บทที่ 256 – น้ํา
ชนเผ่าไม่สามารถอยู่ได้โดยขาดเหล้าองุ่น สิ่งที่สําคัญที่สุดของพวกเขาก็คือม้า สิ่งสําคัญที่สองก็คือแกะ และสิ่งที่สําคัญที่สามก็คือไวน์ ไม่ว่าจะโอกาสไหนไวน์จําเป็นต้องมีเพื่อดื่ม
ฤดูหนาวที่นี่นั้นหนาวมากๆ แม้แต่ในช่วงฤดูร้อนในเวลากลางคืนก็หนาวมาก มันจะเป็นปัญหามากถ้าพวกเขาไม่มีไวน์ติดไว้ภายในชนเผ่าในช่วงฤดูหนาว
นี่เป็นวันที่เง่าไห่และเวลส์ได้ร่วมสาบานด้วยกัน และพวกเขาก็ได้ดื่มเหล้าด้วยกัน พวกเขาทั้งสองคุยกันเรื่องการจัดการกับกาซอลในระหว่างการดื่มเหล้า
มันไม่ใช่ความคิดที่ดีเลยที่จะใช่กําลังจัดการกับกาซอล เพราะตอนนี้เขาเป็นคนที่ครบคุมทุกอย่างของเผ่าเฮคัส เผ่าเฮคัสนั้นเป็นที่รู้จักกันว่าเป็นเผ่าที่แข็งแกร่งที่สุด ถ้าเวลส์ทําอะไรในตอนนี้โดยที่ไม่วางแผนที่ดีก่อนมันอาจจะหมายความว่าเาได้เข้าไปหาความตายโดยที่ไม่ได้รู้ตัวเลยแต่ตอนนี้เวลส์จะไม่ทําอะไรเช่นนั้น เพราะเขาได้ฟังแผนของเจ้าไห่และเขากรู้ว่ากาซอลกําลังคิดจะทําอไรอยู่ ถ้าเวลส์ต่อสู้กับกาซอล ภาระทั้งหมดจะตกไปอยู่กับนักรบของเผ่า และเวลส์ก็รู้ดีว่าเผ่าเฮคัสแข็งแกร่งมาก เขาจะไม่ทําอะไรเพื่อให้ตัวเองเจ็บตัวและไม่ได้รับผลดีอะไร
แม้ว่าตอนนี้เจ้าไห่และคนอื่นๆ กําลังคิดวิธีที่จะช่วยเวลส์นั้น แต่พวกของเวลส์ก็ยังไม่เข้าใจแผนของเจ้าไห่ทั้งหมด
กลุ่มของเจ้าไห่กลับไปที่เต็นท์ของพวกเขาเล่าให้ไม่ได้ดื่มเหล่าองุ่นมากเกินไปตอนนี้เขายังรู้สึกตัวของเขาอย่างสมบูรณ์ และตอนนี้เขาก็ได้กลายเป็นน้องชายของเวลส์ไปแล้วด้วย การเป็นพี่น้องกันก็เหมือนกับการเป็นครอบครัวเดียวกัน และจะต้องช่วยเหลือและดูแลกัน
เมื่อเจ้าไห่กลบมาถึงเต็นท์แล้วนั้น เขาก็เดินไปเทน้ําแล้วดื่มน้ําเข้าไปหลายแก้ว ทุกครั้งที่เจ้าไม่ได้ดื่มน้ําจากมิติ น้ํานั้นทําให้เขาหายจากอาการเมาของเหล้าองุ่นซึ่งทําให้เขารู้สึกตัวมากขึ้น นั่นก็คือเหตุผลที่เขาดื่มน้ําจากมิติ และเขาก็ดื่มมันหลังจากดื่มเหล้าทุกครั้งจนเป็นนิสัยไปแล้ว
ลอร่ามองเจ้าไห่และพูดออกมาว่า ”พี่ไห่ ที่จะช่วยเวลส์ให้เป็นหัวหน้าเผ่าจริงงั้นหรอ?”
