Black Peach Z เดิมพันรักสาวแฮกเกอร์ – ตอนที่ 2001 – 2002-1

ตอนที่ 2001
บอกรักกับนางฟ้า
“ตายแล้ว ตาฉันไม่ได้มีปัญหาใช่ไหม ลั่วลั่วกับเฟิงหยางกำลังแข่ง
จัดอันดับ?”
“ทำไมหนนี้ไม่เล่นกับพี่อ้วนของฉันล่ะ?”
“สองคนนั้นไม่ได้อยู่ทีมเดียวกัน แต่มาเล่นจับอันดับกัน ท่าจะมี
ปัญหาแฮะ”
“เทพหยางของฉันสมหวังแล้ว ในที่สุดก็ได้แข่งร่วมกับนางฟ้า”
“ขอมโนความในใจของเทพหยางหน่อย ต้องหวานเยิ้มแน่ ๆ เลย”
“ได้เวลาของลูกหมาป่ า[1]แล้ว เทพหยางของฉันต้องทำอะไรสัก
อย่างแน่!”
แฟนคลับของเฟิงหยางรู้กันว่าไอดอลหญิงในหัวใจเขาคือลั่วลั่ว
เพราะในเวยป๋ อของเขาโพสต์แต่เรื่องของลั่วลั่วทั้งนั้น
อย่าเห็นว่าเทพหยางมีบุคลิกแบบเดียวกับที่อยู่ต่อหน้าลั่วลั่ว เวลา
ปกติเขาไม่ได้เป็นแบบนั้น ถือเป็นเด็กที่ทระนงตัวไม่เบาเลย
แต่ลั่วลั่วไม่ได้เดาผิด เขาอายุยังน้อย เพิ่งจะครบ 18 ปีเท่านั้น
การแข่งจัดอันดับของทั้งสองทำให้พวกแฟนคลับไม่ค่อยกล้าคิดกัน
นัก
ทว่าเมื่อได้มโนขึ้นมาก็รู้สึกถึงความหวานเล็กน้อย
ลูกหมาป่ าน้อยได้เข้าใกล้นางฟ้าในดวงใจแล้ว ทำให้ทุกคนอยากรู้
จริง ๆ ว่าจะเป็นอย่างไรต่อไป
แม้ว่าทั้งสองไม่ได้ไลฟ์ สด แต่ปิดกั้นไม่ให้คนอื่นมาดูการแข่งไม่ได้
คนเข้ามาดู เมื่อได้เห็นไอดีของทั้งสองก็ตาค้างทันที
“นักกีฬาอาชีพถึงสองคนเชียวนะ”
“ยังจะเล่นกันอีกไหม?”
“เล่นก่อน อย่าลืมว่าพวกเราเป็นเกมเมอร์มือโปรเชียวนะ! ต้องมั่น
หน้าเข้าไว้!”
นี่คือคำปลอบใจตัวเองชัด ๆ ไม่อย่างนั้นคนทางนั้นคงไม่พูดใน
บอร์ดรวม
แต่เหล่าแฟนคลับที่เข้ามาดูไม่สนคำพูดของพวกเขา ถ่ายภาพหน้าจอ
ที่ทั้งสองยืนด้วยกันในเกมแล้วล้อมกรอบด้วยรูปหัวใจ
“รู้สึกถึงบรรยากาศแห่งความรักเลยละ”
เมื่อพูดออกมาแบบนี้ ก็มีคนเยาะเย้ย
“ขอบคุณนะ แต่เทพหยางของพวกเราไม่อินด้วยหรอก แค่ชอบสกิล
ของลั่วลั่วเท่านั้น ไม่คิดจะเชื่อมสัมพันธ์ในชีวิตจริง”
“หลายปีที่ผ่านมา ลูกหมาป่าน้อยที่ลั่วลั่วถูกใจมีน้อยที่ไหน บอกตรง ๆ
นะ ลาออกไปแล้ว อายุก็ไม่น้อย จะไปก็ไปให้มันเด็ดขาดหน่อย”
“ต่อไปถ้าหาแฟนไม่ได้ ฉันจะไปเล่นเกมบ้าง ยังไงก็อ่อยได้หลายคน”
เดิมทีคำพูดเหล่านี้ก็เย้ยหยันกันไปตามเรื่อง เพราะเมื่อก่อนพวกเขาก็
พูดกันแบบนั้น
ไม่คิดว่าในอึดใจถัดมา แบล็กพีช Z จะแสดงตัวบ้าง “เป็นครั้งแรกที่
ได้ทำหน้าที่แม่สื่อ ลั่วลั่วเอาแต่เล่นเกมอยู่ได้ เป็นเด็กดีเกินไปแล้ว”
หลินเฟิงตามมาติด ๆ “คนบางคนเอาแต่ถามฉันอยู่นั่นแหละว่าคุยกับ
นางฟ้ายังไงดี ถึงจะไม่เขิน”
จ้าวซานพั่งยั่วโมโหเอาตรง ๆ “คนบางคนอย่าคิดจะเล่นเกมเพราะ
อยากหาแฟนเลย ไม่มีผู้ชายคนไหนชอบหรอก เชื่อเฮียเหอะ สมัยนี้
เป็นยุคดูหน้าตา แล้วคิดว่าผู้ชายเล่นเกมอย่างพวกเรามองไม่ออกหรือ
ว่าใครตั้งใจจริงกันแน่?”
