อย่าสนเลขตอนคะเนื้อหาต่อเนื่องกัน ไม่รู้ทำไมตอนถึงย้อนกลับ
1772 vs 1773-1
Ink Stone_Romance
ตอนที่ 1772
2 ต่อ 4
หลินเฟิงสันหลังวาบเมื่อได้ยิน แอบถอยหลังไปครึ่งก้าว เวลาหัวหน้ามีความรักนี่ขี้หึงจริงๆ
เมื่อก่อนเขาเคยคุยกับโคโค่ว่า ใครก็ตามที่ดวงซวยโดนหัวหน้าหลงรัก จะต้องไม่เหลืออิสระแน่
แต่ต่อมาเห็นหัวหน้าดีกับเจ้าแบล็กมาก ประมาณว่าเจ้านั่นอยากทำอะไรก็ปล่อยตามใจ พวกเขาเลยไม่ได้คิดในด้านนี้ให้ลึกซึ้งแต่อย่างใด
ทว่าเวลานี้ พวกเขามาเห็นว่าหัวหน้ายังหึงเหมือนเดิม ทางด้านฉินมั่วเองก็ไม่มองหลินเฟิงที่ยืนเยื้องตัวเองอีก แต่ก้าวเข้าไปยังยังบริเวณที่ผู้คนมุงดู เหมือนจะได้ยินเสียงใสระคนยิ้มบอกว่า “ไม่ต้องตื่นเต้นนะ” เป็นเสียงของป๋อจิ่วนั่นเอง
เธอสวมหูฟังสีดำ มือขวากุมเมาส์ เหาะไปยังโซนป่า ทั้งยังไม่ลืมปลอบเด็กนั่น
มั่วเป่ยรับคำ ใบหน้าเล็กๆ ไม่ฉายอารมณ์ออกมา หน้าแข็งทื่อเลยทีเดียว เจ้าตัวกดเมาส์ตามไป
ผู้คนต่างเห็นสถานการณ์การแข่งผ่านหน้าจอใหญ่
ฉินมั่วไม่สนใจสักเท่าไร เขาลากเก้าอี้มานั่งเยื้องไปทางข้างหลังของป๋อจิ่ว ส่งผลให้เห็นช่วงขาเรียวยาวและเสี้ยวหน้าหล่อเหลา
สถานการณ์การแข่งดูเป็นปกติ แต่ไม่มีใครกล้าบุก
ห้วงอึดใจนั่น แม้แต่บรรยากาศรอบข้างยังเงียบงันลงไปเยอะ
จากระดับหนึ่ง นี่ก็รับประกันแนวคิดของคนเล่นเกมทุกคนได้แล้ว
คนที่อยู่แถวนั้นเดินไปเดินมา แม้เสียงวิจารณ์ไม่ได้ทะลุเข้าหูฟังก็จริง แต่กระทบกับสมาธิคนเล่นไม่น้อย
ภายในเกม ป๋อจิ่วข้ามแม่น้ำมาซ่อนตัวในพุ่มไม้ เล็งบลูบัฟของฝ่ายตรงข้าม ส่วนอีกทีมหนึ่งยังคงลังเลที่จะสั่งการ เพราะเดาไม่ถูกว่าฝ่ายป๋อจิ่วจะบุกมาหรือไม่
ถึงอย่างไรสายหมอกก็ห้อมล้อมอยู่ภายในเกม ต้องข้ามไปหาอีกฝ่ายถึงจะเห็นตำแหน่งของคู่แข่งได้
เนื่องจากตอนนี้ไม่รู้ว่าพวกนั้นอยู่ที่ไหน พวกเขาจึงอยู่ที่เดิม
คนใหม่คนนั้นก็ไม่กล้าวู่วาม
ด้วยวิธีการเล่นของแบล็กพีชแล้ว จะต้องเข้ามาแย่งมอนสเตอร์ของคู่แข่งตั้งแต่เริ่มเล่นแน่
