ตอนที่ 445 : พลังแห่งการคืนชีพ
อาร์คมองหาคารัตขณะร่างนั้นหายไปด้วยการวาร์ปเขาจําเป็นต้องยอมรับการโจมตีไม่น้อยเพราะเวทมนตร์ก่อนจะเข้าถึงตัวคารัตแล้วใช้ลูกเตะให้เกิดอาการผิดปกติได้ กระทั่งว่าอีกฝ่ายเป็นบอสมอนสเตอร์คารัตจะยังไงก็คือนักเวทเพราะแบบนั้นแค่การโจมตีทางกายภาพก็เพียงพอที่จะสร้างความเสียหายได้ไม่น้อยแล้วคารัตกระดูกหักไปหลายท่อน แม้จะไม่สามารถเห็นค่าส ถานะของมอนสเตอร์ผ่านเนตรแห่งแมวแต่เขาก็พอจะคาดเดาโดย ประมาณได้ว่าพลังชีวิตอีกฝ่ายเหลือเท่าไหร่อาร์คเดาว่าคารัตน่าจะเหลือพลังชีวิตราว 20% เป็นอย่างมาก
“ถ้าทําแบบนี้ต่อไป เราชนะได้!”
อาร์คปลอบใจตัวเองแบบนั้น แต่แล้วเมื่อคารัตปรากฏตัวอีกครั้งที่อีกฝั่งหนึ่งระยะห่างคราวนี้แทบจะเกือบห้าสิบเมตร!
“บ้าฉิบ ต้องโดนอีกแล้วเหรอเนี่ย”
ขณะอาร์คใช้แขนพยายามป้องกันตําแหน่งอันตรายของร่างกายเอาไว้พร้อมพุ่งเข้าใส่คารัต ตามปกติแล้วประมาณสวินาทีคารัตจะร่ายเวทศรแห่งความมืดเสร็จ หากคํานวณโดยใช้ความเร็วเมื่ออาร์ควิ่งถึงระยะประมาณสามสิบเมตร คาถาก็ร่ายเสร็จสมบูรณ์แล้ว แต่ครั้งนี้คาถายังไม่เสร็จแม้เข้าถึงตัวอาร์คลดแขนลงทั้งยังมองด้วยความสงสัย
[พลังแห่งการคืนชีพ!]
คารัตเพิ่งร่ายคาถาที่ค่อนข้างยาวเสร็จทั้งยังเบิกตาออกกว้างและตะโกนไม่ช้า กระดูกที่แตกหักเริ่มฟื้นคืนสภาพ ผิวหนังที่ปริแต กก็เริ่มเชื่อมต่อกันอีกครั้งร่างของคารัตฟื้นคืนในอัตราที่รวดเร็วยิ่ง
“อะไรกัน?”
อาร์คหยุดชะงักอย่างแตกตื่นขณะคารัตยิ้มเย็นเยือกใส่
[เหอะเหอะเหอะ สีหน้านั้นอะไรกัน? คิดจริงหรือว่าจะสามารถฆ่าข้าได้? ข้าคือลิซผู้เป็นอมตะ เป็นไปไม่ได้ที่เจ้าจะทําให้ร่าง นี้ล้มลง! รับไปศรแห่งความมืด!]
