Astral Pet Store ตอนที่903

“มีอัจฉริยะเยอะมาก!”
ทั้งชายหนุ่มที่มีเฟืองสีทองในดวงตาและซูจินเอ๋อต่างก็ต่อสู้อย่างหนัก ศัตรูสี่คนจากกลุ่มล่าสุดที่พบนั้นแข็งแกร่งพอๆ กับพวกเขา พวกเขารู้สึกว่ามีผู้เข้าแข่งขันอย่างน้อยสิบคนที่แข็งแกร่งพอๆ กับพวกเขา
พวกเขายังคงคิดว่ามีคนเพียงไม่กี่คนที่เป็นเหมือนซูผิง แต่แล้วพวกเขาก็ตระหนักว่าจักรวาลนั้นใหญ่เกินไปจริงๆ อีกครั้ง พวกเขามีความพิเศษมากแล้ว ถึงขั้นเป็นความลับ แต่คนอื่นๆ ก็อยู่ในสภาพที่คล้ายคลึงกัน
หลิงหู่เจี้ยน, จักรพรรดิมังกร, ธิดาศักดิ์สิทธิ์พันใบไม้ และคนอื่นๆ กำลังพักผ่อนด้วยหัวใจที่หนักอึ้ง รางวัลที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของพวกเขาจากการต่อสู้ซึ่งก็คือความภูมิใจได้หายไปอย่างสมบูรณ์ รู้สึกเหมือนเป็นมือใหม่ที่โง่เขลา กลัวทุกอย่างอีกครั้ง
ซูผิงก็หยุดพักเช่นกัน เขารู้ว่ามันกำลังมาและไม่ได้แปลกใจ ท้ายที่สุดเขาได้เห็นสิ่งผิดปกติมากมายในการออกไปเยี่ยมชมสนามบ่มเพาะ ไม่ใช่แค่นักรบอสูรเท่านั้น แม้แต่อสูรป่าบางตัวก็แข็งแกร่งพอๆ กับเจ้าดวงดาว
ตี้ฉงและอีกาทองคำอื่น ๆ ที่เขาพบสามารถนับเป็นสัตว์ประหลาดที่สามารถท้าทายคู่ต่อสู้ที่อยู่เหนือระดับของพวกเขาได้
แม้แต่อสูรร้ายก็สามารถทำเช่นนี้ได้ นับประสาอะไรกับมนุษย์ที่มีทรัพยากรนับไม่ถ้วน
พวกเขาพบคนอีกกลุ่มหนึ่งในอีกหลายชั่วโมงต่อมา พวกเขามีสมาชิกเพียงสิบคน นำโดยอัจฉริยะชั้นนำที่มีศักยภาพของสภาวะเทพอมตะ ในไม่ช้าผู้นำก็รู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติในขณะที่เขาต่อสู้กับซูจินเอ๋อ ดังนั้นเขาจึงรีบหนี
ซูผิงและชายหนุ่มที่มีเฟืองสีทองดวงตาพยายามจะหยุดเขาแต่ล้มเหลว ซูผิงไม่ได้คิดอะไรมาก แต่ชายหนุ่มรู้สึกเสียใจ การขับไล่อัจฉริยะระดับแนวหน้าออกจาก 100 อันดับแรกจะดึงดูดความสนใจของเทพดวงดาว และแม้แต่เทพอมตะได้แน่
น่าเสียดายที่โอกาสได้หายไปอีกครั้ง
ครึ่งวันต่อมา ขอบเขตก็แคบตัวอีกครั้ง และมีเนินเขาเพียงไม่กี่แห่งที่สามารถมองเห็นได้ในระยะไกล
มีทั้งหมดหกกลุ่ม นอกเหนือจากซูผิง กลุ่มอื่น ๆ มีสมาชิกตั้งแต่สิบถึงร้อย นอกจากนี้ยังมีอัจฉริยะชั้นนำซึ่งเพื่อนร่วมกาแล็กซี่ถูกกำจัดไปแล้วโดยสมบูรณ์
อัจฉริยะเหล่านั้นเดินเตร่ไปมาด้วยสายตาเย็นชา พวกเขาอาจจะอยู่รอดได้ตราบเท่าที่พวกเขาไม่ถูกโจมตีพร้อมกัน
“น้องชาย ผมเห็นว่ากลุ่มของคุณใหญ่ เพื่อนของผมบอกว่าพวกคุณบางคนเป็นอัจฉริยะระดับแนวหน้าเช่นเดียวกับผม พวกเราแข็งแกร่งที่สุด ทำไมเราไม่จัดการเรื่องนี้อย่างสันติโดยละทิ้งสมาชิกที่ไม่คู่ควรและหลีกเลี่ยงการต่อสู้กันเองล่ะ”
