ด้วยความยากลำบากนกฮูกตัวหนึ่งบินผ่านกำแพงเวทมนตร์ของนอร์แลนด์ และบินลงบนอาคารสามชั้นบนถนนการค้าของนอร์แลนด์ มันพ่นขนนกที่มันคาบไว้ในปาก จากนั้นก็ก้มหัว มองมาที่ถนน
“ ข้ารู้สึกเหมือนถูกจับตามอง”
ซิริเดินอยู่บนถนนกับโจชัว เงยหน้าขึ้นมองอาคารรอบ ๆ
นางกำไม้เท้าแน่น ดูเหมือนนางเตรียมพร้อมที่จะปลดปล่อยเวทมนตร์เพื่อต่อสู้กับศัตรูที่เข้ามา
“ อาจเป็นคนของศาสนจักร แต่เราจะไม่ก่อเรื่อง ดังนั้นเจ้าควรที่จะเพิกเฉยต่อสิ่งเหล่านี้ซะ”
โจชัวเองก็สัมผัสได้ว่าพวกเขากำลังถูกจับตามอง
หากแผนการของโจชัวคือการสร้างประตูมิติเพื่อเรียกกองกำลังปีศาจ เขาก็อาจจะจัดการกับคนที่ตามพวกเขา แต่จุดประสงค์ของเขาในการออกมาข้างนอกไม่ใช่อย่างนั้น เขากำลังจะไปเพลิดเพลินกับน้ำชายามบ่ายที่ของชนชั้นสูง
“ ศาลของศาสนจักรไม่ได้คุยง่าย ๆ เหมือนพวกนักรบเทมพลาร์เหล่านั้น”
เมื่อคืนตอนที่ซิรินอน นางได้ไตร่ตรองถึงสิ่งที่โจชัวทำ นางตระหนักว่าเขาเป็นปีศาจ ปลุกปั่นสมาชิกของศาสนจักรอย่างเปิดเผย
หากสิ่งที่เขาทำเกิดขึ้นในศาสนจักร โรงละครไวเซนาสเช่มักจะถูกผู้ติดตามของศาสนจักรเผาจนไม่เหลืออะไร สำหรับเซอร์ไวเซนาสเช่ผู้น่าสงสารเขาจะถูกแขวนคออยู่ในนั้นด้วย
“ซิริ เจ้ากลัวหรอ?”
“กลัว? ไม่มีทาง อย่างไรก็ตามการต่อสู้นี่จะต้องชนะ”
ซิริยกไม้เท้าขึ้น ปลายของผลึกออริจินั่มบนไม้เท้าที่มีลักษณะคล้ายหอกของนางเริ่มเปล่งแสงสีขาว มันทำให้ไม้เท้าของนางดูคม …
ดูเหมือนว่าผู้วิเศษหญิงคนนี้จะปราศจากความกลัวอย่างแท้จริงเพราะนางเคย ‘เอาชีวิตรอดในถิ่นทุรกันดาร’ ด้วยตัวเอง ท้ายที่สุดนางเป็นคนที่ต่อสู้กับหมีและเสือ
บางทีมีเพียงมังกรเท่านั้นที่สามารถทำให้ซิริกลัวได้
น่าเสียดายที่ไม่มีนักฆ่าที่จ้องจะเอาชีวิตของโจชัวปรากฏตัวในการเดินทางไปยังที่พำนักของแกรนดยุคของประเทศแห่งศิลปะ
โจชัวและซิริคุยกันอย่างเป็นกันเองตลอดการเดินทาง
ตามแผนที่บนจดหมายเซอร์ไวเซนาสเช่ส่งให้ ที่อยู่อาศัยของแกรนดยุคแห่งฟารัคซี่ตั้งอยู่ในย่านร่ำรวยของนอร์แลนด์
สถานที่จัดงานงานนิทรรศการโลกก็อยู่ในย่านร่ำรวยนี้เช่นกัน จะจัดขึ้นในอาคารที่เรียกว่า “วังผลึก”
ถ้าโจชัวสามารถสร้างเกม ‘อารยธรรม’ ในโลกนี้ ‘วังผลึก’และ ‘หอคอยจอมปราชญ์’ของนอร์แลนด์ก็จะมีคุณสมบัติที่จะกลายเป็น ‘สิ่งวิเศษ‘ ได้อย่างแน่นอน
ที่อยู่อาศัยของแกรนด์ดยุคจากฟารัคซี่คนนี้ค่อนข้างไม่เหมือนอาคารอื่น ๆ ของนอร์แลนด์ ฐานของอาคารเป็นคฤหาสน์สูงสี่ชั้น ผนังของคฤหาสน์ถูกปกคลุมไปด้วยเถาวัลย์เลื้อย ให้ความรู้สึกถึงอาคารที่ถูกทิ้งร้างมานานกว่าสิบปี
โจชัวเก็บจดหมายที่เขาถือไว้และเดินไปที่ทางเข้าคฤหาสน์ เขาเคาะประตู ไม่นานชายวัยกลางคนที่แต่งตัวเหมือนพ่อบ้านก็เดินออกมาจากคฤหาสน์
“ สวัสดีผู้วิเศษ เจ้ามีธุระอะไรจึงมาที่พำนักของแกรนด์ดยุคแห่งป่าดำ?”
