บทที่ 266 – ข่าวที่น่าตกใจ
เจ่าไห่เองก็ไม่ได้รู้เรื่องของทั่งหญ้าแห่งนี้มากมาย เขาไม่ได้รู้ว่าทุ่งหญ้าแห่งนี้ก็มีความยิ่งใหญ่ไม่แพ้ทวีปอื่น ทุ่งหญ้าแห่งมีอีกชื่อว่าที่ราบที่ไม่มีที่สิ้นสุด
เวลส์ถอนหายใจขณะที่เขามองไปที่ทิศตะวันออกเฉียงเหนือ “ฐานใหญ่ของเผ่าของเราอยู่ที่นั่นมาเกือบ 1000 ปีแล้ว สถานที่แห่งนี้เรียกว่าพิมิตแต่ตอนนี้ทุกคนที่อยู่ในเผ่าก็ลืมชื่อนี้ไปแล้ว พวกเขาจําได้แค่ว่านี่คือที่ตั้งฐานใหญ่ของเราเรียกว่าฐานบูคิง”
เวลส์รู้สึกสับสนมากในขณะนี้ เพราะเผ่าเฮคัสมีพลังมากกว่าที่เป็นอยู่ในขณะนี้ แม้แต่เผ่าที่มีพลังจะไม่กล้าที่จะรุกรานฝูงเผ่าเฮคัสในตอนนี้
ตอนนี้เผ่าเฮคัสไม่ได้เป็นเหมือนที่เคยผ่านมาแล้ว แม้จะเป็นเผ่าที่แข็งแกร่งในเรื่องการต่อสู้ก็ไม่อาจคิดต่อสู้กับเผ่าเฮคัส ตอนนี้เวลส์รู้สึกอารมณ์เสียมาก
ด้วยการกระทําของกาซอล การต่อสู้ของเผ่าเฮคัสกลายเป็นเรื่องที่เลวร้ายมากขึ้น เวลส์ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรกับกาซอลได้ เวลส์ได้แต่บอกว่ากาซอลนั้นเป็นคนที่โง่มาก และถ้าเขาไม่ยอมรับว่าตัวเองเองที่โง่ เหตุการณ์พวกนี้ก็คงไม่เลวร้ายขนาดนี้หรอก เพราะกาซอลนั้นไม่ใช่คนฉลาดจริงๆ
เจ่าไห่ชอบทุ่งหญ้าแห่งนี้มาก ชนเผ่าที่อาศัยอยู่บนทุ่งหญ้าจะไม่ได้ทําอะไรอย่างอื่นเลย พวกเขาทั้งหมดยุ่งอยู่กับการทํางานตลอดทั้งชีวิตของพวกเขา พวกเขาเป็นคนที่ดูแลผู้อื่นได้ดีมาก แต่เพื่อเจ่าไห่แล้วทั้งหมดที่พวกเขาทําก็ไม่ได้เป็นปัญหาอะไรเลย พวกเขามีที่ว่างเพื่อเจ่าไห่และคนอื่นๆ และมันยังเห็นดาวได้ในตอนกลางคืนและเขาสามารถมองเห็นท้องฟ้าสีครามและเมฆสีขาวในตอนกลางวันตลอดจนทุ่งหญ้าสีเขียวที่ไม่มีที่สิ้นสุด มันเป็นความรู้สึกที่น่าอัศจรรย์มาก
เสียงร้องของนกอินทรีย์มาจากฟ้าเจ่าไห่และเวลส์มองไปทางทิศตะวันตกและเห็นว่าเป็น 1 ใน 5 ของนกอินทรีย์ของเจ่าไห่ที่ได้ให้เวลส์ไปแล้ว
เวลส์ได้เรียนรู้วิธีสั่งการนกอินทรีย์ เพราะพวกมันมีความสําคัญกับเขามาก ถ้าทําได้เวลส์ก็อยากพาพวกมันเข้าไปนอนกอดด้วยซ้ํา
