ตอนที่ 385 : ปลากะพง
“กลายเป็นแบบนี้ได้ยังไงกันเนี่ย?”
อิสยูรัมมองอาร์คด้วยสีหน้าเกินจะกล่าว เพราะผู้เล่นต่างวิ่งพล่านตกปลากันเต็มดาดฟ้าเรื่อ อาร์คจึงไม่มีเวลาให้พักผ่อนอีกต่อไป ด้วยเหตุนี้ตลอดทั้งสามชั่วโมงที่เหลือของการเดินทาง ผู้เล่นหลายคนบนเรือจึงได้เติมเต็มท้องให้อิ่มหนํากัน ระหว่างช่วงเวลานั้นอาร์คก็ทําอาหารออกไปกว่าสองร้อยจาน จนทําให้เขาได้รับเงินมาถึง 40 เหรียญทองเพียงแค่นําปลามาทําอาหาร
“หึหึหึ คิดถูกจริง ๆ”
อาร์คตบเข้าที่กระเป๋าของตนพร้อมยินอย่างยินดี ความจริงแล้วอาร์คไม่รู้สึกดีอะไรนักจนกระทั่งถึงตอนนี้ มันเป็นเพราะเขาเพิ่งสูญเงินไป 1,400 เหรียญทองเพื่อซื้อหาพอร์ตอัญเชิญจากสมาคมเวทมนตร์ในกิรัน และยังไม่ใช่เพียงเท่านั้น เขายังต้องจ่ายค่าเดินทางไปซอแทนดาลจากปกติที่เคยราคา 7 เหรียญทองก็กลายเป็น 12 เหรียญทองเสียอย่างนั้น ที่ราคาขึ้นก็เพราะผู้เล่นแห่กันไปอย่างไม่ขาดสาย ดังนั้นแล้วอาร์คจึงเหลือเพียงแค่เหรียญทองแดงติดตัวเพียงเล็กน้อย จึงทําให้น้ำหนักของกระเป๋าเงินเขาจากเคยล่ำซำ ต้องกลายเป็นแห้งเหือด ถ้าเขาตกลงทะเลจนจมน้ำตาเพราะมีกระเป๋าเหรียญทองหนักอึ้งยังรู้สึกดีเสียกว่า อย่างไรก็ดีตอนนี้ทําให้กระเป๋าเขามีเงินขึ้นมาได้เป็น 40 เหรียญทองจึงทําให้อารมณ์ดีขึ้นบ้าง
“ฉันให้ปลานี่ เพราะงั้นทําซาชิมิให้ฉันหน่อยนะ”
ขณะนั้นเอง อิสยูรัมพลันส่งปลาตัวอ้วนท้วนมาให้อาร์ค เมื่ออาร์คทําซาชิมิให้ อิสยูรัมแทบพยายามสะกดข่มตัวเองไว้
“โห ใครจะรู้กันว่าหมอนี่มีพรสวรรค์ด้านนี้ด้วย? คือ? อะไรกันสายตาแบบนั้น?”
อิสยูรัมที่กินซาชิมิอยู่ถึงกับต้องเงยหน้าขึ้นมาอย่างกะทันหัน หลังลูกค้าไปหมดแล้ว อาร์คก้มตัวลงมองปลากะพงตรงหน้าที่เปลี่ยนเป็นซาชิมิแล้ว ระหว่างที่อาร์คกําลังมอง ท้องของอาร์คก็ส่งเสียงร้องออกมาด้วย แม้ว่าจะทําอาหารจากปลาไปนับร้อยตัว แต่อาร์คยังไม่ได้กินแม้กระทั่งตัวเดียว
“อะไรกัน? นายหิวเหรอ?”
อาร์คพยักหน้ารับ
“ทําไมนายไม่ขอซื้อปลามาทําอะไรกินล่ะ?”
