CLS ตอนที่ 321: ของตอบแทน
ในเหมืองยักษ์แห่งนี้มีผู้ฝึกตนจำนวนมากกำลังขุดหาแร่ พวกเขาทำการขุดแร่ทั้งวันทั้งคืน บนตัวทุกคนต่างก็มีโซ่ตรวนล่ามไว้ ด้วยสภาพนี้ ทำให้พวกเขาต้องทำเหมืองอย่างหัก ระดับของพวกเขาก็ไม่ใช่ต่ำๆ ในนั้นส่วนใหญ่เป็นระดับหลอมรวม ที่ต่ำสุดเห็นจะเป็นระดับปรับแต่งวิญญาณ การที่ให้พวกเขามาทำเหมืองอย่างนี้ เห็นได้ชัดว่าต้องการให้ผลลัพธ์ออกมามีประสิทธิภาพสูง
ที่นี่ยังมีผู้ฝึกตนที่ไม่ถูกล่ามอยู่ จำนวนผู้คนเมื่อเทียบกับขนาดของเหมืองแล้วถือว่าน้อย แต่ก็มากกว่าพันคน ไม่คิดว่าที่นี่จะซ่อนผู้ฝึกตนจำนวนมากขนาดนี้ไว้! ก่อนหน้านี้พวกเขาได้ช่วยคนออกมาหลายคน บ้างก็ถูกขังอยู่ในห้องกลั่นโอสถ ไม่ก็ห้องหลอมศาสตรา มีเพียงที่นี่เท่านั้นที่ยังไม่ถูกช่วย
คงมีแต่พระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่าที่นี่มีเหมืองอยู่ ไม่คิดว่าใต้ดินของคุกใต้พิภพจะซ่อนเหมืองขนาดใหญ่อย่างนี้ไว้
อี้เทียนหยุนกวาดสายตามอง ทรัพยากรที่นี่นับว่าร่ำรวยนัก หลังจากเลื่อนระดับให้กับดวงตาประเมินแล้ว การวิเคราะห์เรื่องวัตถุดิบก็สะดวกสบายขึ้นมาก ถ้าไม่รู้ว่าวัตถุดิบชิ้นนั้นเป็นอะไร เพียงกวาดตามองก็สามารถรู้ได้อย่างง่ายดาย
หินวิญญาณหยก : น้ำหนักมากกว่า 50 จิน, ยังมีทรัพยากรมากกว่า 1 ล้านจินที่รอให้ขุดค้น
แร่เหล็กปราณ : วัตถุดิบสำหรับหลอมอุปกรณ์ระดับจิตวิญญาณ, ยังมีทรัพยากรมากกว่าพันจินที่รอให้ขุดค้น
แร่ผลึกม่วง : วัตถุดิบสำหรับหลอมศาสตราระดับสวรรค์, ยังมีทรัพยากรมากกว่าร้อยจินรอให้ขุดค้น
ละอองเมฆทอง : วัตถุดิบสำหรับเพิ่มระดับเม็ดยาชั้น 5, สามารถเพิ่มอัตราสำเร็จให้กับการกลั่นโอสถ, ยังมีทรัพยากรมากกว่าพันจินรอให้ขุดค้น
เพียงแค่มองกวาดอย่างรวดเร็ว ชื่อของวัตถุดิบทุกชิ้นก็แสดงออกมา กระทั่งยังบอกปริมาณคร่าวๆ ที่ยังเหลืออยู่อีก ช่วยให้การตัดสินใจง่ายขึ้นไปอีก แม้ว่าจะไม่ค่อยแม่นยำนัก แต่แค่จำนวนคร่าวๆ ก็ถือว่าดีแล้ว ทั้งแร่ผลึกม่วงกับละอองเมฆทองยังถือว่าเป็นของล้ำค่าที่สุด ทั้งจำนวนที่เหลืออยู่ก็ไม่ใช่น้อยๆ
ไม่คิดเลยว่าเหมืองนี้จะให้ทรัพยากรที่หลากหลายขนาดนี้ ไม่แปลกที่จะต้องจำตัวผู้ฝึกตนจำนวนมากมา นอกจากขุดเหมืองแล้ว พวกเขายังใช้วัตถุดิบจากนี้ แปรสภาพเป็นอาวุธ หรือไม่ เม็ดยา ทั้งหินวิญญาณหยกยังมีจำนวนมาก ถ้าสามารถขุดเองได้ เขาคงเข้าไปขุดเองแล้ว!
