Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ – ตอนที่ 1726 หมัดเดียวถล่มสังหาร

ภูเขาพญามังกรกว้างใหญ่เกรียงไกรเพียงไหน จะถูกผนึกได้ง่ายๆ หรือ

ไม่นานนักหลินสวินก็รู้ว่าที่ถูกผนึกจริงๆ คือเส้นทางขึ้นเขาที่ขึ้นสู่ยอดเขาพญามังกรได้เพียงทางเดียว

ทางสายนี้ถูกขนานนามว่า ‘ทางมังกรหมอบ’ บนนั้นมีพลังห้วงอากาศผนึกปกคลุมอยู่ ทำให้ไม่ว่าพลังปราณระดับไหนก็ทำได้เพียงเดินขึ้นเขาไป

และจากจุดอื่นไม่อาจเข้าใกล้ยอดเขาพญามังกรได้เด็ดขาด

พอรู้ดังนี้ในใจหลินสวินก็ตกตะลึงอีกครั้ง

สามารถคาดการณ์ได้ว่าถ้ามีผู้แข็งแกร่งที่คิดแหกกฎกลุ่มหนึ่งซุ่มอยู่บนทางมังกรหมอบสายนี้ เช่นพวกเซ่าเฮ่า รั่วอู่ ทันทีที่เผยร่องรอยจะต้องถูกโจมตีทันที!

“สาวเลว! ผู้สืบทอดขุมอำนาจใหญ่พวกนั้นเผด็จการเกินไปแล้ว ขอเพียงลองเข้าไปใกล้ก็จะถูกโจมตี ไม่คิดจะเปิดโอกาสให้คนอื่นสักนิด”

มีคนโกรธเคืองยากทานทน พร่ำบ่นไม่หยุด

“ไม่เคยได้ยินหรือไง มีเพียงคนที่ถือป้ายคำสั่งเซียนเหินเท่านั้นถึงได้รับอนุญาตให้เข้าไป เรื่องเร่งด่วนในตอนนี้ก็คือรีบไปล่าผู้แข็งแกร่งที่มาจากดินแดนรกร้างโบราณพวกนั้น มีแต่พวกเขาถึงมีป้ายคำสั่งเซียนเหิน”

“ถูกต้อง ขอเพียงครอบครองป้ายคำสั่งเซียนเหิน ไม่เพียงเข้าไปในภูเขาพญามังกรได้ ต่อให้ไปแดนผนึกอื่นในแหล่งสถานคุนหลุนก็ไม่ใช่เรื่องยาก”

ผู้ฝึกปราณหลายคนกันกำลังแลกเปลี่ยนความเห็น

หลินสวินเงียบไม่เอ่ยคำ พลังขับเคลื่อนทั้งตัวยิ่งราบเรียบไม่ได้ดึงดูดความสนใจของใคร เดินหน้าต่อไปกับอาหู

หลังจากได้ยินการสนทนา เขาก็ยิ่งแน่ใจว่าภูเขาพญามังกรก็คือบึงมังกรถ้ำเสือแห่งหนึ่ง ไอสังหารกระจายเต็มไปหมด

อย่างราชันเผิงปีกทองน้อยกับหยวนฝ่าเทียนต่างบรรลุระดับมกุฎมหาอริยะนานแล้ว อีกทั้งพลังพรสวรรค์ยังน่าตกตะลึงเป็นที่สุด

แต่ทั้งสองอาจจะกำลังประสบเคราะห์!

นี่ทำให้ไอสังหารผุดขึ้นในใจหลินสวินอย่างห้ามไม่อยู่ เพื่อชิงป้ายคำสั่งเซียนเหิน เจ้าพวกนั้นไม่เลือกวิธีจริงๆ!

ไม่นานนักหลินสวินก็มองเห็นทางมังกรหมอบนั้นอยู่ลิบๆ

จากด้านล่างสู่ด้านบนของทางภูเขาสายนี้ ประหนึ่งมังกรยักษ์ยืดตัวขึ้นเวิ้งฟ้า หัวมังกรอยู่ที่ยอดเขาพญามังกรพอดี

“ไม่มีป้ายคำสั่งเซียนเหินยังฝันเฟื่องจะปีนขึ้นยอดเขาพญามังกรหรือ ละเมอเพ้อพก ไม่อยากตายก็รีบจากไป!”