“ไม่มีเงินน่ะ”
ใบหน้าของอิสยูรัมชะงักไปเพราะคําตอบของอาร์ค เขาเพิ่งเห็นชัด ๆ ว่าอีกฝ่ายเพิ่งเก็บเงิน 40 เหรียญทองลงกระเป๋าไป แล้วแบบนี้จะเรียกว่าไม่มีเงินได้ยังไงกัน? อิสยูรัมที่โกรธเคืองจึงกินปลาชิ้นสุดท้ายเข้าปากไป อาร์คทําได้เพียงถอนหายใจขณะเผยสีหน้าน่าเวทนาออกมา ความคิดหนึ่งถึงกับผุดขึ้นภายในใจของอิสยูรัม มันทําเอาเขารู้สึกผิดมากยิ่งขึ้นหลังกระทําอะไรโดยไม่คิดให้ดี
“เราทําแบบนั้นได้ยังไง? ทําไมถึงนึกไม่ได้กันนะ หมอนี่เล่นเกมเพราะหาเงินไปจ่ายค่ารักษาพยาบาลแม่ไม่ใช่หรือยังไง? ให้ตายสิ เพราะแบบนั้นหมอนี้ก็เลยใช้เงินเรี่ยราดไม่ได้”
อิสยูรัมเดาะลิ้นขณะเผยสีหน้าไม่สบายใจนักกับการกระทําของตนที่ไม่เป็นผู้ใหญ่เอาเสียเลยเมื่อครู่นี้ นี่เวลาผ่านไปนานตั้งเท่าไหร่แล้ว? ท้องฟ้าจากที่เคยมีแสงตะวันร้อนแรงก็เริ่มถูกย้อมด้วยสีแดงเข้ม
อาร์คที่หิวโหยกลับไปยืนพิงตรงกราบเรืออีกครั้ง เขากําลังมองดวงอาทิตย์ตกดินขณะกล่าวด้วยน้ำเสียงทราบซึ้ง
“ ก็นะ”
“อะไร?”
“คําตอบที่นายถามก่อนหน้านี้ อาจารย์มีข้อดีอยู่ ดียิ่งกว่าที่คิดเสียอีก นี่ก็สามเดือนแล้วตั้งแต่ที่ฉันไปที่ยิม อาจารย์โทรมาบอกว่าช่วงนี้ไม่ค่อยว่าง ตอนนี้ฉันก็เลยรอให้อาจารย์กลับมาน่ะ”
ใบหน้าของอิสยูรัมเคร่งเครียดไปหลังได้ยินคํากล่าวของอาร์ค เขาได้เห็นถึงความจริงใจฉายผ่านดวงตาและใบหน้า
“ให้ตายสิไอ้เจ้านี่… มาเล่นบทซึ้งเอาตอนนี้ เราก็ยิ่งรู้สึกผิดเข้าไปอีกน่ะสิ”
อิสยุรัมเกาศีรษะอย่างไม่รู้ตัวขณะคิดหันกลับ เขาคล้ายนึกอะไรขึ้นได้จึงบอกกล่าวออกไป
“จริงด้วย ฉันจะบอกอะไรให้ คนที่นายสู้ด้วยก่อนหน้านี้กับเพื่อนของหมอนั่นเพ่งเล็งนายอยู่ที่ซอแทนดาล มันคงเป็นเรื่องยากหากนายต้องต่อสู้กับคนถึงสามในคราวเดียว ถ้าไม่อยากตายก็อยู่บนเรือตอนที่เทียบท่า ถ้านายอยู่กับพวกลูกเรือ พวกนั้นก็คงไม่เข้าโจมตี เชื่อฉันเถอะ ฉันไม่ใช่เพื่อนของเจ้าพวกนั้นหรอกนะ”
อิสยูรัมเดินจากไปหลังพูดจบ จากนั้นเขาจึงส่งเงินให้ 1 เหรียญทองกับผู้เล่นใกล้เคียงที่กําลังตกปลาอยู่
“นายเห็นคนที่ทําอาหารเมื่อสักพักหรือเปล่า? ถ้าตกปลาได้ก็ให้หมอนั่นไปสักสองตัว อย่าบอกว่าฉันให้ล่ะ บอกว่าเป็นของตอบแทนก็พอ”
อิสยูรัมเข้าไปซ่อนตัวในท้องเรือขณะมองอาร์คไปด้วย โดยทันที่อาร์คที่ได้รับปลามาจึงนําไปปรุงอาหารและกินเข้าไป ความจริงนั้นที่อาร์คไม่ได้ซื้อปลาเพราะขาดเงินก็ส่วนหนึ่ง แม้ส่วนผสมอื่นไม่แพงมากเพราะหาได้ไม่ยาก แต่มันก็ยังเป็นการสูญเสียวัตถุดิบอยู่ดี นอกจากนี้กินภายในเกมมันไม่ได้ช่วยให้ตัวเขาอิมขึ้นสักนิด ปลาหนึ่งตัวราคา 20 เหรียญเงิน แบบนั้นสู้เขาเอาเงินไปซื้อข้าวในชีวิตจริงกินจะดีกว่า อย่างไรแล้วอิสยูรัมเมื่อได้เห็นอาร์คกินอาหารกลับรู้สึกสุขใจเกินจะกล่าว
