บทที่ 230 เข้าไปในเมืองทุ่งหญ้า
และเช้าวันรุ่งขั้น เจ่าไห่และทุกคนก็ทำตามแผนที่พวกเขาได้วานไว้เมื่อวานนี้ และเจ่าไห่ก็ให้นกอินทรีย์ของเขาออกมาสอฃตัว จากนั้นเขาก็สั่งให้นกอินทรีย์บินไปในทิศทางของป้อมปราการเหล็ก
ป้อมปราการเหล็กอยู่ห่างไกลจากทุ่งหญ้าของสัตว์ ถ้าใครจะเดินทางโดยรถม้าก็จะใช้เวลาประมาณครึ่งเดือนถึงที่นั่น โดยม้าจะใช้เวลาประมาณสิบวัน แน่นอนว่าคนที่ไม่ได้รีบร้อนอะไรพวกเขาก็ควรที่จะใช้วิธีนั้น
ป้อมปราการเหล็กนี้ เป็นแนวป้องกันแรกของเพอร์เซลล์กับ ทุ่งหญ้าของสัตว์ มันเป็นสถานที่ป้องกันที่แข็งแกร่งที่สุดในเขตของเพอร์เซลล์และยังมีทหารรักษาพระองค์จำนวน 20,000 คนไว้ตลอดทั้งปี เหล่าทหารรักษาความปลอดภัย จำนวน 20,000 คนที่เผชิญหน้ากับกองทัพชนเผ่าของทุ่งหญ้าของสัตว์ ที่ไม่ใช่ชนชั้นสูงสามารถยืนหยัดต่อต้าน 100,000 คนได้ พวกเขาสามารถถือแนวป้องกันได้หลายวัน
ส่วนที่สำคัญที่สุดก็คือตระกูลเพอร์เซลล์ เก็บกองกำชับไว้ใน ป้อมปราการเหล็ก นักเวทย์เหล่านี้ไม่สามารถเรียกได้ว่าเป็นกองพล แต่แทนที่จะเป็นกลุ่ม ทั้งหมดมีเพียง 50 ตำแหน่งสี่ถึงหกนักเวทย์ในกองทหารและประมาณ 200 อันดับหนึ่งในสามผู้มีพลัง
มีหลายตำแหน่ง ในสามนักเวทย์ในทวีป นักเวทย์เหล่านี้บางคนสามารถล่องลอยไปพร้อมๆ กับกลุ่มทหารรับจ้างและไม่มีวันที่ดี เช่นนี้การป้องกันของป้อมปราการเหล็ก ก็ค่อนข้างดีขึ้น ค่าเผื่อจะดีและตราบเท่าที่ยังไม่มีสงครามพวกเขาจะปลอดภัยมาก
แม้ว่าจำนวนนักเวทย์ในกองทหารเหล่านี้ไม่ได้เป็นจำนวนมากและเป็นทหารที่อ่อนแอ แต่ในสงครามพวกเขาใช้กำลังที่มีพลังมาก ทหารทั่วไปจะไม่สามารถทำอะไรได้ในขณะที่นักเวทย์ใช้พลังของพวกเขาเพื่อจัดการกับสิ่งต่างๆที่พวกเขาคิดว่ามันไม่ควรอยู่ที่นั่น
การเปรียบเทียบกับทหารปืนไรเฟิลและทหารผ่านศึก พวกเขาสามารถโจมตีได้เพียงครั้งเดียวเช่นเดียวกับปืนไรเฟิล ในทางกลับกันนักเวทย์ก็จะเหมือนกับปืนกล เมื่อมีการเชื่อมต่อนักเวทย์จะสามารถทำให้เกิดการทำลายล้างได้ นี่คือความแตกต่าง
เหตุผลที่ป้อมปราการเหล็กได้รับการเรียกเช่นนี้เกิดขึ้นเนื่องจากบันทึกอันยอดเยี่ยมของทหา ในเพอร์เซลล์ ซึ่งมีทหาร 50,000 คน และสามารถสกัดกั้นการสังหารหมู่ได้ถึง 500,000 ครั้ง เป็นเวลาครึ่งเดือน เมื่อกองกำลังของอัคซูมาถึงในที่สุดผู้พิทักษ์ที่แข็งแกร่งถึง 50,000 คนลดลงเหลือเพียง 5,000 และผนังของป้อมปราการเหล็กก็ถูกย้อมด้วยเลือด
