โครม!
ถังซูไม่ได้สนใจว่าคนอื่นจะคิดเช่นไร ทันทีที่เข้าร่วมการต่อสู้ก็ป่าเถื่อนหาใดเทียบ จับดาบเข่นฆ่า อิสระคล่องตัว บีบให้กู่ฉางซินกับฮว่าซิงหลีถอนตัวได้ยากในทันใด
ทั้งสองก็หงุดหงิดอย่างอดไม่ได้แล้ว
“กลัวยายบ้าอย่างเจ้างั้นหรือ”
“ฆ่า”
การชิงชัยอันไร้ใดเทียบครั้งหนึ่งปะทุขึ้น เพราะการมาถึงของถังซูทำให้ทุกอย่างปั่นป่วนเช่นนี้
ไกลออกไปหลินสวินที่ยังไม่จากไปจริงๆ ยังไม่รู้จะขำหรือร้องไห้ดี ผู้หญิงคนนี้… บ้าระห่ำจริงๆ สิน่า!
“ตอนนี้ความเคลื่อนไหวของที่นี่ใหญ่โตเกินไป ต่อไปเกรงว่าจะมีผู้แข็งแกร่งรุดหน้ามามากยิ่งขึ้น ยังอยากจะอยู่ต่อไหม”
อาหูที่อยู่ข้างกันเอ่ยถาม
“ไปกันเถอะ”
หลินสวินครุ่นคิดเล็กน้อยก็ตัดสินใจ
ที่ก่อนหน้านี้ชิงอาหารจากปากเสือได้ก็เพราะจู่โจมตอนพวกเขาไม่ทันตั้งตัว มีโอกาสให้ฉกฉวยได้ แต่ตอนนี้ไม่เหมือนกันแล้ว ในที่นั้นไม่ได้มีแต่กู่ฉางซิน ยังมีฮวาซิงหลีกับถังซูด้วย
ถ้าตอนนี้ไปช่วงชิงวาสนาอีกย่อมไม่ฉลาดอย่างไม่ต้องสงสัย
ฟุ่บ! ฟุ่บ!
ทั้งสองไม่ลังเล หันกายจากไป
ส่วนการเข่นฆ่าและต่อสู้ที่อยู่ใกล้กับโกรกธารหมอกดำนั้น ไม่ว่าจะเป็นหลินสวินหรืออาหูต่างก็คร้านจะใส่ใจ
ระหว่างทางหลินสวินหลอมไอมรรคหลอมสมบัติที่ชิงมาได้เข้าไปในดาบหัก ควบรวมลายสมบัติบริสุทธิ์ลายหนึ่งออกมาอีกครั้ง
หรือพูดได้ว่าบนดาบหักในตอนนี้มีลายสมบัติบริสุทธิ์แล้วแปดลาย เหลืออีกสองสายก็จะแปรสภาพได้อีกครั้ง!
“อีกไม่ถึงเจ็ดวันก็ต้องออกจากแดนหลอมสมบัติแห่งนี้ไปที่ส่วนลึกของแหล่งสถานคุนหลุนแล้ว ถึงตอนนั้นอันตรายที่แท้จริงก็คงมาเยือนแล้ว…”
อาหูเอ่ยปาก “ตั้งแต่โบราณนานมาจนปัจจุบัน ยังไม่เคยมีคนที่สามารถเสาะหาความลับทั้งหมดของแหล่งสถานคุนหลุนได้ รู้แต่ว่ายิ่งเข้าไปลึกก็ยิ่งน่ากลัวและอัศจรรย์ เต็มไปด้วยพลังผนึกมากมาย”
“ข้ามาคราวนี้ก็เพราะได้ยินว่าในแหล่งสถานคุนหลุนมีต้นท้อแบนต้นหนึ่งขึ้นอยู่ ผลที่อยู่บนต้นของมันถูกขนานนามว่าเป็นผลอัศจรรย์มหามรรคหาได้ยากในโลก ได้กินผลเดียวก็เท่ากับการฝึกปราณอย่างยากลำบากเป็นร้อยปี มหัศจรรย์ถึงที่สุด”
หลินสวินประหลาดใจอย่างอดไม่ได้ “บนโลกนี้ถึงกับมีต้นท้อแบนที่อัศจรรย์เช่นนั้นอยู่จริงหรือ”
อาหูกล่าว “ย่อมมีจริง เพราะในอดีตเคยมีคนได้มาผลหนึ่งโดยบังเอิญ ลือกันว่าต้นท้อแบนต้นนี้ขึ้นใน ‘ดินอัศจรรย์ห้าสี’ ดูดซับพลังมหามรรคทั่วหล้าเป็นอาหาร ถูกมองว่าเป็น ‘ต้นสมบัติมหามรรค’ ที่แท้จริง”
ดินอัศจรรย์ห้าสี!
