Bringing Culture to a Different World – ตอนที่ 29

หลังจากจบการแสดงตัวอย่างหนัง โจชัวก็เร่งดำเนินการถ่ายทำด้วยการเร่งเร้าของดยุคแห่งกระดูก

ตอนนี้โจชัวนั่งอยู่บนรถม้าในฐานะ“ แกสตัน นักล่า” และโจชัวก็เป็นกลุ่มชาวบ้านที่ไม่พอใจ

ภายใต้การยั่วยุของ“ แกสตัน” พวกเขาถือคบเพลิง คันธนูและลูกศร ในขณะที่พวกเขาออกเดินทางเพื่อสังหารสัตว์ร้ายที่กักขังเบลล์ สาวสวยในหมู่บ้านของพวกเขาเอาไว้

ชาวบ้านที่อาศัยอยู่บนภูเขาส่วนใหญ่อาศัยการล่าสัตว์เพื่อการดำรงชีพ บางทีการบอกพวกเขาว่าพวกเขาจะต้องเผชิญหน้ากับ“ ปีศาจ” นั้นคงน่ากลัว แต่โจชัวอธิบายอย่างชาญฉลาดว่าซีนาร์ทเป็น“สัตว์ร้ายรูปร่างมนุษย์”

สำหรับนักล่า สัตว์ร้ายใด ๆ ก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าเหยื่อ ตราบใดที่สัตว์ร้ายยังเป็นสิ่งที่สามารถฆ่าได้ด้วยธนู และลูกศรก็ไม่มีอะไรต้องกลัว

ดังนั้นชาวบ้านจึงเดินทางมายังสถานที่ที่อันตรายสุดเท่าที่พวกเขาเคยรู้จัก นั่นคือป่าเงาแสงจันทร์ของดยุคแห่งกระดูก

ไม่มีใครรู้ว่าชาวบ้านจะยังเต็มใจที่จะเดินต่อไปด้วยความองอาจเช่นนี้หรือไม่ หากพวกเขารู้ว่ามีวิญญาณชั่วร้ายจำนวนนับไม่ถ้วนที่สามารถฉีกวิญญาณของพวกเขาเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยแฝงตัวอยู่ในป่า

นอกจากนี้นี่เป็นครั้งแรกที่อมนุษย์ซึ่งซุ่มซ่อนอยู่ในป่าได้เห็น “สิ่งมีชีวิต” จำนวนมากเข้ามาในวิสัยทัศน์ของพวกมัน วิญญาณชั่วร้ายที่ไม่เคยลิ้มรสวิญญาณสดมาหลายศตวรรษตอนนี้กระสับกระส่ายกันไปหมด

อย่างไรก็ตาม ความยิ่งใหญ่ของดยุคแห่งกระดูกได้แพร่กระจายไปทั่วทั้งป่า และภายใต้แรงกดดันที่แท้จริงนั้น วิญญาณทำได้แค่มองก้อนเนื้อสดเดินผ่าน แต่ไม่มีสักตัวเดียวที่กล้าเข้าใกล้มนุษย์ นอกเหนือแบนชีเพียงไม่กี่ตัว

“ตอนจบสุดท้ายเป็นโศกนาฏกรรมจริงหรอ?”

โจชัวมุ่งเน้นไปที่การควบคุมแบนชีเพื่อให้ได้ภาพที่ดีที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ทันใดนั้นหน้าต่างก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าเขา

ดูเหมือนว่าเขาจำเป็นต้องตั้งรหัสการแจ้งเตือนไว้ที่หน้าหน้าต่างสนทนา … โชคดีที่โจชัวไม่ได้ขี่ม้าไม่เช่นนั้นการปรากฏของหน้าต่างอย่างกะทันหันก็เพียงพอที่จะทำให้ม้าของโจชัวเผลอชนต้นไม้

โจชัวมองไปยังคนร้าย ซิริผู้นั่งอยู่ในรถม้าอีกคัน นางกำลังมองมาที่เขา

“ใช่”

โจชัวส่งข้อความตอบกลับไปยังซิริทันที

ซิริเองก็เป็นจอมเวทย์ขาว แม้ว่านางจะเป็นแค่ผู้วิเศษระดับต่ำ แต่เมื่อโจชัวสอนโปรแกรมหน้าต่างสนทนากับนาง นางก็เข้าใจมันได้อย่างรวดเร็วและยังเริ่มสนุกกับการเล่นอีกด้วย

ความคิดสนุก ๆ ของนางคือการส่งข้อความคุกคามโจชัวแบบสุ่ม

“ ไม่มีที่ว่างสำหรับการเปลี่ยนแปลงหรือไง?”