เนื่องจากสิ่งที่เกิดนี้เป็นสิ่งที่มาจากเหล่าทหารพวกเขา พวกเขาจึงกลายเป็นที่รู้จัก และตระกูลเพอร์เซลล์หลังจากสงครามครั้งนี้คนที่ได้รับตำแหน่งก็คืออีวาน นี่คือช่วงเวลาที่เพอร์เซลล์อยู่ในช่วงปัจจุบัน
อาจกล่าวได้ว่าป้อมปราการเหล็กไม่เพียง แต่มีชื่อเสียงสำหรับ พ่อค้าเท่านั้น แต่ยังสำหรับชนเผ่าที่พยายามหลายครั้งเพื่อบุก แต่ถูกกหยุดโดยป้อมปราการเหล็ก
เจ่าไห่และอีกหลายคนนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นชมทิวทัศน์ที่แสดงบนหน้าจอ เจ่าไห่ไม่รู้เรื่องของเพอร์เซลล์ วันนี้เขาได้รู้และเข้าใจอต่เมืองคาซ่าเท่านั้น เขาเดินทางจากป้อมภูเขาไปยังเมืองคาซา ดังนั้นด้วยเรื่องที่เกี่ยวกับรากฐานของเมืองเขาจึงไม่ค่อยรู้อะไร
แต่ตอนนี้เจ่าไห่น่าจะได้รับความเข้าใจมากขึ้นแล้วแน่ๆ แม้ว่าเขาจะสามารถมองเห็นทุกสิ่งทุกอย่างได้ ตั้งแต่ที่นกอินทรีย์บินไป ก็ยังไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้น
เมื่อเวลาผ่านไปท้องฟ้ามืดลงนกอินทรีย์ได้ออกจากเขตแดนของเพอร์เซลล์ พวกมันไม่ได้เข้าไปในทุ่งหญ้าของสัตว์อย่างเป็นทางการและตอนนี้อยู่ห่างจากป้อมปราการเหล็กกว่าหนึ่งร้อยกิโลเมตร พวกเขายังไม่เคยเห็นชนเผ่าพื้นเมืองใดๆ แต่ก็ไม่น่าแปลกใจ ชนเผ่าที่นั่นจะไม่อยู่ใกล้กับป้อมปราการเหล็ก มิฉะนั้นกองกำลังรักษาต้องรีบเร่งและกำจัดพวกเขา นี่เป็นเพราะพวกเขากลัวว่าชนเผ่าพวกนี้จะก่อเหตุอะไรขึ้น
ด้วยการไปถึงสถานการณ์นี้ ทุ่งหญ้าของสัตว์ได้รับการยอมรับว่าเป็นชนเผ่าที่มีอาวุธ
ตอนที่นกอินทรีย์อยู่ห่างจากป้อมปราการเหล็ก เป็นระยะทางกว่าหนึ่งร้อยกิโลเมตร เจ่าไห่ได้นำนกอินทรีย์กลับมา พวกเขากำลังเตรียมที่จะเดินทางผ่านทางรถเริ่มต้นวันพรุ่งนี้ เพราะพวกเขาอยู่ในทุ่งหญ้าของสัตว์แล้ว ถ้าพวกเขาต้องการทำธุรกิจกับเมืองแห่งนี้
ในตอนเย็นเจ่าไห่กลับไปที่แดนมิฬเพื่อดำเนินการปรับปรุงที่ดินต่อไป เมื่อเทียบกับการอัพเกรดล่าสุดของมิติ เขาสามารถปรับปรุงพ้นที่ได้มากขึ้นในแต่ละวัน เขาพัฒนาพื้นที่ 700,000 ตารางเมตร ซึ่งไม่ใช่พื้นที่ขนาดเล็ก
อย่างไรก็ตามเจ่าไห่ได้ใช้ความระมัดระวังอย่างมาก เขาปรับปรุงดินแดนที่ปกคลุมด้วยหมอกควัน
หลังจากการใช้น้ำของมิติเป็นเวลานานในกระบวนการชลประทาน ปริมาตรรอบนอกของภูเขาก็สามารถปลูกผักธรรมดาได้ นอกจากนี้ข้าวโพดที่อยู่ในหุบเขาก็ยังเติบโตแล้ว
นี่เป็นข่าวดีสำหรับเจ่าไห่ น้ำจากมิติสามารถนำมาใช้ในการให้น้ำได้ และสิ่งไม่คาดคิดนอกจากนี้ยังสามารถลดเวลาการเจริญเติบโตของพืชได้อีกด้วย สำหรับเจ่าไห่แล้วนี่เป็นเรื่องที่สำคัญมาก