เสียงเหี้ยมเกรียมเสียงหนึ่งดังขึ้นบนตีนเขาตรงทางเดินมังกรหมอบ คนผู้นั้นเป็นชายหนุ่มแต่งกายด้วยชุดคลุมยาวสีเขียวเข้ม ถือทวนยาวสำริดเล่มหนึ่ง ท่าทางฉกาจฉกรรจ์น่ากลัวถึงที่สุด

เขายืนอยู่หน้าทางมังกรหมอบ โอ้อวดและโหดเหี้ยม

ในบริเวณใกล้เคียงมีผู้ฝึกปราณไม่น้อยรวมตัวกันอยู่ ถูกคนอื่นด่าทอและขับไล่เช่นนี้ทำเอาพวกเขาสีหน้าไม่น่าดูนัก

จากบทสนทนาของพวกเขา หลินสวินก็ได้รู้ว่าชายหนุ่มฉกาจฉกรรจ์คนนี้มีนามว่าเนี่ยฝู่ มาจากเรือนมรรคดึกดำบรรพ์ เป็นมกุฎมหาอริยะที่เก่งกาจถึงที่สุดคนหนึ่ง

หลายวันมานี้มีผู้ฝึกปราณไม่น้อยฝืนฝ่าเข้าไป ต่างถูกเนี่ยฝู่ปลิดชีพทีละคน วิธีการโหดเหี้ยมนองเลือด อานุภาพดุร้ายน่ากลัว

“น่าเบื่อ ไม่กล้าบุกเข้ามาแต่ก็ไม่ยินยอมจากไป คนอย่างพวกเจ้ายังกล้ายื่นมือมายุ่งกับวาสนาอีกหรือ ไม่รู้สึกขายหน้าหรือไง”

เนี่ยฝู่เย้ยหยันอย่างไม่ปิดบัง

ผู้ฝึกปราณมากมายที่อยู่ใกล้เคียงต่างสีหน้าอึมครึมขึ้นมา มีคนอดไม่ได้ก้าวไปหมายจะบุก แต่กลับถูกพวกพ้องรั้งไว้

“ดูไม่ออกหรือ เขาตั้งใจยั่วยุเจ้า อยากให้เจ้าไปหาที่ตาย!”

เมื่อคำพูดนี้ดังออกมา ก็ดับความคิดที่จะบุกเข้าไปของคนผู้นั้นทันที

เนี่ยฝู่เห็นดังนี้คล้ายรู้สึกเบื่อนัก เอ่ยอย่างเกียจคร้านว่า “ขี้ขลาด ขี้ขลาดเป็นบ้าเลย ถ้าเปลี่ยนข้าเป็นพวกเจ้าคงปาดคอตัวเองตายไปนานแล้ว จะได้ขายขี้หน้าบนโลกนี้ให้น้อยลงหน่อย”

“พอแล้ว เนี่ยฝู่เจ้าไปยอดเขา ศิษย์พี่คุนของพวกเจ้าหาเจ้าอยู่ ที่นี่ให้ข้าดูแลเอง”

เงาร่างเด็กสาวชุดแดงผอมเพรียว ดูอ่อนแอไม่ต้านลมคนหนึ่งปรากฏตัว เนี่ยฝู่พยักหน้าแล้วก็ถือทวนศึกสำริดปีนขึ้นเขาหายลับไป

“เถาเยา!”

มีคนตกตะลึง ก่อให้เกิดความระส่ำระสาย หลายคนเงียบเป็นจักจั่นหน้าหนาว คนอีกไม่น้อยยิ่งหน้าเปลี่ยนสี ออกไปจากที่แห่งนั้นอย่างเงียบเชียบคล้ายไม่กล้าอ้อยอิ่งอีก

เพราะเด็กสาวชุดแดงที่ดูเหมือนอ่อนแอไม่ต้านลมดุร้ายเสียยิ่งกว่าเนี่ยฝู่!

นางเป็นลูกหลานเลือดบริสุทธิ์เผ่านักรบเถาอู้ อุปนิสัยดุร้าย ฆ่าคนนับไม่ถ้วน ก่อนเนี่ยฝู่ฆ่าคนยังตั้งใจท้าทาย แต่นางกลับไม่ทำ

สำหรับนางแล้วการฆ่าคนแล้วแต่อารมณ์ล้วนๆ!

