ตอนที่ 429 : รีไซเคิลไอเทม!
“เข้าใจแผนแล้วใช่ไหม? ฉันจะดึงความสนใจ นายไปดูดเลือดมันมา ให้ดีก็เอาทักษะเร่งเวลามา เอาให้ทั้งสองช่องทักษะเป็นเร่งเวลาเลยนะ!”
มีเหตุผลที่อาร์คต้องการทักษะเร่งเวลา คาร์ม่าไม่ทราบว่า ราคาร์ดสามารถดูดทักษะได้ หากอีกฝ่ายทราบความจริงข้อนี้จะไม่มีทางให้ราคาร์ดได้ดูดเลือดโดยง่ายอย่างแน่นอน และตอนนี้ก็เป็นเพียงโอกาสเดียวที่จะได้ดูดเลือดอย่างไม่โดนสงสัยอะไร เขากําลังวางแผนโค่นล้มคาร์ม่าภายในสองทักษะ
“ทักษะที่สามารถสร้างความเสียหายได้มากสุดคือคมดาบวายุ นอกจากนี้ พลังโจมตียังขึ้นอยู่กับคุณภาพของดาบ การโจมตีสวนกลับของเราเมื่อครู่ทําความเสียหายไปได้ 3% ใช้คมดาบวายุสองครั้งน่าจะพอ”
และเมื่อถึงตอนนั้นมันน่าจะเข้าอาการวิกฤต ด้วยพลังชีวิตที่น้อยกว่า 10% อาร์คสามารถเร่งปิดเกมโดยการใช้เวทมนตร์ฟื้นคืนอย่างต่อเนื่องได้ ดาบวิเศษคือขั้นต่ําสําหรับปฏิบัติการครั้งนี้
“เมื่อกี้มันเพิ่งหยุดการโจมตีของเราด้วยการย้อนเวลา เร่งเวลาน่าจะทําให้เวลาผ่านไปนานมากเพียงไม่กี่วินาที เราต้องจัดการมันให้ได้ก่อนความทนทานจะเหลือ 0”
นี่จึงเป็นที่มาว่าทําไมอาร์คถึงสั่งให้เอาทักษะเร่งเวลามา เพราะเขาต้องการต้านทานทักษะย้อนเวลา
“ขอรับ ไม่รู้หรอกนะว่าจะได้อะไร แต่จะพยายามขอรับ”
ราคาร์ดลอบออกจากพื้นที่ต่อสู้แล้วถอดชุดทักซิโด้ออก แล้วเริ่มเข้าไปใกล้คาร์ม่า ระหว่างนั้น อาร์คจะคอยยิงลูกธนูจากระยะไกลเรื่อย ๆ เพื่อดึงความสนใจ
“รับนี่ไป ไอ้สัตว์ประหลาด!”
“การโจมตีพวกนี้ ช่างไร้ค่า! อั่ก!”
คาร์ม่าสะดุ้งมองลงต่ําที่เท้า ราคาร์ดเพิ่งกัดเข่าของคาร์ม่าแล้วดูดเลือดพร้อมวิ่งหนีไป
“รสชาติห่วยชะมัด นี่มันไม่ใช่เลือดขอรับ… อย่างกับซุปเน่า…”
——–
ราคาร์ดใช้ทักษะดูดเลือดกับคาร์ม่า
ทักษะใหม่ถูกบันทึกลงในช่องทักษะที่ว่าง
*ทักษะที่ดูดมาปัจจุบัน : ท่านสามารถใช้การเร่งเวลาในรัศมีที่กําหนดได้
——–
“ดี ได้มาแล้วหนึ่ง!”
กระทั่งว่าบ่นกระปอดกระแปด แต่ราคาร์ดก็ได้รับทักษะมาหนึ่งครั้งแล้ว
“ไอ้…ยุงสารเลว!”
คาร์ม่าเร่งพุ่งตัวใส่ราคาร์ดด้วยความเกรี้ยวกราด ทว่าราคาร์ดสามารถหลบการโจมตีนั้นได้อย่างไม่ยากเย็น เมื่ออาร์คยิงลูกธนูออกไปอีกครั้ง ตอนนี้จึงเป็นจังหวะให้ราคาร์ดเข้าไปดูดทักษะอีกครั้งหนึ่ง ราคาร์ดไม่อาจสร้างความเสียหายอะไรได้จากการดูดเลือด เพราะแบบนั้นแล้วอีกฝ่ายจึงคิดว่าราคาร์ดไม่มีค่าให้ต้องสนใจเท่ากับลูกธนู
“ราคาร์ด! ตอนนี้แหละ!”
“ขอรับ!”