ผู้ชายสิบสองคนยืนอยู่บนภูเขาทางฝั่งตะวันออก มีไม่มากเท่ากับคนในกลุ่มของซูผิงแต่สองคนนี้เป็นอัจฉริยะอันดับต้นๆที่ซูผิงเอาชนะมาก่อนหน้า
ชายหนุ่มผู้นำทีมที่เพิ่งพูดไปนั้นทั้งสูงและหล่อเหลา คนรอบข้างเขาบางคนดูเหมือนจะประหม่าในขณะที่เขายื่นข้อเสนอนั้น
ทางด้านของซูผิง—ฟางหานเสวี่ย ชิลี่ และคนอื่น ๆ บางคนก็มองที่ซูผิงอย่างกังวลเช่นกัน
หลังจากผ่านการต่อสู้มามากมาย พวกเขารู้ว่าพวกเขาอ่อนแอเกินกว่าจะไปถึงร้อยอันดับแรกได้ แม้แต่อัจฉริยะอย่าง หลิงหู่เจี้ยน และจักรพรรดิมังกรก็เสี่ยงที่จะถูกกำจัด คงเป็นความคิดที่ดีถ้าซูผิงละทิ้งสมาชิกบางคน โดยคำนึงถึงผลประโยชน์อย่างคนมีความสามารถเช่นเขาและจักรพรรดิมังกรเพื่อหลีกเลี่ยงการบาดเจ็บ
“นั่นไม่ใช่ความคิดที่แย่” ซูผิงกล่าว ทำให้หลายคนประหม่า แต่จากนั้นเขาก็ถามอย่างรวดเร็วว่า “อย่างไรก็ตามเราไม่ได้มีแค่เรา หากเราทั้งสองละทิ้งบางคน เราจะแน่ใจได้ยังไงว่ากลุ่มอื่นๆ จะไม่ละทิ้งสมาชิกด้วย นั่นจะถือเป็นการจบการแข่งขันนี้อย่างสงบสุขใช่ไหม?” ไอลีนโนเวล
ชายหนุ่มยิ้มและพูดว่า “พวกเราสามารถจับมือกันหากคุณสนใจ ผมได้ยินมาว่าคุณมีสมาชิกหลายคนที่แข็งแกร่งมาก ผมก็เช่นกัน เราจะสามารถเจรจากับผู้อื่นได้หากเราร่วมมือกัน ผมไม่คิดว่าจะมีใครกล้าไม่เห็นด้วย คุณว่ายังไง?”
ซูผิงยิ้มและกล่าวว่า “มันไม่ใช่ความคิดที่ไม่ดี แต่ใครจะเป็นแนวหน้าถ้าเรารวมพลังกัน”
ชายหนุ่มดูเหมือนจะคิดไว้แล้วว่าต้องมีคำถามนี้ เขาตอบด้วยรอยยิ้มว่า “ทางเลือกที่แข็งแกร่งที่สุดคือทางเลือกที่มีเหตุผล อย่างไรก็ตามการรวมกันของเรามีจุดมุ่งหมายเพื่อลดการต่อสู้ที่ไม่จำเป็น ดังนั้นถ้าเกิดอะไรขึ้นเราค่อยมาคุยกัน”
ซูผิงพยักหน้าและกล่าวว่า “เราไม่จำเป็นต้องละทิ้งใครหากเป็นกรณีนี้ สมาชิกของเราจะรวมเป็นห้าสิบ เราสามารถร่วมกลุ่มกันและพูดคุยกับผู้อื่นได้”
ชายหนุ่มตระหนักว่าซูผิงกำลังคิดอะไรอยู่ เขาพูดด้วยรอยยิ้มว่า “นั่นก็ใช้ได้เช่นกัน”
มีชายหนุ่มสองคนที่มีศักยภาพสภาวะเทพดวงดาวอยู่ข้างหลังเขา ทั้งสองยังคงนิ่งเงียบ พวกเขาหนีจากซูผิงและพันธมิตรทั้งหมดของพวกเขาพ่ายแพ้ อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่ได้แสดงความโกรธใดๆ บนใบหน้า พวกเขากำลังพิจารณาภาพรวม
คนอื่นๆ โล่งใจเมื่อได้ยินข้อตกลงระหว่างซูผิงกับชายหนุ่ม แต่ก็ยังมีความกังวลอยู่ตลอด บางคนอาจจะถูกทอดทิ้งในที่สุดถ้ากลุ่มอื่นมาเข้าร่วมด้วย
“ไปถามพวกเขากันเถอะ” ชายหนุ่มพูดกับซูผิง
ซูผิงคิดอยู่ครู่หนึ่งและตกลง