“ก็ต้องแบบนี้แหละนะ อาจารย์ที่ไหนจะทนเห็นลูกศิษย์หิวได้กัน หึหึหึ เรานี่ก็เป็นคนดีเอาเรื่องเหมือนกันนะเนี่ย แถมยังเพิ่งเตือนฮยอนอูเรื่องการัมไปอีก จริงด้วย ไอดีในเกมของฮยอนอูชื่ออะไรนะ? ทําไมเราขี้ลืมแบบนี้กันเนี่ย? ไว้ครั้งหลังค่อยถามแล้วกัน”
อิสยูรัมเดินกลับเข้าไปในท้องเรือด้วยสีหน้าที่เปลี่ยนเป็นเฉยชา เมื่อเขาเข้าไปในห้องพักท้องเรือ การัม ทาโคส์ และโรคอนก็กําลังเล่นโป๊กเกอร์กันอยู่ การัมกําลังหน้านิ่วคิ้วขมวดเพราะสูญเงินไปมาก ทว่าอิสยูรัมที่ไม่สนใจร่วมวงด้วยจึงเพียงแค่นั่งรับชมเรื่องราวที่มุมห้อง
เวลาผ่านไปสักพักใหญ่
“ผู้โดยสารทุกท่านมารวมตัวกันที่ดาดฟ้าเรือ พวกเรามาถึงซอแทนดาลแล้ว!”
“ให้มันได้อย่างนี้สิ!”
“ไปกัน!”
การัมผุดลุกขึ้นขณะวิ่งไปที่ดาดฟ้าเรือ
“รอเดี๋ยวก่อน ถ้าพุ่งพรวดไปแบบนั้นไอ้เจ้านั่นคงได้เห็นเราแน่ พวกเราต้องหลบซ่อนตัวก่อน พอยืนยันได้แล้วว่าหมอนั่นออกจากเรือค่อยโจมตี”
ทาโคสหลบร่างอยู่หลังประตูในห้องพักท้องเรือขณะมองอย่างระแวดระวัง ระหว่างนั้น เรือก็เข้าเทียบท่าซอแทนดาลแล้ว
“เอ้า ผู้โดยสารทุกคนลงจากเรือได้!”
เสียงคําสั่งของกัปตันดังลั่นขณะพวกลูกเรือต่างก็เคลื่อนไหวเช่นกัน ขณะที่เรือเชื่อมต่อกับท่าและลดระดับทางเชื่อมฝั่งลง ผู้เล่นหลายคนก็เริ่มเดินทางเหยียบย่างเข้าสู่ขอแทนดาล ทว่าอาร์คยังคงลังเลขณะมองไปรอบ
“อะไร ทําไมหมอนั่นยังไม่ลงจากเรืออีก?”
“ หรือมันรู้? หรือมีคนบอกมันระหว่างที่พวกเราอยู่ในห้อง…”
ทาโคสมองไปยังอิสยูรัมด้วยสายตาต้องสงสัย จากนั้นโรคอนที่จ้องมองอาร์คอยู่จึงสั่นศีรษะให้
“หมอนั่นลงไปแล้ว!”
“เห็นไหม ฉันบอกแล้วว่าอิสยูรัมเชื่อใจได้”
การัมโต้เถียงกับทาโคสีที่กระแอมไอก่อนพยักหน้ารับ
“ก็ได้ ฉันขอโทษที่สงสัยหมอนั่น”
“ไม่หรอก จะยังไงพวกเราก็เพิ่งเจอกันวันแรกนี่นะ”
อิสยูรัมตอบกลับอย่างนั้นก็จริง แต่ความคิดของเขาแล่นไปไกลแล้ว
“ชิ ไอ้เจ้าฮยอนอูไม่ได้ฟังที่เราพูดเลยหรือยังไง? ทําไมยังลงจากเรือทั้งแบบนี้อีก? บ้าบอจริง ๆ ถ้าเป็นแบบนี้ต่อให้ฮยอนอูเลเวลสูงแค่ไหนก็ไม่น่าจะรอดพ้นเงื้อมมือกลุ่มของพวกการัมไปได้ นอกจากนี้ สถานการณ์ตอนนี้เรายังจะทําได้เพียงแค่รับชมอีกต่างหาก”
“เอ้า ไปกันได้แล้ว!”
