ตอนที่ 2219
ความสัมพันธ์ของคุณพ่อป๋อและคุณแม่ป๋อก้าวหน้าอีกขั้น
“งั้นต้องชดเชยหน่อยไหม?”
ในที่สุดก็พูดถึงเรื่องชดเชยแล้ว
โหลวลั่วกลับโล่งอก เพราะเธอจะได้บริหารความสัมพันธ์ในรูปแบบนี้อย่างสมเหตุสมผลต่อไปได้
ในเมื่อเขาให้ความอบอุ่นแก่เธอ อยู่ข้างกายเธอ เธอก็จะให้ของที่เท่าเทียมกันกับเขา แบบนี้ถึงจะถูก
“อืม ควรจะให้” เธอวางมือบนศีรษะเขาอีกครั้ง รู้ว่าบางเรื่องไม่ควรพูดให้ตรงเกินไป
ก่อนหน้านี้ไม่ได้ระวัง
แต่ถึงอย่างไรเขาก็เป็นผู้ชาย
ตอนโหลวลั่วกำลังหาจุดสมดุล เธอไม่อยากเห็นเขาเป็นแบบนี้
เมื่อมาถึงที่หมาย คนขับรถก็กลับไป
บ้านทางตะวันตกไม่ได้ใหญ่มาก เป็นแบบค่อนข้างโบราณ แต่ก็ยังเป็นบ้านเดี่ยวอยู่ดี
โหลวเพิ่งผลักประตูเข้าไป เตรียมจะคุยกับเขาสักหน่อย ก็ถูกเขาโอบจากด้านหลัง จากนั้นจูบเข้าที่ต้นคอ
ลมหายใจของเขาเย็นราวกับไร้ซึ่งอุณหภูมิ
ทว่ากลับทำให้เธอสะท้านไปทั้งตัวอย่างน่าประหลาด
คงเพราะตอนฟันของเขาสัมผัสเส้นเลือดของเธอ จะทำให้เกิดความรู้สึกที่แปลกออกไปเสมอ ส่งผลให้เธอไร้แรงจะต้านทาน
“อย่าดื้อสิ อื้อ พอแล้ว” โหลวลั่วยังครองสติไว้ได้ เตือนให้เขาหยุดเพียงเท่านี้
ทว่าป๋ออิ่นกลับเอียงหน้า ลมหายใจกระทบใบหูเธอ “เมื่อกี้ทำร้ายผมแล้ว ก็ควรจะชดเชยให้ผมไม่ใช่เหรอ?”
โหลวลั่วไม่นึกว่าเขาจะใช้วิธีนี้เป็นการชดเชย พอเธอจะเงยหน้า มือของเขาก็คืบคลานเข้ามากระโปรงเธอแล้ว
เมื่อเรียวขาสัมผัสความเย็นของเขา เธอถึงกับสะดุ้ง มองแววตาอีกฝ่าย
ป๋ออิ่นหลุบตาลง ยิ้มให้นิดๆ “วางใจเถอะ แล้วคุณจะชอบ”
เสียงนั้นเหมือนการสะกดจิต ทั้งแหบต่ำและน่าลุ่มหลง คล้ายไวน์แดงที่เทลงบนก้อนน้ำแข็ง
โหลวลั่วไม่รู้ว่าจะบรรยายอย่างไร แต่เท่าที่จำได้ ไม่เคยมีใครทำแบบนี้กับเธอมาก่อน
เนิ่นนานที่ผ่านมา เวลาเขาอยู่กับเธอ อย่างมากก็แค่หอมแก้ม หรือไม่ก็อิงแอบ
ทว่าวันนี้กลับต่างออกไป
เธอไม่รู้ว่าตัวเองได้เตรียมใจพร้อมไว้หรือเปล่า
พูดจากในบางด้าน เธอไม่หวังให้พวกเขาพัฒนาจนมีความสัมพันธ์ประเภทนี้
เธอรู้ดีว่ามันเป็นปฏิกิริยาทางกาย
ร่างกายที่อ่อนวัยมักทำให้คนหลงใหลจริงๆ
เดิมทีเขาก็มีอิทธิพลต่อเธออยู่แล้ว
หากเป็นเช่นนี้ต่อไป โหลวลั่วก็ไม่แน่ใจว่าตอนเขาจะจากไป เธอจะปล่อยเขาไปได้ไหม
“ชดเชยแบบนี้ไม่ได้” เธอมองไม่เห็นหน้าเขา เพราะเป็นจุดที่หันหลังให้ เธอได้แต่รั้งข้อมืออีกฝ่ายไว้ “ฉันไม่สะดวก”
ป๋ออิ่นเลิกคิ้ว “ไม่สะดวก?”