เวลส์รู้สึกมีความสุขมากเมื่อเขาเงยหน้าไปมองนกอินทรีย์พวกนั้น เขาพูดกับเจ่าไห่ว่า “มี 50 คนกําลังมาทางนี้ ดูเหมือนว่าโบกั้นและคนอื่นๆกําลังจะกลับมา ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับชนเผ่า”
เท่าไห่พยักหน้าและพูดว่า “รอก่อนเถอะ เราจะได้รู้ทุกอย่างเมื่อพวกเขากลับมา”
หลังจากที่เขาพูดจบก็มีเสียงครบม้ามาจากที่ไกลๆ พวกเขาเป็นทหารทั้ง 50 คนที่เวลส์ได้ส่งเพื่อไปหาข้อมูลจากเผ่าเฮคัส
โบกั้นเป็นผู้นําของหน่วยทหารม้าทั้ง 50 คน และยังเป็นคนที่ฉลาดในการต่อสู้ นั่นเป็นเหตุผลที่เวลส์ให้เขารับผิดชอบในเรื่องนี้
เมื่อโบกั้นและพักพวกของของเขาเข้ามาใกล้ เวลส์ก็ไม่ได้ถามอะไรเลยทันที และดูเหมือนว่าโบกั้นและพวกของเขาจะไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร น่าจะไม่ได้มีใครโจมตีพวกเขา สิ่งที่ทําให้เวลส์รู้สึกแปลกใจก็คือสีหน้าที่แปลกๆของโบกั้น
หัวมจของเวลส์เหมือนกับหยุดเต้น หลังจากที่เขาได้เห็นสีหน้าของโบกั้น เขารู้สึกว่านน่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับเผ่เฮคัส ถ้าไม่มีอะไรจริงๆ ก็เป็นไปไม่ได้ที่โบกั้นและพวกของเขาจะทําหน้าแบบนั้น
และตอนนี้โบกั้นและพวกของเขาก็เข้ามาใกล้ประมาณ 10 เมตรในด้านหน้าของเวลส์แล้ว จากนั้นเขาก็ลงจากหลังม้า และร้องไห้บนพื้นดิน คว่ําหน้าและไม่ได้พูดอไรออกมา นักรบคนอื่นๆก็กระโดดลงมาจากหลังม้าและร้องไห้คุกเข่าลงเหมือนกัน
เวลส์เดินไปยังลบกั้น เวลส์จับไปที่ไหล่ของโบกั้น เพื่อให้เขาเงยหน้าขึ้นและถามว่า ”นายร้องไห้ทําไม? พูดออกมา มันเกิดอะไรขึ้น?”
โบกันลุกขึ้นหลังจากที่คุกเข่าอยู่ และเขาก็กอดเวลส์ และพูดว่า “ราชาของฉัน เผ่าของเราหายไปแล้ว ฐานใหญ่ของเราหายไป ไม่มีอะไร! ไม่มีอะไรเหลือเลย!!! ”
เวลส์รู้สึกเหมือนว่าตอนนี้ทุกอย่างมันว่างเปล่า เหมือนกับว่าเขาถูกโยนลงไปในทะเลที่ลึกที่สุด อย่างไรก็ตามเมื่อเวลส์คุมสติได้ เขาก็ถามโบกันว่า “มันเกิดอะไรขึ้น? บอกเราหน่อย!”
ทันใดนั้นเป็นเดซและฟาโรม่าก็เดินผ่านไปและพวกเขาก็หันไปมองโบกั้น ด้วยการแสดงออกที่ไม่พอใจ พวกเขาก็อยากจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ทําไมเรื่องพวกนี้ถึงเกิดขึ้นได้ในเวลาที่ไม่นานนัก?