หลินสวินใจไหวหวั่น
เขานึกถึงสิ่งที่ธนูวิญญาณไร้แก่นสารอู้เชวียกล่าวไว้ บนโลกนี้มีสี่ไม้เทพคือคุนอู๋ ฝูซาง เจี้ยนมู่และชางอู๋ ล้วนถือกำเนิดจากบ่อเกิดแรกกำเนิด มีลายมรรคของบ่อเกิดแรกกำเนิดอยู่ตามธรรมชาติ
ในคำร่ำลือ เพียงรวบรวม ‘รากปฐมจิตวิญญาณ’ ของไม้เทพทั้งสี่ชนิดนี้ให้ครบ ฟูมฟักด้วยเจตวัตถุฟ้าประทานอย่างดินปราณแรกกำเนิด ดินอัศจรรย์ห้าสี ทรายดาราขุ่นใส และวารีแรกปฐม ก็จะให้กำเนิดต้นอ่อนของต้นบ่อเกิดแรกกำเนิดได้ต้นหนึ่ง!
ถึงเวลานั้นนำต้นอ่อนบ่อเกิดแรกกำเนิดไปเลี้ยงในร่างกาย ก็จะมีส่วนช่วยในการฝึกปราณมรรคจักรพรรดิอย่างเหลือคณา!
ยามชิงชัยในระดับจักรพรรดิ ผู้ใดได้ครอบครองต้นบ่อเกิดแรกกำเนิดต้นหนึ่ง ผู้นั้นก็เท่ากับครอบครองรากฐานพลังในการหยั่งรู้ ‘กฎเกณฑ์แรกกำเนิด’ ระดับจักรพรรดิคนอื่นไม่อาจเทียบติด!
แม้สำหรับหลินสวินในตอนนี้ ระดับจักรพรรดิยังยาวไกลนัก แต่ถ้ารวบรวมสมบัติที่จำเป็นในภายหน้าไว้ล่วงหน้าได้บ้างย่อมดีกว่า
อย่างเช่นที่ตัวหลินสวินตอนนี้ ก็มีรากแห่งต้นกำเนิดของต้นฝูซางแล้วรากหนึ่ง!
อู้เชวียเคยพูดเองว่า เมื่อได้ดินอัศจรรย์ห้าสีมาก็สามารถฟูมฟักรากแห่งต้นกำเนิดต้นฝูซางไว้ในนั้นได้ ภายหน้าไม่ช้าก็เร็วจะมี ‘รากปฐมจิตวิญญาณ’ ใหม่งอกออกมา!
เพียงแต่หลินสวินกลับคิดไม่ถึงว่า ในแหล่งสถานคุนหลุนแห่งนี้ก็มีสมบัติล้ำค่าที่สามารถทำให้ระดับจักรพรรดิใจเต้นอย่างดินอัศจรรย์ห้าสีอยู่ด้วย
“เมื่อถึงเวลา ข้ากับเจ้าออกเคลื่อนไหวด้วยกัน”
หลินสวินตัดสินใจ
อาหูยิ้มเอ่ย “ถ้าเป็นเช่นนี้ก็ดียิ่งนัก”
ในช่วงเวลาต่อมาทั้งสองท่องไปในแดนหลอมสมบัติ เสาะหาไอมรรคหลอมสมบัติต่อ
สองชั่วยามผ่านไป
ท้องฟ้าเหนือภูผาธาราอันกว้างใหญ่ไพศาลแห่งหนึ่ง หลินสวินกับอาหูที่กำลังทะยานอยู่จู่ๆ ก็หยุดชะงัก
ขณะเดียวกันเสียงร้องตกตะลึงระลอกหนึ่งดังอยู่ไกลลิบ
“น่ากลัวเกินไปแล้ว นั่นเป็นไอมรรคหลอมสมบัติขั้นไหนกัน เหตุใดถึงมีเพลิงเทพคุนหลุนน่ากลัวปานนั้นเกิดมาพร้อมกันด้วย”
“เพลิงเทพสีม่วงดั่งมหาสมุทร แปรสภาพเป็นนกปีศาจนับร้อยพันมืดฟ้ามัวดิน มกุฎมหาอริยะยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกมัน!”