เจ่าไห่ยิ้มให้ลอร่าแล้วพูดกับเธอว่า “จริง แต่พี่ไม่รู้ว่าพี่จะทําอะไรได้บ้าง? ตอนนี้พี่เป็นพี่น้องร่วมสาบานกับเวลส์ไปแล้ว ดังนั้นฉันจะต้องช่วยเวลส์เท่าที่พี่จะทําได้ พี่คิดว่าเวลส์ต้องการที่จะเป็นพี่น้องกับพี่โดยไม่ได้ใช้คําสาบาน แต่การสาบานในครั้งนี้กับดูมีความหมายมากๆเลยแหล่ะ”
ลอร่าพยักหน้าและเธอก็พูดว่า “การช่วยเหลือเวลส์ด้วยพลังทั้งหมดที่เรามีนั้นมันไม่ได้เป็นปัญหาอะไรกับเราเลย ถ้าเวลส์ได้เป็นหัวหน้าเผ่าจริงการทําธุรกิจของเราในทุ่งหญ้าแห่งนี้จะง่ายขึ้นมาก แต่เรื่องที่เป็นเดซบอกเกี่ยวกับพ่อค้าที่กาซอลติดต่อนั้นเขาคือใครและต้องการอะไร?”
เจ่าไห่ส่ายหัวและเขาก็พูดออกมาว่า ” พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าพ่อค้าคนนั้นคือใคร พ่อค้าโดยทั่วไปแล้วเขาจะไม่รู้เรื่องของชนเผ่ามานัก เพราะว่าถ้าพ่อค้าทําให้ชนเผ่าเกิดปัญหาพวกเขาจะไม่สามารถอยู่ที่ทุ่งหญ้าแห่งนี้ได้เลยไม่ว่าจะกรณีใดๆก็ตาม แต่ทําไมพวกเขาถึงได้พูดคุยกับกาซอล? มันจะเป็นไปได้หรือไม่ว่าพวกเขาจะอยู่เบื้องหลังของกาซอล?”
ลอร่าก็หัวเราะด้วยเช่นกันแลเธอก็พูดว่า “มนุษย์ทั่วไปที่เดินอยู่ในทุ่หญ้าแห่งนี้ ไม่ได้มาจากผู้มีอํานาจอย่างแน่นอน เพราะนั่นอาจทําให้เกิดความเข้าใจผิดได้ง่าย แต่ตอนนี้พี่ ไห่เป็นน้องชายของเวลส์และถ้ากาซอลแพ้เวลส์เราก็สามารถรู้เรื่องพวกนี้ได้ แม้ว่าตอนนี้พวกเรา จะยังไม่สามารถทําอะไรได้ในตอนนี้ก็เถอะแต่เราก็บอกให้เวลส์รู้ได้ ฉันคิดว่าชื่อเสียงของพี่ตอนนี้มีประโยชน์มาก”
เจ่าไห่ยิ้มออกมาและพูดว่า “ดูเหมือนการที่ได้เป็นน้องชายของเลส์จะมีประโยชน์มากเมื่อเราอยู่ที่นี่ โอ้ใช่. ลองเข้าไปในมิติและนําของขวัญของพวกเขาเข้าไปด้วย พี่มีความรู้สึกว่ามันจะเป็น อะไรที่พิเศษมาก”
ลอร่าและคนอื่นหัวเราะออกมา ทั้งสี่คนปรากฏตัวในมิติทันที ของขวัญอยู่ในกระเป๋ามิติจึงไม่เกิดอะไรขึ้นในมิติตอนนี้
ทันทีที่พวกเขาเข้ามาในมิติ เจ๋าฉินอี้ก็บินมาทันทีและนั่งอยู่บนไหล่ของเจ้าไห่และพูดว่า “นายน้อย, เจ้าเหวินไม่ยอมเล่นกับฉัน”
เจ้าเหวินบินไปที่หัวของเจ่าไห่ โดยที่ไม่ได้พูดอะไรออกมา เจ๋าไหมองไปที่เจ๋าฉินอี้และถามออกมาว่า ”เธอเล่นอะไรกับเจ้าเหวินงั้นหรอ?”
