ตอนที่ 140 เจรจา
สามสิบนาทีก่อนภาพยนตร์จะจบ ภายในห้องชมภาพยนตร์ที่อยู่ด้านหลังที่นั่งผู้ชม
มาดามโครเดอร์ได้เปลี่ยนโฉมห้องแสดงเป็นห้องชมภาพยนตร์รอบปฐมทัศน์ของ ลีออง เพชฌฆาตมหากาฬ สิ่งหนึ่งที่นางทําคือการจัดห้องชมภาพยนตร์ด้านหลังโถงแสดง
ผลึกออริจินั่มที่บรรจุ “ลีออง เพชฌฆาตมหากาฬ” ไว้ตรงกลางห้องชมภาพยนตร์มีขนาดไม่ใหญ่มาก
มาดามโครเดอร์ส่งผู้ช่วยสองคนที่ไว้ใจได้มากที่สุดของนางไปปกป้องผลึกออริจินั่มในห้องภาพยนตร์ กลุ่มผู้พิทักษ์ถือดาบประจําการอยู่ด้านนอก พวกเขาทําหน้าที่ป้องกันไม่ให้คนแปลกหน้าเข้ามาในห้อง
มาตรฐานการรักษาที่สูงมากของมาดามโครเดอร์สําหรับผลึกออริจินั่มนั้นคล้ายกับการปกป้องคลังสมบัติที่บรรจุเหรียญทองและอัญมณีจํานวนนับไม่ถ้วน
แต่ผลึกตัวอย่างสําหรับ ลีออง เพชฌฆาตมหากาฬ” นั้นคุ้มค่าที่สุดสําหรับการปฏิบัติขนาดนี้
ในบรรดาผู้พิทักษ์สองคนของมาดามโครเดอร์ที่ดูแลผลึกออริจินั่มภายในห้องโรงภาพยนตร์ ผู้นําบางคนของนกพิราบดํา ดาร์คเอลฟ์ที่รู้จักกันในชื่อพันหน้า ได้แทรกซึมเข้าไปในห้อง
“ทําไมปีศาจตัวนั้นจึงปฏิเสธที่จะยอมรับคําสารภาพของคุณหนูแกลโลลี่? เฮ้อ น่าเสียดายจริงๆ!”
ผู้ช่วยที่ไว้ใจได้อีกคนในห้องชมภาพยนตร์คือผู้วิเศษอายุ 50 ปี เมื่อพิจารณาจากรัศมีเวทมนตร์ที่เขาเปล่งออกมา เขาควรจะเป็นผู้วิเศษระดับเจ็ด
แต่ดาร์คเอลฟ์ไม่สนใจความแข็งแกร่งของผู้วิเศษนี้ เมื่อผู้วิเศษจมดิ่งลงไปในตอนมาทิลด้าโดยบอกลีอองว่านางอาจจะรักเขา ดาร์คเอลฟ์ก็แอบยื่นมือของนางไปทางผลึกออริจินั่มที่วางอยู่กลางห้อง
” หยุด! อย่าแตะต้องผลึกออริจินั่ม! ถ้าเจ้าทําลายมัน เจ้าจะไม่สามารถชดเชยมันได้ตลอดชีวิต!”
