บทที่ 271 – ไม่มีโอกาส
ตอนนี้กาซอลก็เหมือนกันคนบ้าไปแล้ว ตอนนี้สิ่งที่อยู่ในความคิดของเขาก็คิดการฆ่า คนที่คิดเรื่องแบบนี้ไว้ในหัวก็ไม่ใช่คนที่ธรรมดาทั่วไปแล้วแต่เขาก็เหมือนกับคนบ้า
ตอนนี้กาซอลเหมือนกับคนบ้ามากๆ กาซอลคิดที่จะฆ่าทุกคนเพื่อสนองความโกรธของเขานั่นก็เป็นสิ่งที่เป็นเหตุผลที่เขาทําร้ายเผ่ามอทอและเขาจะฆ่าทุกคนที่เขารู้สึกไม่พอใจ
แต่ก็ยังมีอีกเหตุผลนึ่งที่เขาได้ทําเรื่องแบบนั้นก็เพราะเขาจําเป็นต้องนําอะไรไปให้กับเผ่าราชา เพราะตอนนี้กาซอลไม่ได้มีทุกสิ่งทุกอย่างเหมือนแต่ก่อนแล้ว ตอนนี้สิ่งที่เขาทําได้ก็คือการนําหัวของเผ่ามอทอไปให้กับเผ่าราชา
แน่นอนว่าการจัดการเผ่าไม่ใช่เพียงของขวัญเพียงชิ้นเดียวเท่านั้น กาซอลโจมตีเผ่ามอทอและนําคนให้เผ่าเพื่อมาเป็นทาสและมอบเป็นของขวัญให้กับเผ่าราชาด้วย
ตอนนี้แม้แต่กลุ่มเพื่อนสนิทของกาซอล ก็กลัวเขาเพราะกาซอลดูเหมือนจะเป็นคนชั่วมากๆ กาซอลไม่ได้มีจิตใจที่เหมือนกับเมื่อก่อน
เมื่อก่อนนี้เผ่าราชาจะได้รับการสนุบสนุนจากเผ่าเฮคัส แต่ตอนนี้เผ่าเฮคัสได้ถูกทําลายไปแล้ว ตอนนี้พวกเขารู้สึกว่าเหล่าพวกเขาเหล่านี้ไม่ใช่คนปกติแล้ว แต่กับกลายเป็นปีศาจร้าย เพราะ พวกชนเผ่าไม่สามารถต้านทานเหล่าปีศาจที่น่ากลัวเกินไปได้ พวกเขาต้องยอมรับชะตากรรมของพวกเขา
เพียงแค่เสี่ยงของการควบม้ามา มันเป็นจังหวะและเป็นระเบียบ กาซอลก็รู้สึกหงุดหงิดเมื่อได้ยินเสียงนี้ เขาเห็นว่ากองกําลังที่สามารถทําเสียงดังกังวานได้ต้องเป็นชนชั้นสูงที่ได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดี มันเป็นอะไรที่ดี แต่ข่าวดีเมื่อกองทัพที่ได้รับการฝึกฝนมาปรากฏตัวรอบตัวเขาและคนของเขา
ทหารของเขาได้เห็นการต่อสู้หลายครั้ง ดังนั้นพวกเขารู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ทันทีที่พวกเขารวมตัวกันที่ด้านหลังของกาซอลและมองไปที่ที่มีกองทัพพวกนั้น
สิ่งที่พวกเขารู้สึกแปลกมากเลยก็คือ กองทัพม้าพวกนั้นไม่ได้มีไฟมาด้วยเลย ยิ่งเข้า มาใกล้ๆพวกเขาก็ยังไม่เห็นตัวพวกเขาเลย