เถาเยายืนอยู่หน้าทางขึ้นเขาเพียงลำพัง ใบหน้าเล็กอิ่มเอิบ ปากน้อยแดงอวบอิ่ม คิ้วตากระจ่างอ่อนเยาว์ ดูไปก็เหมือนเด็กสาวที่แฝงแววอ่อนต่อโลก

เพียงแต่กลับไม่มีใครกล้าสบตานาง

“ไสหัวไป!”

นางเอ่ยปากเพียงไม่กี่คำ กลับทำให้ผู้แข็งแกร่งมากมายประหนึ่งได้รับการละเว้นโทษตาย หันกายจากไปไม่กล้าร่ำไรอีก

แต่ก็มีคนไม่ยินยอม

ฟุบ!

เงาร่างเถาเยาพลันหายไป ครู่ต่อมาก็ปรากฏตัวอยู่เบื้องหน้าผู้แข็งแกร่งคนหนึ่ง ยื่นมือออกมาเด็ดหัวที่เลือดไหลริน

จนกระทั่งเงาร่างของเถาเยากลับไปหน้าทางขึ้นเขาอีกครั้ง ศพไร้หัวนั้นจึงตกลงมากับพื้นดังลั่น

เปรี๊ยะ!

เถาเยาออกแรง ศีรษะในมือนั้นระเบิดกระจุย เลือดสาดกระเซ็น นางเผยรอยยิ้มหวาน “ผู้อ่อนแอ สุดท้ายก็ทำได้เพียงปล่อยให้ฆ่าแกงอย่างไรก็ได้ ยังมีใครอยากลองไหม”

หลายคนตื่นตะลึงจนศีรษะชาหนึบ หนาวยะเยือกไปทั้งร่าง

โหดเหี้ยมเกินไปแล้ว!

ขัดกันคำเดียวก็ฆ่ากันเลย!

ไม่ทันไรก็มีผู้ฝึกปราณหลายคนถอยไปอีก ไม่กล้ารั้งอยู่ต่อ

หลินสวินจับจ้องทั้งหมดนี้อย่างสงบนิ่ง กำลังจะก้าวไปข้างหน้ากลับถูกอาหูรั้งไว้ สื่อจิตว่า ‘เจ้าได้คิดไหมว่ากับดักบนเขามังกรหมอบนี้ ความจริงแล้วเหมือนจะพุ่งเป้ามาที่เจ้าคนเดียวเสียมากกว่า’

หลินสวินใจกระตุก

‘ทางเดินขึ้นเขาถูกปิดไว้ ผู้สืบทอดจากขุมอำนาจใหญ่อย่างเรือนมรรคดึกดำบรรพ์ เรือนมรรคจักรวาล เผ่านักรบกิเลนโลหิตรวมตัว ไม่อนุญาตให้ผู้ฝึกปราณคนอื่นเข้าประชิด แต่กลับอนุญาตให้ผู้ที่ถือป้ายคำสั่งเซียนเหินขึ้นเขา…’

อาหูพูดอย่างรวดเร็ว ‘ถ้าเป็นเพียงแค่การช่วงชิงศุภโชครากฐานบรรลุจักรพรรดิ แต่กลับวางกำลังผิดแปลกเช่นนี้ก็แปลกเกินไปแล้ว’

‘ที่สำคัญกว่าก็คือ ผู้สืบทอดขุมอำนาจใหญ่เหล่านี้มีความแค้นกับเจ้าไม่น้อยทั้งนั้น!’

ดวงตาดำหลินสวินฉายวาบ ‘เจ้าจะพูดว่าแผนการสังหารบนภูเขาพญามังกรก็เตรียมเพื่อข้ามาตั้งแต่แรกหรือ’

อาหูพยักหน้า สายตามองดูทางมังกรหมอบที่คดเคี้ยวขึ้นไป สื่อจิตว่า ‘ถ้ายอดเขานี้มีวาสนาที่เกี่ยวข้องกับ ‘รากฐานบรรลุจักรพรรดิ’ จริง เหตุใดไม่เห็นพวกร้ายกาจคนอื่นเช่นเหวินชิงเสวี่ย ฮว่าซิงหลีปรากฏตัวล่ะ’

