Black Peach Z เดิมพันรักสาวแฮกเกอร์ – ตอนที่ 2047 – 2048

ตอนที่ 2047
เซียวแอนด์ลั่ว 2
ไม่น่าจะคิดแค่เป็นเพื่อนร่วมทีมทั่วไป แต่ป๋อจิ่วรู้ดีว่าตัวเองไม่เหมาะ
ที่จะพูดเรื่องแบบนี้
นี่เป็นปัญหาหัวใจของสองคนนั้น หัวหน้าเซียวต้องแก้ไขเองจะ
เหมาะสมกว่า
หลินเฟิงก็รู้เหมือนกันว่าปัญหาอยู่ที่ไหน ที่ผ่านมาถึงภายนอกลั่วลั่ว
จะเข้มแข็งทุกด้าน แต่เธอกลับใส่ใจในทุกจุด
เซียวหน้านิ่งไม่ยอมพูดให้ชัดเจนแน่
แต่ว่า… “ลั่วลั่ว ในเมื่อเซียวหน้านิ่งคบกับเธอ ฉันคิดว่าเธอก็น่าคิด
ในทางที่ดีนะ ถ้าไม่ชอบเธอจริง ๆ แล้วเขาจะคบกับเธอทำไม”
หลินเฟิงพูดเสียงเบามากเพราะไม่อยากให้เซียวจิ่งได้ยินเข้า เจ้านั่นก็
เหลือเชื่อจริง ๆ จนถึงตอนนี้แล้วก็ยังไม่สำเหนียกถึงปัญหาอีก?
ใช่ว่าเซียวจิ่งจะทำตัวไม่ดีพอ แต่เมื่อผ่านอะไรมามากมาย ลั่วลั่วหวัง
เหลือเกินว่าจะมีคนคนหนึ่งบอกเธอชัด ๆ ว่า ฉันชอบเธอ ฉันอยาก
อยู่กับเธอตลอดไป เหมือนหลินเฟิงกับอวิ๋นหู หากอยากอยู่ด้วยกัน
ตลอดไปจริง จะต้องตอกย้ำเรื่องนี้ให้มั่นใจ
เพราะหลินเฟิงเข้าใจเธอเป็นอย่างดีในเรื่องความแตกต่างระหว่างคน
รักกับตัวเอง ความแตกต่างนั่นชัดเจนมาก
ถึงขั้นที่คนสองคนเชื่อมั่นกันไม่มากพอ
หากเทียบกับหลินเฟิง ลั่วลั่วดูจะลำบากกว่า เพราะตอนนี้มีเสียง
ต่อต้านอยู่มากมาย
ลั่วลั่วหัวเราะแผ่วเบา “ฉันรู้ดีว่าเขาไม่ได้รังเกียจฉัน แต่ความชอบ
มันแบ่งได้หลายประเภท ความชอบของเราสองคนไม่เหมือนกัน
ฉันมันโลภเกินไป อาลัยอาวรณ์ที่เขายอมรับฉันได้สารพัดตั้งแต่
เมื่อก่อน แม้แต่ตอนลาออกแล้วเกิดเรื่องนัดดูตัว เขาก็เป็นฝ่ายกำจัด
ข่าวเสียหายในโลกออนไลน์ให้หมด ฉันเป็นลูกทีมของเขา ส่วนเขา
ก็ทนไม่ได้ที่เห็นลูกทีมโดนรังแก จำได้ว่าตอนที่มีคนว่าร้ายฉันใน
อินเทอร์เน็ตครั้งแรก เขาก็ออกรับแทน พอฉันไปถามเขาก็ตอบฉัน
อย่างนี้”
“เซียวหน้านิ่งเป็นคนพูดไม่เป็น เธอก็รู้ดีนี่” หลินเฟิงรู้สึกอย่างจริงใจ
ว่าอีคิวของเซียวจิ่งตกต่ำจนน่ากลัว
ป๋ อจิ่วหันไปมอง “ดังนั้นเธอเลยรู้สึกว่าเขาไม่ได้เห็นเธอเป็นแฟน?
เพราะคำพูดนั้น?”
