อย่าสนเลขตอนคะเนื้อหาต่อเนื่องกัน ไม่รู้ทำไมตอนถึงย้อนกลับ
1770 vs 1771
Ink Stone_Romance
ตอนที่ 1770
ท้าแบล็กพีช Z
ป๋อจิ่วก้มตัวเล็กน้อย เอามือเท้าคาง ยิ้มออย่างเกียจคร้าน “หน้าตาดี เลยดึงดูดสายตาให้มองง่ายหน่อย”
หลินเฟินช็อก “ฉันก็คิดว่านายชอบฝีมือเด็กผู้ชายนั่น”
“เด็กผู้ชายอะไร” ป๋อจิ่วช้อนสายตามอง ตั้งอกตั้งใจแก้ความเข้าใจผิดของเขา “เขาเป็นเด็กผู้หญิงที่หล่อมากต่างหาก”
หลินเฟิงจ้องตาโต ‘เด็กผู้หญิง?’ ไม่เหมือนแฮะ
ทว่าฉินมั่วกลับไม่คิดแบบนั้น คนบางคนเห็นเด็กหน้าตาดีทีไร ต้องเหมาว่าเป็นเด็กผู้หญิงทุกที แถมเป็นมาตั้งแต่เด็กแล้ว คำพูดของเธอจึงไม่น่าเชื่อถือ
ป๋อจิ่วพยายามเพิ่มความน่าเชื่อถือของตัวเอง “ถ้าไม่เชื่อเดี๋ยวฉันเรียกตัวมาให้พวกนายถามเลย”
“ไม่ว่าจะเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง ก็เอากลับไปเลี้ยงที่บ้านไม่ได้ เพราะงั้น…” พูดมาถึงตรงนี้ ฉินมั่วบีบคางเธอ “ดูผลการเล่น แล้วให้คะแนน”
ป๋อจิ่วหมุนปากกาในมือ “พี่มั่ว ไม่ต้องให้คะแนนแล้ว พี่ก็เห็นว่าเด็กนั่นกดเร็วจะตาย อย่างน้อยก็เทียบเท่าจ้าวซานพั่งเลย”
จ้าวซานพั่งที่ไม่ได้อยู่ในสนามด้วย… What!
ฉินมั่วไม่แยแส “ฟังดูแล้ว เธอจะชอบเขามากนะ”
“พี่มั่ว” ป๋อจิ่วชะโงกเข้าใกล้ “อย่าหึงเด็กสิ ไม่เอาน่า”
ฉินมั่วกำมือแน่น เล่นเอาปลายปากกางอเล็กน้อย “นั่งดีๆ”
ป๋อจิ่วหัวเราะ ประเมินข้อเด่นของเด็กคนนั้นอย่างไม่รู้ไม่ชี้ “เดินตำแหน่งเด่น พลิกสถานการณ์เยี่ยม มีเซนส์ในการนำฟอร์มเกม เด็กแบบนี้เหมาะจะอยู่โซนป่า ถ้าเอาเข้าทีมเราจะเพิ่มคะแนนหน้าตาดีได้ด้วย”
หลินเฟิงพูดแทรก “ถ้าพูดเรื่องคะแนนหน้าตา เดี๋ยวคนจะหาว่าเรารับเด็กที่หน้าตานะ”
ป๋อจิ่วหันไปมองพลางครุ่นคิด “แค่ดูหน้าสวยๆ ของพี่ ก็คงรู้แล้วว่าใช่”
หลินเฟิง…คุยต่อไปไม่ไหวแล้ว!
