ตอนที่ 474 : ไล่ล่าความเร็วสูง!
วิ้ว
ความเร็ว 300 กิโลเมตรต่อชั่วโมง
รถด่วนเคลื่อนตัวบนลู่วิ่งอย่างรวดเร็วจนเป็นผลให้สภาพรอบด้านเกิดอาการบิดเบี้ยว [รถด่วนความเร็วสูง] เป็นเครื่องเล่นบนลู่วิ่งโดยมีโครงสร้างสูงถึงแปดเมตรกระจายทั่วทั้งโบซากะ ด้วยความที่มีลู่วิ่งกั้น ตัวรถด่วนสามารถบังคับได้อย่างอิสระเหมือนเกมแข่งรถอย่างไรอย่างนั้น ทั้งตัวรถด่วนยังมีความปลอดภัย มีกันชนที่ลงเวทมนตร์พิเศษเคลือบเอาไว้เรียบร้อย มันจึงเป็นเครื่องเล่นที่น่าสนใจดึงดูดผู้คนมากมายได้ ทว่า ตอนนี้ไม่ใช่เวลาสนุกสุดเหวี่ยงกับการเล่นเครื่องเล่นดังกล่าว
ครื้น วี๊ว ครืน วิ๊ว!
แน่นอนว่าไม่ว่าเป็นใครต่างก็เคยต้องเล่นเกมแข่งรถมาก่อน และต้องเคยเข้าโค้งโดยการดริฟต์บ้างสักครั้ง ภาพที่เขาเห็นตอนนี้คือรถด่วนของพวกโจรตรงหน้ากําลังพุ่งตัวเข้าไปในพื้นที่ถ้ํา
“เราต้องหาทางเอาตัวบุคซิลกลับมา และต้องหาทางลดจํานวนพวกโจร!”
อาร์คขับรถด่วนด้วยมือเดียวขณะอีกมือต้องใช้กัดแกว่งดาบเมื่อเข้าไปใกล้ศัตรู ซอว์เบลดยึดขยายออกเป็นแส้และเข้ารัดพันหนึ่งในพวกโจรเอาไว้
“หา อะไรกันเนี่ย? เหวอ!”
โจรคนดังกล่าวพลันโดนซอว์เบลดรัดพันที่ลําคอ และเพราะด้วยการเคลื่อนที่รวดเร็วกว่า 300 กิโลเมตรต่อชั่วโมง รถด่วนของคันหน้าจะทําให้ความเร็วรถด่วนของอาร์คเพิ่มขึ้นไปได้อีกเพื่อลดระยะเข้าไปใกล้ แต่ก็ได้ไม่นาน รถของโจรคนนั้นพลันเสียการทรงตัวเพราะเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูง พวงมาลัยรถด่วนคล้ายไม่ตอบสนอง รถด่วนวิเศษท้ายที่สุดจึงพุ่งชนเข้ากับกําแพงอย่างจัง ขณะที่ตัวรถด่วนรับประกันความปลอดภัย 100% ย่อมต้องมีถุงลมนิรภัยติดตั้งไว้ แต่อย่างไรแล้ว มันก็สร้างความเสียหายให้กับโจรที่เป็นนักรบคนเมื่อครู่ไม่น้อย ไม่ช้า ร่างนั้นปลิวกระเด็ดขึ้นฟ้า ทันทีเมื่อรถด่วนพุ่งปะทะ
“ดี จัดการไปได้แล้วหนึ่ง… ต้องจัดการพวกมันไปทีละคน!”
อาร์คหัวเราะขณะจับพวงมาลัยไว้แน่นอีกครั้ง
“จะ-เจ้านั่น?”
“ไอ้คนก่อนหน้านี้ที่มันเคยเข้ามาขวางไง ครั้งนี้มันก็เข้ามาขวางอีกแล้ว!”