“จนถึงตอนนี้มีมกุฎมหาอริยะตายไปอย่างน้อยเจ็ดแปดคนแล้ว ล้วนถูกเผาเป็นเถ้าธุลี ดับสิ้นทั้งกายจิต”
พร้อมกับเสียงอื้ออึง เงาร่างกลุ่มหนึ่งเคลื่อนตัวมาจากที่ไกลออกไป แต่ละคนสีหน้าลนลาน ท่าทางตื่นตระหนกเกินเหตุ
“เกิดอะไรขึ้น”
หลินสวินรั้งตัวไว้คนหนึ่งแล้วสอบถาม
ไม่นานนักเขาก็รู้สาเหตุ
ณ สถานที่ไกลโพ้นจากที่ตรงนี้มีเขากลับหัวอยู่ลูกหนึ่ง บนเขากลับหัวมีไอมรรคหลอมสมบัติมากมายกระจายตัวอยู่
ไอมรรคหลอมสมบัติสายหนึ่งในนั้นอัศจรรย์เป็นที่สุด สำแดงปรากฏการณ์ประหลาดอย่าง ‘บทประพันธ์มหามรรค’ ออกมา ศักดิ์สิทธิ์โอฬาร เรียกได้ว่าตะลึงโลก
หลายวันมานี้มีผู้ฝึกปราณไม่รู้เท่าไรไปเยือน หมายจะพิชิตไอมรรคหลอมสมบัติ แต่ล้วนล้มเหลวโดยไม่มีข้อยกเว้น
แล้วก็ในวันนี้เอง ไอมรรคหลอมสมบัติที่คล้ายบทประพันธ์มหามรรคนั้นเหมือนถูกยั่วให้โมโห ซัดเพลิงเทพคุนหลุนถาโถมแผ่กระจายออกมาจากภูเขากลับหัวแห่งนั้น
เพลิงเทพเหล่านั้นมีสีม่วงงดงาม แปลงเป็นนกปีศาจเต็มฟ้า เข่นฆ่าจนผู้ฝึกปราณที่อยู่บริเวณนั้นต่างหนีกระเจิง
คนโชคร้ายบางคนก็ถูกเผาตายคาที่!
หลังจากได้รู้เรื่องเหล่านี้ หลินสวินกับอาหูสบตากันครั้งหนึ่ง ปรึกษากันเล็กน้อยก็ตัดสินใจว่าจะไปต่อ
ไอมรรคหลอมสมบัติที่แปลงเป็นบทประพันธ์มหามรรค จะมหัศจรรย์เพียงไหน
ผ่านไปครู่หนึ่ง
ในที่สุดทั้งสองคนก็เห็น ‘ภูเขากลับหัว’ ลูกนั้น
ใต้เวิ้งฟ้า ภูเขาใหญ่สูงตระหง่านลูกหนึ่งกลับหัว ด้านล้างชี้ฟ้า ยอดเขาห้อยลงมา ทั้งภูเขาปกคลุมไปด้วยประกายแสงเพลิงเทพที่พร่างพราวสะดุดตา ฉายส่องให้ฟ้าดินแถบนั้นเจิดจรัสดั่งเพลิงเผา
ขณะนี้ใกล้กับเขากลับหัวลูกนั้น นกปีศาจขนาดหลายสิบจั้งฝูงหนึ่งกำลังกระพือปีกจู่โจมอย่างบ้าคลั่ง
นกปีศาจเหล่านี้ล้วนแปลงมาจากเพลิงเทพสีม่วง ยามกระพือปีก เพลิงเทพอันเชี่ยวกรากดั่งน้ำตกเผาห้วงอากาศจนหมด เกิดเป็นภาพและเสียงน่าตกตะลึง
ผู้ฝึกปราณหลายคนหนีหัวซุกหัวซุน ทะยานออกไปทั่วทิศ ทั้งยังมีเสียงคำรามดาลเดือด หวีดแหลม และโหยหวนดังขึ้นไม่ขาดสาย
สถานการณ์โกลาหลนัก!