แม้ว่าความมืดในยามค่ําคืนจะมีผลต่อการมองเห็นของพวกเขา แต่กาซอลและคนของเขาก็ได้ยินเสียงจากทหารม้ากลุ่มนี้ และพวกเขาก็คิดว่าน่าจะมีราวๆ 1000 คน ทุกคนรู้ดีว่าตอนนี้พวกเขาได้ยินเสียงควบม้า แต่มันก็สายเกินไปแล้วที่จะคิดหนีไป ตอนนี้สิ่งที่พวกเขาต้องการก็คืออยากรู้ว่าทหารพวกนั้นเป็นของใคร
จู่ๆ ก็มีบางสิ่งที่ใหญ่มากพุ่งไปที่ตัวของกาซอล และไม่นานนักทหารม้าพวกนั้นก็ปรากฏอยู่รอบตัวของพวกเขาด้วยความรวดเร็ว
ดวงตาของกาซอลรู้สึกตกใจมากเมื่อเขาเห็นทหารพวกนั้น ทหารเหล่านี้ดูแข็งแกร่งมาก
และในตอนนี้ทหารของกาซอลก็ตะโกนออกมาด้วยความกลัว กาซอลหันไปมองเขาด้วยความตกใจ
ในสายตาของเขาตอนนี้ก็คือสีห้าของทหารที่ดูกําลังกลัวอะไรบ้างอย่างอยู่ สายตาทหารพวกนั้นจ้องมองไปที่ทางเดียวกันเหมือนกับพวกเขาเห็นผี
กาซอลมองไปทางนั้น ซึ่งมีคนยืนอยู่คนๆนั้น สวมเกาะที่แตกอยู่ และนอกจากนั้นก็ไม่ได้มีอะไรโดดเด่นเลย
กาซอลผู้ด้วยความไม่รู้สึกอะไร ” พวกนายเป็นอะไรกัน?”
อย่างไรก็ตามสีหน้าของทหารพวกนั้นยังคงกลัวอยู่ เขาหันไปหากาซอลและพูดว่า ” เขา คือชาน ฉันรู้จักผู้ชายคนนั้น เขาเป็นคนหนึ่งที่ติดตามเราเพื่อฆ่าลอร์ดที่ 7 เขาถูกฆ่าตายแล้วโดยซอบบี้ ทําไมคนที่ตายไปแล้วถึงมาอยู่ที่นี่ได้?”
และสีหน้าของกาซอลก็เปลี่ยนไปทันทีเมื่อได้ยินสิ่งที่ทหารพูด เพราะเขาคิดว่ามันคงเป็นเรื่องปกติที่คนของเขาจะกลับมาหาเขา เมื่อเขาและคนของเขาได้ต่อสู้เวลส์พวกเขาได้รับการพ่ายแพ้ ตอนนี้คนที่ควรจะตายแล้วตอนนี้ก็ปรากฏตัวที่นี่ สิ่งนี้หมายความว่าอย่างไร?
กาซอลไม่รู้จะทํายังไง แต่พูดออกมาได้ว่า ”นายมาที่นี้ได้ไงใครส่งนายมา”
ทันทีที่เขาพูดจบชานที่เป็นซอบบี้ก็เดินเข้าไปใกล้กาซอลเพื่อทําให้เขารู้ว่านี่คือเรื่องจริง เขาไม่รู้ว่าทําไมคนที่ตายแล้วถึงมาอยู่ที่นี่ได้
ทันใดนั้นซอบบี้ตัวนั้นก็เปิดปากใหญ่ๆของมันออกและดูเหมือนว่าจะมีคนอยู่ในนั้น คนนั้นค่อยๆเดินออกจากปากยืนอยู่ซอบบี้และมองไปที่กาซอลด้วยความใจเย็น
กาซอลและทหารของเขากําลังมองไปที่คนที่อยู่ในปากของซอบบี้ กาซอลก็เห็นว่าคนๆนั้น คือมนุษย์ธรรมดา แล้วสิ่งที่เขาคิดก็คือดูเหมือนว่าจะอายุประมาณ 20 ปีเท่านั้น และอย่างน้อย เขาก็ไม่ใช่คนที่ดูพิเศษอะไรเลย
