ตอนที่ 610: การมาถึงของเซียนผู้คุมกฎทั้งสอง (3)
พื้นที่ใกล้กับด้านหลังของตระกูลชิเป็นสถานต้องห้าม ไม่ให้คนจำนวนมากเข้าไป มีเพียงเฉพาะผู้นำของตระกูลชิและผู้อาวุโสที่สามารถเข้ามาและประชุมที่นั่นได้ ทีละคนมองไปที่หลุมบนภูเขาด้วยสายตาที่ชื่นชม
เสียงของก้อนหินที่เคลื่อนย้ายออกมาดังขึ้น เมื่อประตูหินหนักเริ่มค่อย ๆ เพิ่มขึ้น มันตั้งอยู่บนภูเขาและเผยให้เห็นหลุมดำมืดเบื้องหลังมัน จากภายใน ชายวัยกลางคนสวมชุดขาวก็ค่อย ๆ ปรากฏตัวต่อหน้าทุกคน
เมื่อได้เห็นชายวัยกลางคนคนนี้ – ทุกคนในตระกูลชิ – ได้คารวะเขาและกล่าวด้วยความนับถือว่า ขอแสดงความยินดีกับท่านบรรพชนที่ได้ตัดผ่านระดับ ขอแสดงความยินดีกับความแข็งแกร่งที่เพิ่มขึ้น !
ฮ่าฮ่า ข้าอยู่ข้างหลังประตูที่ปิดสนิทเป็นเวลา 20 ปีแล้ว แต่ในที่สุดข้าก็ก้าวลงไปบนถนนแห่งความลึกลับของโลก ข้ามาถึงชั้นสวรรค์ที่ 5 แล้ว อีกก้าวเดียวข้าจะได้เป็นเซียนราชา ชายคนนั้นหัวเราะอย่างสนุกสนาน
ท่านบรรพชนมีพรสวรรค์เหนือผู้อื่น การเป็นเซียนราชาอยู่ใกล้แค่เอื้อม เท่านั้น ตระกูลชิของเราเยี่ยมยอดเพียงเพราะท่านบรรพชน ! ชายคนหนึ่งยิ้มให้กับท่านบรรพชน
ในทางกลับกัน ท่านบรรพชนยิ้มให้ รอจนกว่าข้าจะไปถึงชั้นสวรรค์ที่ 9 ของขอบเขตเซียนผู้คุมกฎและพยายามที่จะหลอมรวมกับผนึกสมบัติภูเขา ถ้าข้าทำเช่นนั้น โอกาสของการเป็นเซียนราชาจะเพิ่มสูงขึ้นเรื่อย ๆ อย่างไรก็ตามใบหน้าของเขาเปลี่ยนไป ขณะที่เขามองไปที่กลุ่มด้วยความสงสัย ผนึกสมบัติภูเขาอยู่ที่ไหน ? ทำไมข้าถึงไม่รู้สึกถึงตัวตนของมัน ?
คำพูดของเขาทำให้ผู้อาวุโสของตระกูลกระวนกระวายใจ เขาลังเลก่อนจะตอบออกไป ผู้นำของตระกูลชิก็อธิบายว่า ท่านบรรพชน ผนึกสมบัติภูเขาสูญหายไปเพราะความไม่เอาไหนของเรา
อะไรนะ ! ? ผนึกสมบัติภูเขาถูกขโมยงั้นหรือ ? ใบหน้าของท่านบรรพชนทะมึนขึ้น ความสุขที่เขารู้สึกได้จากการเพิ่มระดับได้หลุดลอยไป
หลังจากนั้น ผู้นำของตระกูลชิก็เริ่มเล่าเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นให้ท่านบรรพชนฟัง หลังจากที่ทุกอย่างได้รับการบอกกล่าวไปแล้ว ความโกรธปรากฏบนใบหน้าของท่านบรรพชนก่อนจะค่อย ๆ หายไป
ดูหมือนคำสั่งในตอนแรกของข้าที่ให้เจ้าหาโอกาสขโมยธนูสุริยันจันทราจากครอบครัวหวงจะเป็นความผิดพลาด ข้าไม่ได้คิดว่าม่านพลังที่ข้าวางไว้บนหลานชายของข้าจะล้มเหลวและนำไปสู่ความตายของเขา ตราประทับแห่งความตายเป็นผลตามมาด้วยเช่นกัน ท่านบรรพชนค่อย ๆ โหยหา
