ตอนที่ 763: ราชาอีกา
ฝูงอีกานับพันได้มาล้อมรอบเจี้ยนเฉิน จากที่ไกล ๆ มันดูเหมือนก้อนทรงกลมสีดำที่ลอยอยู่กลางอากาศและกลืนกินเจี้ยนเฉินเอาไว้ทั้งหมด มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะมองว่าเกิดอะไรขึ้นด้านในจากข้างนอก
เซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงจ้องเขม็งไปยังทิศทางที่เจี้ยนเฉินอยู่หลายกิโลเมตรออกไป ท่าทีของพวกเขาค่อนข้างซับซ้อน พวกเขาไม่เคยคิดว่าผู้เข้าแข่งขันคนหนึ่งจะมีพลังที่แข็งแกร่งเยี่ยงนี้ ซึ่งสามารถป้องกันสัตว์อสูรระดับสี่นับพันตัวได้ด้วยตัวคนเดียว แม้ว่าเรื่องนี้จะหลุดออกไปถึงหูคนอื่น พวกคนอื่นก็คงไม่เชื่อ
“คนผู้นี้คือใครกันแน่ ? ทำไมเขาถึงได้แข็งแกร่งนัก ? เขาจะเป็นใครไปไม่ได้….”
“เขาใช่แจ็คซี่ คนที่แข็งแกร่งเป็นอันดับที่ 2 ในหมู่เซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงระดับ 6 หรือไม่ ? ในหมู่เซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงระดับ 6 นั้น บางทีอาจจะมีแจ็คซี่คนเดียวที่แข็งแกร่งถึงเพียงนี้”
“ไม่ใช่ ข้าได้เห็นความแข็งแกร่งของแจ็คซี่มากับตาของข้าเอง แม้ว่าจะแข็งแกร่งมาก แต่ก็ไม่ได้ทรงพลังขนาดนี้ ความเร็วในการรวบรวมพลังเซียนธาตุแสงของแจ็คซี่ห่างไกลจากคนผู้นี้มากนัก”
“ใครจะไปสนว่าเขาเป็นใคร แม้ว่าเขาจะแข็งแกร่ง แต่เขาก็เป็นเพียงเซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงระดับ 6 เขาจะไม่รอดแน่เมื่อโดนอีกามากมายขนาดนั้นล้อมเอาไว้”
“เจ้าพูดถูกแล้ว ปริมาณของอีการะดับ 4 ในตอนนี้ไม่ใช่อะไรที่เซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงระดับ 6 จะสามารถรับมือได้ นี้ยังไม่ได้พูดถึงว่ามีบางตัวที่เป็นระดับ 5 รวมอยู่ในนั้นด้วย เว้นเสียแต่ว่าเขาจะเป็นระดับ 7 สิ่งที่เขาน่าจะทำที่สุดคือการหนีเอาชีวิตรอดเหมือนพวกเรา”
“นั่นยังไม่ใช่ประเด็น พวกเจ้าไม่เห็นฝนเลือดและอีกาจำนวนมากที่ตกลงมาจากท้องฟ้าหรือ ? มันเป็นแบบนี้มาซักพักใหญ่แล้วและอีกาเป็นร้อยตัวแล้วที่ถูกฆ่าไป อีกาพวกนี้มีรูนับไม่ถ้วนที่ร่างของพวกมัน และมีบางตัวในกลุ่มพวกมันที่สลายไปเลย บางทีคนผู้นั้นอาจจะสามารถฆ่าอีกาทั้งหมดนี้ได้ถ้ามีเวลามากกว่านี้อีกหน่อย ถ้าพวกเจ้าไม่เชื่อ ก็คอยดู”
เซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงทั้งหมดเงียบและจ้องไปที่เจี้ยนเฉินอย่างตั้งใจ อย่างไรก็ตาม ในขณะที่พวกเขาเห็นอีกาที่กำลังร่วงหล่นมาจากท้องฟ้าไม่หยุด พวกเขาก็รู้สึกตกใจลึก ๆ ภายในจิตใจของพวกเขา ถ้าหากเป็นพวกเขาที่อยู่จุดนั้นแล้ว พวกเขาเชื่ออย่างรุนแรงเลยว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะสามารถฆ่าอีกาได้รวดเร็วขนาดนั้นเมื่อโดนล้อมอยู่