โบกั้นร้องไห้และบอกทุกอย่างที่เขาเคยได้ยินมา เมื่อกาซอลมาล่าพวกเรา หัวหน้าพอลของเผ่าบูลก็พากองทัพเข้าโจมตีฐานใหญ่เราพอลใคร น้องชายของเวลส์ที่ 2 ได้รับการคุ้มกันในเวลานั้น แต่เขาไม่สามารถปกป้องฐานของเราได้และถูกสังหารในสนามรบ ขณะที่น้องชายของเวลส์ที่ 8 และ 9 ถูกสังหารในความสับสนวุ่นวาย ในท้ายที่สุดการต่อสู้นี้เผ่าของเราพ่ายแพ้ แต่คนของเผ่าบางส่วนได้หนีเข้าไปให้บางส่วนของทุ่งหญ้า
เมื่อโบกั้นบอกทุกอย่างหมดแล้ว เวลส์และคนอื่นๆก็ตกใจมาก พวกเขาไม่ได้คิดว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น
เม็นเดซถามว่า “ทําไมแล้วผู้เฒ่าของเผ่าหล่ะ! พวกเขาไปไหนกัน? ถ้าเป็นพวกเขาก็ไม่น่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ได้หน”
โบกั้นก็ตอบว่า “ผมได้ยินมาว่ามีผู้เฒ่า 1 คนเสียชีวิตและอีกคนหนึ่งได้รับบาดเจ็บหนัก ในระหว่างการโจมตีของเผ่าบูล ดูเหมือนจะมีมนุษย์ทั่วไปอยู่ในพวกเขาด้วย มันเป็นนักสู้ที่มีพลังระดับ 9 ที่ทําให้ผู้เฒ่าของเราได้รับบาดเจ็บ”
เวลส์และคนอื่นๆตกใจ เพราะไม่คิดว่าจะมีมนุษย์จากทวีปอื่นในเรื่องนี้ มันเป็นความคิดของพวกเขามาก
มนุษย์มักจะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับความขัดแย้งระหว่างชนเผ่า เพราะเมื่อพวกเขาทําเช่นนั้นมันก็เหมือนกับการปฏิบัติต่อพวกชนเผ่าว่าเป็นศัตรูของพวกเขา การต่อสู้ในสนามรบจะไม่นับว่าใครเป็นเทพผู้มีพลังระดับ 9 ทุกคนอยู่ในระดับ 9 คนที่ทําเรื่องแบบนี้เมื่อออกจากทุ่งหญ้าแห่งนี้พวกเขาจะถูกตามล่าโดยเทพผู้มีพลังระดับ 9 ของทุ่งหญ้า
เวลส์ขมวดคิ้วและถามว่า “โบกั้นเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ถูกต้องทุกหมดแล้วใช่ไหม? มีคนเข้ามาอยู่ในเผ่าจริงๆใช่ไหม?”
โบกั้นส่ายหัว เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เขาได้ยินมาและตอนนี้ข่าวลือกําลังไปรอบๆทุ่งหญ้า พวกเขาไม่สามารถรู้ได้ว่าทั้งหมดนี้เป็นความจริงหรือเท็จ
เวลส์ถามฟาโรม่าว่า “มนุษย์น่าจะมีส่วนร่วมในเรื่องนี้จริงๆ สิ่งที่เราสามารถมั่นใจได้เลยก็คือสิ่งที่เกิดขึ้นกับฐานใหญ่ มิฉะนั้นจะไม่มีข่าวลือดังกล่าวเกิดขึ้น เราควรทําอย่างไรอาจารย์? “
เวลส์ได้สงบลงในขณะนี้ เขาตกใจมากเมื่อได้ยินเรื่องนี้ แต่เขารู้ดีว่าเผ่ามูลได้วางแผนต่อต้านพวกเขามาตั้งแต่แรกแล้ว เขาไม่เคยคาดหวังว่าเผ่ามูลจะทําเรื่องแบบนี้
ฟาโรม่าก็สงบลงเช่นกัน แม้ว่าหลายสิ่งหลายอย่างที่เกิดขึ้นกับเผ่าเฮคัส เผ่าบูลก็คงจะไม่รู้สึกอะไรแน่นอน
เมื่อเผ่าปกครองไม่สามารถรักษาฐานใหญ่ของตัวเองได้ก็จะไม่มีสิทธิที่จะถูกเรียกว่าเผ่าปกครองอีกต่อไป อาจกล่าวได้ว่าตอนนี้เผ่าบูลได้ถูกยอมรับจากเผ่าอื่นไปแล้ว
ความขัดแย้งระหว่างชนเผ่าเป็นจริงและเป็นเช่นนั้นพวกเขาเท่านั้นที่เคารพผู้ที่แข็งแกร่งและได้รับชัยชนะ แต่ถ้าเรื่องนี้มีคนแทรกแซงในสิ่งที่ทําก็จะไม่ดีสําหรับเผ่าบูลอย่างใดเลย
ฟาโรม่าคิดถึงเรื่องนี้และพูดว่า “สิ่งที่เราต้องทําตอนนี้ก็คือการตั้งค่ายที่นี่ วันพรุ่งนี้เราจะออกจากที่นี่และเดินเข้าไปในทุ่งหญ้า เราจะส่งคนไปติดต่อกับเผ่าราชาและบอกว่าเกิดอะไรขึ้น”
เวลส์พูดว่า “มันไม่น่าจะเป็นไปได้ใช่ไหม? ถ้าสิ่งที่เป็นจริงตามข่าวลือแล้วการปรากฏตัวของเผ่าเฮคัสในดินแดนทุ่งหญ้าจะดึงดูดความสนใจมาก ฉันกลัวว่าเราจะไม่สามารถติดต่อกับเผ่าราชาได้ “
ฟาโรม่าพยักหน้า ทุ่งหญ้าไม่จําเป็นต้องมองไปที่ธงต่อสู้เพื่อบอกเล่าการต่อสู้ที่แตกต่างออกไป ถ้าพวกเขาทําการเคลื่อนไหวใดๆ ในอาณาเขตของเผ่า พวกเขาก็จะไม่สามารถทําอะไรได้เพราะความสนใจทั้งหมด
เจ๋าไร่ก็พูดออกมาว่า “ผมคิดว่านายสามารถฝากเรื่องนี้ไว้กับฉันได้ ฉันมีลักษณะที่เป็นพ่อค้า และฉันจะสามารถไปทุกที่ได้อย่างอิสระบนทุ่งหญ้า มันไม่น่าที่เผ่าบูลจะมีข่าวเกี่ยวกับฉัน พี่คิดว่าไง?”