แต่หลินสวินกับอาหูก็สังเกตได้ว่ามีเงาร่างสิบกว่าร่างที่ไม่ได้หวาดกลัว กำลังดิ้นรนต่อต้านและห้ำหั่นกับนกปีศาจเพลิงม่วงเหล่านั้นพลางเข้าไปใกล้ภูเขากลับหัว
“เจ้าดูสิ นั่นเหวินฉิงเสวี่ยจากเรือนมรรคยุทธจักรไม่ใช่หรือ”
อาหูพลันชี้ไปไกลๆ
ที่นั่นมีเงาร่างงดงามดั่งเซียน เส้นผมดำดั่งน้ำหมึกปลิวไสว มือถือคทาสมประสงค์หยกสีเงินร่างหนึ่ง มีลายมรรคลี้ลับไหลเวียนออกมา
ลายมรรคลึกลับส่องแสง สลายการโจมตีของนกปีศาจเพลิงม่วงนั้นทีละตัวพร้อมกับการก้าวเดนของนาง ดูอัศจรรย์ถึงที่สุด
“ยังมีเถาเจี้ยนสิงจากเผ่านักรบเถาอู้ด้วย!”
แทบจะในขณะเดียวกันหลินสวินก็สังเกตเห็นเถาเจี้ยนสิงที่อยู่อีกด้านหนึ่ง ท่วงท่าจองหอง พลานุภาพดุร้าย ถือธงใหญ่สีแดงผืนหนึ่งเดินหน้า
ธงใหญ่สีแดงไหวโบกสะบัดเกิดเสียง สีแดงสดบาดตา บนนั้นมี ‘ภาพเถาอู้เหยียบเทพ’ ประทับอยู่ คลื่นที่แผ่ออกมาทำให้นกปีศาจสีม่วงเหล่านั้นถูกกำราบไว้โดยสิ้นเชิง
นอกจากเหวินฉิงเสวี่ยกับเถาเจี้ยนสิง ที่นั่นยังมีผู้แข็งแกร่งคนอื่นอีกบางส่วนเข้าประชิดภูเขากลับหัวเช่นกัน
เช่นหลิงเคอจื่อจากอารามเก่าแก่ยอดทักษิณ มือถือปลาไม้ ท่องสวดคัมภีร์พุทธ
ยังมีที่บางคนที่ถือประทับหยก บ้างควบคุมกระจกทองแดง บ้างมีม้วนภาพเหนือหัว…
เห็นได้ชัดว่าสมบัติแต่ละชิ้นต่างเป็นของไม่ธรรมดาอย่างยิ่ง มีคุณประโยชน์มหัศจรรย์ สามารถตั้งรับการโจมตีของเพลิงเทพสีม่วงได้
หากไม่เป็นเช่นนี้ ด้วยอานุภาพที่สามารถปลิดชีพมกุฎมหาอริยะได้ของเพลิงเทพสีม่วงนั้น แม้เป็นพวกเหวินฉิงเสวี่ยก็เกรงว่ายังยากจะต้านไว้ได้!
“ดูสิ พวกเขาต่างทำเพื่อไอมรรคหลอมสมบัตินั่น”
เนตรงามของอาหูเปล่งประกาย ฉายแววตกตะลึง
หลินสวินก็สังเกตเห็นแล้ว บนภูเขากลับหัวลูกนั้นมี ‘บทประพันธ์มหามรรค’ กำลังส่องแสงเจิดจ้า แสงของมันดั่งมรรค สาดส่องทั่วฟ้า!
ดูจากไกลๆ ยังน่าหวาดหวั่นผิดธรรมดา
หากไม่ได้เห็นกับตาตัวเอง ใครจะกล้าเชื่อว่าเพียงแค่ไอมรรคหลอมสมบัติสายหนึ่งเท่านั้น จะถึงกับฉายปรากฏการณ์ประหลาดยิ่งใหญ่อันน่าเหลือเชื่อปานนี้ได้
ก่อนหน้านี้หลินสวินได้รับไอมรรคหลอมสมบัติสูงค่ามาไม่น้อย แต่เทียบกับบทประพันธ์มหามรรคนี้แล้ว ก็เหมือนกับแสงหิ่งห้อยที่ไม่อาจเทียบรัศมีกับสุริยันจันทราได้
ตอนนี้หลินสวินก็ใจเต้นแล้ว
“โอกาสแบบนี้จะยอมปล่อยให้คนอื่นได้อย่างไร อาหู เจ้าอยู่ที่นี่ก่อน เดี๋ยวข้ามา”
หลินสวินเอ่ยรวดเร็ว
ไม่ใช่เพราะผลีผลาม แต่เป็นเพราะเขามีเพลิงมรรคอัศจรรย์ จึงไม่กลัวเพลิงเทพคุนหลุนเหล่านั้นสักนิด
“ได้!”
