ตอนที่ 2056
“เธอไม่อยู่ด้วย ก็ไม่สนุกแล้ว” จ้าวซานพั่งไม่อยากให้พวกในเน็ตไป
รังควานลั่วลั่ว หากเป็นไปได้ เขาอยากหาใครสักคนช่วยซ่อนข้อมูล
ของลั่วลั่วให้หมด
หลังจากที่นักเวทคนใหม่ป่ าวประกาศออกไป ทำให้คนบางกลุ่มไม่
พอใจก็ว่าไป
แต่นี่ลั่วลั่วลาออกไปแล้วก็ยังไม่เลิกราอีก ยังคิดว่าเธอจะกลับมาจริง ๆ
อันที่จริงก็ใจห่อเหี่ยวนานแล้ว
ในเมื่อเป็นแบบนี้ จะกลับมาอีกทำไม
ต่อให้ชอบขนาดไหน แต่ถ้าเป็นอย่างนี้ใครก็รับไม่ไหว
ลั่วลั่วไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่พอได้ยินคำพูดของจ้าวซานพั่งแล้วก็
รู้สึกดีขึ้น เหมือนเมื่อก่อนตอนแรกเริ่ม
“ใช่ละ เธอไม่รู้ว่าพอเธอไปนะ หัวหน้าผิดปกติมาก” จ้าวซานพั่งเผย
ให้รู้นิด ๆ “แต่เขาน่าจะสำรวจตัวเองหน่อยว่าอีคิวมีปัญหา เธอกลับ
บ้านไปก็ดีเหมือนกัน จะได้กระตุ้นเขาบ้าง”
ลั่วลั่วไม่คิดว่าจ้าวซานพั่งจะพูดเรื่องนี้กับเธอ เมื่อได้ยินข่าวของชาย
หนุ่มอีกครั้ง เธอก็ดื่มน้ำอย่างไม่รู้ตัว “น่าจะเพราะช่วงนี้ยุ่งมาก เขา
ยังรับไม่ได้กับเรื่องของฉัน เดี๋ยวชินแล้วก็ดีเอง”
จ้าวซานพั่งได้ยินเสียงจากปลายสายก็เห็นใจอย่างไม่รู้สาเหตุ “เธอ
พูดถูก รอให้เขาชินเองก็อาจจะดีขึ้น เอ่อ ลั่วลั่ว เดี๋ยวนี้เธออยู่ที่ไหน
อ่ะ ห้องชุดในตัวเมืองใช่ป่ ะ ฉันอยากไปพักผ่อนหย่อนใจหน่อย คิด
อยู่นานก็ไม่รู้ว่าจะไปไหนดี จะไปเจียงเฉิง แต่พอนึกถึงฉินมั่วคนบ้า
แฟนก็ขี้เกียจจะไปแล้ว”
ได้ยินแค่เสียงของอีกฝ่าย ลั่วลั่วก็พอจะนึกสีหน้าของเจ้าตัวออก หัวเราะ
ออกมาทันที “ฉันไม่ได้อยู่ในตัวเมือง อยู่บ้านเกิดในหมู่บ้าน นายจะ
มาเที่ยวไหมล่ะ?”
