้นห้อยแขวนอยู่ที่นี่? มันคือส่วนหนึ่งของพื้นหลังของฉากหรือไม่? อาร์คพยายามใช้พลังสายตาเพ่งมองพิจารณาเมล็ดถั่วที่เห็น มันคือเมล็ดถั่วขนาดใหญ่ยักษ์ที่มีเสี้ยนหนามแหลมคม คล้ายผลเกาลัด เมื่อเขาลองใช้ดาบโจมตีเข้าใส่จึงพบว่ามันส่งเสียงกระทบที่คล้ายบ่งบอกถึงความแข็งแกร่งอันมหาศาล
หรือ… นี่จะเป็นหนทางกลับมามีเปรียบ??
สมองอันปราดเปรื่องของอาร์คเริ่มคิดโดยทันที
“เอาเถอะ ลองก็ไม่เสียหายอะไรนี่ มีแต่ต้องลองแล้ว!”
“แชมบาร่า ถ่วงเวลาไว้อีกเดี๋ยวนะ!”
“ไอ้บ้า นี่นายคิดว่าง่ายแค่พูดหรือไง? อึก!”
แชมบาร่าก่นด่าออกมาแต่ก็ยังคงหลบเลี่ยงท่อนไม้อย่างรวดเร็ว สมแล้วที่เป็นผู้เรียนวิชากังฟู การเคลื่อนไหวและอัตราการตอบสนองล้วนสูงกว่าผู้เล่นทั่วไปอย่างเห็น ได้ชัด ตอนนี้อาร์คกําลังเลือกผลเกาลัดที่เหมาะสมอยู่ก่อนที่จะเริ่มคิดอ่านวิถีของวิลกุริม่าก่อนจะใช้สวนกลับฉับพลัน ผลเกาลัดพวกนั้นเริ่มสั่นเทิ้มเพราะน้ําหนักมหาศาลก่อนจะเหวี่ยงไปมา ถึงตอนนี้วิลกุริม่าพลันพบว่าอาร์คกําลังคิดทําอะไร ทว่าแขนของมันตอนนี้ยังคงติดอยู่กับพื้นจึงไม่อาจขยับได้ ที่ทําได้เพียงแค่การจ้องมองดวงตาเบิกออกกว้าง อาร์คใช้งานสวนกลับฉับพลันอีกหลายครั้งเพื่อหาจังหวะเวลาที่เหมาะสมกับการเหวียงของผลเกาลัด ท้ายที่สุดผลเกาลัดก็เร่งความเร็วการเหวี่ยงเพิ่มมากขึ้นจนเพียงพอที่จะฟาดเข้าใส่สีข้างของวิลกุริม่า
คว้าก!
วิลกุริม่ากรีดร้องออกมาขณะท้องโดนผลเกาลัดปะทะเข้าใส่จนร่างซวนเซก่อนจะล้มลงกับพื้น
“อั่ก ไอ้เด็กสารเลว
“แค่ก!”
วิลกุริม่าได้รับความเสียหายระดับมหาศาล แต่เพราะเปลือกไม้ที่งอกเงย พลังชีวิตของมันจึงฟื้นคืนกลับมาอีกครั้ง
“ชิ กระทั่งใช้ไอ้นี่แล้วก็ไม่โดนความเสียหายเลยเหรอเนี่ย?”
ดูซีรีย์ ฟรีได้ที่ series-max.com
อาร์คเริ่มจ้องมองสถานการณ์ชวนเครียดตรงหน้าก่อนจะพบเห็นบางสิ่ง เมื่อครู่วิลกุริม่าไอออกมา แม้จะแค่นิดเดียว แต่คล้ายเขาเห็นอะไรบางอย่างภายในคอของมัน มัน เป็นลูกแก้วขนาดเท่าผลแตงโมได้ อาร์คคล้ายเคยเห็นเมล็ดเช่นนั้นมาก่อน
“ใช่แล้ว นิวเคลียสของยูซูเรียไงล่ะ!”