“ หมายเลขห้าและหกเข้าไปขวางมันไว้”
กลุ่มโจรเมื่อพบว่าเป็นอาร์คจึงทําการส่งกําลังสองคนให้ลดความเร็วลงเพื่อเข้ามาใกล้ พวกเขากําลังล้อมอาร์คไว้จากทั้งสองฟากข้างขณะระดมยิงเวทมนตร์ใส ด้วยความที่เป็นการแข่งความเร็วเสี่ยงตายที่ 300 กิโลเมตรต่อชั่วโมง อิสยูรัมตอนนี้อยู่ในกลุ่มโจรที่กําลังไล่ล่าบุคซิลต่อ เขาไม่มีทางเลือกนอกจากทําเช่นนี้ต่อไปเพื่อรักษาความลับไว้โดยไม่อาจช่วยเหลืออะไรอาร์ค ขณะที่เตรียมเลี้ยวผ่านมุมหนึ่ง เขาพลันสบตาเข้ากับอาร์คที่กําลังโดนรถด่วนสองคันเข้าประชิดจนต้องกัดริมฝีปากด้วยความกังวล แน่นอน เขาทราบดีว่าอาร์คสามารถรับมือโจรสองคนนั้นได้ แต่มันจะเป็นอีกเรื่องหากต้องต่อสู้โดยต้องขี่รถด่วนความเร็ว 300 กิโลเมตรต่อชั่วโมงไปด้วย ในสถานการณ์เช่นนี้ ทักษะการขับขี่สําคัญยิ่งกว่าพลังอํานาจในการต่อสู้มากนัก
“ไม่ดีแล้วสิ ไอ้เจ้าอาร์ค ไม่น่าจะมีใบขับขี่”
หากอาร์คโดนกันตัวเอาไว้ได้ ก็ขึ้นอยู่กับเวลาแล้วว่ากลุ่มโจรร้ายเหล่านี้จะตามทันบุคซิลเมื่อไหร่ หากบุคซิลโดนจับตัวได้ คริสตัลความทรงจําได้โดนชิงไปแน่
ครืน ตู้ม!
ทว่าที่อิสยูรัมกังวลนั้นเกินกว่าเหตุ อาร์คสามารถจัดการเหยียบคันเร่งไปด้วยได้พร้อมทั้งทําการหลบเวทมนตร์ที่ถูกยิงออกมา เขาต้องใช้ฝีมือไม่น้อยเพื่อควบคุมรถด่วนไปด้วยขณะทําการโจมตีสวนกลับด้วยซอว์เบลด ที่อิสยูรัมกังวลก็เพราะอาร์คไม่ค่อยว่างจนไม่ได้ไปสอบใบขับขี่ อีกทางหนึ่ง กลุ่มโจรเหล่านี้ต่างมีใบขับขี่และมีการใช้งานบ่อยครั้ง หากพิจารณากันแล้วที่อาร์คสามารถตอบโต้กลับได้ไม่ใช่เรื่องแปลก มีสิ่งหนึ่งที่อิสยูรัมยังไม่ทราบ อาร์คไม่เคยขับรถเลยด้วยซ้ํา แต่เขาเคยเล่นเกมรถแข่งมาบ้างไม่มากก็น้อย การแข่งด้วยความเร็วที่เกินกว่าสามัญสํานึกของบุคคลทั่วไปสามารถเป็นจริงได้ในเกม การขับขี่ในโลกจริงเป็นอย่างไรไม่ทราบ แต่อาร์คเหมือนป ลาได้น้ําขณะขับรถที่ความเร็ว 300 กิโลเมตรต่อชั่วโมงในเกม รถด่วนของอาร์คลื่นไถลไปตามลู่ทางขณะหลบเลี่ยงเวทมนตร์ที่ยิ่งมั่วซั่วไปมา และการเคลื่อนที่ด้วยความเร็ว 300 กิโลเมตรก็ไม่ ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะทําการโจมตีตอบโต้ได้
“เหอะ ไอ้หนูสกปรก! ไปขวางทางมันข้างหน้าเร็ว!”
ในเมื่อเวทมนตร์ใช้ไม่ได้ผล นักเวทจึงกัดฟันร้องตะโกนเสียงดัง รถด่วนวิเศษถอนความเร็วในฉับพลันจนแทบจะหยุดตรงหน้าอาร์ค ขณะที่รถข้างหน้าชะลอตัว หนึ่งจากทางด้านหลังก็เร่งเครื่องมาหมายคิดล้อมอาร์คเอาไว้
“เอ้า! ล้อมได้แล้วก็ฆ่ามัน!”