“แหงสิ อย่าเห็นว่าฉันหล่อจนเกินไปนะ งานใช้กำลังจำพวกผ่าฟืน
แบบนี้อ่ะ ฉันถนัดที่สุดเลย” จ้าวซานพั่งพยายามหลอกถามที่อยู่ให้
ได้ ชนิดขุดทุกวิถีทางมาใช้
ลั่วลั่วหัวเราะอีก “ตอนนี้มันสมัยไหนกันแล้ว ยังจะผ่าฟืนอีก? เดี๋ยว
ฉันจะแชร์ที่อยู่ให้ นายมาถึงที่ตำบลแล้วก็โทรหานะ ฉันจะไปรับเอง”
“ขอที่อยู่ชัด ๆ นะ เพราะฉันโง่เรื่องแผนที่มาก” จ้าวซานพั่งพูดตบท้าย
ลั่วลั่วตอบรับ “งั้นวางสายก่อนนะ เดี๋ยวจะแชร์ที่อยู่ผ่านวีแชทให้”
หลังจากได้ที่อยู่มา เขาส่งไปให้เซียวจิ่ง “หัวหน้า ครั้งนี้ต้องคว้าโอกาส
ไว้ให้ได้นะ ตอนที่ฉันคุยกับลั่วลั่ว ไม่รู้ว่าทำไมถึงได้รู้สึกแปลกไป
เหมือนยัยคนนี้โตขึ้นหลังจากผ่านไปแค่คืนเดียว”
เซียวจิ่งไม่เห็นข้อความวีแชทนั่นเพราะกำลังรับสายจากผู้จัดการคลับ
“ขอโทษ? ทำไม?” หลังจากที่ได้ยินคำขอจากอีกฝ่าย เขาถามกลับด้วย
เสียงเรียบ เมื่ออยู่ในรถไฟความเร็วสูงจึงแทบไม่ได้ยิน
ผู้จัดการตาลีตาเหลือก “ไม่เข้าใจอีกเหรอ เซียวจิ่ง ลั่วลั่วไปแล้ว พวก
เราปล่อยเด็กใหม่ต้องน้อยเนื้อต่ำใจเพราะคนที่ลาออกไปแล้วไม่ได้
ฉันรู้ว่าเด็กใหม่ยังมีข้อบกพร่องในการเล่นอยู่มาก แต่ทุกทีมก็ต้องมี
ช่วงเวลาปรับตัวให้เล่นเข้ากันได้ นายเป็นหัวหน้า จะต้องรู้จักบาลานซ์
ความสำคัญของลูกทีมในระหว่างที่ปรับตัวกัน ฉันไม่ได้ให้ซานพั่ง
ขอโทษเสียหน่อย เรื่องนี้เขาไม่ผิด ฉันหมายความว่าให้เขายอมรับ
ผิดบ้าง พูดจาเบาลงหน่อย จะได้รักษาหน้าทุกฝ่าย โดยเฉพาะพวก
แฟนคลับที่คอยดูเหตุการณ์นี้ดู นายน่าจะรู้ว่าทางทีมไม่ควรเจอ
ผลกระทบเลวร้ายอีกแล้ว”
ตอนที่ 2057
“ผมไม่เข้าใจว่าอะไรคือการบาลานซ์ความสำคัญของลูกทีม” เซียว
จิ่งเอ่ยเสียงแผ่วต่ำ “ผมรู้แค่ว่า คนที่ลาออกไปแล้วในคำพูดของคุณ
เขาเป็นนักเวทที่เก่งที่สุดของเซียงหนาน เพราะมีเขาอยู่ในทีม เซียง
หนานถึงได้แชมป์สามปีรวด ส่วนคนที่คุณจะให้พูดจาเบาลง เป็น
คนเล่นเลนบนที่สำคัญที่สุดของทีมเซียงหนาน คนเล่นเกมต่างรู้ดีว่า
ตำแหน่งเลนบนต้องแบกรับความกดดันมากที่สุด เมื่อมีเขาอยู่ โซน
ป่าของผมถึงได้ปลอดภัย ช่วงปรับตัวเข้าหากันถือว่าสำคัญมาก เลือด
ใหม่ก็ขาดไม่ได้ แต่ผู้จัดการเหมือนจะลืมไปแล้วว่าสิ่งที่สำคัญยิ่งกว่า
คือ ควรจะปฏิบัติตัวยังไงกับคนที่อุตส่าห์ทุ่มเทชีวิตให้กับทีมเซียง
หนาน พวกเขาสร้างเกียรติยศให้กับทางทีมมามากเท่าไร ดูเหมือน
คุณจะลืมไปแล้ว”
ผู้จัดการคนดังกล่าวไม่ได้ฟังคำพูดยืดยาวของชายหนุ่ม รู้ว่าเรื่องนี้
จัดการยาก จึงบดกรามเอ่ยต่อว่า “งั้นฉันจะต้องทำยังไง ทางบริษัทก็
