ตอนที่ 426 : อลันและอันเดล
ในตรอกซอยที่แสงสลัวและมีเสียงรบกวนจากภายในอาคารดังออกมาเข้าสู่โสดประสาท มันคือสถานที่ซึ่งคนธรรม ดาทั่วไปยากจะได้เข้ามาตอนนี้เป็นเวลากลางคืน ภายในส ถานที่แห่งนี้ถูกประดับตกแต่งด้วยแสงหลากสีสันที่พร้อม จะล่อลวงผู้คนเดินถนนให้เข้ามา หากใครหยุดตรงหน้าร้านก็ ยากจะเดินกลับทว่าคนที่จะเข้ามายังสถานที่แห่งนี้ได้ต้องเป็นผู้ที่ถูกเลือกเท่านั้น
เกณฑ์การคัดเลือกบัตรประชาชน แต่เป็นอายุและเสื้อผ้าการสวมใส่บุคคลที่ล้มเหลวต่อการทดสอบก็ต้องร้องไห้กันไป!ชื่อของสถานที่รวมภูตผีแห่งนี้…. คือสิ่งที่เรียกว่า “สโมสร
“เฮ้ย เอาเหล้ามาอีกสามขวด ขอมิกเซอร์ด้วย! ด่วน!”
เสียงดังขึ้นจากภายในห้องที่สามารถมองเห็นเวทีหลักของสโมสรหญิงสาวอายุน้อยกําลังส่งสายตามองมา
“พี่ชายเท่มากเลยค่า ชอบมากเลย”
“แต่สามขวดทีเดียวจะไม่เกินไปเหรอคะ?”
“ว่าอะไรนะ? พูดว่ายังไงนะ? รู้ไหมฉันเป็นใคร? แค่เหล้าไม่กี่ขวดไม่สะเทือนบัญชีฉันหรอก!อยากสั่งอะไรก็เอามาวันนี้พี่ชายเลี้ยงเองวันนี้พี่ชายอารมณ์ดีมากเดี๋ยวพี่ชายซื้อกระดิ่งทองคําแถมให้ด้วย!”
บุคคลที่ใบหน้าแดงก่ําพล่ามมากความอยู่นั้นคือ อีมย็องบันหรือที่รู้จักกันในชื่ออันเดลบุคคลที่ครั้งหนึ่งโดยมีเรื่องกับอาร์คในนิวเวิลด์ แต่ตอนนี้เรื่องราวภายในเกมจบลงไปแล้ว ในความเป็นจริงอันเดลคือบุตรชายของตระกูลที่มีฐานะไม่น้อยอันเดลโบกมืออย่างไม่ใส่ใจและนาฬิกาประดับอัญมณีที่ข้อมือนั้นก็ต้องตาหญิงสาวไม่น้อย
“มามา สั่นกระดิ่งทองคําให้พี่ฟังอีกทีสิจ๊ะ”
“พี่ชายสุดยอดไปเลยค่า สั่นเยอะ ๆ เลยค่า”
“เหอะ ฉันไม่เล่นแบบพวกขี้แพ้หรอก มา วันนี้เรามาสนุกกันให้เต็มที่เลยดีกว่าสนใจอยากเล่นเกมพระราชากันไห มจ๊ะ?”
“พวกเราเล่นได้เหรอคะ?”
“พี่ชายคิดอยากทําอะไรล่ะสิท่า?”
“ฮ่าฮ่าฮ่า ผู้ชายทุกคนมันก็หมาป่าห่มหนังแกะ อ ยากลองไหมล่ะจ๊ะ?”
อันเดลยิ้มชั่วร้ายก่อนหยิกแก้มหญิงสาว จากนั้นประตูห้องพลันเปิดเข้ามาพร้อมเสียงที่คล้ายหงุดหงิด
“นายนี้เคราะห์ดีจริงนะ”
“อะไร? ใครมันกล้าเข้ามา?”