“ก็ไม่เชิงหรอก” ลั่วลั่วเสยผม “ฉันไม่ได้เป็นอย่างนั้น สิ่งที่สำคัญ
ที่สุดคือความรู้สึกในตอนนี้ ก่อนหน้านี้ฉันกับเขาไม่เหมือนเป็น
แฟนกัน ทุกครั้งที่อยู่ใกล้ฉันจะตื่นเต้นแทบตาย แต่เขายังเหมือนเดิม
บางครั้งยังเหมือนห่างเหิน ไม่ใช่ความรู้สึกของคนเป็นแฟน เหมือน
เป็นแค่เพื่อนร่วมทีมกันมากกว่า”
หลินเฟิงงง “ทำไมฉันไม่เข้าใจวะ”
ลั่วลั่วยิ้มอย่างใจกว้าง “พูดตรง ๆ ก็คือ ฉันอยากให้ความสัมพันธ์
คืบหน้ากว่านี้ แต่เขาไม่อยาก เอาจริง ๆ นะ นี่ถือเป็นความล้มเหลว
ของลูกผู้หญิงหนึ่งเลย”
“หา เพราะเรื่องนั้น…” หลินเฟิงหน้าแดงแปร๊ดทันที “เอ่อ ทำไม
กลายเป็นเรื่องอย่างว่าแล้วล่ะ?”
ลั่วลั่งยังยิ้มได้อีก “ทำไงได้ เป็นผู้ใหญ่กันแล้ว การชอบใครสักคน
หนึ่งก็ต้องอยากอยู่ใกล้ชิดเขา อยากนอนกับเขา”
ป๋อจิ่วได้ยินแล้วพลันหัวเราะ ก่อนจะไฮไฟว์กับลั่วลั่ว พูดด้วย
น้ำเสียงเอื่อยเฉื่อย “เห็นด้วย”
“น่ากลัวจริง ๆ ผู้หญิงอย่างพวกเธอนี่น่ากลัวจริง ๆ” หลินเฟิงส่าย
หน้า
ลั่วลั่วหัวเราะ จิ้มนิ้วที่ซอกคออีกฝ่าย “นายกับเทพอวิ๋นต่างหากที่น่า
กลัว รอยจูบก็เห็นชัดอยู่นะ”
“ลั่วลั่ว เธอเป็นนางฟ้านะ ทำไมหื่นแบบนี้” หลินเฟิงหลบไปทาง
ด้านขวาอย่างเท่
ลั่วลั่วหัวเราะอยู่สักครู่ จากนั้นเอ่ย “ดังนั้นตอนนี้พวกนายคงเข้าใจ
แล้วใช่ไหม ระหว่างเราไม่ได้มีความรู้สึกอย่างนั้น ถ้าฉันคนเดียวที่มี
ความสัมพันธ์นี้ก็ไม่นับแล้ว”
ตอนที่ 2048
ไม่รั้งเธอไว้
หลินเฟิงได้ยินแล้วถามขึ้น “เธอกลับไปครั้งนี้ เขาไม่ห้ามเธอเหรอ?”
ลั่วลั่วตอบรับแค่ “อืม” ยิ้มสวยเหมือนเดิม “คงเพราะเขารู้ตัวแล้วว่า
รู้สึกยังไงกับฉันกันแน่ เลยไม่สะดวกพูดออกมา พอเราอยู่ไกลกัน
ความรู้สึกจะค่อย ๆ จืดจางไป เขาเองก็อยากให้ฉันรู้สึกห่างกันด้วย”
ป๋ อจิ่วเหลือบมองร่างสูงเพรียว คิดในใจว่าคนอย่างเซียวจิ่งยังได้รับ
การกระตุ้นไม่มากพอ
ฝั่งทางโน้นคงดื่มกันอยู่ ตอนนี้ไม่มีการแข่งแล้ว ทุกคนไม่จำเป็นต้อง
กังวลมาก
ฉินมั่วเป็นคนไม่สนใจเรื่องของคนอื่น โดยเฉพาะเรื่องความรัก แต่
เมื่อเห็นคนบางคนอ้าแขนจะกอดลั่วลั่ว เขาก็เริ่มเปิดโหมดเตือนทันที
เขย่าแก้วเหล้าในมือ มองเซียวจิ่งที่มีท่าทีเฉยเมย “ลั่วลั่วจะไปแล้ว
นายไม่ห้ามเลยเหรอ?”
