ตอนที่ 383 : ไกล่เกลี่ย
อิสยูรัมตอบสนองด้วยการซ่อนตัวเองทันที เมื่อมองพิจารณาให้ดีอีกครั้ง เขาก็เห็นคนคนหนึ่งที่คล้ายกับฮยอนอูเป็นอย่างยิ่ง
ใบหน้านั่นชัดเจนเลยว่าเป็นฮยอนอู ให้ตายสิ ทําไมต้องมาเจอกันในที่แบบนี้ด้วย!”
เขาไม่เคยบอกอาร์คว่าเล่นเกมนี้เช่นกัน เหตุผลที่หลบซ่อนตัวจากอาร์คก็เพราะไม่อยากให้อีกฝ่ายรู้ว่าอิสยูรัมเป็นพ่อค้า
“เมื่อกี้แกพูดว่าอะไรนะ?”
การมพลันโพล่งออกขณะเผยเสียงคุกคาม แต่อาร์คหาได้กระพริบตาขณะเริ่มตอบโต้
“หูหนวกงั้นเหรอ?”
“ว่าอะไรนะ?”
ใบหน้าของการัมแข็งค้าง
“อืม กล้ามเนื้อบนใบหน้ามีปัญหาด้วย? กับคนพิการแบบนี้ ถ้ารู้แต่แรกฉันยอมให้ไปก่อนก็ได้”
“คนพิการ? กะ-กะ-แกบังอาจกล้าพูดกับฉันถึงขนาดนี้?”
“พูดติดอ่างด้วย? อาการหนักนะเนี่ย ต้องขออภัย ไม่รู้เลยว่าอาการเป็นหนักถึงขนาดนี้”
อิสยูรัมถึงกับอัศจรรย์ใจกับการตีฝีปากของอาร์ค
หมอนี่แดกดันเก่งขนาดนี้เลยเหรอ?”
อิสยูรัมคิดว่าอาร์คจะเป็นคนเงียบขรึมกว่านี้ หรืออาร์คจะเปลี่ยนนิสัยเมื่อได้เล่นเกม? อย่างไรแล้วสถานการณ์ตอนนี้ก็ออกจะยุ่งยากอยู่บ้าง อันที่จริงปกติแล้วการัมก็เป็นคนโมโหง่ายอยู่แล้ว เรื่องเล็กน้อยก็ชวนทะเลาะได้ตลอด อิสยุรัมถึงกับแทบต้องกระโดดเอาร่างไปขวางไว้หลายต่อหลายครั้ง แน่นอนว่าไม่ใช่ทําเพื่อการัม เพราะอิสยูรัมตอนนี้ต้อง การเริ่มสืบสวนผู้ต้องสงสัย หากการมฆ่าใครสักคน แบบนั้นแนวโน้มฆาตกรก็จะกลับมาและโดนจับโยนเข้าคุกจนทําให้ความพยายามของเขาสูญเปล่า ในกรณีที่การัมตายก็เช่นกัน โชคยังดีที่การัมเรียกหาอิสยูรัมเป็นสหายรักจึงยอมลดราวาศอกเมื่ออิสยูรัมเกลี้ยกล่อม แต่เรื่องนี้แตกต่างออกไปแล้วในเมื่ออีกฝ่ายเป็นอาร์ค
“ถ้าฮยอนอูเรียกชื่อเราขึ้นมา แบบนั้นเราคงแทรกซึมเข้ากลุ่มเจ้าพวกนี้ไม่ได้อีก… แต่ว่า เราจะยืนนิ่งเฉยรับชมก็ไม่ได้ บ้าจริง ทํายังไงดีกันล่ะเนี่ย?”
อิสยูรัมมองไปทางทาโคสีและโรคอนอย่างพยายามขอความช่วยเหลือ แต่โดยธรรมชาติของมนุษย์แล้วไม่ชอบเข้าไปยุ่งเกี่ยว พวกเขาเพียงแค่รับชมเรื่องราว ดังนั้นอิสยูรัมจึงได้แต่พึ่งตนเองแล้ว
“ไอ้หนูที่ไร้มารยาท!”