อันเดลหันไปมองใบหน้าชายหนุ่มก่อนสะดุ้ง
“อลัน? มาที่นี่ได้ไง?”
“ฉันรู้ดีแล้วกันว่าคนอย่างนายจะอยู่ที่ไหน”
บุคคลที่ปรากฏตัวมานี้คืออลันซึ่งรู้จักกับอันเดลมานับสิบปีเมื่ออลันนั่งลงหญิงสาวต่างก็ให้ความสนใจแต่ทางด้า นนี้ อลันวันนี้สวมใส่ชุดธรรมดาเพียงแค่กางเกงยีนส์กับ เสื้อยืดเท่านั้น แต่ด้วยความหรูหราของเสื้อที่เจ้าตัวใส่พร้อมหน้าตาก็แทบกลบรัศมีของอันเดลจนหมดหรือก็คือต่อหน้าอลันอันเดลไม่ต่างอะไรกับสามัญชน ขณะที่อลันเห มือนผู้ดีปลอมตัวมาเสียมากกว่าช่างเป็นระดับที่แตกต่างกันนัก
“พี่ชายคนนี้เท่มากเลยค่า”
“ใช่แล้ว ตรงสเป็คเลยนะคะเนี่ย”
อันเดลเผยสีหน้าไม่พอใจเพราะท่าทีของพวกผู้หญิงต่ออลันอันเดลและอลันต่างรู้จักกันมาเกินสิบปีแต่ความสัมพันธ์ของพวกเขาช่วงนี้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่มันเป็นเพราะ อาร์คเพราะอันเดลโดนอาร์คล่อลวงอลันจึงโดนฉกฉวยเอาซิลวาน่าไปแน่นอนว่าอัลเดลทราบดีว่าอลันลงทุนกับซิลวาน่าไปมากมายขนาดไหนเพราะแบบนั้นเขาถึงตัดสินใจหลบหน้าอลันจนกว่าความโกรธนั้นจะลดน้อยลง
“ก็แค่เกมน่า ทําไมเราต้องหนีหน้าเพื่อนที่คบกว่าสิบปีเพราะเกมด้วยกัน?”
“อลัน นายมาหาฉันมีอะไรหรือเปล่า?”
แน่นอน ว่าเสียงที่ออกมาจากปากนี้ไม่มีความหวั่นไหวใดอลันมองอันเดลก่อนจะโพล่งคําพูดขึ้นมา
“นายไม่ได้เข้านิวเวิลด์แล้วสินะ?”
“ว่าอะไรนะ? นี่นายยังทําอะไรแบบนั้นอยู่อีก? ฉันไม่สนแล้วก็แค่การทดสอบเข้าบริษัทโกลบอลเอ็กซอร์ทก็แค่ทําฆ่าเวลาเท่านั้นเองฉันไม่ได้จริงจังกับเรื่องนั้นถึงข นาดนั้นสักหน่อยนายก็คิดเหมือนกันใช่หรือเปล่าล่ะ?”
“ความสนใจต่อนิวเวิลด์ของนายหายไปหมดแล้ว?”
เมื่ออลันเอ่ยถามตรงแบบนี้ อันเดลจึงต้องเดาะลิ้นออกมาในตอนแรกที่อันเดลเล่นเกมนั้นมีความหิวกระหายยิ่งกว่าอลันเสียอีกก็เหมือนอย่างที่อลันพูดตอนนี้อันเดลไม่ สนใจเรื่องเข้าร่วมกับบริษัทโกลบอลเอ็กซอร์ทอีกต่อไปแล้วเขาเพียงแค่เป็นคุณชายสําราญเล่นสนุกไปวันๆและเหตุผลที่เขาไม่เชื่อมต่อเข้าเกมเลยก็เพราะ…. แต่แล้วขณะนั้นเองอลันก็นําโทรศัพท์ออกมาให้ดู สีหน้าของอันเดลต้องเปลี่ยนไปเมื่อรับชมวิดีโอดังกล่าววิดีโอนั้นคือรายการออกอากาศของช่องโทรทัศน์ก่อนหน้านี้ผู้รายงานข่าวในวิดีโอกําลังพูดถึงหมาปาสีดําที่อันเดลรู้ได้โดยทันทีว่าเป็นใครเพียงแรกสบตามอง
“ไอ้สารเลวอาร์ค!”