ฮูม!
เสียงเครื่องยนต์เวทมนตร์ดังกระหมจากรถด่วนวิเศษที่รุกใกล้เข้ามา ขณะนั้นเอง อาร์คพลันเหยียบเบรกเข้าให้พร้อมกระโดดออกจากที่นั่งคนขับ
“ทําบ้าอะไรวะนั่น? เหวอ!”
ครืน ครืน ครืน!
รถด่วนวิเศษของอาร์คพลันต้องหยุดลงเพราะชนเข้ากับรถด่วนของนักเวท อาร์คเริ่มตวัดซอว์เบลดขณะเล็งไปยังกันชนของรถด่วนวิเศษอีกคันหนึ่ง
“ราดัน โล่!”
ซื่อ ซื่อ ซื่อ!
ก่อนที่เท้าของอาร์คจะสัมผัสกับพื้นนั้นเอง ราดันพลันพ่นเอาโล่ออกมา อาร์คเตรียมการมาเป็นอย่างดี ขณะอยู่กลางอากาศเขาร่อนลงที่โล่บนพื้นได้อย่างงดงาม ซอว์เบลดตอนนี้พันเข้ากับส่วนหนึ่งของรถด่วนวิเศษที่วิ่งด้วยความเร็ว 300 กิโลเมตรต่อชั่วโมงเอาไว้ เมื่อภาพเป็นเช่นนี้ อาร์คที่อยู่บนโล่ก็ไม่ต่างอะไรกับเล่นสกีน้ําเลยที่เดียวสะเก็ดไฟเริ่มปลิวว่อนออกจากทางด้านหลังของโล่เพราะแรงเสียดสี
“อะ-ไอ้เจ้านั่น!”
หลังจากที่พบว่าอาร์คใช้กันชนรถด่วนของตนเองเล่นสกีน้ํา โจรคนนั้นก็เริ่มหมุนพวงมาลัยอย่างเร็วรี่ ด้วยความตั้งใจสร้างการเคลื่อนไหวที่จะทําให้อาร์คต้องโดนเบือนทิศทางจนกระทบเข้ากับขอบกั้นลู่วิ่งของรถ และขณะที่อาร์คกําลังจะปะทะเข้ากับลู่วิ่งด้วยความเร็ว 300 กิโลเมตรอยู่นั้นเอง เขาพลันเปลี่ยนการทํางานของซอว์เบลดกลับเป็นดาบ
“ราซาค เปลี่ยนร่างกลับเป็นดาบ!”
แส้แปรเปลี่ยนกลับคืนเป็นดาบ อาร์คยังคงเคลื่อนตัวต่อไปด้านหน้าได้แม้ความเร็วจะลดน้อยลง
“เอานี่ไป!”
อาร์คใช้การกระโดดพุ่งตัวออกมาด้านหน้าโดยเล็งที่ด้านหลังของโจรที่อยู่บนที่นั่งคนขับ โจรคนนั้นถึงกับต้องกรีดร้อง โล่ของอาร์คที่เข้าปะทะกับหลังศีรษะนั้นเป็นผลให้เกิดอาการมึนงง เมื่อคนขับสูญเสียสติ รถด่วนวิเศษก็เริ่มหมุนติ้ว อาร์คเร่งปลดเข็มขัดนิรภัยของรถด่วนจากตัวโจรก่อนจะถีบอีกฝ่ายออกไปนอกรถ
“กะ-แก สารเลว!”
โจรคนนั้นถึงกับต้องร่ําร้องออกมาขณะก่นด่าสาปแช่งที่โดนทําให้หล่นลงจากรถด่วนพร้อมกดิ้งไปกับลู่วิ่งของรถ อาร์คที่ทําการยึดที่นั่งคนขับได้แล้ว เขาเริ่มไล่ล่ากลุ่มโจรที่อยู่ด้านหน้าไปอีกครั้งหนึ่ง เมื่อเข้าถึงตัว อาร์คก็จัดการพวกโจรไปได้อีกสามขณะพวกนั้นเริ่มบ่นกันแล้ว
“มันเป็นตัวบ้าอะไรกันเนี่ย!”