อาร์คทําเอาความโกรธของการัมพวยพุ่งจริงๆ จนเป็นผลให้การัมคิดเหวี่ยงหมัดเข้าใส่ การัมเป็นนักรบที่ใช้สนับมือร่วมกับดาบเป็นอาวุธ ไม่ใช่ว่าการได้ต่อยใครสักคนด้วยหมัดตัวเองมันรู้สึกดีไปเลยหรือยังไง? การัมแทบโพล่งความภูมิใจนี้ตั้งแต่ตอนยังติดคุกให้ฟังหลายต่อหลายครั้ง การัมอย่างไรก็เป็นอันธพาลที่คุ้นชินกับการต่อสู้ข้างถนน อิสยูรัมจําได้ว่าบันทึกอาชญากรรมของการมนั้นคือการฆ่าคน เพียงแค่เหวี่ยงหมัดใส่ ดังคาด พละกําลังนั้นก็มีผลในนิวเวิลด์ด้วยเช่นกัน ความเร็วและพลังโจมตีของหมดเป็นอะไรที่ไม่สามารถประมาทได้
ตั้ง!
กรามของอาร์คโดนโจมตีเข้าใส่จากหมัดที่พุ่งเสยขึ้น ขณะนั้นเอง ดวงตาของอิสยูรัมถึงกับทอประกาย
“อะไรกัน? หมัดแบบนั้นโจมตีโดนได้ยังไง? ที่เรียนไปมากมายเพื่ออะไรกัน?”
ไม่ว่าสถานการณ์ไหน อาร์คก็ยังเป็นลูกศิษย์ของอิสยูรัม ตามปกติแล้วเขาสมควรโกรธเคืองที่นักเรียนของตนโดนต่อยตี หมัดของการัมเหนือกว่าธรรมดาก็จริง แต่ไม่ใช่ว่ามันเป็นอะไรที่อาร์คจะไม่สามารถหลบได้หลังฝึกฝนไปมากมาย ขนาดนั้นแล้วเขามีความสามารถพอจะหลบแต่เลือกที่จะไม่หลบ ทั้งหมดที่คิดออกก็มีเพียงแคอาร์คตกตะลึงจนหวาดกลัวไป แต่ทําไมศิษย์รักของอิสยูรัมถึงหวาดกลัวกับอันธพาลเช่นนี้กันล่ะ? นั่นเป็นอีกหนึ่งสิ่งที่อิสยูรัมยังเข้าใจนิวเวิลด์ไม่มากพอ
“ต่อยฉันงั้นสินะ?”
อาร์คเช็ดคราบเลือดจากมุมปากและหัวเราะ ฝ่ายไหนจะโจมตีก่อนเป็นฝ่ายแรกคือเรื่องสําคัญที่พึงทราบในนิวเวิลด์ บุคคลที่กระทําการโจมตีก่อนและสังหารอีกฝ่ายได้จะเป็นฆาตกรแน่นอน 100% ทว่าบุคคลที่โดนกระทําก่อนจะไม่ กลายเป็นฆาตกรต่อให้สังหารอีกฝ่ายไป นั่นจึงเป็นเหตุผลว่าทําไมอาร์คถึงไม่หลบการโจมตี ดังคาด การัมถูกเปลี่ยนชื่อเป็นสีเทาหลังโจมตีเข้าใส่อาร์ค ตอนนี้อาร์คสามารถฆ่าการัมได้อย่างปลอดภัยแล้ว
“ฉันต่อยแกแล้วไง?”
การัมไม่คิดถอยขณะเหวี่ยงหมัดออกไปอีกครั้ง อาร์คเริ่มใช้ท่าเท้าอย่างรวดเร็วจนหมัดนั้นพลาดเป้า เพียงพริบตาเดียว เขาสามารถเข้าถึงด้านหลังการัมได้ ขณะนั้นเอง อาร์คใช้ลูกเตะอันว่องไวออกไป ลูกเตะต่ํา ลูกเตะสูง และลูกเตะหมุนตัว!