จอมเวทย์เฒ่าตรวจพบพฤติกรรมของชายหนุ่มในห้องทันทีและตะโกนใส่เขาเสียงดัง
แต่หลังจากถูกผู้วิเศษหยุด จารึกอักษรรูนก็ปรากฏขึ้นบนนิ้วของดาร์คเอลฟ์
ทันทีที่ผู้วิเศษเห็นอักษรรูนนั้น เขาก็รู้สึกง่วงนอน ก่อนที่เขาจะใช้พลังเวทมนตร์เพื่อสลายความง่วงนอน เขาก็ได้กลิ่นของรูปพิเศษ
กลิ่นนั้นแผ่ซ่านไปทั่วทั้งห้องภาพยนตร์จริงๆ ก่อนที่ภาพยนตร์รอบปฐมทัศน์จะเริ่มต้นขึ้น แต่เขาเพิ่งรู้สึกถึงกลิ่นหลังจากที่ดาร์คเอลฟ์เปิดใช้งานอักษรรูนของนาง
หลังจากที่ผู้วิเศษล้มลงกับพื้นและหมดสติไป ดาร์คเอลฟ์ก็เผยให้เห็นร่างที่แท้จริงของนาง สิ่งแรกที่นางทําหลังจากเปิดเผยรูปลักษณ์ที่แท้จริงของนางคือการเช็ดน้ำตาของนางให้สะอาด
เป้าหมายของนางในการเข้าไปในคฤหาสน์ของฟารัคซี่ในครั้งนี้คือการขโมยตัวอย่างภาพยนตร์เรื่อง “ลีออง เพชฌฆาตมหากาฬ” แล้วนํามันกลับคืนสู่อาณาจักรปีศาจ
ในขั้นต้นนางเริ่มทํางานตั้งแต่เมื่อหลายสิบชั่วโมงที่แล้ว แต่หลังจากที่ไตร่ตรองอย่างรอบคอบแล้ว ดาร์คเอลฟ์ก็ตัดสินใจนั่งลงและดูภาพยนตร์เรื่องนี้ให้จบก่อน
แต่ในระหว่างภาพยนตร์ นางพบว่าน้ำตาของนางไหลลงมามากเกินไป
นางจินตนาการว่าตัวเองเป็นลีอองอยู่ ก่อนที่ภาพยนตร์จะจบ หัวใจที่เยือกเย็นของนางถูกภาพยนตร์เรื่องนี้ทําให้สะเทือนใจหลายครั้ง นางจบลงด้วยการหลั่งน้ำตาหลายต่อหลายครั้ง
หลังจากที่นางเปลี่ยนรูปลักษณ์ของนางเป็นคนอื่นแล้ว นางก็ไม่มีน้ำตาหรือเหงื่อไหลออกมา นั่นไม่ใช่เรื่องดี การกลั้นน้ำตาและเหงื่อของนางไว้ทําให้นางไม่สบายตัวอย่างมาก
ด้วยเหตุนี้นางจึงไม่มีทางเลือกนอกจากต้องแสดงตัวก่อนที่ภาพยนตร์จะจบลง
ดาร์คเอลฟ์เช็ดน้ำตาแล้วและปรับสภาพจิตใจ นางเตรียมตัวทําภารกิจของนางต่อไป
นางวางมือลงบนผลึกออริจินั่มที่ตั้งอยู่ใจกลางห้องชมภาพยนตร์ แต่นางรู้สึกถึงการต่อต้านทันทีที่นางสัมผัสผลึกออริจินั่ม
มีม่านพลังเวทย์!
มาดามโครเดอร์ได้วางสิ่งกีดขวางที่มีหนามไว้เพื่อปกป้องผลึกออริจินั่ม
แต่ม่านพลังเวทย์เป็นสิ่งที่ดาร์คเอลฟ์สามารถทําลายได้หากนางจดจ่ออยู่กับมัน
ท้ายที่สุดแล้วการถอดรหัสและสลายม่านพลังต่างๆ ที่จอมเวทย์สร้างขึ้นนั้นเป็นความสามารถพิเศษของนาง
แต่นางจะไม่สามารถดูต่อไปได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในภาพยนตร์เรื่องนี้หากนางเบี่ยงความสนใจไปที่ม่านพลังเวทย์
บางที… นางควรจะทํางานกับม่านพลังเวทย์หลังจากที่นางดูภาพยนตร์จบ? แต่ดาร์คเอลฟ์ไม่แน่ใจว่าเวทมนตร์ของนางจะควบคุมผู้วิเศษระดับเจ็ดไว้ได้นานแค่ไหน
ขณะที่นางรู้สึกลังเล มีคนเปิดประตูห้องชมภาพยนตร์
นางเปลี่ยนไปทันที เหมือนแมว นางกระโดดไปที่อีกด้านหนึ่งของประตู
นางจ้องมองไปที่ประตูและถือกริชที่เคลือบด้วยยาพิษ
พิษไม่ร้ายแรง มันทําได้เพียงทําให้เป้าหมายสงบลงเท่านั้น ในขั้นต้นดาร์คเอลฟ์ไม่ลังเลที่จะฆ่าเพื่อภารกิจของนาง
แต่ภาพยนตร์เรื่อง “ลีออง เพชฌฆาตมหากาฬ” นํานางกลับมารู้สึกถึงหัวใจของหญิงสาวที่นางทิ้งไปเมื่อหลายสิบปีก่อน ด้วยเหตุนี้นางจึงเลือกวิธีโจมตีที่ค่อนข้างเป็นมิตร
ทันทีที่คนที่เปิดประตูเดินเข้ามา กริชของนางก็จะกดไปที่คอของบุคคลนั้น
ขณะที่นางตื่นตัวเต็มที่ ภาพยนตร์ก็ยังคงดําเนินต่อไป ครั้งแล้วครั้งเล่าที่นางโฟกัสไปที่ความคืบหน้าของภาพยนตร์
แต่ในไม่ช้านางก็หันกลับมาสนใจคนที่เข้ามาในห้อง
“ทําไมเจ้าถึงชอบซ่อน?”
เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น เมื่อดาร์คเอลฟ์เห็นบุคคลนั้น การเคลื่อนไหวของนางก็แข็งที่อทันที ในท้ายที่สุด นางวางอาวุธของนางอย่างช่วยไม่ได้
“ดาร์คเอลฟ์ ถ้าเจ้าต้องการเข้าร่วมรอบปฐมทัศน์ของภาพยนตร์ ข้าสามารถจัดที่นั่งให้เจ้าในที่นั่งสําหรับผู้ชมได้ เจ้าไม่จําเป็นต้องมาซ่อนที่นี่เลย”
โจชัวผลักประตูห้องชมภาพยนตร์และเห็นดาร์คเอลฟ์ยืนอยู่ข้างกําแพง
ดาร์คเอลฟ์ไม่ตอบสนองต่อโจชัว นางถอยหลังหลายก้าวและมองไปทางด้านของโจชัว ไม่มีคนอื่นมากับเขา แต่มีวิญญาณสาวกลางวันอยู่หลายตัวที่ลอยอยู่รอบตัวเขา
แม้ว่าพลังการต่อสู้ของวิญญาณสาวกลางวันจะไม่มากพอ กลิ่นอาบแห่งความตายที่เปล่งออกมาจากรอยประทับบนมือของโจชัวก็มากเกินพอที่จะทําให้ดาร์คเอลฟ์ยอมแพ้ต่อการต่อต้านทั้งหมด
“ข้าไม่ได้มาเพื่อดูภาพยนตร์”
อันที่จริงดาร์คเอลฟ์ไม่ได้มาที่นี่เพื่อดูภาพยนตร์ แต่นางมาเพื่อขโมยผลึกออริจินั่มที่บรรจุตัวอย่าง ลีออง เพชฌฆาตมหากาฬ
นางไม่ได้โกหก อย่างไรก็ตามดวงตาของนางเลื่อนไปที่หน้าจอภาพยนตร์นอกห้องครั้งแล้วครั้งเล่า
โจชัวสามารถเห็นได้ว่าเอลฟ์สาวคนนี้สับสนเพียงใด ในท้ายที่สุด เขาถอนหายใจและทําท่าทาง “ได้โปรดดูไปเถอะ ไปทางนาง
แม้ว่าดาร์คเอลฟ์หญิงคนนี้จะเข้ามาในโรงภาพยนตร์โดยไม่ได้ซื้อตั๋ว โจชัวก็ยังถือว่านางเป็นแขกรับเชิญ
“… ดูภาพยนตร์เสร็จก่อนค่อยคุยกันดีไหม?” โจชัวแนะนํา
ดาร์คเอลฟ์ขมวดคิ้วเล็กน้อย นางดูเหมือนจะมีปัญหาทางจิตบางอย่าง แต่เมื่อภาพยนตร์ไปถึงส่วนที่กองทัพบังคับใช้กฎหมาย และล้อมลีอองกับมาทิลด้า นางก็พยักหน้าเงียบๆ
แม้ว่านางจะยอมรับข้อเสนอของโจชัว แต่การแสดงออกที่ตึงเครียดของนางยังคงไม่เปลี่ยนแปลง โจชัวตัดสินใจยื่นเงียบๆ ข้าง ๆ และรอให้ภาพยนตร์จบ
เมื่อลีอองเสียชีวิต ดาร์คเอลฟ์สาวก็ดูเหมือนจะห้ามอะไรบางอย่างไว้ ดวงตาของนางกระตุกเล็กน้อย
ภาพยนตร์เรื่องนี้ยังคงดําเนินต่อไปแม้หลังจากนั้น การเสียชีวิตของลีอองไม่ได้ส่งผลกระทบต่ออารมณ์ของนักฆ่าเอลฟ์ผู้เย็นชานี้
หลังจากที่มาทิลด้าฝังต้นไม้ในกระถางลงบนพื้นแล้วพูดว่า “ข้าคิดว่าเราจะไม่เป็นไรที่นี่ลีออง” ดูเหมือนว่าดาร์คเอลฟ์ยังคงเก็บอะไรบางอย่างไว้ ลําคอของนางดูเหมือนจะสลักอารมณ์ออกมา
ในที่สุดเมื่อเมโลดี้ของ ‘Shape Of My Heart” เริ่มเล่น นางก็สูญเสียการควบคุมอารมณ์ไป ในที่สุด ดาร์คเอลฟ์สาวที่รักษาท่าทีห่างเหินตลอดเวลานับตั้งแต่โจชัวเข้ามาในห้องเริ่มน้ำตาคลอ
