บทที่ 238 – ข้อความแปลกๆ
เนียร์นั้นเป็นคนที่ดีมาก และเจ่าไห่ก็เห็นว่าเธอเป็นคนที่เก่งมีความสามารถและน่ารัก เจ่าไห่ได้พูดกับเธอด้วยความคิดของเขาเอง
เนียร์คิดเรื่องนี้อยู่แปปนึ่ง เนียร์พยักห้าและพูดว่า “เอาล่ะ ถ้าพวกหมูมีลูกออกมา นายน้อยต้องให้ฉันเลี้ยงมันเป็นคู่!”
เจ่าไห่พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม เขารู้ดีว่าเนียร์ชอบที่จะเลี้ยงสัตว์เวทย์ คําขอของเนียร์ไม่ได้มาจากความตั้งใจที่ไม่จริงจัง เนียร์มองไปที่เง่าไห่ แต่เจ่าไห่กลับมองไปรอบๆ และเขาก็คิดว่าตอนนี้ พวกเขาเองอยู่ห่างจากเผ่าหมูป่าแล้ว เนื่องจากไม่มีใครอยู่รอบๆ เขาบอกให้ลอร่าหยุดรถ จากนั้น เขาก็นําสัตว์ที่เขาได้มาเข้าไปในมิติ
หลังจากนั้นพวกเขาก็เดินเข้าไปในมิติ ขณะนี้สัตว์อยู่ในคลังสินค้า เมื่อเจ่าไห่นําพวกสัตว์เข้าไปในมิติ มันก็ได้รับการประเมินทันที
หลังจากที่พวกเขาเดินเข้าไปในมิติ พวกเขาได้ยินเสียงเคาะพื้น เจ่าไห่พบว่ามาจากกรีนและคนอื่นๆ ที่อยู่ที่ป้อมภูเขาเหล็กพวกเขามีใบหน้าที่กระวนกระวายเมื่อเคาะบนพื้น
เจ่าไห่รู้สึกประหลาดใจเพียงชั่วครู่ ก่อนที่เขาจะเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น ในเวลาเดียวกันเขารู้สึกผิด ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถกลับไปยังมิติหรือออกจากป้อมภูเขาเหล็กได้ กรีนและคนอื่นๆ กังวลเกี่ยวกับพวกเขาอย่างแน่นอน เขากลัวว่าพวกเขาจะนอนไม่หลับเมื่อคืนนี้
เมื่อเห็นสถานการณ์เช่นนี้ เจ่าไห่ก็เลื่อนการอัพเกรดมิติทันทีที่เขาปล่อยให้กรีนและคนอื่นๆ เข้าไปในมิติ ทันทีที่กรีนและคนอื่นๆ เดินเข้าไปในมิติพวกเขาเห็นเจ่าไห่ยืนอยู่ที่นั่นด้วยความรู้สึกผิด กรีนรีบทักทายเขาและมองเขาอย่างระมัดระวังก่อนที่จะถามว่า ”นายน้อยสบายดีไหม? ทําไมไม่กลับมาที่ป้อมภูเขาเหล็กเมื่อวานนี้? เรากังวลตลอดทั้งคืนและนอนไม่หลับ”
เจ่าไห่ตอบด้วยความรู้สึกผิดๆ ว่า “ฉันขอโทษปู่กรีน เมื่อวานนี้เราได้พบกับเผ่าหมู ปู่รู้ไหมว่าเผ่าหมูป่าดื่มไวน์จนพวกเขาเมา เมื่อวานนี้ฉันเมา ดังนั้นฉันจึงไม่สามารถกลับไปยังมิติได้ ขออภัยจริงๆ”
เมื่อได้ยินคําตอบของเจ่าไห่ กรีนก็รู้สึกสบายใจมากขึ้น เขายิ้มและพูดว่า “งั้นนายน้อยก็ดื่มเหล้ากับพวกเขาล่ะสิ ไม่น่าแปลกใจ ถ้าพวกเขาไม่ดื่มจนนอนลงไปกับพื้นก็คงจะไม่ใช่เผ่าหมู”
ควินน์จอห์นพูดคุยกับลอร่า ได้ยินกรีนพูดและยิ้ม “ใช่พวกสัตว์เวทย์จริงๆ เป็นแบบนั้น การดื่มเครื่องดื่มจนเจ่าไห่เมาและนอนบนพื้นเป็นเรื่องปกติ สิ่งที่ดีสิ่งที่คุณได้รับจากการค้าในครั้งนี้?”
