ตอนที่ 620: พบกับตระกูลเฮยหยุนอีกครั้ง
ทักษะมายาพริบตานี้ค่อนข้างพิเศษ ข้าเข้าใจเพียงบางส่วนของมัน แต่ข้ายังคงเร็วกว่าการบิน เจี้ยนเฉินกล่าวด้วยความประหลาดใจเกี่ยวกับทักษะมายาพริบตา
ด้วยทักษะมายาพริบตา เขากำลังเดินทางอย่างรวดเร็วโดยใช้พลังงานเพียงเล็กน้อย
ในขณะที่เขาเร่งผ่านที่ราบและทุ่งนา เขาก็รู้สึกกระปรี้กระเปร่าในการวิ่งอย่างรวดเร็ว มันเป็นเวลานานมากแล้วที่เขารู้สึกถึงความรู้สึกนี้เป็นครั้งสุดท้าย เขาบินไปทุกที่นับตั้งแต่เขากลายเป็นเซียนสวรรค์ ไม่จำเป็นต้องให้เขาใช้ขาเพื่อวิ่ง
เป็นระยะทางที่ไกลจากเมืองทหารรับจ้างถึงเทือกเขาครอส มันเป็นระยะทางที่มากกว่า 500,000 กิโลเมตร ระยะทางเช่นนั้นหมายความว่าจะต้องใช้เวลาประมาณ 4 วันในการเดินทางกับทักษะมายาพริบตา ก่อนที่เขาจะมาถึงภูเขา แม้หลังจากวันที่ 4 ของการเดินทางอย่างต่อเนื่อง เจี้ยนเฉินไม่รู้สึกเหนื่อยเลย
ภูมิประเทศของเทือกเขาครอสมีความสลับซับซ้อนและเส้นทางนี้ก็ยังไม่อิ่มตัว เมื่อเจี้ยนเฉินมาถึง เขาไม่ได้ใช่ทักษะมายาพริบตา เขาบินไปไกลถึงหุบเขายั่งยืน
หลังจากสี่ชั่วโมง เจี้ยนเฉินกลับมาถึงหุบเขายั่งยืน ในที่สุดหลังจากที่มีการเลี้ยวไปตามหุบเขา เจี้ยนเฉินก็สามารถเข้าไปในหมู่บ้านที่ซ่อนอยู่ได้
ทันทีที่ได้กลิ่นหอมของดิน เจี้ยนเฉินรู้สึกราวกับว่าเขาก้าวเข้าไปในเขตสวรรค์ที่ซ่อนเร้น ไม่มีกลิ่นเลือดของสุนัขป่าอยู่ที่นี่ และเจี้ยนเฉินรู้สึกว่าตัวเองอยู่ในระดับที่ไร้ที่ติ หลังจากใช้เวลานานในทวีปที่มีความรุนแรงแล้ว เจี้ยนเฉินไม่ทราบว่าเคยมีความสงบนิ่งอยู่ในขณะนี้หรือไม่ เหมือนกับว่ามีอำนาจซ่อนอยู่ในดินแดนแห่งนี้ซึ่งทำให้อิทธิพลของความชั่วร้ายแย่ลง
ตอนเที่ยงมาตอนที่เขามาถึงหุบเขายั่งยืน ชาวบ้านจำนวนมากเดินไปมา และเมื่อเจี้ยนเฉินเข้าไปในหมู่บ้าน ชาวบ้านเหล่านี้ก็สังเกตเห็นเขาทันที
“เอ้อ? ถ้ามองไม่ผิด นั่นคือสหายเจี้ยนเฉินหรือไม่ ?
น้องเจี้ยนเฉินได้กลับมาแล้ว !
ชาวบ้านหลายคนร้องอย่างตื่นเต้น – บางคนโยนเครื่องมือการเกษตรของพวกเขาลงด้วยความตื่นเต้นเพื่อวิ่งไปที่เจี้ยนเฉิน ในทันใดนั้นชาย 3 คนที่อายุน้อยกว่าได้ล้อมรอบตัวเขาและเริ่มตั้งคำถามทุกประเภทเกี่ยวกับโลกภายนอก
พี่เจี้ยนเฉินว่าโลกภายนอกเป็นอย่างไร ? มันสนุกหรือไม่ ?
