ตอนที่ 1679
ภายในเรือยอร์ช เสียงโทรศัพท์พลันดังขึ้น ทำให้คนที่กำลังออกกำลังกายกันอยู่ ต่างชะงัก
ฉินมั่วกวาดตามอง ‘นาย’ ในนาม สั่งสั้นๆ “รับสิ”
เจ้าชายน้อยมองดูตัวอักษรที่ปรากฏหน้าจอ รอจนทุกคนสวมหูฟัง ก่อนจะกดปุ่มรับ “ฮัลโหล”
“ฮัลโหล” ทั้งๆ ที่เป็นเบอร์ของแมงป่องพิษ แต่เวลานี้น้ำเสียงกลับต่างจากเดิม “ได้ยินว่าคุณอยากทำธุรกิจกับตัวผมเหรอ”
เจ้าชายน้อยยังคงสภาพหนุ่มเสเพล “ไอ้ผมนี่มันใครล่ะ?”
“คิง”
เมื่ออีกฝ่ายเอ่ยออกมา เจ้าชายน้อยถึงกับชะงัก สีหน้าเปลี่ยนไปทันที
“ทำไม? คุณไม่น่าจะไม่รู้จักผมนะครับ” ราวกับว่าคิงจะเดาใจเราได้ตลอดเวลา ด้วยเหตุนี้ จึงทำให้คนรู้สึกกดดันมาก
เจ้าชายน้อยได้ยินเสียงข้างหู ไม่รู้ว่าทำไมต้นคอจึงเย็นเป็นระลอกๆ หากไม่ใช่เพราะบอสนั่งตรงข้ามเขา เคาะนิ้วบนโต๊ะ เขาเองก็คงไม่รู้ว่าจะตอบกลับไปอย่างไร
“ผมต้องรู้จักอยู่แล้ว” เจ้าชายน้อยหัวเราะ “ในเขตชายแดนประเทศ M และT ผมก็ได้ยินเรื่องเล่าของชื่อคุณมาเยอะ แต่สิ่งที่ผมสนใจที่สุดก็คือ คุณมีของดีๆ อยู่ในมือเยอะแค่ไหน”
คิงได้ยินอีกฝ่ายพูด แต่ไม่ได้สรุป ก้มหน้ามองดูคนที่ถูกซ้อมจนหมอบ ก่อนจะรับผ้าเช็ดหน้าที่มีคนยื่นมาเช็ดคราบเลือดบนนิ้วมือ เขาไม่ได้พูดอะไร แค่หันไปสะบัดนิ้ว
ฝั่งทางนี้ก็ได้ยินเสียงแค่ “โอ้ย!” ดังขึ้น เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดนั่น ส่งผลให้เจ้าชายน้อยและพวกนักมายากลได้ยินแล้ว พลอยนิ้วแข็งทื่อไปด้วย
หนึ่งเดียวที่มั่นคงคือฉินมั่ว เขานั่งที่เดิม ใบหน้าสง่าสูงส่ง ราวกับไม่ว่าจะได้ยินเสียงอะไรก็ตาม เขาก็ไม่รู้สึกแปลกใจ
เวลานี้ คิงหัวเราะขึ้น “ต้องขอโทษด้วยนะครับ เมื่อกี้ผมกำลังจัดการเรื่องภายในนิดหน่อย เลยทำเสียงดังเอะอะ แต่ทำไงได้ ชอบมีคนแฝงเข้ามาอยู่เรื่อยเลย ครั้งนี้ทหารหน่วยพิเศษของจีนลอบเข้ามา คิดว่าผมจะหาตัวไม่เจอ ช่าง…”
คิงไม่พูดต่อให้จบ แต่เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดนั่น พอจะทำให้เจ้าชายน้อยนึกภาพออกว่ามันรุนแรงแค่ไหน จึงกำมือแน่นอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้ ส่วนนักมายากลได้แต่บดกราม แต่ละคนต่างโกรธแค้น รวมถึงเขี้ยวเงินที่อารมณ์เย็นนิ่งเสมอมา
เจ้าชายน้อยรับไม่ได้ เบือนหน้าออกไป ลมหายใจระอุ
ฉินมั่วชิงเอามือบังโทรศัพท์เสียก่อน แววตาฉายความสุขุมราวหินผาแห่งกำลังใจ ทำให้เจ้าชายน้อยปรับอารมณ์ตัวเองได้ หัวเราะขึ้นมา “โง่ขนาดนั้นเชียว? พวกนี้ก็เงี้ย ทางฝั่งผมเองก็จับได้แล้วโยนไปเป็นอาหารปลากลางทะเลมาเยอะแล้ว”
คิงเอ่ยเสียงสุภาพ “ไม่คิดว่า เราจะเหมือนกันในด้านนี้ แต่วิธีจัดการของผมอาจจะต่างจากคุณ ผมไม่เอาไปทิ้งทะเลหรอกฮะ แต่เอาคนเจ็บมาเป็นตัวประกันจะมีประโยชน์กว่า คุณว่าพวกทหารหน่วยพิเศษจะมาช่วยเขาไหม?”
เจ้าชายน้อยกำหมัดแน่น แต่ต้องควบคุมเสียงให้สมเป็นลูกเศรษฐีจอมเสเพล “ใครจะไปสนว่าจะมีคนมาช่วยพวกมันไหม มันเป็นสิ่งที่พวกคุณต้องคิดเอง ผมแคร์แค่ว่าจะได้กำไรดีหรือเปล่า”
คิงได้ยินแล้ว ค่อยๆ ยิ้มออกมา “คุณพูดถูก ท่าทางงานนี้พวกเราคงร่วมมือกันได้อย่างแฮปปี้แน่นอน”
…………………………………………………….