ลอร่าไม่ต้องการให้เจ่าไห่พูดขณะที่เธอยิ้มและพูดว่า “คราวนี้เรามีหลายสิ่งที่ดีจริงๆ เผ่าหมูป่ามอบผ้าห่มที่ดีห้าพื้นและพรมสองผืน หมูป่าอีกหลายสิบตัวและยังมีหมูน้ำและสัตว์เวทย์ของที่นั่นอีกด้วย
ปัจจุบันควินน์จอห์นและคนอื่นๆ รู้ว่าอาหารอยู่ในครอบครองอย่างไร เมื่อได้ยินเรื่องของลอร่า ควินน์จอห์นพยักหน้าและพูดว่า “ดี เมื่อเทียบกับการใช้ราคาปกตินี้ไม่เลวร้าย”
ลอร่ายิ้มและพูดว่า “มันไม่ค่อยมากเท่าไหร่ แต่ฮ็อกก็รู้สึกว่าพี่ไม่เป็นเพื่อนแท้ ดังนั้นเขาจึงมอบสิ่งของเหล่านี้ทั้งหมดให้เรา ฮ่าฮ่า จริงๆแล้วสิ่งอื่นๆ ก็ไม่สําคัญ สิ่งสําคัญคือการที่เราได้รับสัตว์เวทย์สามชนิด”
ควินน์จอห์นเข้าใจว่าลอร่าหมายถึงอะไร คราวนี้พวกเขาได้รับสัตว์เวทย์มาสามชนิด ซึ่งกล่าวอีกนัยหนึ่งอาจอัพเกรดมิติของเราได้
เขารีบตอบว่า “งั้นเราจะรออะไรอยู่? ให้สัตว์พวกนั้นเข้าไปในมิติเพื่ออัพเกรดกันเถอะ”
เจ่าไห่ยิ้มและพูดว่า “มันจะไม่ง่ายแบบนั้นสิ สัตว์เวทย์ที่เรานํามานั้นพวกมันจะต้องมีระดับที่สูง ไม่งั้นมิติของเราก็คงไม่ได้อัพเกรดอย่างที่คิดไว้”
กรีนยิ้มและพูดว่า “มันไม่สําคัญ เราจะดําเนินการอย่างช้าๆ เราเพิ่งเข้าทุ่งหญ้าของสัตว์ และฉันได้ยินการแข่งขันของเผ่าสัตว์ป่าพวกนั้น แต่ละคนมีสัตว์เวทย์ของตัวเองที่ไม่ซ้ำกัน ถ้าเราสามารถเก็บรวบรวมสัตว์เวทย์เหล่านี้ได้อย่างประณีตแล้วฉันคิดว่ามิติจะมีการอัพเกรด ฉันอยากเห็นว่าเมื่อมันอยู่ในระดับสูงสุดแล้วมันจะเป็นอย่างไร”
เจ่าไห่ยิ้มและพูดว่า “ฉันหวังอย่างนั้น ปัญหาคือว่าสัตว์เวทย์เหล่านี้ไม่ได้ ได้มาง่ายๆเลย ถ้าฉันไม่ได้ทําความรู้จักกับช็อก เขาก็คงไม่ได้ให้สัตว์เหล่านี้แก่ฉันอย่างแน่นอน นอกจากนี้สิ่งที่เขาสามารถให้ฉันได้คือลูกหมูน้ำที่ไม่ใช่หมูที่โตแล้ว จากนี้คุณจะเห็นว่าสัตว์เวทย์ตัวจริงของตัวเอ งเป็นสัตว์เวทย์”
ควินน์จอห์นบังคับรอยยิ้ม “ฉันเกือบลืมเรื่องนี้ เหล่าสัตว์เวทย์ที่ไม่ซ้ำกันเหล่านี้เป็นความเห็นส่วนหนึ่งของครอบครัวของพวกเขา คุณจะส่งคนที่คุณรักไปให้คนอื่นได้ไหมถ้าพวกเขาถาม?”