แต่เพื่อจุดประสงค์ในการแสดงความกล้าหาญ ดาร์คเอลฟ์คนนี้ใช้มือของนางเช็ดน้ำตาอย่างต่อเนื่อง น่าเสียดายที่บางทีอาจเป็นเพราะนางไม่ได้ร้องไห้มาหลายสิบปีแล้ว นางจึงร้องไห้ออกมาด้วยความโศกเศร้าทั้งหมดที่นางเก็บไว้ในใจตลอดหลายปีที่ผ่านมา
ท่าทางที่ดูเจ็บปวดของดาร์คเอลฟ์ทําให้โจชัวตกใจชัวขณะ ความประทับใจที่โจชัวมีต่อดาร์คเอลฟ์ผู้เป็นหัวหน้าของนกพิราบดําคือนางสงวนตัว ห่างเหินและมีไหวพริบ นางดูเหมือนเป็นคนที่ไม่เคยเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของนางให้คนอื่นเห็น
บางที่นั่นอาจเป็นเหตุผลว่าทําไมฉายาของนางคือพันหน้า
ความอดทนของนางก่อนร้องไห้ต่ำกว่าที่โจชัวคาดไว้มาก หรือบางที… ภาพยนตร์เรื่อง “ลีออง เพชฌฆาตมหากาฬ” โดนใจนาง?
ความประทับใจของโจชัวที่มีต่อดาร์คเอลฟ์คนนี้หายไปอย่างสิ้นเชิงเหมือนกับความประทับใจของเขาที่มีต่อเอลฟ์น้ำแข็ง
“ใช้สิ่งนี้เช็ดน้ำตาของเจ้า”
โจชัวไม่พกผ้าเช็ดหน้าติดตัว ด้วยเหตุนี้เขาจึงหาผ้าปูโต๊ะแบบสุ่มและโยนให้ดาร์คเอลฟ์
โจชัวรู้สึกว่าน่าเสียดายเล็กน้อย หากเขามีผ้าเช็ดหน้า เขาน่าจะได้รับความประทับใจที่ดีจากดาร์คเอลฟ์มากขึ้น ท้ายที่สุดแล้วผู้หญิงจะอ่อนแอที่สุดตอนร้องไห้
ดาร์คเอลฟ์ไม่ได้ปฏิเสธ นางหยิบผ้าปูโต๊ะที่เขาส่งให้นาง ใช้มันเช็ดน้ำตาทั้งหมดออกจากใบหน้าของนาง
นางเองก็ไม่อยากร้องไห้แบบนี้เหมือนกัน นางไม่ต้องการเปิดเผยด้านที่เปราะบางของนางกับคนแปลกหน้าอย่างโจชัว
น่าเสียดายที่ระเบิดน้ำตาที่โจชัวโยนใส่นางที่ชื่อ ลีออง เพชฌฆาตมหากาฬ” นั้นรุนแรงเกินไป
ไม่ว่าดาร์คเอลฟ์จะต่อต้านยังไง นางก็ไม่สามารถต้านทานพลังเชื้อที่มาจากเพลง ‘Shape Of My Heart” ได้ ในท้ายที่สุดนางก็จบลงด้วยการหลั่งน้ำตาที่นางพยายามเก็บเอาไว้
มันก็เหมือนกันสําหรับโจชัว ในครั้งแรกที่เขาดู “ลีออง เพชฌฆาตมหากาฬ” เขาไม่ได้รับผลกระทบจากภาพยนตร์ทั้งเรื่องมากนัก แต่เมื่อภาพยนตร์จบลง น้ำตาของเขาก็ไหลออกมา
แม้ว่าภาพยนตร์เรื่องนี้จะทําให้ดาร์คเอลฟ์เปิดเผยจุดอ่อนของนางต่อโจชัว แต่นางก็เป็นตัวแทนข่าวกรองและนักฆ่ามืออาชีพที่ประสบความสําเร็จ ดังนั้นนางจึงรีบปรับตัวเอง
ผ้าปูโต๊ะนั้นเหมือนกับผ้าคลุมของนักมายากลในมือของดาร์คเอลฟ์ ก่อนหน้านี้นางร้องไห้ไม่หยุด ทว่าครูต่อมา ใบหน้าของนางก็กลับไปเป็นการแสดงออกที่เย็นเยียบเหมือนน้ำแข็งตามเดิม
แต่ดวงตาสีแดงของนางเป็นเครื่องพิสูจน์ว่านางเศร้ามากเมื่อไม่กี่วินาทีที่แล้ว
“นั่นเป็นชะตากรรมเดียวที่เป็นไปได้สําหรับลีอองหรอ?”
