Bringing The Farm To Live In Another World (ไปสร้างฟาร์มอีกโลกกันเถอะ) – ตอนที่ 232

บทที่ 232 ดอกไม้ดวงดาว

พวกของเจ้าไห่รอจนพวกเขาไม่เห็นเหล่าทหารพวกนั้นแล้ว ลอร่าและอีกสองคนเดินออกจากรถมา พวกเขาทั้งหมดสังเกตเห็นทหารพวกนั้น ลอร่าหันไปหากรีนแล้วพูดว่า “ปูกรีนถ้าไม่ใช่เพราะความแข็งแกร่งของปูทหารพวกนั้นคงไม่ปล่อยเราไปง่ายๆแน่ ถ้าพวกมันไม่ยอมปล่อยเราผ่านมา พวกเราแย่จริงๆแน่”

กรีนยิ้มและพูดว่า “ไม่เป็นไร. ฉันเคยเจอสถานการณ์แบบนี้มีก่อนแล้ว กรีนจึงรู้ว่าเขาต้องทําอะไรหากเจอสถานการณ์แบบนี้”

ลอร่ายิ้ม “เมื่อเข้าสู่ทุ่งหญ้าของสัตว์ พวกเราจะเจอกับเหตุการณ์แบบนี้บ่อยๆอย่างแน่นอนถ้าชนเผ่าที่อยู่ที่นั่นต้องการที่จะปลัดเราก็คงต้องเจอเหตุการณ์นั้นอีกแน่นอน นี่คือกฏที่ไม่ได้เขียนไว้ของเมืองทุ่งหญ้าของสัตว์ พวกเขายังคงหวังว่าผู้คนจะนําอาหารมาให้ในอนาคต ด้วยเหตุนี้ปูกรีนจะไม่ต้องกังวลว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นและสามารถอยู่ที่แดนทมิฬได้”

กรีนยิ้มและพูดว่า “ในเวลานี้ไม่มีอะไรมากที่จะต้องทําในแดนทมิฬ ปัจจุบันทุกสิ่งทุกอย่างที่ต้องเตรียมพร้อมสําหรับฤดูหนาวได้เตรียมไว้แล้ว นอกจากนี้ยังมีควินน์จอห์นอยู่ที่นั่นฉันจึงไม่มีอะไรต้องทําตอนนี้ฉันจะไปกับพวกเธอ หากมีปัญหาอะไร ฉันจะออกไปและแก้ปัญหาเอง”

ลอร่าหัวเราะและพูดว่า “เอาล่ะ อากาศหรือทิวทัศน์ที่นี่ไม่ดีมากนักหรอก ไม่เหมือนในมิติและค่อนข้างน่าเบื่อ”

กรีนหัวเราะเบาๆ “หญ้าในมิติมีเยอะกว่าที่นี่ แน่นอนว่ามันน่าสนใจมากกว่าที่นี่ แต่ก็ดูเยอะเกินไป ในทางกลับกันทุ่งหญ้าของสัตว์จะมีการเปลี่ยนแปลงไปพร้อมกัน”

ลอร่ายิ้ม กรีนพูดว่าในมิติไม่ว่าจะเป็นฟาร์มหรือฟาร์มปศุสัตว์ก็จะไม่มีความแตกต่างกันมากนักทุกอย่างมีการแปลงเป็นข้อมูลดิจิทัล หญ้าจะมีขนาดสั้นเป็นทุกสิ่งทุกอย่างและแม้กระทั่งใบไม้ไม่กี่ชนิดจะมีลักษณะเหมือนกัน ซึ่งไม่ได้มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ

กรีนก็เห็นพุ่มไม้ที่มีกระจุกดาวอยู่หลายแห่ง เขาไม่สามารถทําอะไรได้ แต่หันกลับ มามองพวกมันแล้วยิ้มให้ขณะที่เขาสั่งให้มาเดินไปกรีนกระโดดลงจากม้าของเขา เขาเอาดาบออกและขุดคลีฟแลนด์ออกจากรากหลายแห่ง

