Armipotent จักรวรรดิคลั่ง จักรพรรดิอมตะ – ตอนที่ 44 ไพลด์

Posted by novel00, ? Views, Released on November 11, 2021

บทที่ 44 ไพลด์

ด้วยหัวของราชาวานรเมฆาที่อยู่ในมือ ถังเส้าหยางก็ยิ้มปากถึงหูให้กับชัยชนะของเขา

หากมีคนเดินผ่านมาเห็นฉากนี้ พวกเขาก็อาจจะวิ่งหนีไปด้วยความกลัว ร่างของถังเส้าหยางนั้นเต็มไปด้วยเลือดตั้งแต่หัวจรดเท้า เขายิ้ม และนั่นก็ทำให้ดูเหมือนกับฆาตกรหมู่ที่บ้าคลั่ง

จางเหมิงเหยาและลู่อันรีบวิ่งไปหาเขา ทั้งคู่ต่างกังวลเกี่ยวกับอาการของถังเส้าหยาง

“ นายสบายดีไหม นายเจ็บตรงไหนรึเปล่า?” จางเหมิงเหยาถามอย่างกังวลในขณะที่เธอตรวจร่างกายของเขา

“ ฉัน…” ถังเส้าหยางหยุดกลางทางแล้วพูดต่อ “ … สบายดี”

เขาต้องการพูดว่า “ ฉันสบายดี!” แต่แล้วผลของ [ผสานวิญญาณ] ก็จบลง เขาถูกโจมตีด้วยความเหนื่อยล้าอย่างกะทันหันราวกับว่าพลังงานในร่างกายของเขากำลังค่อยๆไหลออกมาจากร่างกายของเขา

ถังเส้าหยางล้มลงขณะที่เขาคุกเข่าข้างหนึ่งลง แต่จางเหมิงเหยาก็ประคองถังเส้าหยางเอาไว้ก่อนที่เขาจะล้มลง

“ เกิดอะไรขึ้นกัน?”

“ ไม่มีอะไร ฉันก็แค่เหนื่อย…” ถังเส้าหยางปล่อยศีรษะลงและทิ้งตัวลงใส่จางเหมิงเหยา

“ เหงื่อของหญิงสาวนี่มีกลิ่นหอมจริงๆ” ถังเส้าหยางพูดหลังจากดมรอบคอของเธอ และสิ่งนี้ก็ทำให้แก้มของจางเหมิงเหยาแดงขึ้น

“ นายกำลังพูดถึงเรื่องอะไร ลู่อันอยู่ที่นี่นะ…” หญิงสาวตอบกลับด้วยเสียงที่เบาราวกับเสียงยุงบิน

ขณะที่เขาต้องการจะหยอกล้อหญิงสาวต่อไป เขาก็สังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงในสภาพแวดล้อมของเขา หมอกจางลงและเผยให้เห็นสิ่งที่ซ่อนอยู่ภายในหมอก ฝูงวานรเมฆาจำนวนมหาศาลปรากฏตัวขึ้นหลังจากหมอกจางลง

ถังเส้าหยางผละออกจากมือของจางเหมิงเหยา “ เตรียมตัวให้พร้อม เรามีแขกมา”

จางเหมิงเหยาดึงดาบของเธอออกมาจากเอวของเธอในขณะที่ลู่อันเดินเข้าไปใกล้บอสของเขา เมื่อดูจากอาการของบอสของเขา เขาก็จำเป็นจะต้องปกป้องเขาหากผลลัพธ์ของการต่อสู้ออกมาไม่เป้นไปด้วยดี

ฝูงวานรเมฆาล้อมทั้งสามไว้เป็นวงกลม แต่พวกมันก็ยังยืนนิ่งอยู่ ในบรรดาลิงพวกนี้ มันก็มีลิงตัวหนึ่งที่ค่อนข้างดูสะดุดตา