“ฉันก็ไม่แน่ใจ” เซียวจิ่งเอ่ยเสียงเบา “หลายปีที่ผ่านมาฉันชินกับการ
ดูแลเขา เขาก็คงจะรู้เหมือนกัน เลยซื้อตั๋วกลับบ้าน น่าจะกลับไม่กี่
วัน”
ฉินมั่วชะงักมือ “ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง”
เซียวจิ่งจิบเหล้า “อยู่ด้วยกันมานาน เลยแยกไม่ออกว่าชอบหรือนับ
ถือ”
“นายคิดว่าลั่วลั่วนับถือนาย” ฉินมั่วยิ้มอย่างสนใจ “นับถือมากจริง ๆ”
เซียวจิ่งหันไปมอง “ต้องอยู่ห่างสักหน่อย ฉันเองก็อยากมั่นใจว่า
ตัวเองเหมาะกับเขาหรือเปล่า”
“รอจนนายแน่ใจ คนอื่นก็จีบลั่วลั่วแล้ว” ฉินมั่วแววตาราบเรียบ “ลั่ว
ลั่วไม่เคยขาดคนมาชอบ”
เซียวจิ่งอึ้ง ได้ยินแล้วกำแก้วเหล้าในมือแน่น
อาการของชายหนุ่มไม่หลุดไปจากสายตาของฉินมั่ว ทว่าเรื่องบาง
เรื่องเขาก็ทำได้แค่นี้ ไม่อยากยุ่งมากไปกว่านี้
ทว่าก็ยังรู้สึกเหลือเชื่อเหมือนเดิม คนอย่างเซียวจิ่งถึงกับกังวลว่าจะมี
คนเปลี่ยนความรู้สึกไปจากเขา
หากเป็นคนอื่นคงไม่อะไรหนักหนา แต่กลับเป็นลั่วลั่วนี่สิ
ในเมื่อแคร์ขนาดนี้แล้วยังจะต้องยืนยันอะไรอีก?
นี่น่าจะเหมือนคำที่เขาพูดกันว่า คนนอกย่อมมองออก
กลุ่มคนยังคงดื่มเหล้า
การเลี้ยงส่งดำเนินไปอย่างเชื่องช้า เมื่อใกล้เวลาที่ลั่วลั่วต้องขึ้นรถ
คนที่ควรจะกอดก็มา แต่ละคนล้วนกอดเธอ
เว้นแต่เซียวจิ่ง
เพราะในระหว่างที่กินข้าวกันอยู่เมื่อกี้ มีสายต่อมาถึงเขา เป็นอาจารย์
ที่อยู่ในแวดวงการแพทย์ แจ้งว่าจู่ ๆ ก็ไม่สบาย อยากให้เขาไปหา
ตอนแรกก็คิดว่าท่านป่ วยหนัก กลับนึกไม่ถึงว่าท่านจะทำตัวเป็น
พ่อสื่อแม่ชัก
อาจารย์ผมขาวสวมแว่นตา ดูเป็นผู้มีความรู้ผมขาวที่แสนเมตตา
“พวกเธอเป็นลูกศิษย์ของอาจารย์ทั้งนั้น อาจารย์อยากพูดมานานแล้ว
แต่ตอนหลังเธอเอาแต่มุ่งมั่นกับงานวิจัยแล้วก็เกมออนไลน์เลยไม่ได้
พูด ตอนนี้อาศัยที่ยังสุขภาพดีอยู่ ก็เลยอยากจะเชื่อมสัมพันธ์ให้เธอทั้ง
สองสักหน่อย เซียวจิ่ง ถ้ารู้สึกว่ารุ่นน้องเธอไม่เลว ก็ลองคบกันดูสิ”
“อาจารย์ ทำไมอยู่ ๆ ก็พูดเรื่องนี้กับรุ่นพี่ล่ะคะ” หญิงสาวหน้าแดง
ช้อนสายตามองเซียวจิ่งอย่างเขิน ๆ ระคนยินดี
เซียวจิ่งไม่ได้มองเธอ ลุกขึ้นเอ่ยเพียงว่า “อาจารย์ครับ ผมไม่เคยคิด
เรื่องแบบนี้เลยครับ”
อาจารย์ท่านนั้นอึ้ง กลัวว่าบรรยากาศจะเสีย “อย่าพูดอะไรเด็ดขาด
อย่างนั้นสิ อาจารย์จะไม่รู้จักคนอย่างเธอดีได้ยังไง เธอนี่ไม่แตกฉาน
ด้านนี้สักที ยังไงพวกเธอก็เป็นรุ่นพี่รุ่นน้องกัน ลองคบกันดู ถึงเวลา
นั้น…”
“ไม่มีเวลานั้นหรอกครับ” เป็นครั้งแรกที่เซียวจิ่งไร้มารยาทกับผู้ใหญ่
“ถ้าอาจารย์สบายดีแล้ว ผมก็ขอตัวก่อนนะครับ พอดีต้องไปส่งคนน่ะ
ครับ”