เจ้าไห่ดูการกระทําของกรีน และเขาก็ไม่รู้ว่ากรีนกําลังคิดจะทําอะไร แต่ต้องประหลาดใจครู่ต่อมาเขาเข้าใจว่ากรีนมีเจตนาอย่างไร กรีนนําออกดอกไม้ออกจากดินแล้วกลับไปที่รถเขามอบให้เจ้าไห่และพูดว่า “นายน้อยนี้เป็นดอกไม้ชนิดหนึ่งที่นิยมมากที่สุดในดินแดนแห่งนี้ดอกไม้ ดวงดาว ดอกไม้ดวงดาวนี้เป็นเอกลักษณ์ของทุ่งหญ้าแห่งนี้ และเป็นสมุนไพรที่มีการเยียวยารักษาได้ พวกมันสามารถหยุดเลือดได้ เป็นสมุนไพรที่ดีมากเลยทีเดียว”

เจ้าไหมองไปที่ดอกไม้ในมือของเขา ดอกไม้ทั้งหมดมีความยาวเพียงสามสิบเซนติเมตรและดูเหมือนจะไม่ธรรมดามากนัก ดอกไม้บานอยู่ด้านบนของหญ้า และดอกไม้มีกลีบดอกทั้งหมด 5 ใบที่กระจายไปคล้ายดาวฤกษ์ขนาดเล็ก

เจ้าไห่เอามือของเขาและวางดอกไม้ในมิติ มิติได้แจ้งเตือนทันทีด้วยโทนเสียง:

ค้นพบดอกไม้ชนิดใหม่

ระบุดอกไม้ พืชเป็นสมุนไพร

พืชมีความสามารถในการทรงตัวและความแข็งแรง

การประเมินระดับ ดอกไม้คือระดับ 5

ดอกไม้นี้มีฤดูกาลและมีเวลาในการเลี้ยงดู 10 ชั่วโมง

ดอกไม้นี้สามารถสั่งซื้อได้จากร้านค้ามิติ

เจ้าไห่พยักหน้า เขาหันไปเห็นว่าลอร่าและคนอื่นๆ มองตาเขา เขาก็ไม่รู้ว่าจะทําอะไรแต่กับพูดว่า “มันไม่มีอะไรเลย มิติประเมินดอกไม้นี้เป็นระดับ 5 และมีเวลาครบกําหนดสิบชั่วโมง”

ขณะที่กรีนและคนอื่นๆ รู้สึกเสียใจพวกเขาไม่ได้คาดหวังอะไรมากนัก ถ้าดอกไม้ธรรมดาชนิดนี้สามารถปรับระดับของมิติได้ มิติก็จะมีระดับที่สูงกว่า 20 แน่นอน

ดวงตาของลอร่าสว่างขึ้นขณะที่เธอมองไปรอบๆ ราวกับกําลังค้นหาบางสิ่งบางอย่าง เจ้าไห่ยิ้มให้เธอนี่เป็นครั้งแรกที่ลอร่าเจอสถานการณ์เช่นนี้ ดังนั้นเธอจึงรู้สึกอยากรู้อยากเห็นและเดินหน้าต่อไปเนียร์ก็อยากรู้อยากเห็น อย่างไรก็ตามเธอไม่ค่อยอยากรู้เรื่องพืช แต่เธออยากรู้เกี่ยวกับสัตว์เวทย์

เมื่อเทียบกับลอร่า เม็กดูเงียบมาก เธอเคยมีประสบการณ์การอัพเกรดระดับของมิติแล้ว ถ้ายังไม่ได้อัพเกรดในครั้งนี้ก็ไม่มีอะไรที่น่ายินดี

อย่างไรก็ตามนี้เป็นจุดเริ่มต้นที่ดี พืชเหล่านี้จะค่อยๆสร้างประสบการณ์ที่จําเป็นหลังจากได้รับการประเมินโดยมิติ เนื่องจากพวกเขาเพิ่งเข้าสู่แดนดินแห่งนี้ และได้พบดอกไม้ดวงดาวนี้และจึงถือว่าเป็นการเริ่มต้นที่ดี