ลิงตัวนั้นสูงประมาณห้าเมตร และมันก็มีแถบสีส้มลากลงมาจากตาของมัน และมันก็มีเขาสองข้างที่โค้งขึ้นไปบนหัว

ขณะที่ขนสีเงินปกคลุมหลังและแขนของมัน ส่วนล่างของมันก็ถูกปกคลุมด้วยขนสีน้ำตาลแดง วานรตัวนั้นดูแปลกตามาก มันเป็นลิงตัวที่ประหลาดที่สุดในบรรดาพวกมันทั้งหมด

ถังเส้าหยางไม่สามารถละสายตาไปจากลิงตัวนี้ได้เลย เขาจ้องไปที่มันและเตรียมพร้อมที่จะต่อสู้

————————————————

[ สัตว์อสูร – ราชาวานรเมฆา ]

สังกัด : เผ่าวานรเมฆา [ ข้าราชบริพารแห่งจักรวรรดิถัง ]

ระดับลอร์ด: มินิลอร์ด

วิวัฒนาการ: ระยะที่ 4

เลเวล: 65

สกิล:???

————————————————

เมื่อข้อมูลปรากฏขึ้นมาในสายตาของเขา เขาก็เห็นคำว่า “ ข้าราชบริพารของจักรวรรดิถัง” ปรากฎอยู่ถัดจากชื่อเผ่า…

ลิงหน้าตาประหลาดเดินไปข้างหน้า แต่ละการก้าวของมันก็ทำให้เกิดเสียงดัง

ลิงตัวนี้สูงห้าเมตรและมันก็เดินเข้าไปอย่างช้าๆ ลู่อันและจางเหมิงเหยาตอบสนองโดยการยกอาวุธขึ้น

อย่างไรก็ตาม ถังเส้าหยางก็โบกมือส่งสัญญาณให้พวกเขาลดอาวุธลง

“ ไม่เป็นไร ตอนนี้พวกมันเป็นหนึ่งในพวกเราแล้ว”

ตอนแรกจางเหมิงเหยาและลู่อันไม่เข้าใจความหมายเบื้องหลังคำพูดของถังเส้าหยาง จนกระทั่ง…

บัก!

เมื่อมันอยู่ห่างจากถังเส้าหยาง 5 เมตร มันก็คุกเข่าลงและเงยหน้ามองถังเส้าหยาง

ในเวลาเดียวกัน วานรเมฆาหลายร้อยตัวก็ทำเช่นเดียวกัน พวกมันคุกเข่าลงบนพื้นและหันไปทางถังเส้าหยาง

บัก!

พื้นดินสั่นเล็กน้อยเนื่องจากการเคลื่อนไหวอย่างกะทันหันขอวาน ถังเส้าหยางรู้เรื่องนี้อยู่แล้ว แต่มันก็ไม่ใช่กับเพื่อนๆของเขา ลู่อันและจางเหมิงเหยาตกใจมาก แต่แล้วพวกเขาก็เข้าใจความหมายเบื้องหลังคำพูดของถังเส้าหยาง

วานรเมฆาเงยหน้าขึ้นแล้วก้มลงกับพื้นอีกครั้ง พวกมันทำซ้ำการกระทำเดิมสามครั้งในขณะที่คำราม

ลู่อันและจางเหมิงเหยาถูกรบกวนด้วยเสียงคำราม แต่ถังเส้าหยางก็กำลังสนุกกับมัน เขาสนุกไปกับมันเพราะเขาเข้าใจในสิ่งที่พวกมันกำลังสื่อ

“ กรอว์!” [ขอทรงพระเจริญ!]