‘ถ้าพวกเขามาแล้ว ใครจะสามารถปิดทางขึ้นเขานี้ไว้ได้อีก’

หลินสวินนิ่งเงียบครู่หนึ่งค่อยเอ่ยด้วยสีหน้าเย็นชาว่า ‘ต่อให้เป็นแผนฆ่า ถ้าข้าไม่ปรากฏตัวจะไม่ใช่ทำให้เจ้าพวกนั้นผิดหวังหรือ’

‘อาหู เจ้ายังไม่ต้องเผยตัว ตามหลังข้ามาลับๆ ก็พอ’

หลินสวินตัดสิน

อาหูถอนหายใจเบาๆ รู้ทั้งรู้ว่ามีกับดักอยู่ตรงหน้าแต่กลับดึงดันจะไป เป็นเพราะมุทะลุและจองหองหรือ

ไม่

เพียงเพื่อสหายที่เขาให้ความสำคัญก็เท่านั้น!

“บอกกี่ครั้งแล้วว่าทางขึ้นเขานี้เปิดให้เฉพาะคนที่ถือป้ายคำสั่งเซียนเหินเท่านั้น ข้าจะถามอีกครั้ง มีใครมีป้ายคำสั่งนี้หรือไม่”

เสียงเถาเยาดังขึ้น ณ ที่นั้น

หลายคนต่างลอบด่าทอ แม้มีป้ายคำสั่งเซียนเหิน พอเห็นสถานการณ์เช่นนี้ใครยังจะกล้าปรากฏตัว เกรงว่าจะหนีไปนานแล้ว!

แต่ก็ในตอนนี้เอง หลินสวินเดินไปข้างหน้าเพียงลำพัง ดวงตาดำแจ่มกระจ่างราบเรียบ มุ่งหน้าไปยังทางมังกรหมอบเช่นนั้นตรงๆ

“หืม”

“หลินสวิน!”

“สวรรค์ เจ้าหมอนี่ถึงกับปรากฏตัวแล้ว!”

ทันใดนั้นบริเวณใกล้เคียงก็มีเสียงร้องตกตะลึงดังขึ้น

ชายหนุ่มที่มาจากดินแดนรกร้างโบราณคนหนึ่ง กลับสังหารคนอย่างเยี่ยนฉุนจวินกับลู่อ๋าง ตั้งแต่อยู่ที่แดนหลอมสมบัติก็มีชื่อเสียงเรื่องความร้ายกาจ ใครเล่าจะจำไม่ได้

“เจ้ามาแล้วดังคาด!”

แววน่าสะพรึงผุดขึ้นในดวงตาเถาเยา ชุดสีแดงไหวกระพือเกิดเสียงแม้ไม่มีลม

ฉึบ!

ปราณกระบี่แดงฉานช่วงโชติที่ราวกับรุ้งยาวสีเลือดสายหนึ่งปรากฏ บาดตาจนทุกคนลืมตาไม่ขึ้น

ราวกับเป็นกระบี่ดุร้ายที่จะกวาดล้างโลก ทำลายจักรวาล

คนมากมายหนาวสะท้าน ต่างหน้าเปลี่ยนสีกันหมด นี่เป็นสมบัติลับซึ่งน่ากลัวเป็นอย่างยิ่ง สืบทอดมาในเผ่าเถาอู้ พลังพิฆาตคับฟ้า

หลายวันมานี้มีมกุฎมหาอริยะไม่รู้กี่คนถูกกระบี่นี้ปลิดชีพในการโจมตีเดียว!

เห็นได้ชัดว่าเถาเยาก็รู้ดีถึงความน่ากลัวในพลังต่อสู้ของหลินสวิน ทันทีที่ลงมือก็ไม่ได้คิดจะประจันหน้าตรงๆ ใช้วิธีที่แกร่งกล้าที่สุดทันที

หลินสวินสนใจเพียงมุ่งหน้าเดินไปราวกับไม่รู้สึกอะไร

เมื่อปราณกระบี่แดงสดนั้นฟันมา เขาถึงชูมือขึ้นคว้าเบาๆ อย่างสบายๆ ประหนึ่งเด็ดดอกไม้ติดมือ

จากนั้นปราณกระบี่ดุดันน่าครั่นคร้าม อหังการน่าหวาดหวั่นนั่นก็ถูกคว้าไว้ในมือ

ราวกับงูตายที่ถูกบีบหัวใจตัวหนึ่ง!