เจ๋าฉินอี้ซนมาก เมื่อเทียบกับเจ่าเหวิน และเหตุผลที่เจ๋าฉินอี้ได้เลือกที่จะเล่นกับเธอก็เพราะว่าเธอไม่ค่อยโกรธ เจ๋าฉินอี้จึงชอบที่จะเล่นด้วย
เจ้าไม่สังเกตอะไรได้บางอย่าง ก่อนที่เขาจะเดินเข้ามาในมิตินี้เจ๋าฉินอี้มีท่าทางเหมือนว่ากําลังจะหลับ แต่ท่าทางของเจ้าฉินอี้ตอนนี้ก็เปลี่ยนไปเมื่อได้เห็นทุกคน
เจ๋าฉินอี้หัวเราะออกมาและไม่ได้พูดอะไรกับสิ่งที่เล่าไม่พูด เจ๋าไร่สายหัวเพราะเขาไม่สามารถทําอะไรเจ๋าฉินอี้ได้ เจ๋าไฟก็ถามอีกว่า ” ทุกอย่างที่ภูเขาหินเรรียบร้อยดีหรือไม่?”
เจ้าไห่และคนอื่นๆ ได้ออกจากมิติไป แต่เจ๋าฉินอี้ก็ไม่ได้ละเลยที่จะวางรากของเธอไว้ทุกที่มันถูกซ่อนอยู่ภายในผลไม้สีขาวในสวนของภูเขาหิน และคนทั่วไปก็ไม่สามารถมองเห็นมันได้อย่างแน่นอน
รากพวกนี้มีหน้าที่คอยดูแลทุกอย่างที่ภูเขาหินแห่งนี้ และคอยดูและคนที่นี่ด้วย เพราะพวกเขาทั้งหมดกําลังทํางานเพื่อให้ได้ผลผลิตต่างๆ มากมาย
เจ๋าฉินอี้บอกับเจ่าไห่ว่า “มีคนจํานวนมากที่แอบเข้ามาในภูเขาหินของเรา แต่พวกเขายังไม่ได้ ค้นพบอะไรเลย”
เจ๋าไร่พยักหน้าและพูดว่า “ระวังอย่าให้พวกเขาค้นพบอะไรสักอย่าง ถ้าพวกเขามีพลังมากเกินไปจัดการพวกเขาได้เลย”
เจ่าไห่ฉินอี้เอาใจใส่ทุกคนพูดของเจ้าไร่ และเจ้าก็ถามว่าถาม
“ตอนนี้ป้อมภูเขาเหล็กเป็นยังไงบ้าง?”
เจ๋าฉินอี้หวเราะและพูดออกมาว่า “ดี! ป้อมภูเขาเหล็กยังดีอยู่และฉันยังเก็บแกะสองตัวนั้นไว้เป็นอย่างดี พวกมันกินใบหัวไชเท้าเวทย์และแม้แต่กินใบของฉัน ฮิม”
เจ่าไห่หัวเราะแล้วนําของขวัญของเมนเดซออกมา กริชอยู่ในมือของเจ้าไห่ ฉันดูกริชนี้แล้วและฉันก็พบใบมีดที่สวยงามมาก และรู้สึกว่ามันเจ๋งมากๆ กริชนี้ไม่ใช่ของที่ธรรมดาอย่างแน่นอน
กริชมีรวดลายของเมฆ พวกเขาไม่ได้ทาสีหรือฝัง พวกเขาสร้างมันด้วยวิธีการที่พิเศษ การสร้างมันน่าจะต้องมีหลายขั้นตอนมากแน่ๆ
ลอร่าเอากริชจากเจ่าไห่มาและมองใกล้ๆ เธอพยักหน้าและพูดว่า “นี่น่าจะเป็นผลงานของช่างตีเหล็กคนแคระ กริชที่มีลวดลายเป็นเมฆมีค่ามากและไม่ค่อยเห็นในทวีปนี้”
เจ้าไหไม่ได้รู้เรื่องนี้เหมือนกับลอร่า ดังนั้นเขาจึงพยักหน้าและใส่กริชไว้ในกระเป๋า ไม่ว่าจะดีแค่ไหน ในตอนนี้มันก็ยังไม่ได้เป็นประโยชน์กับเขา หลังจากเก็บกริชไว้ เจ้าไห่เอาไม้เท้าออกมาช่วงเวลาที่มันปรากฏขึ้น, เสียงแจ้งเตือนในมิติก็ดังขึ้น,