พ่อบ้านวัยกลางคนระบุตัวตนของซิริจากการแต่งกายของนาง
เมืองแห่งเวทมนตร์นอร์แลนด์นั้นแตกต่างจากประเทศอื่น ๆ ที่นี่เต็มไปด้วยผู้วิเศษที่โดดเด่น ทุกคนที่สามารถเข้าเรียนในมหาวิทยาลัยเวทมนตร์แห่งนอร์แลนด์ และสำเร็จการศึกษาจากชั้นสูงล้วนเป็นจอมเวทย์ที่มีความสามารถที่ได้รับการต้อนรับจากประเทศอื่น ๆ ทั่วโลก
“ ข้าได้รับคำเชิญจากแกรนดดยุคแห่ป่าดำ”
โจชัวเปิดสัญลักษณ์ต้นไม้สีดำให้พ่อบ้านดู สัญลักษณ์นั้นถูกจารึกไว้ด้วยอักษรรูนพิเศษ และแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะมีการปลอมแปลง
หลังจากที่พ่อบ้านตรวจสอบเพื่อยืนยันว่าโจชัวและซีริไม่มีอาวุธร้ายแรง เขาก็แสดงท่าทางต้อนรับและบอกให้ทั้งสองคนเข้าไปข้างใน
“ โปรดตามข้ามาทางนี้”
พ่อบ้านเดินนำโจชัวและซิริ การตกแต่งภายในของคฤหาสน์หลังนี้แตกต่างจากภายนอกที่ปกคลุมไปด้วยเถาวัลย์ มีรูปปั้นต่าง ๆ เต็มสองข้างทางเดิน รูปปั้นเหล่านั้นทำให้ซิริรู้สึกไม่สบายใจ นางกลัวว่าไม้เท้าของนางจะไปโดนรูปปั้นเหล่านั้น
นี่คือรูปปั้นในบ้านของแกรนดยุค ซิริสงสัยว่าแต่ละชิ้นจะมีราคาสูงเท่ากับรายได้ทั้งเดือนของนางหรือเปล่า
“ ขอแก้ตัวกับพฤติกรรมไม่ดีของข้า ข้าขอถามได้ไหมว่าท่านสองคนเป็นนักแสดงใน ‘โฉมงามกับเจ้าชายอสูร’ ใช่หรือเปล่า?”
จู่ๆพ่อบ้านที่เดินนำโจชัวและซิริก็ถามคำถามนั้น
แกรนด์ดยุคแห่งป่าดำและภรรยาของเขามักจะเชิญนักแสดงยอดนิยมจากทั่วทุกมุมโลกมาที่ในคฤหาสน์ของพวกเขา เมื่อไม่นานมานี้เจ้าของคฤหาสน์หลังนี้ได้แจ้งให้ทุกคนในบ้านทราบว่ามีความเป็นไปได้มากที่นักแสดงจาก ‘โฉมงามกับเจ้าชายอสูร’ อาจมาเยี่ยมเยียนที่นี่
“ เจ้าเป็นผู้ชมของ ‘โฉมงามกับเจ้าชายอสูร ด้วยหรือ?’”