“นี่มันนึกว่าเล่นภาพยนตร์อยู่หรือยังไง?”
“หมอนี่เป็นใครกันวะเนี่ย?”
“น่ารําคาญชะมัด หมายเลขเจ็ด แปด เก้า ไปหยุดมัน!”
หัวหน้ากลุ่มโจรที่รับหน้าที่ไล่ล่าบุคซิลอดไม่ได้ที่จะโพล่งโทสะสั่งการออกมา
“ทะ-ทางนั้น!”
โจรคนหนึ่งกําลังชี้ไปยังลู่วิ่งที่อยู่ด้านหน้าไกลออกไป ที่สุดปลายทางของถ้ําแห่งนี้คือโค้งที่หักศอกถึงเก้าสิบองศา รถด่วนวิเศษที่อยู่ด้านหน้าเริ่มหมุนเลี้ยวอย่างรวดเร็ว เสื้อของบุคซิลที่เกี่ยวอยู่ถึงกับฉีกขาดออกเป็นชิ้น พร้อมกันนั้น ทั้งบุคซิลและแบกิวต่างก็โดนแรงเหวี่ยงจนร่างกระทบเข้ากับขอบกั้นของลู่วิ่ง
“เหวอ!”
เสียงกรีดร้องของบุคซิลดังลั่นขณะหล่นลงสู่พื้น ลู่วิ่งนั้นอยู่สูงกว่าพื้นถ้ําเกือบสามสิบเมตรได้ด้วยความสูงระดับนี้ บุคซิลและแบกิวที่กําลังร่วงหล่นลงไปย่อมต้องกลายเป็นกองเนื้ออย่างแน่นอน ทว่า บุคซิลออกจะโชคดีอยู่บ้างไม่น้อย
ตึง ตึง!
นับว่าโชคดีไม่น้อย ด้านล่างของถ้ําตรงพื้นที่ส่วนนี้คือทะเลสาบภายในหมู่บ้านโบซากะ เพราะเหตุนี้บุคซิลและแบกิวจึงสามารถรอดพ้นจากการกลายเป็นก้อนเนื้อเละแนบกับพื้นได้ หลังตะเกียกตะกายว่ายขึ้นมา ทั้งบุคซิลและแบกิวก็พอหายใจหายคอได้บ้าง แต่ก็ยังไม่ใช่อะไรที่จะถอนหายใจได้อย่างโล่งอกเสียทีเดียว
“ไอ้หมูนั่นตกลงไปในน้ําแล้ว!”
“อย่าคลาดสายตาจากมัน! ทุกคนกระโดดลงไปให้หมด!”
เพราะคําสั่งอันเฉียบขาด พวกโจรจึงจําเป็นต้องพุ่งไปทางแนวกั้นขางลู่วิ่งก่อนจะใช้รถด่วนวิเศษกระแทกแล้วกระโจนออกร่วงหล่นสู่ทะเลสาบเบื้องล่าง ผู้เล่นที่กําลังขี่เรือเป็ดอยู่ด้านล่างไม่น้อยต่างกรีดร้องออกมา บุคซิลและแบกิวก็กรีดร้องออกมาไม่ต่างกัน
“เหวอ นี่พวกมันอยากฆ่าแกงกันถึงขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย?”
“นายท่านจับไว้”
บุคซิลกําลังขี่หลังแบกิวที่ว่ายน้ําท่าหมาน้อยตกน้ําขณะเร่งร้อนหนีให้พ้นจากระยะ
“บ้าฉิบ พวกมัน หลบไป!”
พวกโจรที่กระโดดออกจากรถด่วนวิเศษเข้ายึดครองเรือเป็ด เพราะเหตุนั้นเอง ทะเลสาบที่เคยสงบสุบพร้อมเรือเป็ดที่แสนงดงามกลับกลายเป็นต้องโกลาหล
“หลีกไปให้พ้น! ถอยไปสิโว้ย! ฆ่าทุกคนที่มันขวางเลย!”