“อึก… อะ-ไอ้หนูนี่!”
การมวูบไปขณะพยายามคว้าตัวอาร์ค ทว่าอาร์คได้ฝึกฝนการใช้เอวมาดีพอจากนักกีฬาทีมชาติเหรียญทองแดง ชั่วครู่ที่มือของการัมจะสัมผัสหัวไหล่ของเขา โดยทันที่เขาได้ทําการโต้ตอบโดยการหมุนร่างกายและสกัดจนทําให้การัมล้มลงกับพื้น
“ใช่ ใช่ มันต้องแบบนั้นสิ สมแล้วที่เป็นศิษย์เรา หมอนี่ทําได้ดีเลยทีเดียว
อิสยูรัมลืมเลือนไปแล้วว่าสถานการณ์ตอนนี้เป็นยังไง
“เหอะ…ก็ได้ ต้องเอาจริงหน่อยแล้ว!”
“เอาจริง? ฟังดูไม่เลวนี่”
อาร์คยิ้มกับคําพูดของการัมขณะนําเอาดาบออกมา อิสยูรัมพลันนึกขึ้นมาได้ว่าอะไรเป็นอะไรพอเห็นดาบส่องประกาย
“อา ตอนนี้ไม่ใช่เวลา! ให้ตายสิ ไอ้เจ้าฮยอนอู แข็งแกร่งกว่าที่คิดไว้เสียอีก… ถ้าการัมตายเราก็มีปัญหาสิ! ถ้าไม่มีการัม โรคอนกับทาโคสึคงไม่พาเราไปเจอเพื่อนร่วมงานของพวกมันในสถานที่นัดพบแน่ แต่เราจะเปิดเผยตัวเองกับฮยอนอูก็ไม่ได้”
อิสยูรัมตอนนี้กําลังเกิดความคิดแล่นปราดไปมาพร้อมความกังวล ฉับพลันร่างของพ่อค้าผอมบางก็ปรากฏขึ้นในโล่ที่สะท้อนอยู่ของผู้เล่นคนหนึ่ง อิสยูรัมมองโล่ดังกล่าวจึงค่อยตระหนักได้ว่าตนมีรูปลักษณ์อย่างไร ถูกต้อง เขาลืมเลือนไปแล้วว่าเพราะในเกมมีอีกรูปลักษณ์จึงทําให้อิสยูรัมตอนนี้เป็นคนละคนกับโลกจริง แน่นอนว่าไม่มีทางที่อาร์คจะรู้ได้ว่าเขาเป็นใคร
“หยุด การัม หยุด!”
หลังคิดได้ อิสยูรัมจึงวิ่งเข้าไปขวางระหว่างคนทั้งสองโดยทันที ทว่าอาร์คกับการมลั่นการโจมตีออกไปแล้ว ทั้งสองพยายามหยุดการโจมตีเมื่ออิสยูรัมเข้ามาขวางพวกเขาทั้งสอง ทว่ามันก็สายเกินไป
“เฮือก อะไรกัน!?”
“อันตราย อิสยูรัม!”