ลูกธนูเวทมนตร์ถูกยิงเข้าใส่ร่างของอาร์คเช่นเคย หลังโดนลูกธนูเวทมนตร์ไปหลายสิบดอก ร่างของอาร์คก็เริ่มเสียศูนย์ล้มลงกับพื้นเขาได้รับการโจมตีคริติคอลจนเสียพลังชีวิตไปอีก 8% แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาพวกเขาเพิ่งต่อสู้กว่ายี่สิบนาทีจนท้ายที่สุดก็ทําให้คารัตตกอยู่ในอาการวิกฤตได้แล้ว แต่ผลลัพธ์ที่ได้กลับเป็นกระดูกและเลือดเนื้อของคารัตกลับคืนสู่ความปกติ? มันเกิดอะไรขึ้นกับความเสียหายพวกนั้นที่พวกเขาเพิ่งสร้างกันไป? ขณะตรวจสอบสภาพของคารัตให้ดีอีกครั้ง เขาจึงพบว่าเวทมนตร์ฟื้นฟูค่อย ๆทําการฟื้นฟูไม่ใช่อะไรที่แสดงผลลัพธ์ทั้งหมดในทันทีทันใด ทว่าอัตราการฟื้นฟูมันก็เร็วยิ่งกว่าหากเทียบกับนักบวชทั่วไปตอนนี้พลังชีวิตของมันฟื้นคืนมาเป็น 50% เรียบร้อยแล้วหากมันยังเอาแต่วาร์ปต่อไปเรื่อยทั้งยังรักษาตัวต่อ แบบนั้นแล้วอาร์คจะทนยืนหยัดได้อีกนานแค่ไหนกัน?
“บ้าฉิบ พอไม่รู้ข้อมูลศัตรูก็เกิดเรื่องพลิกผันขึ้นตลอด มันต้องมีวิธีต่อต้านเวทมนตร์นี้บ้างสิ?เราต้องไม่ปล่อยให้มันมีเวลาใช้เวทมน ตร์ฟื้นฟูหรือไม่ก็เราต้องโจมตีให้เหนือกว่าที่มันจะฟื้นฟูได้”
แต่กรณีนั้นเป็นไปไม่ได้เลยสําหรับอาร์คที่ไม่สามารถใช้ทักษะใดได้นอกจากนี้เขายังเหลือพลังชีวิตแค่ 20% ทั้งยังไม่มีพลังมานาโอกาสชนะแทบถูกบิดประตูใส่หน้าหากคารัตยังคงทําการฟื้นฟูแบบ นี้ต่อไปพวกเขาไม่มีหวังแม้เรื่องการรอดชีวิตอาร์คสั่นศีรษะรัวเร็ว
“จะปล่อยให้เป็นแบบนี้ไม่ได้!”
อาร์คกัดฟันแน่นและเริ่มฟาดฟันดาบออกไป
[เหอะ ยังไม่รู้อีกว่ามันไร้ประโยชน์?]
คารัตใช้วาร์ปหนีไปอีกครั้ง การโจมตีของอาร์คสูญเปล่าแล้วกระแทกเข้ากับผนังถ้ํา ดาบของเขาสร้างรอยขีดข่วนกับผนังถ้ําจนเกิดเป็นประกายไฟแล่บออกมาดาบนั้นพลันฟาดไปโดนกลุ่มก้อนถ่านหินเพราะงั้นจะมีประกายไฟแล่บก็ไม่ใช่เรื่องแปลกแต่แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นประกายไฟที่สัมผัสกับแขนเสื้อของอาร์คเริ่มลกโชนเป็นเปลวเพลิง
“อะ… อะไรกัน?”
อาร์คเร่งร้อนถอยขณะพยายามปัดเปลวเพลิงให้พ้นตัว อาร์คมองแขนที่เมื่อครู่เพิ่งเกิดเปลวเพลิงลุกโชนและเริ่มเข้าใจสถานการณ์ ขณะที่โจมตีคารัต เขาได้ทําให้เกิดผงถ่านหินเข้ามาติดตามแขนเมื่อประกายไฟกระทบผงถ่านหินสิ่งที่เกิดขึ้นจึงเป็นผลให้เกิดไฟ
ถูก
“ให้ตายสิ ตกใจหมด”
อาร์คร้องออกขณะหันกลับไปมองสถานการณ์ในพื้นที่ ตัวเขาตอนนี้สูดลมหายใจเอาผงถ่านหินเข้าไปไม่น้อยระหว่างต่อสู้กับคารัตความคิดเริ่มแล่นขณะประกายไฟเกิดขึ้นภายในความคิดนั้น
“ผงถ่านหิน? บางที… ไม่สิ ถ้าเป็นที่นี่น่าจะได้เ”
“ราซาค ราคาร์ด ถ่านหิน!”