ราคาร์ดบินไปด้านหลังคอของคาร์ม่าแล้วดูดเลือดตามคําสั่งของอาร์ค ด้วยการกระทําซ้ําเดิมหลายครั้ง ในที่สุดราคาร์ดก็ได้ทักษะมา ทว่าอาร์คต้องถอนหายใจเมื่อตรวจสอบหน้าต่างข้อมูล ครั้งนี้ไม่ใช่เร่งเวลา แต่เป็นย้อนเวลา
‘ให้ตายสิ ยกเลิกช่องนั้นแล้วไปดูดอีกครั้ง!’
“ขะ-เข้าใจแล้วขอรับ ตะ-แต่ว่าเจ้านาย… ขะ-ข้ารู้สึกแปลก ๆ”
ราคาร์ดที่กําลังหลบหนีจากรัศมีการต่อสู้จาก คาร์ม่าพลันขมวดคิ้ว เพียงไม่นาน ราคาร์ดก็ต้องกรีดร้องออกมาแล้วกลิ้งกับพื้นอย่างทุรนทุราย
“อ้าก! จะ-เจ้านาย เจ็บ! เหมือนขากําลังโดนกัดกินข้างใน!”
“ราคาร์ด! ราซาคไปคุ้มกัน!”
กรั่ก กรั่ก กรั่ก!
ราซาคเร่งถอยไปตามคําสั่งของอาร์คเข้าคุ้มกันราคาร์ด แต่หลังจากเสียงร้องหายไป หน้าต่างข้อมูลกลับปรากฏขึ้นตรงหน้าของอาร์ค
——–
สมุนปีศาจของท่าน ราคาร์ด ได้รู้แจ้งความสามารถใหม่ของแวมไพร์
ราคาร์ดได้ตื่นรู้หนึ่งในความสามารถซึ่งได้รับเมื่อรับตําแหน่งเอิร์ลหลังโค่นล้มคารากุล เมื่อสองทักษะที่คล้ายกันได้ ถูกบันทึกในช่องทักษะราคาร์ดสามารถเรียนรู้ ‘สังเครา ะห์ทักษะ’ ซึ่งเป็นความสามารถในการผสมผสานทักษะสองอย่างให้กลายเป็นหนึ่งเดียว เมื่อสองทักษะที่แตกต่างกันได้ทําการสังเคราะห์ มันจะวิวัฒนาการขึ้นไปสู่อี กระดับที่สูงกว่า
——–
สังเคราะห์ทักษะ : สองทักษะที่ถูกบันทึกหลอมรวมกันเป็นหนึ่ง
*ทักษะที่สังเคราะห์ในปัจจุบัน : เวลาสัมบูรณ์จะสามารถทําให้เวทมนตร์กาลเวลาทั้งหมดในรัศมีกลายเป็นโมฆะ ระยะเวลาส่งผล 10 นาที
——–
‘สังเคราะห์ทักษะ?’
ปากของอาร์คแทบอ้าเหวอกว้างขณะอ่านหน้าต่างข้อมูลนี้ มันคล้ายการทําอาหารที่ผสมผสานเนื้อและเครื่องเทศ? ยิ่งผสมผสานกันอย่างลงตัวก็ยิ่งอร่อย? การหลอมรวมเร่งเวลาและย้อนเวลาเข้าด้วยกันทําให้เกิดเวลาสัมบูรณ์! มันเป็นการผสมผสานทักษะทั้งสองเข้าด้วยกันแล้วสร้างทักษะใหม่เพื่อหักล้างเวทมนตร์กาลเวลา หากเมื่อครู่เป็นการดูดทักษะเร่งเวลาถึงสองครั้ง ความสามารถแวมไพร์นี้คงไม่ตื่นขึ้น! หากเวลาสัมบูรณ์สามารถทําลายเวทมนตร์กาลเวลาได้ แบบนั้นคาร์ม่าก็ไม่ใช่ปัญหาอีกต่อไป
“ดี! ให้มันได้อย่างนี้สิ!”
“อั่ก แต่ข้ารู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่ รีบใช้มันเร็วเข้าเถอะขอรับ เฮือก!”
ราคาร์ดบ่นออกมาคล้ายยังไม่อาจปรับตัวรับการตื่นรู้ของความสามารถที่เพิ่งได้รับ
“ใช่ ได้เวลาจบเรื่องแล้ว…”
โดยทันที อาร์คเตรียมสวนกลับการโจมตีแล้ว ตอนนี้เขาสามารถจัดการคาร์ม่าได้ทุกเมื่อหากต้องการก่อนหน้านี้เขา ยังเพียงคิดแต่จะหนีอย่างไรดี ตอนนี้กลับกลายเป็นเกิดความคิดอันบรรเจิดขึ้นแทน
“เดี๋ยวนะ? ไอ้เจ้านั่นเมื่อกี้หยุดการโจมตีด้วยย้อนเวลาย้อนเวลาคือการทําให้กลับคืนสภาพไปเมื่อหลายร้อยปีก่อนหรือว่าบางที…?”
