ตอนที่ 1919
จะได้เจอหน้ากันแล้ว 1
“เป็นพลเมืองอเมริกัน ใช้อำนาจบีบให้ลูกน้องนอนกับตัวเอง ทางตำรวจได้รับการร้องเรียนก็รีบสืบสวน แต่โจทย์ไม่ได้มาที่ศาล จากการวิเคราะห์พบว่าทนายของผู้ชายคนนี้ใช้เล่ห์กล เป็นที่รู้กันว่าคนเอเชียระวังเรื่องชื่อเสียงมาก หลังจากที่ได้คุยกับคู่กรณี เรื่องก็เปลี่ยนแปลง สมิธจะถูกปล่อยตัวเพราะไร้ความผิดในเวลาบ่ายสามของวันนี้…”
ระหว่างที่เสี่ยวเฮยอธิบาย หน้าจอก็ฉายภาพที่สมิธเดินออกจากตึก มีนักข่าวตามติดตามสัมภาษณ์ “คุณรู้สึกยังไงกับเรื่องที่เกิดขึ้นครับ?”
สมิธมีรูปร่างสูงใหญ่ คงเพราะถูกปล่อยตัวจากศาลได้สักที จึงทำท่าเหมือนไม่รู้เรื่อง ถูกใส่ร้าย ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นรอยยิ้ม “รู้สึกยังไงหรือครับ ผมถูกปล่อยตัวออกมา นี่แหละคือความรู้สึกของผม ทุกคนก็คงรู้ดีว่าคนเอเชียบางคนมีนิสัยขี้อาย ผมแค่แสดงความชื่นชมต่อเขา แต่กลับทำให้เขาเข้าใจผิด ตอนนี้ก็น่าจะเข้าใจทุกอย่างแล้ว ถ้าจะใช้คำพูดของพวกเขามาอธิบายล่ะก็ คงต้องบอกว่าเต็มใจทั้งสองฝ่าย ไม่ได้บังคับแต่อย่างใด อีกอย่างทำไมเขาไม่ออกมาพูดแต่แรกล่ะ พอผ่านไปครึ่งเดือนแล้วถึงได้บอกว่าทนไม่ไหว แบบนี้ศาลไม่เชื่อหรอกครับ”
ใช่ว่าที่นั่นจะไม่มีตำรวจที่รับผิดชอบคดีด้านนี้อยู่ พวกเขายืนมองด้วยสายตาแค้นเคือง พอจะเข้าใจที่โจทก์ไม่มาศาล และด้วยความเข้าใจ ดังนั้นจึงได้แต่ต่อยกำแพงแรงๆ
ชายผมทองโกรธมาก มองอีกฝ่ายผ่านฝูงชน เขาต้องพาท่านเทพที่เป็นแค่เด็กมัธยมปลายไปสถานีตำรวจถลกแขนเสื้อขึ้น ทำท่าเหมือนอยากต่อยเจ้าสมิธมาก
สมิธกลับไม่รู้สึกอะไร ถ้าเขาแคร์เสียงด่าของคนอื่นจะกล้าทำเรื่องแบบนั้นเหรอ?
เวลานี้สถานการณ์ชัดเจนแล้ว ใครๆ ต่างรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ผู้หญิงเป็นเพศที่เสียเปรียบ ไม่กล้าพูดในบางเรื่องออกไปให้ชัดเจน เลยเป็นช่องให้พวกชั่วเอาเปรียบ และเจ้าชั่วคนหนึ่งก็ถูกปล่อยออกมาแล้ว แถมยังไม่สำนึกผิดอีก กระทั่งพูดต่อหน้ากล้องว่า “ผมอยากจะขอแนะนำคนเอเชีย โดยเฉพาะพวกผู้หญิง อะไรที่เล่นไม่ได้ก็อย่าไปเล่น”
ป๋อจิ่วที่ได้ยินพลันเหยียดยิ้มมุมปาก ก่อนจะกำพวงมาลัย เร่งความเร็วสูงสุดจนเกิดเสียงดัง
และบริเวณที่สัมภาษณ์ในเวลานี้ ชายผมทองโกรธสมิธจนหายใจหอบ ในขณะที่ฉินมั่วผู้นั่งด้านข้างหันหน้ามองสมิธที่กำลังรับการสัมภาษณ์อยู่ผ่านกระจกหน้าต่าง เมื่อได้ยินเสียงภาษาอังกฤษลอยเข้าหู ก็เคาะนิ้วลงบนกระจกตามความเคยชินของเจ้าตัวเมื่อใช้ความคิด แววตายังคงเรียบเฉยเหมือนเดิม
ชายผมทองหันมาหาคนเพื่อให้ช่วยก่นด่า “คุณว่าทำไมคนชั่วแบบนี้ยังถูกปล่อยตัวออกมาได้อีก?”
“ก็โจทก์ถอนฟ้อง หลักฐานไม่ครบ” เสียงเรียบเรื่อยดังขึ้น ดูเหมือนจะไม่ใส่ใจ
ชายผมทองรู้สึกว่าท่านเทพผู้ไขคดีเก่งเย็นชาไปหน่อย “ฉิน โอ้ ท่านเทพ หรือคุณจะไม่แสดงท่าทีอะไรกับเรื่องที่น่าโกรธแบบนี้?”
ฉินมั่วถาม “แสดงท่าทีอะไร?”
“อารมณ์ไง ความรู้สึกของคุณ?” ชายผมทองพูดจบก็ถามอีก “คนเก่งอย่างพวกคุณเป็นแบบนี้กันหมดเหรอ”
ฉินมั่วไม่ได้พูดอะไร ราวกับคำถามที่ชายผมทองเอ่ยขึ้นมีค่าสู้การสัมภาษณ์ด้านนอกไม่ได้
…………………………………………….