อาร์คเร่งร้อนตะโกนออกไป ราคาร์ดที่กําลังหาตําแหน่งของคารัตอยู่ถึงกับต้องร้องถามด้วยสีหน้าแปลกประหลาด
“เจ้านายพูดถึงอะไรอยู่? หรือผงถ่านหินทําสมองเจ้านายมีปัญ
หา?”
“ใช่!”
“จริงหรือขอรับ?”
“นายมันโง่ ก็ต้องไม่ใช่อยู่แล้ว ทําให้ที่นี่เต็มไปด้วยผงถ่านหินเที่
๐ ๆ บง่ ๘ ทาโทนเติม
ยวนี้!”
“ขอรับ? เจ้านายบ้าไปแล้ว? ถ้ามันกระจายไปทั่วไม่ใช่ว่าพวกเราได้สําลักผงถ่านหินตาย? เจ้านายเสียสติไปแล้ว?กับราซาคที่ไม่หายใจไม่เป็นไร แต่แวมไพร์มีปอดนะขอรับ!ข้าไม่อยากตายอย่างโง่เง่าขนาดนั้น!”
“เงียบแล้วทําไป! ราซาคนายก็ด้วย!”
อาร์คร้องตะโกนขณะทําการโจมตีใส่ผนังถ้ําด้วยดาบหลังโจมตีด้วยดาบไปหลายครั้ง เขาก็เตะเอาผงถ่านหินที่พื้นขึ้นมาให้กระจายไปทั่วทั้งถ้ําราซาคก็เริ่มทําเช่นเดียวกันโดยใช้โล่แล้วเตะให้ผงถ่านหินกระจายตัว
“ยังไงก็จะตายอยู่แล้วนี่นะ ทําก็ได้”
ราคาร์ดถอนหายใจขณะกระพือปีกจนทําให้เกิดลมที่พัดกระจายผงถ่านหินมากกว่าเก่า
[อะไร เกิดอะไรขึ้น?]
คารัตมองไปยังผงถ่านหินที่กระจายไปทั่วอย่างสับสน มันพยายามมองผ่านความมืดแต่แล้วเพราะผงถ่านหินจึงทําให้ไม่สามารถหาตัวอาร์คได้พบ
[สารเลวที่ขลาดเขลา คิดหรือว่าจะหนีข้าพ้นไปได้?]
คารัตร้องตะโกนขณะเริ่มยิงลูกธนูเวทมนตร์ออกไปมั่วซั่ว
“แค่ก แค่ก ยังไม่จบหรอก แค่ก นี่แค่เริ่มต้น!”
ร่างของอาร์คปรากฏขึ้นท่ามกลางผงถ่านหิน แม้ว่าปากและจมูกจะใช้ผ้าคลุมปิดเอาไว้ได้ แต่ผงถ่านหินไม่น้อยก็เข้าปอดเขาทุกครั้งที่หายใจเข้าไป นอกจากนี้ความรู้สึกยามกระพริบตายังต้องแสบทุกครั้งแต่ว่ารอยยิ้มตอนนี้ก็เหยียดชัดผ่านใบหน้าของอาร์ค
“ราคาร์ด ราซาค กระโดดลงบ่อ!”
อาร์คตะโกนขณะวิ่งไปยังบ่อน้ําเช่นเดียวกันเขายังลากดาบกับพื้นด้านหลังไปด้วย
ครืน!
เมื่อดาบครูดผ่านกับพื้น ประกายไฟก็เกิดขึ้น ประกายไฟเริ่มทําปฏิกิริยาจนขยายตัวแผ่ออกเป็นวงกว้าง
“ตอนนี้แหละ!”
อาร์ควิ่งใกล้ถึงก็กระโจนตัวลงบ่อน้ําที่อยู่ใต้น้ําตกไป
วูบ! ตูม ตูม ตูม!