“ประจำเดือนฉันมา” โหลวลั่วอ้างเหตุผล เธอที่สวมชุดสูทถอยห่างจากเขาก้าวหนึ่ง ด้วยเหตุที่สวมรองเท้าส้นสูงมานานแล้ว เมื่อมาถึงโถงทางเข้าก็คิดจะเปลี่ยนไปสวมรองเท้าแตะก่อน
ยังไม่รอให้เธอก้มตัว ก็มีคนเร็วกว่าเธอหนึ่งก้าว จับข้อเท้าขาวนวลของเธอเอาไว้ แล้วถอดเอารองเท้าส้นสูงออกมา
เขาคุกเข่าข้างหนึ่งลงกับพื้น ทำให้เธอจับบ่าเขาทันทีตามสัญชาตญาณ
คงเพราะหน้าตาหล่อเหลาเกินไป ทำให้แม้จะทำกิริยาดังกล่าว เขาก็ยังไม่ดูต่ำต้อย แต่กลับร้ายกาจเหมือนพ่อบ้านปีศาจจากในการ์ตูน ออร่าไม่ถูกกลบเลยสักนิด กลับยังทำให้คนอื่นรู้สึกเกรงใจไปเสียทุกครั้ง
แม้แต่โหลวลั่วก็เช่นกัน “ต่อไปฉันถอดเองนะ”
“ได้สิ” เขาตอบรับ ทว่าในวินาทีถัดมาก็อุ้มเธอมากดไว้ที่โซฟา ก่อนจะคร่อมตัวลงมา ค้ำแขนข้างหนึ่งไว้ข้างเธอ พลางยิ้มให้นิดๆ “คุณไม่ได้ประจำเดือนมาสักหน่อย”
………………………………
ตอนที่ 2220
บทคุณพ่อป๋อ ความหวานที่ยั้งใจไม่อยู่
โหลวลั่วยังไม่ทันถามว่า ‘รู้ได้ยังไง’ เขาก็จูบเธอแล้ว
ลมหายใจจากปากของเขาเหมือนน้ำหอมที่ไม่รู้ว่าชื่ออะไร
โหลวลั่วยังคิดอยู่ว่าร่างกายคนหนุ่มสาวเป็นอย่างนี้กันหมดหรือเปล่า
ชุดสูทธุรกิจบนร่างถูกเขาปลดออกแล้ว
สามารถรับรู้ได้ถึงอุณหภูมิที่สูงขึ้น ไม่ได้มาจากเขาหรอก แต่มาจากตัวเธอนี่แหละ
เขาเหมือนไร้อุณหภูมิ ทว่าเพราะความเย็นที่ลุกล้ำเข้ามาถึงทำให้เธอตัวสั่น
โหลวลั่วไม่ได้ตั้งใจจะต่อต้าน แค่นึกสงสัยว่ามีใครบ้างที่ต่อต้านเขาได้
ไม่ว่าจะเป็นลมหายใจหรือน้ำเสียง รวมถึงใบหน้าของเขา ล้วนทำให้ยากที่จะปฏิเสธ
เธอเป็นผู้ใหญ่แล้ว เมื่อเกิดเรื่องแบบนี้ย่อมไม่ตกใจลนลาน
เหตุผลสำคัญที่สุดก็เป็นเพราะนิสัยของเธอเอง
เพียงแต่เธอไม่คิดว่าจะเร็วขนาดนี้
คนนิสัยกระด้างเย็นชาย่อมไม่กระตือรือร้นในเรื่องทำนองนี้
เธอไม่เคยคิดมาก่อน ทั้งยังไม่เคยสนิทชิดเชื้อกับใครแบบนี้
ทว่าเธอเคยมีคู่หมั้นที่ต้องจบความสัมพันธ์ลงโดยยังไม่ทันเริ่มต้น
เพราะเขาคนนั้นเคยบอกว่าเธอดีต่อเขาไม่มากพอ
เวลายุ่งก็ไม่รู้จักตามหาเขา และยังเป็นฝ่ายรุกก่อนเองไม่เป็น
ดังนั้นทั้งสองคนอย่างมากสุดก็แค่ไปดูหนังด้วยกัน
ต่อมาเธอรู้ความคิดจิตใจของเขา หากจะบอกว่าโดนคนอื่นเข้ามาแทรกกลาง สู้บอกว่าความรักที่มีระหว่างกันมันช่างเปราะบางจะดีกว่า
