Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ – ตอนที่ 1567 เผยวิชาออกมาจนหมด

“ต่ำช้า!”

เจี้ยนชิงเฉินตวาดเดือดดาล เขาผมเผ้าสยายยุ่ง หน้าอกมีรูโหว่ชุ่มเลือดหนึ่งที่ยังหลั่งโลหิต ใบหน้าซีดเผือดหาใดเปรียบ

สิ่งที่ย่ำแย่ที่สุดคือพลังกระบี่นั้นของหลินสวินน่ากลัวเกินไป กลิ่นอายมรรคกระบี่ที่ทิ้งร่องรอยไว้ยังโหมทำลายอยู่ภายในร่าง!

เจี้ยนชิงเฉินคิดไม่ถึงจริงๆ ว่ากระบวนท่าที่สามของหลินสวินจะใช้สมบัติอริยะที่อัศจรรย์เกินคาดเดาชิ้นหนึ่งเข้ามาช่วย ทั้งอานุภาพนั้นยังน่าหวาดกลัวเช่นนี้ด้วย

หากไม่ใช่ว่าบนตัวเขามีเกราะศึกระดับอริยะชั้นสูงปกคลุมอยู่ แค่กระบี่เดียวนี้ก็สามารถโจมตีเขาจนถึงแก่ชีวิตได้แล้ว!

“เจ้าเคยพูดไม่ใช่หรือ ว่าคนอย่างเจ้ากับข้าไม่มีทางใส่ใจคำวิจารณ์โจมตีและคำตัดสินใดๆ ทำไมตอนนี้เจ้ากลับอับอายจนกลายเป็นโกรธก่อนเล่า”

ท่ามกลางเสียงเฉยชาเยียบเย็น เงาร่างหลินสวินพุ่งทะยานมาถึง กระบี่ยอดสังหารในมือเอ่อท้นแสงนองเลือดแปลกประหลาดแล้วฟาดผ่าลง

ตูม!

ปราณกระบี่ดุจคลั่งโทสะ แหวกผ่านฟากฟ้า

“ข้าแค่คิดไม่ถึงว่าเจ้าจะต่ำช้าเช่นนี้!”

เจี้ยนชิงเฉินหน้าคล้ำเขียว เบื้องหน้าพลันปรากฏกระบี่เทพเล่มหนึ่งที่ดำสนิทเหมือนเหล็ก ประทับด้วยอักษรอริยมรรคแน่นขนัดฟาดผ่าออกไป

เคร้ง!

ท่ามกลางเสียงปะทะเสียดหูหาใดเปรียบ ประกายไฟพุ่งสาดทั่วทิศ แสงศักดิ์สิทธิ์ระเบิดกระจาย

เจี้ยนชิงเฉินเดิมทีก็บาดเจ็บสาหัส แม้จะขวางกระบี่นี้ไว้ได้ แต่ทั้งตัวกลับถูกซัดจนกระอักเลือดเซถอยหลัง ร่างเกือบร่วงคะมำลงมากลางอากาศ

เขาสูดหายใจลึก ควบคุมความคับข้องในใจอย่างเต็มที่ บนหน้าซีดเผือดเหมือนจะโปร่งแสงเต็มไปด้วยความเยียบเย็น

ในฐานะที่เป็นบุคคลแห่งยุคคนหนึ่ง สภาวะจิตและเจตจำนงของเขาเคี่ยวกรำถึงขั้นน่ากลัวสุดขีดนานแล้ว ต่อให้อยู่ในสถานการณ์อันตรายก็จะไม่ลนลานด้วยเหตุนี้

แต่ความโกรธและความแค้นในใจกลับควบคุมไม่อยู่อย่างสิ้นเชิง!

ประมาทเกินไปแล้ว เขาคิดว่าหลินสวินจะต้องไม่กล้าสู้จนบาดเจ็บทั้งสองฝ่ายกับตนเป็นแน่

ด้วยไม่มีประโยชน์ทั้งต่อค่ายทัพดินแดนรกร้างโบราณและค่ายทัพดินแดนโบราณต้าหลัว มีแต่จะถูกดินแดนอื่นเอาเปรียบ

แต่ไหนเลยจะคิดว่าหลินสวินจะไม่สนใจเรื่องพวกนี้อย่างเห็นได้ชัด ช่างเหมือนคนบ้าที่ไม่หวาดกลัวอะไรจริงๆ คิดจะฉวยโอกาสนี้ตัดสินเป็นตาย!