และคนๆนั้นก็คือเจ่าไห่ แน่นอนว่าเจ้าไม่ต้องการตัวของกาซอลและแน่นอนว่าเจ่าไห่มีคําพูดเดียวเลยที่จะบอกกาซอลก็คือ แกมันเลว
แต่เจ่าไห่ก็ไม่ได้ทําอะไรกาซอลเพียงแค่ยิ้มและคํานับเท่านั้น เจ่าไห่ทักทายกาซอล “สวัสดีพี่ชาย ฉันเจ๋าไร่เป็นพี่น้องร่วมสาบานของเวลส์”
กาซอลคิดอยู่ครู่นึ่งและเขาก็มองไปที่เจ่าไห่และพูดว่า “อะไรนะ! เจ้าบอกว่าเจ้าเป็นพี่น้องร่วมสาบานของเวลส์งั้นหรอ?” ในฐานะที่ข้าเป็นคนของที่นี่ ข้ารู้ดีว่าการสาบานนั้น มันหมายถึงอะไร เจ่าไห่ยิ้มและพูดออกมาว่า “แน่นอน ฉันนี่แหละที่สาบานร่วมกับเวลส์ เมื่อครั้งก่อนที่เราได้พบกัน ฉันไม่ได้ออกมาทักทายพี่เลย โปรดยกโทษให้ฉันด้วย”
กาซอลหัวเราะออกมา เขาพูดกับเจ่าไห่ว่า “คนที่มาจากทวีปอื่นนั้นเป็นพวกที่ชอบหลอก ที่เจ้าอยู่ที่นี่ก็เพราะชีวิตของข้าไม่ใช่หรือไง? ข้ารู้ว่าสิ่งที่พวกเจ้าทํามันน่ารังเกียจขนาดไหน”
เจ่าไห่ยิ้มและพูดว่า “คําพูดของพี่ก็ตรงเกินไปนะพี่ชาย พี่ก็น่าจะรู้นะว่าการสาบานนั้นมีความสําคัญขนาดไหน และฉันก็ไม่สามารถคิดร้ายต่อเผ่าเฮคัสได้ และสิ่งที่ฉันอยากจะรู้เลยก็คือพี่ติดต่อกับใครอยู่ ใครอยู่เบื้องหลังของพี่?”
สีหน้าของกาซอลก็เปลี่ยนไปเมื่อได้ยินสิ่งที่เล่าให้พูด “ตอนนี้เวลส์อยู่ที่ไหนงั้นหรอ? บอกให้เขามาหาฉันหน่อยจะได้ไหม”
เจ่าไห่ยิ้มและพูดกลับไปว่า ”พี่เวลส์ไปที่เผ่ามาร์ซี เขาได้ยินมาว่าตอนนี้คนที่อพยพไปพวกเขาไปอยู่ที่นั่น พี่เวลส์จึงต้องไปที่นั่นเพื่อดูแลคนเหล่านั้น และนี่ก็เป็นเหตุผลว่าทําไมพี่เวลส์ถึงไม่ได้มาที่นี่ก็เพราะเขาต้องไปทําสิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่าไง”
กาซอลรู้สึกตกใจมากเมื่อได้ยินสิ่งที่เจ้าไห่พูดและเขาก็พูดออกมาว่า “ดูเหมือนว่าเวลส์จะไว้ใจเจ้าจริงๆ เขาจึงให้เจ้าทํางานที่สําคัญเหมือนกัน และข้าก็คิดว่าเจ้าเจอข้าโดยบังเอิญสินะ เจ้าต้องการอะไรจากข้างั้นหรอ?” กาซอลถามกับเจ่าไห่
เจ๋าไร่ก็ยิ้มและตอบไปว่า “มันก็ไม่ได้มีอะไรหรอก เพื่อแค่พี่เวลส์ต้องการที่จะเจอพี่เท่านั้นเอง แต่พี่เวลส์ก็มีสิ่งที่เขาต้องดูแล เมื่อฉันพบพี่แล้วสิ่งที่ฉันต้องทําก็คือพาตัวพี่ไปหาเวลส์”
