เทพกระบี่มรณะ – 508
ตอนที่ 508: ความแข็งแกร่งของเซียนผู้คุมกฎ (2)
ท้องฟ้าส่องแสงสีม่วงออกมาในตอนที่ได้เอาลําแสงสีฟ้า และสีม่วงห่อหุ้มรอบตัวเขาเอาไว้ เป็นเพราะเจี้ยนเฉินเคลื่อนที่ได้เร็วเกินไปทําให้พลังงานดั้งเดิมของจิตวิญญาณกระบี่สีม่วง-ฟ้าเปลี่ยนเป็นม่านแสงปกคลุมร่างกายเขา
ถึงแม้ว่าเจี้ยนเฉินจะสูญเสียพลังงานเซียนไปซึ่งนั่นทําให้เขาช้ากว่าเดิมหลายเท่าตัว แต่กล้ามเนื้อได้เพิ่มความแข็งแกร่งให้กับร่างกายของเขา แม้ว่าเขาจะไม่มีพลังงานเซียนแต่ด้วยพลังงานในร่างกายเขาแล้ว ความเร็วของเขาก็อยู่ในระดับสูงได้
แม้ว่าชายทั้งสามคนพยายามที่จะเอาชนะเจี้ยนเฉิน แต่พวกเขารู้อยู่แล้วว่าพวกเขาคงไม่สามารถแม้แต่สัมผัสพลังงานอันแปลกประหลาดที่เจี้ยนเฉินครอบครองได้ อาวุธเซียนของพวกเขาไม่ได้เข้าใกล้เจี้ยนเฉินแม้แต่นิดเดียว นั่นทําให้ทั้ง 3 คนเหมือนกับโดนมัดมือมัดเท้าเอาไว้ พวกเขาไม่สามารถเข้าต่อสู้ได้แม้จะมีความสามารถเช่นไร มันช่างรู้สึกสิ้นหวังเสียจริง ๆ
ไม่ว่าเขาจะฟาดฟันไปที่เจี้ยนเฉินมากเพียงใด แต่ในตอนที่พวกเขาโจมตีเข้าไปนั้นจะมีพลังงานขึ้นมาหยุดการโจมตีของพวกเขาเอาไว้ พลังงานนั้นมันพุ่งมาตรงอาวุธของพวกเขา และทําให้พวกเขาต้องยกเลิกการโจมตีเพื่อหลบพลังงานนั้น ถ้าไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาคงได้รับการโจมตีอันรุนแรง
เมื่อเป็นเช่นนั้นแล้วชายทั้ง 3 คนก็เริ่มรู้สึกหงุดหงิดอย่างรุนแรง ทันใดนั้นเจ้าสํานักและชายชราก็ได้ส่งเสียงคํารามออกมาพร้อมกันและได้ใช้ทักษะต่อสู้เข้าปะทะกับเจี้ยนเฉิน
อาวุธเซียนทั้งสองเปล่งแสงออกมาและได้พุ่งผ่านท้องฟ้า ไปด้วยความเร็วแสง ความกดดันที่การโจมตีนั้นมีเหมือนว่าจะผ่าโลกออกเป็นเสี่ยงๆ
เมื่อสัมผัสได้ถึงความกดดันนั้น เจี้ยนเฉินก็ได้เลียปากพร้อมกับพูดอย่างเย็นชาขึ้น “เจ้าคิดว่าทักษะการต่อสู้ระดับปฐพีนั้นจะทําให้ข้าบาดเจ็บได้งั้นหรือ ?!”
ฟุ๊ซ ! ฟุ๊ซ !