จากนั้น ทาโคส์ การัม และโรคอนจึงกระทําตามแผนการที่วางไว้ อิสยูรัมไม่มีทางเลือกนอกจากต้องเดินตามไป
“ช่วยไม่ได้แล้วสิ ไว้ค่อยขอโทษฮยอนอูทีหลังแล้วกัน เราไม่มีทางเลือกอื่น เพราะสถานการณ์บังคับเราถึงต้องทําหรอกนะ”
ทั้งคณะชักเอาอาวุธของตนออกมาขณะพุ่งผ่านดาดฟ้าเรือออกไป จากนั้นพวกเขาจึงพยายามจ้วงแทงเข้าใส่แผ่นหลังของฮยอนอูที่เพิ่งเหยียบย่างเข้าสู่ซอแทนดาล มันเป็นการจ้วงแทงด้านหลังของผู้เล่นเลเวลสูงถึงสี่คน! อย่างรวดเร็ว อาร์คพลันเสียพลังชีวิตไปถึง 40%
“ฮ่าฮ่าฮ่า! เป็นไงล่ะไอ้เวร!”
“มาดูกันว่าแกจะรอดไป… อะไรวะนั่น?”
การัมที่เข้ามาใกล้อาร์คขณะพยายามเนื้อหมัดขึ้นพลันต้องหยุด ทาโคสึและโรคอนต่างก็มองโดยรอบด้วยอาการสับสน ผู้คนทั้งหนึ่งร้อยกําลังรวมตัวอยู่ที่ท่าเทียบเรือ คนพวกนี้ไม่คล้ายจะใช่ผู้โดยสารที่เพิ่งลงมา อีกทั้งยังมีอาวุธและชุดเกราะสวมใส่กันครบมือ แถมยังมีผิวกายสีฟ้า พวกเขาเป็นเผ่าบารันของแคว้นตะวันออกนั่นเอง พวกเขาคือผู้สืบเชื้อสายแห่งซอแทนดาล เผ่าบารันแห่งแคว้นตะวันออกกําลังถือป้าย ยินดีต้อนรับท่านผู้บังคับบัญชา!” ขณะปรบมือกันยกใหญ่
อันที่จริงอาร์คหาได้ใส่ใจเรื่องที่การัมจะลอบโจมตีเขามากนัก แม้ว่าตามปกติแล้วจะน่ากังวลอยู่บ้าง แต่ที่นี่ก็ไม่ต่างอะไรกับถิ่นของอาร์ค หากอาร์คโดนโจมตี แบบนั้นแล้วประชากรของเมืองรวมทั้งทหารรักษาการณ์จะพบเห็นโดยทันที และกระทั่งว่าไม่มีพวกเขาอยู่ด้วย อาร์คก็มีความมั่นใจที่จะสามารถรับมือกับการัมได้เพียงลําพัง เหตุผลที่อาร์คลังเลไปก่อนจะลงเรือเป็นคนสุดท้ายก็เพราะเผ่าบารัน อาร์คได้โทรบอกกับจัสติสแมนก่อนจะเดินทางมาซอแทนดาล เขาบอกข้อมูลที่จําเป็นให้เบซอทิวไปเตรียมการเอาไว้ล่วงหน้า พอมีคนได้ข่าว เผ่าบารันจึงแห่กันมาต้อนรับเขา เพื่อหลบเลี่ยงความสนใจของผู้เล่นอื่น อาร์คจึงต้องรอจนกว่าผู้โดยสารทั้งหมดจะกระจายตัวกันไปหมดแล้ว ทว่าอาร์คกลับล้มลงต่อหน้าคณะที่มาต้อนรับ เผ่าบารันถึงกับชะงักไปขณะเปลวเพลิงลุกโชนในดวงตา
“อะไร ไอ้เจ้าพวกนี้มันเป็นใคร? บ้าไปแล้วหรือยังไงกัน?”