พลังเซียนธาตุแสงรอบ ๆ ได้มารวมตัวกันที่เจี้ยนเฉินอย่างคงที่และเปลี่ยนไปเป็นเม็ดขนาดเท่าถั่วเหลืองในมือของเจี้ยนเฉินก่อนที่เขาจะยิงมันออกไปในทุกทิศทาง ทักษะระเบิดธาตุแสงถูกร่ายอย่างต่อเนื่องโดยไม่มีการเว้นจังหวะ
ในตอนนี้ เจี้ยนเฉินถูกล้อมโดยฝูงอีกานับพัน แต่เขายังคงสงบนิ่ง ไม่มีอะไรเข้ามาได้เลยในรัศมี 15 เมตรรอบตัวเขา พวกอีกาไม่สามารถเข้ามาในเขตนี้ได้ เพราะเมื่อพวกมันเข้ามาก็จะโดนระเบิดธาตุแสงนับพันเจาะพวกมันเป็นรูพรุนและทำลายพวกมันให้ไปเป็นศพรออยู่
ในตอนนี้ ร่างอันผอมเพรียวของเจี้ยนเฉินที่ลอยอยู่ในอากาศนั้นช่างเหมือนเครื่องจักรสังหาร ในทุกวินาที จะมีอีกาจำนวนมากขึ้นเรื่อย ๆ ที่ร่วงหล่นลงมาจากการโจมตีของเขา พื้นเบื้องล่างถูกย้อมไปด้วยเลือดแดงฉาน ในขณะที่ซากศพของอีกานั้นกองกันเป็นชั้นหนาอยู่บนพื้น กลิ่นเลือดรุนแรงฟุ้งกระจายไปทั่วอากาศ
การตายของเพื่อน ๆ ของพวกมันไม่ได้ทำให้อีกาล่าถอยไปเลย กลิ่นเลือดยิ่งทำให้พวกอีกาบ้าคลั่งไปยิ่งกว่าเดิม พวกมันไม่ได้กลัวความตายและพุ่งไปที่เจี้ยนเฉินเหมือนแมลงเม่าที่กำลังจะบินเข้าไปที่กองไฟ
จำนวนของอีกาลดลงอย่างเห็นได้ชัด ในตอนนี้เอง กลุ่มอีกาตัวใหญ่กว่าที่เป็นระดับ 5 ได้หยุดกลางอากาศและพุ่งไปทางเจี้ยนเฉินด้วยท่าทางที่สง่างามโดยไม่สนระเบิดธาตุแสงเลย ร่างกายของพวกมันแข็งดุจดังเหล็ก ซึ่งทำให้เกิดเสียงเคล็งตอนที่มันชนกับเม็ดพลังระเบิดธาตุแสง พวกมันต้านทานการโจมตีได้
แม้ว่าการโจมตีจะไม่สามารถทำอันตรายกับพวกมันได้ แต่การชนนั้นก็ได้สร้างแรงต้านที่ทรงพลังที่ทำให้พวกมันเข้ามาต่อไม่ได้ พวกมันไม่สามารถเข้ามาใกล้ได้เกินกว่า 10 เมตรจากที่ซึ่งเจี้ยนเฉินอยู่
ประกายเย็นชาส่องผ่านไปยังในตาของเจี้ยนเฉิน และพลังของระเบิดธาตุแสงก็พุ่งสูงขึ้น มันสูงขึ้นเป็นสองเท่าจากก่อนหน้านี้ ด้วยเหตุนี้ อีการะดับ 5 สิบกว่าตัวนั้นก็ไม่สามารถสงบใจได้อีกต่อไปเมื่อรับการโจมตีใหม่นี้ เลือดกระจายไปทั่วเหมือนบุปผาโลหิตเบ่งบานทุก ๆ ที่ซึ่งเม็ดพลังได้เข้าไปพุ่งชน มันไม่สามารถที่จะพุ่งทะลุอีกาไปได้ แต่ก็ทำให้มันได้รับบาดเจ็บอย่างหนัก
หลังจากนั้นไม่นาน อีการะดับ 5 ก็เผชิญชะตากรรมเหมือนเพื่อน ๆ ของพวกมัน ร่างของพวกมันกระจายเป็นชิ้น ๆ และตกลงมาจากท้องฟ้า และเต็มไปด้วยรูพรุน
ก๊า !
