ตอนที่ 108 หยิ่ง
“ลบเครื่องสําอางออกจากหน้าของท่านซะเซอร์ไวเซนาสเช่ ภาพยนตร์ไม่ต้องการการแต่งหน้าที่เป็นจริงแบบนั้น”
อักษรรูนสีน้ำเงินปรากฏขึ้นจากมือของโจชัว มันเป็นอักษรรูนจากเทพแห่งสายน้ำและเยียวยา ซึ่งเป็นเทพองค์เดียวกันกับที่ไอร์แลนนับถือ
น้ำจํานวนมากรวมตัวกันเป็นทรงกลมบนมือของโจชัว นั่นคือ “เทคนิคการสะสมน้ำ” ที่ง่ายที่สุด น้ำวิเศษลอยไปหาเซอร์ไวเซนาสเช่
“ขอรับ”
เซอร์ไวเซนาสเช่ใช้ความพยายามอย่างพิถีพิถันในการแต่งหน้าของเขา ถึงแม้ว่าเหงื่อของเขาจะลบบางส่วนไป แต่นั่นเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นบ่อยในละครเวที
แต่หลังจากได้รับการร้องขอให้ลบเครื่องสําอางออก เซอร์ไวเซนาสเช่ก็ลงเอยด้วยการใช้ลูกบอลน้ำล้างเครื่องสําอางออก
ฉากนี้ถูกผู้คนจากคณะละครห่านดําสังเกต การแสดงโดยไม่ต้องแต่งหน้าเป็นสิ่งที่นักแสดงหลายคนไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อน เช่นเดียวกับเซอร์ไวเซนาสเช่ทุกคนแต่งหน้าอย่างพิถีพิถันเพื่อการคัดเลือก
เราควรรู้ว่าในระหว่างการคัดเลือกละครเวที ผู้จัดการจะไม่สนใจแม้แต่จะมองนักแสดงที่ไม่ได้แต่งหน้าให้เหมาะสม
แต่ผู้สร้างภาพยนตร์หนุ่มคนนี้ดูเหมือนจะแตกต่างไปจากนักเขียนบทละครและผู้จัดการคณะละครอย่างสิ้นเชิง
“โปรดเริ่มการแสดงรอบคัดเลือกของท่าน”
หลังจากที่เซอร์ไวเซนาสเช่ล้างเครื่องสําอางบนใบหน้าเสร็จแล้ว โจชัวก็ดีดนิ้วและลูกบอลน้ำที่ลอยอยู่ก็หายไป ด้วยเหตุนี้เซอร์ไวเซนาสเช่จึงเริ่มการคัดเลือกรอบแรกของเขา
ชนชั้นสูงอ้วนเตี้ยคนนี้เดินไปที่หุ่น หลังจากใช้เวลาสองสามนาที่ในการอ่านบท เซอร์ไวเซนาสเช่ก็ตกใจเมื่อพบว่าเขาสามารถซึมซับบทบาทตัวละครได้ราวกับเป็นธรรมชาติ
การแสดงของเขาใช้เวลาเพียงไม่กี่นาที แต่เมื่อเทียบกับนักแสดงจากคณะละครห่านดําที่ชื่อบาโรกแล้ว โจชัวสามารถเห็นเสี้ยวหนึ่งของนักแสดงภาพยนตร์ ไม่ใช่นักแสดงละครเวทีจากการแสดงของเซอร์ไวเซนาสเช่
หลังจากที่เซอร์ไวเซนาสเช่ได้ชม “โฉมงามกับเจ้าชายอสูร” เขาใช้เวลาและความพยายามในการฝึกฝนตนเอง ด้วยเหตุนี้เขาจึงทราบดีว่าวิธีการแสดงภาพยนตร์แตกต่างจากละครอย่างสิ้นเชิง
“อีกรอบ”
โจชัวสามารถมองเห็นตํารวจบ้าอยู่ข้างหน้าเขานิดหน่อย โครงสร้างและรูปลักษณ์ของเซอร์ไวเซนาสเช่นั้นคล้ายคลึงกับตาแก่แกรี่
หลังจากที่เซอร์ไวส์เซนาสเช่ทําการแสดงรอบที่สองแล้ว บรรยากาศในที่คัดเลือกก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง นักแสดงของคณะละครห่านดําหยุดพูดคุยกัน มาดามโครเดอร์จับจ้องไปที่เซอร์ไวเซนาสเช่