กรีนเฝ้าดูลอร่าและยิ้มขณะที่พูดว่า “อันที่จริงแล้วมีต้นไม้อยู่มากมายในเขตแห่งนี้ แต่น่าเสียดายที่เราไม่ใช่นักเวทย์ ดังนั้นเราจึงไม่สามารถสังเกตได้ง่าย ฉันได้ยินมาว่าในทุ่งหญ้าแห่งนี้หญ้าที่นี่แบ่งออกเป็นหลายประเภท มีหญ้าที่วัวกินได้หญ้าที่แกะกินได้และหญ้าที่ม้ากินได้ฮ่าฮ่า เมื่อ เราพูดถึงความเข้าใจเรื่องทุ่งหญ้าเราไม่สามารถเปรียบเทียบกับเหล่าสัตว์ทุ่งหญ้าได้เลย”

ลอร่ายิ้มและพูดว่า “เป็นเรื่องธรรมชาติ สัตว์ที่นี่อาศัยอยู่ที่นี่มาหลายชั่วอา ยุและทุ่งหญ้าของสัตว์เป็นบ้านของพวกมัน พวกมันจะเข้าใจได้ง่ายขึ้น แต่ตราบใดที่เราสามาร ถซื้อทาสจากทุ่งหญ้าได้ปัญหานี้จะสามารถแก้ไขได้”

กรีนพยักหน้าเห็นด้วยกับสิ่งที่ลอร่าพูด หนึ่งอาจกล่าวได้ว่ากลุ่มที่มีความเข้าใจที่ลึกที่ สุดของทุ่งหญ้าจะไม่ได้เป็นสมาชิกของชนเผ่าสงคราม แต่แทนที่จะเป็นทาส

ทาสของพวกเขาไม่ได้เป็นเหมือนทาส เทนลองที่ได้รับการทําเครื่องหมายเป็นเช่น ทาสในทุ่งหญ้าเป็นเพียงเชื้อชาติเผ่าพันธุ์ย่อยของทุ่งหญ้าของสัตว์ ที่สามารถรู้จักทาสได้อย่างง่ายดายดังนั้นจึงไม่จําเป็นต้องทําเครื่องหมาย

นอกจากนี้ทาสในทุ่งหญ้ายังมีอิสรภาพมากกว่าพวกทาสเทนลอง และพวกเขาก็ขึ้นอยู่กับบางเผ่าสงครามเพื่อความอยู่รอด ในสถานที่นี้พวกเขาจะฝูงและทํางานให้กับเผ่าสงครามด้วยเหตุนี้ค วามเข้าใจของทาสเกี่ยวกับทุ่งหญ้าค่อนข้างสูง พวกเขารู้ว่าหญ้าจะดีที่ไหนน้ําที่ดีสามารถหาได้และที่สัตว์เวทย์เดินเตร่

ทาสมีเหตุผลของตัวเองที่มีอยู่ สัตว์เวทย์ที่ห้อมล้อมทุกสิ่งทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นชนเผ่าสงครามที่น่ากลัวแค่ไหนมันก็ยังคงถูกชั่งน้ําหนักโดยสัตว์เวทย์จํานวนเท่าไร สัตว์เวทย์แต่ได้รับการฝึกฝนและยกขึ้นโดยพวกทาส ตราบใดที่พวกทาสยกสัตว์เวทย์ให้ดีพวกเขาจะได้รับการตอบแทนด้วยเหตุนี้ทาสจึงทํางานหนักมาก