ลอร่ายุ่งมาก ก่อนหน้านี้เธอไม่เคยไปแดนทมิฬ แต่เนื่องจากนี่เป็นบ้านของเธอแล้วเธอต้องรู้จักมันอย่างแท้จริง
ลอร่าเข้าใจว่าแดนทมิฬเป็นสถานที่ที่มีขนาดใหญ่มาก เรื่องนี้ทำให้เธอตื่นเต้นและเพิ่มความกระตือรือร้นของเธอ เธอพร้อมที่จะควบคุมแดนทมิฬและออกไปทั้งหมด
เจ่าไห่อดทนต่อความกระตือรือร้นของลอร่า เขาไม่มีเหตุผลที่จะปิดกั้น ดูเหมือนว่าตอนนี้ลอร่าได้พบของเล่นใหม่ๆ และนวนิยายแล้วก็เล่นไม่หยุดนิ่ง ถ้าเขาอยากจะหยุดเธอในเวลานี้เธอก็จะไม่ปฏิบัติตามอย่างแน่นอน
โชคดีที่เจ่าไห่ยังคงออกมาจากมิติในเช้าวันรุ่งขึ้นพร้อมกับสามคน ลอร่า เม็กและเนียร์
มีสาวสามคนที่สวยออกมาพร้อมกับเจ่าไห่ เจ่าไห่รู้สึกมีความสุขมาก เมื่อไม่นานมานี้เม็กไม่ได้มีความสุขมากหลังจากที่เธอได้กำหนดความสัมพันธ์ระหว่าง
เจ่าไห่และลอร่า เจ่าไห่ไม่ได้มีเวลามาก ถึงแม้ว่าเขาอยากที่จะมีเวลาอยู่กับเจ่าไห่ก็เถอะ แต่เจ่าไห่ต้องทำอะไรอีกมากมาย
หลังจากนั้นไม่มีใครรู้ว่าลอร่าบอกอะไรเม็ก แต่เม็กมีความสุขในขณะนี้ แม้ว่าเจ่าไห่จะไม่ทราบเหตุผลนี้เพราะเห็นเธอมีความสุข เขารู้สึกโล่งใจ
ทั้งสี่คนนั่งอยู่ในรถของลอร่า เกล็ดหิมะบนท้องฟ้าค่อยๆตกลงบนหลังคารถ ทั้งหมดนี้เคยเป็นสมบัติของร้านเดิมของลอร่า ตั้งแต่ลอร่าออกไปแล้วรถเกวียนก็ถูกนำไปใช้แล้ว
ตั้งแต่ตอนที่พวกเขากำลังเดินเข้าไปในทุ่งหญ้าของสัตว์ เกวียนเหล่านี้เต็มไปด้วยอาหาร แต่ละเกวียนมีสินค้าอยู่ครึ่งตัน 50 รถรวม 25 ตัน
อาหาร 25 ตัน เกี่ยวกับชนเผ่าเล็กๆ ไม่ใช่จำนวนเล็กน้อย สำหรับชนเผ่าที่มีขนาดกลาง แต่ก็ไม่มากนัก
รถ 50 คันเหล่านี้ถูกบรรจุโดยซอมบี้ พวกเขาขับเกวียนและปกป้องพวกเขาในเวลาเดียวกัน ส่วนที่เหลือทั้งหมดที่ถูกทิ้งไว้ให้อยู่ในแดนทมิฬโดยเจ่าไห่
เมื่อทั้งสี่คนปรากฏตัวขึ้นในทุ่งหญ้าของสัตว์ พวกเขาก็ไม่แปลกใจอะไรเลย ทิวทัศน์ในทุ่งหญ้าสวยมากเหมือนกับมิติของเจ่าไห่เลย มิติตอนนี้มีทุ่งหญ้าเป็นพื้นหลังและมันก็ยิ่งสวยงามกว่า
ที่นี่ทัศนียภาพรอบตัวพวกเขาไม่มีสถานที่ท่องเที่ยวมาก
นอกเหนือจากการขับรถเกวียนที่จากซอมบี้แล้ว เจ่าไห่ยังได้เปิดตัวนกอินทรีย์จำนวน 100 ตัว นกเหล่านี้ไม่ได้ใช้สำหรับการโจมตี แต่เพื่อสำรวจ นับตั้งแต่ที่ทุ่งหญ้าของสัตว์์นั้นไม่ปลอดภัย นกอินรีย์เหล่านั้นอยู่ที่นั่นเพื่อทำหน้าที่เป็นสัตว์ดูแล
เจ่าไห่มองไปรอบๆ ทุ่งหญ้าในขณะที่เม็กมองไปที่เจ่าไห่ สายตาของเธอเต็มไปด้วยความหลงใหลของคนที่มีเสน่ห์ เมื่อเธอมองไปที่รูปลักษณ์ของเจ่าไห่ เม็กก็จำได้ว่าลอร่าพูดอะไรเมื่อไม่กี่วันก่อน