สั่งการมาแล้วนะว่า เด็กใหม่…”
“ผมขอฝากบอกเด็กใหม่ด้วย” เซียวจิ่งเบรกคำพูดอีกฝ่าย “คนคน
หนึ่ง ถ้าไม่รู้จักเคารพรุ่นพี่ในวงการเดียวกัน กล้าพูดในสิ่งที่ไม่มี
หลักฐานเพื่อการชิงดีชิงเด่นที่ไร้ค่า ถือว่าไม่ผ่านสำหรับผม”
“เซียวจิ่ง ทำไมถึงไม่เข้าใจล่ะว่าแต่ละยุคมันไม่เหมือนกัน ทางคลับ
ต้องพิจารณาความอยู่รอดด้วย” ผู้จัดการพูดจากใจจริง “อันที่จริงพวก
นายก็ควรจะสำนึกตัวบ้าง ทำไมถึงได้รักษาช่องว่างกับพวกแฟนคลับ
เดี๋ยวนี้ไม่นิยมทำแบบนี้กันแล้วนะ นายควรทำให้พวกเขาเป็นหนึ่ง
เดียวกันกับพวกเรา พวกเขาถึงจะได้มีที่พักใจ นายกับลั่วลั่วแพ้กัน
ตรงนี้นี่แหละ”
แววตาชายหนุ่มเฉยชา “พูดไปพูดมาก็เพราะเรื่องแพ้นี่เอง”
“ไม่งั้น นายว่าใครควรจะเป็นฝ่ายเบาลง จะให้ลั่วลั่วมาพูดไม่ได้มั้ง
ฉันยังต้องคิดแล้วคิดอีกเลย รู้น่ะว่านายปกป้องเขา ถึงให้ซานพั่งออก
มาพูด ยังไงเจ้านั่นก็ชอบพูดเล่นอยู่แล้ว ให้พูดพอเป็นพิธีก็พอ”
ผู้จัดการพยายามกล่อม หนึ่ง อยู่ด้วยกันมานาน ย่อมต้องผูกพันกัน
อยู่แล้ว สองคนเหล่านี้ยังมีมูลค่า ยังดังกันอยู่มาก อย่างน้อยเซียวจิ่งก็
เป็นผู้มีมูลค่าสูงสุด
ผู้จัดการพูดมาถึงตรงนี้ก็คิดว่าอีกฝ่ายคงเข้าใจ เพราะความสามัคคี
ของทีมสำคัญที่สุด
ทีมเซียงหนานและทีมไดมอนด์ไม่เหมือนกัน ทีมนั้นสลายได้ แต่ทีม
นี้ไม่ได้ เขาเห็นวิธีการจัดการปัญหาของทีมไดมอนด์แล้ว หากมอง
จากสายตานักธุรกิจก็เห็นว่าฝ่ายนั่นจัดการปัญหาได้อย่างไม่มีอีคิว
เอาเสียเลย จิ้งจอกหน้ายิ้มเฟิงอี้ก็ชักจะไม่เหมือนนักธุรกิจเข้าไปทุก
วันแล้ว
ผู้จัดการคิดอยู่อย่างนี้ ก็ได้ยินปลายสายพูดขึ้นทันที “ถ้าไม่มีใครพูด
ล่ะ คุณจะทำยังไง?”
“นายกำลังทำให้ฉันลำบากใจ ใช่ไหม เซียวจิ่ง” เหงื่อบาง ๆ ผุดกลาง
หน้าผากผู้จัดการ
เซียวจิ่งมองดูนอกตัวรถไฟ แค่หลับตานิดเดียวก็เห็นภาพที่พวกเขา
สามคนยืนอยู่บนแท่นรับรางวัล ตอนนั้นไม่ได้มีคนชอบพวกเขา
เยอะแยะอย่างนี้ พวกเขายังไม่ได้เด่นดัง อีสปอร์ตในเวลานั้นเป็นที่
รู้จักน้อยมาก
เวลานั้น เขาถึงได้รับมิตรภาพที่สำคัญที่สุดและ…ความรักในตอนนี้
“ไม่ต้องลำบากใจหรอก” เซียวจิ่งลืมตาขึ้น ลูกกระเดือกขยับนิดหน่อย
“แค่พวกเราลาออก ก็ไม่มีปัญหาว่าใครจะกลับมาแล้ว แถมยังหมด
ปัญหาเรื่องการปรับตัวให้เล่นด้วยกันได้ งั้นก็ไม่ต้องพูดเรื่องใครจะ
เป็นฝ่ายเบานี่”
ผู้จัดการถึงกับอึ้ง ทำไมเขาคิดไม่ถึงนะว่าเซียวจิ่งที่เห็นความสำคัญ
ของทีมมากที่สุดจะพูดแบบนี้ออกมาได้
และในขณะที่กำลังจะอ้าปากพูด ก็ได้ยินเสียงตัดสายเบา ๆ
จากนั้นก็โทรไม่ติด…อีกเลย?