ทันทีที่เสียงแจ้งเตือนหยุดลง เจ๋าไม่รู้สึกว่าไม้เท้าส้นและก็เหมือนกับว่ามีร่างของคนๆหนึ่งก็ปรากฏตัวขึ้นเหนีไม้เท้า สิ่งที่เขาเห็นนั้นเหมือนกับเด็ก 7 ขวบหรือ 8 ขวบสวมเสื้อผ้าสี 5 สี
ร่างกายนั้นไม่ได้ใหญ่มาก เด็กนั่นยืนอยู่ตรงหน้าเจ่าไห่ ซึ่งทําให้เจ้าไม่รู้สึกตกใจมาก
ร่างนั้นโค้งคํานับและพูดว่า “สวัสดีนายน้อย”
เจ้าไม่รู้ว่ามันต้องเป็นอีกหนึ่งอย่างที่มิติสร้างขึ้นมา เขาไม่ได้คิดอะไรและพูดออกมาว่า ”จากนี้ไปพวกเราจะเรียกนายว่ามูฮ่า จงทําตามฉันทุกอย่าง. ฉันจะพานายไปที่ฟาร์มปศุสัตว์ “มูฮ่าทําตามเสียงแล้วก็ปีนขึ้นไปบนสะโพกของเจ้าไห่เหมือนกับงูที่ไม่มีการเคลื่อนที่
เจ๋าฉินอี้บินจากไหล่ของเจ้าไร่ และมองไปที่มูฮ่าด้วยความอยากรู้ เธออยากจะสัมผัสมูฮ่า แต่มูฮ่าก็ได้หนีเธอ ยิ่งกว่านั้น เจ้าฉินอี้ก็พยายามมากขึ้น มูฮ่าได้ต่อต้านเจ๋าฉินอี้ ทั้งสองเดินไปรอบๆตัวของเจ้าไห่
ลอร่าและคนอื่นๆ ก็หัวเราะกับพวกเขา 2 คน ตอนนี้พวกเขาอยู่ในการคุ้มกันกับความสามารถของมิติ เจ้าไห่ยินดีกับเรื่องที่น่าทึ่งนี้
เจ๋าไห้ไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับเจ่าฉินอี้และมูฮ่าที่กําลังเล่นอยู่ ไม่นานนักหรอกที่หัวของเขาจะสว่างขึ้นเมื่อเจ้าเหวิน เข้าร่วมสนุก เจ่าไห่ส่ายหัวด้วยรอยยิ้มและขวดที่บรรจุน้ําแห่งชีวิตก็ปรากฏขึ้นในมือของเขา
เสียงแจ้งเตือนมาอีกครั้ง
เจ๋าไห้ใช้เวลาครู่นึ่งเพื่อฟัง เขาไม่ได้คิดเลยว่าน้ําแห่งชีวิต อาจมีจุดดีๆมากมายเกี่ยวกับเรื่องนี้ส่วนที่เกี่ยวกับการฟื้นฟูพืชที่ตายแล้วน่าทึ่งมาก หลังจากนั้นเขาจะได้รับพืชที่ตายแล้วบางชนิดและช่วยชีวิตพวกมันโดยใช้น้ําในมิตินี้ เขาไม่จําเป็นต้องกังวลเรื่องการขาดแคลนพืชในมิติ มีช่วงเวลาที่จํากัดแต่ก็เพียงพอแล้ว
[น้ําแห่งชีวิตก็คือน้ําในมิตินะครับ]
สิ่งสําคัญที่สุดคือตั้งแต่น้ําแห่งชีวิตนี้ได้รวมเข้ากับฤดูใบไม้ผลิของฤดูใบไม้ผลิแล้วเขาก็จะมีแหล่งที่มาไม่รู้จบตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป
พยายามพัฒนาอยู่นะครับ ขออภัยด้วยหากอ่านไม่รู้เรื่อง