พี่ใหญ่เจี้ยนเฉิน มันไกลมากแค่ไหนจากโลกภายนอกมายังหุบเขาของเรา ? เมื่อไหร่ที่ท่านจะสามารถพาเราไปเล่นที่นั่นได้ ?
พี่ใหญ่เจี้ยนเฉิน ข้าได้ยินมาว่าโลกภายนอกเป็นโลกที่อันตราย จริงหรือไม่ ? ท่านเผชิญหน้ากับอันตรายหรือไม่ ?
เด็กหนุ่มทั้งสามคนนี้ได้ถามคำถามเจี้ยนเฉิน แต่คำถามแต่ละข้อเกี่ยวกับโลกภายนอก พวกเขาเป็นชาวบ้านที่ไม่เคยก้าวออกจากหุบเขายั่งยืนและเข้าสู่โลกภายนอก พวกเขาไม่เคยเห็นโลกภายนอกด้วยตัวเองและอยากรู้เรื่องนี้เป็นอย่างมาก
เจี้ยนเฉิน! เสียงอันไพเราะดังขึ้น เมื่อเซี่ยมี่เข้ามาหาเขา เขาไม่ได้สวมเสื้อและท่อนล่างสวมเพียงกางเกงขาสั้นเท่านั้น
ลุงเซี่ยมี่ ! เจี้ยนเฉินตอบอย่างมีความสุข เขาเป็นลุงของเจ้าอ้วนน้อย และเป็นเซียนสวรรค์วัฏจักรที่ 6 อีกเพียงก้าวเล็ก ๆ ก่อนที่เขาจะกลายเป็นเซียนผู้คุมกฎ
พยักหน้าของเขา เซี่ยมี่มองไปที่เจี้ยนเฉินอย่างระมัดระวัง เจี้ยนเฉิน เขายิ้ม เจ้ากลับมาหาเจ้าอ้วนน้อยช้าไป มันเลยสัญญาที่เจ้าทำกับเขาไปหลายเดือนแล้ว
เจี้ยนเฉินยิ้มอ้อนวอนขอโทษ ลุงเซี่ยมี่ โปรดยอมรับคำขอโทษของข้าด้วย ข้าได้วางแผนที่จะกลับมาก่อนหน้านี้ แต่ข้าถูกบังคับให้เลื่อนการมาเยือนของข้าเพราะเหตุการณ์ที่คาดไม่ถึงบางอย่าง
ไม่ต้องห่วง ข้ารู้ว่าโลกภายนอกเป็นเช่นไร เมื่อใดก็ตามที่มีปัญหาที่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ มันก็เป็นเพียงเรื่องธรรมดาเท่านั้น แต่เจ้าอ้วนน้อยไม่ได้อยู่ในที่แห่งนี้
ทำไมล่ะ ? เจ้าอ้วนน้อยยังไม่ได้เป็นเซียนปฐพีงั้นหรือ ? เจี้ยนเฉินถาม
ไม่ใช่เช่นนั้น เซี่ยมี่ยิ้มส่ายหัว เจ้าอ้วนน้อย มีพรสวรรค์พิเศษ – มันไกลกว่าข้าหรือพ่อของข้า ในความเป็นจริง ไม่มีอะไรผิดปกติกับการพัฒนาของเขา เขาต้องการเพียงครึ่งปีเท่านั้นที่จะกลายเป็นเซียนปฐพี แต่พ่อของข้าเอาเจ้าอ้วนน้อยไปกับเขาเพื่อสอนและให้บางสิ่งแก่เขา เพราะพ่อของข้าไม่ยอมปล่อยเขาไปกับเจ้าในทวีปเทียนหยวนอย่างที่เขาเป็น วิธีนี้ เมื่อเขาไปถึงโลกภายนอกเขาจะสามารถป้องกันตัวเองได้
ลุงเซี่ยมี่ เมื่อไหร่เจ้าอ้วนน้อยกลับมา ? เจี้ยนเฉินถาม
มันควรจะเป็นเวลาไม่นาน ข้าคิดว่า 3 เดือน เขาตอบ