แม้ว่าพวกมันจะเป็นลิง แต่พวกมันก็ได้ทำให้ก้าวแรกสู่เส้นทางจักรพรรดิของถังเส้าหยางเป็นจริงขึ้นมา เขาได้กลายเป็นคนที่กำหนดชะตาของตนเองและควบคุมชะตากรรมของผู้อื่นด้วย

ถังเส้าหยางเคยอยู่ส่วนล่างสุดของสังคมมาก่อน แต่ตอนนี้เขาก็ได้ไต่เต้าจนกลายมาเป็นชายผู้ยิ่งใหญ่แล้ว

“ นี่เป็นก้าวแรก…” ถังเส้าหยางพึมพำ แต่แล้วเขาก็หยุดลงกลางทาง “ ไม่สิ นี่มันเป็นก้าวที่สองแล้ว ก้าวแรกคือการยึดฐาน… อ่า ชั่งแม่ง”

“ เขาบ่นเรื่องอะไรน่ะ?” จางเหมิงเหยาถามลู่อัน

แม้ว่าเธอจะเป็นผู้หญิงของเขา แต่เธอก็ไม่ค่อยรู้เรื่องเกี่ยวกับผู้ชายของเธอมากนัก และลู่อันก็เป็นคนที่ติดตามถังเส้าหยางมาเป็นเวลานานที่สุดดังนั้นเธอจึงถามเขา

ลู่อันเพียงแค่ส่ายหัวด้วยรอยยิ้มที่มีความสุขบนใบหน้าของเขา ซึ่งนั่นก็ทำให้หญิงสาวรู้สึกสับสนมากยิ่งขึ้นไปอีก

“ ลุกขึ้น!” รอยยิ้มหายไปและเปลี่ยนเป็นท่าทางเคร่งขรึม เขาเพิ่มเสียงของเขาจนดังก้องไปทั่ว

เมื่อได้ยินคำพูดของเขา เหล่าวานรก็เงยหัวขึ้น กระนั้นพวกมันก็ยังไม่ลุกขึ้นยืน พวกมันยังคงท่าคุกเข่าเอาไว้

จากนั้นลิงก็คำรามออกมา มันพยายามที่จะสื่อสารกับถังเส้าหยาง

“ กรอว์… กรอว์!” [ภายใต้คำสั่งของราชาองค์ก่อน พวกเราเผ่าวานรเมฆาก็จะขอติดตามท่านไปนับแต่บัดนี้! ข้าหวังว่าท่านจะยอมรับความภักดีของเรา!]

“ ฉันขอให้สัญญาด้วยเกียรติของฉัน ฉันจะนำพาพวกนาย เผ่าวานรเมฆาไปสู่จุดสูงสุดตามที่ฉันได้สัญญากับราชาองค์ก่อนไว้! ลุกขึ้น!”

ตามคำพูดของถังเส้าหยาง เหล่าวานรเมฆาก็ยืนขึ้นอย่างเป็นระบียบ มันเป็นเรื่องที่น่าประหลาดใจสำหรับฝูงสัตว์ที่จะมีระเบียบวินัยสูงเช่นนี้

ลิงหน้าตาประหลาดยืนขึ้น จากนั้นมันก็คุกเข่าลงอีกครั้ง

“ กรอว์… กรอว์…” [ในฐานะข้าราชบริพาร โปรดประทานชื่อแก่ข้าด้วย ฝ่าบาท!]

“ ใช่แล้ว ชื่อ ฉันจะให้ชื่อนายว่า “ เวียร์ ” นายดูแปลกที่สุดเมื่อเทียบกับวานรเมฆาตัวอื่นๆ เพราะฉะนั้นฉันก็จะตั้งชื่อนายว่า เวียร์ !” ถังเส้าหยางตกลงในทันทีและในช่วงเวลานั้น เขาก็ให้ชื่อให้กับมันโดยไม่ลังเล

นั่นเพราะถังเส้าหยางไม่ชอบความซับซ้อน เขาชอบความเรียบง่าย และเหตุผลที่เขาตั้งชื่อวานรเมฆาตัวนี้ว่า เวียร์(ประหลาด) นั่นก็เพราะมันเป็นคำพูดที่วนเวียนอยู่ในหัวของเขานับตั้งแต่เขาเห็นหน้าของมัน