เวลส์ใช้เวลาครู่นึ่งแล้วพยักหน้า แท้จริงพ่อค้าเท่านั้นที่สามารถเคลื่อนไหวได้อย่างเสรีและยังไม่ได้พบบนทุ่งหญ้า
แม้ว่าเจ่าไห่และเวลส์จะเป็นพี่น้องกัน และกาซอลก็รู้ว่ามีคนใช้ซอบบี้เพื่อช่วยเหลือเวลส์ แต่เผ่าบูลก็ไม่มีทางรู้เรื่องนี้ เพราะเผ่ามูลได้บุกเข้าไปในฐานใหญ่ของเผ่าเฮคัส เมื่อกาซอลต่อสู้กับซอมบี้ กาซอลจะไม่กลับไปที่ฐาน ในขณะที่นักรบ 1500 คนที่ยืมไปนั้นได้กลายเป็นซอบบี้หมดแล้ว ซึ่งอาจจะไม่ได้รายงานกลับไปหาพี่น้องเก่าของพวกเขา ดังนั้นตอนนี้เผ่าบูลจะไม่รู้เกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างเจ่าไห่และเวลส์
ฟาโรม่าพยักหน้าและพูดว่า “เป็นความคิดที่ดี เจ่าไห่สามารถหาข่าวได้ในขณะที่กําลังติดต่ อกับคนของเผ่าราชา เขาต้องเดือดร้อนในทุกวันนี้ เป็นเรื่องที่ดีที่นายได้มอบบ้างอย่างให้กับเจ่าไห่ เอาไม้เท้าไปให้คนของเผ่าราชาดู เพื่อพิสูจน์ตัวตนของเจ่าไห่ คนของเผ่าราชาไม่ได้ไว้ใจใครง่ายๆ
เวลส์พยักหน้า “นี่เป็นโอกาสของเผ่าเฮคัส เมื่อถูกไล่ออกจากฐานใหญ่เนื่องจากการกระทําของกาซอล แต่ฉันคิดว่าส่วนใหญ่ของความแข็งแกร่งของพวกเขายังคงสามารถเก็บรักษาไว้ สิ่งที่เราต้องทําตอนนี้คือหาคนที่หนีรอดไปได้และเริ่มทุกอย่างใหม่ ตอนนี้ถึงเวลาที่พวกเขาต้องการผู้นํา และเห็นได้ชัดว่ากาซอลไม่สามารถเป็นผู้นําได้แม้ว่าเขาจะพบพวกเขาก็ตาม บางทีพวกเขาอาจจะฆ่าเขาได้ นี่เป็นโอกาสของเรา”
ฟาโรม่าและเม็นเดซทั้งสองพยักหน้าด้วย ทั้งหมดนี้เกิดจากกาซอลดังนั้นเผ่าบูลจะไม่ทําเรื่องแบบนี้ได้ ถ้ากาซอลปรากฏตัวต่อหน้าพวกเขา ถ้าเขาก็จะถูกฉีกเป็นชิ้นๆ โดยกลุ่มคนที่โกรธเขา ถ้าเวลส์ที่เคยเป็นที่นิยมในหมู่ชนเผ่านี้จะสามารถกลายเป็นหัวหน้าเผ่าได้
หากอ่านไม่รู้เรื่องก็ขออภัยด้วยนะครับ