ถูกต้องแล้ว เหตุผลที่อันเดลไม่เข้าเกมก็คืออาร์คทุกครั้งที่เข้าเกมไปมันจะทําให้เขานึกถึงความอัปยศที่ได้รับจากอาร์คจนแทบไม่อาจทนได้ไหวกลุ่มของเขาถึงกับแตกกระจายเพราะอาร์คจนต้องล้มลุกคลุกคลานและมันก็ส่งผลให้อลันโกรธเขาจนทิ้งเกมไปอลันเริ่มพูดต่อโดยทันที
“แบบนี้นายโอเคแล้วจริงเหรอ?”
“ว่ายังไงนะ?”
“อาร์ค มันทําลายทุกสิ่งอย่างที่พวกเราสร้างขึ้นตอนนี้มันกลับประสบความสําเร็จนายจะปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไปเหรอ? นายจะยอมยกโทษให้มันหรือยังไง?นายเป็นคนดีขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่? ฉันทําไม่ได้แค่คิดว่าต้องปล่อยมันไปก็เหมือนโดนไฟเผาทั้งเป็นแล้ว”
“บ้าฉิบ ฉันก็โกรธ แต่จะทําอะไรได้ล่ะ”
“เท่าที่ฉันได้ยินมา นอกรอบนายก็โดนไปเยอะไม่ใช่หรือไง?”
“ใช่ นายก็รู้ดีนี่?”
“แล้วนายจะปล่อยเอาไว้แบบนี้เนี่ยนะ?”
“ฉันรู้ ฉันรู้น่า ฉันเคยคิดอยากเหยียบย่ํามันพูดตามตรงนะฉันเห็นได้ที่นายให้ดูนี่แล้ว รู้ไหมฉันโมโหอยู่นานแค่ไหนกัน?แต่มันไม่ใช่อาร์คคนเดิมแล้วทั้งเลเวลและพลังของมันเพิ่มขึ้นมากคิดจัดการมันตอนนี้ก็ยากแล้ว”
“ไม่ นายก็รู้ว่ามันคือเกม ฉันมีหนทางอยู่”
อลันตอบกลับด้วยน้ําเสียงมั่นใจ
“ฉันไม่สนเรื่องการทดสอบนั่นแล้ว แต่ฉันก็ไม่คิดปล่อยไอ้หมอนั่นแน่ฉันจะไล่ตามมันไป ไม่ว่าจะความจริงหรือในเกม”
คําพูดของอลันเป็นความจริง ตลอดทั้งชีวิตที่อลันเกิดมาเขาไม่เคยได้รับความอัปยศเช่นนี้โดยผู้อื่นมาก่อนไม่ถูกต้อง มันไม่ผิดนักที่จะพูดว่าเขาไม่เคยล้มเหลวมาก่อน ต้องกล่าวอีกครั้งอลันเป็นผู้มีอันจะกินนอกจากนี้ยังฉลาดหากมีใครสักคนข้ามหัวเขาไปอลันจะไม่ลังเลพร้อมใช้ทุกอย่างที่มีเหยียบย่างก้าวขึ้นไปให้สูงยิ่งกว่านั่นจึงทําให้เขาไม่เคยล้มเหลวความผิดพลาดตอนนี้คือพ่ายแพ้ต่ออาร์คชัดเจนเลยว่าความผิดพลาดที่พ่ายแพ้ต่ออาร์คนั้นคือความอัปยศในชีวิตของอลันมันคือช่องโหว่ขนาดใหญ่ของอัตตาที่ เขามีตอนแรกมันก็เป็นช่องโหว่เล็กน้อยแต่ตอนนี้อัตตามันขยายใหญ่ขึ้น ช่องโหว่ที่เคยเล็กก็ยิ่งทําให้รําคาญใจมากขึ้นหนทางเดียวที่อุดมันได้คือทําลายล้างอาร์คจากนิวเวิลด์ให้สิ้นซาก