ผู้อาวุโสสามได้ทิ้งตราประทับของความตายไว้บนร่างของเจี้ยนเฉิน ก่อนที่เขาจะเสียชีวิต ไม่ว่าเขาจะวิ่งไปที่ไหน เจี้ยนเฉินก็ไม่สามารถหลบหนีจากเรา เราจะทวงคืนยุทธภัณฑ์ผู้คุมกฎกลับมาโดยเร็วที่สุด” ผู้นำตระกูลอธิบายอย่างเคร่งเครียด
ค่อย ๆ หลับตาลง ท่านบรรพชนคิดชั่วครู่ ปากของเขาเปิดขึ้นเล็กน้อยในภายหลัง ข้าได้รู้สึกถึงสถานที่ของเขา แต่สิ่งที่แปลกก็คือข้าไม่สามารถรู้สึกถึงการดำรงอยู่ของผนึกสมบัติภูเขา มันเกือบจะเป็นว่าการเชื่อมโยงระหว่างข้ากับมันถูกตัดขาด เจี้ยนเฉินนั้นอาจพบวิธีที่จะซ่อนมันจากการรับรู้ของข้าหรือ ? ข้าไม่สามารถแม้แต่จะเรียกหาผนึกสมบัติภูเขา ไม่ว่าข้าจะใช้ความพยายามมากเพียงใด
ท่านบรรพชนกล่าวขึ้น ไม่มีความขัดแย้งระหว่างเรากับตระกูลเจียเต๋อ พวกเขาเองมีความแข็งแกร่งเช่นกัน เนื่องจากเราได้เป็นศัตรูกับครอบครัวหวง จึงไม่ทำให้เกิดศัตรูมากยิ่งขึ้น ไปและแจ้งให้ตระกูลเจียเต๋อทราบเรื่องนี้
ขอรับ ท่านบรรพชน ! ชายชราคำนับอย่างสุภาพ
เจ้าทั้งหมดอาจจะออกไปทั้งหมด ข้าจะไปหาเจี้ยนเฉิน ผนึกสมบัติภูเขาจะต้องถูกส่งกลับให้เร็วที่สุดเพื่อหลีกเลี่ยงสถานการณ์ที่คาดไม่ถึงอื่น ๆ ด้วยข้อความดังกล่าว ร่างของผู้ก่อตั้งพลันสลายไปเป็นสายฟ้าที่ยิงตรงสู่ท้องฟ้า ความเร็วของเขาเร็วพอ ๆ กับฟ้าผ่า
ท่านบรรพชนเต็มไปด้วยความน่ากลัวเพราะเขาไม่สามารถรู้สึกถึงผนึกสมบัติภูเขา เขากลัวว่าความรู้สึกที่จะรู้สึกถึงมันหายไปนั้นจะหมายถึงยุทธภัณฑ์ผู้คุมกฎที่สูญหายไปตลอดกาล หากปราศจากมัน การที่จะกลายเป็นเซียนราชานั้นจะกลายเป็นสิ่งที่ยุ่งยากขึ้น
หลังจากที่ท่านบรรพชนได้จากไป ผู้นำตระกูลชิส่งคนไปตระกูลเจียเต๋อเพื่อแจ้งข่าวและบอกพวกเขาถึงตำแหน่งของเจี้ยนเฉิน
ตระกูลเจียเต๋อได้รับข่าวว่าเกิดอะไรขึ้นกับเมืองทหารรับจ้าง ในเวลาเดียวกันที่ตระกูลชิทำ พวกเขารู้ว่าคนที่ขโมยกระบี่ตันหยวนก็ยังมีชีวิตอยู่ นอกจากนี้พวกเขายังได้รู้ว่าเขาเป็นคนฆ่าผู้อาวุโสทั้งห้าคนจากตระกูลชิ เมื่อพวกเขาได้ยินข่าว พวกเขาได้ส่งกลุ่มคนไปที่เมืองทหารรับจ้างให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ แม้กระทั่งเซียนผู้คุมกฎของพวกเขาได้ออกไปเมื่อเขาได้ยินข่าว เพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขาจะประสบความสำเร็จโดยไม่ล้มเหลว ในสายตาของตระกูลเจียเต๋อ การที่เจี้ยนเฉินฆ่าเซียนสวรรค์ทั้งห้านั้น เป็นเรื่องสำคัญมากที่จะไม่อาจละเลยได้