ตอนที่ 1920
ใกล้จะเจอหน้ากันแล้ว 2
ชายผมทองอยากพูดอีก แต่ฉินมั่วถอนสายตากลับมา ดูสูงส่งต้องห้าม “คนคนนี้จะไปไหนต่อ?”
ฝ่ายแรกส่งเสียงในลำคอ ทำหน้าตางงๆ “ใคร?”
“ก็ไอ้ชั่วที่คุณพูดไง” เสียงของฉินมั่วยังเรียบเรื่อยเหมือนเดิม
ชายผมทองจึงรู้สึกดีขึ้น “ฉิน คุณก็อยากต่อยมัน ใช่ไหม?”
“เปล่า” ฉินมั่วมองหน้าเขา ออร่าสูงส่งจับทั่วตัว “แตะต้องคนแบบนี้ สกปรกมือแย่”
ชายผมทอง… นี่เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกว่าพูดแบบนี้ก็ได้ สะใจยิ่งกว่าลงมือลงไม้ลงมืออีก
ชายผมทองพยายามควบคุมมุมปากไม่ให้ฉีกยิ้ม ก่อนจะถามขึ้นอย่างสงสัย “ฉิน คุณไม่อยากต่อยเขา แล้วทำไมถึงถามว่าเขาจะไปไหน?”
“เพราะว่า” ฉินมั่วพูดมาถึงตรงนี้ก็หยุดเคาะนิ้ว “เขาเป็นเหยื่อของ Z ในวันนี้”
เอี๊ยด! เสียงเบรกดังลั่น! ชายผมทองหักรถจอดลงข้างทาง ก่อนจะหันหน้าไป ดวงตาสีฟ้าเบิกโต “คุณว่าอะไรนะ?”
“ผมบอกว่า วันนี้เขาจะกลายเป็นเหยื่อของ Z” ฉินมั่วเอ่ยซ้ำอย่างสบายๆ พูดไม่เร็วหรือช้าไป แตกต่างจากอีกฝ่ายอย่างสิ้นเชิง
ชายผมทองกลับไม่รู้ว่าจะถามอะไรก่อน คิดอยู่นานกว่าจะคว้ามือถือต่อสายเข้าสถานีตำรวจ
“ฮัลโหล?”
“ผมเอง วันนี้ Z ส่งใบเตือนสีดำมาไหม?”
ฝ่ายนั้นรื้อค้นเอกสาร เอนหลังพิงพนัก จากนั้นยักไหล่ “ขอร้องนะ อีริก เวลา Z ส่งคำเตือนมา มีครั้งไหนบ้างที่ผมไม่บอกคุณ ทางสถานีตำรวจต้องแจ้งข่าวทุกคนนั่นแหละ” ระหว่างที่พูดเช่นนั้น เขาไม่รู้ตัวเลยว่าด้านล่างสุดของข้อมูลมีกระดาษสีดำปรากฏอยู่
ทางด้านอีริกที่อยู่ปลายสายได้แต่พยักหน้า “ก็จริง เอาล่ะ มีอะไรก็โทรมาแล้วกัน” หลังจากที่วางสาย ชายผมทองหันไปมองฉินมั่ว “ฉิน คุณเพิ่งจะมาที่นี่ คงไม่รู้ว่ารูปแบบของคดีเป็นยังไง ก่อนที่ Z จะเล่นงานใครก็จะส่งใบเตือนสีดำมาก่อน แล้วจับเป้าหมายในตอนกลางคืน ทางสถานีตำรวจยังไม่ได้รับ…” ชายผมทองยังพูดไม่จบ มือถือพลันดังขึ้นอีก ฝ่ายนั้นส่งเสียงชัดแจ๋ว “Z! ใบเตือน ใบเตือน อีริก คุณรู้ได้ไงว่าวันนี้ Z จะส่งใบเตือนมา?”
ชายผมทองตะลึงงัน คนที่เดาว่า Z จะส่งใบเตือนมาไม่ใช่เขา แต่เป็น…
อีริกหันหน้าไปมองใบหน้าหล่อเหลาไร้อารมณ์ ผู้เป็นนักเรียนมัธยมปลาย
หลังจากวางสาย เขาสูดลมหายใจลึก กลบความตื่นเต้นที่มีไว้ไม่มิด มิน่าล่ะเบื้องบนถึงได้ให้เขารับตัวเด็กคนนี้มาอย่างเงียบๆ
บังเอิญหรือ? เก่งมากขนาดนี้เชียว?
อีริกเตรียมตัวเล็กน้อย ก่อนจะหันไปมองฉินมั่วอีกครั้ง “เอ่อ ฉิน คุณรู้ได้ยังไงว่าสมิธจะกลายเป็นเหยื่อของ Z ในวันนี้?”
“เมื่อกี้คุณถามผมไม่ใช่เหรอว่า ทำไมผมไม่รู้สึกอะไร?” ฉินมั่ววางมือถือลง คว้าแฟ้มข้อมูลที่วางไว้ด้านข้าง “อารมณ์ทั้งหมดของผมวางอยู่ตรงที่ จะทำยังไงถึงเอาไอ้ชั่วกลับเขาคุกได้ Z ก็คงเหมือนกัน ก่อนมาผมเคยอ่านข้อมูลที่คุณเขียนมาก่อน ถึงจะไม่มีประโยชน์สักนิด แต่ก็พอเห็นสไตล์ของ Z ได้ไม่ยาก”
อีริก… เอ่อ ที่พูดมาน่ะ ไม่ผิดหรอก แต่ไอ้คำว่าไม่มีประโยชน์สักนิดนี่อย่าพูดได้ไหม?
………………………………………..