ถูกต้อง นี่คือความเกลียดชังที่เขามีต่ออาร์คอย่างเต็มเปี่ยมอันเดลกําหมัดแน่นขณะพยักหน้ารับคําพูดของอลัน
“ฉันก็เหมือนกันงานนี้ต้องลุย! ฉันไม่เคยโดนใครเหยียดหยามขนาดนี้มาก่อน แต่มันไม่ง่ายแค่พูดอย่างน้อยก็ในเกม”
“ใช่ เรื่องนั้นฉันยอมรับ มันไม่ง่ายเหมือนที่คิดไว้นั่นก็เป็นอีกเหตุผลที่ทําให้ฉันยอมรับไม่ได้ตอนนี้นิวเวิลด์ไม่ใช่เกมที่เล่นเพื่อสนุกอีกต่อไปแล้วฉันยอมเสี่ยงทุกทางเพื่อกําจัดมันให้สิ้นซากไปจากนิวเวิลด์เพราะแบบนั้นฉันต้องการให้นายช่วย”
“ให้ฉันช่วย?”
“ใช่ เพราะฉันคิดแต่จะแก้แค้นมัน ฉันก็เล ยต้องเพิ่มพลังอํานาจที่มีให้มากขึ้นตอนนี้ฉันมั่นใจแล้วในได้รับพลังมาเพิ่มแต่ก็เหมือนที่นายว่ามันไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่ง่ายเหมือนก่อนหน้านี้อย่างน้อยตอนนี้ก็ยังไม่ได้ฉันต้องรออีกหน่อยจนกว่าจะได้ไปปรากฏต่อหน้ามันเพราะแบบนั้นฉันก็เลยอยากให้นายเตรียมการไว้”
“แล้วฉันจะช่วยอะไรได้กันล่ะ?”
“นายต้องไปรวมคนเราต้องการกองกําลังถ้าอยากจะ โค่นล้มอาร์คและพวกของมัน พวกเราไม่ได้ต้องการอะไรอย่าง “กิลด์ดาบแห่งอรุณรุ่ง” แต่เป็นผู้เล่นฆาตกร พวกเรา ต้องการผู้เล่นพวกนั้นที่เชื่อฟังคําสั่งแต่… ฉันยังอธิบายไม่ ได้ว่าทําไมฉันถึงไปทําหน้าที่ตรงนี้ไม่ได้เพราะแบบนั้นฉันเลยหวังพึ่งนาย”
“ฉันก็ยังเลเวลแค่ 200 เท่าเดิมนะพวกนั้นจะเชื่อฟังฉันเหรอ?”
อันเดลเอ่ยถามด้วยสีหน้าไม่ค่อยพอใจนัก
“พวกเรามีอาวุธจัดการพวกมัน”
“อาวุธ? อาวุธอะไร”
อลันนําเอาบางสิ่งออกมาแสดงให้อันเดลดู มันคือสมุดบัญ ชีเงินฝาก ผู้หญิงที่อยู่ด้านข้างถึงกับกรีดร้องออกเมื่อได้เห็นส มุดบัญชีเงินฝากตรงหน้า
“ว้าย! นี่มันมีเลขศูนย์กี่ตัวคะเนี่ย?”
“ฉันได้รับจากสโมสรเมื่อหลายเดือนก่อน ที่นิว เวิลด์ล่ะเป็นยังไง? พวกเราจะสร้างสโมสรใหม่ที่นั่นได้ไหม?”