เจ่าไห่และคนอื่นๆ ก็พูดไม่ทันหลังจากได้ยินควินน์จอห์นเกี่ยวกับมนุษย์จะเป็นเรื่องยากสําหรับพวกเขาที่จะคิดว่าสัตว์เวทย์เป็นครอบครัว อย่างไรก็ตามสําหรับคนเลี้ยงวัวนี้เป็นเรื่องปกติ
เจ่าไห่ก็คิดถึงสัตว์เลี้ยงที่ถูกเลี้ยงดูมาโดยผู้สูงอายุที่เหงาบนโลก คนเหล่านี้ถือว่าสัตว์เลี้ยงของพวกเขาเป็นครอบครัวและแม้กระทั่งปล่อยให้มรดกขนาดใหญ่สําหรับพวกมันหลังจากที่พวกเขาเสียชีวิต เมื่อเทียบกับเหล่าผู้เฒ่าผู้แก่เหล่านี้สัตว์ป่า ไม่ได้ดูบ้า พวกเขาทั้งสองวางสัตว์เวทย์หรือสัตว์เลี้ยงไว้ในใจของพวกเขา
เขาไม่ได้พูดอะไรมาก แต่ก็ย้ายทุกคนเข้าไปในมิติ
จากนั้นเขาก็จับหมูน้ำและหมีแพรรี
หลังจากที่สัตว์เวทย์สามชนิดได้รับการปล่อยตัวในมิติ และได้รับการพร้อมท์ด้วยเสียง
[ค้นพบการเปลี่ยนแปลงของสัตว์ใหม่ ระดับการประเมิน: สัตว์ระดับ 3]
สัตว์ตัวนี้ได้แทนที่แกะเดิมของมิติ
สัตว์ตัวนี้มีเวลาในการเลี้ยงดู 8 ชั่วโมง สามารถผลิตขนสัตว์ได้เจ็ดครั้งและให้กําเนิดครั้งเดียว
การคลอดแต่ละครั้งจะผลิตลูกแกะแปดตัว วัฏจักรขนสัตว์แต่ละตัวจะผลิตได้ 100 กิโลกรัม ต้องการฟิดข้อมูลสองครั้งต่อชั่วโมง
[การนับสัตว์ ตอนนี้สัตว์สามารถซื้อได้จากร้านค้ามิติ]
[รูปแบบของสัตว์ที่มีรูปสัตว์คล้ายหมู ระดับการประเมิน: สัตว์ระดับ 20
สัตว์ตัวนี้มีอายุครบ 20 ชั่วโมงและสามารถให้ลูกหมูได้ถึงสิบครั้ง
สามารถจับหมูได้สูงสุดสิบตัวในเวลาเดียวกัน
ต้องการฟัดห้าครั้งต่อชั่วโมง
การนับสัตว์ ตอนนี้สัตว์สามารถซื้อได้จากร้านค้ามิติ]
[การเปลี่ยนแปลงรูปสัตว์ของหมารูปสัตว์ ระดับการประเมิน: สัตว์เลเวล 15
สัตว์ตัวนี้มีเวลาครบกําหนด 20 ชั่วโมงและสามารถให้กําเนิดลูกหมาห้าครั้ง
สามารถสร้างลูกหมาได้สูงสุดเก้าตัวในเวลาเดียวกัน
ต้องการฟิดข้อมูลสองครั้งต่อชั่วโมง
มีโอกาสเกิดความแปรปรวน 10% ทุกโอกาส การประเมินระดับของตัวแปร: ระดับ 30 ข้อมูลอื่นๆ ทั้งหมดจะยังคงเหมือนเดิม
การนับสัตว์ ตอนนี้สัตว์สามารถซื้อได้จากร้านค้ามิติ]
เจ่าไห่ฟังและเขาก็ตะลึง ในขณะที่การประเมินผลของหมูน้ำเป็นเรื่องปกติหมา หมูและทุ่งหญ้ามีเนื้อที่ผิดปกติแจ้งให้ทราบ
มันน่าพิศวงโดยเฉพาะอย่างยิ่งสําหรับมิติด้วยความรวดเร็วของแกะ มันผลิตผ้าขนสัตว์เจ็ดครั้งและสามารถมีลูกได้ถึง 7 ตัว ในครั้งเดียว นี่คือสิ่งที่เจ่าไห่ไม่เคยเจอมาก่อน
การแจ้งเตือนสําหรับหมาตัวเมียทุ่งหญ้าชี้ให้เห็นว่ามีโอกาสเกิดขึ้น 10% และตัวแปรนี้เป็นสัตว์เวทย์ที่มีระดับ 30 ในท้ายที่สุดนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร?