ทันใดนั้นเอง เสียงร้องเสียดหูก็ดังมาจากภายในกลุ่มของอีกานั้น เสียงนั้นแหลมพอที่จะเจาะเหล็กเป็นรูเล็กเล็กและทำลายก้อนหินได้ และเพียงพอที่จะทำให้แก้วหูของคนบาดเจ็บ
ด้วยเสียงร้องนั้น อีกาทุกตัวรอบเจี้ยนเฉินก็ปฏิบัติตัวเหมือนกับได้รับคำสั่งบางอย่าง พวกมันเลิกพยายามที่จะโจมตีและขยับปีกพับพับบินกระจายออกไป เจี้ยนเฉินไม่ถูกล้อมรอบโดยอีกาแล้วและสามารถมองเห็นได้อีกครั้งจากด้านนอก
กลุ่มอีกาถอยออกไปไกล 3 กิโลเมตร และจ้องไปที่เจี้ยนเฉินอย่างไม่เป็นมิตร เมื่อพวกมันถอยกลับไป ราชาอีกาตัวสีดำเหมือนหมึกกว้าง 10 เมตรก็ปรากฏตัวออกมา ตาสีเลือดของมันเต็มไปด้วยความกระหายเลือดและความโหดร้าย มันกำลังจ้องไปที่เจี้ยนเฉินอย่างชั่วร้าย
“ระดับ 6 ! ” เจี้ยนเฉินจ้องอย่างเย็นชาไปที่ราชาอีกา เขารู้ตัวถึงการคงอยู่ของมันมาซักพักใหญ่แล้ว แต่เจี้ยนเฉินก็ดูถูกว่ามันเป็นเพียงแค่สัตว์อสูรระดับ 6 ธรรมดา
ก๊า !
ทันใดนั้นเอง ราชาอีกาก็ปล่อยแรงกดดันอย่างสูงออกมา มันกลายเป็นลำแสงสีดำ และพุ่งตัวเข้าไปที่เจี้ยนเฉิน
ร่างของสัตว์อสูรระดับ 6 นั้นแข็งแกร่งมากและทรงพลังมากกว่าเซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสง ถ้าเจี้ยนเฉินยังใช้ระเบิดธาตุแสงต่อไป มันคงได้แค่ทำให้ราชาอีการู้สึกคัน ๆ เท่านั้นอย่างไม่ต้องสงสัย และคงไม่สามารถทำอันตรายใด ๆ ให้กับมันได้เลย
เจี้ยนเฉินแบมือออกและกระบี่พลังเซียนธาตุแสงก็ก่อตัวขึ้นมาและพุ่งไปที่ที่ราชาอีกาเหมือนลำแสงสีขาว
ปัง ! การปะทะกับกระบี่ทำให้เกิดเสียงดังสนั่น ไม่เพียงแต่มันจะไปกระแทกที่ราชาอีกาและพลังของมันได้หยุดการเคลื่อนที่ของราชาอีกาไว้แล้วเท่านั้น แต่มันยังกระแทกราชาอีกาให้ถอยหลังไป เลือดไหลออกมาจากหัวของมัน
เจี้ยนเฉินเคร่งขรึมและพึมพำกับตัวเอง “อีกาตัวนี้มีร่างที่แข็งแกร่งมาก การโจมตีของข้าที่สามารถทำให้เซียนสวรรค์บาดเจ็บสาหัสได้ กลับทำได้แค่สร้างริ้วรอยให้กับมันเท่านั้น ดูเหมือนว่าการโจมตีธรรมดาธรรมดาจะใช้การไม่ได้ซะแล้ว”
ราชาอีกาดูเหมือนจะโมโหมากและร้องเสียงกาดังออกมาในอากาศ มันเปิดจงอยปากของมันออกมาแล้วบอลพลังที่รุนแรงก็ถูกยิงออกมาจากปากของมันเหมือนกับสายฟ้าผ่า
เจี้ยนเฉินยังคงสงบนิ่งและร่ายด้วยเสียงทุ้ม “โล่พลังเซียนธาตุแสง ! ” พลังเซียนธาตุแสงรอบ ๆ มารวมกันด้วยความเร็วที่เหลือเชื่อ ก่อตัวเป็นโล่กว้างกว่า 2 เมตร และป้องกันบอลพลังที่ถูกปล่อยออกมาจากราชาอีกา
ในเวลาเดียวกัน เจียนเฉยก็ชี้นิ้วขึ้นไปบนฟ้าและตาของเขาก็เป็นประกาย เขาร้องออกมา “กระบี่แห่งการพิพากษา ! ” พลังเซียนธาตุแสงทั้งหมดในรัศมี 5 กิโลเมตรดูเหมือนจะถูกพลังมหาศาลดูดเข้ามาหาที่เจี้ยนเฉินอย่างรวดเร็ว ทั้งหมดรวมเป็นกระบี่ใหญ่ยาว 10 เมตรที่ส่องแสงเปล่งประกาย ในขณะที่ภายในกระบี่ซ่อนไปด้วยพลังที่น่ากลัว ต่อหน้ากระบี่แล้ว แม้แต่ทักษะสวรรค์ที่ร่ายโดยเซียนสวรรค์ยังด้อยค่ากว่า
“กระบี่….กระบี่แห่งการพิพากษา มันคือกระบี่แห่งการพิพากษาจริง ๆ หนึ่งในสามสุดยอดทักษะธาตุแสง เฉพาะเซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงระดับ 7 เท่านั้นที่สามารถร่ายมันได้ ขะ..ขะ..เขา…เขาคือระดับ 7 จริงด้วย”
“เขาคือหยางยู่เทียน ข้าได้ยินมาว่าหยางยู่เทียนนั้นมีพลังอยู่ในเซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงระดับ 6 แต่สามารถใช้สุดยอดทักษะธาตุแสงทั้งสามที่ควรจะมีแต่เซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงระดับ 7 เท่านั้นที่จะเรียนรู้ได้ ยังมีข่าวลืออีกว่าหยางยู่เทียนนั้นได้ร่ายทักษะต้องห้ามเทพจุติบนนาวาเมฆนิลบนแม่น้ำน้ำหอม และได้ฆ่าเซียนสวรรค์ไปหลายสิบคน”
..