แสงสว่างถึงกับวูบขึ้นมาพร้อมกับเสียงที่ดังสนั่น คลื่นความร้อนเริ่มพัดผ่านพื้นที่ใต้ดินแห่งนี้ ก้อนหินที่อยู่ตามผนังถ้ําก็เริ่มไม่มั่นคงเพราะความร้อนจนเริ่มร่วงหล่นลงมา ไม่ช้าก็เกิดขึ้นเป็นแรงสั่นสะเทือนขยายตัวออกจนส่งผลกระทบถึงบ่อน้ํา
“ฮ่า น่าจะสําเร็จนะ!”
ผ่านไปพักหนึ่ง อาร์คผุดขึ้นมาจากน้ําและพูดกับตัวเอง
“อะไรกัน เกิดอะไรขึ้นกันขอรับ?”
ราคาร์ดก็มองไปรอบด้วยดวงตาเบิกออกกว้างเพียงแค่ไม่กี่วินาที่เท่านั้น พื้นที่ใต้ดินแห่งนี้ถึงกับเกิดความยุ่งเหยิงขึ้น ผงถ่านหินที่เต็มพื้นที่เมื่อครูไม่อาจพบเห็นได้อีกต่อไป ก้อนหินจากบนผนังและเพดานถ้ําที่ไม่อาจทนความร้อนและแรงสั่นสะเทือนก็หล่นลงมาที่พื้นและแตกกระจายไปทั่วทิศทาง บ้างก็ยังมีเปลวไฟลุกโชนอยู่ด้วย ซ้ํา สภาพตอนนี้มันเหมือนขุมนรกแดงเดือดใต้ดิน!
“จะ-เจ้านาย เมื่อกี้ใช้เวทมนตร์อะไรกันขอรับ?”
“ไม่ใช่เวทมนตร์ ก็แค่วิทยาศาสตร์ ไม่สิ ก็แค่หลักการง่ายๆเท่านั้นเอง”
อาร์คตอบกลับไปทั้งเผยรอยยิ้มแทบไม่หุบ ถูกต้องแล้ว มันเป็นวิชาวิทยาศาสตร์ทั่วไป อาร์คใช้วิธีสร้างระเบิดโดยใช้ผงถ่านหิน!ก่อนอื่นคือต้องกระจายผงให้ทั่วเพื่อให้พร้อมกับการระเบิดและเมื่อมันอยู่ในอากาศจํานวนหนึ่งแล้ว ที่เหลือก็แค่สร้างประกายไฟเล็กน้อยมันก็พร้อมจะระเบิดแม้ทุกวันนี้เหตุการณ์แบบนั้นจะไม่เคยเกิดขึ้นแล้ว แต่ในอดีตบ่อยครั้งมันก็เป็นสาเหตุที่ทําให้เหมืองระเบิดหลายต่อหลายครั้ง เขาจําได้ดีถึงวิธีการนี้ตั้งแต่ยังเรียนอยู่และผลลัพธ์ก็เป็นดังที่คาดเอาไว้จากสภาพที่เห็นตรงหน้าตอนนี้
“แต่เราก็ไม่คิดเลยว่าจะได้ผลขนาดนี้
“ไม่รู้ว่าอะไรแต่สุดยอดไปเลยขอรับ! หึหึหึไอ้บ้านั่นตอนนี้คงเหวอ!”
ราคาร์ดที่หัวเราะอยู่ก็ต้องกรีดร้องออกมาอาร์คหันหน้ามองไปตามเสียงร้องก่อนใบหน้าจะแข็งค้าง
เจ้า…. สารเลว… มนุษย์ที่โอหัง]
คารัตยืนขึ้นท่ามกลางสะเก็ดเปลวไฟร่างนั้นโอนเอนไปมาทั้งยังมีบาดแผลเพราะการระเบิดมากมายแต่ก็ยังรอดมาได้
“ไม่อยากจะเชื่อ… มันรอดมาได้ยังไงกัน?”