วิ๊ง วิ๊ง! ตึง ตึง ตึง! ตู้ม ตู้ม ตู้ม!
พวกกลุ่มโจรที่เหลือต่างก็เหยียบคันเร่งกันมิดก่อนจะกระโดดลงใส่เรือเป็ดแล้วเร่งถีบพุ่งตัวกันออกไป เรือเป็ดหลายสิบลําในตอนนี้กําลังไล่ตามหลังหมูตัวหนึ่งที่กําลังขี่สุนัขตัวหนึ่ง ภาพนี้คล้ายตลกอยู่บ้างแต่สําหรับบุคซิลแล้วออกจะเคร่งเครียดไม่น้อย เพราะแบบนั้นอาร์คจึงไม่รู้จะขําดีหรือ
‘บ้าจริง เรื่องราวยิ่งไปกันใหญ่แล้ว’
พูดกันตรง ๆ เขาไม่อยากมีส่วนร่วมกับเรื่องนี้เลยสักนิด แต่เขามีทางเลือกหรือยังไงกัน? อาร์คพลันเหยียบคันเร่งจนมิดขณะพุ่งตัวออกไปนอกแผงกั้นของลู่วิ่งตามพวกโจรไป ขณะกําลังจะร่วงหล่นลงน้ํา อาร์คมองไปรอบ เขาพบเห็นเรือเป็ดหลายสิบลําที่ลอยอยู่บุคซิลตอนนี้กําลังขี่ หลังแบกิวหลบหนีจนพ้นจากทะเลสาบและพวกกลุ่มโจรก็ขึ้นจากเรือเป็ดตามติดไปเช่นกัน
“บุคซิล อยู่ไหน?”
“ไม่มั่นใจครับ เพิ่งผ่านรูปปั้นหินการ์กอยล์ไป…. เหวอ!”
“รูปปั้นหินการ์กอยล์?”
อาร์คเร่งร้อนทําการตรวจสอบรอบด้านของทะเลสาบ ไม่ช้าเขาจึงได้พบเห็นรูปปั้นหินขนาดใหญ่ที่กําลังเคลื่อนไหวพร้อมแสงส่องประกายระยิบระยับ คล้ายกับว่านั่นเป็นขบวนพาเหรดที่มีรถลากหลายสิบคนกําลังทําให้งานเทศกาลนี้ครึกครื้นยิ่งขึ้น ทว่า ท่ามกลางฝูงชนขนาดนั้นเขาไม่มีทางหาตัวบุคซิลได้แน่
“ให้ตายสิ ยุ่งยากอะไรขนาดนี้เนี่ย… ราคาร์ดไปทําอะไรอยู่ที่ไหนกัน?”
อาร์คเลือกตะโกนสื่อสารทางไกลจนราคาร์ดต้องร้องโอดโอยตอบกลับมา
“ให้ตายสิขอรับ จะตะโกนใส่ข้าทําไมกัน? รู้ไหมว่าที่เจ้านายไม่ช่วยทําให้ข้าต้องโดนอะไรไปบ้างขอรับ? แล้วก็นะ ข้ากําลังมองหาบุคชิลตั้งแต่ที่หลุดพ้นจากเด็กนรกพวกนั้นมาได้เลยนะ ว่าแต่เจ้านายอยู่ไหนกัน?”
“แถวทะเลสาบกลางหมู่บ้าน ไม่สิ เห็นรูปปั้นใหญ่ ๆ บ้างไหม?”
“รูปปั้น? รูปปั้นประหลาดที่อยู่บนรถลากหรือขอรับ?”
“ใช่ ไอ้นั่นแหละ บุคซิลบอกว่าอยู่แถวนั้น ไปหาด่วน!”
อาร์คเริ่มวิ่งออกพ้นจากทะเลสาบขณะสั่งการราคาร์ดไปด้วย เขาใช้ร่ายรําแห่งความมืดเพื่อเคลื่อนผ่านฝูงชนขณะเข้าไปใกล้ขบวนพาเหรด