ก่อนที่โจชัวจะพูดอะไร จู่ๆ ดาร์คเอลฟ์ก็เปล่งเสียงถามคําถามของนาง
“ขอคิดก่อนนะ ในเรื่องจริงลีอองไม่ได้ตาย เขาได้ก่อตั้งโรงแรมขึ้นที่ถนนกระรอกแทน นอกจากนี้เขายังรับเลี้ยงลูกครึ่งมังกรและลูกอสูรแมวเทา ผลลัพธ์นี้ทําให้เจ้าพอใจหรือไม่?”
สิ่งที่โจชัวพูดถึงคือสิ่งที่เกิดขึ้นกับผู้หลอกลวงพริก นักแสดงบทลีออง
หลังจากได้ยินสิ่งที่โจชัวพูด ดาร์คเอลฟ์ก็ยิ้มออกมาในทันใด
นี่เป็นครั้งแรกที่โจชัวเห็นรอยยิ้มของนาง ท่าที่ทั้งหมดที่นางแสดงในอดีตเป็นการเสแสร้งเพื่อเจรจากับผู้อื่น แต่รอยยิ้มนี้ของนางอยู่ไม่นาน
นางเดินไปที่หน้าต่าง ผ่านหน้าต่าง นางสามารถเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นในห้องคัดกรอง
เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ที่ดูเหมือนอายุเพียงสิบสามหรือสิบสี่ปีพบว่าตัวร้ายของภาพยนตร์เรื่องนี้คือสแตนฟิลด์ที่นั่งอยู่ถัดจากนาง นางเลือกล้างแค้นให้ลีอองโดยไม่ลังเล และเริ่มร่ายเวทย์สายฟ้าที่อันตราย
โชคดีที่คนที่นั่งข้างนาง ผู้วิเศษที่ดูเหมือนครูของนางได้หยุดนาง เซอร์ไวเซนาสเช่ นักแสดงบทแตนส์ฟิลด์ทําได้แค่หลบหนีชะตากรรมอันน่าสลดใจของการมีทรงผมแบบแอฟโฟรไปขึ้นเวทีในภายหลัง
“ถ้าข้าเป็นนาง ข้าจะทําแบบเดียวกันเพื่อที่ข้าจะได้ระบายอารมณ์ออกมาบ้าง” ดาร์คเอลฟ์กล่าว
“ถ้าอย่างนั้น ข้าก็บรรลุเป้าหมายแล้ว ข้าชนะการเดิมพันของเราแล้ว”
โจชัวกําลังมองผู้ชมด้านล่างผ่านหน้าต่าง เมื่อฉากเครดิตสําหรับนักแสดงเริ่มฉายบนหน้าจอภาพยนตร์รอบปฐมทัศน์ยังไม่เสร็จสิ้นอย่างสมบูรณ์
มาดามโครเดอร์ขึ้นไปบนเวที จากนั้นนักแสดงทุกคนในภาพยนตร์เรื่อง “ลีออง เพชฌฆาตมหากาฬ” ก็เริ่มเดินขึ้นไปบนเวทีทีละคน
เมื่อนักแสดงสองคนสุดท้าย ดอกไม้แห่งฟารัคซี่ที่เล่นเป็นนักแสดงนําหญิงมาทิลด้า และผู้หลอกลวงพริกซึ่งเล่นเป็นนักแสดงนําชายลีอองขึ้นเวทีพร้อมกัน ผู้ชมแทบทุกคนต่างปรบมือกัน เสียงปรบมือของพวกเขามีความกระตือรือร้นมากกว่าตอนภาพยนตร์จบลง
เสียงปรบมือของพวกเขาดําเนินต่อไปเป็นเวลานานมาก
โจชัวมองไปที่ดาร์คเอลฟ์ ดูเหมือนนางจะครุ่นคิดอะไรบางอย่าง
ในเวลานี้ดาร์คเอลฟ์มั่นใจอย่างเต็มที่ว่าเสียงปรบมือนั้นมาจากปีศาจที่ยืนอยู่บนเวที!