ยังไงก็ตาม ของพวกนี้ก็ไม่ใช่ว่าจะขุดได้ง่ายๆ มันค่อนข้างแข็ง ทำให้ยากที่จะขุด ดังนั้น คนขุดเหมืองจึงไม่สามารถใช้คนธรรมดาได้ จำเป็นต้องมีผู้ที่มีพลังอยู่ในระดับค่อนข้างดี ดังนั้นอาณาจักรใต้พิภพจึงได้จับพวกเขามา จากนั้นก็ใช้พวกเขาขุดเหมือง โดยที่ไม่จำเป็นต้องจ่ายค่าตอบแทนแม้แต่น้อย
“เร็วเข้า ขุดเร็วๆ อย่าอู้!”
“เหมือนว่าข้างบนจะมีเรืองอะไรเกิดขึ้น? พวกเราจะไม่ไปดูหน่อยเหรอ?”
“มันจะมีเรื่องอะไรได้ ให้คนขึ้นไปดูสักหน่อยก็ดี ใครมันจะกล้าบุกเข้ามาในคุกใต้พิภพของพวกเรา?”
พวกเขาพากันส่ายหัว พร้อมกับไม่คิดจะใส่ใจ ทั้งยังเงื้อแส่ฟาดใส่ผู้ฝึกตนที่กำลังอู้อยู่ฝั่งตรงข้าม แต่ต่อให้อู้ ขอแค่ขัดตาพวกเขาก็จะฟาด แค่พูดไม่เข้าหูก็จะถูกเล่นงาน ไม่มีความปรานีแม้แต่น้อย
ผู้ฝึกตนพวกนี้เข้ามากลุ่มแล้วกลุ่มเล่า โดยที่ไม่คิดจะไปสนใจเรื่องของคนอื่น
“ขอยาถอนพิษให้ข้า ขอยาถอนพิษให้ข้าด้วย!” ในตอนนี้เอง ก็ได้มีผู้ฝึกตนที่พิษกำเริบ กำลังนอนดิ้นทุรนทุรายอยู่กับพื้น ขณะที่ยื่นมือออกมาทางพวกเขาด้วยท่าทางเจ็บปวด ร้องขอยาถอนพิษกับพวกเขา
แต่ยังไงก็ตาม ผู้คุมพวกนี้กลับไม่สนใจ ยังคงยืนมองเฉย กระทั่งมองยังขี้เกียจ
“ยาพิษกำเริบอีกแล้ว นี่เจ้าไม่ได้ให้ยาถอนพิษกับมันอย่างงั้นเหรอ?”