พวกคนที่เข้ามาสมัครต่างสวมหูฟัง จึงไม่ได้ยินบทสนทนาของคนทั้งสาม
ทว่าแค่มองหน้าจอตรงหน้า พวกเขาก็รู้สึกได้ว่าเจ้าไอดี Bey เจ๋งเป็นบ้า
ไม่รู้ว่าจงใจหรือเปล่า ถึงได้เอาแต่ไล่ล่าคนคนหนึ่ง
ตอนนี้คนที่ประกาศว่าจะมาแทนที่แบล็กพีช Z คลั่งแล้ว “ฝ่ายตรงข้าม นายเป็นบ้าอะไรวะ”
มั่วเป่ยไม่พูดอะไร เหาะต่อไป ในสายตาของเธอ คนคนนั้นไม่มีสิทธิ์จะท้าเทพ Z ด้วยซ้ำ
ส่วนชายคนนั้นคิดไม่ถึงว่าเขาจะไม่ผ่านการทดสอบ
แถมยังแพ้ให้กับคนที่เขาไม่เคยได้ยินชื่อเสียงมาก่อน
ต้องรู้ไว้ว่าเขามีฐานแฟนคลับ
เด็กใหม่คนนั้นคิดจะเอาคืนเพื่อสั่งสอนอีกฝ่าย แต่การแข่งขันถูกสั่งให้ยุติด้วยกฎที่ว่าใครได้เฟิร์สบลัด คนนั้นเป็นฝ่ายชนะ
เด็กใหม่ไม่ยอม คิดว่าตัวเองอายุยังน้อย มีอนาคตไกล ถอดหูฟังร้องขอแข่งใหม่
ป๋อจิ่วกวาดตามองเขา จากนั้นลุกขึ้นยืน เส้นผมสีเงินปรกลงมา “นายคิดจะแข่งยังไง?”
เด็กใหม่ตกใจจนถอยหลัง
เขาไม่เข้าใจจริงๆ อีกฝ่ายแก่กว่าเขาแค่ปีเดียว ทำไมออร่าถึงแรงขนาดนี้
แต่ในเมื่อประกาศไปแล้วย่อมไม่คืนคำ “แข่งทีม 5 ต่อ 5”
ป๋อจิ่วขยับข้อมืออย่างใจเย็น “ไม่ต้องแข่งประเภททีม 5 ต่อ 5 หรอก” ว่าแล้วเธอก็หลุบตามอง “Bey มานี่สิ มาแข่งแบบ 2 ต่อ 4 กับฉันกัน”
เทพ Z รู้จักฝ่ายนั้น?
ทุกคนต่างสงสัย แล้วก็ได้เห็น ‘เด็กชาย’ ลุกขึ้นจากหน้าคอมพิวเตอร์แล้วสะพายเป้เดินมาหา
………………………
ตอนที่ 1771
แบล็กพีช Z ออกโรงเอง
‘เด็กผู้ชาย’ คนนั้นตัวไม่สูง แต่งตัวเชยนิดๆ สวมชุดกีฬาที่ไม่รู้ว่าเป็นของยุคไหน
โชคดีที่หน้าตาเจ้าตัวดูไปแล้วขาวและเท่ ไม่งั้นแต่งตัวแบบนี้อาจโดนคนค่อนแคะเอาได้
ทว่านี่กลับไม่ใช่จุดสำคัญ
จุดสำคัญอยู่ที่ว่า เจ้าหนูนี่คือ Bey ที่เมื่อกี้เล่นได้โหดจนสุดยอดมาก?
มองไม่ออกเลย! แถมอายุยังน้อยไปหน่อยอีก?
ตอนที่ทุกคนมองมั่วเป่ย ต่างต้องก้มหน้ามอง
ปกติแล้วพวกฝาแฝดชายหญิงที่เกิดจากไข่ใบเดียวกันมักจะไม่ค่อยสมบูรณ์เหมือนคนอื่น ตอนเด็กจะตัวเล็กมาก แถมขนาดของเสื้อผ้าที่สวม ยังทำให้คนสงสัยว่าเจ้าหนูนี่ไปยืมใครมา ยิ่งทำให้เจ้าตัวดูอายุน้อยกว่าเดิม
ทุกคนต่างมีสีหน้าเหลือเชื่อ ไม่อาจเชื่อมโยงตัวนักฆ่าคนเก่งในเกมเมื่อครู่เข้ากับเด็กคนนี้ได้เลย
ป๋อจิ่วกลับแย้มยิ้ม กวักมือเรียกให้มาหา
มั่วเป่ยกำลังจะเดินไป เงยใบหน้าเล็กๆ ที่ไร้อารมณ์ขึ้น “ถ้าแข่ง 2 ต่อ 4 ต้องเปลี่ยนไปใช้คีย์บอร์ดที่ฉันเอามาเอง”