วันนั้นเมื่อลอร่าและเจ่าไห่แอบคุยกันลอร่าเห็นว่า เม็กได้ติดตามพวกเขาและได้เห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นระหว่างทั้งสองคน เธอยังเห็น การแสดงออกของเม็กซึ่งกลายเป็นเรื่องแปลก ลอร่าฉลาดและเข้าใจว่าเม็กเป็นห่วง
หลังจากนั้นลอร่าก็ไปหาเม็กและพูดคุยกับเธอ ลอร่ารู้จากการมอง
เจ่าไห่รู้ว่าเขายังรักเม็ก และเขาไม่สามารถลืมความรู้สึกของเขาสำหรับเธอได้ ลอร่า แต่ได้ตัดสินใจที่จะแต่งงานกับเจ่าไห่ ธรรมชาติเธอหวังว่าทุกอย่างรอบเจ่าไห่จะดีและสิ่งที่ไม่พึงประสงค์จะไม่ปรากฏ
ปัจจุบันฐานรากของพวกเขาเล็กเกินไปและมีประเด็นมากมายที่เกิดขึ้น ถ้าไฟเริ่มต้นที่ศาลด้านหลังก็จะไม่ทำอะไรดีสำหรับเจ่าไห่ ถ้าทุกวันมีไฟ
ในฐานะภรรยาของเจ่าไห่ ลอร่าคิดว่าเธอควรจะแก้ไขเรื่องนี้ ดังนั้นลอร่ามองหาเม็ก และพูดคุยอย่างละเอียดกับเธอ
ลอร่าไม่ได้พูดอะไรมากนัก เธอบอกกับเม็กว่าในช่วงเวลาที่ เจ่าไห่ได้เสนอให้เธอเขายังบอกเธอว่าเขาจะแต่งงานกับทั้งสองคนดังนั้นเธอจึงบอกเม็กว่าไม่ต้องห่วง
เม็กไม่คิดว่าลอร่าจะตรงไปตรงมานี้ ทำให้เม็กค่อนข้างอาย ในเวลาเดียวกันเธอก็ยอมรับลอร่า เช่นนี้หลังจากที่พวกเขาพูดถึงความสัมพันธ์ของพวกเขาก็ดีขึ้น
ผู้หญิงสองคนนี้ชอบผู้ชายคนเดียวกัน ดังนั้นพวกเขาจึงจะพิจารณาทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อประโยชน์ของผู้ชายคนนี้อย่างเป็นธรรมและจริงจัง ในทวีปอาร์ค มนุษย์มีสิทธิ์แต่งงานกับภรรยาหลายคนและเป็นเรื่องปกติ ดังนั้นพวกเขาไม่ได้อิจฉาและสำหรับเจ่าไห่
เจ่าไห่ไม่รู้เรื่องนี้ ความรู้สึกของเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้เป็นเรื่องที่น่าเบื่อจริงๆ โชคดีที่มีลอร่า มิฉะนั้นปัญหาจะเป็นปัญหา
เนื่องจากการสนทนาของพวกเขาปมในหัวใจของเม็กถูกแก้ไขและสุดท้ายของความกังวลของเธอหายไป ดังนั้นเธอจึงมีความสุขมาก
สำหรับเม็กซึ่งสถานะไม่สำคัญตราบเท่าที่เธออยู่ข้างๆเจ่าไห่ หลังจากลอร่าบอกว่าเธอตั้งใจที่จะแต่งงานกับเจ่าไห่
ลอร่ายังตั้งข้อสังเกตประสิทธิภาพการทำงานของเม็กและไม่ได้พูดอะไร หัวใจเธอรู้สึกกระปรี้กระเปร่าเล็กน้อย แต่เธอไม่ได้มีวิธีแก้ปัญหาเลย หลังจากที่เม็กได้รู้จักกับเจ่าไห่มากกว่าเธอ แม้ว่าเธอจะโกรธ แต่ก็ไร้ประโยชน์เพราะหัวใจเธอผูกพันกับเจ่าไห่อยู่แล้ว
ในเวลานี้นกอินทรีย์ของเจ่าไห่ได้รับคำสั่งให้บินไปทางทิศตะวันออก พวกมันก็บินกลับและแจ้งเตือนพวกเขา ตอนนี้เจ่าไห่รู้ว่าสถานการณ์เกิดขึ้นทางตะวันออก
