บทที่ 50 ทาริเออร์ 2
“ ทาริเออร์!? มันคืออะไรน่ะ?” จางเหมิงเหยากระพริบตาไปที่ถังเส้าหยาง
“ เธอบอกว่าเราควรจะเริ่มต้นด้วยพื้นฐานซึ่งก็คือยศ และชื่อ และกองทัพแห่งจักรวรรดิถังก็จะมีชื่อว่าทาริเออร์!” ถังเส้าหยางตอบอย่างจริงจัง
“ ฉันหมายถึง ทําไมมันถึงต้องทาริเออร์?”
“ ทาริเออร์ก็มาจากถังวอริเออร์ไง ฟังอาจจะดูน่าอึดอัดใจในตอนแรกๆ แต่เมื่อจักรวรรดิของฉันเติบโตขึ้น ผู้คนก็จะต้องรู้สึกหวาดกลัวทุกครั้งที่พวกเขากล่าวถึงทาริเออร์!”
เขาชอบความเรียบง่ายมากกว่าความซับซ้อน ดังนั้นเขาจึงตั้งชื่อกองทัพว่า “ทาริเออร”
“ งั้นเราก็ไปต่อกันที่เรื่องของการรับเข้าสมาชิกใหม่! ออริจิ้น! แสดงให้เธอดู!”
ลําดับกองทัพจักรวรรดิถัง
ทหารเกณฑ์:
[ทหารฝึกหัด] [ทาริเออร์] [แกรนด์ทาริเออร์[มาสเตอร์ทาริเออร์] [แกรนด์มาสเตอร์ทาริเออร์] [เอสทาริเออร์]
ผู้บังคับบัญชา
[หัวหน้าหน่วย] [กัปตัน] [ผู้บัญชาการภาคสนาม] ผู้บัญชาการกองพล] [จอมพล] [แม่ทัพสูงสุด]
จางเหมิงเหยาอ่านรายการแล้วเหลือบมองผู้ชายของเธอ ดูเหมือนว่าเขาจะตระเตรียมทุกอย่างมานานแล้ว
ตําแหน่งพวกนี้ฟังดูเหมือนยศทหารในโลกแฟนตาซีสําหรับเธอ
” แต่โลกนี้มันก็ได้กลายเป็นโลกแฟนตาซีไปแล้วนี่เนอะ แต่ถึงแบบนั้นมันก็ยัง
เหมือนอย่างที่ถังเส้าหยางพูด มันเป็นเรื่องที่น่าอายที่จะพูดถึงมัน
“ นายแน่ใจเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้วใช่ไหม?” จางเหมิงเหยาต้องการยืนยันกับถังเส้าหยาง
“ อืม…. พูดตามตรงฉันก็ต้องการที่จะเพิ่มอีกสักสองลําดับ มันอาจจะน้อยเกินไปถ้าเราเปรียบเทียบมันกับยศทหารในอดีต…”
“ ไม่ ไม่ใช่อย่างนั้น ฉันหมายถึงชื่อนะ นายแน่ใจหรอ?”
“ ใช่ แน่นอน! มันมีอะไรผิดปกติกับชื่อกัน?” ถังเส้าหยางเหยียดหลังให้ตรงและมองไปยังจางเหมิงเหยาที่อยู่ในสภาพเปลือยซึ่งกําลังนั่งไขว่ห้างอยู่ฝั่งตรงข้าม
“ ไม่ๆ ชื่อนี้ก็ดี!” หญิงสาวพยักหน้าแล้วยื่นมือออกไป เธอตอบตกลงในทันทีเพราะออริจิ้น
ใช่แล้ว ออริจิ้นได้พูดขึ้นในหัวของเธอโดยตรงว่า “ ตอบตกลงไปซะ เขาคิดหนักมากเกี่ยวกับชื่อ เขาใช้เวลาถึงสามวัน! สามวันเลยนะ! ยังไงซะมันก็แค่ชื่อเท่านั้นนั่นแหละ!”
จางเหมิงเหยาอดไม่ได้ที่จะเห็นด้วยกับออริจิ้น สุดท้ายมันก็เป็นแค่ชื่อ
“ เอาล่ะ งั้นเราจะเริ่มการเกณฑ์ทหารในวันพรุ่งนี้ นายจะเป็นแม่ทัพสูงสุด ส่วนลู่อันก็จะเป็นรองแม่ทัพสูงสุด! อย่างงั้นแล้วนายมีแผนอย่างไรหลังจากที่เราได้คนมา” เธอต้องการฟังแผนการที่เป็นรูปธรรมของถังเส้าหยาง
“ เดี๋ยวก่อนนะ! นายจะรับสมัครคนยังไง นายจะต้องใส่เงื่อนไขไว้ด้วยว่าเราจะรับสมัครคนแบบไหน เงื่อนไขอย่างพวกเลเวล, ความสามารถ,อายุ ฯลฯ ตอนนี้เรายังมีคนน้อยอยู่ ดังนั้นมันจึงไม่ใช่เรื่องที่ยากอะไรมากในการควบคุมฝูงชน”
จางเหมิงเหยาแสดงความกังวลของเธอในทันที
“ ยิ่งไปกว่านั้น เราก็ยังต้องให้ประโยชน์แก่พวกเขาในการเข้าร่วมกองทัพหรือแม้แต่สิทธิพิเศษ แล้วผู้บังคับบัญชาล่ะ? อะไรคือเงื่อนไขในการเป็นผู้บังคับบัญชา? เราจะต้องเตรียมทั้งหมดนั่นไว้ก่อนที่จะเริ่มการเกณฑ์ทหารนะ!”