แต่สถานการณ์เวลานี้คือฝ่ายแบล็กพีชจะมาแย่งเรดบัฟหรือบลูบัฟของฝั่งเขากันแน่ มอนสเตอร์ทั้งสองประเภทก็ไม่ได้อยู่ในเขตเดียวกันด้วย
ในระหว่างที่ฝ่ายผู้ชายคนนั้นยังตัดสินใจไม่ถูก ก็โดนวงแสงสตันซัดเข้าใส่
ป๋อจิ่วอยู่ที่โซนป่าก็จริง แต่เธอไม่ได้แย่งเรดหรือบลูบัฟ ทว่าโจมตีตัวนักฆ่าทันที
ผู้ชายคนนั้นรีบสั่งให้รวมตัวกัน พวกที่เหลือต่างวิ่งตามมาด้วยเกรงกว่าจะโดนแบล็กพีชฆ่า เพราะใครก็ตามที่เคยเล่นในโซน C ล้วนแต่รู้กันทั้งนั้นว่าแบล็กพีชฆ่าโหดขนาดไหน
ตอนแรกผู้ชายคนนั้นถอยหลัง แต่พอเห็นเพื่อนร่วมทีมมาสมทบก็รีบรุกกะจะเอาคืนป๋อจิ่ว จะทำเหมือนอย่างที่พูดไว้ก่อนหน้านี้ว่า หากฝ่ายนั้นมาที่โซนป่าพวกเขาก็รุมฆ่าเสีย
แต่คิดไม่ถึงว่าแบล็กพีชจะเปลี่ยนแผนการเล่นโดยกลับไปยังเมืองตัวเอง
หมายความว่าอย่างไร? ไม่มีใครอ่านใจเธอออก
หากไม่เพราะแบล็กพีชนั่งอยู่ตรงหน้า พวกเขายังคิดเลยว่าอาจเป็นตัวปลอม เพราะคนอย่างแบล็กพีช เวลาลงเล่นทีเป็นต้องจ้องมอนสเตอร์ของฝ่ายตรงข้าม ทว่าวันนี้กลับไม่กล้าเปิดฉากสู้?
“ท่าทาง แบล็กพีชก็งั้นๆ แหละ” ผู้ชายคนนั้นทำหน้าสะใจพลางคว้าบลูบัฟของตัวเอง “เมื่อก่อนไม่เคยเจอ ตอนนี้ได้มาเห็นแล้ว เราจะไม่ยอมปล่อยมอนสเตอร์ของเราให้เธอหรอก”
ทว่าหลังจากที่เขาพูดจบ…
………………………………….
ตอนที่ 1773-1
เป็นตัวสนับสนุนก็เล่นให้นายเรียกป๊ะป๋าได้นะ
เสียงฮือฮาดังขึ้นจากลุ่มผู้คน
เพราะต่างเห็นบนหน้าจออย่างชัดเจนว่า เรดบัฟที่โซนป่าของพวกเขาถูกล่าจนหมดแล้ว
เดิมทีแบล็กพีชมาที่โซนบลูบัฟของคู่แข่ง ไม่ได้ต้องการล่าบลูบัฟ แค่จะดึงความสนใจจากคู่แข่งด้วยกลยุทธ์ป่าวร้องที่ทิศตะวันออกแต่บุกจริงที่ทิศตะวันตก เพื่อให้มั่วเป่ยล่ามอนสเตอร์อีกครึ่งโซนป่าให้เกลี้ยง
สนามแข่งแทบจะระเบิดลง แต่ยังไม่จบแค่นี้
แบล็กพีชล่าทีมมินเนี่ยนเสร็จก็ข้ามไปที่โซนเรดบัพ ก่อนจะขวางตัว ADC ของคู่แข่งแล้วใช้สกิลของตัวเองสตันอีกฝ่าย ทำให้สามคนนั้นตะลึงงันอยู่กับที่
เวลานี้ มั่วเป่ยที่ล่าเรดบัพเสร็จก็กระโดดเข้าไปทำร้ายตัว ADC จนเหลือเลือดนิดเดียว!