3 เดือน นั่นมันนานพอสำหรับข้าที่จะจัดการกับบางสิ่งบางอย่าง เจี้ยนเฉินคิดกับตัวเอง
หลังจากนั้นเจี้ยนเฉินได้พูดคุยกับเซี่ยมี่อยู่นาน ก่อนจะมอบสิ่งของให้กับชาวบ้านหลายต่อหลายครั้ง พักอยู่ได้ 1 วัน เจี้ยนเฉินจากที่แห่งนั้น โดยมีแผนจะกลับมาภายในสามเดือนเพื่อพบกับเจ้าอ้วนน้อย
กับเจี้ยนเฉินกลับมาที่ทวีปเขานำลูกเสือน้อยมานอนกับเขา ไปยังเมืองระดับหนึ่งของอาณาจักรเล็ก ๆ เพื่อหาว่าตระกูลเจียเต๋ออยู่ที่ไหน
ตอนนี้ เขาไม่กลัวว่าจะเป็นเซียนผู้คุมกฎของตระกูลเจียเต๋อหรือไม่ นั่นไม่ได้เป็นตัวปัญหาให้กับเขาอีกต่อไป เขามีพลังและมีหนี้เลือด เมื่อเจอกับศัตรูเช่นนี้เจี้ยนเฉินจะไม่ให้อภัยได้ง่าย
ขอโทษนะขอรับ ตระกูลที่ท่านกำลังสอบถามเกี่ยวกับมันยังคงเป็นปริศนาสำหรับเรา เรารับผิดชอบเฉพาะข้อมูลภายในรัศมี 50,000 กิโลเมตร บางทีตระกูลที่ท่านกำลังมองหาอยู่นอกเหนือรัศมีพื้นที่ของเรา ชายวัย 70 ปีอธิบายให้เจี้ยนเฉินในร้านซื้อขายข้อมูล
เจี้ยนเฉินหยิบเหรียญม่วงมามอบให้กับเขา ออกจากห้อง เจี้ยนเฉินคิดเกี่ยวกับตระกูลเจียเต๋อ โชคร้ายที่เขารู้สึกไม่สบายใจ ในขณะพยายามหาตระกูลเจียเต๋อ
ถ้าข้าถามแต่เนิ่น ๆ ในเมืองทหารรับจ้าง ผู้ชายเหล่านั้นคงรู้จักตระกูลเจียเต๋ออยู่แล้ว เจี้ยนเฉินถอนหายใจกับตัวเอง
หยุด ! อยู่กับที่ !
จงมอบสัตว์อสูรนั้นออกมา เจ้าควรรู้ว่าอะไรดีสำหรับเจ้า หรือมิฉะนั้นเจ้าจะลำบาก !
……
ในขณะนั้น ความวุ่นวายใหญ่ ๆ อาจได้ยินในตอนท้ายของถนน คนเสื้อขาวเพียงคนเดียววิ่งผ่านฝูงชน หน้าของเขาซีดและร่างกายของเขาได้รับบาดเจ็บอย่างชัดเจนจากการที่เขาวิ่งโซเซ นอกจากนี้ครึ่งบนของร่างกายของเขายังชุ่มโชกด้วยเลือด เขาถือสัตว์อสูรขนาดเล็ก
อยู่ข้างหลังเขามีชายวัยกลางคน 3 คนกำลังวิ่งตามเขาพร้อมด้วยอาวุธของพวกเขาที่อยู่ในมือ
คนเหล่านี้ทั้งสี่คนนี้เป็นเซียนปฐพี แต่การไล่ตามของพวกเขานานพอที่พวกเขาจะหอบหายใจ ที่ความเร็วปัจจุบันของพวกเขาก็ไม่ได้ใช้เวลานาน จนกระทั่งชายพวกนั้นปรากฏกายต่อหน้าเจี้ยนเฉิน
ทันใดนั้น ผู้ไล่ล่าคนหนึ่งในสามคนนั้นแทบจะกระแทกพื้นอย่างแรง เพื่อจะเตะออกไปในอากาศ ร่างทั้งตัวของเขาสว่างขึ้นด้วยแสงสีฟ้า ขณะที่เขาเร่งไปยังชายหนุ่มและเตะลงที่หลังของเขา