อันเดลจ้องมองอลันด้วยสีหน้าสับสน
“จํานวนเงินเท่านี้ไม่ใช่น้อยแม้ว่าจะเป็นนาย… นี่นาย คิดใช้จริง?”
“ถ้าจะหยุดมันได้อะไรฉันก็ไม่สน ไม่สิ พูดตามตรงเลยนะฉันยังคิดว่ามันออกจะขาดแคลนไปบ้างกับขนาดองค์กรที่ฉันต้องการแต่ถ้าฉันมีเพื่อนอย่างนายช่วยก็น่าจะเป็นไปได้ว่ายังไง? จะช่วยฉันไหม?”
อันเดลลังเลพร้อมสีหน้าซับซ้อน แต่ก็เพียงสักพัก เขา คว้ามืออลันไว้แน่นและพยักหน้า
“ได้ นายกับฉันจะไปเหยียบหน้าไอ้สารเลวนั่น ถ้านายยอมลงทุนขนาดนี้ฉันก็จะทําให้ดีที่สุด เงินไม่ใช่เรื่องง่ายได้รับมาแต่นายก็เตรียมการได้ถึงขนาดนี้ นี่ไม่ต่างอะไรกับ การลงทุนครั้งใหญ่ถ้าพวกเรายอมทิ้งหลักการในตอนนี้เรามีโอกาสได้เหยียบย่ํามัน กระทั่งได้รับนิวเวิลด์นี่สินะที่นายเตรียมเงินมาถึงขนาดนี้?”
“นายเข้าใจฉันจริง ๆ
“เหอะ ฉันอยู่โรงเรียนกินนอนกับนายมาตั้งสามปีเชียวนะ ๆ
“งั้นนายตัดสินใจได้แล้ว?”
“ใช่ ฉันจะเชื่อนายและใช้อาวุธนี้ที่นายเตรียมเอาไว้เพื่อไปรวมกําลังคนให้ตื่นตะลึงกันไปเลย”
“ดี ฉันเชื่อในตัวนายนะ แต่นายต้องจําเอาไว้เหมือนที่เพิ่งพูดไป หมอนั่นตอนนี้ไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่รับมือง่ายนายต้อง ไม่เคลื่อนไหวจนกว่าฉันจะเตรียมทุกสิ่งอย่างเสร็จสิ้น”
“ฉันเผชิญหน้ากับมันมากี่ครั้งกันแล้ว? ฉันรู้จักมันดีกว่า ใคร วางใจได้ ฉันจะไม่ทําผิดพลาดซ้ําเดิมอีกที่หนี้จะเดือนหรือปิฉันก็รอได้ เพื่อให้ได้แก้แค้นมัน”
“แค่ครั้งเดียว ครั้งเดียวเท่านั้นทุกอย่างจะพัง ทลายทั้งหมด”
“ได้ ฉันเข้าใจแล้วฉันจะอดทนรอมันก็แค่เกมฉันจะรอจนทุกอย่างเตรียมพร้อม”
อันเดลดื่มเหล้าในแก้วจนหมดแล้วลุกขึ้นยืน
“ได้เวลาแล้ว กลับไปนิวเวลด์!”
“พี่ชายคะ แล้วกระดิ่งทองคําของพวกเราล่ะคะ?”
“เงียบน่า ฉันไม่มีเงินแล้ว! อยากนักก็จัดการเองแล้วกัน!”
อันเดลตวาดใส่และออกจากห้องไป หลังได้ร่วมเจรจาปรับความเข้าใจกับอลันเสียใหม่ อันเดลก็กลับเข้าสู่เวลาที่ของนิวเวิลด์อีกครั้งและอันเดลก็มีอาวุธร้ายกาจที่ชื่อว่าเงิ นตราอยู่ในกํามือ