ไม่อาจคิดมากความ ด้วยหลินสวินพุ่งสังหารมาอีกครั้ง

“ชีวิตของแม่นางคนนั้นเจ้าก็ไม่ต้องการแล้วใช่ไหม!?”

นัยน์ตาของเจี้ยนชิงเฉินเต็มไปด้วยแววเยียบเย็น ฝ่ามือเขาควบรวมเป็นประทับกฎเกณฑ์ประหลาดหนึ่งโดยไม่ลังเล

วู้ม!

เบื้องหน้าเขาพลันปรากฏกระบี่ไม้เล่มหนึ่ง

กระบี่ไม้กว้างสามนิ้วมือ ยาวสองฉื่อสี่ชุ่น พู่กระบี่แดงก่ำพลิ้วไหว คมกระบี่หนาทื่อ บนตัวกระบี่สลักอักษรมหามรรคเรียบง่ายแปลกประหลาดไว้คำหนึ่ง…

บัญชา!

กระบี่ไม้เป็นของธรรมดา แต่ด้วย ‘อักษร’ นี้เลยเสริมกลิ่นอายสูงส่งที่เหมือนบงการใต้หล้า

ตูม…

ทันทีที่หลินสวินเข้าใกล้ก็ถูกกลิ่นอายของปราณกระบี่ไร้รูปกีดขวาง แม้แต่กระบี่ที่ฟันออกไปก็ยังยากเข้าใกล้แม้สักก้าว

เป็นกลิ่นอายของกระบี่ไม้เล่มนั้น!

นัยน์ตาดำของหลินสวินหดรัด

เวลานี้สีหน้าของเจี้ยนชิงเฉินเยียบเย็นและเด็ดเดี่ยว กล่าวเย็นชา “สมบัติ ข้าก็มี!”

เขาสะบัดแขนเสื้อคราหนึ่ง

กระบี่ไม้ที่จารึกอักษร ‘บัญชา’ พลันส่งเสียงกัมปนาท ในความรางเลือนเหมือนมีร่างกำยำสูงใหญ่ยิ่งร่างหนึ่งเหยียบอยู่บนกระบี่ไม้ กลิ่นอายที่แผ่ออกมาปกคลุมฟ้าดิน ยิ่งใหญ่ไร้สิ้นสุดเหมือนนายเหนือหัวแห่งมรรคกระบี่

เมฆาเคราะห์ที่ม้วนตัวอยู่บนเวิ้งฟ้านั้นยังถูกทำให้สั่นสะเทือน ซัดโหมรุนแรงขึ้นมา

ขณะเดียวกันร่างกายของหลินสวินแข็งทื่อ แสบผิวไปทั้งตัว อานุภาพกดดันของมรรคกระบี่ชวนประหวั่นถาโถมเข้าใส่

นี่คือไพ่ตายของเจี้ยนชิงเฉินอย่างไม่ต้องสงสัย!

ในฐานะที่เป็นอันดับหนึ่งของคนรุ่นเยาว์แห่งดินแดนโบราณต้าหลัว เจี้ยนชิงเฉินย่อมไม่ขาดสมบัติก้นหีบเป็นธรรมดา

แต่กระบี่ไม้เล่มนี้กลับเป็นสิ่งล้ำค่าที่สุดในบรรดาสมบัติทั้งหมดของเขา ถูกเขาเก็บรักษามาตลอด ถ้าไม่ใช่ช่วงหน้าสิ่วหน้าขวานก็จะไม่ยอมใช้เด็ดขาด

“กระบี่นี้บางทีอาจฆ่าเจ้าไม่ตาย แต่กลับทำลายพิบัติเคราะห์ของแม่นางคนนั้นได้อย่างเหลือเฟือ”

นัยน์ตาของเจี้ยนชิงเฉินเต็มไปด้วยแววเฉียบคม

เขาแค้นนัก!

ตั้งแต่ฝึกปราณมาถึงวันนี้ เขายังไม่เคยเสียเปรียบมากเช่นนี้มาก่อน ยามนี้ถูกโจมตีจนบาดเจ็บสาหัส นี่จะไม่ให้เขาแค้นได้อย่างไร

ยิ่งเป็นพวกที่หยิ่งทะนงในศักดิ์ศรี ก็ยิ่งไม่อาจทนต่อการโจมตีเช่นนี้ได้ง่ายๆ!