โจชัวไม่คาดคิดว่าจะได้พบกับแฟนภาพยนตร์ที่นี่
“ น่าเสียดายที่ข้ายังไม่ได้ดูการแสดงนั้น อย่างไรก็ตามลูกสาวของข้าได้ดูแล้ว” พ่อบ้านวัยกลางคนส่ายหัวพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า
“ นางยังมาขอให้ข้าซื้อแมว และกระโปรงเจ้าหญิงสีทองหลังจากชมการแสดงเสร็จ น่าเสียดายมาดามโครเดอร์แพ้แมว…”
“ บางทีเจ้าอาจให้ตุ๊กตาแมวแก่นางแทนก็ได้”
โจชัวไม่ได้คาดหวังว่าซีนาร์ทจะกระตุ้นความปรารถนาของเด็กผู้หญิงให้อยากเลี้ยงแมว ดูเหมือนว่าภาพของเจ้าชายปีศาจนั้นอยู่ห่างไกลจากตัวของซีนาร์ทแล้ว
“ นอกเหนือจากนั้นข้าต้องขอโทษด้วย ข้าและจอมเวทย์หญิงคนนี้เป็นแค่คนที่มีบทบาทสนับสนุนใน ‘โฉมงามกับเจ้าชายอสูร’เท่านั้น”
“ แม้ว่าจะเป็นตัวประกอบ แต่ก็ยังดี หากท่านพอมีเวลาโปรดไปหาลูกสาวของข้า และคนรับใช้หญิงคนอื่น ๆ ในคฤหาสน์นี้ เช่นเดียวกับมาดามโครเดอร์ คนรับใช้หญิงทุกคนคุยกันเรื่อง ‘โฉมงามกับเจ้าชายอสูร’ เมื่อไม่นานมานี้”
พ่อบ้านเป็นคนที่มีเสน่ห์ บางทีผู้คนจากฟารัคซี่ล้วนเป็นคนที่ชื่นชมศิลปะ หลังจากรู้ว่าโจชัวเป็นนักแสดงเขาก็กระตือรือร้นที่จะเข้าหาพวกเขามาก
“ เรื่องนั้น…ข้าไม่คิดว่าพวกเขาจะอยากรู้ว่าข้าเล่นบทอะไร”
โจชัวเหลือบไปมองซิริ พบว่านางกำลังปิดปากและกลั้นเสียงหัวเราะ
สาเหตุที่เป็นเช่นนั้นเพราะตัวละครที่โจชัวเล่นในภาพยนตร์เรื่องนี้คือแกสตัน แม้ว่าเขาจะสวมแหวนที่สามารถเปลี่ยนรูปลักษณ์ของเขาได้ แต่โจชัวยังคงเป็นวายร้ายอันดับหนึ่งใน ‘โฉมงามกับเจ้าชายอสูร’ เขาเป็นผู้ร้ายหลักที่อยู่เบื้องหลังการฆ่าเจ้าชายปีศาจ
หากลูกสาวของพ่อบ้านคนนี้และคนรับใช้หญิงเหล่านั้นได้รู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ พวกนางไม่เพียงแต่จะไม่เข้าหาโจชัวพร้อมกับให้ดอกไม้เป็นการชื่นชม พวกนางจะคว้าแจกันดอกไม้และทุบใส่โจชัวมากกว่า
“ แต่ถ้าข้ามีเวลา ข้าจะไปพบพวกนาง”
โจชัวพยักหน้าอย่างช่วยไม่ได้ และเห็นด้วยกับคำขอของพ่อบ้าน สำหรับจอมเวทย์ที่ติดตามโจชัว นางแสดงความอดกลั้นในวันนี้ อย่างน้อยนางก็ไม่ได้หัวเราะออกมา
ในขณะที่พ่อบ้านพาโจชัวไปที่ด้านในของคฤหาสน์ บนพื้นก็ไม่มีพรมแล้ว ถูกแทนที่ด้วยหญ้าเขียวขจี
สวนในร่ม? ชนชั้นสูงเหล่านี้ฟุ่มเฟือยจริงๆ
“ ข้าขอไปแจ้งมาดามโครเดอร์ ทั้งสองคนโปรดรอที่นี่ก่อน”
หลังจากพูดคำเหล่านั้น พ่อบ้านก็รีบวิ่งไปที่อีกด้านหนึ่งของสวน
หลังจากพ่อบ้านจากไปไม่นาน เสียงพิณก็เริ่มดังขึ้นในสวน ดังก้องไปทั่วสวนอย่างช้าๆ
โจชัวคุ้นเคยกับเพลงนี้ มันเป็นเพลงที่อินอร์ร้องในโรงละครไวเซนาสเช่ เมื่อเย็นที่ผ่านมา “Let It Go” แต่มันถูกเล่นให้ช้าลง