คนที่ชอบเรา ดูเหมือนจะดูออกจริงว่าเราเป็นคนยังไงกันแน่
ตอนที่เฟิงหยางให้สัมภาษณ์ เขาโดนถามว่าไอดอลหญิงในดวงใจ
เป็นใคร พอตอบว่าลั่วลั่ว มีกลุ่มแฟนคลับมองเขาอย่างเย้ยหยัน พวก
แฟนคลับหญิงบางคนบอกว่าให้เขาล้างลูกตาเสียบ้าง อ่านโพสต์ใน
อินเทอร์เน็ตเมื่อก่อนหน่อย จะได้รู้ว่าลั่วลั่วเป็นคนยังไง
เฟิงหยางคิดว่าเธอเป็นคนยังไง ฉันรู้ดีกว่าใครเพื่อน
ตอนที่หลาย ๆ คนล้มเลิก แต่เธอกลับฝึกความเร็วมือ แถมยังไม่เคยดู
ถูกคนที่แพ้เธอ และตอนที่คนอื่นอยู่สูงกว่าก็ไม่เคยคิดจะฉุดเขาลง
มาด้วย
เวลานี้เธอจะลาออกจากวงการแล้ว
เฟิงหยางเงยหน้ามองผู้หญิงที่กำลังก้มหน้าก้มตาเล่นเกม สูดลม
หายใจลึก มือที่วางด้านข้างแข็งเกร็ง กำลังจะเอ่ยขึ้น…
[1] ลูกหมาป่า เป็นแสลงหมายถึงหนุ่มน้อยหน้าตาดี มักมีอายุน้อย
กว่า แต่มีสไตล์ร้าย ๆ ชอบรุกและปกป้องแฟน
ตอนที่ 2002-1
เทพเซียวมาแล้ว
ทันใดนั้นเอง ร่างสูงร่างหนึ่งก้มลงมา บนตัวมีกลิ่นอายอย่างนักวิชาการ
เต็มเปี่ยม
คนคนนั้นยืนอยู่ด้านหลังลั่วลั่ว เสื้อกาวน์เปิดออกครึ่งหนึ่ง แว่นตา
กรอบทองตั้งอยู่บนสันจมูกสูงโด่ง
ทำให้คนนึกไม่ออกในทันทีว่าเขาเป็นเทพเซียวผู้เป็นจิตวิญญาณ
ของทีม
ทว่าใบหน้าที่หล่อเหลานั้น คนเล่นอีสปอร์ตทุกคนต่างรู้จักดี
เฟิงหยางอึ้งอยู่ตรงนั้น สายตาจ้องเซียวจิ่งที่ปรากฏตัวออกมา
สัญชาตญาณของผู้ชายบอกเขาว่า ชายหนุ่มไม่ได้บังเอิญโผล่มาอยู่
ที่นี่แน่
แม้ว่าเขาจะเคารพนับถือชายหนุ่มมาก แต่ก็ไม่คิดจะรามือจากบางสิ่ง
ทว่า ลั่วลั่วที่เล่นเกมอยู่รู้สึกว่ามีคนอยู่ด้านหลังจึงหันไปมอง ดวงตา
คู่สวยเผยแววประหลาดใจ “หัวหน้า?”