“ไป!”

ริมฝีปากเขาขยับพูดคำหนึ่งอย่างแผ่วเบา เผยความหยิ่งผยองออกมาอย่างสมบูรณ์

กระบี่ไม้ทะยานสู่ฟากฟ้า ทะลวงขึ้นเหนือเมฆ อักษรบัญชาหนึ่งคำเอ่อท้นกลิ่นอายเร้นลับสูงสุด ทำให้เงาร่างกำยำที่ปรากฏอยู่บนกระบี่นั้นราวกับทวยเทพ!

แต่พริบตานี้หลินสวินก็เคลื่อนไหวแล้ว

กฎระเบียบที่ปกคลุมอยู่กลางฟ้าดินแถบนี้พลันหยุดชะงักไปเสี้ยวหนึ่ง ตกอยู่ในสภาพค้างแข็งชั่วพริบตา

โลกทั้งใบราวกับหยุดนิ่ง!

เหมือนภาพวาดที่หยุดตรึง ส่วนหลินสวินก็กลายเป็นวงโคจรเพียงหนึ่งเดียวที่เคลื่อนไหวได้บนภาพวาดนั้น

อภินิหารหยุดเวลา!

ตูม!

เจดีย์มหามรรคไร้สิ้นสุดปรากฏ เพียงพริบตาก็เปล่งแสงมรรคทองนิลกาฬไร้สิ้นสุดออกมาปกคลุมกระบี่ไม้เล่มนั้นไว้ภายใน

เมื่อเจี้ยนชิงเฉินตอบสนอง ก็เห็นว่ากระบี่ไม้ที่ถูกเขามองเป็นสิ่งล้ำค่ายังไม่ทันได้สำแดงอานุภาพ ก็ถูกเจดีย์สมบัติที่เหมือนหล่อจากทองเทพองค์หนึ่งกำราบอย่างแข็งกร้าวพอดี

สิ่งสำคัญคือเขาไม่สังเกตเห็น ว่าเจดีย์สมบัตินั่นปรากฏขึ้นมาได้อย่างไร!

“นี่…”

ต่อให้เจี้ยนชิงเฉินมีประสบการณ์มากแค่ไหน แต่ไหนเลยจะเคยเจอเหตุการณ์ประหลาดที่น่าเหลือเชื่อเช่นนี้ ร่างกายพลันสั่นสะท้านทันที

ปึง!

จากนั้นก็เห็นกระบี่ไม้เล่มนั้นถูกกำราบแล้วเก็บเข้าไปในเจดีย์สมบัตินั้นโดยตรง ตั้งแต่ต้นจนจบไม่อาจสลัดออกไปได้

ขณะเดียวกันเจี้ยนชิงเฉินพลันกระอักเลือดคำโตราวกับถูกฟ้าผ่า ตั้งแต่พริบตาแรกที่สังเกตเห็น ความสัมพันธ์ของเขากับกระบี่ไม้ก็ถูกตัดขาดจากกันอย่างสิ้นเชิง

“ไม่! นี่เป็นไปไม่ได้ นี่เป็นถึงกระบี่ที่มหาจักรพรรดิชิงอวี่พกติดตัวยามแจ้งมรรคระดับจักรพรรดิ จะถูกกำราบชิงเอาไปได้อย่างไร”

ต่อให้จิตใจของเจี้ยนชิงเฉินแข็งแกร่งแค่ไหน ยามนี้ก็อดลนลานไม่ได้แล้ว รู้สึกตื่นตระหนกไม่กล้าเชื่อตาตัวเอง

เขารู้ชัดถึงความไม่ธรรมดาของกระบี่ไม้นี้ดี หากไม่ใช่ว่าถูกจำกัดด้วยพลังกฎระเบียบของสมรภูมิเก้าดินแดน อานุภาพของกระบี่นี้ก็สามารถสังหารมหาอริยะ ทำให้ราชันอริยะหวาดกลัวได้ถึงสามส่วน!

ด้วยในกระบี่นี้มีประทับที่ระดับจักรพรรดิคนหนึ่งเหลือไว้ยามแจ้งมรรค พลังนั้นมีหรือจะเป็นสิ่งที่สมบัติอริยะทั่วไปเทียบเทียมได้

แต่ตอนนี้ กระบี่ไม้นี่ยังไม่ได้สำแดงอานุภาพก็ถูกกำราบแล้ว!