เนื่องจากเรื่องนี้ตราบเท่าที่เจ้าไห่ซื้อทาสจากทุ่งหญ้าของสัตว์ บางพวกเขาจะได้รับความเข้าใจที่ดีขึ้นของพฤกษาภายในทุ่งหญ้า ในความเป็นจริงทุ่งหญ้าของสัตว์ไม่ได้ตระหนักถึงความสําคัญความรู้นี้ ถึงแม้ว่าทุ่งหญ้าจะมีระบบการเขียนของตัวเอง แต่พวกมันก็ไม่มีบันทึกเกี่ยวกับประเด็นเหล่านี้

ที่นี่ในทุ่งหญ้าของสัตว์ เผ่าพันธุ์เชื้อชาติส่วนใหญ่ไม่มีชนเผ่าของตัวเองเนื่องจากความแข็งแกร่งของการรบต่ํา หากพวกเขามีทาสจํานวนมากพวกเขาก็จะถูกแย่งชิงโดยชนเผ่าสงครามเหล่านั้น ถ้าไม่ทําดีเท่าที่ควรจะนําไปสู่การสังหาร นี่เป็นเหตุการณ์ปกติในทุ่งหญ้า

มีเผ่าพันธุ์หลายเชื้อชาติเนื่องจากคุณสมบัติอันยิ่งใหญ่ของพวกเขาและไม่สามารถปกป้องพวกเขาได้ถูกตัดสิทธิโดยชนเผ่าสงคราม หลังจากนั้นพวกเขาก็จะถูกเปลี่ยนเป็นเผ่าทาสนี่คือกฎแห่งการอยู่รอดที่นี่ในทุ่งหญ้า

กรีนพยักหน้าและพูดว่า “การซื้อทาสเป็นสิ่งที่จําเป็น แต่อย่ากังวลกับมันมากเกินไป เราต้องเดินช้าๆอันดับแรกเราจะต้องดูสถานการณ์ที่นี่ในทุ่งหญ้าของสัตว์”

ลอร่าพยักหน้ายิ้มและพูดว่า “ฉันเข้าใจเรื่องนี้ตั้งแต่อาร์เตอร์เคยรายงานเรื่องนี้กับฉันมาก่อนแต่น่าเสียดายที่ข้อมูลที่เก็บรวบรวมไม่ครอบคลุมมาก ดังนั้นความเข้าใจของเรายังคงจํากัดอยู่

กรีนพยักหน้าและมองไปรอบๆ เขาไม่ได้เห็นร่องรอยใดๆ ของชนเผ่า ดังนั้นเขาจึงหันหน้าไปยังเจ๋าไห้และพูดว่า “นายน้อยเราต้องเดินเร็วขึ้นสักหน่อย ทหารม้าจากป้อมปราการเหล็ก ปรากฏตัวและหายตัวไปในบริเวณนี้บ่อยๆ ดังนั้นสัตว์ป่าจึงไม่ได้มาที่นี่ เราต้องหาเผ่าทุ่งหญ้าให้เร็วที่สุด การแสวงหาที่พักพิงสําหรับคืนนี้จะดีที่สุด”

เจ้าไห่พยักหน้า “ไม่เป็นไร ถ้าเราได้พบกับชนเผ่าเราก็สามารถทําธุรกรรมกับพวกเขาได้ฮ่าๆผมอยากเห็นว่าพวกเราเป็นสัตว์ประหลาดหรือคนแบไหน”

ลอร่าก็ยิ้มด้วย ดังนั้นสัตว์เหล่านั้นจึงไม่ค่อยเข้าไปในถิ่นฐานของเทนลอง ดังนั้นคนในท้องถิ่นที่อาศัยอยู่ในพื้นที่เล็กๆ บางแห่งจึงไม่สามารถมองเห็นสัตว์ ได้ตลอดชีวิตของพวกเขา

เนื่องจากพวกเขาต้องการที่จะรีบเร่งพวกเขายกความเร็วขึ้นเล็กน้อย แต่น่าเสียดายที่พวกเขาไม่สามารถจัดการกับใครได้ในวันนี้ นี่เป็นเรื่องปกติอย่างไรก็ตามเนื่องจากทุ่งหญ้า มีขนาดใหญ่มากนอกจากนี้พวกเขาอยู่ในเขตกันชนระหว่างเทนลองและเขตของสัตว์ปาสถานที่แห่งนี้จะมีประชากรเบาบาง