“ มันเป็นแค่หนัง”

โจชัวกำเครื่องหมายบนมือซ้ายเพื่อออกคำสั่งแบนชีเป็นชุด ๆ  ขณะนั้นเขาเคาะมือในอากาศอย่างรวดเร็ว

ความสามารถในการแยกความคิดให้ทำสองอย่างพร้อมกันเป็นอะไรที่โจชัวเพิ่งค้นพบเมื่อไม่นานมานี้ นับตั้งแต่ที่โจชัวได้รับความทรงจำของเจ้าชายอสูร เขาก็พบว่าความคิดของเขาชัดเจนกว่าเมื่อก่อนมาก และแม้แต่การเขียนโค้ดหลายชุดในหนึ่งวินาทีก็เป็นไปได้

“ แต่ถ้ามันเป็นจุดจบที่น่าเศร้า นั่นหมายถึงเจ้าชายและเบลล์…”

ขณะที่ซิริพิมพ์ข้อความนั้น มือของนางก็หยุดลงทันทีเมื่อนางตระหนักถึงสิ่งที่น่ากลัว

นาง…เห็นอกเห็นใจปีศาจ แม้ว่าเขาจะเป็นเพียงตัวละครในภาพยนตร์ แต่ซิริก็พบว่าตัวเองโกรธมากที่เจ้าชายได้รับการปฏิบัติอย่างไม่เป็นธรรม

หลังจากที่นางดูภาพยนตร์ตัวอย่างของโจชัว ความปรารถนาเพียงอย่างเดียวของซิริคือให้เบลล์และเจ้าชายใช้ชีวิตด้วยกันอย่างมีความสุขตลอดไป!

ซิริไม่รู้ว่าอารมณ์นี้มาจากไหน

ช่วงเวลาที่นางได้ยินจากโจชัวว่าตอนจบเจ้าชายปีศาจจะถูกชาวบ้านฆ่า นอกจากความเศร้าโศกและความขุ่นเคืองแล้ว ซิริยังมีความคิดที่จะบังคับให้โจชัวเปลี่ยนบท หรือแม้แต่หยุดชาวบ้านด้วยตัวเอง

ปฏิกิริยาของซิริคือสิ่งที่โจชัวหวังว่าจะได้เห็น นั่นหมายความว่าภาพยนตร์“ โฉมงามกับเจ้าชายอสูร” ประสบความสำเร็จ

โจชัวเชื่อว่าภาพยนตร์โรแมนติกที่ดีไม่เพียง แต่จะทำให้ผู้ชมรับรู้ถึงความรักเท่านั้น แต่ยังควรทำให้ผู้ชมมีความหวังร่วมไปกับความสุขของพระเอกและนางเอกจากก้นบึ้งของหัวใจ ผู้ชมควรปรารถนาให้พวกเขาอยู่อย่างมีความสุขตลอดไป

นี่เป็นความรู้สึกร่วมของคนที่มีต่อภาพยนตร์ และ “โฉมงามกับเจ้าชายอสูร” ก็ประสบความสำเร็จอย่างไม่ต้องสงสัย

“ ไม่ใช่ทุกตอนจบที่มีแต่ความสุขในโลกนี้ อย่าใส่ใจกับมันมากเกินไป โอ้ ใช่ข้าทำสิ่งของที่น่าสนใจใหม่เมื่อวานนี้”

“ฮะ?”