อาร์คพึมพํากับตัวเองด้วยสายตาไม่อาจเชื่อแต่อาร์คก็พบเห็นบางอย่างคารัตเป็นมอนสเตอร์อาชีพนักเวทแบบนั้นแล้วมันสมควรมีภูมิต้านทานธาตุอัคคีไม่น้อย หูของอาร์คยังได้ยินเสียงของคารัตกําลังร่ายคาถาอยู่ด้วยเช่นกัน
“เวทมนตร์ฟื้นฟูที่มันใช้ก่อนหน้านี้! ไม่นะ!”
อาร์คกระโดดขึ้นจากบ่อน้ําเตรียมเผชิญหน้า หากมันใช้เวทมนตร์ฟื้นฟูอีกครั้ง อัตราที่มันสามารถฟื้นฟูได้จะมากกว่าความเสีย หายที่อาร์คทําได้ท้ายที่สุดสถานการณ์ก็จะกลับกลายเป็นเห มือนก่อนหน้าที่ถ่านหินจะระเบิดไม่สิมันจะแย่ยิ่งกว่า คารัต ไม่ใช่มอนสเตอร์ไร้สมองมันไม่มีทางหลงกลเดิมซ้ําแน่
“อัญเชิญกองทัพอัศวินวิญญาณ!”
มิติวาร์ปเกิดขึ้นพร้อมอัศวินวิญญาณปรากฏตัวแต่ก่อนที่อัศวินวิญญาณจะพุ่งปะทะ คารัตกลับหัวเราะออกมา
โช้าไป พลังแห่งการคืนชีพ!]
ขณะเดียวกันนั้น ร่างของคารัตเริ่มทําการฟื้นฟูด้วยความเร็วสูงอีกครั้ง
[สังหารปีศาจนั่น!]
อัศวินวิญญาณทั้งหลายต่างพุ่งเข้าใส่คารัตตามที่อาร์คสั่งการอัศวินทั้งสามสิบเข้าโจมตีด้วยดาบและง้าว ร่างของคารัตเริ่มถูกฉีกกระชากทุกครั้งที่โดนโจมตีทว่าพลังที่ช่วยให้มันฟื้นฟูได้นั้นก็เรียกเอาเนื้อและกระดูกกลับคืนมาอย่างรวดเร็ว แม้จะมีอัศวินถึงสามสิบแต่จะยังไงมันก็คือทักษะขั้นต้น พลังอํานาจการโจมตีจึงมีน้อย แน่ นอนว่าสามสิบคนช่วยโจมตีพร้อมกันสร้างความเสียหายได้มากกว่าอัตราการฟื้นฟูแต่อัศวินวิญญาณเหล่านี้ไม่มีทางโค่นล้มคารัตได้ในเวลาเพียงแค่ห้าวินาที
[ชิ ถ้ามีเวลามากกว่านี้…]
หัวหน้าอัศวินจ้องมองคารัตก่อนจะหายไป และนั่นก็เป็นสิ่งที่อาร์คอยากพูดเช่นเดียวกัน
[เหอะ ได้แค่นี้? มีอะไรเก็บไว้รีบใช้เสียตอนที่ยังมีโอกาส]
คารัดหัวเราะทันทีเมื่ออัศวินวิญญาณหายไปและมองมาทางอาร์ความจริงแล้วคารัตก็ไม่ใช่ว่าอยู่ในสภาพที่ดีจนพูดอะไรแบบนั้นออกมาได้หลังจากโดนกดดันหนักโดยเหล่าอัศวินวิญญาณคารัตก็มีสภาพไม่ต่างอะไรกับเต้าหูเละ เมื่อกองทัพอัศวินวิญญาณโจมตีเสร็จสิ้น คารัตเหลือพลังชีวิตแค่ 1-2% เท่านั้นเองแต่ด้วยพลังแห่งการคืนชีพที่ยังทํางานอยู่ อาร์คทําได้เพียงแค่เหม่อมองพลังชีวิตของคารัตยังคงฟื้นคืนอย่างต่อเนื่องด้วยความเร็วเหลือเชื่อ
“ผิดท่าแล้วสิ จบกันแล้ว ถ้าเราทําได้แค่โจมตีธรรมดาก็ตามไม่ทันการฟื้นฟูของมัน
อาร์คนั่งลงในสภาพผิดหวังทั้งยังถอนหายใจ ฉับพลันนั้นเอง ร่างสีดําเริ่มเกิดการกระพริบที่หน้าอกพร้อมกันนั้นหน้าต่างข้อความก็ปรากฏตรงหน้าอาร์ค
พลังชีวิตของคารัตน้อยกว่า 3% ท่านสามารถแยกออร่าปีศาจออกมาได้
“อะไรนะ? ปีศาจ? ไอ้หมอนี่เป็นมอนสเตอร์ปีศาจงั้นเหรอ?”