ตอนที่ 2056
“เธอไม่อยู่ด้วย ก็ไม่สนุกแล้ว” จ้าวซานพั่งไม่อยากให้พวกในเน็ตไป
รังควานลั่วลั่ว หากเป็นไปได้ เขาอยากหาใครสักคนช่วยซ่อนข้อมูล
ของลั่วลั่วให้หมด
หลังจากที่นักเวทคนใหม่ป่ าวประกาศออกไป ทำให้คนบางกลุ่มไม่
พอใจก็ว่าไป
แต่นี่ลั่วลั่วลาออกไปแล้วก็ยังไม่เลิกราอีก ยังคิดว่าเธอจะกลับมาจริง ๆ
อันที่จริงก็ใจห่อเหี่ยวนานแล้ว
ในเมื่อเป็นแบบนี้ จะกลับมาอีกทำไม
ต่อให้ชอบขนาดไหน แต่ถ้าเป็นอย่างนี้ใครก็รับไม่ไหว
ลั่วลั่วไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่พอได้ยินคำพูดของจ้าวซานพั่งแล้วก็
รู้สึกดีขึ้น เหมือนเมื่อก่อนตอนแรกเริ่ม
“ใช่ละ เธอไม่รู้ว่าพอเธอไปนะ หัวหน้าผิดปกติมาก” จ้าวซานพั่งเผย
ให้รู้นิด ๆ “แต่เขาน่าจะสำรวจตัวเองหน่อยว่าอีคิวมีปัญหา เธอกลับ
บ้านไปก็ดีเหมือนกัน จะได้กระตุ้นเขาบ้าง”
ลั่วลั่วไม่คิดว่าจ้าวซานพั่งจะพูดเรื่องนี้กับเธอ เมื่อได้ยินข่าวของชาย
หนุ่มอีกครั้ง เธอก็ดื่มน้ำอย่างไม่รู้ตัว “น่าจะเพราะช่วงนี้ยุ่งมาก เขา
ยังรับไม่ได้กับเรื่องของฉัน เดี๋ยวชินแล้วก็ดีเอง”
จ้าวซานพั่งได้ยินเสียงจากปลายสายก็เห็นใจอย่างไม่รู้สาเหตุ “เธอ
พูดถูก รอให้เขาชินเองก็อาจจะดีขึ้น เอ่อ ลั่วลั่ว เดี๋ยวนี้เธออยู่ที่ไหน
อ่ะ ห้องชุดในตัวเมืองใช่ป่ ะ ฉันอยากไปพักผ่อนหย่อนใจหน่อย คิด
อยู่นานก็ไม่รู้ว่าจะไปไหนดี จะไปเจียงเฉิง แต่พอนึกถึงฉินมั่วคนบ้า
แฟนก็ขี้เกียจจะไปแล้ว”
ได้ยินแค่เสียงของอีกฝ่าย ลั่วลั่วก็พอจะนึกสีหน้าของเจ้าตัวออก หัวเราะ
ออกมาทันที “ฉันไม่ได้อยู่ในตัวเมือง อยู่บ้านเกิดในหมู่บ้าน นายจะ
มาเที่ยวไหมล่ะ?”