ตัวละครที่เซอร์ไวเซนาสเช่กําลังแสดงอยู่คือแสตนฟิลด์ เป็นตัวร้ายใน “ลีออง เพชฌฆาตมหากาฬ” ตัวละครของเขาดูไม่นิ่งและคาดเดาไม่ได้ ถึงกระนั้น เขาก็ให้เสน่ห์กับภาพยนต์มากมาย เซอร์ไวเซนาสเช่กําลังนําตัวละครนั้นออกมาต่อหน้าฝูงชน
เซอร์ไวเซนาสเซ่อ่านบรรทัดสุดท้าย และตบที่คอของหุ่นอย่างสนิทสนม
เมื่อเซอร์ไวเซนาสเช่หันไปมองนักแสดงที่อยู่รอบๆ โจชัวสังเกตเห็นว่านักแสดงสาวจากคณะละครห่านดําถอยหลับหนึ่งก้าว
สาเหตุของพฤติกรรมของพวกนางเป็นเพราะการแสดงก่อนหน้านี้ของเซอร์ไวเซนาสเช่น่ากลัวจริงๆ หากพวกนางต้องพบกับผู้บังคับใช้กฎหมายอย่างเซอร์ไวเซนาสเช่บนถนน พวกนางจะเรียกผู้คุ้มกันของพวกนางออกมาอย่างแน่นอน!
นักแสดงสาวของคณะละครต่างมองที่เซอร์ไวเซนาสเช่ด้วยแววตาตะลึงในการแสดง
โดยพื้นฐานแล้วพวกนางพูดด้วยสายตาว่า “เซอร์ไวส์เซนาสเช่ ข้าไม่เคยคิดเลยว่าเจ้าจะเป็นคนแบบนี้!”
เมื่อเห็นปฏิกิริยาของพวกนาง เซอร์ไวเซนาสเช่รู้สึกประหม่าและเครียดมาก
เขารู้สึกทันทีว่าการแสดงของเขาอาจจะไม่ดี และชื่อเสียงของเขาในหมู่คณะละครที่เขาใช้เวลาและความพยายามอย่างมากก็อาจพังทลายได้เช่นกัน!
มาดามโครเดอร์กับนักแสดงมากประสบการณ์อีกหลายคนจากคณะละครห่านดําต่างจากนักแสดงรุ่นเยาว์ พวกเขาต่างชื่นชมการแสดงของเซอร์ไวส์เซนาเช่
“ยอดเยี่ยมาก! เซอร์ไวเซนาสเช่ข้าคิดว่าเจ้าจะเป็นผู้จัดการโรงละครไปตลอดชีวิต ข้าไม่เคยคิดมาก่อนว่าพรสวรรค์ด้านศิลปะของฟารัคซี่จะไหลเวียนอยู่ในสายเลือดของเจ้าตลอดเวลา”
มาดามโครเดอร์เป็นคนที่เคยอ่านบทภาพยนตร์เรื่อง “ลีออง เพชฌฆาตมหากาฬ” ดังนั้น นางจึงรู้ว่าสแตนสฟิลด์ควรเป็นตัวละครประเภทใด การแสดงของเซอร์ไวเซนาสเช่เกือบจะสมบูรณ์แบบ
เซอร์ไวเซนาสเช่รู้สึกงุนงงกับคําชมอย่างกะทันหัน แกรนดัชเชสแห่งปาดําเป็นผู้มีอํานาจยิ่งใหญ่ในฟารัคซี่ ไม่เพียงเท่านั้น นางยังเป็นผู้ที่มีประสบการณ์และความรู้ด้านการแสดงละครที่คล้ายกับนักแสดงอาวุโสอีกด้วย
คําชมของมาดามโครเดอร์เพียงพอแล้วสําหรับเซอร์ไวเซนนาเช่
“ยินดีด้วย ท่านผ่าน เซอร์ไวเซนาสเช่ โปรดไปรอที่ด้านหลัง นั่งและพักผ่อนก่อน” โจชัวกล่าวด้วยรอยยิ้ม
“ขอบคุณมาดามโครเดอร์ ขอบคุณท่านโจชัว”
เซอร์ไวเซนาสเช่รู้สึกตื่นเต้นอย่างมากหลังจากได้ยินคําชมของมาดามโครเดอร์ เขาโค้งคํานับนางกับโจชัวก่อนจะเดินไปหลังเวทีอย่างรวดเร็ว
การแสดงของเซอร์ไวเซนาสเช่เป็นแบบอย่างสําหรับนักแสดงคณะละครห่านดํา พวกเขาทั้งหมดตระหนักดีว่าผู้กํากับหนุ่มไม่ได้ต้องการเสียงที่ไพเราะขณะท่องบท เขาไม่ต้องการอารมณ์ที่มากเกินไปในการแสดง สิ่งที่พวกเขาต้องทําคือนําตัวละครที่พวกเขากําลังแสดงให้มีชีวิตออกมา!