ผู้ชายคนนั้นได้สติก็รีบเข้าไปช่วยทันที
ADC สามารถเดินตำแหน่งได้อย่างไม่มีปัญหา ใช้สกิลวิ่งเร็วถอยทันที จากนั้นรีบกดปุ่มกลับเมือง ถึงได้หลบอันตรายของการเสียเฟิร์สบลัดได้
ส่วนนักเวทของฝ่ายตรงข้ามก็โดนทำร้ายอย่างรุนแรง ตกใจจนไม่กล้าออกจากป้อม
ต้องรู้ไว้ว่าแบล็กพีช Z ไม่ธรรมดา ความโหดมักจะมาโดยที่คู่แข่งไม่ทันตั้งตัว ไม่อาจรู้ล่วงหน้าได้ว่าเธอจะระเบิดพลังเมื่อไร กระทั่งข้ามป้อมก็ยังทำได้อย่างบ้าคลั่ง
ด้วยเดาความคิดของอีกฝ่ายได้ ป๋อจิ่วจึงไม่คิดจะถอย เมื่อเห็นชายคนนั้นเข้ามา เธอก็เดินตำแหน่งอย่างหลักแหลม หลบการสร้างความเสียหายจากคู่แข่งได้ แล้วเลี้ยวที่พุ่มไม้ กระโดดเข้าไปสตันนักฆ่าคนนั้นทันที
มั่วเป่ยเห็นแล้วโจมตีทันควัน พอสกิลล่ามอนสเตอร์มาเต็มพิกัด เธอรีบลดความเร็วของอีกฝ่ายลง
ทางด้านคู่แข่งที่โดนสตัน ลดความเร็ว และโดนทำร้ายเป็นชุดจนเหลือเลือดน้อยนิด ก็ร้องขอความช่วยเหลือ
เพื่อนร่วมทีมต่างรีบวิ่งมา แต่ด้วยความที่ไม่มีทรัพยากรโซนป่าและทีมมินเนี่ยนอยู่ในมือ ทั้งยังเอาแต่ขัดขวางแบล็กพีชไว้ บวกกับสเตตัสของพวกเขาจะเป็นตัวตัดสินไอเทม เซนส์ในการเล่นเกมก็ไม่ได้ดีมาก ความเร็วยังไม่สูงอีก จึงให้ความช่วยเหลือได้ช้าไป
ชายคนนั้นกัดฟัน กำลังจะกดปุ่มสกิลล่ามอนสเตอร์ให้ลดความเร็วของฝ่ายป๋อจิ่วอย่างเต็มที่ ไม่คิดว่าจะโดนสตันอีกครั้ง!
แบล็กพีชสามารถเล่นสกิลสนับสนุนได้อย่างโดดเด่น สร้างความเสียหายให้คู่แข่งจากระยะทางไกล
ชายคนนั้นกำลังรอให้ตัวเองฟื้นขึ้น กลับต้องชะงักในวินาทีถัดมา เขาเห็นฝ่ายนั้นเหาะเข้ามาข้างตัวเขา ใช้สกิลฆ่ามอนสเตอร์ลดความเร็วเขาไม่พอ ยังสร้างความเสียร้ายอย่างอำมหิตประชิดตัวเขาอีกด้วย ทำให้เขาต้องกลายเป็นตัวละครที่หนีไปทั่วโซนป่า ไม่ให้โอกาสกระโดดข้ามเลยแม้แต่น้อย
จากนั้นเสียงเอฟเฟกต์เกมดังขึ้นสนั่นหู First Blood!
First Blood เชียวนะ!
ใครเป็นคนฆ่า? ทุกคนต่างมองดูและเห็นตัวอักษรบนหน้าจอชัดเจน
แบล็กพีช Z!
แบล็กพีชเล่นเป็นตัวสนับสนุนก็ยังได้ First Blood อีกเหรอ? แถมยังฆ่านักฆ่าอีกต่างหาก?
เสียงฮือฮาดังสนั่นหูก้องสนามแข่งเล็กๆ แห่งนั้น เป็นการพิสูจน์ในสิ่งที่แฟนคลับขนามนามให้แบล็กพีชไว้ว่า ‘ใครบอกว่าฉันจะล่ามอนสเตอร์จากบ้านนาย ฉันเล่นงานนายต่างหาก แล้วแย่งเอาเรดกับบลูไปจากนายด้วย’
…………………………………..