แม้ว่าจะเป็นเรื่องแปลกที่จะตั้งชื่อให้ใครบางคนว่า “ ประหลาด ” ทว่า ถังเส้าหยางก็ไมได้สนใจ เขาได้ตั้งชื่อให้มันไปแล้ว

แต่แน่นอน ด้วยชื่อที่ฟังดูน่าปวดหัวนี้เอง มันจึงทำให้ลิงหน้าประหลาดกล่าวประท้วง

“ กรอว์… กรอว์…” [ ทำไมล่ะ? ทำไมถึงต้องชื่อนี้? ข้าเป็นความภาคภูมิใจของเผ่าวานรเมฆานะ ท่านจะตั้งชื่อให้ข้าแบบนี้ได้อย่างไร!]

ถังเส้าหยางขมวดคิ้วเมื่อเขาโดนลิงประท้วง

“ แต่นายก็ดูประหลาดจริงๆนะ” ถังเส้าหยางยังคงยืนกรานในมุมมองของเขา แต่ท้ายที่สุดเขาก็ยอมอ่อนข้อให้ในเรื่องชื่อ จากนั้นเขาก็ได้ไอเดียใหม่สำหรับชื่อของมัน

“ นายบอกว่านายคือความภาคภูมิใจของเผ่าวานรเมฆาสิน งั้นตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป นายก็จะเป็นไพลด์(ความภาคภูมิใจ)แห่งจักรวรรดิถัง!

“ กรอว์… กรอว์…” [ ข้าขอน้อมรับพระคุณของฝ่าบาท นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป วานรเมฆาตนนี้ก็จะใช้ชื่อว่า “ ไพลด์ ” และจะกลายเป็นความภาคภูมิใจของจักรวรรดิถัง!]

ในเวลาเดียวกัน หน้าจอก็ปรากฏขึ้นด้านหน้าของถังเส้าหยาง มันเป็นหน้าจอค่าสถานะ

หลังจากนั้นไพลด์ก็ยืนขึ้นและเดินไปข้างๆถังเส้าหยาง

“ แล้ววานรเมฆาตัวอื่นๆล่ะ พวกมันมีชื่อรึยัง?”

ในทันใดนั้นวานรทั้งหมดก็ส่ายหัวพร้อมกัน พวกมันปฏิเสธพระคุณที่ฝ่าบาทของพวกมันอยากจะประทานให้

“ หึ ขี้เกรงใจซะเหลือเกินนะ” ถังเส้าหยางรู้สึกไม่พอใจเมื่อเห็นพวกมันปฏิเสธพระคุณของเขา

ในขณะเดียวกัน จางเหมิงเหยาและลู่อันก็กระซิบกัน

“ ตอนนี้เขากำลังคุยกับลิงอยู่หรอ? เขายังโอเครึเปล่าเนี่ย?” จางเหมิงเหยาถามอย่างเป็นกังวล

“ ฉันไม่รู้ สิ่งนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน” ลู่อันเริ่มกังวลเกี่ยวกับความผิดปกติของบอสของเขา

“ หรือบางที… บางทีมันอาจจะเป็นเพราะไอ้ลิงตัวใหญ่นั่นมันตีหัวเขาแรงเกินไป… บางทีสมองของเขาอาจจะได้รับการกระทบกระเทือน…” จางเหมิงเหยาคาดเดา

“ เห้ ฉันได้ยินนะ!” ถังเส้าหยางหันไปหาทั้งคู่

“ …” จางเหมิงเหยาและลู่อันเงียบปากไปในทันที

หลังจากนั้น ถังเส้าหยางก็มองไปข้างหน้า เขามองไปที่หน้าจอค่าสถานะใหม่ที่โผล่ขึ้นมาตรงหน้าเขา