ทั้งอาร์คและการมต่างโพล่งตะโกนออกด้วยความสับสนขึ้นพร้อมกัน ทว่าสิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากนั้นถึงจะเป็นความสับสนของจริง อิสยูรัมสามารถหลบเลี่ยงหมัดของการัมได้อย่างลื่นไหลโดยห่างเพียงแค่คืบ ขณะที่ขาข้างหนึ่งยกเข้าสกัดกั้นข้อมือของอาร์คไว้ กระทั่งว่าอาร์คและการมพยายามหยุดการโจมตีแล้ว แต่อย่างไรคนที่เข้ามาขวางทั้งสองก็เป็นพ่อค้า ความจริงแล้วเหตุการณ์นี้ไม่ควรยากลําบากสําหรับอิสยูรัม แม้ว่าพลังโจมตีและป้องกันของเขาจะไม่สามารถเทียบกับนักรบได้ แต่ในเรื่องเทคนิคนั้นเหนือล้ํากว่ามาก แน่นอนว่าในเกมนี้สามารถนําเอาฝีมือ 100% จากโลกจริงมาใช้งานร่วมได้ เพราะเหตุนั้นสถานการณ์จึงดําเนินไปอย่างที่เขาคาดคิดไว้ อิสยูรัมเป็นผู้เชี่ยวชาญทักษะอย่าง”หลบหลีก” นานมากแล้ว ไม่เหมือนผู้เล่นคนอื่น เขาจะต้องรู้สึกเจ็บปวดอย่างสมจริง เพราะงั้นจึงเริ่มการฝึกหลบหลีกเพื่อผ่อนเบาภาระตั้งแต่ต้น
“นะ-นายเป็นอะไรหรือเปล่า? ไม่บาดเจ็บใช่ไหม?”
การัมเร่งร้อนถามอิสยูรัม
“ฉันสบายดี”
“นายทําอะไรของนายกัน? เป็นพ่อค้าแท้ๆ แต่กลับมาขวางการต่อสู้ทําไม? ครั้งนี้ยังโชคดี แต่ถ้าโดนโจมตีไปแบบนั้นนายอาจตายได้ ถ้าฉันเป็นคนฆ่าสหายรักแบบนั้นฉันจะมีหน้าใช้ชีวิตต่อไปได้ยังไงกัน?”
การัมไม่ได้คิดแม้แต่น้อยว่าที่อิสยูรัมหลบหลีกการโจมตีของทั้งสองได้เป็นเรื่องตั้งใจ นั่นเป็นเพราะอันธพาลส่วนใหญ่ มักคิดว่าความสามารถหลบหลีกขั้นนั้นเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้
“ต้องขออภัยแต่หยุดไว้แค่นี้เถอะ นายน่ะพอจะปล่อย ผ่านเรื่องนี้ได้หรือเปล่า?”
“อืม…”
อาร์คพลันตอบอิสยูรัมด้วยท่าที่ไม่แยแสก่อนจะไหวไหล่ให้ ทว่าการัมกลับดื้อรั้นกว่าที่คิด
“ไม่ได้ ครั้งนี้นายจะมาห้ามไม่ได้ ไอ้หมอนี่มันต้องโดนเสียบ้าง!”
“ขอล่ะ ถ้านายก่อเรื่องที่นี่ก็จะไม่ได้ไปพบกับเพื่อนของนายนะ”
“ตะ-แต่ไอ้เจ้านี่”
“จะยอมถอยให้งั้นสินะ? ก็ดีเหมือนกัน ยุ่งอยู่พอดี”
“ดู ดูมันสิ! ได้ยินไหม? ไอ้เจ้านี่มันยังหาเรื่อง!”
การัมไหล่ขยับขณะพยายามตะโกนตอบโต้อาร์ค
“หยุด!”
ถึงตอนนี้ ทหารรักษาการณ์ของการท่าได้ฝ่าฝูงชนเข้ามาแล้ว
“ที่นี่คือท่าเรือของนายท่านเรเบน หากก่อปัญหาขึ้นที่นี่ จะต้องโดนจับกุมโดยทันที!”
“เหอะ!”