“ โอ้ ฉันมีชื่อผู้บังคับบัญชาคนแรกของเราแล้ว… เออไม่สิ คนที่สอง อันที่จริง ฉันก็มีผู้สมัครสองคนที่จะดํารงตําแหน่งกัปตัน ฉันจะให้ตําแหน่งจ้าวจงเป็นหัวหน้าหน่วย และให้เว่ยซีเป็นกัปตัน!”
ถังเส้าหยางเสนอชื่อผู้เข้าสมัครสองคน
“ ได้ เดี๋ยวฉันจัดการให้ แต่อันดับแรกเราก็จะต้องคิดเรื่องค่าจ้าง, สวัสดิการอื่นๆ และวิธีการเลื่อนตําแหน่ง…”
จางเหมิงเหยายังคงอธิบายต่อไป ถังเส้าหยางคิดว่ามันจะไม่ซับซ้อนเมื่อเขามีจางเหมิงเหยามาเข้าร่วมด้วย แต่กระนั้นมันก็ไม่ง่ายอย่างที่คิดเลย
พวกเขาใช้เวลาทั้งคืนในการจัดการเรื่องที่จําเป็นสําหรับการเกณฑ์ทหาร
เช้าวันรุ่งขึ้น ที่บริเวณล็อบบี้ก็มีคนแน่น คนหลายคนมารวมตัวกันที่เคาน์เตอร์ เนื่องจากประกาศของออริจิ้น เกี่ยวกับการเกณฑ์ทหารและการรับสมัครงาน
– ประกาศการเกณฑ์ทหารของจักรวรรดิถัง
ความต้องการ:
ในกรณีที่ผ่านการสัมภาษณ์
ผลประโยชน์:
* หมายเหตุ รับเพียง 200 คนเท่านั้น
– ประกาศการรับสมัครงานของจักรวรรดิถัง
กําลังมองหา:
พนักงานฝ่ายบริหาร
ความต้องการ:
ประสบการณ์ที่เกี่ยวข้องกับด้านการจัดการ
อายุไม่ต่ํากว่า 25 ปี
ในกรณีที่ผ่านการสัมภาษณ์
ผลประโยชน์:
ที่อยู่อาหารฟรี
ค่าจ้าง(เหรียญ GC)
หมายเหตุ รับ 20 คนเท่านั้น
การเกณฑ์ทหารและการรับสมัครงานทําให้ผู้คนประหลาด
อย่างไรก็ตาม หลี่อันและผู้ช่วยของเธออีกสองคนก็กําลังรู้สึกหนักใจกับคําถามที่ถาโถมเข้ามา
เสียงเหล็กที่กระแทกเข้ากับพื้นดังขึ้น มันทําให้เกิดเสียงอึกทึกและทําให้ฝูงชนตกใจและทุกคนก็มองไปยังทิศทางของเสียง
เว่ยซียืนอยู่ตรงนั้นด้วยท่าทางเคร่งขรึมบนใบหน้าของเขา ผู้คนถูกดึงดูดด้วยเสียงและเว่ยซีก็เดินฝ่าฝูงชนเข้าไป
เขาเดินอ้อมไปและไปยืนอยู่หลังเคาน์เตอร์
“ ทุกคําถามของพวกคุณจะได้รับคําตอบในระหว่างการสัมภาษณ์! หากพวกคุณสนใจที่จะสมัครเข้าเป็นทหารหรือสมัครงาน พวกคุณก็สามารถลงทะเบียนได้ที่เคาน์เตอร์แห่งนี้ หากคุณคิดว่าอัตราค่าจ้างหรือสวัสดิการของงานนั้นไม่คุ้ม พวกคุณก็เลือกได้ที่จะไม่รับงานนี้ จบ เอาล่ะ ลงทะเบียนได้แล้ว และถ้าไม่สนใจก็ออกไปซะ!”
หลังจากคําพูดของเขาจบลง ฝูงชนก็เงียบไปครู่หนึ่งก่อนที่จะส่งเสียงดังอีกครั้ง หลายคนกําลังพูดคุยกัน มันทําให้เกิดสถานการณ์ที่วุ่นวายบริเวณเคาน์เตอร์
ปัง!
เว่ยซีกระแทกหอกของเขาลงบนอีกครั้งแล้วตะโกนว่า “ เงียบ!”