ชายหนุ่มพุ่งลอยไปในอากาศก่อนที่จะตกลงไปบนพื้นดินห่างออกไป 20 เมตร
ชายสามคนนั้นรีบเดินไปข้างหน้าเพื่อล้อมรอบตัวเขา ด้วยหนึ่งในสามคนที่จ้องมองเขาอย่างชั่วร้าย เจ้าคนโสโครก ลองมาดูกันว่าเจ้าพยายามที่จะหนีไปได้อย่างไร เราต้องการให้เจ้ามอบให้ลูกสัตว์อสูรนั้น ไม่จำเป็นต้องให้เจ้าได้รับอันตรายเลย แต่เนื่องจากเจ้าปฏิเสธความเมตตาของเรา เราจะบังคับให้เจ้ามอบให้ ในเมื่อเจ้าฆ่าพวกเราไป 2 คน เราจะทำให้แน่ใจว่าเจ้าไม่อาจหนีรอดไปได้
อย่าปล่อยให้เขาพูดอะไรแม้แต่คำเดียว ฆ่าเขา นี่สำหรับเฮยซงและเฮยชิง! อีกคนหนึ่งตะโกนใส่ ก่อนที่จะยกดาบขึ้น เขาเหวี่ยงใบมีดไปทางศีรษะของชายหนุ่ม
ชายหนุ่มเบิกตากว้างมองดูใบมีดเคลื่อนลงมาที่ศีรษะอย่างไม่เต็มใจ ด้วยความเศร้าใจ เขาได้รับบาดเจ็บมากเกินไปที่จะเคลื่อนไหวได้ เมื่อพิจารณาถึงพลังงานทั้งหมดที่เขาใช้ต่อสู้และวิ่งหนี เขาก็หมดเรี่ยวแรง ไม่สามารถใช้พลังงานเพียงเล็กน้อย ได้แต่หลับตารอการตาย
ขณะที่ใบมีดกำลังจะตัดเข้าไปในลำคอของเขา การระเบิดอย่างกะทันหันของพลังงานกระแทกดาบและตัดผ่านร่างกายของเขา
เมื่อมีการขัดขวางอย่างกะทันหันนี้ ทั้งสามคนก็ตกใจ แต่ละคนมองไปที่ระเบิดที่เกิดขึ้นก่อนที่หนึ่งของพวกเขาร้องออก มีเจ้าคนสารเลวที่สอดมือเข้ามายุ่งเกี่ยวกับงานของเรา ? การขัดขวางงานของตระกูลเฮยหยุน เป็นการกระทำที่ฆ่าตัวตาย ออกมาเดี๋ยวนี้ !
ทุกคนเฝ้าดูได้รับความตื่นเต้นเมื่อเห็นชายหนุ่มคนนี้ถูกฆ่า แต่เมื่อได้ยินว่าเป็นตระกูลเฮยหยุน ทุกคนเริ่มเงียบทันที
เจี้ยนเฉินค่อย ๆ เดินออกจากกลุ่มและยิ้มให้ทั้งสามคน เจ้าเป็นคนจากตระกูลเฮยหยุน ข้าไม่ได้คาดหวังที่จะเจอเจ้าในวันนี้ ข้าคิดว่าการพบปะกับศัตรูของข้าบนถนนแคบนี้ เป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ ในความคิดของเจี้ยนเฉิน เขาคิดย้อนกลับไปเมื่อต้องหลบหนีจากตระกูลหนึ่ง ตระกูลนั้นเป็นตระกูลเฮยหยุน กับเซียนสวรรค์ของพวกเขา
ชายสามคนเต็มไปด้วยความโกรธ จ้องมองเจี้ยนเฉินทีละคน คนสุดท้ายถามว่า น้องชาย เจ้าเป็นใคร ? เจ้าเพียงคนเดียวคิดว่าจะหยุดยั้งเราได้หรือ ?
เจ้าเป็นใครไม่สำคัญ แต่ใช่ ข้าสามารถ เจี้ยนเฉินหัวเราะ
Related