“แหงสิ อย่าเห็นว่าฉันหล่อจนเกินไปนะ งานใช้กำลังจำพวกผ่าฟืน
แบบนี้อ่ะ ฉันถนัดที่สุดเลย” จ้าวซานพั่งพยายามหลอกถามที่อยู่ให้
ได้ ชนิดขุดทุกวิถีทางมาใช้
ลั่วลั่วหัวเราะอีก “ตอนนี้มันสมัยไหนกันแล้ว ยังจะผ่าฟืนอีก? เดี๋ยว
ฉันจะแชร์ที่อยู่ให้ นายมาถึงที่ตำบลแล้วก็โทรหานะ ฉันจะไปรับเอง”
“ขอที่อยู่ชัด ๆ นะ เพราะฉันโง่เรื่องแผนที่มาก” จ้าวซานพั่งพูดตบท้าย
ลั่วลั่วตอบรับ “งั้นวางสายก่อนนะ เดี๋ยวจะแชร์ที่อยู่ผ่านวีแชทให้”
หลังจากได้ที่อยู่มา เขาส่งไปให้เซียวจิ่ง “หัวหน้า ครั้งนี้ต้องคว้าโอกาส
ไว้ให้ได้นะ ตอนที่ฉันคุยกับลั่วลั่ว ไม่รู้ว่าทำไมถึงได้รู้สึกแปลกไป
เหมือนยัยคนนี้โตขึ้นหลังจากผ่านไปแค่คืนเดียว”
เซียวจิ่งไม่เห็นข้อความวีแชทนั่นเพราะกำลังรับสายจากผู้จัดการคลับ
“ขอโทษ? ทำไม?” หลังจากที่ได้ยินคำขอจากอีกฝ่าย เขาถามกลับด้วย
เสียงเรียบ เมื่ออยู่ในรถไฟความเร็วสูงจึงแทบไม่ได้ยิน
ผู้จัดการตาลีตาเหลือก “ไม่เข้าใจอีกเหรอ เซียวจิ่ง ลั่วลั่วไปแล้ว พวก
เราปล่อยเด็กใหม่ต้องน้อยเนื้อต่ำใจเพราะคนที่ลาออกไปแล้วไม่ได้
ฉันรู้ว่าเด็กใหม่ยังมีข้อบกพร่องในการเล่นอยู่มาก แต่ทุกทีมก็ต้องมี
ช่วงเวลาปรับตัวให้เล่นเข้ากันได้ นายเป็นหัวหน้า จะต้องรู้จักบาลานซ์
ความสำคัญของลูกทีมในระหว่างที่ปรับตัวกัน ฉันไม่ได้ให้ซานพั่ง
ขอโทษเสียหน่อย เรื่องนี้เขาไม่ผิด ฉันหมายความว่าให้เขายอมรับ
ผิดบ้าง พูดจาเบาลงหน่อย จะได้รักษาหน้าทุกฝ่าย โดยเฉพาะพวก
แฟนคลับที่คอยดูเหตุการณ์นี้ดู นายน่าจะรู้ว่าทางทีมไม่ควรเจอ
ผลกระทบเลวร้ายอีกแล้ว”
ตอนที่ 2057
“ผมไม่เข้าใจว่าอะไรคือการบาลานซ์ความสำคัญของลูกทีม” เซียว
จิ่งเอ่ยเสียงแผ่วต่ำ “ผมรู้แค่ว่า คนที่ลาออกไปแล้วในคำพูดของคุณ
เขาเป็นนักเวทที่เก่งที่สุดของเซียงหนาน เพราะมีเขาอยู่ในทีม เซียง
หนานถึงได้แชมป์สามปีรวด ส่วนคนที่คุณจะให้พูดจาเบาลง เป็น
คนเล่นเลนบนที่สำคัญที่สุดของทีมเซียงหนาน คนเล่นเกมต่างรู้ดีว่า
ตำแหน่งเลนบนต้องแบกรับความกดดันมากที่สุด เมื่อมีเขาอยู่ โซน
ป่าของผมถึงได้ปลอดภัย ช่วงปรับตัวเข้าหากันถือว่าสำคัญมาก เลือด
ใหม่ก็ขาดไม่ได้ แต่ผู้จัดการเหมือนจะลืมไปแล้วว่าสิ่งที่สำคัญยิ่งกว่า
คือ ควรจะปฏิบัติตัวยังไงกับคนที่อุตส่าห์ทุ่มเทชีวิตให้กับทีมเซียง
หนาน พวกเขาสร้างเกียรติยศให้กับทางทีมมามากเท่าไร ดูเหมือน
คุณจะลืมไปแล้ว”
ผู้จัดการคนดังกล่าวไม่ได้ฟังคำพูดยืดยาวของชายหนุ่ม รู้ว่าเรื่องนี้
จัดการยาก จึงบดกรามเอ่ยต่อว่า “งั้นฉันจะต้องทำยังไง ทางบริษัทก็