“ถนัดแบบ Red Switch เหรอ? ได้สิ” ป๋อจิ่วดึงคีย์บอร์ดนั่นออกมาจากเป้ ก่อนจะก้มลงเลือกคอมพิวเตอร์ แล้วเอาคีย์บอร์ดของอีกฝ่ายมาเปลี่ยนด้วยความเร็วสูง จนทำเอาคนอื่นคิดว่าเธอเป็นมืออาชีพ
สำหรับป๋อจิ่วแล้ว การเปลี่ยนคีย์บอร์ดเป็นเรื่องง่ายเหลือเกิน หลังจากปรับเปลี่ยนเรียบร้อย เธอก็กดปุ่มเปิดเครื่องแล้วพิงตัวตรงนั้น ยิ้มมุมปาก “เมื่อกี้ใครที่พูดว่าจะแข่ง มาเถอะ”
เด็กใหม่คนนั้นมองอยู่ด้านข้าง ไม่รู้ทำไมถึงอยากถอนตัว เขามั่นใจว่าในบรรดาคนที่อายุเท่ากัน เขาถือว่าเก่งมาก แต่ไม่คิดว่าคนที่เอาชนะเขาได้เมื่อครู่นี้จะเป็นเด็กน้อยคนหนึ่ง
ตอนนี้สองคนนั้นร่วมมือกันแล้ว แต่หากเขาเอาชนะได้ ก็จะป่าวประกาศว่าเขาเอาชนะแบล็กพีช Z ได้
ความคิดนี้ดึงดูดใจเขามาก
เด็กใหม่คนนั้นจึงพูดขึ้นเลย “ฉันเอง”
“นั่งสิ” ป๋อจิ่วหันไป เส้นผมสีเงินสะบัดตามการเคลื่อนไหว
เขานั่งลง และเรียกเพื่อนอีกสามคนที่ชอบเล่นด้วยกันบ่อยๆ ซึ่งเข้าร่วมการทดสอบในครั้งนี้ด้วยมาเข้าทีม
เมื่อต้องลงแข่งกับแบล็กพีช พวกเด็กใหม่ที่นั่งหน้าคอมพิวเตอร์ต่างตื่นเต้นระคนกังวลว่าจะเอาชนะอีกฝ่ายไม่ได้ ต่างคนต่างมองหน้ากัน สีหน้าเคร่งเครียดอย่างไม่ต้องสงสัย
“จะไปกลัวอะไร พวกเราฝีมือดีจะตาย แต่ที่ยังไม่ได้เล่นลีกส์อาชีพก็เพราะยังไม่เคยเข้าทีม ยิ่งตอนนี้แข่งกันแบบ 4 ต่อ 2 ก็ไม่แน่ว่าฝ่ายไหนจะชนะกันแน่” ความคิดเขาดีเยี่ยม “ยิ่งสองคนนั้นเล่นเป็นนักฆ่า เป็นตัวที่ซ้ำกันเอง โซนป่าก็มีทรัพยากรเยอะ ถ้าพวกเขากล้ามาโซนป่าของเราจริงๆ พวกเรารุมฆ่าให้เขากลับไปไม่ได้ก็จบ”
ตอนเขาคนนั้นพูด เขาลืมไปว่าแบล็กพีช Z เป็นผู้เล่นแบบรวมทุกความสามารถ ไม่ว่าจะเป็นตำแหน่งอะไรก็เล่นได้หมด ดังนั้นเธอจึงเลือกเล่นเป็นตัวแทงค์กึ่งสนับสนุน ส่งผลให้ผู้ชายคนนั้นตะลึงงัน
อะไรกัน?
ไม่เพียงเท่านั้น เลือกเป็นตัวแทงค์กึ่งสนับสนุนยังพอว่า แต่ดันเลือกสกิลฆ่ามอนสเตอร์ด้วย
ดังนั้นฝั่งแบล็กพีชจึงมีตัวฆ่ามอนสเตอร์ถึงสองตัว?
ในระหว่างที่ทุกคนอึ้ง ต่างก็มองป๋อจิ่วและ ‘เด็กชาย’ คนนั้น
ท่ามกลางสนามแข่งคัดเลือก ผู้เข้ารอบ 20 คนแรกต่างยืดคอดู กระทั่งหลินเฟิงยังตื่นเต้น “หัวหน้า นอกจากหัวหน้าแล้ว ก็มีเด็กนี่แหละที่เจ้าแบล็กยอมเป็นตัวสนับสนุนให้ ใช่ปะ?”
ฉินมั่วตอบเสียงเฉยชา ฟังดูแล้วเหมือนคุณชายสูงศักดิ์แสนยโส “รู้แล้วยังมาถามอีก หลินเฟิง นายคิดว่าตอนนี้ฉันจะรู้สึกยังไง?”
……………………………………