ทันทีที่เขาพูด เขาก็ได้ฟันกระบี่ออกไป 2 ครั้งเข้าปะทะกับทักษะต่อสู้ทั้งสองทันทีที่เข้าปะทะกัน มันก็ได้เกิดระเบิดขึ้น ทําให้เกิดพายุทรายครอบคลุมทั้ง 4 คนเอาไว้
ร่างกายของเจี้ยนเฉินได้ส่องแสงออกมาและเขาก็ได้นําเอาธาตุลมขึ้นมาห่อหุ้มร่างกายเขาไว้
เมื่อแสงสีครามส่งประกายพร้อมกับแรงหนุนของธาตุลมที่ร่างกายเจี้ยนเฉินมี แค่เพียงเสี้ยวพริบตาเขาก็ได้ไปปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าคริส เขาแกว่งมือขวาของเขาทําให้เกิดพลังงานดั้งเดิมของกระบี่ฟาดฟันไปยังคริส
ใบหน้าของคริสซีดลง เขาได้ถอยกลับไปเพื่อหลบการโจมตีพวกนั้น
ตอนนี้ชายอีกสองคนจากนิกายพยัคฆ์มังกรนั้นได้อยู่ห่างออกไป 10 เมตร เนื่องจากแรงสะท้อนจากระเบิด พวกเขายังไม่สามารถเข้าไปช่วยคริสได้ เจี้ยนเฉินรู้ว่านี่คือเวลาที่ดีที่สุด ที่จะจัดการพวกนั้นทีละคน และเขาจะสูญเสียโอกาสนี้ไปไม่ได้ ทันใดนั้นเขาก็พุ่งไปข้างหน้าพร้อมกับไล่ตามคริส
แม้ว่าคริสจะอยู่ในระดับเซียนขั้นที่ 6 แต่เขานั้นไม่มีธาตุลม ซึ่งทําให้ความเร็วของเขานั้นไม่สามารถเทียบเคียงเจี้ยนเฉินได้ ระยะห่างของทั้งคู่นั้นลดลงอย่างรวดเร็ว แค่เสี้ยวพริบตาเจี้ยนเฉินก็ไล่ตามเขาทัน ทั่วทั้งท้องฟ้าเต็มไปด้วยแสงสีม่วงและแสงสีฟ้า แสงนั่นมันส่องแสงมาจากร่างกายของเจี้ยนเฉิน ไม่มีทางที่เขาจะหนี้ได้เลย
“งั้นให้ข้า คริส รับมือกับพลังงานอันลึกลับแสนอันตราย นี่ ฮูป้าเองเคยบอกกล่าวเอาไว้แล้ว” ดวงตาของคริสส่องประกายโหดร้ายออกมา เขาได้ชักดาบออกมาพร้อมกับฟันไปที่เจี้ยนเฉินด้วยพลังทั้งหมดที่เขามี
ดาบของคริสนั้นได้ฟันมาข้างหน้า ทันทีที่ดาบยักษ์นั่นเข้ามาใกล้หน้าอกของเจี้ยนเฉิน มันก็ได้เกิดเสียงปะทะกันดังขึ้น
“ตึง ! “
พลังงานดั้งเดิมของจิตวิญญาณกระบี่นั้นปะทะเข้ากับดาบของคริส และทําให้เกิดเสียงเหมือนเสียงของเหล็กเข้าปะทะกัน พลังงานดั้งเดิมนั้นได้ย่อตัวลงแม้ว่าพลังงานดั้งเดิมนี้จะไม่ใช่ประเภทเดียวกับกระบี่เซียนแต่ความแข็งแกร่งที่มันมีก็เหมือนเหล็ก
ทันทีที่เกิดเสียงปะทะใบหน้าของคริสก็ได้ซีดลงก่อนที่จะกระอักเลือดออกมาจากปากของเขา