สีหน้าของกาซอลก็เปลี่ยนไปและเขาก็พูดว่า ”นั่นก็ขึ้นอยู่กับว่าเจ้าจะทํามันได้ไหม” ทันทีที่กาซอลพูดจบ เขาก็ปาขวานไปที่เจ้าไห่ทันที
การโจมตีกาซอลเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว เล่าให้ไม่ได้เห็นขวานที่อยู่ในมือของเขาเลย แต่ขวานนี้ก็ไม่ได้ใหญ่เหมมือนในเผ่าเฮคัส แต่มันกับมีขนาดที่เล็กเท่ากับมือของเขาเลย ดูเหมือนว่ามันจะเป็นอาวุธที่ใช้ในเวลาที่จําเป็น
เล่าให้ไม่ได้คิดว่ากาซอลจะใช้อาวุธที่ซ่อนอยู่ แต่เขาไม่ใช่คนโง่และเตรียมตัวมา ซึ่งเป็นสาเหตุที่เมื่อกาซอลเคลื่อนไหว ซอบบี้ตัวนั้นก็เดินมาบังเจ้าไห่และป้องกันอาวุธให้กับเจ้าไห่ และกาซอลก็หายไป ทหารของเจ้าไห้ได้ตามกาซอลไป
แทนที่เขาจะคิดสู้ กาซอลและคนของเขาหันไปวิ่งหนี แต่ทันทีที่พวกเขาหันไปพวกเขาเห็นว่าเส้นทางหนีของพวกเขาถูกตัดขาดจากทหารของเจ่าไห่แล้ว
ทหารม้าของเจ้าก็ก็คือคนที่มาจากเผ่าจาโก ตอนนี้พวกเขาก็เป็นเหมือนกับซอบบี้ที่ดูน่ากลัวมาก ในขณะที่เจ่าไห่คอยสั่งการ
นี่เป็นเหตุผลที่เจ่าไห่ปล่อยให้พวกซอบบี้ปรากฏตัวเป็นซอมบี้เพื่อทําให้กาซอลรู้สึกกลัว นั้นเป็นเหตุผลของเจ่าไห่
กาซอลรู้สึกกลัวมากในขนาดที่เขามองไปที่ทหารของเจ่าไห่ เขาค่อนข้างมั่นใจว่าทหารม้าได้ปรากฏเป็นโครงกระดูกเป็นครั้งสุดท้าย ทําไมพวกเขาเปลี่ยนร่างของพวกเขาในครั้งนี้ ?
ก่อนที่เขาจะสามารถคิดได้ว่ากําลังเกิดอะไรขึ้นทหารม้าจาโก ได้รอบกาซอลและคนของเขาไว้ไม่ให้หนีไปไหนอีก
คราวนี้เจ้าไหก็ได้สั่งให้ฆ่าทุกคน
ถ้าทหารถูกฆ่าตายแล้วล่ะก็ แต่ถ้ากาซอลถูกฆ่าแล้วเวลส์จะรู้สึกไม่ดีในใจ ไม่ว่าในกรณีนี้กาซอลเป็นพี่ชายของเวลส์ ความคับข้องใจของพวกเขาเป็นเรื่องของพวกเขา เล่าให้ไม่สมควรที่จะเข้าไปยุ่ง
กาซอลเห็นว่าซอบบี้กําลังเตรียมพร้อมสําหรับการโจมตีและเมื่อถึงเวลาที่เขาต้องการจะตีกลับมันก็สายเกินไปแล้ว นักรบเผ่าเฮคัสและทหารถูกฆ่าตายไปหลาย 10 คนแต่กาซอลก็ยังมีชีวิตอ