สั่งการมาแล้วนะว่า เด็กใหม่…”
“ผมขอฝากบอกเด็กใหม่ด้วย” เซียวจิ่งเบรกคำพูดอีกฝ่าย “คนคน
หนึ่ง ถ้าไม่รู้จักเคารพรุ่นพี่ในวงการเดียวกัน กล้าพูดในสิ่งที่ไม่มี
หลักฐานเพื่อการชิงดีชิงเด่นที่ไร้ค่า ถือว่าไม่ผ่านสำหรับผม”
“เซียวจิ่ง ทำไมถึงไม่เข้าใจล่ะว่าแต่ละยุคมันไม่เหมือนกัน ทางคลับ
ต้องพิจารณาความอยู่รอดด้วย” ผู้จัดการพูดจากใจจริง “อันที่จริงพวก
นายก็ควรจะสำนึกตัวบ้าง ทำไมถึงได้รักษาช่องว่างกับพวกแฟนคลับ
เดี๋ยวนี้ไม่นิยมทำแบบนี้กันแล้วนะ นายควรทำให้พวกเขาเป็นหนึ่ง
เดียวกันกับพวกเรา พวกเขาถึงจะได้มีที่พักใจ นายกับลั่วลั่วแพ้กัน
ตรงนี้นี่แหละ”
แววตาชายหนุ่มเฉยชา “พูดไปพูดมาก็เพราะเรื่องแพ้นี่เอง”
“ไม่งั้น นายว่าใครควรจะเป็นฝ่ายเบาลง จะให้ลั่วลั่วมาพูดไม่ได้มั้ง
ฉันยังต้องคิดแล้วคิดอีกเลย รู้น่ะว่านายปกป้องเขา ถึงให้ซานพั่งออก
มาพูด ยังไงเจ้านั่นก็ชอบพูดเล่นอยู่แล้ว ให้พูดพอเป็นพิธีก็พอ”
ผู้จัดการพยายามกล่อม หนึ่ง อยู่ด้วยกันมานาน ย่อมต้องผูกพันกัน
อยู่แล้ว สองคนเหล่านี้ยังมีมูลค่า ยังดังกันอยู่มาก อย่างน้อยเซียวจิ่งก็
เป็นผู้มีมูลค่าสูงสุด
ผู้จัดการพูดมาถึงตรงนี้ก็คิดว่าอีกฝ่ายคงเข้าใจ เพราะความสามัคคี
ของทีมสำคัญที่สุด
ทีมเซียงหนานและทีมไดมอนด์ไม่เหมือนกัน ทีมนั้นสลายได้ แต่ทีม
นี้ไม่ได้ เขาเห็นวิธีการจัดการปัญหาของทีมไดมอนด์แล้ว หากมอง
จากสายตานักธุรกิจก็เห็นว่าฝ่ายนั่นจัดการปัญหาได้อย่างไม่มีอีคิว
เอาเสียเลย จิ้งจอกหน้ายิ้มเฟิงอี้ก็ชักจะไม่เหมือนนักธุรกิจเข้าไปทุก
วันแล้ว
ผู้จัดการคิดอยู่อย่างนี้ ก็ได้ยินปลายสายพูดขึ้นทันที “ถ้าไม่มีใครพูด
ล่ะ คุณจะทำยังไง?”
“นายกำลังทำให้ฉันลำบากใจ ใช่ไหม เซียวจิ่ง” เหงื่อบาง ๆ ผุดกลาง
หน้าผากผู้จัดการ
เซียวจิ่งมองดูนอกตัวรถไฟ แค่หลับตานิดเดียวก็เห็นภาพที่พวกเขา
สามคนยืนอยู่บนแท่นรับรางวัล ตอนนั้นไม่ได้มีคนชอบพวกเขา
เยอะแยะอย่างนี้ พวกเขายังไม่ได้เด่นดัง อีสปอร์ตในเวลานั้นเป็นที่
รู้จักน้อยมาก
เวลานั้น เขาถึงได้รับมิตรภาพที่สำคัญที่สุดและ…ความรักในตอนนี้
“ไม่ต้องลำบากใจหรอก” เซียวจิ่งลืมตาขึ้น ลูกกระเดือกขยับนิดหน่อย
“แค่พวกเราลาออก ก็ไม่มีปัญหาว่าใครจะกลับมาแล้ว แถมยังหมด
ปัญหาเรื่องการปรับตัวให้เล่นด้วยกันได้ งั้นก็ไม่ต้องพูดเรื่องใครจะ
เป็นฝ่ายเบานี่”
ผู้จัดการถึงกับอึ้ง ทำไมเขาคิดไม่ถึงนะว่าเซียวจิ่งที่เห็นความสำคัญ
ของทีมมากที่สุดจะพูดแบบนี้ออกมาได้
และในขณะที่กำลังจะอ้าปากพูด ก็ได้ยินเสียงตัดสายเบา ๆ
จากนั้นก็โทรไม่ติด…อีกเลย?