ในพริบตา สองวันหลังจากที่เจี้ยนเฉินได้ฆ่าเซียนสวรรค์ 5 คนในช่วงสองวันนี้ เจี้ยนเฉินใช้เวลาอยู่ในห้องของเขาตลอดเวลา พวกเขากำลังพยายามที่จะทำให้ตราประทับแห่งความตายถูกลบเลือน แต่ทว่ามันไม่ง่ายอย่างนั้น และแม้หลังจากผ่านไปสองวันแล้ว จิตวิญญาณกระบี่ก็สามารถขจัดเศษเล็กเศษน้อยได้ ในจังหวะนี้จะใช้เวลา 3 เดือนเต็มถึงจะกำจัดตราประทับแห่งความตายให้หมดไปได้
สองวันหลังจากนั้นเจี้ยนเฉินเพิ่งจะลืมตาของเขาขึ้นมา เมื่อความรู้สึกที่สั่นสะเทือนอาจรู้สึกได้ มองลงมาเจี้ยนเฉินเห็นว่าเสือนอนเหยียดยาวอยู่บนขาของเขาด้วยความเบื่อหน่าย
ราวกับรู้สึกว่าเจี้ยนเฉินตื่นขึ้นมา ลูกเสือมองเขาอย่างน่าสงสาร ขณะที่เท้าหนึ่งของมันข่วนลงบนแหวนมิติของเจี้ยนเฉิน
เจี้ยนเฉินกล่าวว่า เจ้ากำลังเริ่มต้องการสมบัติสวรรค์มากขึ้นและลูบไล้หัวของลูกเสือด้วยนิ้วมือนุ่ม ๆ “เจ้ากินสมบัติสวรรค์พันปีไปหลายชิ้นแล้ว และเจ้ายังคงเป็นสัตว์อสูรระดับ 4 ดูเหมือนว่าเจ้าจะต้องใช้สมบัติสวรรค์มากมายก่อนที่เจ้าจะกลายเป็นสัตว์อสูรระดับ 5 นั่นมากกว่าที่ข้ามี อย่างไรก็ตามเรื่องนี้เจี้ยนเฉินไม่ใส่ใจกับสมบัติสวรรค์มากนัก ในขณะที่เขาส่งสมบัติสวรรค์ให้ลูกเสือเพื่อกิน
ลูกเสือนั้นคำรามออกมาอย่างตื่นเต้น ก่อนที่หน้าจะก้มลงจัดการกินสมบัติเหล่านั้น ไม่กี่วินาทีต่อมาก็กินมันทั้งหมด
เมื่อสมบัติสวรรค์ 6 ชิ้นถูกกิน ลูกเสือก็ผ่อนคลายบนเตียง จากนั้นก็ปิดตาเพื่อที่จะหลับใหล
เมื่อเห็นลูกเสือหลับเช่นนั้น เจี้ยนเฉินส่ายหน้า แต่เขาอนุญาตให้ลูกเสือนอน ขณะที่เดินออกจากห้อง
เจี้ยนเฉินไม่กังวลว่าใครจะเป็นอันตรายต่อลูกเสือเพราะเขาพำนักอยู่ในเมืองรับจ้าง ลูกเสือไม่ได้ดึงดูดความสนใจจากภายนอกใด ๆ เลยและเฉพาะคนที่รู้เรื่องนี้ก็คือหมิงตงและคนอื่น ๆ
เมื่อมาถึงห้องอาหารที่ด้านล่าง เจี้ยนเฉินนั่งลงที่โต๊ะและพูดว่า เสี่ยวเอ้อ เนื้อย่างเครื่องเทศและสุราที่ดีที่สุดของท่าน
เสี่ยวเอ้อได้เพียงแค่มองไปที่เจี้ยนเฉิน ก่อนที่ดวงตาของเขาจะเป็นประกายขึ้นด้วยการรับรู้ โอ้! นายท่านเจี้ยนเฉิน เป็นราชาทหารรับจ้าง ! โปรดรอสักครู่หนึ่ง นายท่านเจี้ยนเฉิน ข้าผู้นี้จะแจ้งให้พ่อครัวเตรียมอาหารของท่านอย่างรวดเร็ว ! ด้วยการกล่าว เสี่ยวเอ้อดิ่งไปที่ห้องครัวราวกับว่าพื้นใต้เท้าของเขาลื่นด้วยน้ำมัน
มีคนจำนวนมากในพื้นที่ ดังนั้นคนจำนวนมากหันไปมองดูเมื่อเสี่ยวเอ้อร้องออกมา เมื่อสายตาของพวกเขาจ้องมองเจี้ยนเฉิน พวกเขาก็ไม่อาจหายใจออกมาได้ ทั้งตกใจและชื่นชม
ในขณะนั้น ชายวัยกลางคนและคนสูงอายุเดินจากโต๊ะของตัวเอง ทั้งสองคนก็นั่งลงดูท่าทางหนัก ๆ กับเจี้ยนเฉิน