การัมขมวดคิ้วก่อนจะพ่นคําสบถออกมา ตอนนี้ทาโคสและโรคอนก็เดินเข้ามาใกล้
“การัม ปล่อยไปเถอะ ฉันบอกแล้วไงว่าลูกพี่เจเพตอลรอเราอยู่ ถ้ามีเรื่องที่นี่คงไม่ได้ผ่านไปง่ายๆแน่”
“เข้าใจก็ได้”
การัมจ้องมองอาร์คอีกพักหนึ่งก่อนเดินขึ้นเรือไป อาร์คก็พยักหน้ารับขณะถอยให้กับทหารรักษาการณ์ที่กําลังจ้องมองอยู่ ดังนั้นแล้วสถานการณ์จึงคลี่คลาย ผู้เล่นอื่นต่างก็เริ่มขึ้นเรือเช่นเดียวกัน เมื่อผู้โดยสารทุกคนขึ้นมาเรียบร้อย กัปตันเรือก็ปรากฏตัวขณะประกาศแจ้งให้รับทราบ
“ทุกท่านฟังทางนี้ ลูกเรือของข้าจะไม่ยินยอมให้บนพื้นที่นี้เกิดการวิวาทขึ้นอย่างเด็ดขาด หากเกิดเรื่องอะไรขึ้นบนเรือนี้ทางเราจะมัดมือเท้าผู้ก่อเรื่องและโยนลงทะเล ตอนนี้พวกเรากําลังจะออกเดินทางแล้ว ชักสมอขึ้นได้!”
ลูกเรือต่างตอบสนองคําสั่งของกัปตันเรือโดยเร่งร้อนไปกระทําตามหน้าที่ สมอถูกดึงขึ้นขณะเรือกําลังแล่นไปยังซอแทนดาล
“เหอะ น่าหงุดหงิดชะมัด ถ้าพวกทหารรักษาการณ์มาช้ากว่านี้สักหน่อยนะ”
การัมยังคงมีอาการไม่พอใจขณะนั่งอยู่บนดาดฟ้าเรือ แต่แล้วทาโคลึกลับยิ้มให้ขณะพูดกล่าวเสียงเบา
“ไม่เห็นต้องโกรธขนาดนั้นนี่”
“พวกนักเรียนไร้มารยาทแบบนั้นเจอได้เยอะแยะไป ถ้าหากนายไปมีเรื่องกับเด็กแบบนั้นจะไม่กลายเป็นตัวตลกแย่เลยหรือยังไง?”
“เหอะ แต่พอนึกถึงมันแล้วก็โมโหขึ้นทุกครั้ง”
“ไว้คอยเอาคืนก็ได้”
ทาโคสีเข้ามาใกล้การัมขณะกล่าวเสียงเบายิ่งขึ้น
“พวกเราต่างก็มีจุดหมายปลายทางเดียวกับเจ้านั้น นายเข้าใจหรือยัง? ต่อให้ทหารรักษาการณ์ไม่ปรากฏตัว ถ้าหากนายฆ่าหมอนั่นไปก็จะไม่สามารถขึ้นเรือได้ แต่พอพวกเราไปถึงซอแทนดาลก็เป็นอีกเรื่องแล้ว”
“ว่าอะไรนะ?”
“หึหึหึ ท่าเรือนั้นอยู่ไม่ไกลจากป้อมปราการฮามานที่เป็นหัวใจหลักของซอแทนดาลก็จริง แต่ที่ท่าเรือก็ไม่ได้มีทหารรักษาการณ์อยู่มากมายอะไร ถ้าหากพวกเราโจมตีหมอนั่นตั้งแต่ที่เรือเทียบท่า พวกเราจะสามารถฆ่ามันได้ก่อนทหารรักษาการณ์จะโผล่หัวออกมา ยังไงลูกพี่เจเพตอลก็อยู่ในพื้นที่นอกเมืองอยู่แล้ว เลยไม่จําเป็นต้องเข้าเมือง นอกจากนี้ถ้านายฆ่าหมอนั่นในซอแทนดล แบบนั้นหมอนั่นไม่กลายเป็นบ้าเลยหรือไงที่ต้องไปฟื้นคืนชีพที่เรเบนน่ะ?”
“โห ฟังดูดีเอาเรื่องเลยนี่?”
การมหัวเราะออกขณะดวงตาเผยประกาย
“เพราะงั้นช่วงนี้ก็สงบเสงี่ยมทําตัวให้ดี มาเล่นโป๊กเกอร์กันก็ไม่เลว ลูกผู้ชายสิบปีค่อยล้างแค้นยังไม่สาย”
“ได้ เอาอย่างนายว่า หึหึหึ รอก่อนเถอะ”
