ตอนที่ 996: แขวนอยู่บนเส้นด้าย
เฒ่าโฮวยืนเหวออยู่ในโพรง เขาไม่ได้มีสีหน้าพึงพอใจอีกต่อไป และความกลัวอย่างมากก็ครอบงำเขาอยู่
ในฐานะที่เป็นเซียนผู้คุมกฎ เฒ่าโฮวมีความรู้ดีมาก เขารู้ค่อนข้างมากเกี่ยวกับเรื่องสัตว์อสูรระดับ 7 โดยปกติแล้วพวกมันจะแข็งแกร่งกว่ามนุษย์ที่อยู่ในระดับการฝึกฝนเดียวกัน โอกาสที่มนุษย์ที่อยู่ในระดับการฝึกฝนเดียวกันกับสัตว์อสูรจะได้รับชัยชนะเมื่อต่อสู้กันนั้นมีน้อยมาก เขาเป็นเซียนผู้คุมกฎ แต่เขาก็ไม่ได้มีทักษะการต่อสู้ที่ทรงพลัง ทั้งหมดที่เขาจะทำได้อาจจะเป็นการหนีเมื่อเขาไปเจอเข้ากับสัตว์อสูรระดับ 7 และเขาสามารถบอกได้จากเสียงคำรามของสัตว์อสูรที่กำลังใกล้เข้ามาได้เลยว่า สัตว์อสูรตัวนี้แข็งแกร่งกว่าเขามาก นี่ทำให้มันยิ่งยากสำหรับเขาไปใหญ่สำหรับการจัดการกับสถานการณ์ในตอนนี้
“เป็นไปได้อย่างไร ? จะมีสัตว์อสูรระดับ 7 มาปรากฏตัวขึ้นอีกอย่างไร ? ” เฒ่าโฮวพึมพำเสียงสั่น โดยปราศจากความลังเลใจ เขาไม่ใส่ใจที่จะสังหารรัมกุยเนสที่อยู่ในถ้ำอีกต่อไป กลับกัน เขาเปลี่ยนเป็นภาพติดตาและหนีไปด้วยความเร็วสูงที่สุด
ในเวลาเดียวกัน เซียนสวรรค์ที่อึ้งอยู่ด้านนอกก็ได้สติ พวกเขาเริ่มที่จะหนีให้เร็วที่สุดทันทีโดยที่ไม่มีใครสั่ง พวกเขาบอกได้จากเสียงคำรามที่ยิ่งใหญ่นี้เลยว่า สัตว์อสูรระดับ 7 ตัวนี้อยู่ในสภาพสมบูรณ์เต็มที่ ไม่เหมือนกับตัวที่บาดเจ็บที่อยู่ในโพรง แม้แต่เฒ่าโฮวที่เคารพก็ไม่ใช่คู่มือของสัตว์อสูรระดับ 7 ที่อยู่ในสภาพสมบูรณ์เต็มที่
เซียนสวรรค์หนีไปไกลพร้อมพร้อมกับเฒ่าโฮว เฒ่าโฮวหลอมรวมกับมิติรอบ ๆ และรีบใช้ความสามารถของเซียนผู้คุมกฎ ดังนั้นเขาจะเคลื่อนที่ไปได้เร็วมาก เซียนสวรรค์บินไปได้แบบช้า ๆ เท่านั้น
ในพริบตาเดียว เฒ่าโฮวก็หายไปที่เส้นขอบฟ้า แต่ก็มีร่างขาวพุ่งมาด้านหลังด้วยความเร็วที่เร็วกว่าเฒ่าโฮวหลายเท่า มันพุ่งเข้ามาหลายสิบกิโลเมตรในพริบตาเดียวและขวางทางเฒ่าโฮวเอาไว้ ไม่แปลกใจเลยที่นั่นคือเสือขาวตัวยาว 30 เมตรซึ่งมีปีกอยู่ที่หลังของมัน
เสือขาวลอยอยู่อย่างสง่ากลางอากาศในขณะที่มันขวางทางเฒ่าโฮวเอาไว้ ตาของมันไม่ได้ส่องประกายบริสุทธิ์อีกต่อไปแล้ว แทนที่กัน มันกลับเป็นประกายดุร้ายแทน มันดูเหมือนสัตว์ที่กระหายเลือด
ความเร็วที่เฒ่าโฮวเทียบไม่ได้เลยทำให้เขาหน้าซีดหวาดกลัวที่จะสู้ ความแข็งแกร่งของสัตว์อสูรระดับ 7 ที่อยู่ตรงหน้าเขานั้นเหนือจินตนาการ
โฮ้ก ! เสือขาวคำรามขึ้นไปบนท้องฟ้าอย่างโกรธเกรี้ยวและมันไม่ให้เวลาเฒ่าโฮวในการหนีเลย มันตวัดขาหน้าของมันไปที่คอของเฒ่าโฮว
ทันทีที่เฒ่าโฮวจะหลบ เขาก็พบว่ามิติรอบ ๆ เขานั้นถูกพันธนาการเอาไว้โดยไม่รู้ตัว มันทำให้เขาขยับไม่ได้