กาซอลไม่สามารถยิ้มออกมาได้ตอนนี้ เขายกขวานขนาดใหญ่ของเขาขึ้นมาเพื่อทําหน้าที่ในการตัดสินครั้งสุดท้ายในชีวิตของเขา แต่ในขณะนั้นเถาองุ่นก็โผล่เข้ามาข้างหลังเขาอย่างฉับพลัน และตีศีรษะ กาซอลรู้สึกปวดหัวแล้วก็ไม่มีอะไร เขาเหวี่ยงตัวก่อนที่จะล้มลงมา ช่วงเวลาที่เขาตกลงมาบนพื้นเขาห่อหุ้มด้วยเถาองุ่นก่อนที่จะหายไปในที่เกิดเหตุด้วยแสง
จากนั้นเจ่าไห่ก็โบกมือให้ทหารของเขาและให้กลับเข้าไปในมิติ เขารู้ดีว่าเวลส์ไม่อยากเห็นพี่ของเขาที่กลายเป็นซอบบี้ ดังนั้นเล่าให้จึงไม่ทําเช่นนั้น
หลังจากจัดการเรียบร้อยแล้ว เจ่าไห่หันไปมองชนเผ่าเผ่ามอทอ พวกเขาไม่ได้วิ่ง แต่ยืนนิ่งอยู่เคียงข้าง เด็กๆ บางคนกลัวจนน้ําตา
เจ่าไห่เดินไปข้างหน้าพวกเขาและกล่าวว่า “ฉันเป็นนักเวทย์ เรียกฉันว่าเจ้าไห่ วันนี้ฉันเป็นนายของเจ้าแล้ว พวกเจ้าสามารถเรียกฉันว่า “นายน้อย” ได้”
ชนเผ่ามองดูเขาด้วยความหวาดกลัว เบื้องหลังเขาคือ ซอบบี้ซึ่งใช้กําลังพุ่งทะยาน พวกเขาจะทําอย่างไรเมื่อกาซอลและคนของเขาถูกจัดการโดยไม่มีโอกาสที่จะต่อต้าน?
ด้วยคลื่นของมือของเจ่าไห่ซอบบี้พวกนั้นก็กลายเป็นโครงกระดูกทันที และยืนอยู่ข้างหลังเขาทําให้ชนเผ่ากลัวมากยิ่งขึ้น ผู้หญิงจํานวนมากเริ่มร้องไห้และสายตาของผู้สูงอายุส่องด้วยความสิ้นหวัง
มันเป็นไปตามวัตถุประสงค์ เขาต้องการที่จะทําให้พวกเขากลัวที่จะทําให้พวกเขาทํา ตามคําสั่งของเขา
เจ่าไม่พูดว่า “ฉันจะส่งพวกเจ้าไปยังที่ต่างๆ และเจ้าจะอยู่ที่นั่นต่อจากนี้ เจ้าต้องเชื่อฟังผู้คนที่นั่น ทุกคนที่ไม่ได้เชื่อฟัง ฉันจะทําให้พวกเขากลายเป็นซอบบี้ให้หมด!”
ชนเผ่ามองเจ่าไห่อย่างเฉื่อยชาเนื่องจากพวกเขาไม่สามารถลงทะเบียนได้ทั้งหมดในทันที แต่มีบางอย่างที่แน่ๆ : นักเวทย์คนนี้ที่น่ากลัวอยู่ตรงหน้าพวกเขาดูเหมือนจะไม่ต้องการฆ่าพวกมัน
เจ่าไห่เหลือบมองพวกเขาและพูดว่า “ให้ผู้นําบางคนพูดกับฉัน”
มีความวุ่นวายก่อนที่ 2 ชนเผ่า ผู้สูงอายุได้รับการคัดเลือก แม้ว่าพวกเขาจะสูง แต่ก็ดูเหมือนร่างของพวกเขาทําให้พวกเขาไม่สามารถยกศีรษะได้ หนึ่งในพวกเขากล่าวว่า ”นายนายฉัน อเซ็น อีเดนของชนเผ่าใหญ่”
” ฉันแอสรี่. ในทํานองเดียวกัน”
เจ่าไห่พยักหน้า ”ดี, ชนเผ่าของเจ้า ฉันจะส่งคุณทั้งหมดไปยังตําแหน่งที่คุณจะได้รับจากที่นี่”
หากอ่านไม่เข้าใจก็ต้องขออภัยด้วยนะครับ