“ราดัน เอาดาบเก่ามา!”
ซื่อ ซื่อ ซื่อ!
เมื่อราดันส่งมอบดาบให้ อาร์คโยนมันใส่คาร์ม่าโดยทันที
“เหอะ… ย้อนเวลา!”
คาร์ม่าพิจารณาว่านี่คือการโจมตีจึงใช้การย้อนเวลา แน่นอนว่าดาบย่อมต้องสูญเสียกําลังและร่วงหล่นกับพื้น แต่ดาบที่ร่วงหล่นกับพื้นแตกต่างจากก่อนหน้าที่จะโยนออก ดาบเก่าที่เขาเพิ่งเก็บมาจากหลุมฝังศพใต้ดินแห่งนี้คือดาบเก่าโบราณคร่ําครึ แล้วมันจะเกิดอะไรขึ้นถ้าเขาใช้การย้อนเวลากับมัน?
“เหมือนที่คิดไว้”
อาร์คตรวจสอบดาบเก่าเมื่อครู่ผ่านหน้าต่างข้อมูลด้วยความยินดี
——–
ดาบโบราณ
ประเภท : ดาบมือเดียว
พลังโจมตี : 20-22
ความทนทาน : 200/200
น้ําหนัก : 45
ข้อจํากัดการใช้งาน : เลเวล 250 ขึ้นไป
ดาบซึ่งถูกฝังไว้พร้อมนักรบโบราณในหลุมฝังศพใต้ดิน นี่คืออุปกรณ์พื้นฐานของกองทัพสมัยนั้นด้วยน้ําหนักที่เบา จึงสามารถจัดสร้างขึ้นเป็นดาบที่ใช้งานได้ง่าย ดาบเล่มนี้ไม่ ด้ตกแต่งใด จึงทําให้ง่ายต่อการใช้งานทั่วไป และยังช่วยเสริ มความคล่องตัวพื้นฐาน
——–
อาร์ครู้สึกดีจนแทบอยากกรีดร้องออกมา ถูกต้องแล้ว หลายร้อยปีก่อนดาบพวกนี้อยู่ในสภาพที่พร้อมสมบูรณ์ แต่เพราะมันถูกฝังอยู่ใต้ดินนานหลายร้อยปีจึงไม่สามารถใช้งานได้อีก เขาจึงคิดว่าทักษะย้อนเวลาน่าจะช่วยให้พวกมันกลับคืนสภาพเดิมที่เคยเป็นอาร์คคิดเปลี่ยนแปลงไอเทมทั้งหมด ที่พบเจอในหลุมฝังศพใต้ดินแห่งนี้
“เราเจอไอเทมกว่าสามสิบชิ้น ถ้าเราเปลี่ยนพวกมันทั้งหมดเป็นไอเทมมีประโยชน์ได้ล่ะก็”
อาร์คพยายามเก็บงําความคิดนี้ไว้แล้วเริ่มพิมพ์
“ไม่ได้อีกแล้ว?”
“ฮ่าฮ่าฮ่า! โง่เขลานัก… จะลองกี่ครั้งก็เหมือนเดิม!”
“แต่อาวุธมีมากมาย แกหยุดไม่ได้ทั้งหมดหรอก รับนี่ไป”
“เกินเยียวยาแล้ว ไม่ใช่ข้าเพิ่งพูดว่ามันไร้ประโยชน์? ย้อนเวลา! ย้อนเวลา!”
ด้วยความอหังการของคาร์ม่าและเพื่อป้องกันตัวเอง เมื่ออาร์คโยนไอเทมออกมาพวกมันที่เคยเป็นขยะก็จะกลายเป็นสิ่งของใหม่ทั้งหมด อาร์คเพียงกังวลเรื่องเดียวว่าคาร์ม่าจะสังเกตเห็นแล้วเริ่มใช้การเร่งเวลาเสียแทน มันจะไม่เป็นไร หากเป็นไอเทมปกติ แต่หากการเร่งเวลาถูกใช้งานกับไอเทมเก่า แบบนั้นพวกมันก็ได้กลายเป็นธุลีแล้ว ทว่าคาร์ม่าดันหลงกลอาร์คแล้วเอาแต่ใช้การย้อนเวลา
‘นี่แหละ ต้องแบบนั้น!’
อาร์คยินดียิ่งกับการโยนขยะเก่าเก็บออกไป
“รับมือ เอาไป แล้วก็นี่ยังไม่ได้อีก?”
“แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก หมด หมดแล้ว… ไอเทม.”