“อะไรกัน!?”

เถาเยาตกตะลึง ปราณกระบี่ในหีบกระบี่นี้ได้รับการฟูมฟักจากสัตว์ประหลาดเฒ่าเผ่าเถาอู้มานานแปดพันปีแล้ว ความทรงพลังของเจตกระบี่ ความแกร่งกล้าของพลังสังหาร สามารถดับสังหารมกุฎมหาอริยะได้อย่างง่ายดาย

แต่นางกลับคิดไม่ถึงว่าหลินสวินจะสลายได้ในชั่วขณะที่ยกมือ!

ปัง!

ปราณกระบี่แดงฉานระเบิดกระจุยในมือหลินสวิน ท่ามกลางละอองแสงที่ปลิวว่อน จู่ๆ เงาร่างหลินสวินหายลับไป ครู่ต่อมาก็ปรากฏตัวที่หน้าทางขึ้นเขาแล้ว

เถาเยาหน้าเปลี่ยนสี แม้นางเป็นมกุฎมหาอริยะเช่นกัน พลังต่อสู้ไม่ธรรมดา แต่จะกล้าต่อต้านพวกร้ายกาจอย่างหลินสวินได้อย่างไร

นางไม่ลังเลสักนิด เรียกโล่โลหิตกลมเกลี้ยงโล่หนึ่งออกมาป้องกันข้างหน้า ลายปริศนาแสงหิตหลั่งไหลออกมาจากโล่ ลึกลับหาใดเทียบ

และเถาเยาก็หันตัวพุ่งไปบนทางขึ้นเขา

ตูม!

หลินสวินโจมตี คัมภีร์เตาหลอมมหามรรคโคจร หมัดเดียวเท่านั้นก็ทะลวงโล่สีเลือดนั้นจนระเบิดเสียงดังโครม ราวกับกระดาษเปื่อยที่ไม่ทนต่อการโจมตี

เถาเยาส่งเสียงร้องแหลม จิตใจสั่นระรัว น่ากลัวเกินไปแล้ว โล่นั่นก็เป็นสมบัติอริยะที่แข็งแกร่งชิ้นหนึ่ง แต่กลับถูกระเบิดด้วยหมัดเดียว!

พลังต่อสู้ของหลินสวินนั่นน่ากลัวปานไหนกัน

“เจ้าไม่ได้อยากได้ป้ายคำสั่งเซียนเหินหรอกหรือ ทำไมกลับจะหนีล่ะ”

เสียงเย็นชาราบเรียบดังขึ้น เงาร่างหลินสวินปรากฏตัวขึ้นกะทันหัน ว่องไวจนเหลือเชื่อ แล้วโจมตีออกไปอีกหนึ่งหมัด

ประหนึ่งยกภูเขาเทพดึกดำบรรพ์ขึ้นกระแทกใส่อย่างหนักหน่วง

เถาเยาหนีจนไร้ทางหนี สองมือส่องแสง เข้าต้านเต็มกำลัง

เพียงแต่พลังที่มีอยู่ในหมัดนี้เรียกได้ว่าน่าครั่นคร้ามไร้เทียมทาน พริบตาเดียวก็ซัดแขนทั้งสองข้างของอีกฝ่ายแหลกกระจุย พลังหมัดโหมคลั่งซัดสาด ทั้งตัวนางถูกกำราบ กระแทกเข้ากับขั้นบันไดทางขึ้นเขาที่แข็งแรงหาใดเทียบเข้าอย่างจัง เลือดกระฉูดกระเซ็นกระสาย

กระดูกไม่รู้กี่ท่อนหักอยู่ภายในร่างผอมแบบบาง!

“หมัดเดียวนะ!”

เสียงร้องตกใจดังไกลออกไป

ทุกคนต่างหวาดหวั่น เป็นถึงลูกหลานเลือดบริสุทธิ์เผ่านักรบเถาอู้ ยอดฝีมือที่ฆ่าคนอย่างเลือดเย็นคนหนึ่ง กลับถูกหมัดเดียวของหลินสวินกระแทกลงกับพื้นเช่นนี้!