ควับ ! กรงเล็บที่แหลมคมของเสือขาวตัดคอของเฒ่าโฮวที่สิ้นหวังออกเป็นสองส่วน เสือขาวตัดหัวของเขาออก ร่างของเขาร่วงหล่นไปในขณะที่หัวของเขายังคงอยู่กลางท้องฟ้า
เสือขาวคำรามออกมาอย่างต่อเนื่อง มันอ้าปากและบอลพลังที่เปล่งรัศมีไปด้วยคลื่นที่ทรงพลังก็ถูกยิงออกมา บอลนั้นพุ่งเข้าไปปะทะกับหัวของเฒ่าโฮว
หัวของชายชราระเบิดออกเสียงดังทันที เสือขาวได้กำจัดวิญญาณของเขาไป เซียนผู้คุมกฎนั้นยากที่จะถูกสังหารได้ แต่นั่นก็ใช้ได้ต่อเมื่อคู่ต่อสู้มีความสามารถที่ใกล้เคียงกัน เซียนผู้คุมกฎธรรมดาไม่สามารถจะหนีได้ต่อหน้าพยัคฆ์ปีกเทวะ
โทสะของเสือขาวไม่ได้ลดลงหลังจากที่มันฆ่าชายชราไป มันไล่ล่าเซียนสวรรค์ที่เหลือด้วยจิตสังหารที่พุ่งพวยออกมา แม้ว่าพวกเขาทั้งหมดจะใช้ยุทธวิธีที่ชาญฉลาดในการกระจายกันหนีไป แต่พวกเขาก็ไม่มีทางที่จะเร็วไปกว่าพยัคฆ์ปีกเทวะ เสือขาวไล่ตามพวกเขาทันทีละคน มันกวาดกรงเล็บของมันและฉีกเซียนสวรรค์เป็นชิ้น ๆ เลือดของพวกเขาย้อมท้องฟ้าจนเป็นสีแดง
แม้ว่าเสือขาวจะยังเด็ก แต่มันก็มีประสบการณ์จากการตามเจี้ยนเฉินมาตลอดหลายปีที่ผ่านมา มันไม่ค่อยสู้ แต่มันก็เจอฉากนองเลือดเป็นเรื่องปกติ ดังนั้นมันจึงไม่ใจอ่อนในการฆ่าผู้คน
เสือขาวดูเหมือนจะยังโกรธหลังจากที่ฆ่าเซียนสวรรค์ไป มันส่งเสียงคำรามบาดหูขึ้นไปบนฟ้าอีกครั้ง สัตว์อสูรที่อยู่ในบึงทั้งหมดหวาดกลัว ทั้งหมดหมอบอยู่บนพื้นและสั่นในขณะที่แววตาของพวกมันเต็มไปด้วยความกลัว
รัมกุยเนสนอนจมกองเลือดอยู่ในถ้ำในขณะที่นางกำลังเผชิญหน้ากับความตาย นางลืมตาที่มืดมนของนางขึ้น แม้ว่านางจะอ่อนแอ แต่นี่ก็ไม่ได้ทำให้ความตื่นเต้นและความตื้นตันในตาของนางจางหายไป ในฐานะที่เป็นสัตว์อสูร โดยเฉพาะอย่างยิ่งสัตว์อสูรชั้นสูง รัมกุยเนสรู้สึกได้ถึงความเชื่อมโยงที่พิเศษกับลูกหลานของนาง นางรู้ว่าลูกของนางที่ไม่ได้เจอกันมาหลายปีได้กลับมาแล้วตั้งแต่ครั้งแรกที่มันคำราม
“ลูกข้า ลูกข้า ลูกข้ากลับมาแล้ว” รัมกุยเนสพูดด้วยภาษามนุษย์ เสียงของนางเบาและอ่อนแอจนเกือบจะไม่ได้ยิน แต่ก็มีความตื้นตันที่อธิบายไม่ได้อยู่ในน้ำเสียงนั้น เลือดไหลออกมาจากปากของนางอย่างต่อเนื่องในตอนที่นางพูด ซึ่งทำให้นางดูน่าเวทนามาก
เสือขาวที่อยู่ด้านนอกถ้ำหดตัวลงเหลือ 1 เมตรในขณะที่ก้าวเขามาในถ้ำ ปีกสีขาวหิมะทั้งคู่ของมันคลี่ออกเล็กน้อยในขณะที่มันเป็นประกายไปด้วยแสงสีขาวนุ่มนวล มันดูน่าประทับใจมาก
โฮ้ก ! เสือขาวคำรามในคอเสียงสั่นออกมาด้วยความปวดร้าวเมื่อมันเห็นว่ารัมกุยเนสนอนจมกองเลือดตัวเองอยู่ เสือขาวดูเหมือนกำลังร้องให้ เพราะมันรู้สึกได้ถึงพลังแห่งการมีอยู่ของแม่ของมันที่อ่อนแอลงไปเรื่อย ๆ พลังชีวิตของนางค่อย ๆ หดหายไป