แม้ว่าฮูป้านั้นจะอยู่ในระดับเซียนสวรรค์ขั้นที่ 6 อีกทั้งยังมีอาวุธเซียนที่เชื่อมตรงเข้ากับเจ้าของ แม้ว่าอาวุธเซียนนั้นไม่ได้มีความรู้สึกเจ็บปวด แต่ไม่ว่าผู้ใช้นั้นจะแข็งแกร่งเพียงใดแต่เขาก็จะได้รับพลังโจมตีที่เท่ากับอาวุธที่เขาได้รับ แม้แต่เซียนผู้คุมกฏก็มิใช่ข้อยกเว้น
” พลังนี่ช่างน่าหวาดหวั่นเสียจริง ๆ ฮูป้าพูดถูก พวกเราไม่สามารถสู้เขาได้” ฮูป้าพูดกับตนเอง หลังจากที่เขาได้เข้าปะทะกับพลังงานดั้งเดิมอันน่ากลัว นี่มันก็ทําให้เขารู้ว่ามันน่าอัศจรรย์เพียงใด
ในตอนที่คริสครุ่นคิดอยู่ เจี้ยนเฉินก็ได้ฟันกระบี่มาอีก 2 ครั้งเข้าสู่อาวุธของฮูป้า ก่อนที่ฮูป้าจะเก็บมันลงไป
ร่างกายของคริสสั่นไหวอย่างรุนแรงพร้อมกับกระอักเลือดมาก 2-3ครั้ง ใบหน้าของเขาซีดขาวและได้มีรอยบินอยู่สามรอยบนดาบของเขา ตอนนี้ร่างกายเขาเข้าสู่ภาวะอันตรายแล้ว
” หัวหน้านิกาย ! ”
“ระวังตัวด้วย หัวหน้านิกาย ! ”
เมื่อเห็นอาการบาดเจ็บของคริส ฮูป้าและชายชราอีกคนก็ร้องออกมา พวกเขาบินด้วยความเร็วที่สุดที่สามารถทําได้ เพื่อดึงดูดความสนใจของเจี้ยนเฉิน
การโจมตีที่อาวุธเซียนได้รับนั้นสามารถส่งต่อความเจ็บปวดอันมหาศาลให้แก่ร่างกาย ความสามารถของคริสลดลงอย่างมาก เนื่องจากเจี้ยนเฉินนั้นไม่ได้มุ่งหมายเอาชีวิต เขา แต่เจี้ยนเฉินได้เปลี่ยนเป้าหมายไปยังฮูป่าและชายชราอีกคน
ความกดดันที่เจี้ยนเฉินได้รับลดลงเมื่อไม่มีเซียนสวรรค์ชั้นที่ 6 เข้าร่วมต่อสู้ เขาสามารถปลดปล่อยกระบี่ออกมาได้เรื่อย ๆ โดยใช้จากพลังงานดั้งเดิมของเขา เมื่อเขาโจมตีสําเร็จก็ได้ทําให้ฮูป้าและชายชราอีกคนกระอักเลือดออกมาเช่นกัน
“บัดซบ พลังงานนี้ทําไมมันแข็งแกร่งถึงเพียงนี้? ” ฮูป้าก่นด่าออกมาพร้อมกับปาดเลือดตรงปาก พลังงานดังเดิมของจิตวิญญาณกระบี่นั้นทําให้เขาหวาดกลัวอย่างมาก แม้ว่าตอนนี้จะมีพลังงานเหลืออยู่ในร่างกายเขา แต่เขาก็กลัวจนไม่สามารถใช้มันออกมาได้
ในตอนนั้นเองพลังงานอันมหาศาลก็ปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า ทันใดนั้นเมฆที่อยู่บนท้องฟ้าก็เริ่มแหวกออก ลมได้ปรับเปลี่ยนเป็นพายุซึ่งก่อให้เกิดเสียงแหลมเสียดแทงหู ที่ด้านบนนั้น มีเมฆก้อนดําลอยขึ้นบดบังพระอาทิตย์และดูดกลืนแสงสีต่างๆ ในพื้นที่