“ เข้าแถวและลงทะเบียนอย่างเป็นระเบียบ! จ้าวจงดูพวกเขาสิ! บอสอนุญาตให้เราสามารถทุบตีพวกเขาได้หาก พวกเขาไม่เชื่อฟังเรา!”
“ ใช่แล้ว!” จ้าวจงก้าวไปข้างหน้า ดาบคู่ของเขาห้อยอยู่ที่
เอวของเขา
เว่ยซีคิดว่ามันจะต้องมีการต่อต้าน แต่มันก็ไม่ใช่อย่างนั้น ผู้คนเริ่มเข้าแถวกันอย่างเป็นระเบียบในทันที
” ดูเหมือนว่าเหตุการณ์เมื่อวานนี้จะสร้างความประทับใจให้กับพวกเขาได้เป็นอย่างดี
ที่จริงแล้ว ถ้าเว่ยซีไม่ได้รับการช่วยเหลือจากถังเส้าหยางมาก่อนหน้านี้ เขาก็คงจะกลัวถังเส้าหยางเหมือนกับคนอื่นๆ
*** ***
ในขณะเดียวกันกับที่การเกณฑ์ทหารและการรับสมัครงานกําลังดําเนินต่อไป ถังเส้าหยางก็ได้พาจางเหมิงเหยาไปยังสถานที่หนึ่ง นี่เป็นสถานที่ที่พวกเขาได้พบกันครั้งแรก
แน่นอนว่าเขาไม่ได้พาเธอไปที่นั่นเพื่อรําลึกถึงอดีต มันเป็นส่วนหนึ่งของการอัพเลเวล
เขา, ลู่อัน, จางเหมิงเหยา, ว่านจิงยี่และผู้ใต้บังคับบัญชาทั้งห้าคนของจางเหมิงเหยากําลังมุ่งหน้าไปยังสถานที่แห่งนี้ เพื่อกวาดล้างซอมบี้ระยะที่ 2
ในเวลานั้น จางเหมิงเหยาและผู้ใต้บังคับบัญชาของเธอก็ได้ถูกไล่ล่าโดยกลุ่มซอมบี้ระยะที่ 2 ความจริงที่ว่าสถานที่แห่งนี้มีกลุ่มซอมบี้ระยะที่ 2 นั้นไม่ใช่เรื่องที่ดีเลย
ด้วยเหตุนี้เอง พวกเขาจึงมาที่นี่เพื่อตรวจสอบและทําความสะอาดสถานที่แห่งนี้
“ ที่นี่ใช่ไหม?” ถังเส้าหยางชะลอรถลงขณะที่เขามองไปรอบๆ
รถที่อยู่ข้างหลังพวกเขาเองก็ชะลอตัวลงเช่นกัน
ลู่อันไม่รู้เกี่ยวกับสถานที่แห่งนี้ ดังนั้นเขาจึงปล่อยให้ทั้งคู่พูดคุยกัน
“ น่าจะใช่… อ่า นั่นไง! นั่นคือรถจี๊ปทหารของพวกเรา!” จางเหมิงเหยาชี้ไปที่รถจี๊ปทั้งสองคันข้างหน้าพวกเขา
ถังเส้าหยางขับต่อไปและไปหยุดลงที่ข้างๆรถจี๊ป รถจี๊ปทหารทั้งสองคันนี้ได้ถูกทําลายจนจําไม่ได้
พวกเขาลงมาจากรถและยืนอยู่หน้ารถจิ๊ป
ถังเส้าหยางหลับตาลงในขณะที่นึกภาพคลัชเชอร์ซอมบี้ระยะที่ 3 ทุบรถคันนี้
ทันใดนั้น มันก็มีมือหนึ่งพุ่งออกมาจากรถจี๊ปสองมือยาว และเปื้อนเลือดพยายามคว้าคอของถังเส้าหยาง
“ ระวัง!” จางเหมิงเหยารู้สึกตื่นตระหนกเมื่อเห็นฉากนี้ เธอชักดาบออกมา แต่ลู่อันก็เร็วกว่าเธอมาก
เฉือน!
ลู่อันฟันดาบของเขาไปที่สองทั้งสองข้าง
ถังเส้าหยางเองก็เคบื่อนไหวเช่นกัน เขาแขนของมันแล้วดึงมันออกมา
แบม! แบม!
ถังเส้าหยางเหวี่ยงขวานศึกออกไปและตัดขาของคลาวเลอร์ในทันที หลังจากนั้นเขาก็โยนสิ่งมีชีวิตที่ไม่มีแขนขาไปข้างหลัง
“ ฆ่ามัน!”
ลูกน้องทั้งห้าของจางเหมิงเหยาและว่านจึงรู้สึกประหลาดใจที่ถังเส้าหยางและลู่อันสามารถจัดการกับซอมบี้ระยะที่ 2 ได้อย่างง่ายถึงเพียงนี้
นี่ไม่ใชซอมบี้ทั่วไป แต่มันคือซอมบี้ระยะที่ 2!
“ ที่นี่ไม่ธรรมดา” ถังเส้าหยางพึมพํา