เจ่าไห่ตรวจสอบพื้นที่จัดเก็บของมิติและมองไปที่รายการ
มีภาพสัตว์เวทย์อีกสามภาพ ที่อยู่ในตําแหน่งเดิมของแกะ ขณะที่ไม่มีอะไรที่แตกต่างไปจากเดิมอีกสองภาพ
เขามองไปที่ช่องสําหรับหมาตัวเมียและเห็นว่าไม่มีอะไรที่แตกต่างกันเกี่ยวกับเรื่องนี้ ในท้ายที่สุดมันจะทํางานอย่างไร? เหตุใดหมาตัวเมียจึงมีโอกาส 109% ในการสร้างตัวแปร
เจ่าไห่จ้องมองภาพของหมาและตรวจสอบอย่างรอบคอบ ในหัวของเขาหมายเลข เก้า” ยังคงกระพริบพร้อมกับคําว่า “ตัวแปร” เขาถูกจับโดยพวกเขา ความคิดดังกล่าวกระพริบและออกไปดังนั้นเขาจึงไม่สามารถเข้าใจได้
ลอร่ามาถึงฝั่งของเจ่าไห่และพูดว่า “พี่ไม่มีอะไรกัน? หมาจริงๆจะมีตัวแปร? นอกจากนี้ความกล้าหาญในการรบยังไม่ถึงขีดสุด
การฟังคําสั่งนั้นดูเหมือนว่าความแรงของตัวแปรจะเท่ากับหนึ่งในห้าหรือหกสัตว์เวทย์”
เมื่อลอร่าพูดถึงคําพูดเหล่านั้นความคิดของเจ่าไห่ก็มีเงื่อนงอยู่บ้าง ตอนนี้เขารู้ว่าทําไมหมาจิ้งจกในทุ่งหญ้าจะสร้างตัวแปรขึ้น
บนโลกหมาบางตัวอาจไม่ได้รับการพิจารณาว่าเป็นหมาป่า เจ่าไห่เคยได้ยินคําว่า “9 หมา 1 ตัวหมาตัวเมียตัวเมีย” 2 กล่าวอีกนัยหนึ่งแม้ว่าทั้งเก้าตัวเป็นสัตว์ตัวเมียที่ถูกคาดคะเนไว้เพียงตัวเดียวอาจถือว่าเป็นสุนัขตัวเมียตัวจริง หมานั้นไม่ได้เป็นเพียงชื่อหรือสายพันธุ์ แต่เป็นสัญลักษณ์ของความสามารถในการสู้รบ
คราวนี้หมาของทุ่งหญ้าจะให้กําเนิดลูกหมาเก้าตัว หมาเก้าตัวหมาตัวเมียตัวหนึ่ง วลีนี้อาจจะชี้ให้เห็นถึงเหตุผลที่มิติบอกว่ามีโอกาสเกิดขึ้นใหม่
หลังจากที่เขาคิดออกแล้ว เจ่าไห่หัวเราะและหันไปหาลอร่า “ไม่เป็นไร. ตัวแปรนี้เป็นเพียงหมาทุ่งหญ้าธรรมดาที่ผ่านการกลายพันธุ์ เช่นนี้ความกล้าหาญในการต่อสู้ของพวกมันจะสูงขึ้นนั่นคือทั้งหมด”
ลอร่าเห็นด้วย แต่ก็ยังบอกด้วยความเศร้าใจว่า “แม้จะมีสัตว์เวทย์สามตัวอยู่ที่นี่ แต่มิติก็ไม่ได้อัพเกรด มันน่าเสียดายจริง”
เจ่าไห่ยิ้มและพูด “มันไม่ใช่เรื่องน่าเสียดาย ในอนาคตจะทําให้การอัพเกรดทําได้ยากขึ้น เอาล่ะออกไปข้างนอก ก่อนอื่นเราจะต้องมีความพอเพียง เมื่อแดนทมิฬเติบโตขึ้นหลังจากการแปลงร่างเราจําเป็นต้องสามารถสร้างธุรกิจในจักรวรรดิโรเช่นได้”