บางครั้งความแปลกของผู้ชายก็อยู่ตรงที่ว่าเมื่อเราค้นพบความผิดของเขา แล้วเราจะเลิกกับเขา เขากลับอาลัยอาวรณ์ ถึงกับออกปากรั้งเอาไว้ พูดว่า ‘ผมไม่ได้ชอบเขาสักหน่อย เพราะคุณชอบเป็นแบบนี้แหละ ทำให้ผมหมดความรู้สึกสดชื่น ทำไมคุณไม่ยอมให้ผมแตะต้องคุณล่ะ’
โหลวลั่วไม่ได้เข้มงวดกับเรื่องทำนองนี้
ในเมื่อเป็นผู้ใหญ่ด้วยกันทั้งนั้น นี่เป็นเรื่องที่จะเกิดขึ้นแน่นอนอยู่แล้ว
เธอมองดูผู้ชายที่ประสบความสำเร็จในหน้าที่การงานเช่นเดียวกับเธอ ก่อนจะวางปากกาลง ‘พวกเราไม่เหมาะสมกัน’
ชายคนนั้นเคยโกรธแค้น หาว่าเธอใจดำ
ทำให้ในระยะเวลาต่อมา คนที่ได้พบเธอก็ล้วนแต่บอกว่าเธอด้านชากับเรื่องนั้นหรือเปล่า
เรื่องนั้นผ่านมานานแล้ว ตอนนี้โหลวลั่วเองก็จำไม่ค่อยได้อีก
เธอจำได้ว่าตอนนั้นมีคนเสนอให้หาเด็กหนุ่มสักคน
ตอนนี้ก็สมพรปากแล้ว
โหลวลั่วเงยหน้าขึ้น ลำคอยาวระหงน่ามอง
ป๋ออิ่นกลับไม่พอใจ งับใบหูเธอเบาๆ “กำลังคิดอะไรอยู่ ทำไมถึงไม่ใส่ใจเลยล่ะ”
โหลวลั่วไม่รู้ว่าตัวเองควรจดจ่ออย่างไรแล้ว เมื่อความวาบหวามกระจายมา สมองเธอก็ขาวโพลน
โดยเฉพาะเมื่อเขาแทรกกายเข้ามา ยิ่งร้อนเร่าเข้าไปใหญ่
เขาเหมือนจะทนได้มากกว่า ซบศีรษะอยู่ที่ซอกคอเธอ “อย่าขยับนะ ผมกลัวว่าผมจะทนไม่ไหวแล้วกัดคุณเข้า”
โหลวลั่วรู้สึกได้ถึงฟันของเขา มันแหลมและระคายเคืองอยู่บ้าง เหมือนจะสูบพลังออกจากตัวจนหมดได้
เธออยากมอง ทว่าโดนเขากดข้อมือไว้ ก่อนจะประสานนิ้วทั้งสิบเข้าด้วยกัน
ความเจ็บแปลบนิดๆ ทำให้เธอสั่นเทาทั้งตัว
เขาเหมือนจะชอบปฏิกิริยาแบบนี้ของเธอมาก
จึงหัวเราะเสียงต่ำข้างหูเธอ เสียงทั้งแหบเครือและเซ็กซี่
เขาอุ้มเธอขึ้นมานั่งอยู่ในอ้อมกอดเขา เสื้อผ้ายับยุ่งไปหมดแล้ว
ลมหายใจของเขายังไล้อยู่ข้างหูเธอ เสียงนั้นไม่หยุดเอ่ย “เมื่อก่อนคุณชอบท่านี้ที่สุด”
โหลวลั่วไม่พูดอะไร ด้วยหากเผยอปาก เสียงของเธออาจจะดังกระท่อนกระแท่นออกมาได้
ร่างกายร้อนระอุ ความวาบหวามจู่โจมเข้ามาเป็นระยะๆ เขาเหมือนจะไม่รู้สึกเหนื่อยเลยสักนิด
ทว่าเรี่ยวแรงของโหลวลั่วค่อยๆ หายไป เมื่ออยากถอนตัวออกมา เขาก็รั้งเธอกลับไปอยู่ในอ้อมแขน ริมฝีบางประทับที่ซอกคอเธออีก
“อึก…” โหลวลั่วขมวดคิ้วเล็กน้อย ถูกจู่โจมเข้ามาอย่างหนักหน่วงอีกครั้ง ความรู้สึกที่ผู้ชายคนนี้นำมาให้ราวกับสามารถกลบลบทุกอย่างไปได้ทั้งหมด…
…………………………………………