“กล้าดียังไงถึงหันคมดาบใส่ผู้มีพระคุณแห่งซอแทนดาล!”
“พวกมันสมควรตาย!”
“ไม่ต้องสนอะไรแล้ว ฆ่าพวกมัน!”
กองทหารที่เห็นอาร์คล้มต่อหน้าต่อตาพลันคุมอารมณ์ไม่อยู่
“เฮือก อะไรกันวะเนี่ย?”
“นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน?”
“ไอ้หมอนี่เป็นใครกันเนี่ย? อึก! อั่ก!”
การัม ทาโคสึ และโรคอนต่างโดนกองทหารล้อมเอาไว้จนตายตกไปเพียงพริบตา จากนั้นดวงตาทั้งหนึ่งร้อยคู่พลันหันเหมองมาทางอิสยูรัม อิสยูรัมเร่งร้อนยกมือขึ้นโบกเป็นพัลวัน
“ดะ-เดี๋ยวก่อน ฉันไม่ใช่ศัตรูนะ!”
“อย่าพูดมาก ก็เห็นอยู่ว่าพวกเดียวกัน!”
“ฆ่ามัน!”
“ฉะ-ฉันพูดจริงนะ! ถ้าไม่เชื่อก็ถามหมอนั่นสิ!”
กองทหารพลันหันกลับไปหาอาร์คตามคํากล่าวของอิสยูรัม ทว่าอาร์คเพียงมองอิสยูรัมก่อนจะตบท้องแล้วค่อยหัวเราะให้
“ปลากะพง”
“อะ-อะไรนะ? นี่นาย…. อย่าบอกนะว่าเรื่องแค่นั้นก็คิดแค้น?”
“ข้อเบาะแว้งเรื่องอาหารไม่ใช่เรื่องตลกหรอกนะ”
“เดี๋ยวสิ ฉันเป็นคนขอให้คนตกปลา…”
อิสยูรัมพยายามเร่งร้อนอธิบาย ทว่ากําลังทหารหาได้สนใจฟังไม่ แม้อาร์คและกองกําลังทหารตรงหน้าจะมีค่าความสัมพันธ์สูงเพียงใด แต่เอ็นพีซีจะไม่มีทางโจมตีผู้เล่นสุ่มสี่สุ่มห้า หากเป็นผู้เล่นทั่วไป พวกเขาก็ไม่คิดโจมตีต่อให้อาร์คออกคําสั่งก็ตาม ทว่าอิสยูรัมเข้าร่วมโจมตีอาร์คเช่นกันเพราะสถานการณ์บังคับจึงทําให้ชื่อถูกเปลี่ยนเป็นสีเทา ลําพังเพียงแค่เรื่องนี้กําลังทหารตรงหน้าก็มีอํานาจโจมตีอิสยูรัมแล้ว ในเมื่อเป้าหมายเป็นอาร์ค ทหารเหล่านี้ย่อมไม่มีทางยั้งมือ
“โจมตีเพราะแค่ปลากะพงเนี่ยนะ!”
“ไม่รู้หรอกนะว่าท่านผบ.พูดถึงเรื่องอะไร แต่ชัดเจนว่ามีเรื่องกันมาก่อน!”
“มันเป็นศัตรู!”
กองทหารที่ความโกรธพวยพุ่งล้อมรอบอิสยูรัมเอาไว้ หัวหน้าของทีม SWAT ที่หนึ่งแล้วยังไง? ตัวแทนทีมชาติเทควันโดแล้วยังไง? ไม่ว่าจะอะไรก็ตามแต่ เมื่อโดนกําลังทหารนับร้อยคนรุมอิสยูรัมก็ไม่ต่างอะไรกับเด็กอมมือจนตายตกไป
“สวรรค์ นี่เราโดนลูกน้องของลูกศิษย์ฆ่าเหรอเนี่ย”
ทว่าคล้ายโชคดีอยู่บ้างที่อิสยูรัมตายไป แม้ความตายจะช้าไปหน่อย แต่นั่นก็ยิ่งทําให้การัมเชื่อใจอิสยูรัมมากยิ่งขึ้น หากอิสยูรัมรอดชีวิต แบบนั้นเรื่องราวก็น่าสงสัยแล้ว อย่างไรก็ตาม แผนการแทรกแซงของอิสยูรัมก็สามารถดําเนินต่อไปได้!