ด้วยการปรากฏออกมาของกระบี่แห่งพิพากษา เซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงที่สังเกตการณ์อยู่ก็ถึงกับหน้าซีดไปด้วยความตกตะลึง
ก๊า ! ราชาอีการ้องออกมาอย่างแปลก ๆ และจ้องไปที่กระบี่ยาว 10 เมตรที่อยู่เหนือเจี้ยนเฉินด้วยตาแดงก่ำของมันอย่างหวาดกลัวมาก มันรู้สึกได้ถึงพลังทำลายล้างที่อยู่ในกระบี่ ซึ่งยิ่งทำให้มันรู้สึกกลัวเพิ่มขึ้นไปอีก หลังจากนั้นไม่นาน ราชาอีกาก็บินถอยกลับไปทันที มันกระพือปีกเพื่อที่จะยิงใบมีดวายุเล่มใหญ่ไปที่เจี้ยนเฉินอย่างต่อเนื่อง เพื่อทำให้เจี้ยนเฉินง่วนอยู่กับการป้องกันและทำให้มันหนีไปได้
เมื่อมองไปที่ใบมีดวายุเล่มใหญ่สิบกว่าเล่ม สายตาของเจี้ยนเฉินก็ฉายแววดุร้าย กระบี่แห่งการพิพากษาถูกยิงออกไปพร้อมกับเสียงระเบิดแรง และทำลายใบมีดวายุที่เข้ามาใกล้เจี้ยนเฉิน หลังจากนั้น กระบี่ก็กลายเป็นลำแสงสีขาวและพุ่งไปที่ราชาอีกาด้วยความเร็วที่น่าเหลือเชื่อ
กระบี่นั้นทะลุผ่านร่างราชาอีกาไป และจบชีวิตของมันก่อนที่กระบี่จะหายลับไปสุดขอบฟ้าในที่ที่ใดก็มิทราบได้
ก๊า !
ก่อนที่มันจะตาย ราชาอีการ้องออกมาอย่างโศกเศร้าและไม่เต็มใจ เสียงร้องนั้นสะท้อนไปทั่วทั้งท้องฟ้าและกระจายออกไปไกล หลังจากนั้น ร่างอันใหญ่โตของมันก็ล่วงกระแทกอย่างแรงลงที่พื้น ทำให้ฝุ่นฟุ้งกระจายไปทั่ว
ก๊า !
ทันใดนั้นเอง เสียงแผ่นดินไหวก็สะท้อนออกมาจากที่ไกลไกล เสียงนั้นเต็มไปด้วยความเศร้าใจและความโกรธ เสียงนั้นทะลุผ่านภูเขาหลายลูกและแม่น้ำหลายสายมา และก้องดังอยู่ทั่วบริเวณ จากเสียงนั้น มีพลังที่ทรงพลังปรากฏตัวอยู่ในที่ไกลไกล
หลายกิโลเมตรห่างออกไป เซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงทั้งหมดหน้าซีด เสียงนั้นเหมือนกับค้อนที่กำลังทุบที่หน้าอกของพวกเขานั้น ทำให้พวกเขากระอักเลือดออกมาในขณะที่ผิวของพวกเขาซีดเผือด
เจียนฉินเคร่งเครียดขึ้น สายตาที่เยือกเย็นของเขาก็ถลึงออกมาในตอนนั้น และจ้องเขม็งไปที่ไกลไกล เขาบ่นกับตัวเองด้วยเสียงทุ้ม “ระดับ 7 ! “
Related