ลอร่าไม่ได้คัดค้าน ในขณะที่ในปัจจุบันพวกเขายังคงมีความร่วมมืออย่างต่อเนื่องกับตระกูลเพอร์เซลล์ พวกเขาไม่ได้เตรียมที่จะสร้างมันต่อไป มันจะเป็นเพียงหลังจากที่พวกเขาสร้างธุรกิจในจักรวรรดิโร พวกเขาสามารถทําเช่นนั้น
หลังจากที่เจ่าไห่จัดการเรื่องของมิติแล้ว พวกเขาก็กลับไปยังมิติ เจ่าไห่นั่งลงและเริ่มที่จะอธิบายเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากที่พวกเขาเข้ามาติดต่อกับช็อกและยังบอกรายละเอียดเกี่ยวกับธงสงครามสําหรับกรีนและอื่นๆ เจ่าไห่เล่าเรื่องเหล่านี้ให้เขาเพราะเขาคิดว่ามันจะช่วยพวกเขาได้ในอนาคตเมื่อพวกเขาได้ติดต่อกับเผ่าสัตว์ป่าอีกครั้ง ประสบการณ์ที่ได้จากการจัดการกับช็อกมีความเป็นไปได้ที่จะต้องเป็นในอนาคต
นอกจากนี้พวกเขายังอาจพบสิ่งที่ต้องใช้เพื่อช่วยแก้
ดังนั้นจึงเป็นการดีที่กรีนจะเข้าใจสถานการณ์ของทุ่งหญ้าได้ดีขึ้น เช่นนี้เจ่าไห่พูดถึงเรื่องธงสงคราม เขายังบอกกับพวกเขาว่าเขาต้องการที่จะช่วยช็อกโดยการติดต่อกับชนเผ่าตาโก
กรีนและคนอื่นๆ ฟังอย่างตั้งใจ ถ้าพวกเขาไปติดต่อกับเหล่าสัตว์ปาพวกเขาก็คงจะไม่สามารถทําในสิ่งที่เจ่าไห่ทําได้ พวกเขาเหมือนมนุษย์คนอื่นๆ ในทวีป พวกเขาต้องการที่จะหาวิธีที่จะได้รับประโยชน์มากขึ้นจากสัตว์ป่าในทางกลับกัน เจ่าไห่ได้รับรางวัลมิตรภาพ ด้วยความจริงใจและความเอื้ออาทร อาจพูดได้ว่าการทําธุรกรรมครั้งล่าสุดนี้ไม่เพียง แต่ทําให้พวกเขามีเนื้อหา แต่ยังเป็นมิตรภาพอันดีงามของเหล่าสัตว์ป่า โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อฮือกให้ธงมิตรภาพ
หลังจากที่เจ่าไห่เล่าเสร็จแล้ว กรีนก็โตขึ้นสักนิดหน่อย เขามองไปที่เจ่าไห่ ด้วยการแสดงออกที่งงๆ “นายน้อย ทําผลงานได้ดียอดเยี่ยม มันดีกว่าที่ฉันทําได้ โอ้ นายน้อยเติบโตขึ้นอย่างแท้จริงเพื่อเป็นคนที่สามารถจัดการกับสถานการณ์ได้ทุกประเภท ด้วยเหตุนี้ฉันรู้สึกโล่งใจ”
กรีนมองไปที่เจ่าไห่ด้วยความตื่นเต้น เจ่าไห่ก็ไม่ได้ทําอะไรแต่ยิ้มเล็กน้อย อย่าตื่นเต้นเลยนะปู่ กรีน ฉันยังมีอะไรมากมายที่จะเรียนรู้จากปู ดังนั้นอย่าปล่อยให้ฉันทําคนเดียว โอ้ใช่. ปู่คิดว่ามันเป็นความคิดที่ดีที่จะช่วยช็อกโดยการติดต่อกับชนเผ่าจาโกไหม?”