“อื้อ” เซียวจิ่งเอ่ยเสียงเรียบ
หลังจากบังคับตัวละครไปซ่อนไว้ในพุ่มไม้ เธอก็พูดขึ้น “มีนัดกิน
ข้าวกับพวกอาจารย์แถวนี้เหรอ”
เซียวจิ่งพิงเก้าอี้ ไม่ได้ตอบเธอ แต่กลับชี้นิ้วที่ไปหน้าจอ “แข่งจัด
อันดับ?”
“ใช่” ลั่วลั่วไม่เข้าใจว่าทำไมหัวหน้าถึงมาอยู่ตรงนี้ได้
เซียวจิ่งว่าต่อ “งั้นรอพวกเธอเล่นเสร็จ เราค่อยคุยกัน”
เมื่อโดนจ้องแบบนั้น ลั่วลั่วก็เล่นต่อได้ไม่เต็มที่แล้ว หัวหน้ามาอยู่
ตรงนี้ได้ยังไง
พอเล่นได้ครึ่งหนึ่ง ลั่วลั่วจึงนึกขึ้นได้ และมองคนตรงหน้า “หัวหน้า
นี่เฟิงหยาง”
“ดีใจที่ได้เจอกัน” เซียวจิ่งพยักหน้าให้เฟิงหยาง แววตาหนักอึ้ง
เฟิงหยางเข้าใจนัยที่ซ่อนไว้ทันที มือถึงกับเกร็ง
เขาคิดว่าการที่เซียวจิ่งมาอยู่ตรงนี้ก็เพราะกลัวว่าลั่วลั่วจะเจอผู้ชาย
ชั่วเข้า
เขาคิดจะพิสูจน์ตัวเองให้เห็น แต่กลับพบว่าไม่ใช่
ในฐานะแฟนคลับ เขาอ่านแววตาของลั่วลั่วที่มองหัวหน้าตัวเองออก
ว่าซ่อนอะไรไว้มากมาย มีทั้งความเคารพ ปรารถนา และอย่างอื่น
ทว่าเขาไม่คิดว่าอย่างอื่นนั้นจะเป็นความชอบ คงเพราะนี่คือสถานที่
สาธารณะ เธอจึงซ่อนไว้ลึก ๆ กระทั่งเทพเซียวเองก็ยังซ่อนความรู้สึก
ตัวเองไว้ลึกเช่นกัน
หลายคนคิดว่าพวกเขาเป็นเพียงหัวหน้าและลูกทีม ไม่คิดว่าทั้งสอง
จะชอบกัน จนเมื่อถึงสถานที่นัดส่วนตัว เฟิงหยางจึงรู้ว่าทั้งสองสนิท
กันมากอย่างไม่รู้ตัว ต่างไปจากคนที่อยู่ด้วยกันมานาน คงเพราะเจอ
อะไรด้วยกันมาหลายปี ถึงได้เป็นเช่นนั้น
แม้จะไม่ใช่ความรัก แต่คนอื่น ๆ ก็ยากจะแทรกกลางได้
เซียวจิ่งมองลั่วลั่วเล่นเกม เห็นว่าเธอไม่มีสมาธิจึงออกปาก “ฉันเล่น
เอง จะได้เร็วหน่อย”
ลั่วลั่วเล่นต่อไปไม่ไหว ยื่นมือถือให้เขา แววตาก็จับจ้องเสี้ยวหน้า
ชายหนุ่ม แล้วหันมามองนิ้วขาวนวลที่เคลื่อนไปมาบนหน้าจอมือถือ
ราวกับตั้งใจมาก จึงถามต่อไม่ออกว่า ‘พวกศาสตราจารย์อยู่ที่ไหน’
คนอย่างฉินมั่วหรือเซียวจิ่งต่างมีเอกลักษณ์ในการเล่นเกม
สิ่งนั้นมาจากการเดินตำแหน่งและความเร็วมือ
คนทั่วไปเลียนแบบไม่ได้
ท่ามกลางวงล้อมการต่อสู้ระลอกใหม่ เซียวจิ่งเดินตำแหน่งแบบอ้อม
แวบหลบสกิลที่คู่แข่งซัดมาก่อน จากนั้นบุกเข้ากลุ่มคน ระหว่างที่
ยืดเยื้อกันก็ก่อร่างเป็นค่ายกล เก็บไปได้สองชีวิตอย่างงดงาม