นี่จะให้เจี้ยนชิงเฉินยอมรับได้อย่างไร

“นี่ก็คือวิชาก้นหีบของเจ้าหรือ ช่างน่ากลัวจริงๆ น่าเสียดายที่ดูไปแล้วเหมือนจะใช้การไม่ได้”

หลินสวินพุ่งทลายอากาศ นัยน์ตาดำเยียบเย็น กระบี่ยอดสังหารแดงก่ำซัดกระแสธารโลหิตชวนประหวั่นพุ่งสังหารออกไป

ตูม!

มองจากไกลๆ จะคล้ายแม่น้ำนรกสายหนึ่งตกลงมาจากฟากฟ้า หมายดับฝังทุกสรรพสิ่ง

เจี้ยนชิงเฉินหันหลังหนีโดยไม่ลังเล

อาการบาดเจ็บของเขาสาหัสถึงที่สุด ถ้าล่าช้าต่อไปอีกสถานการณ์จะมีแต่ย่ำแย่ขึ้นเรื่อยๆ

น่าเสียดาย เขาประเมินความแน่วแน่ของหลินสวินที่ต้องการฆ่าเขาต่ำไป

จ้าวจิ่งเซวียนเหมือนต่อมโมโหในใจของหลินสวิน แต่เจี้ยนชิงเฉินคิดจะกำราบจ้าวจิ่งเซวียนแล้วเก็บนางไว้ข้างกาย นี่จะให้หลินสวินอดกลั้นได้อย่างไร

พูดได้ว่าตั้งแต่พริบตาแรกที่เจอเจี้ยนชิงเฉิน หลินสวินก็ไม่คิดจะปล่อยอีกฝ่ายไปอยู่แล้ว!

ฆ่า!

กระบี่ยอดสังหารม้วนเข้าปกคลุมทั่วทิศ

เจี้ยนชิงเฉินเคลื่อนย้ายผ่านห้วงอากาศด้วยความเร็วว่องไว จึงหลบการโจมตีนี้ไปได้ในพริบตา เท่านี้ก็มองความน่ากลัวของคนผู้นี้ออกแล้ว

ได้รับบาดเจ็บถึงขั้นนี้แล้วยังหลบการโจมตีที่มาจากหลินสวินได้ หากเปลี่ยนเป็นมกุฎอริยะคนอื่นคงถูกฆ่าตายไปไม่รู้กี่ครั้งแล้ว

เพียงแต่ยังไม่รอให้เจี้ยนชิงเฉินโล่งอก เงาร่างเขาก็หยุดชะงักทันที ตกตะลึงหน้าเปลี่ยนสี ถึงกับกระโจนถอยหลังโดยไม่ลังเล

ฟุ่บ!

ในจุดที่เขายืนอยู่แต่เดิม แสงดาบเหมือนมายาสายหนึ่งพลันมาเยือน ห้วงอากาศแถบนั้นถูกเฉือนตัดเป็นรอยแยกตรงดิ่งอย่างไร้สุ้มเสียง

ดาบหัก!

เพียงแต่ดาบหักในตอนนี้ต่างจากแต่ก่อน เผยความศักดิ์สิทธิ์จากภายใน คมดาบแผ่แสงแวววาวประหนึ่งหยก ลายมรรคเร้นลับทั้งสามบนตัวดาบเปล่งแสงราวอริยเทพ

สรุปง่ายๆ ก็คือดาบหักในตอนนี้เป็นศาสตราอริยะบริสุทธิ์ที่แท้จริงเล่มหนึ่งแล้ว!

ตั้งแต่จากค่ายทัพในโลกรกร้างโบราณมา ในช่วงหลายเดือนนี้หลินสวินผ่านมาหลายอาณาเขต ดาบหักที่ถูกเขาฟูมฟักอยู่ใน ‘ถ้ำผสาน’ ภายในร่างก็เปลี่ยนแปลงตามไปด้วย เปลี่ยนจากศาสตราราชันบริสุทธิ์เป็นศาสตราอริยะบริสุทธิ์เล่มหนึ่ง!

แม้ว่ามันยังบกพร่อง แต่อานุภาพนั้นไม่อาจนำมาเทียบกับก่อนหน้านี้แล้ว

ก่อนหน้านี้ดาบหักถูกหลินสวินกระตุ้นด้วยนัยเร้นลับแห่งกระบวนเฉือนไม่เที่ยงแท้ สกัดกั้นหนทางของเจี้ยนชิงเฉินได้สำเร็จ บีบจนอีกฝ่ายไม่อาจไม่ถอย

ตูม!