กรีนพยักหน้าและพูด “ทุกอย่างปกติดี จะไม่เป็นไรได้อย่างไร? เกี่ยวกับเราการจัดการกับ
ชนเผ่าจาโกไม่ใช่เรื่องยาก นอกจากนี้เรายังจะได้รับประโยชน์เพียงเล็กน้อย สิ่งที่สําคัญที่สุดคือสัตว์เวทย์ที่เป็นเอกลักษณ์ของชนเผ่าจาโก แน่นอนเราต้องพาพวกเขาไป นี้เป็นสิ่งที่สําคัญยิ่งอย่างที่มิติต้องการ”
ควินน์จอห์นพยักหน้า “วิธีที่ดีที่สุดในการจัดการกับเรื่องนี้คือการที่เราจะทิ้งร่องรอยเล็กๆ น้อยๆ ของสิ่งที่เราทําเพื่อให้คนอื่นๆ รู้ได้ ด้วยเหตุนี้ผู้ที่เลี้ยงวัวจะต้อนรับเราอย่างอบอุ่น”
เจ่าไห่และลอร่าหัวเราะความคิดของควินน์จอห์น แน่นอนพวกเขาไม่ได้ทําเช่นนี้เพราะพวกเขารู้ว่าควินน์จอห์นเป็นคนตลก
ถึงแม้ว่าสัตว์ป่าจะไม่ยอมรับชนเผ่าจาโก แต่อย่าลืมว่าชนเผ่าจาโกยังเป็นหนึ่งในสัตว์ป่า โดยไม่คํานึงถึงสิ่งที่ชนเผ่าจาโก ทํามันก็ยังคงเป็นเรื่องภายในของสัตว์ป่า ถ้าคนเลี้ยงสัตว์พบว่าคนชนเผ่าสัตว์ป่า ภายในทุ่งหญ้า มันจะยากที่จะจินตนาการว่าพวกเขาจะมีปฏิกิริยาแบบไหน
หลังจากล้อเล่นรอบบางครั้งกรีนและคนอื่นๆ ก็อยากจะกลับไปที่ป้อมภูเขาเหล็ก แม้ว่าจะไม่มีประเด็นมากมายที่ต้องระบุ แต่ก็มีไม่มากนัก เจ่าไห่ปล่อยตัวหมุสองตัวและกําลังมองหาสถานที่อยู่ ป้อมภูเขาเหล็ก ในเวลาเดียวกันเขาได้ผ่านกรีนและคนอื่นๆ ที่ผ้าห่มและพรม
หลังจากทําทุกอย่างแล้ว เจ่าไห่นลอร่าและคนอื่นๆ กลับไปที่รถ กลุ่มของเขาไม่ได้หยุดนิ่ง แต่ยังคงเดินหน้าต่อไป ที่นี่ในทุ่งหญ้าแพรรี แต่พวกเขาถูกล้อมรอบด้วยมุมมองคงที่เดียวกัน หากไม่ใช่เพราะข้อเท็จจริงที่ว่าพวกเขากําลังมองหาต้นไม้พวกเขาก็คงไม่อยากอยู่ที่นี่
หลังจากกลับมาที่การเดินทาง เจ่าไห่เต็มไปด้วยอาหาร ถ้าพวกเขาได้พบกับเผ่าสัตว์ป่า ก็จะรับประกันได้ว่าพวกเขาจะได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่น
ความซื่อสัตย์แค่รีบไปก็ค่อนข้างน่าเบื่อ โชคดีที่เจ่าไห่ยังคงเก็บพืชและนี่ทําให้เขารู้สึกเบื่อหน่าย มีพืชหลายชนิดอยู่ในทุ่งหญ้าและยกเว้นพื้นที่เฉพาะบางแห่งและทุกที่ก็ถูกปกคลุมไปด้วยหญ้า
หญ้าทั้งหมดนี้จะสม่ำเสมอ ขณะที่เจ่าไห่และคนอื่นๆ ต้องการแยกความแตกต่างออกไปพวกเขาโชคร้ายจริงๆไม่สามารถบอกความแตกต่างได้
สําหรับลอร่าและคนอื่นๆ นี่ก็ดี พวกเขาอัดแน่นไปด้วยกันและคุยกันซึ่งค่อนข้างมีชีวิตชีวา ในทางกลับกันเจ่าไห่รู้สึกหดหู่ใจในขณะที่เขาไม่เข้าใจหัวข้อต่างๆที่พวกเขาพูดถึง
ตอนเที่ยงมาถึงหลังจากนั้น เจ่าไห่และคนอื่นๆ ก็พร้อมที่จะเข้าสู่มิติอีกครั้งและกินอะไรบางอย่างเมื่อเจ่าไห่ได้ยินเสียงนกอินทรีย์ พวกเขาตัดสินใจที่จะอยู่อย่างที่พวกเขารู้ว่าพวกเขาได้พบกับชนเผ่าจาโก