อย่างกะทันหัน อาร์คเงยหน้าขึ้นมองอย่างไม่อยากเชื่อ หลังพลังชีวิตเหลือน้อยกว่า 3% เพราะการโจมตีของพวกอัศวินวิญญาณทักษะผนึกปีศาจก็ทํางานขึ้นมาหากผนึกปีศาจได้สําเร็จ พลังชีวิตที่ เหลือของมอนสเตอร์จะไม่นับเป็นอะไรและตายไปทว่า พลังแห่ง การคืนชีพจะเป็นผลให้ทักษะผนึกปีศาจไม่ทํางานโดยอัตโนมัติเมื่อพลังชีวิตน้อยกว่า 3% ถึงตอนนี้อาร์คพลันลุกขึ้นยืนพร้อมตะโกนเสียงดัง
“ผนึกปีศาจ!”
โดยทันที แสงสว่างเจิดจ้าได้ปรากฏจากมือของอาร์คแล้วทะลวงหน้าอกของคารัตไป ออร่าสีดําเริ่มสั่นไหวบริเวณหน้าอกก่อนจะ ไหลซึมออกมาแสงนั้นคือสิ่งที่ลากมันออกมา ใบหน้าของคารัตเริ่ม แข็งค้าง
[อัก เจ้า…. ทําอะไรลงไป]
ท่านทําการแยกออร่าปีศาจออกมาได้สําเร็จ
โปรดเลือกเป้าหมายที่ต้องการผนึกพลัง
“ไอ้นั่นไง ราดัน ขอดาบโบราณ!”
ชื่อ ชื่อ ชื่อ!
ราดันพ่นเอาดาบโบราณที่ได้รับจากหลุมฝังศพใต้ดินออกมาถัดจากนั้นแสงเริ่มทําการเคลื่อนตัวไปยังดาบโบราณก่อนจะถูกดูดกลืนหายเข้าไป
ผนึกปีศาจสําเร็จ
เพราะการผนึกปีศาจ คุณลักษณะของไอเทมจึงเกิดความเปลี่ยนแปลง
โอ๊าก]
ถึงตอนนี้ คารัตเริ่มกรีดร้องก่อนร่างจะแตกเป็นเสี่ยงเพียงไม่นานเนื้อเน่าตามร่าเริบปรากและแย่ขยายทั่วร่างของดารัต
ดวงวิญญาณของคารัตติดอยู่กับร่างดังกล่าวตั้งแต่ที่เปลี่ยนเป็นลิซมันเริ่มกรีดร้องอย่างเจ็บปวด ความเปลี่ยนแปลงเริ่มเกิดขึ้นที่ศีรษะผมและหนวดเริ่มเปลี่ยนเป็นสีขาว ร่างนั้นเริ่มใกล้เคียงกับดวงวิญญาณในโอเบเรียม
“เป็นนักเวทแห่งโอเบเรียมอย่างนั้นเหรอเนี่ย?”