แต่นั่นเป็นสิ่งที่ยากที่สุด อย่างไรก็ตามคนที่คัดเลือกที่นี่ล้วนเป็นชนชั้นสูงของอุตสาหกรรมนี้
เมื่อเซอร์ไวเซนาสเช่มาถึงหลังเวทีด้วยอารมณ์ตื่นเต้น เขาได้พบกับบาโรกผู้คัดเลือกบทสแตนฟิลด์ก่อนหน้านี้
“หนุ่มนั่นไม่รู้ว่าการแสดงหมายถึงอะไร ข้าอยู่บนเวทีมานับครั้งไม่ถ้วนตอนอายุเท่าเขา ไม่ว่าจะเป็นโรงละครของฟารัคซี่ โรงละครดาววันรุ่งขึ้นหรือโรงละครดอกไม้แห่งซาโลน่า ข้าแสดงมาแล้วทั้งหมด”
บาโรกยืนอยู่ตรงมุมหลังเวที และดูเหมือนกําลังบ่นกับนักแสดงสูงอายุ
“เหตุผลที่เจ้าไม่ถูกเลือกเป็นเพราะเจ้ายึดติดกับความรุ่งโรจน์ในอดีต และวิธีการแสดงของเจ้าอย่างดื้อรั้น บาโรก เจ้าหยิ่งเกินไป ก่อนการคัดเลือก เจ้าไม่ได้สนใจที่จะอ่านบทของผู้กํากับหนุ่มคนนั้นด้วยซ้ำ
ในฐานะรุ่นพี่ของบาโรก นักแสดงสูงอายุได้ให้คําแนะนําแก่เขา อย่างไรก็ตามบาโรกไม่เต็มใจที่จะฟัง
“ไม่ว่าบทจะเป็นแบบไหน ตัวละครแบบไหน ก็ไม่มีอะไรที่ข้าทําไม่ได้! นอกจากนี้ ข้าไม่ เชื่อว่านักเขียนบทละครหนุ่มนั่นสามารถเขียนบทละครที่โดดเด่นใดๆ ได้ตั้งแต่แรก บทของ “โฉ มงามกับเจ้าชายอสูร” ไม่ใช่บทที่เขาดัดแปลงมาจากงานของนักเขียนบทละครคนอื่นเหรอ?” บา โรกกล่าว
“เจ้าคิดผิดแล้ว แต่ก็ดีที่เจ้าไม่ได้อ่านบท”
นักแสดงสูงอายุหยิบบทที่โจชัวมอบให้กับสมาชิกของคณะละครห่านดําก่อนการคัดเลือกออกมา มันเป็นสําเนาของบทที่โจชัวมอบให้มาดามโครเดอร์ ตอนนี้แทบทุกคนในคณะละครห่านดํามีสําเนาของบทนี้แล้ว บาโรกเป็นคนเดียวที่ปฏิเสธบท
“ดี?” บาโรกไม่เข้าใจความหมายของนักแสดงสูงอายุคนนั้น
“เจ้าจะเข้าใจว่าทําไมหลังจากที่เจ้าอ่านบทนี้จบแล้ว”
“ข้าเกลียดที่เจ้ามักจะพูดวกไปวนมานัก เฒ่าเมิร์ค เอาบทนั่นมาให้ข้า “
บาโรกได้อ่านบทในตํานานนับไม่ถ้วนที่เขียนโดยนักเขียนบทละครระดับปรมาจารย์ บทที่เขียนโดยผู้กํากับหนุ่ม? บาโรก ตัดสินใจที่จะดูบทเพื่อความสนุกสนานก็เท่านั้น