รัมกุยเนสได้รับบาดเจ็บหนักในตอนนี้ ดังนั้นนางจึงไม่มีกำลังที่จะข่มผนึกที่อยู่ในร่างของนางได้ พลังงานมืดหลุดออกมาในขณะที่มันค่อย ๆ ทำลายร่างของนาง
“ลูก ลูกของข้า ข้าคิดว่าจะไม่ได้พบกับเจ้าอีกครั้งแล้ว ในตอนนี้ข้าได้พบเจ้าก่อนที่ข้าจะตาย ข้าก็ตายอย่างไม่เสียดายแล้ว” รัมกุยเนสพูดด้วยภาษามนุษย์ เสียงของนางอ่อนแอและเบามากจนเกือบจะไม่ได้ยิน นางยากที่จะลืมตาขึ้นมาได้ และนางมองไปที่เสือขาวที่สง่างามตรงหน้าของนางด้วยความรักใคร่ ความภาคภูมิใจฉายอยู่ในแววตาของนาง
ในตอนนี้เอง เจี้ยนเฉิน โหยวเยว่ และเฮยยู่ก็มาถึง ท่าทางของเจี้ยนเฉินเปลี่ยนไปทันทีเมื่อเขาเห็นสภาพของรัมกินเนส เขาปรากฏขึ้นตรงหน้านางในพริบตา แสงสีทองพุ่งออกมาจากหว่างคิ้วของเขาและหอคอยสีทองขนาดเท่าฝ่ามือก็ตกมาอยู่ที่มือของเขา
“มนุษย์ ข้ามองเจ้าไม่ผิดไปจริง ๆ ข้าสัมผัสได้ว่าลูกของข้าได้เติบโตเป็นระดับ 7 แล้ว ข้าขอขอบคุณที่ดูแลลูกของข้ามาตลอดหลายปีนี้” รัมกุยเนสมองไปที่เจี้ยนเฉินอย่างรู้คุณ
“อย่าเพิ่งพูดอะไรตอนนี้เลย ข้าจะช่วยเจ้าเดี๋ยวนี้” เจี้ยนเฉินพูด
“ผนึกที่อยู่ในตัวข้าแตกสลายไปแล้ว พลังงานมืดจากราชาของตระกูลกิลลิกันที่อยู่ในร่างของข้ากำลังรุกล้ำเข้าไปในวิญญาณของข้า วิญญาณของข้าจะถูกกำจัดไปในไม่ช้านี้ มันสายไปแล้ว” รัมกุยเนสพูดอย่างตะกุกตะกัก
“ข้าจะปกป้องวิญญาณของเจ้าด้วยสายพลังงานดั้งเดิมของพลังเซียนธาตุแสง อย่าห่วงไปเลย เจ้าจะต้องรอด” เจี้ยนเฉินคิดแล้วสายพลังงานดั้งเดิมก็รวมตัวเหนือร่างของเขาและลอยไปที่ปลายนิ้วของเขาอย่างรวดเร็ว เขายื่นนิ้วออกไปและสายพลังก็หายเข้าไปในรัมกุยเนส มันกันไม่ให้พลังงานมืดในตัวนางทำลายนางไปมากกว่านี้
หลังจากนั้น เจี้ยนเฉินก็ติดต่อกับวัตถุจิตวิญญาณเพื่อที่จะเอารัมกุยเนสเข้าไปในมิติวัตถุเซียน ในตอนนี้รัมกุยเนสอยู่ในสถานการณ์ที่อันตรายมาก เขาสามารถรักษานางได้ด้วยความสามารถของเซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุยแสงระดับ 7 ของเขา แต่ความสามารถของวัตถุจิตวิญญาณนั้นเหนือกว่าเขา เขาเลือกที่จะให้วัตถุวิญญาณรักษานางเพื่อโอกาสที่มากขึ้นในการรอดชีวิต
เสือขาวจ้องไปที่วัตถุเซียนที่ลอยอยู่กลางอากาศอย่างกังวล มันครางเหมือนว่ามันกำลังขอร้องให้วัตถุเซียนช่วยแม่ของมัน
เจี้ยนเฉินลูบหัวของเสือขาวแล้วพูด “เสี่ยวไป๋ อย่าห่วงไปเลย ไม่ใช่ว่าเจ้าจะไม่รู้ถึงความสามารถของวัตถุจิตวิญญาณซักหน่อย อย่ากังวลไปเลย เขาจะช่วยแม่ของเจ้าได้แน่ แม่ของเจ้าจะปลอดภัย พวกเราไปกันเถอะ พวกเราควรจะเข้าไปในมิติวัตถุเซียนด้วยเช่นกัน”
หลังจากนั้น เจี้ยนเฉินก็เข้าไปในมิติวัตถุเซียนพร้อมกับโหยวเยว่และเสือขาว มีเพียงรุยจินและเฮยยู่เท่านั้นที่ยังเฝ้าอยู่ด้านนอก