มนุษย์เหล่านั้นยืนปรบมือให้ปีศาจ หลายคนรู้สึกซาบซึ้งอย่างยิ่งที่ปีศาจตัวนั้นยังมีชีวิตอยู่
ก่อนหน้านี้ถ้ามีคนอธิบายฉากนี้ให้ดาร์คเอลฟ์ฟัง นางคงคิดว่าคนๆ นั้นกําลังเล่าเรื่อง ตลกให้นางฟังเป็นเรื่องตลกที่ไม่ตลก
แต่ความจริงอยู่ต่อหน้าต่อตานาง ปีศาจยืนอยู่บนเวทีของมนุษย์ นอกจากนี้เขายังเป็น จุดสนใจของทั้งเวที
ในท้ายที่สุดแม้แต่ดาร์คเอลฟ์ก็ยังปรบมือ
แม้ว่านางรู้ว่าเรื่องราวในภาพยนตร์เป็นเรื่องสมมุติ แต่ใครก็ตามที่เพิ่งดู “ลีออง เพชฌฆาตมหากาฬ” จะประทับใจอย่างยิ่งเมื่อเห็นลีอองยืนเคียงข้างกับมาทิลด้า
หลังจากที่ดาร์คเอลฟ์ปรบมือเสร็จ นางหันไปมองโจชัว
คนที่ทําให้เรื่องทั้งหมดนี้เป็นจริงคือโจชัว โจชัวทําสิ่งที่นางปฏิเสธที่จะเชื่อว่าจะเกิดขึ้นได้สําเร็จ
เขาได้ทําให้มนุษย์ยอมรับปีศาจ
“แม้ว่าพวกเขาจะปรบมือให้กับนักฆ่าปีศาจที่สวมบทบาทในภาพยนตร์ แต่อย่างน้อยภาพยนตร์เรื่องสมมติก็มีอิทธิพลต่อโลกแห่งความเป็นจริง ใช่ไหม?” โจชัวถาม
นี่คือ “พลังทําลายล้าง” ของวัฒนธรรม โดยพื้นฐานแล้วมันเป็นเวทมนตร์ที่สามารถสร้างความรู้สึก ค่านิยม และมุมมองของมนุษย์ได้
“ท่านชนะแล้ว ท่านโจชัว”
ดาร์คเอลฟ์ยอมรับความพ่ายแพ้อย่างตรงไปตรงมาในการเดิมพันกับโจชัว
“ถ้าอย่างนั้น…” โจชัวเตรียมรับตัวละคร “ฮีโร่” ตัวใหม่แล้ว
แต่ในขณะนี้จารึกอักษรรูนปรากฏขึ้นที่ปลายนิ้วของดาร์คเอลฟ์ ทันทีที่โจชัวเห็นคาถานั้น ความง่วงก็เข้ามาทําร้ายความรู้สึกของเขา
วิสัยทัศน์ของโจชัวเริ่มเลือนลาง
ขณะที่เปลือกตาของโจชัวเริ่มหนักขึ้นและหนักขึ้น เขาก็อดไม่ได้ที่จะทิ้งน้ำหนักลงบนหน้าต่างเพื่อรองรับตัวเอง
อืม….ดาร์คเอลฟ์ของโลกนี้ก็เจ้าเล่ห์เหมือนกัน?
“ขอโทษ ท่านโจชัว ข้าไม่สามารถทํางานให้ท่านได้ในตอนนี้”
ดาร์คเอลฟ์มองร่างกายของโจชัวที่เซไปมาก่อนทรุดตัวลง จากนั้นนางก็หันหลังเดินตรงไปยังผลึกออริจินั่ม
แต่ในวินาทีต่อมา มือของนางถูกใครบางคนคว้าไว้ นางหันไปมองด้วยความตกใจทันที
“ยังไง…”
นางไม่คิดว่าความต้านทานเวทมนตร์ของโจชัวจะแข็งแกร่งขนาดนั้น
“อย่าประมาทความสามารถของโปรแกรมเมอร์เวลาตื่นตัว”โจชัวกล่าว