“ทักษะต่อสู้ระดับสวรรค์! “ เจี้ยนเฉินครุ่นคิด เขาหันหน้าไปยังทิศทางนั้นและเห็นฉันหวู่หมิง, ฉินหวู่เทียน, และฉินหวูเจี้ยนได้ใช้ทักษะต่อสู้ระดับสวรรค์ออกมาพร้อมกัน แล้วปล่อยทักษะต่อสู้ระดับสวรรค์ออกมา
“อย่าคิดว่ามีแต่เจ้าที่มีทักษะต่อสู้ระดับสวรรค์ นิกายพยัคฆ์มังกรของเรานั้นก็มีมันเช่นกัน” เสียงของผู้ฝึกตนดังขึ้น ก่อนที่จะมีพลังงานอันมหาศาลปลดปล่อยออกมาจากเขา เขาได้ใช้ทักษะต่อสู้ระดับสวรรค์ด้วย
หลังจากที่ชายผู้นั้นได้ประกาศขึ้น สมาชิกอีก 3 คนจากนิกายพยัคฆ์มังกรก็ได้ใช้ทักษะต่อสู้ระดับสวรรค์ของตนเอง แม้ว่าผลของทักษะต่อสู้ของพวกเขาจะไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกับพวกแม่ทัพ แต่ยังไงเสียก็ยังได้เปรียบในเรื่องจำนวน ซึ่งอาจจะทําให้เกิดผลเสมอกันก็เป็นได้
เมื่อเห็นดังนั้น คริสก็หน้าซีดลงก่อนที่จะรีบตะโกนออกมา “ไม่! หยุด! “
พลังงานจากการปะทะกันของทักษะต่อสู้ระดับสวรรค์ทั้งเจ็ดนั้นมีแรงสะท้อนที่สามารถทําลายภูเขาได้ง่ายๆ ที่นี่เป็นที่ที่นิกายพยัคฆ์มังกรตั้งอยู่ แม้ว่าจะมีเกราะป้องกันปกป้องนิกายเอาไว้แต่มันมิได้ปกป้องภูเขาด้วย ถ้าเป็นเช่นนั้นแล้ว ภูเขาลูกนี้คงถูกทําลายลงและฐานของนิกายก็คงจะพังทลายลงไป นั่นเป็นสิ่งที่หัวหน้านิกาย คริสไม่อยากให้เกิดขึ้น
โชคร้ายที่ทั้งสองฝั่งได้ดําเนินมาถึงจุดที่ไม่สามารถยับยั้งพลังได้ แม้คริสจะตะโกนเตือนออกมา แต่นั่นก็สายไปเสียแล้ว
เจี้ยนเฉินได้ยิ้มออกมาพร้อมกับถอยห่างออกไปหลายกิโลเมตร เขาได้ดึงธาตุดินในโลกเข้าสู่ร่างกายและมันได้ก่อตัวเป็นเกราะสีเหลืองห่อหุ้มร่างกายเขาไว้ พลังงานจากทักษะทั้งเจ็ดนั้นแข็งแกร่งกว่าทักษะแค่เพียงอันเดียวอยู่หลายเท่าตัวนัก เจี้ยนเฉินต้องระวังตัวให้ดีที่สุด เกราะธาตุดินนี้คงเป็นเหมือนกระดาษเมื่อต้องปะทะเข้ากับทักษะต่อสู้ระดับสวรรค์ แต่อย่างน้อยมันคงช่วยปกป้องเสื้อผ้าเขาเอาไว้ได้ ที่เจี้ยนเฉินมีพลังป้องกันต่ําเช่นนี้ เป็นเพราะเขาไม่มีพลังเซียนปกป้องเฉกเช่นผู้อื่น