คาร์ม่าพึมพําออกมาเมื่อเห็นการแสดงของอาร์ค
“ใช่ ทุกอย่างจบแล้ว เจ้าก็ด้วย”
“ถึงคราวเจ้าแล้ว… ที่หนี้ ไอเทมที่เจ้าสวมใส่อยู่… จะได้กลายเป็นธุลี เร่งเวลา!”
คาร์ม่าเผยสีหน้าสุขใจอย่างเต็มที่พร้อมพุ่งตัวเข้ามา และ จังหวะนั้นอาร์คก็พลันต้องหัวเราะแล้วร้องตะโกนเรียก
“ราคาร์ด!”
“โอ้ กําลังรออยู่เลยขอรับ รับไป! เวลาสัมบูรณ์!”
ราคาร์ดคล้ายอาเจียนเอาทักษะออกมา เสียงคํารามพลันดังทั่วพร้อมทั้งเวทมนตร์กาลเวลาทั้งหมดที่คาร์ม่าใช้งานฟังทลาย
“อะไร… อะไรกัน… ทําไม?”
คาร์ม่าโพล่งออกอย่างแตกตื่น มันแน่ใจว่าเล็งที่ชุดเกราะของอาร์ค แต่สีหน้าของมันตอนนี้เกินจะเชื่อ ชุดเกราะตรงหน้าไม่มีสิ่งใดเปลี่ยนแปลง คาร์ม่าจึงตระหนักได้ว่า เกิดความผิดปกติขึ้นก่อนตัวสันมองทางอาร์ค
“ไม่ใช่ นี่ต้องมีความผิดพลาด… ข้าคงแค่เหนื่อยไป…”
“เป็นแบบนั้น?”
อาร์คยิ้มขณะคาร์ม่าพยักหน้ารับ ถัดจากนั้น อาร์คจึงใช้งานคมดาบแห่งความมืดอย่างต่อเนื่อง คาร์ม่าไม่ใช่ปัญหาอีกต่อไปหากไม่สามารถใช้งานเวทมนตร์กาลเวลาได้ เมื่อราซาคและราคาร์ดร่วมกันโจมตี พลังชีวิตของคาร์ม่าก็ลดลงอย่างรวดเร็วจนเข้าอาการวิกฤตในเวลาเพียงแค่สองนาที
อั่ก! ข้าจะตาย.. แบบนี้ไม่ได้”
คาร์ม่าร่างสั่นก่อนตะโกนออกขณะพลังชีวิตเหลือแค่ 5% โดยทันที อากาศสีดําประหลาดพลันรวมตัวกันรอบร่างของคาร์ม่า บอสส่วนใหญ่จะต้องมีทักษะพิเศษเอาไว้ใช้ตอนเข้าอาการวิกฤต และตอนนี้คาร์ม่าก็คล้ายจะปล่อยอย่างอื่นที่ ไม่ใช่เวทมนตร์กาลเวลาออกมา อาร์คคิดว่าการกระทํานี้สายเกินไป เขาใช้การกระโดดพุ่งตัวเข้าใส่แล้ว
“ช้าไป คมดาบแห่งความมืด!”
ครืน ครืน!
จากนั้น ร่างของคาร์ม่าได้แบ่งแยกออกเป็นสองส่วน เป็นผลให้กลุ่มควันสีดําพลันกระจายไปหลายทิศทาง
“บ้าฉิบ มันใช้ทักษะทัน??
อาร์คยังระวังเตรียมป้องกันเอาไว้ แต่แล้วหน้าต่างข้อความก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าเขาอย่างผิดคาด
——–
เลเวลของท่านเพิ่มขึ้น
เลเวลของท่านเพิ่มขึ้น….
——–
“อะไรกัน? ทักษะสุดท้ายนั่นของคาร์ม่าสําเร็จไม่ใช่เหรอ? แต่ไม่เห็นโดนอะไรเลย…”
จะอะไรก็ดี คาร์ม่าตายแล้ว เลเวลก็เพิ่ม เขารู้สึกไม่พอใจอยู่บ้างแต่คาร์ม่าก็ตายแล้วเพราะงั้นไม่น่าจะมีอะไรต้องใส่ใจอีก ทั้งยังได้รับเลเวลมาถึง 5 ด้วยกัน นอกจากนี้ เขายังได้เปลี่ยนไอเทมขยะเป็นไอเทมที่ดีทั้งสามสิบชิ้นจนครบถ้วนแล้ว
“หึหึหึ แปลกไปบ้างแต่จบแล้วก็โอเคแหละนะ”
อาร์คพิจารณามองไอเทมที่ร่วงหล่นกับพื้นหลังจากคาร์ม่าตายไปแล้วด้วยความยินดีไม่น้อย