ส่วนด้านหลัง หลินสวินที่คว้าโอกาสได้ก็ฟาดฟันกระบี่ออกไป

เจี้ยนชิงเฉินผมสยายยาว รู้ว่าใกล้ตกอยู่ในสภาพสิ้นหวัง ส่งเสียงคำราม “เปิดทาง!”

ตามหลังเสียงปะทะกึกก้องชวนประหวั่น ร่างกายของเจี้ยนชิงเฉินถูกซัดร่วงกลางอากาศ ตกลงมากระแทกพื้นอย่างหนักหน่วง

ร่างกายเขาแตกละเอียด เลือดแดงสดหลั่งริน กล้ามเนื้อและกระดูกฉีกแตก

เพียงแต่ต่อให้เขามีแรงเหลือก็ไม่รู้จะสำแดงวิชาลับอะไร ดีดตัวพุ่งแหวกอากาศหนีไปอีกครั้ง

นี่ทำให้หลินสวินอดไหวหวั่นไม่ได้

บุคคลแห่งยุคอย่างเจี้ยนชิงเฉินไม่ใช่พวกที่ฆ่าง่ายดังคาด ไม่เพียงครอบครองมรดกและสมบัติลับมากมาย พลังของเขาก็น่ากลัวถึงที่สุดเช่นกัน

เพียงแต่นี่ก็ทำให้หลินสวินมุ่งมั่นที่จะฆ่ายิ่งกว่าเดิม

ตูม!

หนทางต่อจากนั้น เจี้ยนชิงเฉินหนี หลินสวินตาม

ทุกการโจมตีที่หลินสวินฟาดฟัน ล้วนถูกเจี้ยนชิงเฉินใช้วิชาเอาตัวรอดนานัปการขวางไว้ มีวิชาลับมหัศจรรย์ และมีสมบัติที่ทำให้ผู้คนลายตา

แต่ต่อให้เป็นเช่นนั้นเจี้ยนชิงเฉินก็เปลี่ยนแปลงสถานการณ์ของตัวเองไม่ได้ หลินสวินไล่บี้ไม่ปล่อยเหมือนเงาตามตัว ไม่คิดปล่อยโอกาสให้เขาพักหายใจแต่แรก

ตลอดทางเจี้ยนชิงเฉินกระอักเลือดซ้ำแล้วซ้ำเล่า รากฐานมหามรรคถูกทำลาย ร่างกายก็บาดเจ็บ เหมือนสำลีชุ่มเลือด

เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เขาถูกตามฆ่าจนน่าอนาถเช่นนี้!

ภายใต้แรงผลักดันของความตาย ทั้งตัวเขาราวกับคลุ้มคลั่ง ความคิดเดียวก็คือหนีตาย ขอแค่รอดต่อไปได้ก็มีวันที่จะทวงคืน!

ไม่ทันไรบนเส้นขอบฟ้าที่ห่างออกไปก็มีบานประตูลอยอยู่กลางอากาศ นั่นคือทางออกของแดนลับ

เจี้ยนชิงเฉินที่เดิมทีหายใจรวยริน บาดเจ็บหนักเจียนตาย ยามนี้ได้ระเบิดความเร็วและพลังอย่างไม่เคยมีมาก่อน พุ่งตัวไปเต็มอัตรา

“หลินสวิน ความแค้นนี้วันหน้าข้าจะเอาคืนเป็นร้อยเท่าพันเท่า!”

เจี้ยนชิงเฉินส่งเสียงคำรามอาฆาต ขณะกล่าวเขาก้าวกระโดดจะพุ่งเข้าไปในบานประตูลึกลับนั่น

“น่าเสียดาย เจ้าไม่มีโอกาสแล้ว”

แต่พริบตานี้เงาร่างของหลินสวินปรากฏอยู่หน้าบานประตูลึกลับแล้วขวางอยู่ตรงนั้น กระบี่ยอดสังหารในมือฟาดฟันออกไปนานแล้ว

ปราณกระบี่แดงก่ำโหมกระหน่ำ เหมือนแม่น้ำนรกเชี่ยวกรากตกลงมาจากฟากฟ้า

เวลานี้ความอาฆาตและเดือดดาลบนหน้าของเจี้ยนชิงเฉินพลันค้างแข็ง ดวงตาปูดโปนอย่างเห็นได้ชัด คล้ายยากจะเชื่อ