ในตอนนั้น นักสู้ทั้ง 10 คนจากอาณาจักรฉินหวงและสมาชิกคนที่เหลือของนิกายพยัคฆ์มังกรได้หยุดต่อสู้และพยายามถอยห่างให้มากที่สุดเท่าที่สามารถทําได้ พลังงานเซียนของพวกเขาได้ก่อตัวเป็นชั้นๆ ห่อหุ้มร่างกายของพวกเขาเอาไว้ เพื่อปกป้องแรงสะท้อนที่เกิดจากการปะทะของทักษะทั้งเจ็ด
ทันทีที่ทุกคนเตรียมตัวป้องกันเสร็จสิ้น ทักษะทั้งเจ็ดเองก็เตรียมพร้อมแล้วเช่นกัน พวกเขาคํารามออกมาพร้อมกับปลดปล่อยทักษะทั้งเจ็ดออกมาพร้อมกัน พลังงานอันแข็งแกร่งได้ฉีกบรรยากาศระหว่างทั้งสองฝั่ง ทําให้เกิดเสียงแตกหักดังขึ้นหลายครั้ง พื้นที่ที่ทักษะเข้าปะทะกว่า 10 เมตรนั้นได้เริ่มหมุนวนและรวมตัวเข้าหากัน
ในตอนนั้นเองทักษะทั้งเจ็ดก็ได้เข้าปะทะกัน แต่สิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากนั้นกลับทําให้ทุกคนเบิกตากว้างด้วยความตกตะลึงและไม่เชื่อสายตาตัวเอง
ในตอนที่ทักษะทั้งเจ็ดปะทะกัน มันไม่ได้มีเสียงใดๆ เกิดขึ้นแม้แต่เสียงเดียว ไม่มีแม้แต่พลังงานสักนิดที่หลงเหลืออยู่ในพื้นที่ พลังงานที่ทักษะทั้งเจ็ดนั้นได้หายไปโดยไร้ร่องรอย เมื่อทุกคนเห็นดังนั้นก็มีนงงกับผลของมัน
“เกราะป้องกัน เป็นเกราะป้องกันนั่นเองที่ป้องกันพวกมันไว้! ” มีเสียงหนึ่งดังขึ้น เมื่อได้ยินดังนั้น สายตาของทุกคนก็จับจ้องไปยังจุดที่อยู่ระหว่างทั้งเจ็ดคนนั้น ที่ตรงนั้นมันกลับมีเกราะป้องกันที่ปรากฏจากที่ไหนไม่ทราบได้ มันแบ่งทั้งสองฝั่งออกจากกัน ไม่เพียงแค่นั้นอาวุธเซียนของทั้งเจ็ดก็ได้หายไปด้วย
เมื่อทุกคนเห็นเช่นนั้น – รวมถึงเจี้ยนเฉินด้วย – ก็ส่งเสียงตกตะลึงออกมา ชัดเจนแล้วว่านี้ต้องเป็นฝีมือของเซียนผู้คุมกฎของนิกายพยัคฆ์มังกรเป็นแน่แท้
แต่สิ่งที่พวกเขาไม่คาดคิดคือเซียนผู้คุมกฏนั้นจะแข็งแกร่งขนาดที่หยุดทักษะทั้งเจ็ดได้ด้วยเกราะป้องกันนี่โดยไม่มีปัญหาหรือมีพลังงานใดๆ หลุดรอดออกไปแม้ แต่เพียงนิดเดียว
“นั่นเป็นความแข็งแกร่งของเซียนผู้คุมกฎงั้นหรือ ? ” ความคิดของเจี้ยนเฉินนั้นปั่นป่วน ในอดีตนั้นเขาได้คาดคะเนถึงความแข็งแกร่งของเซียนผู้คุมกฎมาหลายครั้ง แม้ว่าเขาจะยอมรับว่าพวกนั้นจะมีความแข็งแกร่งจนไม่น่าเชื่อ แต่เขาไม่เคยคาดคิดเลยว่าพวกนั้นจะมีความแกร่งถึงเพียงนี้
ต่ํากว่าเซียนผู้คุมกฎ พวกนั้นล้วนเป็นมดปลวก คําพูดนี้ไม่ผิดไปเลยจริงๆ