แม้ว่าค่ายกลดาบของหลิงหู่เจี้ยนจะใช้งานได้อยู่ แต่ก็ถึงเวลาที่จะต้องออกไปต่อสู้กับคนอื่น ดีกว่าที่จะดำเนินการในขณะที่กลุ่มอื่นยังไม่ได้รวมกลุ่ม
การออกจากค่ายกลดาบไม่ใช่การสูญเสียครั้งใหญ่ ซูผิงมั่นใจร้อยละแปดสิบว่าการโจมตีของเขามีพลังเพียงพอ หลิงหู่เจี้ยนพูดเกินจริงเมื่อเขาอ้างว่าสามารถเอาชนะใครก็ตามที่อยู่ต่ำกว่าสภาวะเจ้าดวงดาว
“ผมชื่ออู่หลินฉวน ผมควรเรียกคุณว่าอะไรดี”
“ซูผิง”
ชายหนุ่มพยักหน้า จากนั้นเขาก็พาลูกน้องไปที่สนามหญ้าแห่งหนึ่ง
ซูผิงติดตามพวกเขา ซูจินเอ๋อและหลิงหู่เจี้ยนติดตามไปด้วย ไม่มีใครแสดงความคิดเห็น ในกลุ่มของพวกเขาซูผิงเป็นคนตัดสินใจ ซูจินเอ๋อเป็นคนเดียวที่สามารถเสนอคำแนะนำได้ แต่เธอไม่เคยไม่เห็นด้วยกับเขา ดูเหมือนเธอจะไม่สนใจอะไร
ทั้งสองกลุ่มกำลังก้าวไปข้างหน้าด้วยกัน แต่พวกเขายังคงเฝ้าระวังกันและกันอยู่เงียบๆ ปัจจุบันพวกเขาเป็นกลุ่มใหญ่กลุ่มหนึ่ง แต่ซูผิงไม่ได้ไว้ใจพวกเขา
ข้อตกลงปากเปล่าแบบนี้ถูกทำลายได้ตลอดเวลา
ท้องฟ้าหลายพันกิโลเมตรทางฝั่งตะวันตกเปลี่ยนเป็นสีแดงขณะเคลื่อนข้างหน้า คลื่นสายฟ้ากำลังใกล้เข้ามาราวกับว่าการต่อสู้ครั้งใหญ่กำลังจะเกิดขึ้น
ซูผิงและอู่หลินฉวนมองหน้ากัน พวกเขาเปลี่ยนทิศทางอย่างรวดเร็วไปทางฝั่งตะวันตกโดยไม่พูดอะไรสักคำ
มันจะดีกว่าถ้าพวกเขาสามารถคว้าโอกาสที่จะกำจัดผู้แพ้
พวกเขาต้องกำจัดคนอื่นออกหากต้องการอยู่ต่อ
ทางด้านทิศตะวันตก—
การต่อสู้ครั้งยิ่งใหญ่เกิดขึ้น แสงระยิบระยับแวบวาบไปทั่ว ทักษะธาตุทุกประเภทปกคลุมท้องฟ้าและฉีกมิติชั้นสามเปิดออก เต็มไปด้วยอนุภาคที่รุนแรง
พลังของกฎถูกกวาดไปทางซ้ายและขวา กฎต่างๆ ที่กระจัดกระจายกลายเป็นหมอกมัว
ที่ใจกลางสนามรบ—ชายสามคนกำลังต่อสู้กับบุคคลเพียงคนเดียวที่มีสีทองทั่วทั้งตัว ดูเหมือนเทพ เขากำลังถือหอกที่มีใบมีดเสี้ยวอยู่ที่ปลายด้านหนึ่ง หอกถูกปกคลุมไปด้วยกฎหนาและพลังศักดิ์สิทธิ์ที่ทำลายการโจมตีที่เข้ามาทั้งหมด
“โฮฮฮฮฮฮฮฮฮ!” เขาคำราม คลื่นเสียงของเขาทำลายล้างพลังงานโกลาหลโดยรอบและเผยให้เห็นท้องฟ้าที่สดใส
“แกมันก็แค่คนบ้านนอกกลุ่มหนึ่ง คิดว่าแกจะไปถึงร้อยอันดับแรกได้หรอ? ทำลาย!”
ดวงตาของชายคนนั้นส่องแสงเป็นประกาย เขาสะบัดหอกยาวทำให้เกิดรูขนาดใหญ่ในมิติ มันดูเหมือนกระแสน้ำวนซึ่งมีแรงดึงดูดที่น่าสะพรึงกลัว
”ไม่ดีแน่! พลังแห่งกฎของฉันถูกกลืนเข้าไปแล้ว!”
“ดูร่างของเขาสิ! มันเป็นเทคนิคที่สืบทอดมาจากร่างเทพของเขาหรือเปล่า?”
ชายสามคนที่กำลังต่อสู้กับเขาหรี่ตาลง อัจฉริยะคนอื่นๆ ที่กำลังโจมตีอยู่ต่างงุนงงเมื่อได้ยินเช่นนั้น
��