‘ที่แท้ตลอดทางมานี้เขากังวลว่าข้าจะโต้กลับสุดตัวก่อนตาย ด้วยเหตุนี้จึงไม่ลงดาบสังหารอย่างจริงจัง กระทั่งพลังของข้าถูกใช้ไปหมดเพื่อหนีตาย เขาจึงลงมือโดยไม่ลังเล…’

เมื่อความคิดนี้เกิดขึ้นในหัว จิตวิญญาณ ครรลองสายตา ร่างกายของเจี้ยนชิงเฉินก็ถูกปลายกระบี่สีเลือดไร้ขอบเขตเข้าปกคลุมแล้ว

………….

Battling Records of the Chosen One

Battling Records of the Chosen One

BRCO, Tian Jiao Zhan Ji, 天骄战纪
Score 8
Status: Ongoing Type: Author: , Released: 2016 Native Language: Chinese
ณ มหาทวีปชางถูอันกว้างใหญ่ไพศาล มีเซียนอมตะผู้อยู่เหนือสวรรค์ชั้นฟ้า มีเทพมารบรรพกาลผู้ควบคุมโลกันต์ ก่อเกิดเป็นตำนานอันรุ่งโรจน์ไม่รู้จบบนหน้าประวัติศาสตร์ ในโลกใบเดียวกันนั้น เด็กชายนามว่าหลินสวินจำต้องอาศัยการฝึกปราณและการจารึกรอยสลักวิญญาณ บากบั่นมุ่งหน้าไปบนหนทางสู่ความเป็นหนึ่งแต่เพียงลำพัง หลินสวินเป็นผู้เดียวที่หนีรอดมาได้จากคุกใต้เหมือง ที่ที่เขาถูกเลี้ยงดูจนเติบใหญ่ เขาไม่เคยรู้เลยว่าตัวเองเป็นใคร ยกเว้นเพียงความจริงไม่กี่อย่างที่ท่านลู่ ผู้อุปการะของเขาเป็นคนเล่าให้ฟัง ด้วยเครื่องมือวิญญาณโบราณสองอย่างที่ท่านลู่มอบไว้ให้ก่อนคุกใต้เหมืองจะถล่ม หลินสวินเริ่มออกเดินทางสู่จักรวรรดิจื่อเย่า เพื่อค้นหาว่าเพราะเหตุใดชีพจรวิญญาณของเขาจึงถูกพรากไป และใครที่เป็นคนสังหารครอบครัวของเขา จนทำให้เด็กชายต้องโดดเดี่ยวอ้างว้างอย่างที่เป็นอยู่นี้ แม้ภายนอกจะเป็นเพียงเด็กชายตัวผอมแห้งอายุสิบสองสิบสามที่ดูไร้พิษสง แต่ภายในนั้นเด็ดขาดและไร้ความปราณีเป็นที่สุด ท่านลู่เปรียบเสมือนแสงแดดอุ่นที่คอยสอนไม่ให้หลินสวินหยุดเรียนรู้และสอนวิชาเอาตัวรอดให้เขา ในทางกลับกัน ทหารยามและนักโทษทั้งหลายทำให้เขารู้จักว่าความดำมืดที่แท้จริงเป็นเช่นไร และมนุษย์คนหนึ่งจะชั่วช้าได้สักแค่ไหน… In the vast and boundless continent Cangtu, there were ancient sects governing the Ten Old Domains, unworldly immortal clans beyond the Blue Sky, and primordial demon gods dominating the dark abyss that together created a great number of brilliant stories over the long course of the history. In this very world, there was a boy, named Lin Xun, who embarked on his journey to the pinnacle of strength alone through cultivation and spiritual tattoo inscribing. Escaping alone from the Mine Prison where he had been living since he was adopted by Master Lu, Lin Xun knew nothing about his identity but the little information his adopter, Master Lu, had told him. With two ancient spiritual tools Master Lu gave to him before the destruction of the Mine Prison, Lin Xun started his journey to Ziyao Empire, where he is supposed to find out the truth of his lost Spiritual Vessel and the person who slaughtered his family, leaving him orphaned. Will he be able to unlock the mysteries of the two magic treasures, unveil the secrets of his identity and create a legend of his own?

Comment

Options

not work with dark mode
Reset