ตอนที่ 1680-1
“เดี๋ยวผมจะส่งที่อยู่ให้ทางมือถือของคุณ ถึงเวลาจะมีคนมาพาคุณไปตรวจสินค้า คุณต้องเตรียมเงินมัดจำสินค้าให้เรียบร้อยนะครับ” พูดจบ คิงก็ตัดสาย เขาในชุดกาวน์สีขาวตัวยาว กำลังมองดูหน้าจอคอมพิวเตอร์กับข่าวที่กำลังรายงานอยู่
เรื่องที่เขาวางแผนไว้กลับไม่เกิดขึ้น หมากเด็ดที่ควรจะโทรหาเขาในเวลานี้ก็เหมือนหายตัวไปเลย เขาอยากเห็นข่าวนักเรียนเหยียบกันตายหมู่ในโรงเรียนมากที่สุด แต่กลับไม่มีอะไรเกิดขึ้นอย่างกับเป็นหมอกบางสลาย ซึ่งมันหมายความว่าอย่างไร คิงย่อมเข้าใจดี ก็หมายความว่าตัวประกันที่เขาเตรียมไว้ กลับไม่โผล่หน้าสักนิด
นักเรียนเหล่านั้นไม่ได้มาที่เขตชายแดน รถออฟโรดที่เขาเตรียมไว้ให้ กลับไร้ประโยชน์
ตอนแรกเริ่ม คิงยังคิดว่าทางจีนจะเก็บข่าวเพื่อไม่ให้คนตกใจ จึงไม่แถลงออกมา จนเมื่อได้รับข่าว ถึงได้รู้ว่าที่แท้ก็มีคนทำลายแผนการของเขาทั้งหมด มันกล้าทำลายแผนการที่เขาเตรียมไว้อย่างดีมาตั้งนาน แววตาของคิงเย็นยะเยือก สองตาภายใต้แว่นตาประหนึ่งงูที่ให้ความรู้สึกอันตรายเงียบกริบ
พระอาทิตย์ในแถบชายแดนประเทศ M และ T โตมากเสมอมา ทว่าต่อให้แสงตะวันร้อนแรงแต่ไหน แมงป่องพิษก็ยังรู้สึกถึงความเดือดดาลที่แผ่จากร่างของคนตรงหน้า
ปัง!
คิงหยิบปืนออกมา หันไปยิงใส่สายคนหนึ่ง ก่อนมุมปากจะยกยิ้ม “ไม่คิดว่าคนที่ฉินมั่วชอบจะเก่งขนาดนี้ แต่ไม่เป็นไร ต้องขอบคุณฝ่ายโน้น พวกเราถึงได้ข้อมูลที่มีประโยชน์กับเรามาก”ว่าแล้ว เขาก็โยนอุปกรณ์สื่อสารในอุ้งมือเล่น
ที่นี่ ใครก็ตามที่ติดต่อกับคนข้างนอก ล้วนแต่มีการบันทึกไว้ เขาสั่งให้ฝานเจียลดระดับการจับผิดให้น้อยลง ไม่คิดเลยว่าจะจับ ‘หนู’ได้
ส่วนข่าวนั่นจะส่งให้ใคร เขาไม่รู้หรอก แต่เนื้อหานี่สิที่น่าสนใจ เพราะอ้างคำว่านักธุรกิจจีน ท่าทางฝ่ายโน้นจะสนใจสถานการณ์ธุรกิจของเขาในเวลานี้ อาจจะอธิบายในอีกทางหนึ่งได้ว่า เบื้องหลังของกลุ่มคนพวกนั้นมีปัญหาจริงๆ
คิงพินิจลึกซึ้ง สั่งให้คนลงมือไปจับตัวคนที่กระจายข่าวว่ามีนักธุรกิจจีนมาที่นี่ เมื่อเห็นเจ้านั่น เขาเองก็พอจะเข้าใจ ถึงมันจะปฏิเสธก่อนตายว่าไม่ได้วางแผนร่วมกับใคร แต่คิงก็ยังไม่เชื่อ แน่ล่ะ ไม่ปฏิเสธหรอกว่ากลุ่มนักธุรกิจที่ว่าอาจเป็นของจริงก็ได้ แต่หากฝ่ายนั้นเป็นของปลอมเมื่อไร แสดงว่าจะต้องมีฉินมั่วอยู่ในนั้นแน่
คิงหัวเราะขึ้น ปาดคราบเลือดออกไปจากมุมปาก ถ้ามีฉินมั่วอยู่ด้วยจริงๆ การแลกเปลี่ยนข่าวในครั้งนี้ก็คุ้มค่า
ไม่ผิดหรอก ถึงเขาจะสูญเสียตัวประกันอย่างพวกนักเรียนไป จะมีค่าเท่ากับสูญเสียอำนาจในการต่อรองไปครึ่งหนึ่ง แต่เขายังคงได้เปรียบอยู่ดี เพราะเขาระแคะระคายถึงสถานะของอีกฝ่ายได้แล้ว แต่พวกมันยังคงเริงร่า เพราะคิดว่าทุกอย่างราบรื่น
คิงเดินไปที่หน้าโต๊ะ มองดูภาพบนจอ จู่ๆ ก็หัวเราะขึ้นมา “เทียบกับนักเรียนพวกนั้นแล้ว เธอต่างหากที่เป็นตัวประกันที่มีค่าที่สุด น่าเสียดายที่จับตัวมาไม่ได้ แต่รอจนฉินมั่วมาเถอะ ข่าวของเธอจะทำให้เขากลายเป็นอีกคนได้เลยล่ะ จะว่าไปต้องขอบคุณจริงๆ นะที่ฉันได้เจอเธอที่โรงเรียน”
……………………………………………………………….