ตอนเย็นมาถึงแล้วพวกเขาก็ยังไม่ได้เจอกับสัตว์ปาตัวใด พวกเขาเดินกลับเข้าไปในมิติและผ่า นคืนที่นั่น

คืนผ่านไปโดยไม่มีการพูดคุย

เช้าวันรุ่งขึ้น เจ่าไห่และคนอื่นๆ ยังคงเข้าลึกไปในทุ่งหญ้าของสัตว์ เจ่าไม่ต้องการที่จะใช้มันดังนั้นพวกเขาจึงเดินทางช้า ระหว่างทางพวกเขาได้สังเกตการณ์สภาพแวดล้อมรอบๆและรวบรวมและขุดหญ้าและดอกไม้นานาชนิดและวางไว้ในมิติ แต่ส่วนใหญ่ของพืชที่พวกเขาพบเป็นเรื่องปกติ ถึงแม้ว่าบางชนิดถูกเก็บรวบรวมโดยมิติ พวกเขาไม่ได้ให้ประสบการณ์มาก ตั้งแต่ตอนนี้มิติที่ระดับ 20 การอัพเกรดกลายเป็นเรื่องยาก

อย่างไรก็ตามเจ้าไห่ก็ยังไม่ยอมแพ้ เขาเข้าใจความเป็นจริงของเรื่องนี้และสามารถทําสิ่งต่างๆได้อย่างช้าๆเท่านั้น กังวลเกี่ยวกับมันจะไร้ประโยชน์

เพื่อให้เข้าใจอย่างแท้จริงเพียงบึงซากศพเองก็มีความหลากหลายมากขึ้นเมื่อเทียบกับทุ่งหญ้าของสัตว์ บึงซากศพเป็นสิ่งที่อันตราย ถ้าเขาปล่อยเจ้าเหวินและเจ๋าฉินอี้เข้าร่วมกันค้นหาและเทพผู้มีพลังระดับเก้าของบึงซากศพรู้เรื่องนี้พวกเขาจะไม่เป็นมิตร ตอนนี้เจ้าไร่กําลังจดจ่ออยู่กับทุ่งหญ้าของสัตว์แทน

ในช่วงกลางวัน วันนั้นเจ้าไห่ถูกเรียกโดยนกอินทรีย์ เล่าให้เงยหน้าขึ้นและเห็นนกอินทรีย์หมุนเวียนอยู่ในอากาศและร้องออกมาเป็นครั้งคราว

เจ้าไห่เฝ้ามองอยู่ครู่หนึ่งแล้วหันไปหาลอร่าและพูดว่า “ไม่ไกลเกินกว่าพวกเราเป็นชนเผ่า เล็กๆที่มีผู้คนไม่กี่ร้อยคน เราจะไปถึงที่นั่นในตอนเย็นและพักผ่อน”

ลอร่าไม่คัดค้าน เธอพยักหน้าขณะที่เธอพูดว่า “ดีแล้ว แต่เราต้องระวังสัตว์ป่า อาจกลายเป็นโจรและโจมตีพวกเรา ถ้าหากพวกเราเจอมัน ฉันคิดว่าเราควรเรียกพวกซอมบี้ออกมาจัดการกับมัน”

เจ้าไห่ยิ้มและพูดว่า “ไม่อย่าลืมว่าฉันเป็นนักเวทย์ ฉันเชื่อว่านักเวทย์จะไม่ทําให้เราลําบากใจดังนั้นสบายใจ”

ขณะที่พวกเขาพูดความเร็วของพวกเขาเพิ่มขึ้น สามชั่วโมงต่อมา เจ้าไห่ยืนอยู่บนยอดรถของเขา เขาเห็นธงกระพือและรู้ว่านี่คือสถานที่