“อ๊าก…” เถาเยาส่งเสียงโหยหวน ผมเผ้ากระเซอะกระเซิง ร่างโชกเลือด ลุกขึ้นมาจากบันไดไม่ได้แล้ว

ปึง!

หลินสวินเหยียบลงไปบนร่างของเถาเยา มุ่งหน้าไปยังทางมังกรหมอบ เงาร่างตระหง่านประหนึ่งเทพมารเยื้องย่าง

ส่วนที่เดิม ร่างเถาเยาระเบิดออกโดยสมบูรณ์ ฝนเลือดสาดกระเซ็น ยามจิตวิญญาณลอยละล่องก็ถูกเสี่ยวอิ๋นที่ปรากฏตัวเงียบๆ อยู่อีกด้านกลืนกินไปอย่างไร้สุ้มเสียง

Battling Records of the Chosen One

Battling Records of the Chosen One

BRCO, Tian Jiao Zhan Ji, 天骄战纪
Score 8
Status: Ongoing Type: Author: , Released: 2016 Native Language: Chinese
ณ มหาทวีปชางถูอันกว้างใหญ่ไพศาล มีเซียนอมตะผู้อยู่เหนือสวรรค์ชั้นฟ้า มีเทพมารบรรพกาลผู้ควบคุมโลกันต์ ก่อเกิดเป็นตำนานอันรุ่งโรจน์ไม่รู้จบบนหน้าประวัติศาสตร์ ในโลกใบเดียวกันนั้น เด็กชายนามว่าหลินสวินจำต้องอาศัยการฝึกปราณและการจารึกรอยสลักวิญญาณ บากบั่นมุ่งหน้าไปบนหนทางสู่ความเป็นหนึ่งแต่เพียงลำพัง หลินสวินเป็นผู้เดียวที่หนีรอดมาได้จากคุกใต้เหมือง ที่ที่เขาถูกเลี้ยงดูจนเติบใหญ่ เขาไม่เคยรู้เลยว่าตัวเองเป็นใคร ยกเว้นเพียงความจริงไม่กี่อย่างที่ท่านลู่ ผู้อุปการะของเขาเป็นคนเล่าให้ฟัง ด้วยเครื่องมือวิญญาณโบราณสองอย่างที่ท่านลู่มอบไว้ให้ก่อนคุกใต้เหมืองจะถล่ม หลินสวินเริ่มออกเดินทางสู่จักรวรรดิจื่อเย่า เพื่อค้นหาว่าเพราะเหตุใดชีพจรวิญญาณของเขาจึงถูกพรากไป และใครที่เป็นคนสังหารครอบครัวของเขา จนทำให้เด็กชายต้องโดดเดี่ยวอ้างว้างอย่างที่เป็นอยู่นี้ แม้ภายนอกจะเป็นเพียงเด็กชายตัวผอมแห้งอายุสิบสองสิบสามที่ดูไร้พิษสง แต่ภายในนั้นเด็ดขาดและไร้ความปราณีเป็นที่สุด ท่านลู่เปรียบเสมือนแสงแดดอุ่นที่คอยสอนไม่ให้หลินสวินหยุดเรียนรู้และสอนวิชาเอาตัวรอดให้เขา ในทางกลับกัน ทหารยามและนักโทษทั้งหลายทำให้เขารู้จักว่าความดำมืดที่แท้จริงเป็นเช่นไร และมนุษย์คนหนึ่งจะชั่วช้าได้สักแค่ไหน… In the vast and boundless continent Cangtu, there were ancient sects governing the Ten Old Domains, unworldly immortal clans beyond the Blue Sky, and primordial demon gods dominating the dark abyss that together created a great number of brilliant stories over the long course of the history. In this very world, there was a boy, named Lin Xun, who embarked on his journey to the pinnacle of strength alone through cultivation and spiritual tattoo inscribing. Escaping alone from the Mine Prison where he had been living since he was adopted by Master Lu, Lin Xun knew nothing about his identity but the little information his adopter, Master Lu, had told him. With two ancient spiritual tools Master Lu gave to him before the destruction of the Mine Prison, Lin Xun started his journey to Ziyao Empire, where he is supposed to find out the truth of his lost Spiritual Vessel and the person who slaughtered his family, leaving him orphaned. Will he be able to unlock the mysteries of the two magic treasures, unveil the secrets of his identity and create a legend of his own?

Comment

Options

not work with dark mode
Reset