“ไม่รู้สิ ให้มันดิ้นอยู่อย่างนั้นล่ะ ใครใช้ให้มันกินยาพิษเข้าไปล่ะ”
ผู้คุมยักไหล่ พูดอย่างไม่แยแส ราวกับว่าคนที่มอบยาพิษให้อีกฝ่ายไม่ใช่พวกตน
“ใช่แล้ว งั้นทำไมเจ้าไม่ลองกินมันเข้าไปล่ะ?” อยู่ๆ ก็มีเสียงที่ราวกับภูตผีดังขึ้น ทำให้พวกเขาต้องหันไปมองด้วยความโกรธ พร้อมกับฟาดแส้ออกไป แต่อยู่ๆ ก็มีศรน้ำแข็งสองดอกทะลุร่างพวกเขา กระทั่งใบหน้าของอี้เทียนหยุนพวกมันยังไม่ทันเห็น ก็พลันสิ้นสติโดยสมบูรณ์
อี้เทียนหยุนหยิบยาถอนพิษจากศพพวกมัน จากนั้นก็โยนไปให้กับผู้ฝึกตนพวกนี้ มอบยาถอนพิษให้กับพวกเขา
ผู้ฝึกตนคนนั้นลุกขึ้นมาอย่างยากลำบาก พร้อมกับหยิบยาถอนพิษขึ้นมาด้วยร่างกายที่สั่นเทา ก่อนจะยัดมันเข้าปาก หลังจากกินลงไป อาการพิษกำเริบของเขาก็ดีขึ้นมาก ไม่รู้สึกเจ็บปวดเหมือนก่อนหน้า
อี้เทียนหยุนส่ายหัว ยาถอนพิษนี้ก็แค่ชะลออาการเท่านั้น มันมีรอบของมันอยู่ การกำเริบแต่ละครั้งของพิษจะรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ในที่สุดก็ต้องถูกพิษกำเริบตาย
“เจ้าเป็นใครกัน!”
ผู้คุมที่อยู่ใกล้ๆ ฟาดแส้มาอย่างโหดเหี้ยม แต่ศรน้ำแข็งก็ทะลุร่างของพวกเขา ทำให้พวกเขาไม่สามารถพูดได้อีกตลอดกาล
เมื่อผู้ฝึกตนทั้งหมดเห็นฉากนี้ พวกเขาก็พากันหยุดมือ มองมาที่เขา ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี
“ตอนนี้พวกเจ้าเป็นอิสระแล้ว ส่วนกุญแจปลดโซ่ก็ไปค้นเอาจากผู้คุมพวกนี้เอา เตรียมตัวสังหารเปิดทางหนีไปด้วยกันกับข้า!” อี้เทียนหยุนตะโกนเสียงดัง เสียงของเขาดังกระจายไปทั่วทั้งเหมือง
หลังจากพวกเขาได้สติก็ราวกับคนบ้า ทำการกระโจนเข้าใส่ผู้คนพวกนี้อย่างรวดเร็ว ทำการค้นหากุญแจจากพวกเขา แต่มีผู้ฝึกตนจำนวนมากที่ไม่คิดจะหลบหนี ในตาของพวกเขายังเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง
“พวกเจ้าจะยืนนิ่งทำอะไร ไม่หนีอย่างงั้นเหรอ?”
“หนีอะไรกัน? เจ้าคิดว่าพวกเราหนีไปแล้วจะมีชีวิตอยู่อย่างงั้นเหรอ? ยาถอนพิษก็ไม่มี หนีออกไปไม่เท่ากับตายหรอกเหรอ……”
พวกเขาพากันตกใจ แม้จะไขโซ่ตรวนที่ล่ามออกไป แต่ก็ไม่สามารถกำจัดพิษที่อยู่ในร่างไปได้ แล้วอย่างนี้จะไปมีความหมายอะไร? ยาถอนพิษที่พวกผู้คุมมีไม่ใช่ยาถอนพิษจริงๆ เป็นเพียงแค่ยาระงับอาการเท่านั้น มันยังมีขีดจำกัดอยู่ หากว่าพิษกำเริบขึ้นอีก พวกเขาคงไม่สามารถต้านทานได้
ตอนนี้คนทั้งหลายรู้สึกเหมือนเรือกำลังล่มขณะที่มองเห็นฝั่ง แสงแห่งความหวังในสายตาของพวกเขาพลันหม่นลง
“พวกเจ้าไม่ต้องกังวลเรื่องนั้น ข้าสามารถทำยาถอนพิษได้ มันสามารถกำจัดพิษทั้งหมดในร่างกายพวกเจ้าได้!” อี้เทียนหยุนพูดอย่างจริงจัง “ตอนนี้ที่พวกเจ้าต้องทำก็คือรีบปลดโซ่ตรวนออก แล้วหนีไปจากที่นี่ด้วยกัน!”