ชายวัยกลางคนดูราว ๆ 40 ปีและสวมเสื้อผ้าที่เรียบง่าย เสื้อคลุมสีฟ้าราคาถูก ผมของเขาถูกโยนไปข้างหลังอย่างอิสระโดยไม่มีอะไรที่จะแต่งกาย การปรากฏตัวของเขาทำให้เขารู้สึกว่าไม่มีใครรู้สึกถึงความแตกต่าง และไม่มีความรู้สึกของกลิ่นอายที่มาจากเขา เขามองว่าเป็นสามัญชนธรรมดา
ชายชราคนหนึ่งสวมเสื้อคลุมสีขาวและผมของเขาถูกมัดด้วยกัน ใบหน้าอายุ 70 ปีของเขาดูสงบและเขาดูเหมือนจะมีความเห็นอกเห็นใจ แต่เขาไม่ได้มีกลิ่นอายให้เขาอย่างใดอย่างหนึ่ง แต่ใบหน้าของเขาพูดถึงว่า เขาเป็นคนที่มีความสามารถมาก
เจี้ยนเฉินมองทั้งสองคนโดยไม่พูดอะไร แต่จิตใจของเขาเริ่มตึงเครียดขึ้นมา เขาไม่สามารถบอกความแข็งแกร่งของพวกเขาได้ แม้การปรากฏตัวของเขาจะไม่ใช่การผ่านมิติมา แต่การปรากฏตัวของเขานั้นไม่มีใครอาจนึกถึงได้ หากพวกเขาพยายามจะปกปิดตัวตนจากเขา สิ่งเดียวที่เขารู้เกี่ยวกับการปรากฏตัวของเขาคือ พวกเขาเป็นยอดฝีมือระดับเซียนผู้คุมกฎ
เจ้าคือเจี้ยนเฉินใช่หรือไม่ ? ชายวัยกลางคนถามอย่างใจเย็นเมื่อไม่ได้ยินคำพูดใด ๆ จากเขา
ถูกต้องข้าคือเขา แล้วท่านเป็นใคร ? เจี้ยนเฉินตอบอย่างสงบ ถึงแม้จะมีผู้นั่งสองคนอยู่ที่หน้าของเขา แต่ก็ไม่ต่างจากคนอื่น ๆ ในเมืองทหารรับจ้าง
เรารอเจ้าอยู่ตลอดทั้งวัน ในที่สุดเจ้าก็ออกมา นี่เป็นครั้งแรกที่เซียนสวรรค์ได้รับการปฏิบัติเช่นนี้ในประวัติศาสตร์ ชายวัยกลางคนพูด คราวนี้เสียงของเขาทำให้มันเย็นลง เจี้ยนเฉิน ข้ามาจากตระกูลชิและเขามาจากตระกูลเจียเต๋อ เราเป็นทั้งเซียนผู้คุมกฎ และมาในวันนี้เพื่อให้เจ้าคืนสิ่งของของเราให้กับเรา ซึ่งเจ้าคงรู้ดีอยู่แล้ว เซียนผู้คุมกฏจากตระกูลชิอธิบาย เขาต้องรู้ว่าเจี้ยนเฉินรู้ว่าทั้งสองคนเป็นเซียนผู้คุมกฏและได้พูดถึงเรื่องนี้อย่างง่ายดาย
อย่างไรก็ตามความผิดหวังของเขาเกิดขึ้น เจี้ยนเฉินไม่ได้ตอบสนองต่อการเปิดเผยทั้งหมดนี้ เขายังคงนิ่งเหมือนก่อนเช่นราวกับข้อมูลชิ้นนี้ไม่มีผลต่อเขาเลย
คารวะท่านบรรพชนของตระกูลชิและตระกูลเจียเต๋อ ! เจี้ยนเฉินยิ้มพร้อมกับป้องยมือของเขาเข้าด้วยกัน แม้เผชิญหน้ากับสองเซียนผู้คุมกฎ แต่มันน้อยกว่าความรู้สึกที่พอใจ สำหรับเขา เขายังคงสงบ
เจี้ยนเฉิน เจ้าทราบดีว่าทำไมเราถึงมาที่นี่ ดังนั้นเจ้ายินดีที่จะส่งคืนพวกมัน ? จากนั้นพวกเราเลิกแล้วต่อกัน เจ้าจะไม่พบกับปัญหาใด ๆ อีกต่อไปในอนาคต เซียนผู้คุมกฎจากตระกูลเจียเต๋อพูดอย่างใจเย็น
เจี้ยนเฉินยิ้มอย่างขออภัยพลางตอบว่า ขออภัย แต่สิ่งของที่เจ้าต้องการไม่ได้อยู่ในความครอบครองของข้าอีกต่อไป
เซียนผู้คุมกฎทั้งสองตัวแข็งทื่อ ขณะที่เซียนผู้คุมกฎจากตระกูลชิจะถามออกมาว่า “แล้วตอนนี้พวกมันอยู่ที่ไหนกัน ? “
Related