อาหูพยักหน้ารับ
นางก็ดูออกว่านี่เป็นโอกาสชั้นเลิศครั้งหนึ่ง
สวบ!
หลินสวินเคลื่อนผ่านห้วงอากาศโดยไม่ได้กำบังเงาร่าง พุ่งตัวไปยังภูเขากลับหัว
“เอ๊ะ หลินสวินที่มาจากดินแดนรกร้างโบราณคนนั้นนี่!”
“เจ้าหมอนี่ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วหรือไง ยังคิดจะไปแก่งแย่งวาสนากับพวกเหวินฉิงเสวี่ยอีก”
ไม่นานนักในบริเวณนั้นก็มีผู้แข็งแกร่งมากมายสังเกตเห็นหลินสวินและจำตัวตนของเขาได้ ต่างงุนงงอย่างห้ามไม่อยู่
ในขณะเดียวกันพวกเหวินฉิงเสวี่ย เถาเจี้ยนสิงก็สังเกตเห็นหลินสวิน มีคู่แข่งเพิ่มมาอีกคนหนึ่ง คิดจะไม่ดึงดูดสายตาก็คงยาก
แต่ไม่นานนักพวกเขาก็เบนสายตากลับ กระโจนไปข้างหน้าเต็มกำลัง
แม้พวกเขาต่างมีสมบัติที่พึ่งพาได้ แต่เพลิงเทพสีม่วงเหล่านั้นอหังการและน่ากลัวเกินไป ทำให้ถูกขัดขวางถึงที่สุดยามพวกเขาเดินหน้า
ตอนนี้ยังห่างอีกช่วงใหญ่กว่าจะเข้าใกล้ภูเขากลับหัวได้
อีกทั้งยิ่งเข้าประชิด การจู่โจมที่ได้รับก็ยิ่งน่ากลัว ทั้งยังทำให้พวกเขาไม่มีเวลาไปสนใจสิ่งอื่น ทำได้เพียงทุ่มพลังทั้งหมดฝ่าไปข้างหน้า
ซ่า!
ห้วงอากาศสั่นทะเทือน เปลวเพลิงถาโถม นกปีศาจที่กลายร่างมาจากเพลิงเทพสีม่วงตัวหนึ่งทะยานลงมาจากฟ้า เข้าโจมตีหลินสวินที่มุ่งเข้ามา
กระแสเพลิงเชี่ยวกรากน่าหวาดหวั่นเดือดดาล มีอานุภาพเผาฟ้าทลายดิน
วิ้ง!
เหนือหัวหลินสวิน เพลิงมรรคอัศจรรย์ที่เปลี่ยนร่างเป็นกระถางใหญ่ปรากฏขึ้น พอมันหมุนตัวก็กลืนกินการโจมตีทั้งหมดจนไม่เหลือแม้แต่น้อย
นกปีศาจเพลิงม่วงส่งเสียงร้องแหลมคล้ายรับรู้ได้ถึงอันตราย แต่ไม่รอให้มันมีปฏิกิริยาตอบกลับมา เพลิงมรรคอัศจรรย์ก็โฉบพุ่งประหนึ่งกระถางใหญ่บังฟ้า กำราบและเก็บมันเข้าไปในกระถางได้ในคราวเดียว
การเคลื่อนไหวต่อเนื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่เกิดขึ้นในชั่วพริบตา ตั้งแต่เริ่มจนจบง่ายดายหาใดเทียบ!
“นี่…”
ในบริเวณใกล้เคียง เหล่าผู้แข็งแกร่งที่เดิมคิดจะดูหลินสวินกลายเป็นตัวตลกต่างตาเบิกกว้าง สีหน้างุนงงตกตะลึง
“หืม?”
พวกเหวินชิงเสวี่ยกับเถาเจี้ยนสิงก็สังเกตเห็นภาพนี้ ล้วนหน้าเปลี่ยนสีไปเล็กน้อย สังเกตได้อย่างฉับไวว่าเพลิงมรรครูปร่างคล้ายกระถางใหญ่ที่ลอยอยู่เหนือหัวหลินสวินนั่น ไม่ใช่ของธรรมดา!