คำพูดนี้เป็นคำพูดที่พวกเขาต้องการฟังที่สุด เมื่อเสียงนี้กระจายเข้าหูพวกเขา ก็ทำให้พวกเขาตื่นเต้นขึ้นมาทันที
“เขา เขาบอกว่าสามารถทำยาถอนพิษได้!”
“จริงเหรอ พวกเราปลอดภัยแล้ว พวกเราปลอดภัยแล้ว!”
พวกเขาพากันโห่ร้อง พร้อมกับรีบไขโซ่ที่ล่ามออก อี้เทียนหยุนทำการวิเคราะห์พิษในร่างพวกเขา พิษนี้เทียบกับพิษที่ใช้กับบรรพชนเผ่าภูตแล้ว ถือว่าอ่อนกว่ากันมาก มันเหมือนกับพิษที่ใช้กับบรรพชนเผ่าภูต แต่เหมือนกับเป็นระดับที่อ่อนแอกว่า ดังนั้นการจะถอนพิษของมันแน่นอนว่าย่อมง่ายกว่ามาก เทียบได้กับการทำยาเม็ดชั้น 2 เท่านั้น เห็นได้ว่าความยากของมันนั้นต่ำมาก
“โชคดีที่เป็นแค่เม็ดยาชั้น 2 ไม่อย่างนั้นด้วยจำนวนที่มากขนาดนี้ คงจะเป็นปัญหาอย่างแน่นอน…..”
อี้เทียนหยุนสำรวจสมุนไพรกองใหญ่ในแหวนเก็บของ นี่เป็นของที่เขาปล้นมาได้เมื่อก่อนหน้า หลังจากช่วยเหลือผู้ฝึกตนที่ถูกขังอยู่ในห้องกลั่นโอสถ เขาก็ทำการปล้นสมุนไพรทั้งหมดในห้องโดยไม่สนว่าจะเป็นสมุนไพรชั้นอะไร ปล้นมันให้หมดแล้วค่อยว่ากันทีหลัง เพราะเขารู้ว่ามีสมุนไพรบางชนิดที่สามารถกลั่นเป็นยาถอนพิษได้ แต่ไม่คิดว่าจะมีผู้ฝึกตนที่ถูกพิษมากขนาดนี้
ในขณะที่เขากำลังกลั่นโอสถอยู่นั้น ผู้ฝึกตนจำนวนมากก็ไม่ได้อยู่เฉย แต่พวกเขากลับยกจอบขึ้นมา พร้อมกับเริ่มขุด! ทั้งยังเหมือนจะขันแข็งกว่าก่อนหน้าด้วย เหมือนกับกำลังเจอของที่ล้ำค่าที่สุดอย่างไงอย่างงั้น
ยังไงก็ตาม ที่พวกเขาขุดก็ไม่ใช่ขุดเพื่อตัวเอง ที่ผู้ฝึกตนจำนวนมากกำลังขุดอยู่นี้ ก็เพื่อที่จะมอบให้กับอี้เทียนหยุน ถือเป็นรางวัลในการช่วยชีวิตพวกเขา!
อี้เทียนหยุนเบิ่งตามอง เขาไม่คิดว่าเรื่องจะออกมาเป็นอย่างนี้ เขาช่วยไม่ได้หวังสิ่งตอบแทน แต่ไม่คิดว่าพวกเขาจะขุดแร่มอบให้กับเขาจริงๆ ในช่วงที่เขากำลังกลั่นโอสถอยู่นี้ พวกเขาต้องการขุดให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้
เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่ใช่พวกเนรคุณ ไม่คิดจะรับยาแล้วเดินจากไปเฉยๆ ก่อนหน้านั้น พวกเขาจำเป็นต้องตอบแทนอะไรสักอย่างก่อน