เมื่อเห็นข้อความใหม่ปรากฏขึ้นในหน้าต่างสนทนา ความสนใจของซิริก็ถูกเบี่ยงเบนไปทันที หน้าต่างสนทนาเป็นสิ่งที่ซิริไม่เคยเห็นมาก่อน ในขณะที่โจชัวอธิบายว่ามันเป็น “เวทมนตร์” ประเภทหนึ่งที่เขียนโดยใช้อักษรรูน แต่ซิริก็ยังไม่เข้าใจหลักการสำคัญของมัน

ซิริรู้ดีว่าเวทมนตร์อย่างเนตรอินทรีหรือมุมมองจะเปลี่ยนขอบเขตของขอบเขตการมองเห็น แต่สำหรับหน้าต่างสนทนาแบบโต้ตอบ ซิริไม่เคยได้ยินมาก่อน

เมื่อซิริถามโจชัวว่าเขาร่ายคาถาอักษรรูนสำหรับหน้าต่างสนทนาทอย่างไร โจชัวตอบเพียงว่า“เอ่อ…ง่ายมาก ถ้าเจ้าใช้อักษรรูนดั้งเดิมก็ประมาณเจ็ดหมื่นตัว”

ในขณะนั้นซิริคิดได้เพียงว่าโจชัวกำลังหลอกนาง เพราะแม้แต่คาถาระดับกลยุทธ์ที่มีพลังทำลายล้างสุดก็ต้องใช้เพียงแค่หมื่นตัวเท่านั้น แต่หน้าต่างของโจชัวต้องการเจ็ดหมื่นตัว? ซิริพบว่ามันไม่น่าเชื่อเลย

“ นี่ รับ”

ลูกบาศก์ที่หมุนไปมาอย่างน่าสยดสยองปรากฏขึ้นในมือของโจชัว และด้วยการสะบัดมือของเขา เขาโยนมันให้ซิริในรถม้าข้างๆ จากนั้นลูกบาศก์ก็เข้าตัวนางไป

นั่นคือการส่งข้อมูลเครือข่ายแบบท้องถิ่น โดยสื่อคือพลังทางจิตวิญญาณของโจชัว ระยะของมันคือรัศมีที่พลังวิญญาณของโจชัวสามารถครอบคลุมได้ อาจจะประมาณหนึ่งหรือสองร้อยเมตร

ซิริยอมรับโปรแกรมรูนที่โจชัวมอบให้นาง และในไม่ช้ารายการใหม่อีกชิ้นก็ปรากฏขึ้นในมุมมองของนางนอกเหนือจากหน้าต่างสนทนา

“นี่คืออะไร?”

ซิริมองไปยังหน้าต่างพิเศษ และมีกล่องสี่เหลี่ยมยาวสองอันอยู่ด้านข้าง รวมถึงลูกบาศก์เล็ก ๆ ข้างหน้าหนึ่งลูก

“ป็อง(pong)”

คำตอบของโจชัวเป็นชื่อของวิดิโอเกมหนึ่ง

เกมป็องคือเป็นผู้เริ่มต้นของวิดีโอเกมทั้งหมดในโลก ต้นกำเนิดของวิดีโอเกมทั้งหมดถูกคิดค้นโดยวิลเลียม ฮีจิโบธาม นักฟิสิกส์ชาวสหรัฐอเมริกา ทันทีที่เครื่องจักรของเขาปรากฏตัว มันเป็นการประกาศถึงการกำเนิดของระบบความบันเทิงที่จะพลิกโลก

ป็องเป็นเกมที่เรียบง่ายมาก ๆ มันประกอบไปด้วยลูกบาศก์ยาวสองลูก คือ “ไม้ตี” และลูกบาศก์เล็กคือ”ลูกบอล”

ป็อง กลายเป็นที่นิยมในทันที แม้จะปรากฏตัวครั้งแรกในยุคที่ไม่มีใครรู้ว่าวิดีโอเกมคืออะไร

โจชัวจำได้ว่าวิลเลียม ฮีจิโบธามนำเครื่องจักรของเขาไปที่บาร์ก่อนเขาจะให้คนที่นั่นเล่นเกม โดยต้องเสียเงินเล็กน้อยเพื่อเล่นซึ่งเป็นที่รู้จักในชื่ออาร์เคดในยุคต่อมา เครื่องเต็มไปด้วยเหรียญภายในไม่กี่วันหลังจากเปิดตัว

หลังจากโจชัวแนะนำกฎของเกมกับซิริ นางก็เข้าใจในทันที นี่เป็นครั้งแรกที่ผู้วิเศษได้สัมผัสกับวิดีโอเกม และเป็นครั้งแรกที่นางติดมัน